Toch 16 moedige tinekesvrienden en sportdirecteur Raymond aan de start van de deze klauterklassieker. Fris weer, slechts 12° en we zien enkele mouwkes en zelfs schoenovertrekken aan de start. Geert Sioen is de parcoursbouwer van de dag en samen met Joost neemt hij het commando richting Ronse en omstreken. Er moet een eerste maal van de geijkte weg worden afgeweken aan de voet van de Keiberg in Knokke-Zwevegem. Op de N8 wordt een derde vak bijgelegd en bij gebrek aan crosstubes opteert Geert voor de grote weg richting Moen. Langs de Kluisberg glijden we naar Ronse waar een eerste kuitenbijter wordt geserveerd: de Maquisstraat , beter bekend als de BZN, de berg zonder naam. 2 nepen van 12% laten de asem breken en de alcohol van het bachanaal de avond ervoor verdampen. Ringo heeft toch al één been van de Marmotte teruggevonden en fladdert naar boven gevolgd door een elitegroepje. De hellingen worden nu in een strak tempo na elkaar geserveerd en de GARMIN heeft moeite om het aantal hoogtemeters tijdig te registreren. Le Côte d’Ellezelles , beslissend in de ENECO tour, en La Houppe zijn les pieces de resistance. Gerd , die de eerste klimmekes aan zich voorbij liet gaan wegens een zwaar nachtje , triomfeert op La Houppe. Op alle klauterpartijen zien we ook een opvallend gretige Ivan. Chapeau ook aan de rest van de bende die vlot de hellingen verteren. Pitstop op het hoogste punt van de rit, kwestie van er een hoogtestage van te maken. Sportdirecteur Raymundo heeft wat tactische raad voor Youngster Tim. Blijkt dat deze continu links rijdt omdat hij voortdurend naar het scherm van zijn splinternagelnieuwe Garmin tuurt. Een verdwaalde gastrenner neemt ons aan een sportief tempo op sleeptouw in de afdaling en 16 groenhemden slingeren in indianenpas naar beneden, we voelen ons als in een klassieker. 2de improvisatie van de dag want het is Koekamerkermis. De lokale omleiding leidt ons over onbegane paden terug naar het officieel parcours. Tijd voor een nieuw blik kopmannen want de forse tegenwind beukt continu op ons in. Pantani en Bjorn doen dit schitterend, ze zorgen voor een verstandig en regelmatig tempo zodat niemand in de problemen komt. 2 lekke banden op korte tijd tussen Kerkhove en Tiegem. Tim en de President himself zijn de slachtoffers. Raymond heeft de tijd niet om uit zijn wagen te komen met de reservewielen want ondertussen heeft Rambo met zijn tanden al de buitenband van de velg getrokken. Dank zij de virtuele maillot jaune wordt het oponthoud tot een minimum beperkt, proficiat en dank. De finale gaat traditioneel door langs het kanaal van Stasegem. Slechts 3 mannen voelen zich nog geroepen om de gashendel nog eens open te draaien. Ringo vlamt aan 41/u tegen de wind in , gesteund door Tim en de President, beiden krijgen vleugels door hun nieuwe binnenbanden. De veurzitter krijgt enorme dorst na deze prestatie en moet worden gelaafd door de MM, een werk van barmhartigheid en een bewijs van de solidariteit binnen bpost over de units heen! Moe maar gelukkig bereiken we Heule. Prachtige rit waarvoor dank aan Geert Sioen. Sportief heel sterke collectieve prestatie. 99 km aan 26,2 gem, liefst 732 hoogtemeters!!!
Zie het parcours op garmin : http://connect.garmin.com/player/46619968
President
Verslag van de Merlijntjerit 220810
Maar liefst 20 strijdlustigen aan de start van de Merlijntjesrit. De kampioen was nog eens uit de doden verrezen en doet nu een ambitieuze gooi naar een plaats in de top 20.Een voor de gelegenheid Dirkloze en jarige Petra maakte als eerste haar opwachting. De jaren hebben duidelijk geen vat op haar gedrevenheid en uiterlijk of was het het smachten naar de atletische Tinekesvriendkussen die haar de energie hiervoor leverde? Wim maakte fier zijn opwachting in een onvervalste gele Pantanitrui om de onsterfelijkheid van zijn idool te beklemtonen. Een overgelukkige voorzitter verkondigde fier dat zijn TV-toestel al 10u op teletekst p 505 staat te knipperen : Anderlecht viel de eer te beurt eens naast KVK aan de leiding te mogen pronken! Leider Rambo verscheen zoals altijd klokvast aan Ten Koetshuize met de reeds half verdoofde oppergaai in zijn achterzak en de SG ten slotte liet de allergrootste nog eens aanrukken omdat de wolken niet al te katholiek naar beneden leken te lonken.'t Is ver gekomen dat de allergrootste vaderlandse wielertrots enkel nog mag aantreden als het geen weer lijkt te zullen worden om er een hond door te jagen.
Sportdirecteur David maande zijn troepen aan de wielen in beweging te zetten toen die duivelse Streuvelsvijanden ons als onvervalste cyclocrossers rechts passeerden. De SB-PM mankeerde niet en drukte de knop van zijn Garmin 705 in om vervolgens op automatische piloot en met de benen van kompaan Geert de rit vol te rijden. Wat een hoogtechnologisch aangedreven wielerclub! Willy beweerde nochtans reeds om 3u uit zijn slaap te zijn gerukt na een nachtmerrie over dienst weigerende batterijen. Insiders daarentegen meenden te weten dat de reden eerder een overdosis Irish Coffee was, letterlijk en figuurlijk geschonken door zijn echtgenote.
De overgangsrit kende een rustig verloop en daar was de kampioen allerminst rouwig om. De KVK - , Bo Braemfanclubsuccessen , fietsloze weekends en slaaptekort hebben zijn conditie enigszins ondermijnd en het was voor hem dan ook harken om niet in de bezemwagen te verzeilen. Het woord plooien staat evenwel niet in zijn woordenboek of zou het de kampioenentrui om schouders zijn die voor de nodige adrenaline zorgt?
Halfweg in Wontergem ,aan de boorden van de Zeverenbeek (toeval of niet?) ,werd halt gehouden voor de bevoorrading door David en de pralines van de jarige Petra , waarvoor dank! Pantani werd voor de gelegenheid in 't geel vereeuwigd op de gevoelige plaat terwijl het peloton collectief eer betoonde aan het bronzen beeld van oerflandrien Lucien Buysse, winnaar van de langste Tour ooit, die van 1926. Alleen gepensioneerde Willy herinnert zich ieder detail van deze glansrijke overwinning nog. Ringo viel de twijfelachtige eer te beurt lek te rijden maar mecanicien Franky zorgde er in een mum van tijd voor dat de MM met het schaamrood op de wangen werkloos mocht toekijken. Petra maakte van het oponthoud gebruik om haar verjaardagscadeau van zijn verpakking te ontdoen. De condoomverpakking bleek evenwel nogal onwillig en Petra's smeekbede om hulp werd bij sommige hormonenboys verkeerdelijk geïnterpreteerd als een uitnodiging tot rollebollen tussen de maïskolven. Gelukkig kon de jarige na enig peuterwerk in extremis nog zelf de klus klaren.
De kampioen hing inmiddels al kreunend tussen zijn kader,dromend van boterhammen en een verse vochtbaxter in ons clublokaal 't Merlijntje.
De droom werd werkelijkheid en Johan verwende het peloton op kosten van de rijkgevulde clubkas op boterhammen met gehakt,mosterd en drank naar keuze.
De president sloot het spektakel af met ene oneliner die kan tellen : "KVK heeft al 11 punten voorsprongen op de Oostvlamingen uit Zulte : 5 nu en nog 6 van de toekomstige onderlinge duels".
Gelijk heeft hij!
Prachtige overgangsrit waarvoor dank aan Garminparcoursbouwer Willy!
72,50 km tegen een gemiddelde snelheid van 26,50.
Tot zondag!
Red Philip
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/45609953
Sportdirecteur David maande zijn troepen aan de wielen in beweging te zetten toen die duivelse Streuvelsvijanden ons als onvervalste cyclocrossers rechts passeerden. De SB-PM mankeerde niet en drukte de knop van zijn Garmin 705 in om vervolgens op automatische piloot en met de benen van kompaan Geert de rit vol te rijden. Wat een hoogtechnologisch aangedreven wielerclub! Willy beweerde nochtans reeds om 3u uit zijn slaap te zijn gerukt na een nachtmerrie over dienst weigerende batterijen. Insiders daarentegen meenden te weten dat de reden eerder een overdosis Irish Coffee was, letterlijk en figuurlijk geschonken door zijn echtgenote.
De overgangsrit kende een rustig verloop en daar was de kampioen allerminst rouwig om. De KVK - , Bo Braemfanclubsuccessen , fietsloze weekends en slaaptekort hebben zijn conditie enigszins ondermijnd en het was voor hem dan ook harken om niet in de bezemwagen te verzeilen. Het woord plooien staat evenwel niet in zijn woordenboek of zou het de kampioenentrui om schouders zijn die voor de nodige adrenaline zorgt?
Halfweg in Wontergem ,aan de boorden van de Zeverenbeek (toeval of niet?) ,werd halt gehouden voor de bevoorrading door David en de pralines van de jarige Petra , waarvoor dank! Pantani werd voor de gelegenheid in 't geel vereeuwigd op de gevoelige plaat terwijl het peloton collectief eer betoonde aan het bronzen beeld van oerflandrien Lucien Buysse, winnaar van de langste Tour ooit, die van 1926. Alleen gepensioneerde Willy herinnert zich ieder detail van deze glansrijke overwinning nog. Ringo viel de twijfelachtige eer te beurt lek te rijden maar mecanicien Franky zorgde er in een mum van tijd voor dat de MM met het schaamrood op de wangen werkloos mocht toekijken. Petra maakte van het oponthoud gebruik om haar verjaardagscadeau van zijn verpakking te ontdoen. De condoomverpakking bleek evenwel nogal onwillig en Petra's smeekbede om hulp werd bij sommige hormonenboys verkeerdelijk geïnterpreteerd als een uitnodiging tot rollebollen tussen de maïskolven. Gelukkig kon de jarige na enig peuterwerk in extremis nog zelf de klus klaren.
De kampioen hing inmiddels al kreunend tussen zijn kader,dromend van boterhammen en een verse vochtbaxter in ons clublokaal 't Merlijntje.
De droom werd werkelijkheid en Johan verwende het peloton op kosten van de rijkgevulde clubkas op boterhammen met gehakt,mosterd en drank naar keuze.
De president sloot het spektakel af met ene oneliner die kan tellen : "KVK heeft al 11 punten voorsprongen op de Oostvlamingen uit Zulte : 5 nu en nog 6 van de toekomstige onderlinge duels".
Gelijk heeft hij!
Prachtige overgangsrit waarvoor dank aan Garminparcoursbouwer Willy!
72,50 km tegen een gemiddelde snelheid van 26,50.
Tot zondag!
Red Philip
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/45609953
Verslag van de rit van 150810 WO I rit
16 koene soldaten aan de start van deze rit die in het teken stond van hetgeen de oudere mensen ‘de grooten oorloge’ noemen.
Opnieuw geen kampioen van vorig jaar te bespeuren. Naar verluid misbruikt hij de talrijke successen van KVK om er een liederlijk leven op na te houden. Hoe lang hij de VK nog als drogreden kan gebruiken in het ouderlijke huis, hangt af van de goedgelovigheid van zijn dierbare wederhelft. Hopelijk leest zij dit verslag niet anders komt er een abrupt einde aan de escapades van onze Filip. In het peloton gaan ook geruchten over een post-kampioen-depressie maar de manier waarop hij op zaterdag dansend van het voetbalterrein naar huis ging, drukt deze geruchten de kop in. Op het laatste nippertje kwamen Marc en Filip aan de start: niet alleen de nummers 1 en 2 in onze rangschikking maar ook de mannen met het hoogste oudstrijdersgehalte van onze groep. Hun geconcentreerde focus toonde aan dat er reeds duidelijk sprake is van zware stress i.v.m. het ultieme te bereiken doel, namelijk kampioen worden bij de Tinekesvrienden. Filip droomt nu al van een standbeeld naast dat van Tineke op ‘Heule-platse’.
Generaal-voor-één-dag was ons aller Franky, een man van vele oorlogen en gewapend met fiets en gps beval hij de troepen het paard te bestijgen en zich op oorlogspad te begeven.
Na een klein uur werd Passendale ingenomen met een snelheid en een accuratesse die menig Duits officier zou doen verbleken. De groene uitrusting te midden de maïsvelden zorgde immers voor een heel efficiënte vermomming waardoor we quasi ongezien onze slag konden slaan.
Er werd gepasseerd aan het Tyne Cot Cemetry: enige enkelingen dachten dat het hier ging om talrijke menhirs maar wat uitleg over grafstenen, gevallen soldaten, enz…. bracht hun peil inzake historische kennis toch op enigszins aanvaardbaar niveau. Ter plaatse wordt het kerhof benoemd als ‘tinnekot’; dit komt doordat de boeren bij gebrek aan engelse kennis lazen wat ze zagen. Als je dan weet dat men in het plaatselijke dialect een kip een ‘inne’ noemt, weet je dat de benaming soms andere zaken oproept dan een kerkhof.
Voor we het goed wisten, waren we al aan de klassieke en zeer idyllische halte in Nieuwkapelle. Het traditionele banket aangeboden door de man in de volgwagen was er dit keer niet bij want de gelegenheidssportdirecteur had zijn kat gestuurd. Filip kon zijn ontgoocheling nauwelijks onderdrukken …..
Ter plaatse voelde de voorzitter zich geroepen om zijn kennis over ‘de grooten oorloge’ te delen met zijn leden. Zijn betoog was bij gebrek aan algemene kennis niet alleen zeer kort, het algemeen pedagogisch-didactisch gehalte was zo laag dat Geert Depoortere onmiddellijk besliste om de vacante betrekking van lesgever in de Broederschool niet toe te kennen aan de voorzitter maar om op zoek te gaan naar een betere kandidaat. Een grote ontgoocheling voor Martin want hij besefte maar al te goed dat hij de rest van zijn carrière nu moet doorbrengen in muffe postgebouwen en dat hij kan fluiten naar de felbegeerde 2 maanden verlof.
Langs de Ijzer werd vlot overgeschakeld van de 1ste naar de 2de wereldoorlog want op algemeen verzoek van enkelen werd het tempo opgetrokken en haalden we vlot een gemiddelde van 40-45 (in de volksmond ‘den anderen oorloge’).
In Sint-Jan moest even halt gehouden worden voor een loslopend wiel; een moment waarop onze materiaalmeester zag dat een kleine kikker zich op hem genesteld had. Het diertje dacht op de groene trui, gecombineerd met de warme bast van Geert zich in zijn natuurlijke biotoop te bevinden en amuseerde er zich kostelijk. Een droom waaraan heel vlug een eind kwam toen het diertje in een gracht gekieperd werd. Jammer, want de combinatie Geert-kikker viel bij velen in de smaak.
De kasseien van Boezinge, de hellingen aan de Reutel, de Polygoone, enz. hadden één constante: de voorzitter kon zich niet inhouden en gooide telkens de knuppel in het hoenderhok. Pillen, gestoken door een wesp, de geallieerde troepen in gedachten, of doodgewoon heel goed zijn… we weten niet wat aan de oorzaak lag van zoveel aanvalsgeweld. Zo werden op die plaatsen de laatste munitie van menige Tinekesvriend verschoten.
Even werd de groep nog opgeschrikt: iedereen dacht dat onze Filip besmet was met de superbacterie want plots begon hij slechte imitaties te brengen van Will Tura. Besmetting kon niet lang op zich laten wachten en enkele seconden later voelde ook Marc zich geroepen om de anderen hun oren te martelen met klanken die met heel, heel goeie wil op een lied geleken. Gelukkig was het niet de superbacterie maar gewone kampioenenkoorts die zich van de 2 had meester gemaakt. Gewone antibiotica of enkele pinten zijn voldoende naar het schijnt om het virus te bestrijden.
Terwijl nu vooral vakantieverhalen te horen vielen, verliep de terugreis heel snel en bereikten we Heule na een rit van 92 km aan een gemiddelde van 27,5 per uur.
Even werd nog gedacht om een kleine militaire parade te houden op ‘Heule-platse’ maar door het feit dat de meesten al een strakke timing hadden inzake aperitieven, werd hiervan afgezien.
Trots meldde onze voorzitter nog, op een manier die zelfs De Crem hem zou benijden, dat deze oorlogsrit geen enkel slachtoffer had gemaakt. Deze gegevens zou hij nog dezelfde namiddag doorsturen naar het ministerie van Defensie, in de stille hoop een medaille te krijgen voor zijn militair doorzicht. Zijn laatste hoop want op een onderwijsonderscheiding hoeft hij niet meer te rekenen. Ook Geert had immers al een rapport naar Pascal Smet gestuurd….
Ivan
Opnieuw geen kampioen van vorig jaar te bespeuren. Naar verluid misbruikt hij de talrijke successen van KVK om er een liederlijk leven op na te houden. Hoe lang hij de VK nog als drogreden kan gebruiken in het ouderlijke huis, hangt af van de goedgelovigheid van zijn dierbare wederhelft. Hopelijk leest zij dit verslag niet anders komt er een abrupt einde aan de escapades van onze Filip. In het peloton gaan ook geruchten over een post-kampioen-depressie maar de manier waarop hij op zaterdag dansend van het voetbalterrein naar huis ging, drukt deze geruchten de kop in. Op het laatste nippertje kwamen Marc en Filip aan de start: niet alleen de nummers 1 en 2 in onze rangschikking maar ook de mannen met het hoogste oudstrijdersgehalte van onze groep. Hun geconcentreerde focus toonde aan dat er reeds duidelijk sprake is van zware stress i.v.m. het ultieme te bereiken doel, namelijk kampioen worden bij de Tinekesvrienden. Filip droomt nu al van een standbeeld naast dat van Tineke op ‘Heule-platse’.
Generaal-voor-één-dag was ons aller Franky, een man van vele oorlogen en gewapend met fiets en gps beval hij de troepen het paard te bestijgen en zich op oorlogspad te begeven.
Na een klein uur werd Passendale ingenomen met een snelheid en een accuratesse die menig Duits officier zou doen verbleken. De groene uitrusting te midden de maïsvelden zorgde immers voor een heel efficiënte vermomming waardoor we quasi ongezien onze slag konden slaan.
Er werd gepasseerd aan het Tyne Cot Cemetry: enige enkelingen dachten dat het hier ging om talrijke menhirs maar wat uitleg over grafstenen, gevallen soldaten, enz…. bracht hun peil inzake historische kennis toch op enigszins aanvaardbaar niveau. Ter plaatse wordt het kerhof benoemd als ‘tinnekot’; dit komt doordat de boeren bij gebrek aan engelse kennis lazen wat ze zagen. Als je dan weet dat men in het plaatselijke dialect een kip een ‘inne’ noemt, weet je dat de benaming soms andere zaken oproept dan een kerkhof.
Voor we het goed wisten, waren we al aan de klassieke en zeer idyllische halte in Nieuwkapelle. Het traditionele banket aangeboden door de man in de volgwagen was er dit keer niet bij want de gelegenheidssportdirecteur had zijn kat gestuurd. Filip kon zijn ontgoocheling nauwelijks onderdrukken …..
Ter plaatse voelde de voorzitter zich geroepen om zijn kennis over ‘de grooten oorloge’ te delen met zijn leden. Zijn betoog was bij gebrek aan algemene kennis niet alleen zeer kort, het algemeen pedagogisch-didactisch gehalte was zo laag dat Geert Depoortere onmiddellijk besliste om de vacante betrekking van lesgever in de Broederschool niet toe te kennen aan de voorzitter maar om op zoek te gaan naar een betere kandidaat. Een grote ontgoocheling voor Martin want hij besefte maar al te goed dat hij de rest van zijn carrière nu moet doorbrengen in muffe postgebouwen en dat hij kan fluiten naar de felbegeerde 2 maanden verlof.
Langs de Ijzer werd vlot overgeschakeld van de 1ste naar de 2de wereldoorlog want op algemeen verzoek van enkelen werd het tempo opgetrokken en haalden we vlot een gemiddelde van 40-45 (in de volksmond ‘den anderen oorloge’).
In Sint-Jan moest even halt gehouden worden voor een loslopend wiel; een moment waarop onze materiaalmeester zag dat een kleine kikker zich op hem genesteld had. Het diertje dacht op de groene trui, gecombineerd met de warme bast van Geert zich in zijn natuurlijke biotoop te bevinden en amuseerde er zich kostelijk. Een droom waaraan heel vlug een eind kwam toen het diertje in een gracht gekieperd werd. Jammer, want de combinatie Geert-kikker viel bij velen in de smaak.
De kasseien van Boezinge, de hellingen aan de Reutel, de Polygoone, enz. hadden één constante: de voorzitter kon zich niet inhouden en gooide telkens de knuppel in het hoenderhok. Pillen, gestoken door een wesp, de geallieerde troepen in gedachten, of doodgewoon heel goed zijn… we weten niet wat aan de oorzaak lag van zoveel aanvalsgeweld. Zo werden op die plaatsen de laatste munitie van menige Tinekesvriend verschoten.
Even werd de groep nog opgeschrikt: iedereen dacht dat onze Filip besmet was met de superbacterie want plots begon hij slechte imitaties te brengen van Will Tura. Besmetting kon niet lang op zich laten wachten en enkele seconden later voelde ook Marc zich geroepen om de anderen hun oren te martelen met klanken die met heel, heel goeie wil op een lied geleken. Gelukkig was het niet de superbacterie maar gewone kampioenenkoorts die zich van de 2 had meester gemaakt. Gewone antibiotica of enkele pinten zijn voldoende naar het schijnt om het virus te bestrijden.
Terwijl nu vooral vakantieverhalen te horen vielen, verliep de terugreis heel snel en bereikten we Heule na een rit van 92 km aan een gemiddelde van 27,5 per uur.
Even werd nog gedacht om een kleine militaire parade te houden op ‘Heule-platse’ maar door het feit dat de meesten al een strakke timing hadden inzake aperitieven, werd hiervan afgezien.
Trots meldde onze voorzitter nog, op een manier die zelfs De Crem hem zou benijden, dat deze oorlogsrit geen enkel slachtoffer had gemaakt. Deze gegevens zou hij nog dezelfde namiddag doorsturen naar het ministerie van Defensie, in de stille hoop een medaille te krijgen voor zijn militair doorzicht. Zijn laatste hoop want op een onderwijsonderscheiding hoeft hij niet meer te rekenen. Ook Geert had immers al een rapport naar Pascal Smet gestuurd….
Ivan
Verslag van de rit van 8 augustus 2010 Wortegem&Petegem
17 uit de kluiten gewassen Tinekesvrienden aan de start van deze congérit.
De Streuvelsvijanden zaten met zijn drieën broederlijk aan de inschrijvingstafel vol verwachting uitkijkend naar een 4de man. En Petit comité moest dan nog beslist worden of het manillen zou worden of rondjes rijden rond de Heulse kerktoren.
Opgemerkte rentree overigens als sportdirecteur van een nog altijd messscherpe kampioen. De geruchten over een liederlijk leven à la Tom Boonen blijken alvast geen lichamelijke sporen te hebben nagelaten. Of hij conditioneel nog up to date is,kon evenwel niet achterhaald worden.
Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan Joost waarvan gefluisterd wordt dat hij vaak in het zwart rijdt. Ook een oude nieuwe bekende gast aan de start, nl. de stijlrijke Jean-Pierre.
De karavaan trok zich om 7u33 op gang en raapte in extremis nog klassementskoploper Rambo op. Don Felipe werd vanmorgen verwacht op het Koninklijk Paleis maar kon rekenen op clementie om zijn kansen op de tricolore trui niet in het gedrang te laten brengen. Een blik op de klassering leert overigens dat dit één van de spannendste kampioenschappen wordt van het laatste decennium. Het dreigt secondenwerk te worden tot aan de meet.
Het werd een rustige aanloop gekenmerkt door gekeuvel over de vaderlandse voetbalcompetitie. Zoals bekend werd de kopploeg van de streek bestolen op Lokeren en kreeg het kleine broertje het deksel op de neus van KV Mechelen. Het was een sportieve SB-PM evenwel niet aan te zien al viel het wel op dat hij zijn negatieve energie kwijt wou door gretig aan de zijde van Joost aan de kop te sleuren.
De SG kende even een zwak vestimentair moment en wou zich al in’t begin van de rit van ballast ontdoen. Het bekwam hem niet al te goed want in een mum van tijd verzeilde hij in een Schleckpositie. Een waakzame Jean-Pierre bracht Jacques terug in de voorste Contadoriaanse gelederen. Het regende inmiddels overjasjes in de bezemwagen gezien de temperatuur recht evenredig steeg met de toenemende hartfrequenties.
Het glooiend landschap werd gretig onder de wielen geschoven . De achterkant van de Tiegemberg deed dienst als vroege kuitenbreker en daarbij viel het op dat de nrs 1 en 2 van de klassering – Rambo en de Fondateur – mekaar van geen vin lostten. Het was aandoenlijk om zien hoe beiden zelfs bijna surplacten ten einde de sportdirecteur ook enig spektakel te bezorgen in de soms langgerekte staart van het peloton. Vooraan leek Tim de man in vorm gevolgd door Yvan de verschrikkelijke.
Een welkome bevoorrading voorzag de atleten van verse suikers en calorierijke frisdrank waarop het 2de ritgedeelte in een verhoogd tempo kon aangevat worden. Joost zorgde niet alleen voor een pittige etappe,ook de mooie vergezichten mochten er wezen en streelden het oog van een vooral volop genietende sportdirecteur.
De place to be van streekvoetbalhater Willy Naessens werd in ijltempo voorbijgefietst. Waarom Zuid-West-Vlaanderen sponsoren als het ook in de verre kempen kan?
De finale voltrok zich langs de boorden van de vaart waar een in 3 waaiers gescheurd peloton beukend richting Heule trok. Het sputterend gaspedaal van de volgwagen kon hier dieper ingedrukt worden waarop een dankbare toerentalwijzer nog eens een erectie kreeg.
Verfrissende en zeer aangename rit waarvoor dank aan Joost en de collega’s kopmannen.
92 km aan 26 gem; 661 hoogtemeters!!!
herbeleef de rit en de kronkelende wegen op
GARMIN Martin http://connect.garmin.com/player/43661059
GARMIN Dirk http://connect.garmin.com/activity/43692025
Tot volgende zondag voor de oorlogsrit!
Red Philippe
De Streuvelsvijanden zaten met zijn drieën broederlijk aan de inschrijvingstafel vol verwachting uitkijkend naar een 4de man. En Petit comité moest dan nog beslist worden of het manillen zou worden of rondjes rijden rond de Heulse kerktoren.
Opgemerkte rentree overigens als sportdirecteur van een nog altijd messscherpe kampioen. De geruchten over een liederlijk leven à la Tom Boonen blijken alvast geen lichamelijke sporen te hebben nagelaten. Of hij conditioneel nog up to date is,kon evenwel niet achterhaald worden.
Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan Joost waarvan gefluisterd wordt dat hij vaak in het zwart rijdt. Ook een oude nieuwe bekende gast aan de start, nl. de stijlrijke Jean-Pierre.
De karavaan trok zich om 7u33 op gang en raapte in extremis nog klassementskoploper Rambo op. Don Felipe werd vanmorgen verwacht op het Koninklijk Paleis maar kon rekenen op clementie om zijn kansen op de tricolore trui niet in het gedrang te laten brengen. Een blik op de klassering leert overigens dat dit één van de spannendste kampioenschappen wordt van het laatste decennium. Het dreigt secondenwerk te worden tot aan de meet.
Het werd een rustige aanloop gekenmerkt door gekeuvel over de vaderlandse voetbalcompetitie. Zoals bekend werd de kopploeg van de streek bestolen op Lokeren en kreeg het kleine broertje het deksel op de neus van KV Mechelen. Het was een sportieve SB-PM evenwel niet aan te zien al viel het wel op dat hij zijn negatieve energie kwijt wou door gretig aan de zijde van Joost aan de kop te sleuren.
De SG kende even een zwak vestimentair moment en wou zich al in’t begin van de rit van ballast ontdoen. Het bekwam hem niet al te goed want in een mum van tijd verzeilde hij in een Schleckpositie. Een waakzame Jean-Pierre bracht Jacques terug in de voorste Contadoriaanse gelederen. Het regende inmiddels overjasjes in de bezemwagen gezien de temperatuur recht evenredig steeg met de toenemende hartfrequenties.
Het glooiend landschap werd gretig onder de wielen geschoven . De achterkant van de Tiegemberg deed dienst als vroege kuitenbreker en daarbij viel het op dat de nrs 1 en 2 van de klassering – Rambo en de Fondateur – mekaar van geen vin lostten. Het was aandoenlijk om zien hoe beiden zelfs bijna surplacten ten einde de sportdirecteur ook enig spektakel te bezorgen in de soms langgerekte staart van het peloton. Vooraan leek Tim de man in vorm gevolgd door Yvan de verschrikkelijke.
Een welkome bevoorrading voorzag de atleten van verse suikers en calorierijke frisdrank waarop het 2de ritgedeelte in een verhoogd tempo kon aangevat worden. Joost zorgde niet alleen voor een pittige etappe,ook de mooie vergezichten mochten er wezen en streelden het oog van een vooral volop genietende sportdirecteur.
De place to be van streekvoetbalhater Willy Naessens werd in ijltempo voorbijgefietst. Waarom Zuid-West-Vlaanderen sponsoren als het ook in de verre kempen kan?
De finale voltrok zich langs de boorden van de vaart waar een in 3 waaiers gescheurd peloton beukend richting Heule trok. Het sputterend gaspedaal van de volgwagen kon hier dieper ingedrukt worden waarop een dankbare toerentalwijzer nog eens een erectie kreeg.
Verfrissende en zeer aangename rit waarvoor dank aan Joost en de collega’s kopmannen.
92 km aan 26 gem; 661 hoogtemeters!!!
herbeleef de rit en de kronkelende wegen op
GARMIN Martin http://connect.garmin.com/player/43661059
GARMIN Dirk http://connect.garmin.com/activity/43692025
Tot volgende zondag voor de oorlogsrit!
Red Philippe
Verslag van de rit van 1 augustus, de Catsberg
De Streuvelsvrienden komen toe en beginnen luidop de aanwezige Tinekesvrienden te tellen : drie, vier, vijf . Ze hebben blijkbaar binnenpretjes en beginnen stilaan te hopen dat wij een fusie met hen zullen aanvragen , in plaats van omgekeerd.
Enkele minuten later zijn wij toch met een elftal . Alleen SV – Olé, olé gezangen bij de start na meer dan verdiend punt op Standard, Noch (echte) KVK supporters, noch Club supporters aan de start, Beide clans hebben last van een delirium tremens (=een bewustzijnsstoornis, die leidt tot verminderd besef van de omgeving, inclusief verminderde concentratie ). Nadat beide clans zich een stuk in hun kl…. Gedronken hebben is het misschien best dat ze niet aan de start zijn en dit om mogelijke ongevallen te vermijden. Toch dachten wij nog de kampioen in de verte te horen die waarschijnlijk stilaan huiswaarts aan het keren was. Waar is de trots van de kampioen , messcherp na zijn dieet maar blijkbaar met veel andere dingen bezig dan fietsen. Hij laat zijn neef Tim aan zijn lot over. Maar niet geklaagd, de starters zijn dus te meer gemotiveerd om er een prachtige rit van 110 km van te maken aan een aanvaardbaar gemiddelde van 26,6 km/u . De bestemming is Mont des Cats , net over de schreve. Sportbestuurder van dienst is Albert, de vader van onze reus. Die mens moet nog zijn eigen auto verslijten terwijl zijn zoon een superlange rit uitsteekt en de vergoeding in zijn zakken steekt.
Wij trekken richting het westen onder deskundige en ervaren leiding van de MM en de PM. Er staat behoorlijk wat wind en het is beuken. Sommigen stellen voor om in het terugkeren wat kop te doen wat maar matig geapprecieerd word,
Het is ook een heuvelachtige rit en op iedere helling , te beginnen met Zandvoorde, mag er gevlogen worden. Vliegers van dienst zijn Hans, Tim en Bjorn. Ook Hans zijn griet Martien vliegt nu en dan uit het peleton. Daarenboven houd ze ons met haar GPS (een rage aan het worden bij de Tinekes) perfect op de hoogte van de stijgingspercentages die variëren tussen de 6 en de 8 % met pieken tot 14 à 15 % . Die pieken situeren zich in de omgeving van de westvlaamse wijngaarden op de Monteberg en het laatste stukje klim van de Catsberg , klim buiten categorie. Die bereiken wij na de beklimming van de Rode en Zwarte Berg. Het is een nek aan nekrace op de top van de Catsberg tussen Hans, Wim en Bjorn. Tim is behoorlijk diep gegaan en moet wat bekomen van de gedane inspanning. Ook de anderen pauzeren even en Albert trakteert met wafels (wat over tijd volgens mijn gedacht) en fruitsapjes die hij van Geert gekregen heeft , waarvoor toch dank . Boven op de Catsberg genieten wij van een prachtig uitzicht. De meningen lopen sterk uiteen over wat wel en wat niet gezien wordt. Wij dalen af via Godewaertsvelde en rijden richting Reningelst om zo via de Palingbeek richting de Nonnenbossen te fietsen. Opschudding na het dwarsen van de weg Menen- Ieper ter hoogte van Bellewaerde waar kopman Geert een nieuwe weg gevonden heeft maar er door Willy attent opgemaakt word dat de volgwagen niet mee is. Die gelooft er niets van en geeft nog een duwtje meer. 500 meter verder moet hij toch zijn ongelijk inzien. Daarenboven is ook Rambo spoorloos maar wij zijn meer begaan met het lot van Albert en de rest van de wafels. Martien belt Philip op die blijkbaar al op de deathride in Bellewaerde zit. Ze belooft hem reanimatie als hij zo vlug mogelijk zijn plaats in het peleton weer inneemt. Na 10 minuten wachten duiken zowel Albert en Rambo in de verte op. Met de wind in ’t gat word er nu duchtig de pees opgelegd om de opgelopen achterstand in te halen. Rambo en Martien nemen een kortere weg naar huis , kwestie van die reanimatie. Maar Hans heeft ’t spel in de gaten en vergezeld de twee. De rest komt tegen de middag in Heule aan en haast zich naar vrouwlief, veel tijd voor den apero zal er niet zijn”
Willy de PenningMeester
Enkele minuten later zijn wij toch met een elftal . Alleen SV – Olé, olé gezangen bij de start na meer dan verdiend punt op Standard, Noch (echte) KVK supporters, noch Club supporters aan de start, Beide clans hebben last van een delirium tremens (=een bewustzijnsstoornis, die leidt tot verminderd besef van de omgeving, inclusief verminderde concentratie ). Nadat beide clans zich een stuk in hun kl…. Gedronken hebben is het misschien best dat ze niet aan de start zijn en dit om mogelijke ongevallen te vermijden. Toch dachten wij nog de kampioen in de verte te horen die waarschijnlijk stilaan huiswaarts aan het keren was. Waar is de trots van de kampioen , messcherp na zijn dieet maar blijkbaar met veel andere dingen bezig dan fietsen. Hij laat zijn neef Tim aan zijn lot over. Maar niet geklaagd, de starters zijn dus te meer gemotiveerd om er een prachtige rit van 110 km van te maken aan een aanvaardbaar gemiddelde van 26,6 km/u . De bestemming is Mont des Cats , net over de schreve. Sportbestuurder van dienst is Albert, de vader van onze reus. Die mens moet nog zijn eigen auto verslijten terwijl zijn zoon een superlange rit uitsteekt en de vergoeding in zijn zakken steekt.
Wij trekken richting het westen onder deskundige en ervaren leiding van de MM en de PM. Er staat behoorlijk wat wind en het is beuken. Sommigen stellen voor om in het terugkeren wat kop te doen wat maar matig geapprecieerd word,
Het is ook een heuvelachtige rit en op iedere helling , te beginnen met Zandvoorde, mag er gevlogen worden. Vliegers van dienst zijn Hans, Tim en Bjorn. Ook Hans zijn griet Martien vliegt nu en dan uit het peleton. Daarenboven houd ze ons met haar GPS (een rage aan het worden bij de Tinekes) perfect op de hoogte van de stijgingspercentages die variëren tussen de 6 en de 8 % met pieken tot 14 à 15 % . Die pieken situeren zich in de omgeving van de westvlaamse wijngaarden op de Monteberg en het laatste stukje klim van de Catsberg , klim buiten categorie. Die bereiken wij na de beklimming van de Rode en Zwarte Berg. Het is een nek aan nekrace op de top van de Catsberg tussen Hans, Wim en Bjorn. Tim is behoorlijk diep gegaan en moet wat bekomen van de gedane inspanning. Ook de anderen pauzeren even en Albert trakteert met wafels (wat over tijd volgens mijn gedacht) en fruitsapjes die hij van Geert gekregen heeft , waarvoor toch dank . Boven op de Catsberg genieten wij van een prachtig uitzicht. De meningen lopen sterk uiteen over wat wel en wat niet gezien wordt. Wij dalen af via Godewaertsvelde en rijden richting Reningelst om zo via de Palingbeek richting de Nonnenbossen te fietsen. Opschudding na het dwarsen van de weg Menen- Ieper ter hoogte van Bellewaerde waar kopman Geert een nieuwe weg gevonden heeft maar er door Willy attent opgemaakt word dat de volgwagen niet mee is. Die gelooft er niets van en geeft nog een duwtje meer. 500 meter verder moet hij toch zijn ongelijk inzien. Daarenboven is ook Rambo spoorloos maar wij zijn meer begaan met het lot van Albert en de rest van de wafels. Martien belt Philip op die blijkbaar al op de deathride in Bellewaerde zit. Ze belooft hem reanimatie als hij zo vlug mogelijk zijn plaats in het peleton weer inneemt. Na 10 minuten wachten duiken zowel Albert en Rambo in de verte op. Met de wind in ’t gat word er nu duchtig de pees opgelegd om de opgelopen achterstand in te halen. Rambo en Martien nemen een kortere weg naar huis , kwestie van die reanimatie. Maar Hans heeft ’t spel in de gaten en vergezeld de twee. De rest komt tegen de middag in Heule aan en haast zich naar vrouwlief, veel tijd voor den apero zal er niet zijn”
Willy de PenningMeester
Abonneren op:
Posts (Atom)