Het blijft verbazen hoe moedige atleten in dit stadium van een veeleisend seizoen en in alle vroegte telkens weer op zondagmorgen de weg naar Ten Koetshuize blijven vinden .18 dapperen kleurden immers een desolaat en soezend Heule groen van de hoop . Eerder frisse temperaturen voor de tijd van het jaar maar het ontbreken van hemelvocht en orkaanwinden was al een hele opluchting. Atleet pur sang Ivan had de tweewieler ingeruild voor een comfortabele en gemotoriseerde vierwieler. De MM had de nacht doorgebracht in de logeerkamer en stond reeds om 7u15 met pen en papier in aanslag klaar om de aanwezigen te noteren en de afwezigen te verbaliseren. Rambo vierde zijn wederoptreden na een periode van inactiviteit wegens verlof en knieperikelen,Geert Depoortere en Bernard hadden eveneens opnieuw alle moed bijeengescharreld en verschenen in vol ornaat en met buskruit in de pulle (ipv in de benen) aan de start. Ook Guy stak opnieuw de neus aan het vensterwiel. Niemand minder dan Geert Sioen was ritarchitect van dienst. Wie Geert zegt, zegt niet alleen NBR (Nooit Bij Regen) maar ook stevige cols en heerlijke afdalingen.
De president hield een “goednieuwsbriefing” door mee te delen dat na afloop van de rit iedereen verwacht werd in viptent ’t Merlijntje voor een echte Flandrienmaaltijd : boterhammen met mosterd en gehakt overgoten met dagschotels à la Xavier van FC De Kampioenen. Evenwel geen hormonenvolle Bomaworsten op het menu vanwege het op de loer liggend anti-doping Agentschap. De dagschotelmededeling klonk de fondateur als muziek in de oren al verraadde zijn gelaatsuitdrukking ook een lichte vorm van paniek : zou de gastronomische pitstop van halfweg nog wel doorgaan nu?!
Wat er ook van weze,onder impuls van Geert en de president werd de koers richting Ronse door middel van een stevige pedaaltred aangevat . Het wegdek oogde en voelde aanvankelijk vlak maar daar zou verandering in komen gezien de reputatie van onze parcoursbouwer. De Ronsenaars werden verwend met onze doortocht want hun centrumstraten worden niet elke week geplaveid door een peloton vol ervaring.
Onze vredige zondagmorgen werd echter plots overschaduwd door een menselijk drama ter hoogte van een onbewaakte overweg : een naar verluidt Boeregemsupporter bleek zich van het leven beroofd te hebben door zich pardoes voor de trein ipv voor de leeuwen te gooien. Voor de 2de week op rij werden we dus geconfronteerd met de eindigheid van het bestaan,zij het deze keer zo goed als vlak voor onze ogen en zonder tussenkomst van moeder natuur…De rit eiste haar rechten op,the show must go on en het Muziekbos en Statieberg lagen uitnodigend te wachten. Stevige kuitenbijters met fameuze stijgingspercentages waar iedereen zonder echte kleerscheuren overklom.
Verdiende pitstop juist naast de plaatselijke dodenakker. Bedankt aan sportdirecteur Ivan voor het natje en het droogje.
Tegen een stevig tempo werd de terugtocht aangevat met als uitsmijter een sportief rondje koers ter hoogte van de vaart. Er werden geen grote tijdsverschillen genoteerd want de troepen begonnen langzaam maar zeker in staat van ontbinding te verkeren.
Deze mooie rit werd afgesloten in ons lokaal waar bij stevige en gezonde kost nog even nagekaart werd over de gebeurtenissen van de dag. De president himself liet zich ter plaatse kronen tot de gradenkampioen! Hij denderde afgezonderd over de Merlijntjesstreep,pure klasse!
90 km tegen 26,7 gemiddeld.
Tot volgende week 8u!!
Red Philip
Verslag van de rit van 21 augustus 2011. W0 I rit
De zomer blijft een vat vol schijnbewegingen,de weerkaarten gedragen zich als een wirwar van krinkelende en kronkelende hersenspinsels,meteo’s verliezen het Noorden en de pedalen,behalve dat ene ,echte,onvervalste en uiterst betrouwbare weerstation : meteo Tineke! Regendruppels rond de klok van 7 deden menige Tinekesmoed van de kuiten tot diep in de klikschoenen zakken. Wie het karakter en de kracht kon opbrengen om alsnog het vege lijf richting Ten Koetshuize te pedaleren, werd beloond met zachte temperaturen en een droog wegdek.
Bernard,spoorloos sedert het fietsweekend en daardoor het voorwerp uitmakend van een “wantedcampagne”,stak opnieuw zijn neus aan het venster ,ook al was het dat van de volgwagen. Er werden nog enkele wederoptredens gevierd zoals o.m. dat van Gerd,Jacques,Franky,Dorine,Tim en de fondateur. Deze laatste maakte zijn opwachting met een hoogtechnologisch snufje rond de benen : de gps met afstandsbediening of in één woord,de enkelband…Van bestuurszijde ontbrak de MM die slaap inboet nu zijn jongste spruit,Klio, hem ’s nachts uit bed houdt van de honger. De president had zich laten verontschuldigen vanwege een “waar is da feestje,hier is da feestje” en Willy heeft nu al last van pensioenitis : een overladen agenda met als gevolg geen tijd voor niks meer.
Het eerbetoon aan de slachtoffers van WO I werd aangevuurd door Dorine en Franky. Voor het eerst in de clubgeschiedenis verrichtte een vrouw kopwerk waarmee bewezen werd dat ook die kuiten vol buskruit zitten. De wind was een bondgenoot tijdens de eerste wedstrijdhelft,alsof de geallieerden wilden duidelijk maken dat bijna 100 jaar na datum het slagveld nog versterking kon gebruiken.
De passages langs de stille getuigen van waanzin en oorlogswoede hadden iets onwezenlijks,de huidige rust staat er in schril contrast met de bloedige horror van het verleden. Deze jaarlijkse herdenking maakt van onze club een witte merel in het fietslandschap.
Door de gunstige klimatologische omstandigheden werd de pitstop 10km opgeschoven hetgeen deze rit tot de Parijs-Tours kroonde van ons seizoen. De vlakke Westhoekwegen verdwenen gezwind onder de wielen en Bernard voorzag even verderop een zwetend peloton van verse calorieën en superplusbrandstof,waarvoor dank.
De apocalyptische toestanden vanop Pukkelpop waren onderwerp van gesprek via enkele live-getuigenissen van dochters en schoon(zonen) ter plaatse. Deze traumatische ervaringen bewijzen nog maar eens de broosheid van het bestaan…De fondateur bekende in de marge dat zijn bedrijf de werkzaamheden op een waakvlam zet telkens er donkere wolken komen opzetten.
Tijdens de terugweg blies de wind pal op kop en liet Dorine zich als kopman afwisselend aflossen door ouwe getrouwe de SG en zoon David. De zon en de langzaam heet aanvoelende temperaturen begonnen hun tol te eisen,behalve bij krachtmens de fondateur die het peloton aan flarden reed en zo zijn visistekaartje van rasechte routier afleverde.
De monsterrit werd even voor Moorsele ontbonden,iedereen kon moe maar gelukkig de geborgenheid van de huiskamer opzoeken.
Prachtige rit met dank aan Dorine en Franky.
112 km tegen 27,8 gemiddeld.
Tot zondag 7:30!
Red Philip
Bernard,spoorloos sedert het fietsweekend en daardoor het voorwerp uitmakend van een “wantedcampagne”,stak opnieuw zijn neus aan het venster ,ook al was het dat van de volgwagen. Er werden nog enkele wederoptredens gevierd zoals o.m. dat van Gerd,Jacques,Franky,Dorine,Tim en de fondateur. Deze laatste maakte zijn opwachting met een hoogtechnologisch snufje rond de benen : de gps met afstandsbediening of in één woord,de enkelband…Van bestuurszijde ontbrak de MM die slaap inboet nu zijn jongste spruit,Klio, hem ’s nachts uit bed houdt van de honger. De president had zich laten verontschuldigen vanwege een “waar is da feestje,hier is da feestje” en Willy heeft nu al last van pensioenitis : een overladen agenda met als gevolg geen tijd voor niks meer.
Het eerbetoon aan de slachtoffers van WO I werd aangevuurd door Dorine en Franky. Voor het eerst in de clubgeschiedenis verrichtte een vrouw kopwerk waarmee bewezen werd dat ook die kuiten vol buskruit zitten. De wind was een bondgenoot tijdens de eerste wedstrijdhelft,alsof de geallieerden wilden duidelijk maken dat bijna 100 jaar na datum het slagveld nog versterking kon gebruiken.
De passages langs de stille getuigen van waanzin en oorlogswoede hadden iets onwezenlijks,de huidige rust staat er in schril contrast met de bloedige horror van het verleden. Deze jaarlijkse herdenking maakt van onze club een witte merel in het fietslandschap.
Door de gunstige klimatologische omstandigheden werd de pitstop 10km opgeschoven hetgeen deze rit tot de Parijs-Tours kroonde van ons seizoen. De vlakke Westhoekwegen verdwenen gezwind onder de wielen en Bernard voorzag even verderop een zwetend peloton van verse calorieën en superplusbrandstof,waarvoor dank.
De apocalyptische toestanden vanop Pukkelpop waren onderwerp van gesprek via enkele live-getuigenissen van dochters en schoon(zonen) ter plaatse. Deze traumatische ervaringen bewijzen nog maar eens de broosheid van het bestaan…De fondateur bekende in de marge dat zijn bedrijf de werkzaamheden op een waakvlam zet telkens er donkere wolken komen opzetten.
Tijdens de terugweg blies de wind pal op kop en liet Dorine zich als kopman afwisselend aflossen door ouwe getrouwe de SG en zoon David. De zon en de langzaam heet aanvoelende temperaturen begonnen hun tol te eisen,behalve bij krachtmens de fondateur die het peloton aan flarden reed en zo zijn visistekaartje van rasechte routier afleverde.
De monsterrit werd even voor Moorsele ontbonden,iedereen kon moe maar gelukkig de geborgenheid van de huiskamer opzoeken.
Prachtige rit met dank aan Dorine en Franky.
112 km tegen 27,8 gemiddeld.
Tot zondag 7:30!
Red Philip
Verslag van de rit van 14 augustus 2011 ersatz regenrit
Donkere wolken en druilerig weer zorgden ervoor dat er zoals in tijden van staking enkel nog een minimumbezetting overbleef aan de start van wat aangekondigd werd als een Vlaamse Alpenrit. De koersdirectie gaf net als de parcoursbouwer niet thuis. De noodtoestand werd dan maar afgekondigd toen duidelijk werd dat de cols in Saint-Sauveur en omstreken op politiebevel gesloten waren vanwege overmatig slipgevaar en een te ernstig risico op natte kledij en vochtige fietsonderdelen. Een klein rebellerend pelotonneke bestaande uit het fysiek uiterst paraat jeugdig clubtalent besloot kuiten en bolides te geselen op het parcours van de rally van Heule. Historisch was vooral het feit dat niemand minder dan onze Tchmil zijn eerste seizoenspunten sprokkelde,zij het als volleerde sportdirecteur. De “buitenlandse” klanken klonken ons terug als melancholische muziek in de oren en deden de regendruppels naar de achtergrond verdrijven.
Onthoofd en verweesd trokken we op pad onder impuls van Ringo en Bjorn Duthoo. Het tempo werd van meetaf aan strak gehouden om niemand op demarragegedachten te brengen. Waren het de weergoden die ons plots gunstig gezind waren of had het te maken met de ontwikkelde energie op onze tweewielers? Niemand die het juist weet,maar feit was dat na amper 30 minuten koers de regenwolken zich met het schaamrood op de wangen terugtrokken en de regenvestjes naar verre oorden konden verbannen worden. Een zucht van verlichting raasde door de gelederen,de druppels verdampten en de afwezigen kregen meteen ongelijk.
De Bjorns, Ringo’s,Davids en Pantani ’s van deze wereld bleven de toon aangeven op een vals plat parcours. De weinige 50-plussers (amper 3) volgden met een stijgende hartslag. Beselare was zowat de verste bestemming maar de plaatselijke bewoonsters waren blijkbaar nog aan het bekomen van hun recente feestelijkheden.
Halfkoers werd er een pitstop gehouden om u tegen te zeggen. Sportdirecteur Tchmil toverde boterhammen met gehakt te voorschijn en liet dit rijkelijk bevloeien met zijn homebier : Stella Artois!
Het gerstenat werd met volle teugen naar binnengewerkt,het gehakt streelde de tong en de smaakpapillen. Bedankt Luc voor deze originele feestmaaltijd! De teneur binnen de groep was om Luc een vast contract als sportdirecteur aan te bieden maar alles hangt af van de relatie tussen zijn vraagprijs en het clubaanbod.
Tijdens de terugtocht stelde Red Philip vast dat zijn kleine plattuu alle dienst weigerde en de ketting zelfs van pure ellende 2 keer bewusteloos viel tussen grote en kleine plattuu,tussen hangen en wurgen dus. Het steeds klimmender wegdek liet dan ook zijn sporen na en aan kilometerpaal 77 dienden renner en vehikel opgeladen te worden in de bezemwagen,de ene vol krampen,het ander bezweken onder de machtsonplooiing van zijn eigenaar. Net op dat moment rolden op radio Tineke de voetbaluitslagen de ether binnen,precies of er een oorzakelijk verband bestond tussen de koersont(ver)wikkelingen en die sportuitslagen…
De finale was allerminst van de poes : de talrijke hindernissen ter hoogte van Rollegem en Bellegem werden echter met sprekend gemak genomen door deze elitegroep.
Moe maar gelukkig rolden we over de Heulse eindmeet.
9 deelnemers,93 km tegen 28 (!) gemiddeld!
Tot zondag 7:30 voor de oorlogsrit!
Red Philip
Onthoofd en verweesd trokken we op pad onder impuls van Ringo en Bjorn Duthoo. Het tempo werd van meetaf aan strak gehouden om niemand op demarragegedachten te brengen. Waren het de weergoden die ons plots gunstig gezind waren of had het te maken met de ontwikkelde energie op onze tweewielers? Niemand die het juist weet,maar feit was dat na amper 30 minuten koers de regenwolken zich met het schaamrood op de wangen terugtrokken en de regenvestjes naar verre oorden konden verbannen worden. Een zucht van verlichting raasde door de gelederen,de druppels verdampten en de afwezigen kregen meteen ongelijk.
De Bjorns, Ringo’s,Davids en Pantani ’s van deze wereld bleven de toon aangeven op een vals plat parcours. De weinige 50-plussers (amper 3) volgden met een stijgende hartslag. Beselare was zowat de verste bestemming maar de plaatselijke bewoonsters waren blijkbaar nog aan het bekomen van hun recente feestelijkheden.
Halfkoers werd er een pitstop gehouden om u tegen te zeggen. Sportdirecteur Tchmil toverde boterhammen met gehakt te voorschijn en liet dit rijkelijk bevloeien met zijn homebier : Stella Artois!
Het gerstenat werd met volle teugen naar binnengewerkt,het gehakt streelde de tong en de smaakpapillen. Bedankt Luc voor deze originele feestmaaltijd! De teneur binnen de groep was om Luc een vast contract als sportdirecteur aan te bieden maar alles hangt af van de relatie tussen zijn vraagprijs en het clubaanbod.
Tijdens de terugtocht stelde Red Philip vast dat zijn kleine plattuu alle dienst weigerde en de ketting zelfs van pure ellende 2 keer bewusteloos viel tussen grote en kleine plattuu,tussen hangen en wurgen dus. Het steeds klimmender wegdek liet dan ook zijn sporen na en aan kilometerpaal 77 dienden renner en vehikel opgeladen te worden in de bezemwagen,de ene vol krampen,het ander bezweken onder de machtsonplooiing van zijn eigenaar. Net op dat moment rolden op radio Tineke de voetbaluitslagen de ether binnen,precies of er een oorzakelijk verband bestond tussen de koersont(ver)wikkelingen en die sportuitslagen…
De finale was allerminst van de poes : de talrijke hindernissen ter hoogte van Rollegem en Bellegem werden echter met sprekend gemak genomen door deze elitegroep.
Moe maar gelukkig rolden we over de Heulse eindmeet.
9 deelnemers,93 km tegen 28 (!) gemiddeld!
Tot zondag 7:30 voor de oorlogsrit!
Red Philip
Verslag van de rit van 7 augustus 2011
Opnieuw werden we aan de start geklopt door een horde Streuvelsvijanden die er een sport van maken het vipdorp telkens in te nemen voor onze aankomst. In een opwelling van transferwoede rijpte het idee hun kopmannen een Tinekescontract aan te bieden maar een scherpe MM oordeelde al dan niet terecht om het transferbudget onaangeroerd te laten vanwege meer buik dan kop en benen bij de tegenpartij. Door omstandigheden onafhankelijk van Hans’ wil,draafde Red Philip op als een afgeslankte en verjongde versie van Lomme Driessens. Of hoe je bij deze club kampioen kunt worden in een zetel en zonder een pedaalstoot extra te moeten geven. Pantani was terug van weggeweest met gebronzeerde kuiten en een drinkbus vol bolognesesaus . Vooruitziend als we zijn werden nog vlug even de binnen-en buitenmaten van de volgwagen opgemeten om zeker te zijn dat ook fondateur en bolide in geval van nood eventueel zouden kunnen vervoerd worden in de matchboxvolgwagen.
Op het programma een etappe uit het middengebergte met de senioren MM en de SB/PM aan het roer. Deze gestelde lichamen verrastten opnieuw door hun sprankelende fysieke paraatheid. Misschien moeten we de reden hiervan eens opvragen aan hun respectievelijke echtgenotes om dit vervolgens als best practice te verspreiden. Het dient trouwens vermeld dat de bestuurstop integraal deel uitmaakte van een compact peloton. De voorbeeldfunctie werd hiermee pedaalsgewijs in de verf gezet.
De panoramische vergezichten eigen aan de Westhoek ontrolden zich als pittoreske taferelen voor onze ogen. Een volop genietende president maakte de volgwagen wijdarms attent op deze natuurlijke pracht en praal. O.a. hiervoor offeren we met plezier onze zondagmorgen op en komen we ’s middags stressloos en parelhoenfris toe bij onze echtgenotes die ons telkens weer als een geschenk uit de hemel en met open armen verwelkomen.
Met de temperatuur (van 14 naar 18 graden in amper 60 minuten tijd) steeg ook het steeds dreigender ogende berglandschap. Dirk,David en Gerd gingen er even voor de Zwarte Berg likkebaardend vandoor en bestormden deze heuvel van de zijkant tegen een rotvaart. David perste de laatste jus uit zijn benen en verovert opnieuw de bolletjestrui voor Dirk en Gerd! Ter hoogte van (T)entekamp Dranouter kreeg de etappe “Tourkaravaanallures”. Een hectische doortocht richting Monteberg deed de adrenaline stijgen,de volgwagen werd omgeleid en de sportdirecteur was nog nipt getuige van een ontketend en kwijlend peloton dat de flanken van deze berg verorberde als betrof het zachtgekookt kiekevlees. Een welverdiende vitaminetankbeurt volgde even na deze spectaculaire wielerexploten.
Tijdens de pitstop werden de Garmins overgeschakeld van snelwegen naar binnenwegen.
Aan kilometerpaal 86 weergalmden de eerste pechkreten doorheen de wedstrijdradio. Bergkoning David bleek het slachtoffer van een klassieke doorstuik die evenwel met bekwame spoed microscopisch doorgelicht en chrurgisch verwijderd werd. Even verderop sloeg het noodlot opnieuw toe toen Gerd zijn dérailleur in gruizelementen reed. Atleet en vehikel werden afgevoerd richting Heule,bakermat van het wielerterrorisme.
Heerlijke rit in een dito landschap en onder leiding van een duo dat maar niet tussen de kader wou hangen. Bedankt Willy en Geert!
103 km,26,7 gemiddeld,18 deelnemers.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Op het programma een etappe uit het middengebergte met de senioren MM en de SB/PM aan het roer. Deze gestelde lichamen verrastten opnieuw door hun sprankelende fysieke paraatheid. Misschien moeten we de reden hiervan eens opvragen aan hun respectievelijke echtgenotes om dit vervolgens als best practice te verspreiden. Het dient trouwens vermeld dat de bestuurstop integraal deel uitmaakte van een compact peloton. De voorbeeldfunctie werd hiermee pedaalsgewijs in de verf gezet.
De panoramische vergezichten eigen aan de Westhoek ontrolden zich als pittoreske taferelen voor onze ogen. Een volop genietende president maakte de volgwagen wijdarms attent op deze natuurlijke pracht en praal. O.a. hiervoor offeren we met plezier onze zondagmorgen op en komen we ’s middags stressloos en parelhoenfris toe bij onze echtgenotes die ons telkens weer als een geschenk uit de hemel en met open armen verwelkomen.
Met de temperatuur (van 14 naar 18 graden in amper 60 minuten tijd) steeg ook het steeds dreigender ogende berglandschap. Dirk,David en Gerd gingen er even voor de Zwarte Berg likkebaardend vandoor en bestormden deze heuvel van de zijkant tegen een rotvaart. David perste de laatste jus uit zijn benen en verovert opnieuw de bolletjestrui voor Dirk en Gerd! Ter hoogte van (T)entekamp Dranouter kreeg de etappe “Tourkaravaanallures”. Een hectische doortocht richting Monteberg deed de adrenaline stijgen,de volgwagen werd omgeleid en de sportdirecteur was nog nipt getuige van een ontketend en kwijlend peloton dat de flanken van deze berg verorberde als betrof het zachtgekookt kiekevlees. Een welverdiende vitaminetankbeurt volgde even na deze spectaculaire wielerexploten.
Tijdens de pitstop werden de Garmins overgeschakeld van snelwegen naar binnenwegen.
Aan kilometerpaal 86 weergalmden de eerste pechkreten doorheen de wedstrijdradio. Bergkoning David bleek het slachtoffer van een klassieke doorstuik die evenwel met bekwame spoed microscopisch doorgelicht en chrurgisch verwijderd werd. Even verderop sloeg het noodlot opnieuw toe toen Gerd zijn dérailleur in gruizelementen reed. Atleet en vehikel werden afgevoerd richting Heule,bakermat van het wielerterrorisme.
Heerlijke rit in een dito landschap en onder leiding van een duo dat maar niet tussen de kader wou hangen. Bedankt Willy en Geert!
103 km,26,7 gemiddeld,18 deelnemers.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Verslag van de rit van 31 juli 2011 Memorial Frank VDB Ploegsteert
Een iets ruimere selectie dan vorige week : 14 topfitte kernrenners voor de memorial Frank Vandenbroucke. Matthijs nam de edele taak van sportdirecteur voor zijn rekening,terwijl een herrezen materiaalmeester met de meeste ijver waakte over het wedstrijdblad. Dit vodje papier wordt met de week belangrijker gezien het uitermate spannend seizoensverloop waarbij 2 KVK-supporters elkaar geen duimbreed toegeven in de spits van het klassement. De kenners zijn het er alvast over één zaak eens : met KVK-sups is het zoals met olie, ze drijven altijd boven. De regerende champ vertoeft samen met broer Guy in la douce France. Perfecte timing nu Laura het doorregende landschap aan het drogen is. Ook de fondateur vertoeft in verre oorden terwijl onze Pantanifan rond deze tijd op de terugweg moet zijn met een koffer vol spaghettislierten en vakantieherinneringen. Opgemerkt tafereel bij de start toen de plaaatselijke warme bakker kraakverse pistolets net buiten het bereik van een wakende viervoeter aan het hek hing. Het uit de kluiten gewassen dier brulde zijn baasje wakker toen het de hongerige ogen van Willy,de SB/PM in de gaten kreeg.
De Garmins werden op scherp gesteld en de Tentetrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en op bepaalde wedstrijdstroken leek het wel alsof het nochtans goed onderhouden fietsenpark onderhevig was aan een onnatuurlijke weerstand. Het bleek evenwel meer te maken te hebben met een combinatie van flanellen benen en een golvend parcours dan met technische mankementen.
David plaatste een eerste splijtende demarrage die onmiddellijk gecounterd werd door Tim, net terug van een hoogtestage in het land waar wijngaarden omgetoverd werden in watergaarden. Het werd een tussensprint om u tegen te zeggen met uiteindelijk David als triomfator. De 2de hindernis van de dag kreeg opnieuw Tim over zich heen die deze keer los en afgetekend het pleit won. Daarmee sleepte hij de trofee van meeste strijdlustige in de wacht.
De pitstop situeerde zich in Ploegsteert waar de betreurde Frank Vandenbroucke zijn laatste rustplaats kreeg. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Matthijs.
De terugweg werd vooral gekenmerkt door rugwind en een ontketende president die het tempo Merckiaans strak hield. Afwisselend moesten Joost en de MM alles uit de kast halen om niet te verzuipen. Ter hoogte van Beselare viel het ons op dat er nog enkele vacatures aangekondigd werden voor de plaatselijke 2-jaarlijkse stoet . Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of enkele eega’s van ons peloton op de aanbiedingen zouden ingaan. Probleem is niet zozeer de juiste looks hebben maar wel over het juiste gevleugelde vervoermiddel beschikken.
De MM verloor nog even het Noorden en wou via de A19 naar huis. Hij vond in Geert Sioen een kompaan maar dat was zonder de vista van onze parcoursbouwer gerekend. De voorzitter had nog een kleine verrassing in petto : een piekfijn ingebouwde lus zorgde voor nog enig vertier.
In Menen werden de talrijk opgekomen supporters nog vergast op een ereronde. Het leek even of we al in een natourcriterium aan de slag waren.
Pittige etappe langs onze Vlaamse wegen,zeer sterke prestatie van onze voorzitter die van begin tot einde de debatten leidde.
89 km,27,8 gemiddeld.
Tot zondag voor de Alpenrit!
Red Philip
De Garmins werden op scherp gesteld en de Tentetrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en op bepaalde wedstrijdstroken leek het wel alsof het nochtans goed onderhouden fietsenpark onderhevig was aan een onnatuurlijke weerstand. Het bleek evenwel meer te maken te hebben met een combinatie van flanellen benen en een golvend parcours dan met technische mankementen.
David plaatste een eerste splijtende demarrage die onmiddellijk gecounterd werd door Tim, net terug van een hoogtestage in het land waar wijngaarden omgetoverd werden in watergaarden. Het werd een tussensprint om u tegen te zeggen met uiteindelijk David als triomfator. De 2de hindernis van de dag kreeg opnieuw Tim over zich heen die deze keer los en afgetekend het pleit won. Daarmee sleepte hij de trofee van meeste strijdlustige in de wacht.
De pitstop situeerde zich in Ploegsteert waar de betreurde Frank Vandenbroucke zijn laatste rustplaats kreeg. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Matthijs.
De terugweg werd vooral gekenmerkt door rugwind en een ontketende president die het tempo Merckiaans strak hield. Afwisselend moesten Joost en de MM alles uit de kast halen om niet te verzuipen. Ter hoogte van Beselare viel het ons op dat er nog enkele vacatures aangekondigd werden voor de plaatselijke 2-jaarlijkse stoet . Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of enkele eega’s van ons peloton op de aanbiedingen zouden ingaan. Probleem is niet zozeer de juiste looks hebben maar wel over het juiste gevleugelde vervoermiddel beschikken.
De MM verloor nog even het Noorden en wou via de A19 naar huis. Hij vond in Geert Sioen een kompaan maar dat was zonder de vista van onze parcoursbouwer gerekend. De voorzitter had nog een kleine verrassing in petto : een piekfijn ingebouwde lus zorgde voor nog enig vertier.
In Menen werden de talrijk opgekomen supporters nog vergast op een ereronde. Het leek even of we al in een natourcriterium aan de slag waren.
Pittige etappe langs onze Vlaamse wegen,zeer sterke prestatie van onze voorzitter die van begin tot einde de debatten leidde.
89 km,27,8 gemiddeld.
Tot zondag voor de Alpenrit!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)