Verslag van de laatste rit seizoen 2011 dd 250911
Laatste rit in de Tinekestour van 2011…Onder een stralende hemel en gezellige nazomerse temperaturen verdrong de Tenteploeg zich voor de allerlaatste keer aan de start. Historische rit trouwens,want niet alleen de vertrouwde groenwitte outfit zal ingeruild worden voor een roodwit PO I exemplaar,ook aan de bestuurstop staan er enkele wissels op het programma. De club staat op een kruispunt maar niemand die eraan twijfelt dat er opnieuw voor de juiste richting zal gekozen worden,gps of niet.
Rambo gaf net voor de start de kampioenenfakkel door aan Red Philip waarop de president onder luid applaus de kampioenenoorkonde aflas. De titel verhuist opnieuw voor een jaar naar de clubheimat : bpost,waar wielerterroristen thuis zijn. Ofschoon Red Philip voor de 3e keer in 4 seizoenen in de prijzen rijdt ,liet hij toch optekenen dat succes nooit went en het onovertroffen clubrecord van Tchmil verbeteren niet direct in de ambities ligt. Het zilver en de prijs voor de strijdlust gaan naar Ronny die een fantastisch seizoen neerzette en meer dan eens voor de juiste ontsnapping koos. Bjorn Duthoo tenslotte kaapt brons weg en was meermaals medegangmaker naast de talrijke ritkopmannen en ook vaak een targetspits die dikwijls de lont aan het vuur stak.
Niemand minder dan de fondateur was traditioneel ritarchitect van de slotetappe en als sportdirecteur deze keer geen Ivan maar wel Geert Depoortere achter het stuur.
Goedgezind zette het peloton zich in gang en regelde Marc als een volleerde thermostaat snelheid en omgevingstemperatuur. Zijn rit werd al een paar jaar gesaboteerd door de weersomstandigheden maar deze keer ontrolde de pracht van het natuurlandschap zich volop aan onze ogen. De eerste noemenswaardige hindernis was al voldoende om de champketting in de soep te doen draaien, even later sneuvelde ook nog zijn zonnebril. Gelukkig bracht teletekst p.505 toch even soelaas…Deugddoende bevoorrading geserveerd door Geert Depoortere,waarvoor dank!
De terugtocht was al even pittoresk en onderlijnde nog maar eens de klasse van onze huis-gps,alias de fondateur.
Bij het naderen van de Gullegemse Champs-Elysées werd nog een laatste cartouche afgeschoten waarbij het podium verzocht werd de eerste 3 plaatsen in te nemen.
Bij een natje en een droogje werd het seizoen afgesloten in ’t Merlijntje. Herinneringen en anekdotes vlogen, net als de stutten met gekapt, in het rond.
Verbazingwekkend hoe vlug het allemaal voorbijvloog. Er werden in 2011 opnieuw ettelijke calorieën verbruikt,spieren,hart-en longen gepijnigd,soms vloeide er bloed,zweet en tranen maar bovenal werden er opnieuw vriendschapsbanden gesmeed,lachsalvo’s afgestoken. Die heerlijke zondagmorgens tussen maart en september,ze staan met stip genoteerd op onze kalenders.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/117728629
Rambo gaf net voor de start de kampioenenfakkel door aan Red Philip waarop de president onder luid applaus de kampioenenoorkonde aflas. De titel verhuist opnieuw voor een jaar naar de clubheimat : bpost,waar wielerterroristen thuis zijn. Ofschoon Red Philip voor de 3e keer in 4 seizoenen in de prijzen rijdt ,liet hij toch optekenen dat succes nooit went en het onovertroffen clubrecord van Tchmil verbeteren niet direct in de ambities ligt. Het zilver en de prijs voor de strijdlust gaan naar Ronny die een fantastisch seizoen neerzette en meer dan eens voor de juiste ontsnapping koos. Bjorn Duthoo tenslotte kaapt brons weg en was meermaals medegangmaker naast de talrijke ritkopmannen en ook vaak een targetspits die dikwijls de lont aan het vuur stak.
Niemand minder dan de fondateur was traditioneel ritarchitect van de slotetappe en als sportdirecteur deze keer geen Ivan maar wel Geert Depoortere achter het stuur.
Goedgezind zette het peloton zich in gang en regelde Marc als een volleerde thermostaat snelheid en omgevingstemperatuur. Zijn rit werd al een paar jaar gesaboteerd door de weersomstandigheden maar deze keer ontrolde de pracht van het natuurlandschap zich volop aan onze ogen. De eerste noemenswaardige hindernis was al voldoende om de champketting in de soep te doen draaien, even later sneuvelde ook nog zijn zonnebril. Gelukkig bracht teletekst p.505 toch even soelaas…Deugddoende bevoorrading geserveerd door Geert Depoortere,waarvoor dank!
De terugtocht was al even pittoresk en onderlijnde nog maar eens de klasse van onze huis-gps,alias de fondateur.
Bij het naderen van de Gullegemse Champs-Elysées werd nog een laatste cartouche afgeschoten waarbij het podium verzocht werd de eerste 3 plaatsen in te nemen.
Bij een natje en een droogje werd het seizoen afgesloten in ’t Merlijntje. Herinneringen en anekdotes vlogen, net als de stutten met gekapt, in het rond.
Verbazingwekkend hoe vlug het allemaal voorbijvloog. Er werden in 2011 opnieuw ettelijke calorieën verbruikt,spieren,hart-en longen gepijnigd,soms vloeide er bloed,zweet en tranen maar bovenal werden er opnieuw vriendschapsbanden gesmeed,lachsalvo’s afgestoken. Die heerlijke zondagmorgens tussen maart en september,ze staan met stip genoteerd op onze kalenders.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/117728629
Tente op het kampioenschap van Belgie
Tinekesvriend Ronny Deras behaalde op 11 sept 2011 een verdienstelijke 12de plaats op het Kampioenschap van België voor Doven te Damme.
Het werd een bikkelharde strijd aan een gemiddelde van 37 km/u
Een dikke proficiat aan Ronny die bezig is aan een superseizoen!!
President
Het werd een bikkelharde strijd aan een gemiddelde van 37 km/u
Een dikke proficiat aan Ronny die bezig is aan een superseizoen!!
President
Verslag van de rit van 18 september 2011 Lichtervelde
Voorlaatste rit in de Tinekestour van 2011 en de weergoden hadden dit goed begrepen. Ze bekochten hun losbandig leven met een dot van een indigestie op zaterdag,kotsten alles eruit wat er maar uit te kotsen viel en hielden het dan ook noodgewongen droog op zondagmorgen. Uitgeteld en met bonkend hoofd legden ze hun hoofd in de schoot , soesden hun roes vredig uit. Het gevoel van de kampioenenviering,the day after…Geen renner die er rouwig om was.
18 pedaaalridders aan de start waaronder een gastrenner uit het Noorden van de provincie (schoonpa van Mathijs) en de nr 3 ,Bjorn Duthoo, nam de honneurs van sportdirecteur waar. Opgemerkte rentree van een extra gebronzeerde president die bijzonder fris oogde na een oefenkamp op Spaanse bodem. De MM had iets te lang op de sleppe van zijn Roos blijven liggen en had alle moeite van de wereld om zijn aanwezigheidswerkzaamheden uit de handen te slaan van een euforische Red Philip. Zou deze laatste dan toch de klassering gemanipuleerd hebben? Voer voor de arbitragecommissie!
Ronny,de nr 2,verdedigde vorige week met verve de clubkleuren op het Belgisch kampioenschap door tussen kerels die 20 en 30 jaar jonger zijn toch nog een 12e plaats in de wacht te slepen! Proficiat Ronny,da’s pas echt kampioenenwerk!
De SB/PM van zijn kant oogde eerder depressief…Is het de leeftijd,het vroege uur op zondag of dient zijn dipje eerder gezocht te worden in het feit dat Zuid-West-Vlaanderen 2 totaal verschillende voetbalploegen in stelling brengt : een ploeg van “geen woorden maar daden” en een “gazetteploeg”?
De vraag die op éénieders lippen brandde was evenwel : “waar blijft de Secretary-General”? Zou hij Pantani’s wijze woorden “ge moet vooral veel drinken op de vélo” iets te letterlijk genomen hebben en het ook toegepast hebben naast de vélo? Binnenkort hopelijk meer duidelijkheid hierover.
Een origineel startschot deze keer : de voorzitter zette iedereen op scherp door te verwijzen naar teletekst pagina 504 en 505 er mysterieus aan toevoegend “ik heb er heel de nacht naar gekeken en nu zijn we weg…”.
Het peloton trok richting Gits onder het bewind van parcoursbouwer Pantani en zijn trouwe kompaan Dirk. Van vrouwelijke zijde opnieuw Petra in de voorste gelederen die aldus bewees uit het goede conditie-en wielerhout gesneden te zijn. Misschien te verklaren door het feit dat ze het bed deelt met topatleet Dirk?
Met de wind in de zeilen ging het met een rotvaart richting pitstop langs mooie vlakke wegen. De Pantaniklassieker is een welkom kolfje naar de hand van de echte routiers die de gruute platteau met alle plezier geselen. Met enige voorsprong op het uurschema werden de remmen dichtgeknepen voor een smakelijke pitstop waarvoor dank aan Bjorn! Rambo kraaide van de pret toen bleek dat een vrouwelijke versie van De Vos de parking opreed. Bij nader toezien bleek alle aandacht evenwel uit te gaan naar de gewelfde rondingen van de wagen waarop de fondateur ei zo na bezweek aan een plotse samentrekking van het middenrif waarbij de gehamsterde pitstopvloeistoffen als een fontein een uitweg zochten langs mond,neus,keel en oren. Als de vos de passie preekt,boer let op je ganzen…
Ook tijdens de terugtocht werd de pees er nog eens stevig opgelegd wat bewijst dat de najaarsconditie volop aanwezig is. Ouderwetse finale in de centrumstraten van Heule!
Mooie rit, 75 km,27,7 gemiddeld. Met dank aan Pantani!
Tot zondag 8u voor de kampioenenrit. De kampioen trakteert op een natje en een droogje aan het einde van de rit in ’t Merlijntje.
Red Philippe
nvdr: herbeleef de rit op kaart op http://connect.garmin.com/player/115614363
18 pedaaalridders aan de start waaronder een gastrenner uit het Noorden van de provincie (schoonpa van Mathijs) en de nr 3 ,Bjorn Duthoo, nam de honneurs van sportdirecteur waar. Opgemerkte rentree van een extra gebronzeerde president die bijzonder fris oogde na een oefenkamp op Spaanse bodem. De MM had iets te lang op de sleppe van zijn Roos blijven liggen en had alle moeite van de wereld om zijn aanwezigheidswerkzaamheden uit de handen te slaan van een euforische Red Philip. Zou deze laatste dan toch de klassering gemanipuleerd hebben? Voer voor de arbitragecommissie!
Ronny,de nr 2,verdedigde vorige week met verve de clubkleuren op het Belgisch kampioenschap door tussen kerels die 20 en 30 jaar jonger zijn toch nog een 12e plaats in de wacht te slepen! Proficiat Ronny,da’s pas echt kampioenenwerk!
De SB/PM van zijn kant oogde eerder depressief…Is het de leeftijd,het vroege uur op zondag of dient zijn dipje eerder gezocht te worden in het feit dat Zuid-West-Vlaanderen 2 totaal verschillende voetbalploegen in stelling brengt : een ploeg van “geen woorden maar daden” en een “gazetteploeg”?
De vraag die op éénieders lippen brandde was evenwel : “waar blijft de Secretary-General”? Zou hij Pantani’s wijze woorden “ge moet vooral veel drinken op de vélo” iets te letterlijk genomen hebben en het ook toegepast hebben naast de vélo? Binnenkort hopelijk meer duidelijkheid hierover.
Een origineel startschot deze keer : de voorzitter zette iedereen op scherp door te verwijzen naar teletekst pagina 504 en 505 er mysterieus aan toevoegend “ik heb er heel de nacht naar gekeken en nu zijn we weg…”.
Het peloton trok richting Gits onder het bewind van parcoursbouwer Pantani en zijn trouwe kompaan Dirk. Van vrouwelijke zijde opnieuw Petra in de voorste gelederen die aldus bewees uit het goede conditie-en wielerhout gesneden te zijn. Misschien te verklaren door het feit dat ze het bed deelt met topatleet Dirk?
Met de wind in de zeilen ging het met een rotvaart richting pitstop langs mooie vlakke wegen. De Pantaniklassieker is een welkom kolfje naar de hand van de echte routiers die de gruute platteau met alle plezier geselen. Met enige voorsprong op het uurschema werden de remmen dichtgeknepen voor een smakelijke pitstop waarvoor dank aan Bjorn! Rambo kraaide van de pret toen bleek dat een vrouwelijke versie van De Vos de parking opreed. Bij nader toezien bleek alle aandacht evenwel uit te gaan naar de gewelfde rondingen van de wagen waarop de fondateur ei zo na bezweek aan een plotse samentrekking van het middenrif waarbij de gehamsterde pitstopvloeistoffen als een fontein een uitweg zochten langs mond,neus,keel en oren. Als de vos de passie preekt,boer let op je ganzen…
Ook tijdens de terugtocht werd de pees er nog eens stevig opgelegd wat bewijst dat de najaarsconditie volop aanwezig is. Ouderwetse finale in de centrumstraten van Heule!
Mooie rit, 75 km,27,7 gemiddeld. Met dank aan Pantani!
Tot zondag 8u voor de kampioenenrit. De kampioen trakteert op een natje en een droogje aan het einde van de rit in ’t Merlijntje.
Red Philippe
nvdr: herbeleef de rit op kaart op http://connect.garmin.com/player/115614363
Rally Wevelgem-Roubaix van 11-09-2011
Primeur in de geschiedenis van onze club : voor de allereerste keer rally Wevelgem-Roubaix op de kalender! De meteo zat er boenk op,draaglijke temperaturen,kans op een bui leek aanwezig maar de hemelsluizen waren dicht en defect.
De weg naar Ten Koetshuize was doordrongen van onverdampte gerstenatgeuren die gezien de plaatselijke festiviteiten alomtegenwoordig waren.
Terwijl enkele leden van ons concurrerend team zich een moeizame weg baanden naar de start en daarbij de wetten van de zwaartekracht tartten,maakte sportdirecteur Kevin de volgwagen vertrekkensklaar. Van bestuurszijde waren zowel de MM als de SB/PM herrezen uit het maïs na een doorgedreven zoektocht met bloeddorstige honden. De MM maakte er zelfs een erezaak van 2 deelnemerslijsten met Griekse precisie aan te leggen ten einde de clubkas niet extra te belasten aan de inschrijvingstafel. Men kan tegenwoordig niet voorzichtig genoeg omspringen met de clubroebels gezien de precaire financiële toestand van enkele bevriende banken die via hun grijpgrage tentakels verweven zitten in de clubstructuur. De president van zijn kant geniet nog volop van de Spaanse zon en is ginder de basis aan het leggen voor een spetterend naseizoen. De Secretary-General zou deze week gespot geweest zijn in het gezelschap van Di Rupo en Leterme. Insiders menen te weten dat de expertise van onze fiscalistspecialist werd geraadpleegd om na te gaan waar Abraham nog besparingsmosterd kan vinden bij Jan Modaal. Grote afwezige was niemand minder dan Ronny die een gooi deed naar de Belgische driekleur. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend hoe onze nr 2 het ervanaf heeft gebracht. Hem kennende zal hij in ieder geval met verve onze kleuren verdedigd hebben! Ook een opgemerkt wederoptreden van Petra die opnieuw meer dan haar mannetje stond.
De weg naar Wevelgem was geplaveid met rozen met doornen waarvan David het slachtoffer werd. Geruisloos en zonder oponthoud werd de wielwissel professioneel doorgevoerd.
Bjorn en Ringo trokken kop tegen de wind in terwijl verderop in het peloton al volop gedroomd werd over de heroïsche exploten van onze Flandriens die indertijd van Roubaix een Vlaamse kolonie maakten. Misschien een tip voor de huidige generatie politici : als BHV met de tong splitsen niet lukt,spring op de fiets en laat de benen spreken door ervoor te zorgen dat de Vlaamse rand Vlaams wordt of blijft in navolging van dit illustere stadje in het Noorden van Frankrijk.
Naarmate de piste van Roubaix naderde,steeg de adrenaline en werden de posities met enige zenuwachtigheid ingenomen. Een heel aparte sensatie maakte zich van ons meester toen we volop mochten proeven van de finale van deze legendarische klassieker. In navolging van de Merckx’,De Vlaemincks,Museeuws en Mosers van deze en vorige wielereeuw,draaiden we de piste op. Kippeveltoestanden en verbazing over de steilheid van de baan. Sportdirecteur Kevin had de hevige emoties ingecalculeerd en voorzag ons van een bevoorrading om u tegen te zeggen : belegde broodjes met energierijke drank. Bedankt Kevin voor deze uiterst stevige dagschotel!
Met een helm vol herinneringen vatten we stil de terugtocht aan geholpen door een milde rugwind. Het enige wapenfeit was opnieuw een lekke band voor David die evenwel weer in een mum van tijd orde op zaken wist te stellen.
Kevin hield nog een après-etappe in de VIPwagen : bij een mannen weten waarom Jupiler en Cola werd nog even nagekaart. Merci sportdirecteur!
16 deelnemers,75 km tegen 27,2 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor de Pantanirit!
De weg naar Ten Koetshuize was doordrongen van onverdampte gerstenatgeuren die gezien de plaatselijke festiviteiten alomtegenwoordig waren.
Terwijl enkele leden van ons concurrerend team zich een moeizame weg baanden naar de start en daarbij de wetten van de zwaartekracht tartten,maakte sportdirecteur Kevin de volgwagen vertrekkensklaar. Van bestuurszijde waren zowel de MM als de SB/PM herrezen uit het maïs na een doorgedreven zoektocht met bloeddorstige honden. De MM maakte er zelfs een erezaak van 2 deelnemerslijsten met Griekse precisie aan te leggen ten einde de clubkas niet extra te belasten aan de inschrijvingstafel. Men kan tegenwoordig niet voorzichtig genoeg omspringen met de clubroebels gezien de precaire financiële toestand van enkele bevriende banken die via hun grijpgrage tentakels verweven zitten in de clubstructuur. De president van zijn kant geniet nog volop van de Spaanse zon en is ginder de basis aan het leggen voor een spetterend naseizoen. De Secretary-General zou deze week gespot geweest zijn in het gezelschap van Di Rupo en Leterme. Insiders menen te weten dat de expertise van onze fiscalistspecialist werd geraadpleegd om na te gaan waar Abraham nog besparingsmosterd kan vinden bij Jan Modaal. Grote afwezige was niemand minder dan Ronny die een gooi deed naar de Belgische driekleur. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend hoe onze nr 2 het ervanaf heeft gebracht. Hem kennende zal hij in ieder geval met verve onze kleuren verdedigd hebben! Ook een opgemerkt wederoptreden van Petra die opnieuw meer dan haar mannetje stond.
De weg naar Wevelgem was geplaveid met rozen met doornen waarvan David het slachtoffer werd. Geruisloos en zonder oponthoud werd de wielwissel professioneel doorgevoerd.
Bjorn en Ringo trokken kop tegen de wind in terwijl verderop in het peloton al volop gedroomd werd over de heroïsche exploten van onze Flandriens die indertijd van Roubaix een Vlaamse kolonie maakten. Misschien een tip voor de huidige generatie politici : als BHV met de tong splitsen niet lukt,spring op de fiets en laat de benen spreken door ervoor te zorgen dat de Vlaamse rand Vlaams wordt of blijft in navolging van dit illustere stadje in het Noorden van Frankrijk.
Naarmate de piste van Roubaix naderde,steeg de adrenaline en werden de posities met enige zenuwachtigheid ingenomen. Een heel aparte sensatie maakte zich van ons meester toen we volop mochten proeven van de finale van deze legendarische klassieker. In navolging van de Merckx’,De Vlaemincks,Museeuws en Mosers van deze en vorige wielereeuw,draaiden we de piste op. Kippeveltoestanden en verbazing over de steilheid van de baan. Sportdirecteur Kevin had de hevige emoties ingecalculeerd en voorzag ons van een bevoorrading om u tegen te zeggen : belegde broodjes met energierijke drank. Bedankt Kevin voor deze uiterst stevige dagschotel!
Met een helm vol herinneringen vatten we stil de terugtocht aan geholpen door een milde rugwind. Het enige wapenfeit was opnieuw een lekke band voor David die evenwel weer in een mum van tijd orde op zaken wist te stellen.
Kevin hield nog een après-etappe in de VIPwagen : bij een mannen weten waarom Jupiler en Cola werd nog even nagekaart. Merci sportdirecteur!
16 deelnemers,75 km tegen 27,2 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor de Pantanirit!
Rally van Kuurne - 04-09-2011
De klimatologische omstandigheden deden hun uiterste best om op deze zondagmorgen een perfecte synthese te maken van een absolute kwakkelzomer. Menig Tinekesvriend werd op het verkeerde wiel gezet toen omstreeks de klok van 7 het hemelvocht met bakken uit de lucht naar beneden kletste en in beekjes de weg naar de riolering zocht. Matinale verwarring in de gelederen,asgrijze wolken,het sms-en telefoonverkeer piekte,de moral zakte tot onder het vriespunt…Zouden we het duikerspak en de zwemvliezen van stal halen? Hadden we zin om lijf en leden te riskeren op die doornatte en zompige Vlaamse wegen of kozen we beter voor een verlengd verblijf onder het gezellige dons in de warme bedstee? Het huidig podium koos voor de eerste optie en bewees daarmee uit het juiste wielerhout gesneden te zijn. Pantani ambieerde de prijs voor de stipte strijdlust en maakte zelfs even voor 7u30 de borst nat. Zijn Zwitserse precisie uitstralende biologische klok liet zich geen 30 min terugdringen…De fondateur,veteraan van vele Tinekesoorlogen,stond erop klokvast te vertrekken al schijnt het ook een ongeschreven wieleraxioma te zijn dat later vertrekken en vlugger rijden eveneens garant staat voor een tijdige aankomst .
Ringo,de man die een tandje bijsteekt als de anderen terugschakelen,heeft een lange arm in de weergodenwereld en werd reeds in februari gebriefd over hun plannen zodat hij dus met voorkennis in de sportdirecteurszetel zat.
Wonder boven wonder werden de hemelssluizen ineens potdicht gedraaid en konden we op een droog carbonnen ros richting Ezelsgemeente galopperen alwaar de plaatselijke rally geprogrammeerd stond. Aan de inschrijvingstafel kregen we tot onze verbazing geen rugnummer opgespeld maar wel een foto van ons voltallig bestuur met als reclametekst : “opsporing verzocht”…Vermits de beste stuurlui aan wal stonden,ging Ringo ter plaatse met zijn klak rond om alsnog het startgeld te verzamelen. Wat een ervaren en zelfcorrigerend team,zelfs zonder de kopstukken wordt alles in goede banen geleid. Deze club kan dus op beide oren slapen en blikt hoopvol de toekomst tegemoet.
Franky en David namen de groep op sleeptouw voor een vlakke overgangsetappe nu de Champs Elysées langzaam maar zeker in zicht komen. De zon begon met vereende krachten doorheen het wolkendek te priemen en toverde regendruppels om in zweetpareltjes. Het ging gezapig richting pitstop waar onze sportdirecteur een copieuze all-in maaltijd serveerde . De afwezigheid van gastronomisch fijnproever Rambo werd als een leemte ervaren maar zijn strijdmakker de fondateur deed zijn uiterste best om dit op te vangen.
Op de terugweg namen Pantani en een door kniepijn geplaagde Gerd het roer over. Het tempo ging met een ruk de hoogte in maar dat kon Ronny er niet van weerhouden op aangeven van Pantani een allesverpletterende demarrage te plaatsen. Paniek bij de gele trui die zijn voorsprong zag smelten als boter voor de zon. De Tenteploeg deed evenwel keurig haar job en slokte even verderop gulzig de nr 2 op die daardoor in de buik van het peloton terechtkwam.
Zoals indertijd water in wijn werd veranderd,werden nu plots in volle finale opnieuw zweetparels in regendruppels omgezet. De spetters vlogen dermate in het rond dat ze zich een weg baanden in het achterwiel van Red Philip die met een leegloper geconfronteerd werd en zodoende iedereen op een welkome, verfrissende en malse douche trakteerde. Het zijn duidelijk geen kampioenen meer zoals vroeger…
Nat maar blij bolden 12 echte Flandriens over de Heulse eindmeet.
80 km,tegen 26,5 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor een originele rally richting Roubaix!
Red Philip
Ringo,de man die een tandje bijsteekt als de anderen terugschakelen,heeft een lange arm in de weergodenwereld en werd reeds in februari gebriefd over hun plannen zodat hij dus met voorkennis in de sportdirecteurszetel zat.
Wonder boven wonder werden de hemelssluizen ineens potdicht gedraaid en konden we op een droog carbonnen ros richting Ezelsgemeente galopperen alwaar de plaatselijke rally geprogrammeerd stond. Aan de inschrijvingstafel kregen we tot onze verbazing geen rugnummer opgespeld maar wel een foto van ons voltallig bestuur met als reclametekst : “opsporing verzocht”…Vermits de beste stuurlui aan wal stonden,ging Ringo ter plaatse met zijn klak rond om alsnog het startgeld te verzamelen. Wat een ervaren en zelfcorrigerend team,zelfs zonder de kopstukken wordt alles in goede banen geleid. Deze club kan dus op beide oren slapen en blikt hoopvol de toekomst tegemoet.
Franky en David namen de groep op sleeptouw voor een vlakke overgangsetappe nu de Champs Elysées langzaam maar zeker in zicht komen. De zon begon met vereende krachten doorheen het wolkendek te priemen en toverde regendruppels om in zweetpareltjes. Het ging gezapig richting pitstop waar onze sportdirecteur een copieuze all-in maaltijd serveerde . De afwezigheid van gastronomisch fijnproever Rambo werd als een leemte ervaren maar zijn strijdmakker de fondateur deed zijn uiterste best om dit op te vangen.
Op de terugweg namen Pantani en een door kniepijn geplaagde Gerd het roer over. Het tempo ging met een ruk de hoogte in maar dat kon Ronny er niet van weerhouden op aangeven van Pantani een allesverpletterende demarrage te plaatsen. Paniek bij de gele trui die zijn voorsprong zag smelten als boter voor de zon. De Tenteploeg deed evenwel keurig haar job en slokte even verderop gulzig de nr 2 op die daardoor in de buik van het peloton terechtkwam.
Zoals indertijd water in wijn werd veranderd,werden nu plots in volle finale opnieuw zweetparels in regendruppels omgezet. De spetters vlogen dermate in het rond dat ze zich een weg baanden in het achterwiel van Red Philip die met een leegloper geconfronteerd werd en zodoende iedereen op een welkome, verfrissende en malse douche trakteerde. Het zijn duidelijk geen kampioenen meer zoals vroeger…
Nat maar blij bolden 12 echte Flandriens over de Heulse eindmeet.
80 km,tegen 26,5 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor een originele rally richting Roubaix!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)