Verslag van de rit van 22 september 2013 Mesen

Een fel licht verwelkomt de Tinekesvrienden aan “Ten Koetshuize”. Bedevaarder-Pelgrim Penningmeester Willy schittert aan de start met een blinkend Aureool rond zijn kale knikker, verworven in Rome tijdens zijn audiëntie bij Paus Franciscus. Hij zou er ook een kaars van 2m aanstoken hebben ter zieleheil van onze geliefde fietsclub en zijn eminente leden. Willy wordt door de President in de figuurlijke bloemekes gezet voor zijn prachtprestatie: van Wevelgem naar Rome, 2134km met MTB en pak en zak , respect! Ook Ronny heeft een applaus verdiend: met nog één rit te gaan is hij al zeker van de verlenging van zijn titel , proficiat Ronny!! En volgende week trakteert hij in ons lokaal met Trappist en een stutte met gekapt!! Op het programma een ersatzrit olv Jacques die hiermee het in extremis gevallen gat in de planning opvult waarvoor dank. 21 Tinekesvrienden en tester Piet trekken zich op gang voor een ritje richting verre westen maar na 3km reeds stokt de karavaan: den auto is niet mee!!! Geert Sioen is volger van dienst maar blijkt plots spoorloos verdwenen!! Pantani en Champ Ronny zetten een Search en Rescue missie op maar komen vruchteloos terug. Wat is er gebeurd?? Is Geert solidair met de autoloze zondagen in Gent & Brussel? Alle moderne multimediatechnieken worden aangewend maar Geert blijkt van de planeet verdwenen. Ondertussen is het 8u18 en we zijn al 3km ver. Het bestuur beslist dan maar om de rit verder te zetten zonder service course. Rambo krijgt op hetzelfde moment een paniek- en woedeaanval: geen eten tijdens de break!!! Verweesd bollen we verder. En ook fluitarm want de directie heeft collectief hun blaasinstrument vergeten wat voor een onveiligheidsgevoel zorgt. Tinekesvriend in proefperiode Piet begint te twijfelen over zijn keuze van wielerclub en overweegt de overstap naar de Streuvelsvrienden. Gelukkig wordt de rit zonder verdere incidenten afgewerkt. Met een nijdige kasseihelling ter hoogte van Geluwe wordt een eerste hindernis onder de wielen geschoven. De President geeft een lesje parcourskennis aan de Youngsters Simon en Steven. Via Houthem en Warneton naderen we bestemming Mesen. Jacques laat nog eens de teugels los maar alleen Steven voelt zich geroepen en fietst een strijd tegen zichzelf, een goeie training voor het WK tijdrit van woensdag. Hij wint hiermee ruimverdiend de prijs van de strijdlust. Pitstop in de kleinste stad van België: Mesen, waar we publieke toiletten vinden maar geen eten. Iedereen kijkt jaloers naar Willy die nog gezegend Romeins gebak over heeft. De terugweg wordt met de wind in de rug aan een strak tempo afgelegd. Ex-SG Jacques neemt ons nog mee langs heuvellachtig terrein en de OCMW bossen in Zillebeke. Er volgt nog een spetterende finale vanaf de Kezelberg met tactische ingrepen World Tour waardig. Ringo en Pantani lijken definitief ontsnapt maar Tim rijdt aan 53/u zijn kas leeg om de kopmannen Bjorn, Steven, Guy en President mee vooraan te brengen. Hij wint hiermee welverdiend de trofee van de beste ploegmaat. Tevreden fietsen we Heule binnen waar MM Pantani gewapend met een huiszoekingsbevel het clubmateriaal moet opeisen ter fermette Geert S alwaar er gans de week eierkoeken op de menu staan. Heel mooi eindeseizoensritje van 77km aan een sportief gemiddelde van 27,3. 313 hoogtemeters President NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/380281352

Verslag van de rit van 15 september 2013 Mont St-Aubert

Na enkele kletsnatte dagen was de (pluvio)maat meer dan vol en stelde het management van meteo Tineke het KMI voor de duidelijke keuze : droog op zondagmorgen of een bombardement met biologische wapens .Dit laatste is voor onze club een koud kunstje gezien de aanwezigheid van een apotheker op de ledenlijst. Het dreigement maakte sterke indruk met een kurkdroge zondagmorgen tot gevolg. Eens te meer werd hiermee bewezen dat de aanval de beste verdediging is. Dit werd trouwens het voorbije voetbalweekend ook duidelijk gemaakt in de voetbalarena’s van KVK en Racing Genk,maar dit even ter zijde natuurlijk. Door de overwinning van KVK voelde Red Philip zich moreel verplicht nog eens aan de start te verschijnen : spijtig dat het wielerseizoen op zijn laatste benen loopt want net nu zal die ploeg de ene overwinning aan de andere rijgen. Een bruingebrande president was eveneens terug van weggeweest na een welverdiend intermezzo op Spaanse bodem. Terwijl Ten Koetshuize omgedoopt werd in een blauw-oranje kluwen bleef het angstvallig wachten op de parcoursbouwer van dienst,ex-MM Geert. De modernste communicatiekanalen werden aangewend om onze strijder van vele wieleroorlogen en heler van platte banden op te sporen. Volgens de enen was hij het land uitgezet,volgens anderen was hij teruggestuurd naar Plopsaland. Misschien was hij plots Syriëstrijder geworden? Niks van dat alles evenwel,uiteindelijk bleek onze jonggepensionneerde - overmand door fin de carrière emoties - gewoon op afzondering naar Ile-D’Oléron. Onze bestuurstop riep ter plaatse via de alarmbelprocedure het directiecomité samen dat in nauw overleg met de raad van bestuur ex-Secretary General Jacques benoemde tot instantparcoursbouwer. Een staaltje crisismanagement van de allerbovenste plank zoals alleen de Tinekesvrienden dat kunnen. Noteer dat topploegen niet enkel een schaduwploeg maar ook een schaduwbestuur hebben of hoe de ene ex de andere ex uit de penarie hielp! Er wordt nog bekeken hoe die plotse aanstelling te rijmen valt met een correcte fiscale boekhouding en of er geen extra legale witwasoperatie in het spel is. Voer voor de in doofpotoperaties gespecialiseerde cel compliance van onze vereniging. Yvan,inmiddels notoir lid van de huisredactie,moest verstek geven met een ontstoken wijsvinger en een muisarm veroorzaakt door een overbelasting van de patellahandpees na het schrijven van 2 opeenvolgende verslagen. Hij wordt voor de rest van het seizoen vrijgesteld van persopdrachten om tegen maart 2014 wedstrijd-en schrijffit aan een nieuwe jaargang te kunnen beginnen. Jacques besloot dan maar gpsloos het peloton een week vroeger dan gepland over de flanken van de gevreesde Mont-St-Aubert te loodsen. Mathijs was de sportdirecteur van dienst. Een 24-koppig peloton zette de Tinekesmachine in gang. 22 leden en 2 testers : Piet die meteen duidelijk maakte dat de fietsmicrobe in zijn genen aanwezig is en de schoonzoon van Ronny King die onze club een internationaal tintje kan geven want hij is van Russische makelij! Het werd een gezapige aanloop waarbij de flanken van enkele vervaarlijk ogende cols vanuit het dal te bewonderen waren. Half koers kregen we de koninginnecol van het seizoen voor de wielen geworpen. Lange aanloop om uit te monden in een verschrikkelijke voorlaatste bocht met stijgingspercentages van +/- 16 %. Zonder parcourskennis een dodelijke combinatie met explosiegevaar voor de motorspier. Iedereen haalde heelhuids de top ,David schoot de oppergaai af en liep weg met de bergprijs. Mathijs voorzag de afgepijgerde lichamen van spijs en drank waardoor de dreigende staat van ontbinding kon afgewend worden. Bedankt Matthijs! Het 2de ritgedeelte bleef van de pittige soort en maakte een slachtoffer : de schoonzoon van Ronny stapte geplaagd door krampen noodgedwongen in de bezemwagen. Hij leverde niettemin een topprestatie af door met een mountainbike een onvervalste bergrit te rijden. 70 km,26,7gemiddeld en 440 hoogtemeters. Prachtige rit waarvoor dank aan parcoursbouwer Jacques! Tot zondag om 8u voor de voorlaatste van het seizoen! Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/activity/376699057

Verslag van de Tinekesrit 8 september 2013

17 Tinekesvrienden zijn, goed uitgerust (?) en monter aanwezig op het appel om 8 uur. Dit in schril contrast met een aantal feestvierders die de nacht doorgetrokken hebben. Zo worden we opgeschrikt door enkele jongelui die met een teveel aan alcohol en/of drugs en met een omgekeerd evenredig aantal grijze hersencellen een demonstratie komen geven hoe het absoluut niet moet en ‘poepeloere’ achter het stuur plaats nemen. Hun auto staat amper enkele meter verwijderd van onze vertrekplaats en daar ze nog amper het verschil kennen tussen de vooruit- en de achteruitversnelling zijn we maar al te blij wanneer ze uit ons gezichtsveld verdwenen zijn. Ook dit zijn de Tinekesfeesten…… Is het een toeval dat uitgerekend dit weekend twee zware verkeersongelukken te noteren vallen in Heule? Rambo komt ook met heel interessant nieuws: hij heeft nog een koppel gespot in de omgeving van het park, waarschijnlijk ornithologen, want ze informeren elkaar ijverig over de nobele kunst van alles wat met vogelen te maken heeft. Zijn beschrijving over haar gele bloesje en zijn broek zijn niet voor publicatie vatbaar……. Onze club heeft altijd nauw aangesloten bij de traditie van ‘Vlaanderen zendt zijn zonen uit’: Philippe zit in Duitsland bomen en worsten te tellen, onze voorzitter houdt omwille van vrees voor de pers zijn bestemming geheim, Willy rijdt een triomftocht in het noorden van Italië en Ronny is naar het Belgisch kampioenschap waar hij een schitterende 8ste plaats zou veroveren. Proficiat Ronny! Wie zonen uitzendt, krijgt ook vaak ‘verloren zonen’ terug: zo kunnen we Joost opnieuw verwelkomen die op deze manier dit seizoen aan drie ritten probeert te geraken en ook onze ex-materiaalmeester heeft de weg naar de thuisstal teruggevonden. Hij heeft als excuus dat hij nu veel minder tijd heeft dan vroeger want ook hij is nu op pensioen. Onze club krijgt een hoog OKRA-gehalte…. Gelukkig komt er regelmatig vers bloed in onze club: zo mogen we ook een (letterlijk) nieuwe witte merel verwelkomen: Bart die goed Piet kent (of is het omgekeerd). Ook de terugkeer van onze sponsor Wouter is fel opgemerkt. Blij hem opnieuw in ons midden te hebben. Pantani, in afwezigheid van de rest van het bestuur, de volledige bestuursverantwoordelijkheid torsend, meldt in een officiële mededeling dat Franky, die normaal de rit zou voorrijden, gemeld heeft dat hij niet langer zal meerijden. Jammer maar helaas ! Het ga je goed Franky! Omwille van die reden had Wim tijdens het weekend nog zitten snuffelen in zijn uitgebreide bibliotheek ritjes en was uitgekomen op een tochtje van de fondateur dat richting Zulte ging. Vandaar ook dat onmiddellijk vertrokken werd want iedereen weet dat met het Tinekesweekend op het einde een frisse pint staat te wachten op ‘Heule Platse’. Na een aanvangsfase in Harelbeke met veel draaien en keren, komen we geleidelijk aan op mooie plattelandswegen: het ritme wordt strak gehouden door Wim en Bart die beiden met een ‘Picardieconditie’ de anderen ferm op de tanden laten bijten. De pauze is weer een waar festijn dank zij Wouter die met heel lekker gebak Bakkerij Soete nog maar eens mooie publiciteit bezorgt. Dank u wel Wouter! Op de terugreis heeft iedereen dank zij de lekkere cake een prima gevoel en vallen talrijke nieuwsjes te rapen. Zo leren we dat de fondateur in februari op brugpensioen gaat, dat enkele van onze leden volgend jaar de grote Ronde van Vlaanderen in hun planning opnemen, dat Noah genoten heeft van het vorig verslag, en nog veel meer. Een ritje met de Tinekesvrienden leert je meer dan 10 kranten samen. Door het vele babbelen, vliegt de tijd en komen we vlugger dan gedacht in Heule aan en na de klassieke eindsprint ploft iedereen zich neer aan de Kameleon waar we doelgericht de clubkas wat lichter maken. Daar zien we ook Geert Depoortere I die niet kon meefietsen omwille van andere verplichtingen. Als lid van de jury van de Tinekesverkiezing moest hij om 10 uur naar de mis om er met het linker oog de kandidaat Tinekes te observeren en eventueel wangedrag te sanctioneren en om er met het rechter oog zijn paternoster in de gaten te houden. In de annalen van onze clubgeschiedenis noteren we verder nog dat 17 man 70 kilometer afhaspelden aan 27.2 gemiddeld en dit na een voor sommigen zwaar weekend. Proficiat ! Yvan

Rit 01-09-2013 naar Rumilies en omstreken

Rumillies, zondag 1 september om 7.20 uur: het anders zo stille en vredige dorpje wordt opgeschrikt door een 10-tal met fietsen beladen voertuigen die druppelsgewijze binnenkomen en zich parkeren op het idyllische dorpsplein. Het zijn de Tineksvrienden die zich mooi op tijd aanbieden voor een rit die, omdat deze op vreemd terrein bereden wordt én omdat deze geprepareerd wordt door de fondateur, hoge verwachtingen oproept. Het pleit voor de discipline van de club dat iedereen, nou ja bijna iedereen, zich op tijd aanmeldt om op het afgesproken tijdstip te vertrekken. Alleen Bart komt te laat maar hij kan verzachtende omstandigheden pleiten: in zijn Lada zit geen GPS en de wegwijzers zijn bij nos frères Wallons ook niet altijd even duidelijk. Sportbestuurder van dienst is Ringo en die wordt geassisteerd door onze ongelukkige Dirk: deze moet donderdag onder het mes om de ravage aangericht naar aanleiding van zijn val te herstellen. Bij deze wensen we hem een voorspoedige revalidatie toe! Hij had twee redenen om aanwezig te zijn: enerzijds de grenzeloze sympathie voor de club en anderzijds vond hij het nogal riskant om vrouwlief zomaar los te laten samen met 19 geoefende body’s. Beter voorkomen dan genezen… Met slechts 12 graden op de thermometer gingen 19 renners van start en dit onder het commando van het niet meer zo jonge maar oerdegelijke commando van de fondateur en Jacques. Wie twijfelt aan de leiderscapaciteiten van dergelijk duo is van een andere planeet. Woorden schieten te kort om de kwaliteit van het parcours te beschrijven: de ene helling na de andere werden ons voorgeschoteld, het ene mooie vergezicht na het andere werd ons aangeboden en op een ogenblik waar de concentratie dreigde weg te ebben, kregen we kasseistroken voorgeschoteld die ons onmiddellijk verplichtten aandachtig te blijven rijden. U begrijpt onmiddellijk dat de afwezigen meer dan ongelijk hadden en als we er nog bij vertellen dat de zon ondertussen haar verschijning had gemaakt, zie je zo dat dit een voormiddag Grand Cru was. De pauze was van een even hoog gehalte: aan een witte molen met een mooie oprit werd halt gehouden en ook het buffet dat volgde bleek even kwaliteitsvol: rijst- en flantaarten werden door Ringo met gulle hand uitgedeeld en iedereen feliciteerde zijn vrouw om haar schitterende bakkunsten. Maar ten huize Ringo is het niet de vrouw die de kookmuts (of moeten we zeggen de bakmuts) draagt maar de 8-jarige Noah want het was hij die speciaal voor ons deze heerlijke taarten had gebakken! Dank u wel Noah! Er werd reeds druk gespeculeerd in welk kookprogramma onze Noah zal verschijnen op TV …… feit is dat hij op termijn een ernstige concurrent zal worden voor de Heulse bakkerijen. Misschien kan er ook gesproken worden over een stage bij onze sponsor Soete. Na versterking van de inwendige mens werd het tweede deel aangevat en de gesprekken werden, als gevolg van het verteren van de vele hellingen, wat stiller. Ook Rambo ging minder decibels produceren maar dat was naar eigen zeggen omdat hij te weinig taarten gegeten had. Rond de klok van 11 arriveerden wij opnieuw aan ons vertrekpunt en spoedde iedereen zich naar de sportbestuurder want onder weg had men ongeveer een halve kleerkast kledij overboord (lees in de auto van Ring) gekieperd. Moe maar tevreden werden met de laatste resterende krachten de fiets opgeladen en vertrok men huiswaarts om Rumillies opnieuw te herschapen in hetgeen het eigenlijk moet zijn: een heel mooi en heel rustig dorpje….. Dank aan allen die deze mooie voormiddag hebben helpen realiseren. En bij deze ook veel moed toegewenst aan onze penningmeester die nu ongeveer aan de hellingen begint vooraleer omwille van zijn sterke devotie maar ook omwille van grote vermoeidheid in de armen van de paus te vallen. Bij deze ook dank aan Red Phillippe die speciaal zijn computer naar het Zwarte Woud meezeult om deze tekst op onze blog te plaatsen. Verslaggever van dienst: Yvan Winne