Verslag van de rit naar Ronse op 24 maart 2024
Neen, dit verslag over de rit van 24 maart begint niet klassiek bij de start om 8 uur maar wel dezelfde dag …. ’s avonds om 20 uur ! Nu denk je wellicht aan een fout van de hoofdredacteur maar dit is het niet ….. Immers gezien heel zwaarwichtige feiten die morgen, werd beslist om op zondagavond de disciplinaire raad van de Tinekesvrienden in spoedzitting bijeen te roepen. Deze raad, normaal samengesteld uit de leden van ons opperste bestuursorgaan min eventueel belanghebbende fysieke personen, was van mening dat acties gepleegd door bestuurslid Philippe van die aard waren dat diepgaand beraad aangewezen was. Normaal was die samenkomst gepland om 14 uur maar niemand wou Gent-Wevelgem missen, vandaar het uitgestelde uur. In het reglement van orde staat dat vertraging kan omwille van zwaarwichtige redenen, vandaar ….
Voor de leden die niet aanwezig waren en de talrijke lezers van onze blog een kort relaas: op zondagmorgen was onze keizer Philippe iets voor acht uur vertrokken naar de startplaats in Heule maar een lichte regenbui deed hem na amper 1,4 km. beslissen om terug huiswaarts te keren !!! Het spreekt vanzelf dat zijn berichtgeving via WhatsApp bij de leden aan de start insloeg als een bom: allée bakzeil halen voor enkele druppels, en daarvoor zijn vrienden verweesd alleen achter laten …. Het was opvallend dat onze gewaardeerde bestuursleden tijdens de rit al in druk overleg waren en niet van plan waren het daarbij te laten. Toen reeds werd door Martin en Joost beslist om verdere juridische stappen te ondernemen en zo geschiedde ook.
Op zondagavond vond zo het eerste disciplinair overleg ooit plaats in de geschiedenis van de club. Dit moment was op zich al emotioneel erg geladen maar daarnaast kwam nog een verrassing van formaat aan: Philippe had via, via vernomen dat er sancties overwogen werden en stelde prompt ….. A.V. uit Moorsele (persoonsgegevens gekend bij de redactie maar omwille van GDPR gebruiken we enkel initialen) aan als raadsman die totaal onverwacht op het toneel verscheen en verklaarde dat iedere beklaagde het recht heeft op verdediging van zijn of haar rechten. En zo geschiedde dus ook: mensenrechten zijn bij de Tinekes sinds jaar en dag een sterk aandachtspunt en men vond deze vraag dan ook volledig terecht.
Na het lezen van de beschuldiging “terug naar huis rijden omwille van enkele regendruppels en de Tinekesvrienden verweesd achter laten”, stak A.V. van wal met, het moet gezegd, een schitterend pleidooi. De feiten ten gronde betwistte hij niet en derhalve ging hij over tot een andere gekende tactiek. De gaven van Philippe werden uitvoerig en lyrisch besproken en kwamen samengevat hierop neer: nen crème van een gast, keizer, fel gewaardeerd lid, bestuurslid met onberispelijke staat van dienst, materiaalmeester pur sang, kroniekschrijver par excellence, KVK supporter ook in deze moeilijke tijden (al vond A.V. dat hij qua ploeg een betere keuze had kunnen maken), echtgenoot van de bovenste plank, altijd in voor een kwinkslag….. dit werd gebracht met zoveel passie dat Martin en Joost amper hun tranen konden bedwingen… A.V. met al zijn juridische ervaring zag dat hij “touche” had en vroeg dan ook met verheven stem de vrijspraak !
Daarop trokken onze bestuursleden zich terug om een vonnis te vellen, hetgeen niet gemakkelijk bleek. Had hij nu nog met z’n auto aan hoge snelheid een muur van een sporthal doorboord, tot daaraan en toe en kon men tot opschorting van straf overgaan…. maar aan een rit verzaken voor enkele regendruppels… na lang beraad kwam men eindelijk met het vonnis. Daarin stelde men dat betrokkene een zware overtreding begaan had maar dat hij, gezien zijn onberispelijke staat van dienst, slechts veroordeeld werd tot 2 trainingen van minimum 50 km in regenweer, af te leggen binnen de maand na uitspraak en te bewijzen via fotomateriaal te posten op Strava.
Onze raad bewees daarmee eens te meer op welk hoogstaand niveau zij acteren en slaagden er in alle partijen gelukkig te stemmen: enerzijds kreeg betrokken lid een waarschuwing, en anderzijds een zucht van opluchting bij beklaagde én zijn raadsman die zo een mogelijke veroordeling tot het dragen van een enkelband aan zich voorbij zagen gaan! Dit streng doch mild vonnis kon ook rekenen op algemene goedkeuring van de publieke opinie waardoor het fel geplaagde justitie weer sterk aan geloofwaardigheid had ingewonnen !
En, oh ja, bijna vergeten, er werd ook gefietst. Met 14 man vertrokken we richting Ronse, een rit van Arne, die hij gekopieerd had van Joost die op zijn beurt de rit gekopieerd had van Geert, dit onder het motto “we moeten het warm water maar één keer uitvinden”.
Door het hoge tempo en de forste rugwind kwamen algauw de eerste hellingen in zicht. Bij de beklimming van de Kluis werden we geconfronteerd met de geboorte van een nieuwe berggeit: met verbazend gemak, de vingers in de neus, op één been stoof Mark de helling op. Daarna volgde de statieberg en waren het opnieuw de sterke beren Xavier en Mathijs die het voortouw namen, dit op geringe afstand gevolgd door Mark.
Tijdens onze rit doorheen Ronse werd Arne zowaar lyrisch over zijn geboortesteek en kregen wij van hem belangrijke info over deze stad. Zo leerden wij dat je nooit zomaar kerk mag zeggen tegen de plaatselijke basiliek die luistert naar de naam Sint-Hermesbasiliek. Sommigen meenden dat het hier ging om de herpesbasiliek maar deze feiten spreken wij formeel tegen. En ja, Ronse was wel degelijk een mooie stad maar blijkt nu aan sterk verval toe. In feite heeft de stad de verhuis van Arne naar het mondaine Moorsele nooit volledig verteerd.
Even buiten de stad werd even gepauzeerd en kregen we gratis voor niks een prachtig panorama aangeboden. Met ferme tred ondanks sterke tegenwind werd op de terugweg nog de Tiegemberg bedwongen en toen iedereen dacht snel thuis ging zijn, vond Mathias zijn ogenblik gekomen om roet in het eten te gooien. Onder het motto "twee voor de prijs van één" slaagde hij er in om zowel voor- als achterband naar de Filistijnen te rijden. Gelukkig ontfermde broer Cies zich over deze problemen en onder het motto "wat we samen doen, doen we beter" werd het euvel hersteld. Twee broers die eendrachtig een probleem oplossen en tot een goed einde brengen…. Bij de Tinekes zijn er dus ook mogelijkheden tot het innig aanhalen van familiebanden via platte fietsbanden! Eens dit tot een goed gebracht en er een einde kwam aan de innige omhelzing tussen de twee broers konden we eindelijk richting thuis, richting douche, richting aperitief.
Voor de statistieken: 14 deelnemers, 80l afgelegde kilometers, gemiddelde van 25.0 per uur, 556 hoogtemeters, 2 platte banden, tonnen leute en plezier, hopen sportieve prestaties, ontelbare babbels en 0 regendruppels !!!
Yvan
Verslag van de rit naar Zeveren op 10 maart
Waaraan denkt de gemiddelde Tinekesvriend vanaf dit seizoen eerst als hij de zondagmorgen vóór dag en dauw al dan niet gezwind uit zijn bedstee rolt? Ongetwijfeld aan de Zoeten Inval die na ettelijke jaargangen Ten Koetshuize als VIPdorp vervangt. Vanaf nu blijven de Streuvelsvijanden daar bedroefd, verweesd en nostalgisch achter terwijl ze mijmeren over de tijd van toen, herinneringen en al die mooie dingen.
Wat we echter niet wisten was dat die vermaledijde Murphy ook zot is van een inval in de Zoeten en zich ongemerkt als superspion nestelde in de bufferzone tussen buiten - en binnenband van niemand minder dan onze president! Het is maar dat onze TripAdvisor Joost in Lapland vertoeft of hij had de onverlaat ongetwijfeld een ferme lap verkocht. Een cyberaanval op het hoogste clubgezag dus die echter alsnog zeer gevat gecounterd werd door onze frontsoldaten Frederik, Cies, Mark en Frederik die zich als duivels in een wijwatervat weerden en spurtend uit de loopgraven ontsnapten ter heil van de zielerust van de voorzitter.
Met lichte vertraging konden we de nabij gelegen dwarsliggers van de NMBS achter ons laten voor een primeur in de clubgeschiedenis : een 1e rit die via de ondoorgrondelijke wegen van de artificiële intelligentie zomaar uit de cloud geplukt werd. We kunnen als club nu éénmaal niet achterblijven in tijden van satellietverbindingen, cyberdinges, ChatGPT, apps, maanlandingen en andere gesofistikeerde raketten, bommenwerpers, drones en afweergeschut.
Naast de nieuwe aanwezigheid van tester Dirk bewees ook Brecht zijn skills als talentscout door Bert in de fanion te droppen. Beiden zijn duidelijk interessante profielen en zullen asap door het clubbestuur aan de onderhandelingstafel uitgenodigd worden.
De president zette onmiddellijk zijn Turbo op en wou zonder veske zjever naar Zeveren of all places. Helaas, driewerf helaas, aan kilometerpaal 15 werd zijn achterwiel opnieuw het slachtoffer van een verrassingsaanval! Murphy is een zatte Rus maar dat was zonder onze nuchtere Jan gerekend die op aangeven van Martin de lont definitief uit het kruitvat wist te halen. Een minuscule afgeplatte nagel die schaarsgewijs en met chirurgische precisie onverdoofd ter plaatse uit de buitenband verwijderd en vernietigd werd. Zelensky stuurde ons als de bliksem een triomfantelijk dankbericht via de Telegramapp.
Ondanks de talrijke diffuse weerberichten die in de loop van de week door amateurmeteo’s te pas en te onpas de ether ingestuurd werden, konden we genieten van droge maar frisse weersomstandigheden. Te noteren dat Meteo Tineke het op D-6 als volgt omschreef : “voorspelling voor zondag 10 maart op D-6 : fris, 5° aan de start maar zonnig boven de wolken. Het wordt snel 12°. Een strakke Noordooster die prima zit voor de terugweg”. Eens te meer klasse met grote K!
We reden vervolgens gezwind en zonder verdere noemenswaardige problemen richting Oost-Vlaanderen en konden ondertussen genieten van die typische “plat pays” vergezichten. Er was zelf een kleine strook strade Bianchi in Olsene voorzien kwestie van de stuurvaardigheid in dit seizoensbegin wat aan te scherpen.
De pitstop ter hoogte van Deinze doopten we om in fotoshoot waarbij de nieuwe uitrusting samen met de sponsors op de gevoelige plaat vereeuwigd werd.
Murphy deed in extremis nog eens simpel en viseerde nu het achterwiel van Brecht. Een laatste stuiptrekking echter die in een mum van tijd naar de prullenmand verwezen werd. Cies maakte nog even acrobatisch kennis met het asfalt na een pirouette op een glad stuk fietssuggestiestrook maar kon zonder verder averij de thuishaven vervoegen.
Bewogen maar mooie en gezonde rit. 12 renners, 76 km, 196 hm en 25,7 gemiddeld.
Tot zondag om 8:30.
Philippe
Verslag van de eerste rit van het seizoen , de Bevergemclassic op 3 maart 2024
Na een 5 maand durend winterreces schoot het clubgebeuren vandaag als een Sojoezraket terug in gang.
Het bestuur hield evenwel geen winterslaap en trok in het tussenseizoen op succesvolle sponsorjacht. Daarnaast besloten we de zaak verder te professionaliseren door het oprichten van een designafdeling (bedankt Cies en Frederik), het installeren van de velofolies clubapp (bedankt Joost), het verspreiden van een gesponsorde flyer om aan ledenwerving te doen en werd de cel administratie versterkt met regerend kampioen Yvan die de nieuwe VZW-regelgeving naadloos kon laten implementeren. Als kers op de taart konden we ook nog uitpakken met een gloednieuw clublokaal dat luistert naar de naam De Zoeten Inval.
Het was vanmorgen dan ook een gezellige drukte in ons lokaal met een toepasselijke naam alwaar boterkoeken, croissants en chocoladekoeken overgoten met roodwitte Bruynooghe koffie vol goesting onder de neuzen gestopt werden.
We namen afscheid van Kevin, Simon en Piet en bedanken hen voor de jarenlange inzet voor de club. Terzelfdertijd verwelkomden we Paulo, Fabien en Matthias als nieuwe atleten. De president haalde tijdens het welkomstwoord zijn beste Frans boven om Paulo meteen in de beste wielerclub van Heule een thuisgevoel te bezorgen. Voorlopig een status quo in ons ledenbestand dus maar Arne kan alsnog het verschil maken door schoonbroer en testrijder Dirk een Tinekeslicentie te bezorgen.
Alvorens stipt om 8:30 onder de hoede van parcoursbouwer Joost te vertrekken, werd overgegaan tot weging van het Tinekesvlees. Daarbij viel het op dat Yvan de kampioenenestiviteiten goed heeft doorstaan, dat Diederik messcherp staat na een hoogtestage in de USA en dat Xavier door zijn woon-werkverkeer op 2 wielen ook al in blakende conditie verkeert. Hier en daar sloeg de balans wel nog eventjes door maar na enkele ritten zal dit overtollig vlees ongetwijfeld gesmolten zijn als boter in de pan.
Voor het smakelijk ontbijt noteerden we liefst 16 aanwezige Tinekesvrienden, dit is 84% van het ledenbestand. 11 superhelden onder hen zagen een verlenging van hun Flandrienstatus wel zitten en trokken in heroïsche en apocalyptische weersomstandigheden op pad. Na enkele honderden meters voelden we ons al waterkiekens. Parcoursbouwer Joost had voor een vlakke opwarming langs de Golden River geopteerd om de spieren op de juiste spanning te brengen voor de uitgebreide heuvelzone. De uit haar oevers gebarste Leie wou voor spelbreker spelen maar kopman Xavier liet aan een sportief tempo zijn lievelingswaterloop splijten net als Mozes de Rode Zee. Onze vehikels werden in pedalomodus gezet en zonder problemen werd Lauweberg bereikt. Zoals Meteo Tineke eens te meer correct had voorspeld genoten we toch van enkele droge uren. Ondertussen volgden Fabien en Paolo Jorge hun inburgeringscursus met het aanleren van het typische Tinekesvriendenjargon: put! oottoo! links! reks! tegenligger! pannekoek! chasse petate! En het ging supervlot want de 2 debutanten werden meermaals in de voorste regionen gesignaleerd, prima aanwinsten mijn gedacht! Over berg en dal in het mooie Toscane van Zuid-Kortrijk genoten we van de vergezichten en de talrijke heuveltjes van Erika. De kopmannen werden vlot gewisseld en ook Cies deed meer dan zijn duit in het koplabeur niettegenstaande een kort nachtje van 4u slaap, respect! Naar traditie werd een korte pitstop gehouden in het pittoreske Spiere waar de hogedruk van de President het intellectuele onderwerp van het rustmoment was. Gelukkig geen lekke banden in deze barre omstandigheden maar toch een incident te melden: Net als zijn favoriete ploeg maakte Arne een slippertje in een modderstroom ter hoogte van de spoorwegbrug van Knokke Zwevegem. Zonder erg want het slib, slijk en bagger braken zijn val. Met een gebroken spaak als zwevende getuige kon Arne zijn weg vervolgen. Na een lus over St-Louis-Deerlijk bolden we Kortrijk binnen waar de geopende hemelsluizen ons welkom heten. Vuil maar voldaan werd de warme douche bereikt, heel mooie en sportieve tocht met het beste wat de nabije omgeving kan bieden, merci Joost! 68 km aan 25.6 gem en 281hm. Deze week wordt de nieuwe uitrusting geleverd, spannend!!!!!
Red Philippe & President
Abonneren op:
Posts (Atom)