Verslag van de verbroedering(srit) met FTC Cam Cole Geraardsbergen op 23 juni 2013

De grote dag was eindelijk aangebroken : verbroederingsrit met onze collega’s uit Geraardsbergen die gepakt,gezakt en gemotoriseerd naar de Gullegemse sporthal waren afgezakt . Enkele dapperen (de Giesbergnaren zijn de dappersten onder de Galliërs) onder hen kwamen  zelfs bij wijze van boetedoening  pedaalsgewijs   het zuiden van onze provincie binnengefietst. Ze zouden door een “muur” gaan om hun doel te bereiken.

De Tinekesvrienden van hun kant vonden ook vlot de weg naar de achterkant van het clublokaal niettegenstaande  moeder Natuur het nodig vond de priesterleegloop in de kerk te compenseren  door enkele wijwatervaten massaal te laten aanrukken. Zo kon iedereen bekwispeld worden  met het levensnoodzakelijke  en beschermende  hemelvocht. Ervaren rat Rambo  vertrouwde het zaakje niet en kwam met een bril voorzien van ruitewissers de zaak in burger bekijken. Hij moest met lede ogen vaststellen dat de startplaats er troosteloos bijlag terwijl hij opmerkte dat sommigen hun kuiten moesten optrekken ten einde over dijspieren te kunnen beschikken.

Er volgde topoverleg tussen beide besturen. Een gebriefde persjongen kwam terzelfdertijd  likkebaardend aangetoeterd  want hier was denkelijk nieuws te rapen. Waren er provincieoverschrijdende fusiegesprekken aan de gang? Werd er gegoocheld met clubaandelen?  Zou het stamnummer versjacherd worden? Zouden er koppen rollen? Besliste de toss over  de startrichting of werden er simpelweg  vlagskes uitgewisseld? Na 10 min volgde uitsluitsel toen een bedrukt ogende president  op zijn onderdanen afstapte. Iedereen hield de adem in en de benen stil,de persstylo was klaar om het papier te likken…en toen gebeurde het…Wegens de zeer slechte klimatologische omstandigheden  en de glibberige toestand van het wegennet,werd de rit afgelast.

De koersdirectie wou immers  ten alle prijze vermijden dat de namen van enkele onder ons (en van onze gasten) zou dienen  bijgegraveerd  te worden in de Ieperse Menenpoort . Het dagelijks obligaat bijwonen van die schitterende  Last Post  zou zowel mentaal als fysiek een te zware opdracht zijn voor beide besturen.

De moral steeg echter vlug terug naar zenith  toen iedereen breedlachend op de foto mocht. De atleten werden vooraan verwacht,de hangbuiken dienden verstoppertje te spelen . Het duurde dan ook een tijdje vooraleer alles en iedereen op de gevoelige plaat kon vastgelegd worden want iedereen stond aanvankelijk vooraan te drummen. Ons bestuur bewees vervolgens uit het beste hout gesneden te zijn door vliegensvlug  en doeltreffend te handelen. Johan van ’t Merlijntje werd via de tam tam uit zijn bed getrommeld  en onze sponsor, bakkerij Soete, werd via de modernste communicatiemiddelen gevraagd  om de catering 3 uur vroeger dan voorzien te verzorgen.

De youngsters Kevin,Simon,Wesley en Ringo besloten eerst nog hun nachtelijke baxter eraf te rijden  terwijl de rest  meegetroond  werd naar de locatie  waar menig Tinekeskampioen al gehuldigd en zat gevoerd werd. De bakjes troost werden in dank aanvaard en het hoogtepunt van de morgen waren niet de matte taarten  maar wel de glanzende Kortrijkse Kalletaarten  die geschonken werden door bakkerij Soete,waarvoor heel hartelijk dank! Ze streelden zozeer de smaakpapillen dat onze Geraardsbergse gasten een  gastronomisch orgasme nabij waren.

Naarmate de ochtend vorderde werden de anekdotes avontuurlijker en zag verslaggever Leffe,Chimay en andere voorgerechten de revue passeren. Straffe sportdrank die vlot in de kathedralen van lichamen werd gegoten. Ondanks het feit dat er een regenvloek schijnt te rusten op  het Heuls-Geraardsbergs verbroederingsschap ,kon iedereen tevreden en voldaan huiswaarts. Pantani en de president lasten nog een minitraining van 40 km in.21 Tinekesvrienden en 16 confraters uit Geraardsbergen hadden zich aangeboden voor dit volks en smakelijk festijn.

Tot zondag!

Red Philip

Groepsfoto verbroederingsrit 23 juni 2013

Gedicht 2daagse Avesnelles

Paturelles en Pen'tiere-tochtgenoten,

Het was weer schuiven, wikken en wegen
'Valt het lenteweer opnieuw tegen ?'
Vind ik de tijd en motivatie
voor een gepaste (legale) preparatie ?

Het was weer zoals de 7 vorige keren :
regen, wind en kou konden me nauwelijks deren.
De winter wou de komst van de lente niet pikken
En toch moest die teller verder aantikken.

Het was weer aftellen geblazen
en door de maanden mei en juni razen.
Met de hoop voldoende trainingen te mogen noteren
om de conditie niet te laten patineren.

Het was weer 'thuiskomen' in Heule,
eventjes met de bagage zeulen
oude bekenden hartelijk begroeten
'alles mogen en niets moeten'

Het was weer de wereld ontdekken,
onbekende plaatsjes, illustere plekken,
platge(t)reden paden verlaten
en met de anderen bijpraten.

Het was opnieuw even wennen
aan die uitlopers van de Ardennen
de hoogtemeters die over de duizend gingen
en op de duur in de benen hingen.

Het was weer lokale specialiteiten savoureren
en de kunsten van de kok appreciëren
terwijl aan de dis de straffe verhalen
net niet ontspoorden in bacchanalen.

Het was weer fris gewassen en geschoren
bij het vroegste ochtendgloren
aan de ontbijttafel constateren
dat we zo'n uitspattingen met gemak verteren.

Het was weer de bolide ten tweede male bestijgen
en naar de toppen van die heuvels hijgen
Als een valk naar het dal sjezen
zonder daarbij een kaart te moeten lezen.

Het was weer Westvlaams absorberen
zodat ik het ook eens wil proberen.
Ik heb het nu al twee dagen opgedreund :
'k Ei mien zere gejeund !

Johan Debeule

President op duurtraining

Verslag van de rit van 16 juni 2013 rally Wevelgem

Verslag rit van 16/06/13   Rally Gent-Wevelgem 90 km.

De sportieve renners komen beetje bij beetje aan de start. Er werd geen massa verwacht daar enkele sportievelingen gekozen hebben voor het fietsweekend en een ander deel de 150 km zou fietsen. Een enkeling nl onze Yvan nam de uitdaging aan om de 220 km voor zijn rekening te nemen.

Chapeau! Wonder boven wonder starten we met 15 man en hebben we een date met de voorzitter in Wevelgem die overgaat tot de geldelijke transactie. Eindelijk kunnen we starten met een sterk peloton van 16 man tegen wind. Op kop reed onze voorzitter himself met … Johan van de Streuvelsvrienden, een ware verbroedering als je het mij vraagt. Maar het sprookje bleef niet duren want op de splitsing van de 90 en de 130 draaiden de Streuvelsvrienden af voor de 130 km . 3 atletisch gevormde lichamen verlieten ons peloton. We maakten ons klaar om de Monte – en Kemmelberg te verslinden. Iedereen wou zijn plaatsje in het peloton veroveren. Een laatste sportdrankje wordt ingenomen om de kasseien te verpulveren. Het o zo machtig peloton wordt in frieten gereden op de Monteberg. Een drukte van jewelste van kruipende coureurs op weg nr de Parel van de Westhoek : de Kemmelberg! Een 3tal coureurs verkoos om door te  pedaleren naar Kemmeldorp maar de rest nam het gevecht aan met deze beauty! Het voelt iedere keer aan als een overwinning, vind ik toch… By the way, ik hoorde in de wedstrijdradio dat Diederik de beklimming van de Kemmel had gewonnen. Dikke proficiat!

In Kemmeldorp konden we onze honger stillen met wafels en drankjes van Bart V die zijn schoonvader aangesproken had om koersdirecteur te zijn voor 1 dag waarvoor allebei oprechte dank!!!

Op algemene aanvraag werd overgegaan tot de orde van de dag nl : “gelieve alle kettingen op de grote plateau te leggen teneinde huiswaarts te keren”! Er werd nog een laatste sportdrank ingenomen en weg was het peloton. Wesley en Steven namen het voortouw, en het mag gezegd zijn, ze deden dit excellent!!!

Na nog een vlotte terugtocht met de wind in het gat  bereikten we de eindmeet, Heule City waar we getrakteerd werden op ne “Gerard” omdat Heule het dorp van de Ronde van Vlaanderen wordt in 2014! Santé!

 

Fijne rit aan een gemiddeld tempo van 26km/u.

Petra.

Verslag van het fietsweekend 15 en 16 juni 2013 naar Avesnelles Frankrijk

In de schaduw van Ten Koetshuize stond zaterdagmorgen op de parking van de Aldi de inschrijvingstafel voor de club 2-daagse richting het land van Hollande. Schoon volk aan de start. Tinekesvrienden Willy,Geert,Joost,Wim,Simon  en Philippe kregen voor de gelegenheid versterking van de gebroeders Schleck (Geert en Johan Debeule),wereldreiziger Jan en Luc,karaktermens van kop tot teen. De technische staf bestond  uit Nicole (zus van Willy) en Johnny die de tot bezemwagen omgevormde clubbus in veilige sporen zou leiden.

Het decor werd verder aangevuld door rennersvrouwen wiens gemoedstoestand het midden hield tussen  hopeloos verdriet en een oefgevoel. Het eerste gevoel werd kracht bijgezet door een fikse plensbui waardoor de vochtige loop van het startgeweer elke vorm van buskruit weigerde met als gevolg dat de bezemwagen al vol zat nog vooraleer er een pedaalstoot gegeven werd. De lekke banddemonen van 2 jaar terug werden plots helder in herinnering gebracht,de moral vloeide samen met de regen de Heulse rioolbuizen binnen en de weermannen-en vrouwen werden verketterd als nooit tevoren. Het strijdershart van deze dwangarbeiders van de weg haalde evenwel de bovenhand toen ze besloten om met een Flandrienmentaliteit het sop uit hun …schoenen te rijden.

Gewapend met 3 gps-en en tonnen wielerervaring  trokken Geert en Willy het 10-koppig peloton op gang richting Avesnelles via Beloeil terwijl de dames gretig uitgewuilfd werden. Zowel de wielen als de spieren bleken goed geolied  en naarmate de turbulentiesnelheid  binnen het peloton toenam,verdampten de regendruppels. Uitgerekend aan kilometerpaal 13 werd Willy geconfronteerd met een lege luchtkamer die evenwel met bekwame spoed  en chirurgische precisie  vervangen werd door een net gekweekt,piepjong exemplaar. De regenvestjes konden aan de eerste pitstop weggeborgen worden terwijl Nicole en Johnny ons  al meteen vergastten op een uitgebreid appel-,chocolade en weightwatchersboogvulderscakebuffet,rijkelijk overgoten met koffie. Op en top sportvoeding die naast de aanlevering van de nodige brandstof  ook de smaakpapillen streelde. In  het pittoresk  ogende Beleouil vergaapten we ons aan het plaatselijk kasteel met zijn  wijdse omgeving. Naar verluidt oogt de plaatselijke  kasteeldame niet wijds maar wulps maar ze bleek jammer genoeg op fietsweekend…Eénmaal de skreve over werd het parcours hoe langer hoe golvender en dat liet sporen na in de kuiten va Luc en Philippe. De bananen van Nicole bij de 2^e pitstop deden evenwel wonderen  en bovendien werden we en bloc  opgeroepen als getuige voor de vastketening van een plaatselijke bruidegom. Na 141 km en rond de klok van 15u45 werd onze bestemming bereikt en dat werd gevierd met geestrijke bieren van ’t vat.

Het avondmaal was heerlijk,de wijn vloeide rijkelijk en de digestieven verkochten als zoete broodjes. De koerstactiek voor rit 2 werd door Jan haarfijn uitgestippeld  al liet hij geheimzinnig verstaan twijfels te hebben over een eerlijk koersverloop. Ook de politieke en demografische toestand van ons Belgenlandje kwam aan bod  en daaruit bleek dat er wel degelijk sprake is van een sluimerend generatieconflict al dient het gezegd dat Willy en Simon nog  altijd samen door de dezelfde deur kunnen. Moe maar voldaan werd de bedstee opgezocht. De vooruitzichten op een  droge terugrit richting onze plaatselijke schones,deden iedereen slapen als een roos.

Na het ontbijt (waar vindt men beter stokbrood of croissants dan in la douce France?) trokken we ons op gang voor om en bij de 125 km . De weergoden waren ons beter gezind en zelfs de wind besloot om in het voordeel te blazen. Meer moest dat niet zijn en er werden een aantal cartouches afgeschoten door o.m. Simon,Willy en de gebroeders Schleck. Net toen we rechtstreeks op antenne kwamen schudden Jan en Pantani enkele keren heftig aan de boom. Er werd slechts op het nippertje een generatieconflict vermeden en de wedstrijdjury had de handen vol met het bijhouden van het bergklassement en de tussensprints. Uiteindelijk haalde Pantani het met  1 punt voorsprong op Jan die met verve de prijs van de strijdlust binnenhaalde. Luc kreeg de prijs voor het heldhaftig ontwijken van de man met de hamer en de gebroeders Schleck worden verwacht voor contractbesprekingen met onze president. Etappewinst was voor niemand minder dan Geert,onze ex-MM die in de Gullegemstraat een poeske Scherens deed.

Rond 15 u vielen we in de armen van onze wederhelften en hier en daar was er zelfs een Saganneke te bespeuren.

Een heerlijk en sportief weekend werd ’s avonds afgesloten met een smakelijke hap in ’t Stampkot waar we met veel zin voor overdrijving heldhaftige verhalen opdisten die als muziek klonken in de oren van onze dames.

Met dank aan de organisatoren,de technische staf en de mederenners die opnieuw zorgden voor onuitwisbare en fantastische herinneringen in de Tinekesgeschiedenis.

Red Philip

 

President op hoogtestage

De Tinekesvrienden in de grandfondo les3ballons in de Vogezen

Eerst en vooral vermelden dat deze editie achteraf bekeken zwaarder was dan de vorige door het vernieuwde parcours en de warme temperatuur( 30°).

Een parcours waar je de Ballonnen sowieso over moet, maar waar er dit jaar tussenin heel weinig recuperatiestroken waren met constante nijdige hellingen die soms 14 tot 18% aangaven. Dit werd bevestigd door de vele afgepeigerde en soms halve lijken die over de aankomst binnenkwamen.

Onze groep tinekes bestond uit Petra, Dirk, Bart Vanmarcke, Ringo, David, Bjorn, Geert Depoortere2 en mezelf. Daarbij ook nog vrienden Tom en Jean Pierre.

Bij de start konden we in groep vertrekken tussen 5000 anderen,indrukwekkend. Alleen Petra vertrok wat later met vriendin Nathalie. Al na enkele km begonnen we goed rond te draaien, mooi om te zien ,als een echte club samenwerken met een gans peloton in onze rug. Die samenwerking resulteerde na +- 35 km in een gemiddelde van 33km/u !!!!. Vanaf dan kwamen de zwaardere stukken en de éérste ballon eraan en was het elk voor zich.

 Petra en ikzelf waren voor de 110km ingeschreven met 1960hm.

Petra die een paar keer door de muur is gegaan reed de rally uit zonder voet aan grond te moeten zetten. Chapeau, respect. Ze werd er na de aankomst zelfs emotioneel van. Een mooi en pakkend moment.

Ikzelf had een goed gevoel tijdens de rit, geen noemenswaardige problemen gekend en de tijd van vorig jaar verbeterd. Tevreden.

De rest van de groep ging voor de 220km en 4000hm.

David en Ringo, de besten van de groep, reden een onderling  wedstrijdje waarin David het haalde met 82 sec (1 m 22 sec) voorsprong op Ringo, en dit na +-8u45min op de fiets. Heel sterk. Proficiat.

Bart, die bovengenoemde 120km lang kon volgen kwam na +-9u 06min over de meet. Hij moest zelfs onderweg nog een restaurant binnenlopen om de watervoorraad aan te vullen. Puike prestatie.

Geert, die met Dirk en Tom onderweg samen bleven, moest spijtig genoeg na 160km opgeven met krampen in de benen van boven tot onder en terug. Het zware parcours en de warmte waren de boosdoeners. Hij haalde de aankomst met de bus van Velotour. Toch felicitaties voor de 160km.

Dirk en Tom reden vervolgens de rit zonder veel problemen uit in +-9u 45min. Ook een dikke proficiat.

Bjorn was de pechvogel van het weekend. Sinds vorige donderdag al last van maag- en darmkrampen die vrijdag en zaterdag alleen maar erger werden. Al op de eerste Ballon moest ie vaststellen dat er geen jus in de benen zat en dan maar wijselijk besloot om de 110 km te fietsen. Achteraf gezien een slimme keuze , daar ie net voor vertrek naar het hotel nog moest overgeven. Bij aankomst in het hotel dan maar direct het bed ingedoken. Heel spijtig dat dit je net moet overkomen op D-day. Toch nog chapeau om die 110km uit te rijden.

Vriend Jean Pierre reed een toeristische 110 km waarbij genieten van de natuur en de entourage belangrijker waren dan de tijd.

Na aankomst in het hotel werd het vele korrelig opgedroogd zweet van ons lichaam gespoeld in een welverdiende douche. Daarna goed gaan eten en met een paar pintjes (ik ook) onze prestaties gevierd en besproken. Na een goede nachtrust en lekker ontbijt terug huiswaarts gekeerd.

Aan allen bedankt voor de leuke 3-daagse . Een homogene groep die elkaar steunde en plezier maakte. Voor herhaling vatbaar, al moet het voor mij dan niet perse les3ballons zijn.

Tot slot ook nog vermelden dat ook tineke Dries 3ballons heeft gereden met vrienden. Heb daar verder geen nieuws over vernomen.

MM pantani.

Rit van 9-6-2013 - WO I -Diksmuide

Eindelijk veelbelovende weerberichten gaande van zon en 22 graden tot onweer maar dan in de namiddag. Echte situatie : wind die zelf niet juist wist uit welke richtingen eerst geblazen en een eerder gesloten wolkendek waar de zon niet kon doorpriemen. Dit kon evenwel niet verhinderen dat er  19 atleten en 1 tester aan de start verschenen voor de WO I rit onder regie van Franky. Onze tester werd door  Yvan gesommeerd om eerst langs de kassa te passeren maar die bleek nog gesloten op dit onzalig vroeg morgenuur. Werk aan de winkel dus voor Q die droomt van openbare dienstverlening 24u/24u.De eliterenners van de club lagen nog in hun Frans kaf na te genieten van hun topprestatie op zaterdag in de Vogezen : les Trois Ballons maakten nu ook kennis met het team uit Heule! Op de redactie waaiden enkele berichten binnen van o.a. Geert Depoortere 1,Bjorn , Pantani ,Petra  en van enkele wielerweduwen voor 3 dagen. Ze leverden samen met onze overige vertegenwoordigers stuk voor stuk topprestaties af waar we als club heel fier mogen op zijn! Straks loeren er voor onze sponsors nog lucratieve contracten om de hoek in het land van Hollande. Van een terugverdieneffect gesproken. Verslag hierover volgt nog.

Toch enige consternatie ter hoogte van  de volgwagen waar gelegenheidssportdirecteur  Dieter Hantson getooid  zat in een blauwzwarte no  sweat,no glory uitrusting! Een gedurfde zet te midden een bastion KVK-ers  en SVZW-ers . Een spoedvergadering tussen SB/PM Willy en zijn alter ego leverde eerst een schorsingsvoorstel op maar vermits de overige bestuurders onbereikbaar bleken werd dan maar besloten de multivoetbalculturele spons over dit voorval te vegen al blijft het nog te bezien hoe MM Pantani als notoir RSCA-sup dit zal bekijken. Met onze collega’s (lees : kleine broerkes) Streuvelsvrienden is het inmiddels triestig gesteld : hun kopman Johan gaf verstek terwijl enkele (welgeteld 3) van hun toeristen met aftandse truitjes op het appel verschenen :  hun armen zaten er duidelijk door,Beerschottoestanden  zijn niet meer veraf,misschien kan er  eens gepolst worden bij PDC  of BDW om hun stamnummer te kopen?

In gestrekte draf en met de wind min of meer als bondgenoot werd het 1^e stuk van de etappe vol goeie moed aangesneden. Deze club heeft tevens  oog voor de wereldgeschiedenis en maakt er een erezaak van jaarlijks een eresaluut te brengen aan de talrijke slachtoffers van WO I. De graven turen als stille getuigen van die waanzin strak voor zich uit. Het went nooit,zoveel bloed dat in onze contreien vloeide voor de vrijheid van volk en vaderland. Een dergelijke fietstocht dient dringend opgenomen te worden in de onderwijshervorming zodat de huidige iphone,ipad en pc-generatie zich bewust wordt van deze tragedie die moeders,vaders en kinderen amper 100 j geleden in opperste staat van ellende en onmacht brachten.

Aan kilometerpaal 37 besloot onze SB/PM - gedreven door een protesterende prostaatklier - een geurspoor achter te laten in iets wat deed denken aan de Gaverbeek en juist in de nabijheid van een goedgevulde stal stieren…Kan het nog symbolischer  als locatie? Na dit korte oponthoud werd er stevig doorgetrapt en konden snelheden van meer dan 40km/u opgetekend worden tot aan de bevoorrading. Met de ogen toe namen we drank en spijs aan van de assistent van Garrido,waarvoor hartelijk dank aan Dieter!

De terugweg  was opnieuw bezaaid met verraderlijke windstoten die stilletjesaan hun tol begonnen te eisen. Nadat  senior en junior Willy heftig aan de boom hadden  geschud haakten Franky (topprestatie als kopman)en Red Philip (te veel whisky  op zondag en te weinig km’s) geplooid af  ter hoogte  van Moorsele om vervolgens in staat van ontbinding de thuishaven te bereiken. Gelukkig nam  de verwennerij van vaderkesdag alle pijn en smarten weg.

Uiteindelijk werd afgeklokt op 110 km tegen een respectabel gemiddelde van 27,8!

Volgende week wordt er met Gent-Wevelgem uit een klassiekersvaatje  getapt terwijl een clubdelegatie het weekend vult met een tweedaagse richting Avesnelles.

Red Philip

Allesverwoestende spierkracht!

Verslag van de rit van 2 juni 2013 : Ronse

Verslaggever zijn van de Tinekesvrienden: het is en blijft een hondenjob. Philippe was het seizoen schitterend gestart, zowel op de fiets als aan de schrijftafel maar de laatste weken sukkelt hij met een heel ernstige ‘writer’s block’. In die mate zelfs dat hij hevige rillend van de koorts in bed ligt met als enige troost dat vrouwlief om het uur met een frisse doek het zweet van zijn voorhoofd komt deppen en in zijn oren fluistert “het komt allemaal goed, mijn sloeberke”.
Ook de voorzitter zat aan het einde van zijn krachten: 4 weken aan een stuk een verslag moeten schrijven, had hem zowel geestelijk als fysiek dermate uitgeput hetgeen hem deed besluiten te kiezen voor de vlucht vooruit. Om te ontsnappen aan deze zenuwslopende opdracht vluchtte hij halsoverkop voor 2 weken naar de Ardèche waar hij aan de rand van het zwembad met een aperitief in de hand, uitrust van zoveel noeste inspanningen.
Niettemin mogen wij niet te hard zijn in ons oordeel want er kunnen verzachtende omstandigheden gepleit worden: beiden werken immers aan de Post en daar is men dit hoge tempo van het schrijven van 1 A4-blad per week niet gewoon. Voor dergelijke opdrachten zijn daar normaal 2 weken voor voorzien, exclusief speciale premie voor gebruik van de hersenen, secretaresse voor het uittikken van de tekst én 2 uren bijkomend verlof per dag om te bekomen van de inspanningen.

Dit allemaal belet niet dat er op deze 2^de juni een pak volk aan het vertrek stond (30 professionals) en daar waren twee redenen voor. De eerste reden was de aanwezigheid van de zon.  Hoe het komt dat deze zo lang op zich heeft laten wachten, is nu ook geweten. Geen anti cyclonale wig boven de Balearen, geen tegenpruttelende Straalstroom maar wel een hogedrukgebied van colère en schaamte tussen Antwerpen en Waregem met uitlopers naar Zulte zorgde ervoor dat de zon lang geen kans had om door te breken naar onze contreien….

Een tweede reden was de reeds lang aangekondigde aanwezigheid van sportbestuurster Ann, ¾ van het bed van de familie Guy Devos, waardoor iedereen er gebrand op was om de spierbundels en de gespierde torso’s ten toon te spreiden.

Het peloton begaf zich onder leiding van het stilaan legendarische Colnago-Pinarello-duo richting Kluis- en andere bergen: iedereen wist dat het vandaag niet van de poes zou zijn. Het gouden leidersduo was deze keer minder sterk bezig want tot twee keer toe moest het peloton rechtsomkeer maken en werd op die manier de pikorde grondig overhoop gehaald. Gelukkig is de voorzitter naar het buitenland anders hadden zij zich zeker deze week moeten aanmelden aan zijn bureau.

Via heel wat minder gekende wegen en kleine hellingen die de witte kuiten wat opwarmden, kregen we stilaan het grote werk in zicht: via de nieuwe Kwaremont werd afgestevend op de ‘Rampe’, een cocktail van slecht liggende kasseien en een heel korte maar o zo nijdige helling. Deze ‘Rampe’ werd voor Bart 2 (Vanooteghem) een echte ramp want met zijn krachtontwikkeling van 400 watt slaagde hij erin om zijn ganse derailleur in de soep te draaien met als gevolg dat zijn fiets ‘total loss’ was. Zijn treurige blik week al vlug voor een stralende glimlach door het vooruitzicht om de rest van de rit te mogen plaatsnemen naast onze ravissante sportbestuurster. “Ieder nadeel heb zijn voordeel” zei ooit Johan Cruyff en hij had nog gelijk ook…

Op de Hotond werd stil gehouden en mochten we onder een stralende zon genieten van rijsttaartjes en fruitsap aangeboden door het huis Devos. Pauzeren onder een zonnetje met een lekker taartje… Ann Christie zou dit beschrijven als “Dat heet dan gelukkig zijn” en ook zij had nog gelijk ook.

Op de terugweg konden de opgedane calorieën nog verbruikt worden op de Kluisberg waarna het in gestrekte draf richting Heule ging. Deze rit van 85 km lang aan een gemiddelde van 25.3 per uur krijgt ongetwijfeld een hoog waarderingscijfer mocht er een poll georganiseerd worden. Dank aan de parcoursbouwers en dank aan huize Devos voor spijs, drank, begeleiding en troostende woorden voor Bart.

Yvan Winne