Verslag van de regenrit naar Flanders Fields 23 september 2018
Spanning aan de start van de alweer voorlaatste rit van het seizoen.
Komen beide kemphanen voor het clubkampioenschap samen aan de start, of gooit
orkaan Donald voor één van beiden roet in het eten?
Terwijl zich 6 dapperen verzamelen aan den Aldi (waaronder de nummers
1,4,5 en 8 van het klassement) komt via de social media de melding ‘crevaison’
binnen. Red Phillippe gelooft niet in toeval en besluit de spreekwoordelijke
handdoek in de ring te gooien. Jammer maar helaas…
Bing dus kampioen, sterk en kampioenschap nr 3 op zijn conto, een nieuwe Keizer dus!
Vlug vertrekken in een licht gemiezer was de boodschap voordat den Donald
zijn duivels ontbond.
Via Slypskapelle en Passendale bollen we onder steeds grotere
regendruppels St-Juliaan binnen waar er onder luid gevloek een ‘doorstuk’
platteband het tempo kwam verstoren. Sportdirecteur David loste dit euvel in
recordtempo op waardoor onze fel gegeselde spieren geen tijd hadden om in een
fatale kramp te schieten.
Na een welgesmaakte tussenstop aan de Lakenhallen met bijhorend
sightseeing ging het in gestrekte draf richting Palingbeek wanneer plots de
woorden ‘da boantje ken ik hier niet’ uit Marc zijn mond weerklonken. Waarlijks
een unieke gebeurtenis in de clubcarrière van de parcoursbouwer van dienst.
Aangezien de weerselementen ons niet genadig waren, werd een duchtig
tandje bijgestoken via Hollebeke, Zandvoorde en Beselare om uiteindelijk nog
een laatste cartouche af te schieten richting Moorsele.
Topprestaties in Flandrienweer!
6 renners, 75km en 27.5 km/u gemiddeld
Tot volgende week voor de laatste rit van het seizoen.
Simon
Verslag van de rit van 16 september 2018 Kruisberg Ronse
Wegens de hardnekkige rug-en dijblessure van onze zeer
gewaardeerde TripAdvisor Kevin nam Geert Sioen de architecturale handschoen op
en bokste in allerijl een pittige rit uit zijn eveneens rijkgevuld
Garminarsenaal in elkaar. Flexibiliteit en actiebereidheid : geen loze
begrippen bij de Tinekesvrienden. We noteerden 13 rijdende leden aangevuld met
Ringo als sportdirecteur. 13…Het getal herinnerde ons aan de recente grondkus
van Geert Depoortere 2 en Buffalo Benny, waakzaamheid was dus geboden! Gelukkig
boden zich nog 2 testrenners aan : Emiel en Maxime of hoe Diederik zijn zoon
Emiel langzaam maar zeker voor het grote werk klaarstoomt. Het is trouwens bij
die kerel dat we in de toekomst moeten zijn indien er een tandje dient
bijgestoken te worden! Maxime van zijn kant woont recht tegenover onze
fondateur en clubgps Mark zodat een besmetting met het clubvirus een aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is. Daarnaast verdedigden onze dames in
vol Tinekesornaat de eer van de club in het grootste vrouwenpeloton. 87 km
tegen 28,85 gemiddeld : klasse dames, proficiat! Pantani van zijn kant zette
zijn beste beentje voor in de Volvo Cycling Classic. De massagegrage handen
kwamen evenwel niet aan hun trekken : zijn zoektocht naar onze clubdames
leverde geen resultaten op. Een alerte Dirk had er een vakkundig stokje
voorgestoken.
Na enkele overlegmomenten troonde Geert ons mee naar de roots van
Arne. Arne raakte maar niet uitgepraat over Ronse en omgeving en droomde er
zelfs van elke hellende meter in die streek omhoog te fietsen. De naam van de
betreurde Claude Criquielion was daarbij de rode draad in zijn vurig pleidooi.
Gelukkig ging onze notoire berggeit niet mee in Arne’s klimeuforie en hield hij
de hoogtemeterskerk keurig in het midden. Een in topconditie Xavier diende zich aan als medekopman en
samen zorgden deze jongelui voor een egaal en kuitvriendelijk tempo. Via
Stasegem en Zwevegem bereikten we Escanaffles waarna de rush richting Ronse en
Kruisberg ingezet werd. We bespeurden geen enkele asfaltjeannet in het peloton
: iedereen koos voor de kasseien van de Kruisberg! Deze 600 m lange bult
vertoont soms stijgingspercentages van 16% en in combinatie met de kasseien is
dit geen helling om fluitend omhoog te rijden. Toch haalde iedereen moeiteloos
de top of hoe de conditie in de laatste rechte lijn van het seizoen optimaal
is. Op de top vergastte sportdirecteur Ringo ons op spijs en drank waarvoor
hartelijk dank.
De 2de rithelft was doorspekt met alles wat het leven van een
wielertoerist aangenaam maakt : heerlijk lopende afdalingen die met snelheden
tot 65 km/u soldaat gemaakt werden, kop-rug-en zijwind die de benen een soepele
tred gaven. Tussendoor schoot Diederik nog een cartouche af die gecounterd werd
door een scherpe Xavier. Geert zou Geert niet zijn moesten er geen venijnige
hoogtemeters meer in de staart van de rit gezeten hebben. De zijkant van de
Tiegemberg was ons klimdessert en geselde nog eens hart, benen en bloedvaten.
Ons “gemarteld” lichaam herstelde zich evenwel vliegensvlug en was klaar om ultiem
nog een raid langs het Kanaal te ondergaan. Geert dribbelde evenwel als een
volleerde Hazard behendig omheen deze parcourssnelweg en bracht ons via
Stasegem en het autoluwe Kortrijk terug naar de Heulse heimat.
Een schitterende rit vol verrassende wendingen die door iedereen
goed verteerd werd. Bedankt Geert, dit was effenaf topwerk!
75 km, 14 clubleden, 26,6 gemiddeld en 425 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar Kluisbergen van 9 september
Heule is in de ban van de Tinekesfeesten en dat hebben we
geweten. Bij het ochtendlijke binnenrijden van deze feestgemeente werden her en
der wandelende lijken aangetroffen die de vergelijking met Frankenstein perfect
konden doorstaan. Ze bewogen zich voort als waren het ontsnapte mummies uit geheime
Kortrijkse sarcofages. Zelfs bittere tranen werden gespot of hoe zelfs het
Aalsters carnaval navolging krijgt te Heule. De biergalm die langzaam opsteeg
richting bijna gedicht ozongat wees in ieder geval op een uitdeinende
feesttoestand. Als club blijven we de verkiezing van Tineke van Heule heel
genegen want het is Tineke en haar eredames die op de kampioenenviering het
podium voorziet van warme kussen en trofeëen allerhande. Een mens zou voor
minder zijn zondagochtenden opofferen. De mededeling op de blog dat onze SB/PM
na afloop zou trakteren zorgde voor een zeer gestoffeerd deelnemersveld. Liefst
18 deelnemers wilden dit onder geen enkel beding missen. Het omhoog gaan van de
Aldislagbomen ontlokte aan Willy enkele spitsvondige opmerkingen over viriliteit
en staande ovaties waarop Fanny repliceerde dat het nogal vroeg op de ochtend
was om dergelijke vreugdekreten te lanceren.
Piet was ritarchitect en kreeg last minute Diederik
(apothekers prepareren zich vakkundig vóór aanvang van de rit) als medekopman
aan zijn zij. Gerd liet via WhatsApp weten dat zijn vehikel na amper 100 meter
te kampen had met een fatale leegloper en wenste ons veel succes. Het bericht
bulkte van frustratie om de gemiste km’s en de onthouding van liters gerstenat.
De Tinekestrein vertrok toch klokvast op zoek naar uitdaging en
calorieverbruik. Het was genieten geblazen langs het oervlaamse plat pays dat
Jacques Brel zo mooi wist te bezingen toen hij nog springlevend was. We
laveerden aanvankelijk behendig langs de heuveltjes van Erika hetgeen ons de
illusie bezorgde dat de hoogtemeters voor een andere keer zouden zijn. Tot Piet
plots dé verrassing van de dag uit zijn helm toverde : de vervaarlijke
Kluisberg dook als een slokop voor onze
wielen op! Er was geen ontkomen aan, we puften en hijgden ons in verspreide
slagorde richting dak van de Vlaamse Ardennen. De verwoede inspanningen werden
op de top beloond met een overheerlijke en uitgebreid buffet geschonken door
Simon. Bedankt Simon, zowel de bereiding als de bediening verdienen een
Michelinster! Na een vereeuwiging van onze troepen in het gezelschap van rode
Teddy ging het tegen een gezapig tempo richting dé feestgemeente van
Vlaanderen. Piet bleef ondertussen maar hoogtemeters uit zijn achterzak toveren
en combineerde dit met heerlijke afdalingen die de gemiddelde snelheid omhoog
dreven. Ook Yvan deed zijn duit in het zakje door een traditie in stand te
houden : zijn ketting laat telkens in de omgeving van Kluisbergen haar oren
hangen waarop hij haar met veel geduld en toewijding opnieuw op de juiste weg
helpt.
Als uitsmijter laveerde ons peloton nog door het Kortrijks
stadscentrum waar de plaatselijke bevolking haar ogen uitkeek op zoveel
wielertalent en bewonderend de sponsoring op de truitjes gadesloeg. Eind goed al
goed dus en onder een feestelijk klokkengelui kwamen we aan op de terrassen van
Heule centrum alwaar de dorstige kelen
gelaafd werden op kosten van de nog altijd in stevige conditie verkerende
clubkas.
Er dienden zelfs waarborgen opgehoest te worden voor de
glazen van de recuperatiedrank bij uitstek : warme chocomelk! Het moet zijn dat
de Heulenaren verwoede verzamelaars zijn van deze hebbedingetjes.
Heel mooie rit waarvoor dank aan Piet. 18 renners, 70 km, 454
hm en 27,6 gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Rit van 2 september : Heuvelland - Monteberg
Nog niet de ultimo kilometro maar toch al de laatste maand
van het seizoen. De klassementsteerlingen kunnen nog alle kanten uitrollen en
dus was er absoluut geen sprake van een eindeseizoensfeertje. Alles begint
stilaan naar de herfst te ruiken en te voelen : starten om 8u, een graadje
minder al konden we met de voorgeschotelde 13 gr niet echt klagen. Het was trouwens
enige tijd geleden dat we nog zo’n opkomst mochten noteren : 18 man en 1 vrouw zorgden
voor een volslank peloton. De MM kwam handen en ogen te kort om alles te
registreren maar slaagde er alsnog in de aanwezigheden correct te noteren. We
vernamen voorts off the record dat de president en zijn First Lady met de Air Force One op
missie zijn naar een Zuiderse bestemming waar alle soorten batterijen via
zonne-energie terug opgeladen worden. Minder goed nieuws kwam er vanuit de
gekwetstenboeg. Naast Buffalo Benny en Bart liggen nu ook onze Tripadvisor
(geblokkeerde rug) , ex-secretary –general Jacques ( op training duel aangegaan
met een dolgedraaide quad) en coach Dirk (knieoperatie) in de lappenmand. Aan allen
in naam van de club een spoedig en volledig herstel gewenst! Daarnaast ook opbeurend
nieuws : David Fieux, alias Rebelin, kaapte in de koers van Marke een 5de
plaats weg. Klasse op 2 wielen, bravo David!
Onder toezicht van sportdirectrice Petra zette ritarchitect
Wesley iedereen op scherp voor een rit richting Heuvelland. Onmiddellijk
sensatie toen bleek dat onze volgwagen plots in het niets leek verdwenen te
zijn : Bermudadriehoektoestanden op Heuls grondgebied! Pantani werd als
verkenner vooruit (of achteruit) gestuurd maar het was uiteindelijk een wakkere
Geert Depoortere 2 die de hete adem van Petra niet meer in de nek had gevoeld en
direct alarm sloeg. Via een fenomenaal strategisch inzicht slaagde hij erin
Petra op het slagveld te traceren en haar terug achter de aanvalslinies te
loodsen. Van een briljant militair hoogstandje gesproken!
Kopmannen Wesley, David Rigole en Mathijs legden er richting
Westhoek afwisselend de gepaste pees op hetgeen zorgde voor een aangenaam en
sportief tempo. Ook de pitstopplaats werd speciaal uitgekiend : net vóór de
Monteberg zodat alle reserves aangevuld konden worden om de slokop van de
etappe de baas te kunnen. Een fel gesmaakt en gevarieerd buffet viel ons te
beurt waarvoor hartelijk dank aan Petra.
De Monteberg is een pareltje voor de wielertoerist. Het
hoogteverschil van 115 m werd via een gemiddeld stijgingspercentage van 7 %
door iedereen vlot overbrugd. Het viel daarbij op dat Joost tijdens de
beklimming de 2 vingers in de neusgaten hield of hoe een trainingssessie met de
Leeuw op Italiaanse bodem haar vruchten afwierp. Sterk!
Op de terugtocht naar de heimat brak de zon helemaal door en
belandden we van een stukje herfst opnieuw in de zomer.
Het Heuvelland toverde heerlijke vergezichten op ons netvlies
waardoor eens te meer onze zondagmorgen gekleurd werd conform de missie van de
club : sporten en leute maken onder het motto samen uit, samen thuis.
Machtige rit tegen een haalbaar tempo waarvoor dank aan
Wesley en zijn ritluitenanten.
84 km,28,2 gem en 381 hm. Tot zondag om 8u voor de rit onder
regie van Piet!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)