Verslag van de rit van 30 augustus 2015 : Steenstraete
Zaten de stevige regenbuien ‘s morgens vroeg er voor iets tussen? Was het eindeseizoensmoeheid?
Zich te pletter gereden de dag voordien? Was het de zwaarbewolkte hemel die
niet veel goeds voorspelde? We hadden er het raden naar maar in elk geval kon
de materiaalmeester/aanwezigheidsnoteerder slechts 12 namen aankruisen in zijn Tinekesagenda.
Naast onze 12 vaste leden reed ook een ‘stagiair’ mee die reeds een eerdere
poging ondernomen had maar toen omwille van mechanische problemen er halverwege
de brui had moeten aan geven.
De meesten hadden zich vestimentair verkeken
op de grauwe hemel want niettemin toonde de thermometer om en bij de 20 graden
waardoor reeds bij de start allerlei mouwstukken, vestjes, mutsen, handschoenen,
sjerpen overboord, lees in de auto van sportbestuurder Matthijs, werden
gekieperd.
De rit stond in het teken van twee thema’s:
eerst en vooral was er het thema ‘van
vader op zoon’: de rit werd geleid door Fieux junior en Wittewrongel junior. De
volgwagen werd bemand door Huysentruyt junior. Markant feit was ook dat geen
enkele van de drie seniors op het appel verscheen en dus duidelijk een signaal
gaven dat ze de fakkel doorgeven ….
Daarnaast stond deze rit in het teken van de
eerste wereldoorlog want 2015 is in deze historisch een heel belangrijk jaar.
In 2015 is het immers juist 100 jaar geleden dat in 1915 het eerste jaarbal van
oudstrijders plaats vond en zo veel ex- soldaten na jaren ellende in de
‘tranchés’ zich op de vele lokale schoonheden konden gooien die hen als echte
helden vereerden….
Nog maar pas het grondgebied Heule verlaten of
de materiaalmeester himself legde het ganse peloton stil: met zijn heel
speciaal getrainde materiaalmeesteroog had hij gezien dat het achterwiel van
onze stagiair niet vastgedraaid was en om verder onheil te vermijden, werd deze
zaak snel doch vakkundig (handelsmerk van de Tinekes) opgelost.
De aanblik van onze hemelsblauwe truien werkte
tevens inspirerend op het wolkendek want deze blies snel de aftocht en in de
plaats kwam de zon tevoorschijn om ons de ganse voormiddag gezelschap te
houden. Met de Westhoekwind in de poep werd met een gemiddelde van ruim 28
langs een aantal militaire kerkhoven, zoals het Tyne Cot, gepasseerd en voor we
het goed en wel wisten, verscheen de IJzertoren aan de horizon.
Kenmerkend voor de rit was het feit dat er
heel wat gevaarlijke modderstroken moesten gepasseerd worden maar dit gaf ook
iets culinairs: zo konden we via opspattende modder via het achterwiel van onze
voorganger regelmatig proeven van allerlei vuil dat op lijf, leden, gezicht en
mond uiteenspatten…. Een heel speciale smaak en aroma viel waar te nemen en te
proeven in Staden waar het duidelijk was
dat het niet enkel aarde maar ook een soort van varkensdrek was die onze
smaakpapillen te beurt viel. Ze noemen dit “Haute bicyclettecuisine “.
In Diksmuide werd halt gehouden en kregen we
van Mathijs een copieus banket aangeboden: drank en taarten van de beste bakker
van Kortrijk en omstreken à volonté: bedankt Mathijs!
Eens het banket achter de rug moest opnieuw
snel halt gehouden worden want onze stagiair had de stop van zijn bidon
vergeten op te draaien. Dingen die voor doorwinterde profs als de Tinekes
eigenlijk doornormaal zijn maar voor nieuwkomers niet zo evident. Er werd ter
plaatste beslist om onze stagiair een exemplaar toe te sturen van één van onze vermaarde
handleidingen met name ‘Wat moet er allemaal vastgedraaid worden vooraleer met
de fiets te vertrekken?’.
Op de terugtocht vielen nog twee vijgplatte
banden te noteren: bij Wesley begaf de voorband en wat later besliste de
achterband van Fanny dat het genoeg was geweest. Op die manier moest Mathijs 2
keer in korte termijn aan de bak maar hij kwijtte zich met brio van zijn taak.
En zo rolden wij Heule binnen na een rit van 100
km met een mooi gemiddelde van 2 7.4 gem , 290 hoogtemeters , 24 modderstroken,
8 militaire kerkhoven, 25 rijsttaarten, 1 bijna-losgekomen- achterwiel, 1
bidon-bijna- zonder-dop, twee platte banden, enz., enz., maar vooral met 13
tevreden fietsers. Afspraak volgende week om 8 uur!
Yvan
Verslag van de Merlijntjesrit 23 augustus 2015
Met vijftien mannen en twee
vrouwen en één sportdirecteur Wesley kwam de rit op gang richting Ieper
langsheen de Wereldoorlogééngraven. Mijn ploegmaat Fanny was ijverig geweest en
had de dag ervoor haar 2 bidons klaar gemaakt en in de frigo geplaatst . Toen
Fanny zag dat ze die vergeten was, heeft Petra spontaan haar tweede bidon
gegeven. That’s what ploegmaten are for! Het begint met een bidon en het
eindigt met een wiel, een fiets in het heetst van de strijd?
De twee kopmannen Simon en Jan
reden aan een constant doch strak tempo en namen ons mee langs glooiende wegen
richting Passendale naar Ieper waar we door de Menenpoort gleden als ware
wielerhelden. Dacht ik, want de toeristen hadden het veel te druk met het nemen
van foto’s en het bekijken van de vele namen van soldaten die gesneuveld waren
in Wereldoorlog één. We werden meegezogen door de hobbelige straatjes van Ieper
toen plots onze nieuweling Joost platte tube had op de Markt in Ieper. Snel en
deskundig werd het euvel opgelost en konden we ondertussen even onze batterijen
opladen.
Wat nodig was want de terugrit
was met de wind schuin of op kop. Iedereen kromde zijn rug en trachtte een
plaatsje op te eisen uit de wind. In Hollebeke moesten we van ons hart een
steen maken toen we de bevoorrading passeerden van de rally van Wevelgem
met lekkernijen zoals rijsttaartjes, bananen, cake en chocolade. De hond van
Pavlov had er geen lap aan. Gelukkig compenseerde de gedachte van de
boterhammen die we straks kregen in het Merlijntje. Alsook de vele graven die
onderweg opdoken en de gedachte dat oorlog nooit de oplossing kan zijn.
Ondertussen ging de rit verder
langs Zonnebeke naar Wervik waar tractors met tabak onze weg kruisten. Plots
werd een versnelling ingezet op de aloude baan richting Moorsele waar de finale
werd beslecht met wind op kop en lichtjes vals plat. De homogene groep werd in
tweeën gespitst namelijk een groep met Marc en Petra die afgescheurd werd en de
rest van de groep. Marc beukte tegen de wind en nam Petra op sleeptouw richting
Moorsele waarvoor dank. De eerste groep wachtte het tweetal op in Moorsele.
Samen uit, samen thuis, dat is en blijft de leuze van de Tinekesvrienden.
In Gullegem in het Merlijntje
wachtte ons een feestmaal op om u tegen te zeggen! Johan had boterhammen klaar
gemaakt met gehakt en kaas en de befaamde mosterd was niet weg te slaan. We
kregen ook te horen dat Sven, de schoonzoon van Willy een wreed accident had in
zijn tuin door een parapluhouder die op zijn voet terecht kwam. We wensen Sven
dan ook langs deze weg een spoedig herstel en hopen hem gauw terug te
kunnen verwelkomen!
Rit gemaakt door parcoursbouwer
Simon met 17 leden. 74 km aan 27,5 gemiddeld en 330 hoogtemeters.
Secretaresse-Generaal Petra
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/877094111
Verslag van de rit van 16 augustus 2015 Mater
Op deze laatste dag van Kortrijk congé vonden
14 Tinekesvrienden de moed om zich aan te bieden voor een rit die als ‘grand
cru’ werd voorgesteld. De aankondiging ‘rit naar Oudenaarde’ en de geruchten
over 600 hoogtemeters zorgden voor opperste concentratie op hetgeen komen zou…
Het medisch bulletin werd overlopen en is
positief: Dirk is opnieuw thuis na een succesvol operatief ingrijpen. Hij wordt
nu verwend en op al zijn wenken bediend door Petra die als een klokhen over hem
waakt. Rambo heeft zijn rit van verleden
week goed verteerd maar past vandaag omwille van de lastigheidsgraad….men moet
het geluk ook niet tarten. Aanvankelijk minder goed nieuws van onze vaste
kroniekschrijver Phillippe. Die werd vrijdagnacht met ernstige pijnscheuten rond
het hart opgenomen in de spoeddienst. Uitgebreide scans boden echter snel
duidelijkheid en waren een geruststelling: de pijnen hadden niets te maken met
de aanvankelijke ritmestoornissen. In het medisch dossier dat we via, via
konden inkijken, stond volgende diagnose: “Cardiale Fantoomklachten rechtstreeks
gerelateerd aan zwakke KVK-prestaties”. Telkens men het woord “KVK” vernoemde, vertoonden
de scan en de Elektrocardiogram de vreemdste capriolen. Eens zijn favoriet
ploegje betere resultaten boekt, zullen de klachten vanzelf verdwijnen en kan
hij zoals van oudsher al zijn activiteiten ontplooien en dus werd hij nog
dezelfde nacht uit het ziekenhuis ontslagen. Walem en zijn kompanen weten dus
wat hen te doen staat…..
Oudenaarde- en Vlaamse Ardennenkenner Geert
had de rit uitgetekend en dat hebben wij geweten en ondervonden. Daar waar
iedereen dacht dat dit een vrij klassieke rit zou worden, werden we allemaal
heel sterk maar ook heel positief verrast. In eerste instantie werden we
verschillende keren op het verkeerde been gezet. Zowel bij de Kluisberg als bij
de oude Kwaremont werden de kuiten opgespannen maar telkens juist daarvoor werd
een zijweg genomen en werden deze bulten vermeden. Het idee aan bergop rijden alleen
al deed bij “Bing” het koud zweet uitbreken. Voeg daarbij dat hij de gewoonte
heeft om alle eerdere truien van de Tinekesvrienden onder elkaar aan te doen (Bank
van Roeselare, Termote Vanhalst, Tente en nog een paar) en je begrijpt dat hij
al niet veel nodig heeft om snel te gaan respireren.
Net op het ogenblik dat iedereen dacht dat het
allemaal wat minder lastig ging zijn dan oorspronkelijk gedacht, werden de
debatten serieus geopend. In een minimum van tijd werden de Korte Keer, de
Ladeuze, de Wolvenberg en de kasseien van de Ruitersstraat geserveerd en
maakten de aanvankelijke gesprekken over de voorbije congés plaats voor zwaar
hijgende body’s, gekreun, ratelende derailleurs, ja zelfs hier en daar wat gevloek…….
Als beloning voor zoveel beulenwerk werd halt
gehouden aan de kerk van Mater en werden we door Wietse en Warre, de kinderen
van Bjorn, vergast op een wafel- en fruitsappenbar. Wietse en Warre meldden ons
dat papa heel braaf was geweest in de volgauto en als beloning mochten de drie
Duthoo’s mee op de foto die ongetwijfeld op onze blog zal te zien zijn. Bedankt
B, W en W!
Ook op de terugtocht slaagde Geert er in
nieuwe wegen voor te schotelen hetgeen bij een doorwinterde parcoursmeester als
Willy de opmerking ontlokte dat ‘er dedju toch veel baantjes bij waren die hij
niet kende…”. Een mooier compliment kan men niet krijgen.
Extra pigmenten waren er tijdens deze
terugtocht nog door het feit dat er een kopstaartaanrijding te noteren viel
waarbij Willy nog inreed op Ringo maar door zijn schitterende reflexen nog de
schade tot een minimum kon beperken en dan was er nog de doortocht aan de
woning en de burelen van “The sky is the limit- vedette” Willy Naessens.
Ondertussen bleef Geert maar op kop van het
peloton sleuren en bleken de kilometers en de heuvels op hem geen vat te
krijgen. Als toetje presenteerde hij de afgepeigerde lichamen nog de klassieke
sprint langs de kanaalzone waarbij het laatste stukje energie dat nog aanwezig
was, werd aangesproken. Met deze rit postuleert Geert heel duidelijk naar een
plekje in de galerie van de ‘grote parcoursbouwers’ bij de Tinekesvrienden!
Moe maar tevreden rolden de 14 mensen Heule
binnen na een rit van 95.5 km met 540 hoogtemeters en een gemiddelde van 25.7 km
per uur. Een heel afmattende maar zeer geslaagde rit werd toegevoegd aan de
rijke geschiedenis….
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op http://www.strava.com/routes/2630538
Verslag van de rit van 9 augustus 2015 Doomkerke & Kruiskerke
7u28: Een vleugje paniek dwarrelt over het rennersdorp
aan “Ten Koetshuize”. De service-course, heden in de pollen van PM Willy, is
nog steeds niet opgedaagd. De schoonzoons Simon en Sven vallen uit de frisse
ochtendlucht. Wat is er aan de hand? Batterijen van zijn hybridebolide niet
opgeladen? Overslapen? Problemen met de kleine koters van Simon die bij bompa
overnachten? De President kondigt het oranje alarm af en neemt via de
crisiscel contact met de PM-SB. Deze blijkt de sleutel van het
materiaalkotje vergeten te hebben, teveel verantwoordelijkheid nietwaar en toen
zijn Euro was gevallen was Willy al bijna in Heule en moest hij nog in allerlei
terug naar de Heimat achter de toegangspas. 7u33: Met gierende banden scheurt
de sportdirecteur ai met zijn Reddy Kilowattvehikel over de parking. Met
vereende krachten wordt de auto geladen en met slechts 6’ vertraging trekt het
peleton zich op gang. Liefst 18 tinekesvrienden tekenen aanwezig, met plezier
genoteerd door MM Wim, terug van de cote d’azur. Nog een opgemerkte come-back
is die van Rambo Philippe, geplaagd door hartpompproblemen maar klaar voor een
vlak ritje richting Ruiselede en zijn gehuchten. Deze rit valt onder regie van
nog een terugkomer: Fondateur Mark, die zijn batterijen liet opladen of is het
vollopen op hoogtestage te Oostenrijk, samen met zijn bloedbroeder Geert D 1.
Het BMI-gemiddelde van de club komt hiermee weer op respectabel
protour-niveau!! Nog even terugkomen op onze volgwagen van heden: duurzaam, eco
en beperken van de C02 emissie zijn geen ijdele woorden voor onze groene club.
Het voertuig van Willy rijdt op Wevelgemse elektriek en daarmee is onze ecologische
fietsafdruk nul, nihil, nada!!! Wat ons de grasgroenste wielerclub van Europa
maakt!! Enige scheten en boerkes van leden waarvan hun BBQ en gerstevocht van
de dag ervoor nog aan het nagisten is terzijde gelaten. En van politieke correctheid
gesproken: waar blijven onze 2 Tinekesvriendinnen? Beide uitstekend aan het
seizoen begonnen maar al meerdere zondagen afwezigen. We missen jullie en onze
premie’s inzake diversiteit komen in het gedrang!!! Onze club zet vooral in op de jeugd en daarom
neemt ex SG Jacques het mede-kopmanschap waar. Een geschiedenisles voor de
jongere leden: deze 2 medestichters lieten
de Tinekesvrienden in het begin van de vorige eeuw als een Feniks verrijzen
uit de as van de Remmerietrappers! 125 jaar ervaring op kop dus die ons aan
gezapig tempo, goed voor hart- en bloedvaten, en andere ingewanden meenemen op
een grote lus rond Tielt. Doel van de uitstap is het lieflijk landschap van
groot-Ruiselede. We genieten van de rust, de vakantieverhalen en de rurale
landschappen. Net na de “Vorte Bossen” tussen Kruiskerke en Doomkerke wenkt de
pauze. PM Willy trakteert met een koekjes- en wafelbuffet en coca-cola in alle
mogelijke recipiënten. Het gaat er heel gezellig aan toe en de Fondateur moet
enige moeite doen om zijn troepen weer op de 2wieler te krijgen. Voor één keer
werkt de Mark zijne GPS en we bollen terug richting zuiden. Het peleton wordt
gespaard van incidenten en radio-tour blijft stom. De redactie verneemt ondertussen dat
Dirk, net terug van de Gard, maandag wordt geopereerd aan de rug. Spoedig
herstel Dirk! Nog goed nieuws van het hartfront: Red Philippe mag ons peleton
opnieuw vervoegen begin september. En tevens valt goed nieuws op het
sponsorfront te noteren: MetaRelax en apotheker Diederik doen een serieuze duit
in het kledingspakket voor de volgende 4 jaar!! Hartelijk dank Diederik! Keizer
Ronny test een nieuwe Ridley, gekocht onder de mom van zijn andere reservefiets
door te schuiven aan zijn dierbare echtgenote, mooie zet Ronny! De Poggio van
Pittem is de enige helling op het parcours en wordt vlot verteerd. Alleen bij
het naderen van Heule worden de teugels nog eens gelost. De President steekt de
vlam in de pijp met een uitval aan 48/u maar MM Wim knalt het gat toe en rolt
zo de rode loper uit voor een Koninklijke massaspurt op de Champs Elysees van
de Tinekesgemeente. Prachtig ritje, wielertoerisme pur sang. 90 km aan 26 gem
President
Verslag van de rit van 2 augustus 2015 Lozer
Zondag 2 augustus even voor 7.30 uur ….. de
zon doet haar eerste pogingen om ons te vergasten op een mooie dag. Onze
sportbestuurder Jacques staat als eerste paraat en wordt aangeklampt door
iemand van de Streuvelsvrienden die ervan profiteert om heimelijk naar de
transfervoorwaarden te polsen voor het volgend seizoen. Toen die evenwel te
horen kreeg dat men niet alleen medische maar vooral een ganse batterij zware psychologische
proeven dient af te leggen, druipt hij ontgoocheld af …. Ondanks Kortrijk-congé
vinden 13 Tinekesvrienden hun weg naar de klassieke startplaats. De zon heeft
ondertussen haar plaats veroverd en dit zorgt zo vroeg op de morgen voor een
ontspannen relaxe sfeer in die mate zelfs dat men overweegt om een
salontafel en stoelen te halen en de rit
te vervangen door een gezellig onderonsje.
De voorzitter is ondertussen maar al te blij
dat eindelijk iemand allusie maakt op de nieuwe valhelm die hij zich
aangeschaft heeft. Het model kan op
algemene goedkeuring rekenen; alleen vindt men het jammer dat deze helm niet de
voorzijde van zijn gelaat bedekt……
Iedereen geniet zo van het zonnetje dat
zelfs de melding dat de voorziene
Fiertel vervangen wordt door een rit naar Lozer en Boeregem, op algemeen applaus ontvangen wordt. Bart is
speciaal komen aansluiten uit pure nieuwsgierigheid; de ganse namiddag heeft
hij GPS-en, landkaarten, atlassen
geraadpleegd maar nergens Boeregem teruggevonden….
Na een klassieke aanvang wordt stilaan de speciale, gepersonaliseerde touch duidelijk die
Willy er als parcoursbouwer en gepensioneerde met veel tijd steeds in slaagt te
geven aan zijn ritten: nieuwe baantjes, mooie uitzichten, perfecte
voorbereiding, perfecte uitvoering…. kortom het was genieten geblazen!
Ook voor de klassieke pauze mochten we ons
verheugen op een 5-sterrenuitvoering. Aan het kasteel van Lozer werd in een echt vakantiedecor halt
gehouden. Jacques, normaal vermaard omwille van het gebruik van minimale
koffiezet-versnellingen kwam dit keer aangevlogen op de heel grote plateau,
zeker en vast één van rond de 78! Daarop taart gebakken door zijn echtgenote
Rika. Fier verklaarde hij dat deze taart gebakken was met zijn eieren! En het
moet gezegd: wat echtgenote Rika met de eieren van Jacques klaarspeelt, getuigt
van grote klasse! De stukken taart met aangepaste dranken, persoonlijk
uitgekozen op basis van Jacques zijn hoog sommeliergehalte, getuigden van
absolute topklasse.
Na deze mooie break werd even ontspannen
richting Heule gefietst. Speciale vermelding voor onze voorzitter die er ook
reeds drie weken opzitten heeft als materiaalmeester ai en dat is duidelijk waar
te nemen in de statistieken: in die periode durfde het niemand aan om ook maar
één keer lek te rijden. Er wordt overwogen om Pantani een stage te laten lopen
bij de voorzitter om die functie volledig onder de knie te krijgen.
Bij de terugkeer werd de
pauze nog geëvalueerd en werd voor sfeer en gezelligheid omwille van het
schitterende decor een welverdiende 9 toegekend en werd voor de kwaliteit van
het eten eveneens een welverdiende 9 gegeven. Dank aan Jacques, dank aan Rika.
Ondanks de ontspannen sfeer werd toch een
gemiddelde gehaald van 27.2 hetgeen er op wijst dat het erg snor zit met de
Fysieke weerbaarheid van onze troepen.
In Heule stoof iedereen dan uiteen richting
barbecue, richting terrasje, richting één of andere feestje want er mocht geen
tijd verloren worden. Zo’n zomerse dagen zijn schaars en dienen dan ook
optimaal gebruikt te worden. De voormiddag was alvast een heel geslaagde
ouverture.
83.5 km aan 27.2 gem, 391hm
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/854670166
Abonneren op:
Posts (Atom)