Verslag van de rit van 25 juli 2020 naar Klerken

 

Wevelgem 6u15: In het witte huis loopt de wekker af. De President wrijft zich de slapers uit de ogen en rept zich naar het "Oval Office" waar hij de laatste weermodellen en buienradars consulteert. Oeioeioei, dat ziet er niet te best uit, de vertwijfeling slaat toe... de rit aflasten via Whatsapp zou echter te gemakkelijk zijn. Noblesse oblige, de ritarchitect moet en zal aanwezig zijn.

Ondertussen loopt een telex binnen van Red Phillipe die zich verontschuldigt wegens een tegenstribbelende maag na het uitgebreide bachanaal van de avond ervoor. Onze geliefde voetbalploeg KVK heeft zijn start niet gemist zoals de andere topploegen en prijkt voor de rest van het seizoen op een PO1 plaats , onze Keizer heeft dit uiteraard uitgebreid gevierd met een assortiment geestrijke dranken...

Ten Koetshuize 7u27: het rennersdorp ziet er nat en mistroostig uit, 4 fietsers melden zich toch aanwezig en ook één ramptoerist. (zie foto hieronder) De Fondateur komt in clubkledij maar op zeesletsen mededelen dat hij alleen maar naar de start komt kijken, het leedvermaak kan van zijn smoel geschept worden...

Niettegenstaande de vallende druppels wordt beslist om toch te rijden, het minipeleton trekt zich stipt om 7u30 op gang en op dat moment gaan de hemelsluizen wagenwijd open. De moesson trekt dank zij de opwarming van de aarde nu ook over Heule en omliggende gemeenten.

We ploeteren door overgestroomde wegen, het water staat tot aan onze braquet, we zien geen twee huizen ver en op het Hoge in Gullegem kunnen we nipt een modderstroom ontwijken. We voelen ons als echte dwangarbeiders op de weg zij het eerder in een pedalo.

Onversaagd stampen we verder , in Passendale stopt het met regenen en als toppunt liggen de wegen in West-Rozebeke er poerdroge bij! Kruisende wielertoeristen kijken met verwonderde blik naar onze modderbikes en regenvestjes.

Opschudding in de karavaan aan kilometer 20, Abu moet de pijp aan Martin geven wegens aanhoudende kniepijn. Onze geletruidrager had startverbod gekregen van zijn dokter wegens overbelasting maar wou toch zijn klassement verdedigen. De wedstrijdjury laat zijn goed hart zien en beloont zijn strijdlust toch met de volle puntenbuit .Blijven nog 3 musketiers over: Diederik, Arne en de President.

Klerken komt in zicht. De rit van vandaag is trouwens een remake van de oude rally Moorsele-Klerken, door de voorzitter gevonden in zijn Garminarchief van april 2010!

Aan de Vredesmolen houden we onze pauze. Deze molen met uitkijkplatform ligt op het hoogste punt van de streek en kent een bewogen geschiedenis. Deze heuvel werd door het Belgische leger op 29 september 1918 heldhaftig heroverd op den Duits. Onder leiding van Luitenant-Kolonel W Van Aert verpletterde zijn regiment 1e Cyclisten de vijand door een verrassingsaanval met de velo door de velden,  weiden en modder, zo werd de nieuwe wielerdiscipline cyclo-cross uitgevonden....

De terugweg wordt aangevat en we fietsen door het pittoreske dorpje met de schattige naam Madonna, gekend van de Hollywoodklassieker "Het varken van Madonna".

Het blijft droog, we fietsen al een tijdje zonder regenvestjes maar nu steekt de wind op en die zit serieus tegen. Het kopwerk wordt echter broederlijk gedeeld en vlot malen we de kilometers af.

Via Poelkapelle en Dadizele naderen we de heimat. In het microklimaat Moorsele vallen nog enkele minieme druppels maar moe en gelukkig raken we net op tijd thuis voor de volgende buienronde.

Leuke rit voor 70% in droge atmosferische toestanden afgelegd, voor herhaling vatbaar. 81 km aan 27.2 gem en 322hm.

Tot zondag voor nieuwe baantjes en ongekende dorpjes rond Doornik!!!

 

President

 

 

Sfeerbeelden van de rit van 25 juli 2021 naar Klerken

 

Verslag van de rit naar Nieuwkerke (Fr) op 18 juli 2021

 Na de schabouwelijke weersomstandigheden van 2 weken terug kreeg clubgps-fondateur Mark de gelegenheid om zijn toen voorziene meesterwerk vandaag aan het grote publiek te demonstreren. We waren razend benieuwd en onze fietsappetijt was enorm aangescherpt. De belofte van nieuwe wegen in een al doorploegd fietslandschap klonk als muziek in de oren en Mark kennende vermoedden we iets heel speciaals.

Natuurlijk dient er vóór het vertrek altijd eerst verzameld te worden  in ons vipdorp. De president zette onmiddellijk clubmecanicien Abu aan het werk want een slepende rem had voor een naar rubber ruikende rookpluim gezorgd van Wevelgem tot in Heule zonder evenwel de CO-2 normen te overschrijden. Er werd aldus glansrijk ontsnapt aan de toorn van Greta Thunberg die er voor bekend staat zelfs wereldleiders onbevreesd de les te lezen. Abu flikte het euvel in een handomdraai tot grote tevredenheid van onze voorzitter die aldus geen Cavendishke hoefde te doen. Grote klasse!

Met zijn negenen staken we onder een zonnige hemel van wal richting Nieuwkerke. Als club zonder volgwagen is het iets makkelijker om nieuwe wegen onder onze wielen te laten verdwijnen en  daar maakte onze parcoursbouwer handig gebruik van. Als ode aan onze onfortuinlijke Waalse vrienden werd er tot in Wervik vlakbij waterlopen gefietst waarbij onze gedachten naar hen wegstroomden. Onvoorstelbaar in onze contreien en hallucinant om te beseffen dat de plaatsen waarop wij fietsten bij hen momenteel enkel bereikbaar zijn met zuurstof en een duikerspak.

Er werd ondertussen volop gekeuveld over voorbije en toekomstige vakanties waarbij Piet een lans brak voor Slovenië, Xavier zich verbaasde over het vuile Zuid-Italië en Ivan goochelde met allerlei bestemmingen maar telkens gecounterd werd hetzij door corona, hetzij door overgelopen rivieren. De Veekaa blijkt steeds populairder te worden binnen Europa nu de rode clubkleur dominanter wordt in meerdere landen. Dit belooft!

Het aanvankelijk lichtlopend parcours werd stilaan golvender waarbij de enorme natuurpracht en schitterende vergezichten ons gezichtsveld volledig in vakantiemodus bracht. Abu trok de wijde wereld in maar zijn weerbarstige bolide vergaloppeerde zich opnieuw bij een splitsing. Hij liet de overige 8 Tinekesapostelen ter plaatse waarop Mark tijdens de pitstop te Neuf Eglise (wat een panorama! zie sfeerfoto's hieronder) hem telefonisch opdracht gaf zich te laten kruisigen zodat we hem even verder terug met beide voeten op de aarde konden plaatsen.  Wonder boven wonder deed deze move onze youngster herrijzen waarop hij beteuterd en plechtig beloofde zich vanaf nu te onderwerpen aan de op perkament vereeuwigde leer van Tineke.

Er volgden nog enkele tegelijkertijd lichtlopende en energieverslindende hellingen die er samen met de steeds feller oprukkende zon voor zorgden dat ons vochtgehalte naar een lager peil evolueerde. Droomscenario voor het Zuiden van ons land maar helaas konden we dat niet  veralgemenen.

Frederik had de mond vol over de kwaliteit en het hoog ontspanningsgehalte van deze rit hetgeen volmondig beaamd werd in het peloton.

De finale te Moorsele dreef het tempo nog flink op om vervolgens in gestrekte draf Heule binnen te rijden.

Superlatieven schieten te kort om deze etappe te omschrijven : ze behoorde in elk geval tot het betere werk en was een zeer welkome verfrissing in penibele klimaat-en coronatijden. Bedankt Mark, je bent uniek in jouw soort!

9 renners, 95 km, 26 gemiddeld en 300 hm.

Tot zondag voor een nieuw avontuur. Martin neemt over van Geert en neemt ons richting Vredesmolen. Tot zondag om 7:30!

 

Red Philip

 

Sfeerbeelden van de rit van 18 juli 2021 naar Nieuwkerke (Fr)

 

Groepsfoto rally "in het wiel van het ventiel" 110721

 

Verslag van de rit van 11 juli 2021, rally "in het wiel van het ventiel"

 Nu de teerlingen in de Tour zo goed als geworpen zijn en de Gentse feesten eind deze week in coronaversie van start gaan, blijft de spanning in het Tinekesklassement sterk aanwezig. Abu en  fondateur Mark geven elkaar voorlopig geen duimbreed toe terwijl de nummers 3,4,5 en 6 (Mathijs, Philippe, Piet en Yvan) op vinkenslag liggen. Spanning verzekerd de komende weken, er blijven  kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het podium cirkelen.

Alvorens af te zakken naar het Nelson Mandelaplein bliezen we verzamelen aan ten Koetshuize alwaar Abu de president overlaadde met administratieve formaliteiten : er zijn een paar adelbrieven nodig om een transfer naar een andere club te verhinderen en Arne bood direct zijn hulp aan onder de vorm van officiële pro deostempels. Wie ons paradepaardje wil afsnoepen zal kapitaalkrachtig en van goeden huize moeten zijn.

Het leek trouwens al een eeuwigheid geleden dat we nog eens konden proeven van een rasechte rally  : de Peugeot Classics werd hertekend en gaat nu door het leven als rally het Wiel van het Ventiel, een vereniging die zich onder het peterschap van Yves Lampaert  inzet voor mensen met jongdementie. Gezien de gemiddelde clubleeftijd waren we er dan ook als de kippen bij om onze sportieve en financiële bijdrage te leveren. President/PM Martin was de elektronische clubkas niet vergeten : de tijd van de griffel en de ruilhandel ligt nu achter ons en het smartphonetijdperk deed zijn definitieve intrede. Blikvanger aan de start was de gerestaureerde Peugeotvolgwagen 404 uit 1966. Daarnaast viel de uiterst professionele omkadering op en konden we nog even verbroederen met oud lid Pantani die na een doorgedreven opleiding bij ons nu het mooie weer maakt bij de Ramongs maar zich toch liever niet in ons peloton nestelde vanwege de vrees om uit de wielen gereden te worden. We begrijpen dat uiteraard.

Na de weegcontrole werden we al direct vergast op spijs en drank en bedelde de plaatselijke fotografe achter een foto van ons select gezelschap. Toegankelijk als we zijn lieten we ons haar lens welgevallen en stonden we meteen onze portretrechten af aan de organisatie.  Mathijs en Abu  namen resoluut de kopteugels in handen. Het was aandachtig kijken richting wirwar aan wegwijzers gezien de verschillende afstanden en de talrijk aanwezige renners.

Het parcours bracht ons via krinkelende en kronkelende wegen richting het land van Ooike waarbij er op geen hoogtemeterke min of meer gekeken werd. Te onthouden voor volgend seizoen : als de organisatie het heeft over een vlakke rit dan betekent vlak minstens 670 hm met Nokereberg als parel op de rode bollenkroon. De pitstop was dik in orde : voor elk wat wils, energierijke versnaperingen te midden een schilderachtig landschap. (zie foto's hieronder)

Tijdens de 2^de helft werden we om de haverklap getrakteerd op bulten en afdalingen van de beste soort. Vooral deze laatsten werden ferm gesmaakt door Mark en Red Philip die zich als een steen naar beneden lieten vallen terwijl polyvalente atleten als Abu, Martin, Mathijs, Frederik, Arne en Yvan ook vlug terreinwinst boekten op de steile stroken. De Tiegemberg had nog een verrassing in petto toen de kopgroep en danseuse een afslag miste en keuvelend richting top reed. De afslag zelf was een marteling voor hart, longen, dij – en kuitspieren maar terwijl renners rondom ons op de steile muur als bij bosjes van hun fiets tuimelden en te voet verder moesten, martelden de leden van onze club wiegend en hijgend de pedalen : karakter in het kwadraat, gepokt en gemazeld door ervaring en koersinzicht.

Via enkele lusjes rond Otegem, Avelgem en Moen kwam de Groeningestad steeds nadrukkelijker in beeld en bereikten we uiteindelijk moe maar voldaan de finish na een 90 km van puur fietsplezier.

Ijzersterke en mooie rally waarvoor chapeau aan de organisatie. 90 km, 8 renners, 25,6 gemiddeld en 671 hm. Tot zondag om 7:30!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit van 11 juli 2021, rally "in het wiel van het ventiel"

 

Verslag van de rit van 4 juli 2021 naar Schuiferskapelle

 Het zijn tegenwoordig op weerkundig en sportief vlak hoogst onzekere en verwarrende tijden. Rode Duivels dompelden Belgenland onder in een voetbaldepressie, buienradars blazen koud en warm tegelijk om nog maar te zwijgen over hun hoogst wispelturig vochtigheidsgehalte. Onheilspellende digitale berichten vlogen deze morgen dan ook in het rond : de president had de situatie perfect doorzien en merkte hoe ons bij uitstek nationaal product roet in zijn meteovoorspelling aan het gooien was. Er lijken geen zekerheden meer te zijn in deze wereld die bol staat van verrassingen, PFOS, supercellen, deltavarianten en zelfs windhozen. Rond de tijd van vertrek viel er evenwel geen spatje hemelvocht uit de lucht hetgeen ervoor zorgde dat er toch nog 6 dapperen besloten ten Koetshuize op te zoeken.

Fondateur Mark, parcoursbouwer van dienst, had zich deze week de moeite getroost om een gloednieuwe rit met tal van onbekende baantjes richting Nieuwkerke minutieus voor te bereiden. Gezien de slechte meteorologische omstandigheden in combinatie met het niet gering aantal km besloot onze clubgps ter plaatse om deze rit alsnog niet te rijden en ze in petto te houden voor een volgende gelegenheid. Onwaarschijnlijk hoe hij als een volleerde crisismanager onmiddellijk een dubbel alternatief van een 75-tal km aanbood : de keuze viel op Schuiferskapelle, een gehucht dat deel uitmaakt van de stad Tielt. Klasse met grote K van de man met een enorm clubhart.

Mark, Abu, Jo, Diederik, Mathijs en Philippe trokken hongerig en op zoek naar wieleravontuur de wijde wereld in. Aan kilometerpaal 8 gaf de gps van Mark reeds de geest maar gelukkig heeft zijn baasje een soort ingebouwd wegensysteem tussen de oren zitten dat onmiddellijk de taken naadloos overnam. We stonden erbij en keken er met open mond naar. De Belgische politiek had vroeger de mond vol over de inmiddels overleden ervaren gids maar de onze is nog altijd springlevend, alive and kicking dus en onbetaalbaar.

Even later gingen de hemelsluizen een 1^e keer open en werden de regenvestjes aan een doorgedreven test onderworpen. Abu voelde bij de eerste schuchtere hoogtemeters  de benen dermate kriebelen dat hij even fullgaz gaf zonder daarbij de Kyotonormen te overschrijden. Op één of andere manier had hij daardoor de aarde derwijze opgewarmd dat de vestjes even later aanvoelden als loodzware wollen truien en opnieuw in de achterzak verdwenen. De eerste zweetdruppels sierden onze gelaatsgroeven en in Schuiferskapelle konden we tot groot jolijt van Jo met de volle blaas onze pitstop houden. We waanden ons even in de Provence : een pittoresk landschap in combinatie met een volle zon ontrolde zich voor onze ogen. Bananen werden soldaat gemaakt,  buienradars werden uitgelachen en de sportdrank piste als een engeltje op de tong.

In de 2^de wedstrijdhelft bleek ons geluk echter opgesoupeerd. Mark heeft ook profetische gaven en stelde ons op een splitsing voor de keuze : ofwel de kortste weg richting huis ofwel nog een bijkomende lus van een 20-tal km. Gedreven door een soort pessimisme gingen we voor optie 1 en dat bleek achteraf de enige echte juiste keuze geweest te zijn. Even verderop brak de hel namelijk helemaal los en trotseerden we de meest apocalyptische toestanden. De helmen werden gemitrailleerd met kanjers van regendruppels, bliksemschichten herschiepen het landschap in een kleurrijke flipperkast en het gedonder zorgde voor een rauwe en lugubere sfeer. De remmen piepten en kreunden, het water kon uit de ogen geschept worden, kettingen hapten tevergeefs naar olie, de kuiten werden gemasseerd met halfkoude stenen. Het leek wel alsof de hemel op onze hoofden zou nederdalen. Het tempo werd opgevijzeld, de armen vertoonden een lichte buiging ter hoogte van de elleboog. Op moeder roepen was geen optie, we moesten dit alleen doen. A la guerre comme à la guerre. In Heule werden we geridderd in de orde van het waterkieken.

Genoten van een uitzonderlijke rit in uitzonderlijke omstandigheden waarvoor dank aan Mark! 75 km, 6 deelnemers, 26 gemiddeld en 176 hm. Tot zondag om 7:30!

 

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit van 4 juli 2021 naar Schuiferskapelle