Eindbeschouwing van het bewogen seizoen 2020

 

Wat nu zondag de apotheose moest worden van een uiterst bewogen seizoen is spijtig genoeg  verveld tot een seizoenseinde in mineur : de virologie dwingt ons ertoe de fietsjaargang 2020 ten grave te dragen op 1 november, symbolischer kan het amper.

De virale spoken blijven als afschuwelijke ondingen rondhangen en pikken er willekeurig slachtoffers uit. Onzichtbare vijanden zijn de gevaarlijkste en we kunnen ze, ondanks talrijke tempoversnellingen en het afvuren van regelrechte cartouches, niet uit ons wiel krijgen.

Het was een seizoen waarbij onze troepen uitgedund werden maar waar de harde kern toch overeind bleef. In spiksplinternieuwe tenue’s en met veel goesting haalden we op 1 maart de fietsen opnieuw  van stal om onze zondagmorgens te voorzien van kleur maar soms ook van bloed, zweet en tranen op die nijdige Vlaamse hellingen.

Helaas demarreerde de Chinese renner Covid-19 toen zo vlijmscherp dat hij alles en iedereen ter plaatse liet en aan een solotocht begon. Hij rijdt nog steeds eenzaam voorop en verorbert alles wat hij tegenkomt om toch maar niet te moeten bezwijken.

Gelukkig volgde iedereen in die periode toen strikt het trainings-en voedingsadvies om uiteindelijk vanaf 24 mei opnieuw topfit te kunnen aanknopen met het teamwork.

Het resulteerde in een nieuwe kampioen die luistert naar de naam Joost! Een dikke proficiat voor deze mooie en verdiende kampioen die daarnaast nog parcoursbouwer durft te spelen en in tijden van uiterste nood samen met Yvan zelfs de elektronische verslagpen hanteert. Nieuwkomer en echte materiaalmeester Abu sleept zilver in de wacht en wie anders dan vaste podiumwaarde Mark gaat met het brons lopen? Proficiat aan de kampioenen!

De ettelijke kilometers die deze ploeg dit seizoen toch nog kon afmalen, vormden de basis voor een stevig samenhorigheidsgevoel. De solidaire in-en ontspanning op zondagmorgen, het avontuur, de heerlijke sfeer, de lekke banden, de salto’s mortale, de lachsalvo’s, de plaagstoten : het zijn stuk voor stuk ingrediënten van een team waarin het begrip vriendschap centraal staat.

Allen voor één, één voor allen!

Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden!

Red Philip

Verslag van de rit naar Gitsberg op 25 oktober 2020

 

De Tinekespaddock lag er opnieuw piekfijn bij om de eliterenners van onze club in de beste omstandigheden te kunnen ontvangen. Zoals bijna altijd tekende ook nu weer het kopduo uit de klassering als eersten present. Joost en Abu laten niks aan het toeval over en staan vaak broederlijk naast mekaar. Alhoewel er van enige vijandigheid of derbysfeer niet echt sprake is, begroeten ze mekaar toch telkens weer met een gebalde vuist. Propaganda voor de wielersport, sportiviteit ten top ook al zijn de belangen immens en de drang naar eeuwige roem in de annalen van deze club groot.  

Opvallend was dat Mark Piet manu militari terug naar zijn homebase gestuurd had om alsnog een regenvestje te omgorden. Onze clubgps is weergaloos als parcoursbouwer en rouleur maar bij het lezen van buienradars verliest hij soms het Noorden. Bleek dat hij in de vroegte van de ochtend zijn smartphone ondersteboven had gehouden en aldus door de buienradar compleet misleid werd. Het voordeel voor Piet was dan weer wel dat hij reeds opgewarmd aan de start verscheen. 

Onze president, vader van vele wieleroorlogen en hoeder van de club, was aan zet als parcoursbouwer. Wie Martin zegt, zegt kasseien gekoppeld aan hoogtemeters. Helaas gooide de afgelasting van Paris-Roubaix roet in het voorziene eten maar dit werd vakkundig opgelost door een alternatieve rit richting Gitsberg waarvan de weg naar de top ook geplaveid is met dat soort wegbedekking die arm- en beenspieren zodanig doet vibreren dat het vel bijna van de beenderen dondert. 

Kevin bood zich onder de leuze “avec Mercier veel sweat maar no glory” opnieuw aan als medekopman waarop Joost zich liet ontvallen dat de Jupilerleague maar flauw bier is in vergelijking met de bubbels van de Champions League. Wat er ook van weze, de wielen begonnen te draaien en de zondagse ontspanningsactiviteit werd hoopvol aangevat.  

We laveerden tegen een stevig tempo Noordwaarts richting Roeselare en genoten ondertussen van het voorbijglijdend herfstlandschap dat de wegen bedekte met verraderlijke blaadjes. Daarnaast vergeten we ook onze landbouwers niet die opnieuw sommige wegen in glijbanen hadden herschapen om onze rij-,rem-en stuurvaardigheid te testen. Bedankt boeren, volgende week zondag presenteren we de rekening vanuit Kortrijk.  

Wie dacht dat Murphy in quarantaine zat omdat we nu met 15 ipv 13 renners waren, dacht verkeerd. Kilometerpaal 37 : Mathijs voelde de grond vanonder zijn achterwiel wegschuiven en stond meteen geparkeerd. Lek achteraan, Abu en Diederik werden er meteen bijgehaald. Abu voor het technisch aspect, Diederik voor de strikte afweging van de nodige dosis perslucht. De bom van Mathijs bleek ontmanteld waarop bijna kampioen Joost dan maar zijn grof geschut bovenhaalde. Zaak gefikst en op naar de Gitsberg waar Xavier zich bijna vergaloppeerde aan de hellingsgraad en de weerstand van de kasseien. De dappersten onder ons kozen  voor de all-in kassei optie, de asfaltjeannetten reden geruisloos over het fluisterasfalt. Vanwege de GDPR-reglementering mogen we hierop evenwel geen namen kleven. Martin had daarbij die molen een heerlijke pitstop in gedachten maar de velgbedekking van Emile en Brecht besliste daar anders over. Kilometerpaal 40 : een knarsetandende Emile reed lek waarna een nietsvermoedende Brecht eveneens plat stond. Wat er zich toen afspeelde was opnieuw een primeur in de reeds rijkgevulde clubgeschiedenis : Frederik gewaagde van een workshop banden verwisselen waarbij Brecht de spurt won van Emile al was hiervoor een fotofinish nodig. 

Even verderop konden we ons vergapen aan de pitstoplocatie maar reden gezwind richting heimat al diende er daarvoor wel gekampt te worden tegen een stevige kopwind. Mark stak zelfs het peloton in zijn achterzak bij de ultieme hoogtemeters ter hoogte van Gullegem! Of hoe het oeroude cliché van “mannen zijn zoals de wijn, hoe ouder, hoe beter” nog maar eens in de verf gezet werd. 

Beklijvende rit waarin alle ingrediënten vervat zaten waarvoor hartelijk dank aan onze president en de kopmannen. 

68 km, 26,5 gem en 209 hm. 

Red Philip 

 

Workshop bandenwissel only by de Tinekesvrienden

 

Verslag van de ronde van Groot-Kortrijk op 18 oktober 2020

 

Het einde van de Tinekestour nadert met rasse schreden : rit 25 van de 27 en dit in een seizoen dat  10 zondagen op slot ging vanwege een beestje dat in een slecht geïsoleerde kooi vanuit China  geïmporteerd werd. Met alle Chinezen maar niet met de Tinekesvrienden! De kandidaten voor het podium geven mekaar intussen geen duimbreed toe. Joost is vast van plan zijn gele trui in te kaderen, Abu blijft op vinkenslag liggen en de good old president-fondateur Mark maakte dé remonte van het seizoen en blijft het leidersduo het vuur aan de schenen leggen. Spanning en spektakel van de bovenste plank! 

13 (…) renners tekenden present voor een etappe richting Bevergem onder leiding van de maillot jaune Joost. Het fictieve dorp was terzelfdertijd een ode aan Vlaanderens mooiste die eveneens vandaag en met 6 maanden vertraging alsnog op wielerminnend Vlaanderen losgelaten werd.  

Kevin haalde zijn abonnement van kopman uit de achterzak en stak het als een mes tussen zijn tanden. Een messcherpe Simon besloot zijn schoonbroer een hart onder de riem te steken en bood zijn back-updiensten aan. Hij deed dit vanop een spiksplinternieuwe bolide die bij de start nog blonk en gezond oogde. Joost nam als een rasechte generaal plaats op de 2^de rij vanwaar hij de debatten leidde om aldus de cartouches strategisch en vakkundig in het mijnenveld te kunnen uitzetten. 

De regengoden waren na helse weken van hard labeur eindelijk met verlof maar de boeren hadden er toch voor gekozen om de naar hen genoemde wegen te voorzien van een dikke laag smurrie. Xavier waande zich zelfs in Waregem! Dit natuurlijke glijmiddel maande ons tot enige voorzichtigheid aan want éénmaal men begint te glijden wringt men zich als een paling doorheen het decor en is het begin en het einde zoek.  

Aan kilometerpaal 15 reed Jan zijn achterband in frieten, een fel gesmaakt product dat eveneens van het patattenveld afkomstig is. Abu zette meteen zijn zwaailicht op en kwam ter plaatse de eerste zorgen toedienen. Klus in een mum van tijd geklaard waarop Jan besloot  een mistgordijn op te trekken door de desinfecterende lucht uit zijn bommeke in het rond te spuiten.  Aan kilometerpaal 30 was het de beurt aan Brecht om kennis te maken met Murphyaanse toestanden : eveneens lek.  Zijn pompje blies haar laatste adem uit, het ventiel werd onthoofd waarop we moesten aanrukken met Abu, Simon en een nieuwe lading binnenbanden om het achterwiel van een donorband te kunnen voorzien.  Wat een oorlogsoperatie te midden het Bevergemse slagveld!  

We schrapten in allerijl de pitstop maar nog was het leed niet geleden! Kilometerpaal 66 : opnieuw viel Brecht in de prijzen en kon Joost de helpende binnenband uit zijn achterzak toveren. Grote klasse en een vloekende Brecht die zich begon af te vragen wat hij eigenlijk misdaan had om zoveel pech te kennen. Ondertussen waren we onze clubgps aan de rand van de Gavers kwijtgespeeld! Was hij in het water gesukkeld? Was hij geslachtofferd op het altaar van het glijmiddel? Yvan nam direct de koe bij de horens en slaagde erin Mark terug op te vissen op een manier die de Cel Vermiste Personen het schaamrood op de wangen deed bezorgen. Mark zijn bolide zat zodanig onder de smurrie dat ze zo koppig als een ezel werd en alle verdere medewerking weigerde. Ook hier werd het euvel glansrijk overwonnen.  

Als klap op de vuurpijl regelde een onvermoeibare Abu even verderop al rijdend de remmen van de president. Taferelen die recht uit de Tour de France leken te komen en voor een fel gesmaakt spektakel zorgden. 

Bij dit alles zouden we nog vergeten dat Joost met Bevergem een parel van een rit uit zijn fietsbenen had geschud en op meesterlijke wijze bewees dat een uit de kluiten gewassen rit ook op de korte ruimte kan georganiseerd worden. Bedankt Joost, dit was af! 

70 km, 27 gemiddeld, 13 man en 287 hm. 

Tot zondag om 8:30  voor een rit naar Gitsberg olv de president. 

Red Philip 

 

Sfeerbeelden van de Murphyrit van 18 oktober 2020

 

Verslag van de verbroederingsrit met WTC Den Hert naar Molenbaix op 11 oktober 2020

 

Zondagmorgen de klassieke taferelen in het centrum van Heule met twee opvallende zaken:  ganse horden wachtende wielertoeristen en een rij wachtenden voor de bakkerij. Bij de Tinekesvrienden viel de grote opkomst op, en dit na twee heel zwakke zondagen waarbij de echte renners van het koren gescheiden werden. Velen voelden na enkele weken stilstand duidelijk opnieuw kriebeling in de kuiten. Daarnaast ook de vrienden van Den Hert waarmee er samen een ritje ging gemaakt worden. Opvallend was de stralende verschijning van Joost die sinds hij het klassement aanvoert echt ‘blinkt in zijn vel’.

Donkere wolken voorspelden niet veel goeds maar het KMI was eerder optimistisch en de voorzitter himself zei dat het in de ‘Walen droog ging blijven’. Achteraf bleek dit niet bepaald de meest correcte voorspelling ….

Parcoursbouwer van dienst was de man die reeds parcours uittekent van in zijn wieg en wegenkennis met de moedermelk binnen kreeg, met name Marc, alias Bing die bij de aankondiging stelde dat het ‘nen keer of acht op en neer ging gaan’ en ‘dat het niet te rap ging gaan’…. Gesterkt met deze kennis gingen we van start richting Molenbaix.

Amper gestart of de eerste, en niet de laatste, stop diende zich aan omdat Diedrik een leegloper kreeg. Belangrijke opmerking: Diedrik was deze keer 1 minuut later aan de start dan gewoonlijk en dit resulteerde in feit dat hij deze keer 30 seconden te laat was. Ook hij heeft blijkbaar in deze herfstdagen moeite om de warme lakens te verlaten. Wel handig dat de vader kan zeggen dat het de schuld is van de zoon en omgekeerd !

De kleine pauze liet ons echter toe om gesprekken aan te knopen met onze vrienden-Hert-collega’s maar algauw kwam het seintje om verder te trekken.

Het was overduidelijk dat onze parcoursbouwer op Google ‘paadjes rond Molenbaix” had ingetikt want regelmatig werden we verrast met mooie kleine wegeltjes die we voor de eerste keer aandeden.

Nog maar pas goed op tempo gekomen, kwam er een heuse onverwachte onheilsmelding. Philippe, keizer voor het leven, hoofdredacteur, kandidaat nobelprijs literatuur, één van de stuwende krachten achter onze club, en nog zoveel meer sloeg bij de eerste versnelling links af richting heimat, dit omwille van totaal geen kracht in de benen…. Was het einde-seizoens-vermoeidheid? Was het gewoon een zwakke dag? Sloegen de twee nederlagen van zijn geliefde KVK in vriendschappelijke matchen op zijn wielerbenen? Op vandaag is dit nog een raadsel. Binnenkort wordt er een perscommuniqué verspreid rondom zijn situatie. Geluk bij een ongeluk dat zijn contract voor volgend seizoen reeds ondertekend is !

Algauw kregen we een eerste regenvlaag te verduren maar die was niet van die aard om ons zorgen te maken hoewel bepaalde angsthazen al vlug naar het regenvestje grepen. Eens het vestje aan stopte het met regenen…

Tevens doet de kopnotering van Joost geen deugd aan zijn concentratie want tot twee keer toe slaagde hij er in om zijn ketting in de soep te draaien… Joost en zijn relatie met materiaal staan nog niet helemaal op punt.

Ondertussen hadden enkele mannen van Den Hert het voortouw genomen en ging het tempo de hoogte in, evenredig ging echter het aantal liter water omhoog die genadeloos over onze hoofden en lijven neerkwamen.  ‘In de Walen gaat het droog blijven …..’

De laatste kilometer ging Kevin nog eens naar de kop en met een snelheid die nauwelijks onder de 30 km/uur kwam, ging het richting Heule. Was het de drang naar een warme douche en droge kleren of was het de drang naar die lekkere pint die stond te wachten in het Merlijntje? Feit is dat er werkelijk richting Heule gestoven werd.

Leuke rit en leuk samen rijden met de mensen van Den Hert. Laat het ons nog eens overdoen maar dan wel in droge omstandigheden !

 

73km aan 27.0 gemiddeld

 

Yvan

Sfeerbeelden van de verbroederingsrit met WTC Den Hert op 11 oktober 2020

 

De dwangarbeiders van de weg, regenrit 4 oktober 2020