Verslag van de rit van 24 augustus 2014 Doom- & Kruiskerke

De zevende dag rustte hij…Niks van dat bij ons : wij rusten tijdens de week en vlammen er op los de zondagmorgen. De sfeer van de grote dagen hing in en rond Ten Koetshuize. Niet druppelsgewijs maar als in een regenvlaag stroomden de Tinekesatleten het vipdorp binnen. Het was alle hens aan dek bij Pantani die ogen, vingers en bijlagen te kort kwam om alles op het wedstrijdblad genoteerd te krijgen. Onze seniorenafdeling – beter bekend als de Streuvelsvrienden – stond erbij en keek ernaar. Even verwarring aan de inschrijvingstafel toen vermoed werd dat er zich een zwartrijder tussen de mazen van het startnet probeerde te wringen. Na een screening door onze anti-fraude en witwascel bleek het evenwel om de afgeslankte  versie te gaan van niemand minder dan Bart Vanhoutteghem! Zijn camouflagetechniek had een averechts effect : als enige in lange broek. Wou hij hiermee een statement maken? Dat hij thuis en overal de broek draagt of is het juist andersom? Volgens sommigen heeft het te maken met het beschermen van 3^e graads brandwonden opgelopen tijdens een welverdiende en uiterst zonnige vakantie. Wat er ook van weze : welcome back Bart! We mochten tevens “oude” krijger SB/PM Willy opnieuw verwelkomen. Hij bleek net lichamelijk hersteld van een zware zomerse sportprestatie : het volgen van het WK voetbal, de Tour, de Giro en Europees patattenvoetbal. Vooral van dat laatste moest hij ferm recupereren. Voorts merkten we nog enkele bedrukte gezichten op : het zaterdagavondvoetbal had niemand vrolijk gemaakt. De ethische commissie van onze club heeft in samenspraak met de veiligheidscommissie evenwel besloten om tot nader order een voetbalspreekverbod uit te vaardigen. Kwestie van te vermijden dat de Koude Oorlog tussen roodwit en roodgeelgroen escaleert in een prei –en patattengevecht. Voorts mochten we ook Gerd opnieuw in de armen sluiten, zij het als sportdirecteur en chef van de ravitaillering.

Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan good old clubgps fondateur Mark. Er zijn nog zekerheden op zondag : zelfs bij het uitvallen van alle satellietverbindingen  en elke vorm van elektriciteit raken we met dergelijke locomotief altijd thuis. Zijn 6^de oriëntatiezintuig is fenomenaal ontwikkeld, alsof het een hormonenbehandeling heeft ondergaan.

Net voor de start polste de president nog naar een kandidaat medekopman : plots leek het alsof er een peloton zwaluwen over onze hoofden scheerde maar uiteindelijk bleek Guy bereid samen met Mark de wapens op te nemen richting Dooms-en Kruiskerke.

In een omgevingstemperatuur van 8 graden maar toch onder een veelbelovende hemel werd de Tinekesmachine op gang getrokken zoals indertijd John Massis treinen in beweging zette. Na een goed uur wedstrijd onstond er deining in het peloton vanwege de continue snelheidsovertredingen die het kopmanschap beging. De maximumsnelheid van 26 km/u werd niet gerespecteerd door de uitvinder van de snelheidsbegrenzer himself! Onwaarschijnlijk goede benen lagen hier ongetwijfeld aan ten grondslag. Even later opnieuw consternatie toen niemand minder dan onze maillot jaune Ronny lek reed. Red Philip overweeg eventjes een demarrage om nog in extremis een gooi naar de titel te kunnen doen maar liet uiteindelijk dit snode plan toch maar varen. De pitstop vond plaats in een idyllische en bosrijke omgeving. Bospoepers kregen we niet te zien, prostaatgevoelige urinestralen daarentegen wel. Bedankt Gerd voor het aangename natje en droogje!

Op de terugweg namen Pantani en Ringo het heft in handen waardoor de snelheid opgedreven werd en er een 3 op de garmins en andere cat eyes verscheen.

Heel amusante rit die perfect gestroomlijnd werd door onze clubgps. Bedankt fondateur Mark!

89 km,23 renners en 26,4 gemiddeld.

Tot zondag op de Koppenberg!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/575473318

Verslag van de Merlijntjesrit Ieper en de Menenpoort van 17 augustus 2014

Eigenaardige gewaarwordingen op weg naar Ten Koetshuize vanuit Kortrijk centrum, het mekka van het Zuidwestvlaams voetbal. Geen zwaard van Damocles boven het hoofd maar eerder hoogzwangere wolken die niet in hun waterkaarten lieten kijken. Bevonden ze zich boven of onder de buienradar, waren ze op weg richting Bermudadriehoek, dolden ze wat met de dappere Tinekesvrienden die onder alle omstandigheden het echtelijk bed ontvluchten op zondagmorgen of waren ze echt van plan hun ingewanden uit te kotsen? Feit is dat het wegdek nu eens droog, dan weer nat oogde zonder dat regendruppels zich als volleerde zelfmoordpiloten op moeder aarde te pletter lieten storten.

Traditiegetrouw veegde Pantani als eerste de startplaats stofvrij om vervolgens zijn inschrijvingstafel strategisch op te stellen zodat er voor de start geen vermenging mogelijk was met het vijandige Streuvelskamp. Door de wankele constructie van die tafel en bij gebrek aan wielerstewards fungeerde de statige wagen van de sportdirecteur dan maar als buffer om de hooligans uit beide kampen niet op ideëen te brengen. Het bleef bij wat mondeling spierbalgerol dat -  gezien de musculaire dreiging vanuit Tinekeshoek -  koelde zonder blazen. Het leek er aanvankelijk sterk op dat het deelnemersveld heel mager zou uitvallen maar uiteindelijk kregen we toch een 13-koppig peloton bij elkaar. Guy werd gevraagd niet te starten in de WO I – rit vanwege de grote symboliek die verbonden is aan zijn huidig puntentotaal : 1914! Als man van de wereld gehoorzaamde hij zonder morren. We hadden gehoopt dat broer Rambo de herdenking compleet zou maken door als 14^de aan de start te verschijnen. Ijdele hoop zo bleek want net voor het ter perse gaan werd hij in de coulissen van het Kortrijks zomercarnaval gespot  alwaar hij ogen en handen te kort kwam om rondborstige en dikbuikige danseressen te voorzien van pluimen en tepelpleisters. Iemand moet zich toch opofferen om dit vuile werkje op te knappen en het feit dat men daarvoor uit ons ledenarsenaal recruteert, doet ons plezier en wettigt volledig de afwezigheid van Rambo.

Simon was de ritarchitect van dienst. Hij en Kevin compenseerden daarmee ruimschoots de afwezigheid van hun pater familias die de jongste tijd wel van de aardbol lijkt verdwenen te zijn. Zelfs uitdagende boerenkreten op sociale media blijven onbeantwoord. Vanuit de volgwagen zag Red Philip dat het goed was. De WO I memorialrit baande zich een weg langs Vlaamse wegen en velden waar exact 100 jaar geleden het bloed zich in kronkelende beekjes een weg zocht richting vrijheid. Indrukwekkende kerkhoven zijn nu de stille getuigen van deze gruwel. Ze blijven op het netvlies gebrand. Het bloed van toen wordt vervangen door het zweet van nu : elke wielertoerist zou deze rit eens moeten rijden als eerbetoon aan zij die hun leven gaven voor de toekomst van de mensheid. Ter hoogte van de Menenpoort maakte de sportdirecteur zich even zorgen over de hoogte van de gevarendriehoek in combinatie met deze van de befaamde poort maar uiteindelijk bleek het centimeter ipv millimeterwerk. Op de Ieperse Grote Markt werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd  waarna de 2^e rithelft op gang gefloten werd.

Er werden een 2-tal snoeiharde cartouches afgeschoten waarbij de 2^de zich voltrok in de straten van Moorsele. Een premature finale want de Merlijntjesrit wordt traditioneel ontbonden voor de poorten van ons clublokaal alwaar overheerlijke boterhammen met gekapt, kaas en moutarde de Dijon overgoten werden met gerstenat van de zuiverste soort. Tussen pot, boterham en pint kon nog vernomen worden dat Simon en Mathijs dé topschutters zijn van de club : ze worden voor de 2^e keer in hun pril bestaan vader! Proficiat aan beiden die daarmee bewijzen dat bed-en wielerprestaties perfect hand in hand kunnen gaan.

13 renners, 74 km, 27 gemiddeld en een heel mooie in geschiedenis gedrenkte rit.

Tot zondag!

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/activity/568957771

Tinekesvrienden onder de Menenpoort

De Tinekesvrienden vanuit de volgwagen

Zo word ik Keizer

sfeerbeeld Merlijn

Nog een sfeerbeeld in Merlijn

Waar zat Rambo?

Verslag van de rit naar Steenstraete 100814

Het blijft een Belgische  zomer om u tegen te zeggen : even wisselvallig als de resultaten van de Zuidwestvlaamse voetbalclubs. De ene keer klitten donkere wolken samen om er een klank-en lichtspel van te maken, de andere keer priemen de zonnestralen doorheen het wolkendek om al wat wit is, bruin te maken. Deze zondagmorgen was het niet anders : de weerstations hadden het over wisselvallig weer, de buienradars voorspelden een droge voormiddag en meteo Tineke zat  er voor wat temperatuur en windrichting betreft er boenk op. Na de eerder matige bezetting in de voorgaande  ritten, daagden nu toch al 19 man op! Het heroptreden van onze MM Kroaat Pantani zat hier allicht voor veel tussen. Zelfs de poorten van Ten Koetshuize gingen na 3 werkloze weken terug open : overal waar Pantani komt gaan deuren open, zelfs de meest beveiligde.

Ondanks de temperatuur ontwaarden we toch twee koukleumen aan de start : fondateur Mark en Tim. Hun vestimentaire overdosis hield evenwel  verband  met een nieuwe trainingsvorm : overtollig spierweefsel verbranden door het transpiratieniveau te verhogen. Echte conditiefreaks die hun tijd ver vooruit zijn.

De kalender was ons gunstig gezind : na enkele copieuze hoogtemeterritten stond nu een overgangsrit tussen berg en dal op het programma. Kevin was parcoursdirigent van de week terwijl Geert Depoortere de 2de zijn rol als sportdirecteur voor de gelegenheid niet wilde delegeren aan vrouwlief.   Had hij slechte punten vergaard, was hij in extremisch gebriefd door de weergoden of zat de 1e overwinning van zijn favoriete ploeg er voor iets tussen?  De Streuvelsvrienden waren welgeteld met 4 al was hun penningmeester-voorzitter-ceremonie-en materiaalmeester in geen velden en wegen te bespeuren. Een onthoofd team alshetware.

Champ Ronny wil van geen wijken weten en domineert op Merckxiaanse wijze dit kampioenschap. De Kannibaal is duidelijk herrezen, het wordt een hele opgave om hem in het tussenseizoen uit de greep van bloeddorstige managers te houden. Gelukkig is onze SB/PM een gepensionneerde bankier die weet waar de financiële klepel hangt zodat de gezondheidstoestand van de clubkas niet afhankelijk is van uitgaande transferts.

Kevin werd in de frontlinie geassisteerd door David of hoe de juniors het tegenwoordig overnemen van de seniors. Een toestand die perfect in evenwicht is want de zonen werken voor de vaders die genieten van hun welverdiende rust na een leven van hard labeur in overheidsdienst en het bankwezen. De fondateur had een gloednieuwe snelheidsbegrenzer meegebracht. Het ding zorgt  ervoor dat het 1e wedstrijduur vanaf heden nog tegen maximaal 26km/u mag gereden worden om de clubdiesels langzaam maar zeker op temperatuur te brengen. Vanaf volgend seizoen zou zelfs aan de parcoursbouwers gevraagd worden om trajectcontrole te voorzien. Straks komen ze nog van heinde en verre om de best practices van die onnavolgbare Tinekesvrienden te ontleden.

Het werd een heel mooie rit waarvan de eerste 50 km heerlijk bolden daarbij geholpen door een aangename rugwind. De pitstop was opnieuw van een culinair hoogstaand niveau : cake en andere lekkernijen vervaardigd op ambachtelijke wijze. Bedankt Geert! Na deze verwennerij werd duidelijk waarom Geert zijn echtgenote op non-actief had gezet. De hemelsluizen werden druppelsgewijs opengezet om enige kilometer verderop alle remmen los te laten : het water viel met bakken uit de lucht, regenvestjes werden uit menig achterzak getoverd. De sportdirecteur had de situatie perfect ingeschat : van tactisch inzicht gesproken!

Als echte Flandriens stoomden we op richting Heule nog nagenietend van enige hoogtemeters en een malse kasseistrook. Bedankt Kevin voor dit zeer aangenaam vlak intermezzo!

19 renners, 93 km en 27,2 gemiddeld.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/563466891

Verslag van de rit van 4 augustus 2014 Maarkedal-Mater

Alles was opnieuw aanwezig voor onze zondagse evenwichtsoefening op 2 wielen. Glimmende bolides, stralende zon, onthaarde en behaarde kuiten, fel ontwikkelde buikspieren, aerodynamische helmen , een parcoursbouwer, een sportdirecteur en last but not least het ochtendlijke gezelschap van onze Streuvelsvrienden. Gedreven door een soort bedrijfsspionage pikt hun management graag eens een Tinekesbriefing mee ten einde hun clubstructuur up to date te houden. Vestimentair, conditioneel en inschrijvingstafelsgewijs is daar evenwel nog veel werk aan de winkel. Alleen hun kampioenenviering blijkt al op punt te staan : ze reserveerden een tafel voor 4 personen in de Hollywok en slaagden er zelfs in DJ Jos uit Landen vast te leggen om een overdosis decibels door de lucht te slingeren. Opvallend gegeven was dat de meerderheid van ons aanwezig elftal uit 50-plussers bestond of hoe het karakter evenredig toeneemt met de leeftijd. De jongere exemplaren zitten momenteel her en der verspreid over het Europees continent waar ze als waardige Tinekesambassadeurs uitblazen van een jaar vol hard labeur op en naast de fiets. Een opnieuw gezond verklaarde Geert S vierde zijn rentree als gewaardeerd parscoursbouwer en zo wisten we meteen waar we aan toe waren : hoogtemeters, hoogtemeters en nog eens hoogtemeters!

Voor de 2^de keer in evenveel weken besloot een van conditie blakende president om het peloton mee op sleeptouw te nemen. De windrichting zat net als het tempo heel goed hetgeen ervoor zorgde dat de bergzone in optimale omstandigheden kon aangesneden worden.

Jacques, de ex-secretary- general, vond dat de werkloosheidsgraad van de MM a.i. de jongste weken de ogen uitstak en besloot dan maar om pal aan kilometerpaal 7 lek te rijden. Zijn hoogtechnologisch materiaal verdraagt geen reserve-onderdelen zodat hij zelf op Sylvère Maesachtige wijze aan de slag moest. De grootte van het ventiel zorgde voor hilarische toestanden. We werden als het ware in de tijd teruggecatapulteerd ,recht naar de les biologie. Bjorn gaf als een toegewijde leerkracht tekst en uitleg over de omvang, dikte lengte en grootte van tepelbedden  -en toppen bij de gekleurde vrouwelijke populatie. Het dient gezegd : hij is kenner!

Na dit hoogstinteressant didactisch intermezzo stoomden we op richting bergzone. De Korte Keer presenteerde zich in volle glorie en werd door iedereen vlot verteerd. Even verderop was het opnieuw prijs : de Ladeuze deed opnieuw bloeddruk- en hartslageters stijgen maar ook hier werd niemand in de vernieling gereden. Zelfs kasseien stonden op het menu : de rit kreeg de allures van een regelrechte topklassieker. De pitstop was van hetzelfde kaliber als de etappe zelf : champ Ronny serveerde gekoelde dranken terwijl de door zijn echtgenote versgebakken cake de smaakpapillen streelde. Bedankt Ronny, prachtige bevoorrading! Tussen de cake door werd ter plaatse nog vlug een aflevering van het moppenprogramma “Hygiëne thuis en daarbuiten” ingeblikt. De vervoeging van het werkwoord pijpen werd aangeleerd waarbij lakens verbannen werden naar plaatsen waar de zon niet komt. Er werd zelfs gezongen van “madame pipi a des ennuis…”. Wat een talentvolle club!

Vol energie gingen we op zoek naar de uitdagingen van de 2de rithelft. Die waren niet min : Wolvenberg, Vossenhol, nog een portie kasseien en als slot de race langs het Kanaal waar nog snelheden van om en bij de 50 km/u werden genoteerd!

5 sterrenrit van Geert S die duidelijk kwaliteit verkiest boven kwantiteit! Bedankt Geert, hier zat werkelijk alles in wat een wielertoerist zich maar kan wensen! Klasse!

11 renners, 1 sportdirecteur, 91 km tegen 25,7 gemiddeld.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/557844006