Verslag van de rit van 24 mei 2015 Kemmel & Heuvelland

Voorwoord door de schatbewaarder

Om 6 u 30 stond ik al aan het Koetshuis. Eerst in het park wat luisteren naar het gezang van de vroege vogels. De andere leden van het bestuur hadden mij al hun taken overgedragen waardoor ik nu een nieuwe titel kreeg  ", schatbewaarderkopmanmateriaalmeesterverslaggever".
Onderweg naar de startplaats stopte ik voor een babbel met keizer Ronny , met zijn regenbotten aan op wandel met zijn pitbull . Zo verspeelde hij net als zijn ploegske, de kans op europees succes . Hij vertelde mij dat hij zijn honger wat aanscherpte in afwachting van een communiefeest.
Ik was blij toen ik Red Philippe, terug van het herhalen , na 30 jaar, van zijn trouwgelofte aan Anneke, zag toekomen en zo ėėn van mijn taken aan hem kon overdragen. Hier volgt zijn relaas van de rit.

Een gemotiveerde van bende van 20 renners (de rensters hadden voor één keer zelfs hun kat niet gestuurd) gaf present voor de heruitgave van Willy’s klassieker richting Westhoek. De 1^e editie was letterlijk en figuurlijk in het water gevallen al werd die toen wel gereden door de echte Flandriens Rambo, Dieter en de SB/PM himself. Willy stond met het zweet op het voorhoofd aan de inschrijvingstafel te multitasken. Het was van tijdens de bankencrisis geleden dat hij nog onder dergelijke hoogspanning stond maar zijn getraind atletisch lichaam overwon met bravoure alle hindernissen. Enkele deelnemers alsook sportdirecteur Piet kwamen rechtstreeks van de VerLeieding alwaar ze de hergeboorte van de golden river uitgebreid hadden gevierd. Er zit niet alleen terug vis in de Leie maar ook gerstenat in de Tinekesogen. Piet verdook, net als Mathijs de schuimproductie op zijn traankanalen achter een zonnebril. Keizer Ronny zette inmiddels zijn kampioenenambities voor de huidige  jaargang noodgedwongen op een laag pitje. Dit tot groot jolijt van een 1^e communicant binnen zijn familie die eindelijk, op 11-jarige leeftijd, mocht aanschuiven aan de feestdis. De vorige vieringen werden telkens gebarreerd door de zondagse fietsverplichting van onze champ tot de 3^e macht.

Net na het dichtklappen van de inschrijvingstafel verscheen Gerd stipt om 7:30 aan de start. Blijkt dat hij telkens achter het Kasteel plichtsbewust staat te wachten totdat de pastoor zijn klokkenspel in gang zet om just in time van start te kunnen gaan. De Tinekestrein kon dus vertrekken en werd daarbij aangedreven door Willy en Guy die samen synoniem staan voor een locomotief van zo maar eventjes 117 jaar! Een oldtimer van onschatbare waarde om u tegen te zeggen. Ter hoogte van Wevelgem vervoegden Kevin, Simon, Sven en Jan de troepen. In de verte zagen we Vincent Tan als een dief in de nacht verdwijnen…Zou het kunnen dat de hoofdaandeelhouders van onze vereniging  een Kay Vee Kay’tje in gedachten hebben? In het onderhandelingspakket zouden naast een knalrode uitrusting ook rode fietsen en een rode volgwagen vervat zitten. Ken Choo zou de vaste sportdirecteur worden terwijl de kampioenenviering zou opgefleurd worden met Maleisische danseressen. Als enige tegenprestatie wordt gevraagd om 1 rit per seizoen op Maleisische bodem af te werken. Werk aan de winkel dus voor Mark, onze clubgps.

In het gezelschap van de zon gleden we geruisloos richting Heuvelland alwaar de Monte-en Kemmelberg lagen te watertanden. Heerlijke vergezichten ontrolden zich voor onze ogen, het Vlaamse land oogt bijzonder mooi bij zonnige omstandigheden. De Monteberg is een plezier voor longen en benen. Nijdige stijgingspercentages gecombineerd met deugddoende afdalingen : perfecte intervaltraining! Een select klimmersgroepje veroverde ook de Kemmelberg om daarna een calorierijke pitstop te houden in het pittoreske Kemmel dorp, waarvoor dank aan sportdirecteur Piet. De gps van Yvan en Sven verloor het Noorden in deze bergzone waardoor ze met enige vertraging aanschoven voor het walking dinner.

De terugtocht naar de heimat verliep rimpelloos, zelfs niemand was bereid lek te rijden.

Schitterende rit met dank aan SB/PMduiveldoetal Willy.

91 km, 20 man, 26,6 gemiddeld. Tot zondag!

 Red Philippe

 

Verslag van de rit op verplaatsing vanuit Rumillies 17 mei 2015

Hoogdag op de kalender van de Tinekesvrienden: de rit op verplaatsing, vertrekkende uit het onooglijk dorpje Rumillies, in de schaduw van Doornik.

17 leden hebben het marsbevel van de inrichtende macht, zijnde de Fondateur opgevolgd. 4 flandriens leggen zelfs de verplaatsing al fietsend af!!! Ringo, Bjorn, Champ Ronny en Wesley zijn uit Liefde voor de Fiets om 5u opgestaan en hebben al 38km onder de wielen als ze het startdorp binnenbollen. Niets menselijks is Ringo vreemd en onderweg moest hij wreed dringend naar de grote WC. Pitstop in de Gare de Tournai waar hij het deficit van de ijzeren weg met 50 cent vermindert door gebruik te maken van hun sanitaire instellingen.

Bij zo’n rit op verplaatsing is de logistieke impact niet te onderschatten. Zo vergeet Geletruidrager Piet zijn helm mee te nemen en heeft de President, materiaalmeester ai, geen pen en papier om de aanwezigheden te noteren. Hij doet het dan maar op digitale drager en neemt van iedere deelnemer een foto als startbewijs. (zie foto's hieronder)

Mooi op tijd trekt de groep zich op gang, genietend van de goeie klimatologische omstandigheden, fris maar zonnig en windstil. Mark laat ons slingeren tussen dorpjes waar we nog nooit van gehoord hebben, Maulde, Herquegies, Taurpes en het geboortedorp van Wilfried Puis: Willaupuis. Geen enkele commerce te zien buiten een verdwaalde coiffeuse en een gesloten boucherie. Het peleton geniet van de prachtige landschappen en vergezichten. De ene helling na de andere wordt bedwongen en de hoogtemeters lopen aardig op. Het enige incident doet zich voor na een goeie 20km. Ronny rijdt in een Waalse trou, verliest zijne bidon maar ook de air uit zijn chambre a air. Crevaison en geen service course mee: dat wordt artisanaal herstellen. Guy is de samaritaan van dienst en onze Keizer kan weer op pad. Tijdens deze korte pauze wordt opgemerkt dat Ringo het mikpunt is geweest van een pestvogel die zijn ontlasting niet in een NMBS station heeft gelaten maar wel op het koerstenue van Ringo. Stront aan de knikker dus, een papieren zakdoekje verwijdert de grootste smurrie..

Halfweg tijd voor een break in de omgeving van Moulbaix met een subliem vergezicht van 360°. De superlatieven vliegen Mark rond de oren. Nog mooier dan vorig jaar is het credo!! Op de terugweg steekt de wind wat op maar door collectief kopwerk wordt het parcours vlot afgewerkt. We worden alleen nog gehinderd door een stinkende veteranenmotorrally (de veteranen en de moto’s) en een wandeltocht. Kunnen die mensen op zondagmorgen niet gewoon thuisblijven!!! Na 71km komen we eindelijk een café tegen en wat meer beschaving. We laten de lokale horeca links liggen want de President heeft als motivator een koel glas rosé bij de finish beloofd. (rosé want de Giro is bezig, ben je mee??) De laatste kilometers lopen in dalende lijn langs de indrukwekkende cementgroeven en 17 bolides laten Rumillies voor de tweede maal opschrikken. De doos rosé wordt aangesproken en met le verre d’amitié in de hand wordt gezellig nagekeuveld. Prachtige rit, grote lof en dikke proficiat voor de Fondateur die zijn vrije pensioentijd verstandig invult. 82km , 26gemiddeld en  liefst 678 hoogtemeters!!!

President, 

 in remplacement van onze rédacteur principal Red Philippe, aan het feest met zijn Anneke wegens 30j huwelijk. Van harte proficiat in naam van de club

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/778219412

 

 

Klaar voor de start te Rumillies , maison communale!!!

Prochiewerkers...

Stront aan de knikker......

Le verre d'amitié à Rumillies

Club GPS ontspant na de navigatie-inspanning

Tinekesvriendinnen Moederkes op Moederdag

Verslag van de rit van 10 mei 2015 "rond de Koppenberg"

Korte mouwen, korte broek, lange mouwen, lange broek? Dit soort vraagstuk hield ons bezig toen we in alle zondagse vroegte de warme bedstonde inruilden voor een niet-gemotoriseerde  tocht op 2 perfect geoliede wielen. Als man vol twijfel voor de kleerkast gaan staan, beseffend dat de tijd ontbreekt om de thuiscatwalk op te lopen en de spiegels te monsteren. Dan maar vlug even de buitentemperatuur opmeten en vaststellen dat de atmosferische omstandigheden het niet toelieten om vlug vestimentaire knopen door te hakken. Wegens te veel twijfel dan maar op safe spelen : beenstukken met jartellen vasthaken aan korte broek, armstukken als een 2de huid aanbrengen ten einde een sponsor te plezieren. M.a.w. vrouwelijk denkwerk mannelijk uitgevoerd, polyvalentie binnen het Tinekespeloton.

Ten Koetshuize liep druppelsgewijs vol op deze dag van alle moeders. Fanny en Petra lieten zich als fiere mama’s de gelukwensen welgevallen. Ze werden door hun wederhelften liefdevol op pad gestuurd voor een stevige en gezondheidsbevorderende fietswandeling. De vaders onder ons daarentegen delegeerden de festiviteiten aan hun zonen en dochters voor wie moeder-en vaderdagen deel uitmaken van hun corebusiness net zoals verliezen de hoofdbezigheid van Zulte geworden is. De fondateur vierde zijn wederoptreden na 2 weken van relatieve rust. Zijn overvolle agenda was niet alleen verantwoordelijk voor een gat in zijn geheugen, maar zorgde tevens voor een bloedneus. Een vakkundig omgekeerd aangebrachte tampon blokkeerde zijn neusgat en voorkwam zodoende dat de in jaren opgedane parcourskennis zijn bovenkamer via het reukorgaan zou verlaten. Een zucht van opluchting ging door het peloton, de clubgps bleef intact. Parcoursbouwer van dienst was Kevin die daarbij geassisteerd werd door David. Sportdirecteur was niemand minder dan Geert, vader van Tim. Korte dubbele briefing alvorens van wal te steken : David kondigde een verrassing aan terwijl Pantani als volleerde belleman onder luid gejuich  orakelde dat Tim na de rit trakteerde op zijn 21e verjaardag. Met deze mooie vooruitzichten werd de 1e volwaardige bergrit van het seizoen op gang gefloten.

Met de vent à la poupe haalde de Tinekestrein in de 1e koershelft  een strak tempo. Er werd lichtvoetig gepedaleerd waarbij we enkele minuten voorsprong namen op het wedstrijdprogramma. We scheerden eerst vakkundig langsheen de Kluis waarop vervolgens iedereen vlot een 1e col van 3e categorie verteerde . Even verderop kwam de Ladeuze aan de beurt : steil en krachtig. De reserves werden aangesproken, de zweetdruppels gutsten van het voorhoofd, de pedalen werden rechtstaand gefolterd waarbij de been-en dijspieren tot in hun diepste vezels aan het werk gezet werden. De verrassing dook inmiddels ook op : net voor de break vergastten Lies en de andere helft van haar bed papa de fondateur op een blitzbezoek! Tijdens de pitstop werden we door Geert verwend met drank en spijs waarbij ook Lies zich niet onbetuigd liet : versgebakken cup - en spacecake. Hartelijk dank aan sportdirecteur en aan de erfgenamen van Mark.

Goed innerlijk versterkt werd de 2e helft op gang gefloten waarbij vlug de kasseiloze kant van de Koppenberg soldaat gemaakt werd. Ook hier geen grote tijdsverschillen : de conditie van de troepen groeit stilaan naar een climax.

Inbeukend tegen de wind en in waaiers reden we de eindfase tegemoet. Het werd een schitterende finale langs het geliefkoosd kanaal waar snelheden van 50 km/u en meer werden opgetekend. De president vuurde een cartouche af zoals enkel de straaljagers van Malaysian airlines dat kunnen!

Op de laatste brug voor de thuishaven vuurden de vertegenwoordigers van fusieploeg SVKZWVK ook nog een laatste cartouche af : ze dachten een groen blaadje gespot te hebben maar bij nader toezien bleek het al om een volgroeid en volgeschreven blad te gaan.

In optimale conditie werd de eindmeet gehaald. Het door Tim geschonken gerstenat piste als een engeltje op de tong : bedankt Tim en veel succes gewenst in de laatste blok van je nog jeugdig leven.

95 km, 26,3 gem, 21 deelnemers en 585 hoogtemeters! Bedankt aan Kevin voor deze spektakelrijke rit!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/772450449

Topoverleg bij de architect van de ersatzrit

Verslag van de rit van 3 mei 2015

Dubbele cijfers op alle vlak deze 3e mei : 10^e rit en temperaturen boven de 10 graden. Bij aankomst aan Ten Koetshuize ook al een dubbele bezetting : 2 renners die luisterden naar de naam van David en Pantani en een koningskoppel : Petra aan het stuur van de volgwagen en parcoursbouwer Dirk in rennersoutfit. De moral liep parallel met de wolkengesteldheid en de voorspellingen van de buienradars. De hamvraag was van meetaf  aan : doen we het of doen we het niet? Meteo Tineke hield het op regen bij nacht en pittige tegenwind op de terugtocht, Dirk was ervan overtuigd dat we tussen 9 en 10u de volle lading zouden krijgen zoals Zulte op KVM terwijl David niet alleen tussen de lijnen maar ook de wolken tussen de regen las. Hij voorspelde een minimale vochtophoping ter hoogte van de wolk waar Zulte inmiddels vanaf gedonderd is en die als een etterbuil zou openbarsten boven onze gehelmde breinbeschermers. Ter info : de wolk waar KVK momenteel op vertoeft, situeert zich in de dampkring alwaar het leven ervaren wordt in zwevende toestand. Ook hier dus dubbele overwegingen : de voorziene rit of een alternatief, met sportdirectrice  of zonder sportdirectrice. Dit dubbel vraagstuk loste -in tegenstelling tot de vraagstukken op de lagere schoolbanken – zichzelf op. Dirk besloot in functie van het mogelijk te verwachten hemelvocht op zeker te spelen. Hij toverde ter plaatse een alternatief parcours uit zijn rennersmouw en voorzag een nooduitgang bij overstromingsgevaar. Gezien inmiddels het peloton aangedikt was tot 12 renners, werd ook de 2^de vraag automatisch beantwoord : mét sportdirecteur en dit tot groot jolijt van Petra  die zich verkneukelde in een voormiddag strakke kontjes kijken. Benieuwd naar hetgeen Dirk in petto had, trokken we ons klokslag 7:33 op gang.

Langs kronkelende en krinkelende wegen ging het richting Ingelmunster en omstreken. Ver genoeg om kilometers te malen en terzelfdertijd dicht genoeg om bij ontij vlug terug in de moederschoot te belanden. Een geniale combinatie gestoeld op de uitgebreide wegenkennis van  Dirk. Een typische Vlaamse volkssport deed ons tot 2 keer toe in de remmen gaan voor een minuscule omleiding. Mannen van middelbare leeftijd gewapend met krijt, een hoorapparaat  en een merkstok trekken met norse blik streepjes telkens hun vogeltje kirt van de pret. Duidelijk een vrouwonvriendelijke sport want in de wondere wereld van suskewiet is er geen plaats voor muisjelief.  Wonder boven wonder haalde we droog de pitstop. Op de markt van Meulebeke werd de innerlijke mens versterkt met dank aan Petra en Dirk voor de bediening en de calorieën. De sanitaire stop had een verrassing in petto : bleek dat ze in Meulebeke hun handen wassen in de wc-kuip en drollen achterlaten in de lavabo. Elk zijn specialiteit natuurlijk al worden we liever Leiepisser dan lavaboschijter genoemd.

Rond 9:30 kregen we dan eindelijk waarvoor we gekomen waren : malse regen! Tot 10u werden we besprenkeld met hemelwater. Een aparte sensatie die ons deed terugdenken aan het doopritueel. Inmiddels had Dirk nog een laatste kink in de parcourskabel ontward : het Labadouxfestival te Ingelmunster deed ons rechtsomkeer maken maar ook deze hindernis werd professioneel omzeild.

Ook de finale mocht er best wezen : in Ter Hand kwamen we te midden de fanfare terecht. Vlaamse kermis zoals wij en wij alleen daar een patent op hebben. Een compact peloton stevende op de finish af maar dat was zonder het strijdershart van Tim gerekend. Hij schoot een enorme cartouche af richting Wevelgem waarbij er ontploffingsgevaar in de lucht hing. Uiteindelijk viel het peloton op zijn hals maar toen was de prijs voor de strijdlust allang binnen.

Gelukkig en licht besprenkeld bolden we over de Heulse eindmeet. 87 km, 13 deelnemers en 26 gemiddeld. Prachtige alternatieve rit met dank aan het organisatie-en improvisatietalent van Dirk.

Tot zondag 7:30, Koppenberg!

Red Philip