Verslag van de heroische rit Franco-Belge op 21 april 2024
Na een week waarin ons nationaal product opnieuw in de aanbieding stond, smachtten we naar een rit in droge en zonnige omstandigheden. Alle elementen waren aanwezig om die droom werkelijkheid te laten worden en we noteerden dan ook 13 Tinekesvrienden plus special Ramongguest en parcoursbouwer Kevin die zijn oude liefde nog eens extra wou uitwuiven via een last dance op Frans territorium.
Jo maakte van de gelegenheid gebruik om de aandacht te vestigen op het feit dat zijn kruis nogal laag hing in de nieuwe broek waarop Yvan duidelijk maakte dat dit gegeven vooral te maken heeft met de zwaartekracht en de leeftijd van kruis en broek. Van de weeromstuit maakte het schoenovertrek van Philippe een opwaartse beweging die dan weer te maken zou hebben met de aantrekkingskracht van de maan. Tot overmaat van ramp bleek het fluitje van de president eerder te zuchten dan te fluiten al kan dat ook te maken hebben met het feit dat het als een strop rond zijn hals hing waarbij de zuurstoftoevoer soms onderbroken werd. Woketoestanden in ons peloton, “mentalk”, rare kornuiten toch die Tinekesvrienden.
We noteerden ook het gesmaakt wederoptreden van Diederik na een onwillige spierontsteking in de bovenarm waarbij hij zodanig geïmmobiliseerd werd dat zelfs zijn broek aantrekken een mission impossible werd. Naar verluidt steeg de omzet van de apotheek daardoor spectaculair omdat hij vermomd als Schot Heule en omstreken van medicatie en goede raad diende te voorzien. We bedanken hierbij zijn chiropractor die hem met naalden doorzeefde en de pillendraaiers die erin slaagden ons geliefd lid weer vlug op de been (lees : fiets) te krijgen.
Een messcherpe Kevin nam ons meteen krachtig op sleeptouw en troonde ons via het schaamroodwitte Kortrijk mee over de Franse grens. Het moet zijn dat de buienradars daar geen Nederlands verstaan want we werden onmiddellijk getrakteerd op een peloton regensoldaten die hun waterpistolen onverbiddelijk op ons leegschoten. Hadden we shampoo bijgehad, dan konden we ter plaatse douchen. Tot overmaat van ramp kregen ze daarbij nog hulp van de windgoden maar net als Oekraïners geven ook Tinekesvrienden zich niet zomaar gewonnen. We moesten na 20 km wel noodgedwongen afscheid nemen van Geert die getroffen door een allesverwoestende waterstraal nog net op eigen kracht de thuisverpleging kon opzoeken.
Het waren ronduit apocalyptische omstandigheden waarbij onze bolides herschapen werden in witte producten. Modder en andere residuen hielden alle verwijzingen naar merk en prijs voor de buitenwereld verborgen. Iedereen gelijk dus, communisme ten top in de bakermat van de Macrondemocratie. Of was dit een zoete wraak van Poetin?
De president raadpleegde bij een prostaatstop zijn digitale assistent en die wist hem te vertellen dat een brede opklaring binnenkort onze helmen verblindend zou doen schitteren. Deze verse moedinjectie deed ons heropleven al was het nog even wachten op de verlossing. Net toen de trui van Mathieu Vanderpoel aan de horizon verscheen, klaarde alles op en kon onze voorzitter zelfs unieke beelden schieten van dit prachtig natuurfenomeen. Wat een doldwaze rit zeg!
Joost gaf blijk van een ijzeren conditie en ook Siemen en Cies wisten hun pedaalomwentelingen te voorzien van bijna buitenaardse krachten. Paulo en Jo kregen een tijdelijk hongerklopke maar kwamen telkens op karakter terug. Bij het ter perse gaan vernamen we nog dat Mathijs iedereen naar huis had gefietst in Luik-Bastenaken-Luik en Mark daar in de VIPtent zijn buikje rond at en dit compenseerde door zich te bezondigen aan de calorieverslindende sport van het gewichtheffen. Sterke prestatie van allebei waarvoor een dikke proficiat!
Ook een welgemeend woordje van dank aan Kevin die ons in terug in de tijd catapulteerde door nog eens op te treden als Tinekesvriend. Prachtige rit!
Met 13 renners waren we de helden van de dag. Elke pedaalslag is bij ons een nieuw avontuur.
85 km, 25,4 gemiddeld en 354 hoogtemeters.
Philippe
Verslag van de rit naar Molenbaix - Velaines op 14 april 2024
Bij aanvang van rit 7 konden we al meteen goed nieuws melden van het transferfront : Siemen, een telg uit de begenadigde en wielergekke familie Vanneste, zette na Matthias en Cies nu ook zijn handtekening onder een contract van onbepaalde duur en wordt zo de nieuwste aanwinst van het nog prille seizoen. De onderhandelingen over startpremies, lekke banden, mechanische problemen, toplesstubes, prijzen voor tussenspurten, hoeveelheid zweetdruppels, beschadigde kuitspieren, krampen, gekromde ruggen, longinhoud en bergklassement verliepen in een zeer constructieve sfeer en werden vlug gefinaliseerd. Over de kampioenenpremie moeten de details nog uitgewerkt worden maar volgens de gespecialiseerde wielerpers is dat een formaliteit die nog slechts enkele uren negotiatie zal vergen. Met Siemen realiseert de club na Paulo, Matthias en Fabien reeds een 4de inkomende transfer. De cel scouting blijft ondertussen alert en speurt naarstig verder naar opportuniteiten rekening houdend met de financiële onderbouw van de club. Het is in die context dat de aanwezigheid van tester Christ (ontdekt via google door Joost en duidelijk ook uit het goede wielerhout gesneden) dient begrepen te worden. Welkom Siemen bij de beste, tofste en origineelste wielerclub van Heule! We werden ook vereerd met de deelname van Hans, de drijvende kracht achter sponsor Heulius.
Electrified Mark was aan zet als parcoursbouwer en uit ervaring weten we dan dat het likkebaarden wordt en dat hij telkens nieuwe baantjes uit zijn helm zal weten te toveren. Hoe onze clubgps dat voor mekaar krijgt, is een al even groot topsecret als het fameuze Coca Colarecept.
Bij de start gaf Mark een gratis theoretische initiatie over het vervangen van een buitenband bij tubeless wielen die toch een binnenband hebben. Het is een beetje hetzelfde als een topless beha overtrekken met een normale beha : wringen, sleuren, trekken, tsjoolen om finaal te vragen naar een handleiding die dan niet blijkt te bestaan noch raadpleegbaar is op you tube. Ook Yvan blijkt expert in de materie te zijn en mag steeds geraadpleegd worden indien daarover nog vragen mochten zijn. Zowel Mark als Yvan zijn op dat vlak self made mannen en verkregen hun kennis ter zake dus door zelfstudie. Brecht van zijn kant nam met brio de rol van pechvogel van het weekend voor zijn rekening : vanwege een perforatie in de buitenband gaf de binnenband de geest waardoor hij nog vóór het zingen de kerk moest uitgaan. Of zoals Fabien het treffend uitdrukte : opgave op 85 km van de meet. Courage Brecht!
Het was meteen genieten geblazen op 2 wielen. Onze ritarchitect schuwde de inspanningen niet en met volgeladen batterijen nam hij ons al vlug mee op de heuveltjes richting in en rond Sint-Denijs waar menige zweetdruppel gefilterd door wenkbrauwen reeds een stille dood op de tarmac stierf. Heerlijke baantjes en glooiende landschappen die uitnodigend wenkten voor het afschieten van cartouches. Vermits we echter eerder in de hoek van het pacifisme dienen gesitueerd te worden vuurden we vredesduiven ipv cartouches af. Daarbij viel op dat Hans zeer lichtvoetig en stijlvol alle hindernissen vakkundig in zijn achterzak deponeerde.
In de schaduw van de Mont Saint-Aubert genoten we van een welverdiende pitstop. Wat een decor!
De 2de helft moest, in tegenstelling tot bij sommige voetbalclubs, niet onderdoen voor de 1e. Fabien voegde zelfs een snuifje spektakel aan het geheel toe door het achterwiel van Frederik te besnuffelen. Zijn mountainbike skills zorgden er echter voor dat hij ondanks een lichte pirouette toch recht bleef. Geslaagd intermezzo!
Via de Kortrijkse Provence stoomden we op naar de Zoeten Inval alwaar de clubkas trakteerde op recuperatievloeistof en menige anekdote de lucht invloog. Zeer geslaagde rit waarvoor hartelijk dank aan parcoursbouwer Mark. 85 km, 26 gemiddeld, 497 hm en 15 renners. Tot zondag voor the last dance van ex-Tinekesvriend Kevin.
Philippe
Verslag van de rit naar strook 5 van Paris-Roubaix op 7 april 2024
Nu de beste renners ter wereld collectief in een ziekenhuisbed liggen, plantte onze voorzitter de kroon op het hoofd van de voorjaarsklassiekers : Paris-Roubaix op presidentiële wijze gekruid met pikante hoogtemeters en geserveerd op een bedje van kraakverse en poerdroge kasseien. Geen gastronomisch gepeuzel, integendeel, alle ingrediënten werden à volonté opgediend. Enkele opmerkelijke starttaferelen. Voor de eerste keer dit seizoen werden onze atletische dijen gewikkeld in de korte broek vanwege een plotse temperatuuropstoot die Greta Thunberg de warme stuipen op het koude lijf jaagden. Joost had er toen al een zweetsessie opzitten want zijn bolide had tijdens een onrustige nacht alle lucht uit haar nitraatachterste laten ontsnappen met een lekke darm tot gevolg. Hij moest op een nuchtere maag meteen aan de slag, de adrenaline bereikte een kookpunt, ventielen gaven de geest, zweetdruppels sierden zijn voorhoofd maar om welgeteld 8:00:20 verscheen onze TripAdvisor gezond en wel aan de inschrijvingstafel. Geert Sioen, berggeit en notoir kasseihater, verscheen monter en opgewekt aan de start en had ter wille van enkele asfaltjeanetten een relatief kasseiloos plan B in zijn achterzak zitten. Of zoals de president het plastisch uitdrukte : we gaan in het voorgeborchte van de hel de jongens van de mannen scheiden om vervolgens onvervaard de oorlog te verklaren aan de cobblestones. Een nuchtere Jo voegde er nog aan toe dat het eerder getuigt van zorg voor de mannelijkheid door het klokkenspel niet te laten ontaarden in een uitsmijter of omelet. Daar valt natuurlijk ook iets voor te zeggen. Met het mes tussen de tanden en opgespannen spieren trokken we direct vechtend tegen de winddemonen ten strijde. Martin gaf meteen blijk van een weergaloze conditie en hakte de meteorologische tegenstand vakkundig in mootjes zodat zijn onderdanen in een zetel naar de finale konden gebracht worden. Wat een heerlijke streek is dit toch : bergop, bergaf, kasseien, putten, biljartwegen, wind op kop, wind in ’t gat, wat zon en vooral veel fietsplezier. Dit alles samengeperst op een zakdoek van om en bij de 92 km. Omdat het oog en de sups ook wat willen, besloten we om een snuifje spektakel aan het geheel toe te voegen. Enkele minder bekende kasseistroken werden moeiteloos overwonnen en tussendoor voerden we een strijd tegen Aeolus, de minder bekende god van de winden. Hoogtepunt van de rit was zonder enige twijfel de doortocht op de memorabele kasseistrook 5, Camphin-en-Pévèle. Terwijl het peloton zich opsplitste in mannen en jongens werden we op deze 1800 m lange strook volledig ondergedompeld in de Paris-Roubaixsfeer. De jongens onder ons hadden zich inmiddels getransformeerd in paparazzi en schoten het ene beeld na het andere van de echte kasseivreters alias Flandriens. Enorme ervaring, met dank aan de president! Xavier had zijn ketting bijna naar de Filistijnen gereden maar gelukkig heeft Geert niet alleen verstand van printers maar ook van fietsonderdelen zodat hij het euvel snel kon verhelpen. Dit leverde hem subito presto een eervolle vermelding op in zijn dossier net als bij zijn pro-actief plan B van bij de start. In nasleep van dit incident werd Paulo nog ondergedompeld in een gratis taalbad en weet hij nu ook wat een “gesfak” is of betekent. Na een gesmaakte aanvulling van vocht en calorieën vingen we met volle moed de terugtocht aan. Ook hier bleef het parcours geaccidenteerd en werd de voorjaarsconditie aan een stevige test onderworpen. In een pittige finale werd niemand tussen de kader ter hoogte van de derailleur gesitueerd hetgeen bewijst dat de Tinekestroepen reeds getuigen van een meer dan behoorlijke conditie. Na 92 km bolde het peloton over de meet. 10 renners, 431 hm en 25,3 gemiddeld.
Opnieuw een formidabele rit met alles erop en eraan : bedankt Martin, ’t was een meesterstuk! Tot zondag om 8u!
Philippe
Verslag van de rit naar Ieper en Flanders Fields op 31 maart 2024
Op de dag van Vlaanderens mooiste verzamelden 10 Tinekesvrienden en Siemen, broer en look a like van Cies voor rit 5 van het seizoen, deze keer richting Flanders Fields. Een door Joost vakkundig uit de cloud geplukte rit van ex-lid Simon of hoe deze club haar helden van weleer blijft huldigen. Cies verzilverde al meteen zijn gele trui en ruilde samen met Diederik de bolide in voor skilatten waarmee ze in verre regionen tegen een rotvaart hagelwitte sneeuwlandschappen ontmaagden. Dr Vogel knikte instemmend en zag dat het goed was.
Arne voegde zich als laatste bij ons gezelschap en zaaide meteen paniek door zich aan te melden met een helmmuts waarop precies Boris zat, de uit de Molenstraat ontsnapte en uit de kluiten gewassen krulhaarvogelspin! Bij nader toezien bleek het echter om het Clublogo te gaan, een soort collectorsitem dat in de vorige eeuw op hooliganachtige wijze aan een Clubfan ontfutseld werd toen Zulte nog een voetbalploeg had die naam waardig. Een langgerekte oeffffff steeg boven de Zoeten Inval uit maar dat betekent meteen ook dat Boris nog op vrije poten door het vredige Heule ronddwaalt.
Het wegdek lag er nat bij en ook dat zorgde voor enige ongerustheid : zou na de calamiteiten van vorige week de enige echte (waterschuwe) Kortrijkzaan uit het gezelschap wel komen opdagen? De sensatiepers en de paparazzi lagen al likkebaardend op de loer maar dat was zonder onze TripAdvisor Joost gerekend die nu een nieuwe en gratis dimensie aan het lidmaatschap heeft toegevoegd : leden die zich laten verrassen door droge regen worden de week nadien manu militari ten huize opgehaald en naar de startplaats geëscorteerd. Topservice!
Na de presidentiële Urbi et Orbizegen en de spreekwoordelijke bloemen uit Nedderlaaand trokken wij stipt om 8u op avontuur naar de streek die bulkt van de oorlogsgeschiedenis en bezaaid ligt met helden die hun leven gaven voor onze vrijheid. Een in topconditie verkerende Joost was bereid om dit gegeven op Pasen volop te eren en legde er dan ook van meet af aan de pees op. Het was heerlijk fietsen in een zuurstofrijke omgeving die tevens een aantal hoogtemeters verborg onder het mom van vals plat dat de spiertonus scherp stelde. Daarbij viel het op dat clubgps Mark al fluitend en met de vingers in de neus elk hoogteverschil wist te overbruggen. Mark wordt nu ook de “monsieur 100.000 volts” van de club. Zelfs bij vochtige temperaturen of regenweer dreigt er geen enkel elektrocutiegevaar. Le nouveau Mark est arrivé, hij is werkelijk zoals de wijn en zal nog velen verbazen.
Via een triomfantelijke doortocht onder de in de steigers vertoevende Menenpoort bereikten we de monumentale Lakenhallen van Ieper alwaar we een welverdiende pitstop hielden. De Garmintoestellen klokten daar af op een mooi gemiddelde van 27 km/u maar er stonden toen nog 42 km op ons te wachten met een wind die niet bepaald in het voordeel zou blazen.
Bij de herneming vond Jo zijn moment aangebroken om O.B.A. door middel van een lekke band volop in de kijker te plaatsen. Samen met Matthias slaagde hij er zelfs in extra publiciteit te vergaren door het achterwiel ostentatief verkeerd in de houder te plaatsen. Sterk staaltje marketing van de bovenste plank dat uiteraard op de gevoelige plaat vereeuwigd werd!
Joost mengde zich nu samen met Matthias opnieuw in de voorste gelederen zonder dat er enig spoor van een tempoverslapping viel waar te nemen. De wind gierde langs oren en atletische onderstellen maar kreeg geen vat op het cardiovasculair stelsel dat zonder enige hapering elke pedaalomwenteling verteerde. Er bleef onderweg zelfs nog tijd over om bewegende beelden van het peloton te schieten.
Via een vertimmerd Gullegem bereikten we opgewekt en blij Heule en waren we net op tijd om nog vóór de apéro de klokken te laten luiden.
82 km, 419 hm en 26,5 gemiddeld.
Philippe
Verslag van de rit naar Ronse op 24 maart 2024
Neen, dit verslag over de rit van 24 maart begint niet klassiek bij de start om 8 uur maar wel dezelfde dag …. ’s avonds om 20 uur ! Nu denk je wellicht aan een fout van de hoofdredacteur maar dit is het niet ….. Immers gezien heel zwaarwichtige feiten die morgen, werd beslist om op zondagavond de disciplinaire raad van de Tinekesvrienden in spoedzitting bijeen te roepen. Deze raad, normaal samengesteld uit de leden van ons opperste bestuursorgaan min eventueel belanghebbende fysieke personen, was van mening dat acties gepleegd door bestuurslid Philippe van die aard waren dat diepgaand beraad aangewezen was. Normaal was die samenkomst gepland om 14 uur maar niemand wou Gent-Wevelgem missen, vandaar het uitgestelde uur. In het reglement van orde staat dat vertraging kan omwille van zwaarwichtige redenen, vandaar ….
Voor de leden die niet aanwezig waren en de talrijke lezers van onze blog een kort relaas: op zondagmorgen was onze keizer Philippe iets voor acht uur vertrokken naar de startplaats in Heule maar een lichte regenbui deed hem na amper 1,4 km. beslissen om terug huiswaarts te keren !!! Het spreekt vanzelf dat zijn berichtgeving via WhatsApp bij de leden aan de start insloeg als een bom: allée bakzeil halen voor enkele druppels, en daarvoor zijn vrienden verweesd alleen achter laten …. Het was opvallend dat onze gewaardeerde bestuursleden tijdens de rit al in druk overleg waren en niet van plan waren het daarbij te laten. Toen reeds werd door Martin en Joost beslist om verdere juridische stappen te ondernemen en zo geschiedde ook.
Op zondagavond vond zo het eerste disciplinair overleg ooit plaats in de geschiedenis van de club. Dit moment was op zich al emotioneel erg geladen maar daarnaast kwam nog een verrassing van formaat aan: Philippe had via, via vernomen dat er sancties overwogen werden en stelde prompt ….. A.V. uit Moorsele (persoonsgegevens gekend bij de redactie maar omwille van GDPR gebruiken we enkel initialen) aan als raadsman die totaal onverwacht op het toneel verscheen en verklaarde dat iedere beklaagde het recht heeft op verdediging van zijn of haar rechten. En zo geschiedde dus ook: mensenrechten zijn bij de Tinekes sinds jaar en dag een sterk aandachtspunt en men vond deze vraag dan ook volledig terecht.
Na het lezen van de beschuldiging “terug naar huis rijden omwille van enkele regendruppels en de Tinekesvrienden verweesd achter laten”, stak A.V. van wal met, het moet gezegd, een schitterend pleidooi. De feiten ten gronde betwistte hij niet en derhalve ging hij over tot een andere gekende tactiek. De gaven van Philippe werden uitvoerig en lyrisch besproken en kwamen samengevat hierop neer: nen crème van een gast, keizer, fel gewaardeerd lid, bestuurslid met onberispelijke staat van dienst, materiaalmeester pur sang, kroniekschrijver par excellence, KVK supporter ook in deze moeilijke tijden (al vond A.V. dat hij qua ploeg een betere keuze had kunnen maken), echtgenoot van de bovenste plank, altijd in voor een kwinkslag….. dit werd gebracht met zoveel passie dat Martin en Joost amper hun tranen konden bedwingen… A.V. met al zijn juridische ervaring zag dat hij “touche” had en vroeg dan ook met verheven stem de vrijspraak !
Daarop trokken onze bestuursleden zich terug om een vonnis te vellen, hetgeen niet gemakkelijk bleek. Had hij nu nog met z’n auto aan hoge snelheid een muur van een sporthal doorboord, tot daaraan en toe en kon men tot opschorting van straf overgaan…. maar aan een rit verzaken voor enkele regendruppels… na lang beraad kwam men eindelijk met het vonnis. Daarin stelde men dat betrokkene een zware overtreding begaan had maar dat hij, gezien zijn onberispelijke staat van dienst, slechts veroordeeld werd tot 2 trainingen van minimum 50 km in regenweer, af te leggen binnen de maand na uitspraak en te bewijzen via fotomateriaal te posten op Strava.
Onze raad bewees daarmee eens te meer op welk hoogstaand niveau zij acteren en slaagden er in alle partijen gelukkig te stemmen: enerzijds kreeg betrokken lid een waarschuwing, en anderzijds een zucht van opluchting bij beklaagde én zijn raadsman die zo een mogelijke veroordeling tot het dragen van een enkelband aan zich voorbij zagen gaan! Dit streng doch mild vonnis kon ook rekenen op algemene goedkeuring van de publieke opinie waardoor het fel geplaagde justitie weer sterk aan geloofwaardigheid had ingewonnen !
En, oh ja, bijna vergeten, er werd ook gefietst. Met 14 man vertrokken we richting Ronse, een rit van Arne, die hij gekopieerd had van Joost die op zijn beurt de rit gekopieerd had van Geert, dit onder het motto “we moeten het warm water maar één keer uitvinden”.
Door het hoge tempo en de forste rugwind kwamen algauw de eerste hellingen in zicht. Bij de beklimming van de Kluis werden we geconfronteerd met de geboorte van een nieuwe berggeit: met verbazend gemak, de vingers in de neus, op één been stoof Mark de helling op. Daarna volgde de statieberg en waren het opnieuw de sterke beren Xavier en Mathijs die het voortouw namen, dit op geringe afstand gevolgd door Mark.
Tijdens onze rit doorheen Ronse werd Arne zowaar lyrisch over zijn geboortesteek en kregen wij van hem belangrijke info over deze stad. Zo leerden wij dat je nooit zomaar kerk mag zeggen tegen de plaatselijke basiliek die luistert naar de naam Sint-Hermesbasiliek. Sommigen meenden dat het hier ging om de herpesbasiliek maar deze feiten spreken wij formeel tegen. En ja, Ronse was wel degelijk een mooie stad maar blijkt nu aan sterk verval toe. In feite heeft de stad de verhuis van Arne naar het mondaine Moorsele nooit volledig verteerd.
Even buiten de stad werd even gepauzeerd en kregen we gratis voor niks een prachtig panorama aangeboden. Met ferme tred ondanks sterke tegenwind werd op de terugweg nog de Tiegemberg bedwongen en toen iedereen dacht snel thuis ging zijn, vond Mathias zijn ogenblik gekomen om roet in het eten te gooien. Onder het motto "twee voor de prijs van één" slaagde hij er in om zowel voor- als achterband naar de Filistijnen te rijden. Gelukkig ontfermde broer Cies zich over deze problemen en onder het motto "wat we samen doen, doen we beter" werd het euvel hersteld. Twee broers die eendrachtig een probleem oplossen en tot een goed einde brengen…. Bij de Tinekes zijn er dus ook mogelijkheden tot het innig aanhalen van familiebanden via platte fietsbanden! Eens dit tot een goed gebracht en er een einde kwam aan de innige omhelzing tussen de twee broers konden we eindelijk richting thuis, richting douche, richting aperitief.
Voor de statistieken: 14 deelnemers, 80l afgelegde kilometers, gemiddelde van 25.0 per uur, 556 hoogtemeters, 2 platte banden, tonnen leute en plezier, hopen sportieve prestaties, ontelbare babbels en 0 regendruppels !!!
Yvan
Verslag van de rit naar Zeveren op 10 maart
Waaraan denkt de gemiddelde Tinekesvriend vanaf dit seizoen eerst als hij de zondagmorgen vóór dag en dauw al dan niet gezwind uit zijn bedstee rolt? Ongetwijfeld aan de Zoeten Inval die na ettelijke jaargangen Ten Koetshuize als VIPdorp vervangt. Vanaf nu blijven de Streuvelsvijanden daar bedroefd, verweesd en nostalgisch achter terwijl ze mijmeren over de tijd van toen, herinneringen en al die mooie dingen.
Wat we echter niet wisten was dat die vermaledijde Murphy ook zot is van een inval in de Zoeten en zich ongemerkt als superspion nestelde in de bufferzone tussen buiten - en binnenband van niemand minder dan onze president! Het is maar dat onze TripAdvisor Joost in Lapland vertoeft of hij had de onverlaat ongetwijfeld een ferme lap verkocht. Een cyberaanval op het hoogste clubgezag dus die echter alsnog zeer gevat gecounterd werd door onze frontsoldaten Frederik, Cies, Mark en Frederik die zich als duivels in een wijwatervat weerden en spurtend uit de loopgraven ontsnapten ter heil van de zielerust van de voorzitter.
Met lichte vertraging konden we de nabij gelegen dwarsliggers van de NMBS achter ons laten voor een primeur in de clubgeschiedenis : een 1e rit die via de ondoorgrondelijke wegen van de artificiële intelligentie zomaar uit de cloud geplukt werd. We kunnen als club nu éénmaal niet achterblijven in tijden van satellietverbindingen, cyberdinges, ChatGPT, apps, maanlandingen en andere gesofistikeerde raketten, bommenwerpers, drones en afweergeschut.
Naast de nieuwe aanwezigheid van tester Dirk bewees ook Brecht zijn skills als talentscout door Bert in de fanion te droppen. Beiden zijn duidelijk interessante profielen en zullen asap door het clubbestuur aan de onderhandelingstafel uitgenodigd worden.
De president zette onmiddellijk zijn Turbo op en wou zonder veske zjever naar Zeveren of all places. Helaas, driewerf helaas, aan kilometerpaal 15 werd zijn achterwiel opnieuw het slachtoffer van een verrassingsaanval! Murphy is een zatte Rus maar dat was zonder onze nuchtere Jan gerekend die op aangeven van Martin de lont definitief uit het kruitvat wist te halen. Een minuscule afgeplatte nagel die schaarsgewijs en met chirurgische precisie onverdoofd ter plaatse uit de buitenband verwijderd en vernietigd werd. Zelensky stuurde ons als de bliksem een triomfantelijk dankbericht via de Telegramapp.
Ondanks de talrijke diffuse weerberichten die in de loop van de week door amateurmeteo’s te pas en te onpas de ether ingestuurd werden, konden we genieten van droge maar frisse weersomstandigheden. Te noteren dat Meteo Tineke het op D-6 als volgt omschreef : “voorspelling voor zondag 10 maart op D-6 : fris, 5° aan de start maar zonnig boven de wolken. Het wordt snel 12°. Een strakke Noordooster die prima zit voor de terugweg”. Eens te meer klasse met grote K!
We reden vervolgens gezwind en zonder verdere noemenswaardige problemen richting Oost-Vlaanderen en konden ondertussen genieten van die typische “plat pays” vergezichten. Er was zelf een kleine strook strade Bianchi in Olsene voorzien kwestie van de stuurvaardigheid in dit seizoensbegin wat aan te scherpen.
De pitstop ter hoogte van Deinze doopten we om in fotoshoot waarbij de nieuwe uitrusting samen met de sponsors op de gevoelige plaat vereeuwigd werd.
Murphy deed in extremis nog eens simpel en viseerde nu het achterwiel van Brecht. Een laatste stuiptrekking echter die in een mum van tijd naar de prullenmand verwezen werd. Cies maakte nog even acrobatisch kennis met het asfalt na een pirouette op een glad stuk fietssuggestiestrook maar kon zonder verder averij de thuishaven vervoegen.
Bewogen maar mooie en gezonde rit. 12 renners, 76 km, 196 hm en 25,7 gemiddeld.
Tot zondag om 8:30.
Philippe
Verslag van de eerste rit van het seizoen , de Bevergemclassic op 3 maart 2024
Na een 5 maand durend winterreces schoot het clubgebeuren vandaag als een Sojoezraket terug in gang.
Het bestuur hield evenwel geen winterslaap en trok in het tussenseizoen op succesvolle sponsorjacht. Daarnaast besloten we de zaak verder te professionaliseren door het oprichten van een designafdeling (bedankt Cies en Frederik), het installeren van de velofolies clubapp (bedankt Joost), het verspreiden van een gesponsorde flyer om aan ledenwerving te doen en werd de cel administratie versterkt met regerend kampioen Yvan die de nieuwe VZW-regelgeving naadloos kon laten implementeren. Als kers op de taart konden we ook nog uitpakken met een gloednieuw clublokaal dat luistert naar de naam De Zoeten Inval.
Het was vanmorgen dan ook een gezellige drukte in ons lokaal met een toepasselijke naam alwaar boterkoeken, croissants en chocoladekoeken overgoten met roodwitte Bruynooghe koffie vol goesting onder de neuzen gestopt werden.
We namen afscheid van Kevin, Simon en Piet en bedanken hen voor de jarenlange inzet voor de club. Terzelfdertijd verwelkomden we Paulo, Fabien en Matthias als nieuwe atleten. De president haalde tijdens het welkomstwoord zijn beste Frans boven om Paulo meteen in de beste wielerclub van Heule een thuisgevoel te bezorgen. Voorlopig een status quo in ons ledenbestand dus maar Arne kan alsnog het verschil maken door schoonbroer en testrijder Dirk een Tinekeslicentie te bezorgen.
Alvorens stipt om 8:30 onder de hoede van parcoursbouwer Joost te vertrekken, werd overgegaan tot weging van het Tinekesvlees. Daarbij viel het op dat Yvan de kampioenenestiviteiten goed heeft doorstaan, dat Diederik messcherp staat na een hoogtestage in de USA en dat Xavier door zijn woon-werkverkeer op 2 wielen ook al in blakende conditie verkeert. Hier en daar sloeg de balans wel nog eventjes door maar na enkele ritten zal dit overtollig vlees ongetwijfeld gesmolten zijn als boter in de pan.
Voor het smakelijk ontbijt noteerden we liefst 16 aanwezige Tinekesvrienden, dit is 84% van het ledenbestand. 11 superhelden onder hen zagen een verlenging van hun Flandrienstatus wel zitten en trokken in heroïsche en apocalyptische weersomstandigheden op pad. Na enkele honderden meters voelden we ons al waterkiekens. Parcoursbouwer Joost had voor een vlakke opwarming langs de Golden River geopteerd om de spieren op de juiste spanning te brengen voor de uitgebreide heuvelzone. De uit haar oevers gebarste Leie wou voor spelbreker spelen maar kopman Xavier liet aan een sportief tempo zijn lievelingswaterloop splijten net als Mozes de Rode Zee. Onze vehikels werden in pedalomodus gezet en zonder problemen werd Lauweberg bereikt. Zoals Meteo Tineke eens te meer correct had voorspeld genoten we toch van enkele droge uren. Ondertussen volgden Fabien en Paolo Jorge hun inburgeringscursus met het aanleren van het typische Tinekesvriendenjargon: put! oottoo! links! reks! tegenligger! pannekoek! chasse petate! En het ging supervlot want de 2 debutanten werden meermaals in de voorste regionen gesignaleerd, prima aanwinsten mijn gedacht! Over berg en dal in het mooie Toscane van Zuid-Kortrijk genoten we van de vergezichten en de talrijke heuveltjes van Erika. De kopmannen werden vlot gewisseld en ook Cies deed meer dan zijn duit in het koplabeur niettegenstaande een kort nachtje van 4u slaap, respect! Naar traditie werd een korte pitstop gehouden in het pittoreske Spiere waar de hogedruk van de President het intellectuele onderwerp van het rustmoment was. Gelukkig geen lekke banden in deze barre omstandigheden maar toch een incident te melden: Net als zijn favoriete ploeg maakte Arne een slippertje in een modderstroom ter hoogte van de spoorwegbrug van Knokke Zwevegem. Zonder erg want het slib, slijk en bagger braken zijn val. Met een gebroken spaak als zwevende getuige kon Arne zijn weg vervolgen. Na een lus over St-Louis-Deerlijk bolden we Kortrijk binnen waar de geopende hemelsluizen ons welkom heten. Vuil maar voldaan werd de warme douche bereikt, heel mooie en sportieve tocht met het beste wat de nabije omgeving kan bieden, merci Joost! 68 km aan 25.6 gem en 281hm. Deze week wordt de nieuwe uitrusting geleverd, spannend!!!!!
Red Philippe & President
Abonneren op:
Posts (Atom)