Verslag van de laatste rit seizoen 2014 dd 28 september, Koolskamp
De allerlaatste van het seizoen : Ten Koetshuize baadde in
een onvervalste Champs-Elyseesfeer! Zelfs de weergoden deden hun duit in het
zakje en hadden een zomerse dag gereserveerd ergens in het begin van de herfst.
Het nieuws dat de club naast een kampioen dit jaar ook nog eens een Keizer mag
vieren, vervulde onze hartspieren met blijdschap : King Ronny wordt keizer
Ronny…Het doet ons met weemoed terugdenken aan de hoogdagen van onzen Tchmil.
Dikke proficiat Ronny, 3 op een rij waarvan de laatste een dot van een clean
sheet is : il faut le faire! Zelfs amper 3 uur slaap kunnen hem niet van de
start houden. De combinatie van massieve buikspieren met een staalhard karakter
zorgt voor een onoverwinnelijke cocktail. SB/PM Willy kwam haast ongemerkt de
tarmac opgereden. Zijn diepe voorhoofdsrimpels en brede gelaatsgroeven
verraadden een emocrisis waar geen enkele testosterongel tegen opgewassen is.
We konden maar net zijn transfer naar de Streuvelsvrienden verijdelen, zo
depressief was hij. Nader onderzoek wees uit dat niet de resultaten (lees : gebrek aan) van zijn voetbalploegske
maar wel de afwezigheid van moeder de vrouw loodzwaar op zijn gemoed woog. Mark
alias clubgps, fondateur en nog zoveel meer nam naast de proloog nu ook de
epiloog van het seizoen voor zijn rekening . De vacature van medekopman werd
ingevuld door de president waardoor deze rit een gouden randje meekrijgt :
naast een kampioen en een keizer in de buik van het peloton kregen we op kop
een zetelend en ex-president. Of hoe de presidentiële en keizerlijke garde
naadloos en conflictloos op elkaar aansluiten. Dirk showde de nieuwe scheidsrechterlijke
sportkousen en Petra droeg nog de sporen van haar valpartij : enig wit dijvlees
piepte doorheen een broekkijkgat en de knie vertoonde nog lichte sporen van de brutale
onthoofding der beenharen. We verwelkomden nog een testrijder uit de stal van
Bart Huysentruyt en in de volgwagen nam Kevin de honneurs waar daarbij
geassisteerd door 2 bevallige en piepjonge dames die zijn familienaam dragen.
Tim maakte het unieke plaatje compleet : de jongste en de oudste samen aan de
start. Na een korte briefing trok een 22-koppig peloton zich op gang voor de
laatste 65 km van een supergeslaagd seizoen dat de geschiedenis zal ingaan als
zondags bindmiddel, als remedie tegen de verzuring in de maatschappij, als bewijs van solidariteit onder een bende
kameraden die mekaar wekelijks oppepten, uitlachten en het sop uit de …ogen
reden. Geen heuvel te steil, geen afdaling te diep, geen pitstop overgeslagen :
Tinekesvrienden kennen hun wereld en deden alles op wieltjes lopen. Tegen een
gezapig tempo werd het seizoen nog eens bijeengekeuveld. De opschudding kwam
deze keer uit onverwachte NMBS-hoek : de slagbomen van een plaatselijke overweg
dreigde de groep te vierendelen. Er werden vliegensvlug enkele tandjes
bijgestoken terwijl de sportdirecteur als een volleerde kamikazepiloot
ternauwernood kon ontsnappen aan de toorn der bewaakte overweg. Gelukkig waren
de sportdirectrices volledig in de ban van K 3 zodat hen een jeugdtrauma kon
bespaard worden. De pitstop was er één om vingers en duimen van af te likken :
het smaakvol natje en droogje werd opgediend door heel charmant gezelschap!
Bedankt Kevin en co! Op weg naar ’t Merlijntje vocht Rambo menig duel uit met zijn derailleur maar kwam
er telkens als winnaar uit. Onze testrijder had een verrassingsaanval in petto
ter hoogte van het monument ter nagedachtenis van Odiel Defraeye. De bommen en
sleutels rolden over de grond. Gelukkig
kon ontmijner Rambo de aanval
neutraliseren en wist hij zodoende op zijn gemak de installatie van het
kalifaat op Vlaams grondgebied te verijdelen. Sterk!
Met de Gullegemse Champs Elysées in het vizier werd het
podium verzocht om voor 1 keer in ’t seizoen de kop te trekken. 162 jaar
ervaring en karakter op de eerste rij : jawadde dadde!
Keizer Ronny trakteerde in ons clublokaal met boterhammen,
mosterd, kaas en gehakt waarbij menig gerstenat in de atletische kelen
verdween. Ook onze slikspieren zijn duidelijk sterk ontwikkeld.Schitterende
apotheose van een seizoen om opnieuw in te kaderen.
22 renners, 64 km en 25,4 gemiddeld. Bedankt iedereen!
Verslag van de rit van 21 september 2014 Langemark
Druilerig
weertje boven “Ten Koetshuize”. Toch 19 flandriens aan de aftrap van deze voorlaatste
etappe van het prachtige clubgebeuren 2014. Onder de afwezigen noteren we oa de
eminente clubschrijver Red Philippe, last van pijn aan zijn goesting na een
slopend seizoen, en onze skatbewaarder Willy, last van pijn aan zijn
supportersgevoel na de zoveelste pijnlijke nederlaag van zijn ploegske uit
Zulte. De KVK-sups zitten in een zetel , zelfs met een forfaitscore aan de
rood-witte broek blijven we voor de boeren in het klassement! Ook fuifbeest Guy
mankeert op het appel en geeft hiermee zijn podiumplaats door aan Fondateur
Mark. Gezien de penibele meteo merken we
aan de start alle soorten vehikels op: van het ordinaire carbon over aluminium
tot old-fashion ijzer. Van racefietsen over crossfietsen tot de mountainbike
van potentieel Keizer Ronny. En van vehikels gesproken: de service-course is
vandaag in de bekwame handen van Bjorn die is uitgerukt met zijn werfcamionette
of is het een minicamion? Feit is dat de voltallige Streuvelsvrienden in de
laadruimte van het imposante voertuig er zonder probleem een algemene
vergadering kunnen in houden.
Onder leiding
van ex-SG Jacques trekken we ons stipt om 8u op gang richting Langemark. De
motregen houdt ons gezelschap, het is nog halfdonker, de autolichten van de volgwagen en het laveren
tussen de vallende bladeren baden ons in een “Parijs-Tours” sfeer, een echte
eindeseizoensklassieker dus. Net voor Steenbekebos houdt een waaier van 9
vriesganzen ons gezelschap waarbij zij er ons elegant op wijzen dat de Herfst
heden is begonnen. En om er ons eveneens aan te herinneren dat het
cyclocrossseizoen nu ook is gestart ploeteren we aan wegenwerken in Oekene door
10 cm modder…
Na een
originele landelijke tocht langs en door Moorslede komt Passendale in zicht.
Dit onooglijk dorpje is in het Britse geheugen gegrift door de bestseller “they
called it Passchendaele, we called it hell!”. Honderdduizenden soldaten
sneuvelden in 1917 bij de bestorming van de heuvelrug die wij keuvelend
opfietsen.
Break in
Langemark, ter gelegenheid van openboerderijendag (wreed succes in Waregem en
omstreken) aan de oprit van een landbouwbedrijf. Bjorn scoort met zijn zelfgemaakte
potting ofte broodpudding!! Ongelooflijk wat men met restjes Gyproc kan
produceren en fabriceren. Het smaakt in ieder geval, hartelijk dank Bjorn!!
De terugweg
wordt aangevat en de wegen blijven verraderlijk glibberig. Net na de passage
aan de grootste Britse begraafplaats op het Europese vasteland brengt Petra een
ultiem eerbetoon aan de slachtoffers van de zinloze veldslagen van WO I. In het
opdraaien van de Tynecotstraat stuikt Petra te gronde en vermengt haar bloed,
zweet en tranen met de morzels grond waar 97 jaar geleden heftig om werd
gevochten. De karavaan komt abrupt tot stilstand. Petra wordt opgetild en
opgepept door de ongebreidelde teamspirit van de Tinekesvrienden. Haar
carrosserie en fiets komen er quasi ongeschonden uit. Haar fietsbroek
daarentegen kent vanaf nu een sexy gaatjespatroon dat niet zou misstaan op de catwalk
van een naar aandacht smekende modegoeroe. Dapper fietst ze verder en bedwingt
ze zelfs de laatste hellingen van de dag in de eerste gelederen!! Bravo Petra!!
De laatste
meldingen op radio Tour gaan over Ringo (lekke band) en Rambo (nukkig
versnellingsapparaat). Bevuild en bemodderd bollen we onder een priemend
zonnetje tevreden Heule binnen. Heel leuke rit waarvoor proficiat en dank aan
parcoursbouwer Jacques en zijn co-piloot Kevin. 77 km aan 26,2 gem.
President
NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/596529785
Verslag van de rit van 14 september 2014 Kluis & Tinekesfeesten
Heule is in de ban van de Tinekesfeesten en dat hebben we geweten. Bij het ochtendlijke binnenrijden van deze feestgemeente werden her en der wandelende lijken aangetroffen die de vergelijking met Frankenstein perfect konden doorstaan. Ze bewogen zich voort als waren het ontsnapte mummies uit geheime Kortrijkse sarcofages of waren het eerder boeregemsupporters die verloren waren gelopen na een nachtje dansen op het graf van hun favoriete club? De biergalm die langzaam opsteeg richting bijna gedicht ozongat wees in ieder geval op een uitdeinende feesttoestand. Als club blijven we de verkiezing van Tineke van Heule heel genegen want het is Tineke en haar eredames die op de kampioenenviering het podium voorzien van warme kussen en trofeëen allerhande. Een mens zou voor minder zijn zondagochtenden opofferen. De mededeling op de blog dat onze SB/PM na afloop zou trakteren op de historische nederlaag van zijn cluppie zorgde voor een zeer gestoffeerd deelnemersveld. Liefst 21 (éénentwintig) renners wilden dit onder geen enkel beding missen. Zelfs MM Pantani verscheen na een korte nacht aan de start of hoe een ochtendlijke urinelozing de drang naar zadelpijn onbeheersbaar maakt. Ook sensatie in de volgwagen toen bleek dat sportdirecteur Wesley geflankeerd werd door een rasechte wereldkampioen in de persoon van zijn nog piepjong zoontje Nand. Piet was ritarchitect en kreeg good old Willy (old soldiers never die) als medekopman aan zijn zij. Transpiratie is immers de stille getuige van verdoken verdriet en kanaliseert psychologische pijn in beekjesvorm richting moeder aarde. De roodwitte sups in het peloton wisten toen nog niet welk avondlijk onheil boven hun hoofd hing maar het clubreglement is daarover heel duidelijk : spreek-en leedvermaakverbod op het grondgebied van een deelgemeente bij roodwitte onheilstijdingen. Zo hoort het natuurlijk, in elke familie dient het gezinshoofd eerbiedig bejegend te worden. De rit was nog maar pas aangesneden of we maakten al kennis met de 1e Heulse clochard uit de geschiedenis. Aan de scheve rechten lag een uitgetelde feestvierder in moederschootpose de straatstenen te verwarmen. Een bizar schouwspel vol tragiek op een symbolische plek. Als scheef recht wordt en recht scheef dan is het amper verwonderlijk dat de aantrekkingskracht van de aarde het vertikale bliksemsnel omtovert in het horizontale. De Tinekestrein denderde evenwel in alle hevigheid verder op zoek naar uitdaging en calorieverbruik. Het was genieten geblazen langs het oervlaamse plat pays dat Jacques Brel zo mooi wist te bezingen toen hij nog springlevend was. We laveerden aanvankelijk behendig langs de heuveltjes van Erika net zoals de Kerels in een ver verleden even speels hun tegenstanders dribbelden. Tot Piet plots dé verrassing van de dag uit zijn helm toverde : de vervaarlijke Kluisberg dook als een slokop voor onze wielen op! Er was geen ontkomen aan, we puften en hijgden ons in verspreide slagorde richting dak van de Vlaamse Ardennen. De verwoede inspanningen werden op de top beloond met overheerlijke rijsttaart en cake made @home door de echtgenote van Wesley. Bedankt Wesley en co, zowel de bereiding als de bediening verdienen een Michelinster! Van daaruit ging het tegen een gezapig tempo richting dé Feestgemeente van Vlaanderen. De SB/PM zorgde nog even voor opschudding door langs achter lek te rijden (kwestie van de kelk tot op de bodem te ledigen) en even verderop verzopen Rambo en enkele ploeggenoten nog in kettingproblemen. Het fluitje bevond zich jammer genoeg achteraan of zoals de president het pleegt te stellen : de paarden waren achter de kar gespannen met als gevolg dat diezelfde paarden begonnen te galopperen in een drafwedstrijd. Gelukkig werd radio Tineke in extremis gebriefd en kon de toestand opnieuw genormaliseerd worden. Eind goed al goed dus en onder een feestelijk klokkengelui kwamen we aan op de terras van de Kameleon alwaar de dorstige kelen gelaafd werden op kosten van de nog altijd in stevige conditie verkerende clubkas. Heel mooie rit waarvoor dank aan Piet en medekopman Willy. 21 renners, 70 km en 26,5 gemiddeld. Tot zondag! Red Philip
Verslag van de rit van 7 september 2014 , Franco-Belge
Nog niet de ultimo kilometro maar toch al de laatste maand
van het seizoen. De klassementsteerlingen zijn bijna geworpen maar van een
eindeseizoensfeertje is er absoluut nog geen sprake. Alles begint stilaan naar
de herfst te ruiken en te voelen : starten om 8u, een graadje minder al konden
we met de voorgeschotelde 14 gr niet klagen. De klassementsplooien zijn nog
niet helemaal glad gestreken en dat verklaart ongetwijfeld het dik mistgordijn
dat Ten Koethuize had ingepalmd. Het was voor Pantani dan ook een hele opgave
om op alle schimmen de juiste naam te kleven. Zelfs zonder de aanwezigheid van
een vertegenwoordiger van de Brailleliga slaagde Wim er toch in alles in juiste
banen te leiden. Van een doorwinterde MM gesproken dus.
De fondateur liet niks aan het toeval over en had zich tot
de tanden gewapend voor het geval de
snelheidsbegrenzer van de club defect zou zijn. Zijn tandarts wou geen tandje
bijsteken dus stak Mark dan maar een wieltje bij : uniek in onze geschiedenis,
een toprenner aan de start met…3 wielen! In tegenstelling tot vorige week
verscheen Bart Huysentruyt nu toch aan de start : geen wilde nachtelijke
escapade deze keer maar wel een topfitte
Bart in het gezelschap van zoon Mathijs. Topact van deze rit was evenwel
niemand minder dan Luc Clinckemaille die in retro- Tenteuitrusting de show stal.
Bleek dat deze karakterman stilzwijgend de handschoen had opgenomen na enkele
voorafgaande speldeprikken die op D-1 uitgedeeld werden door Geert Depoortere 2
en Guy. Nog een opgemerkt wederoptreden was dat van de ex-secretary general
Jacques. Daar waar Anquetil destijds rondreed met een rekenmachine , rijdt onze
Jacques rond met een smartphone in de achterzak. Terwijl de ene Jacques met
seconden jongleerde, heeft de andere Jacques een app “hoe rij ik 10 ritten” geïnstalleerd.
Het dient gezegd dat het toestel zich uitzonderlijk goed van zijn taak kweet.
De SB/PM raakte net fit na zijn liesdébacle van vorige week.
Het pleit voor zijn recuperatievermogen en de goede zorgen van zijn echtgenote die
een dreigende scheur zodanig wegmasseerde dat zelfs de blauwe pillekes op zijn
nachtkastje heel de week onaangeroerd konden blijven. Opnieuw het bewijs dat de
combinatie leeftijd/liefdevolle verzorging voor medische mirakels kan zorgen.
Willy was zelfs parcoursbouwer en kreeg daarbij assistentie van Kevin die de
Tinekestrein mee hielp laveren door de dikke, ochtenlijke erwtensoep. Yvan
verscheen ook nog eens aan de aftrap al was het deze keer in de gedaante van
sportdirecteur. Hij had voor de gelegenheid de bolide van zijn moeder uit de
oldtimerkast gehaald.
De zonne-en ander brillen bleven tijdens de 1e
wedstrijdhelft weg van ieders neus. De dichte mist zorgde niet alleen voor
overmatige dampdruppels maar het was ook uitkijken geblazen voor onverwachte hindernissen
die op elk moment uit het niets tevoorschijn konden komen. Het kopduo kweet
zich evenwel uitstekend van zijn taak en loodste het peloton heelhuids over de
Franse grens waar Yvan uitpakte met overheerlijke frangipannes, gechocolateerde
suikerwafels en energiedrank. Luc keek zich de ogen uit de kop en besefte dat
de hedendaagse wielertoerist een luxepaard geworden is. Wie weet, vervolgt hij
volgend seizoen opnieuw onze rangen? Bedankt Yvan!
Op de terugtocht naar de heimat brak de zon helemaal door en
verteerde ze aldus de laatste mistslierten. We kwamen plots van de herfst in de
lente terecht. Deze plotse weerswisseling leidde ook bij het tegenliggend
verkeer tot een opmerkelijk tafereel. Een overjaarse Franse amazone kwam in een
rotvaart op het peloton af. Waren het lentekriebels of de aanbik van zoveel
atletisch vermogen op 2 wielen die haar de pedalen deed verliezen? Feit is dat
Rambo wel wou ingaan op haar amour brute-avances door haar carrosserie
hardhandig te molesteren. De dame kreunde van plezier, voelde de climax naderen
en stormde als een jong veulen recht op onze sportdirecteur af. Yvan wou
evenwel van geen liefde weten en reed nog vlugger achteruit dan de dame
vooruit. Hilarisch tafereel dat recht uit een Vlaamse soapserie leek te komen.
Gesmaakte rit waarvoor dank aan Willy en de medekopmannen
Kevin en Dirk. 78 km, 20 man en 26,7gem. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 31 augustus 2014
De wegen van onze Tinekestour zijn soms ondoorgrondelijk. Wie na het vlak intermezzo van vorige week dacht dat de hoogtemeters aan een vroege winterslaap begonnen waren, kwam nogal bedrogen uit. Het was uitkijken geblazen voor de klassementrijders want vandaag stond een monument uit de Ronde op het programma : die vermaledijde Koppenberg bestaande uit maar liefst 66240 kasseikopjes die zij aan zij de rug van deze reuzenbult draperen. Lastige vooruitzichten dus en het was dan ook uitkijken naar het deelnemersveld. Waar zitten de berggeiten, waar zitten de asfaltjeannetten, waar zitten de dappere krijgers, waar zitten de pantoffelhelden, waar zitten de huisduiven, waar zitten de avonturiers, waar zitten de pistoletsfacteurs? Het blijft koffiedik kijken, het enige controleerbare feit was : 13 renners en sportdirecteurSteven aan de start. Waarvan akte door MM Pantani.
De president werd opgevorderd door de first lady en moest willens nillens zijn actieterrein verleggen naar Zuid-Frankrijk waar de zon en de Ricard soelaas brengen na een jaar van hard labeur op en naast de fiets. Onze Willy, de gewaardeerde SB/PM van deze vereniging, vond het nodig zich zonder opwarming te meten met zijn nageslacht in de spurtdiscipline. Resultaat : een liesverrekking én een depressie ingevolge het geklungel van zijn favoriete voetbalclub waar momenteel een Babylonische spraakverwarring heerst. Spoedig herstel Willy, een mens zou voor minder forfait geven!
Onder een twijfelende wolkenhemel en een omgevingstemperatuur van om en bij de 14 graden namen Kevin en Simon (onze club wordt een familiebedrijf waarvan de opvolging nu al in de sterren geschreven staat) een uitgedund peloton op sleeptouw. Kevin had moeite noch tijd gespaard om van deze rit een hoogstandje te maken en loodste het peloton tegen een verstandig tempo naar de hindernissen van de dag. Geert II zorgde voor een vroege verrassing door zijn 1e lekke band van het seizoen te laten registreren. Zelfs lichtgewichten ontsnappen niet altijd aan de wetten der leeglopende luchtkamers. Ook de fondateur deed zijn duit in het zakje : gelukkig was zijn voorband het slachtoffer want zijn hoogtechnologisch toestel vertoontafstotingsveschijnselen als het achterwiel dient vervangen te worden.
Voor dé hindernis van de dag werd het peloton opgesplitst in 2 categorieën : berggeiten en natuurliefhebbers. In de2e groep enkele verrassende namen : Pantani, Bjorn,Geert II, de champen Red Philip. Bij de berggeiten ook enkele opgemerkte namen : Bart Vanhoutteghem en Piet. Er werd gekozen voor een devote verzamelplaats : bij de grot waar Marie de soep en God de dag schept. Bjorn beleefde de schrik van zijn leven door in een draaiende bocht ten prooi te vallen aan dewijdgapende muil van kiezelstenen : een gedonder van jewelste, Bjorn tegen dek met een bloederig tafereel als gevolg. Alsof dat nog niet volstond stapte Pantani aan de pitstop ontredderd,gekraakt en gebroken van zijn semi stalen ros. Diagnose : een geblokkeerde rug. Sportdirecteur Steven moest dus vol aan de bak : enerzijds de vingers van Bjornnaaien en terug in de noot trekken, anderzijds de rug van Pantani kraken. Daarnaast nog eens zorgen voor de bevoorrading : het zweet parelde op zijn voorhoofd. De avonturen op de Koppenberg zelf mochten er ook wezen : de bril van Bart Vanhoutteghem donderde van zijn door zweet glibberig geworden gelaat recht de vernieling tegemoet terwijlPiet baalde van de beenkrampen en alle moeite van de wereld had om zijn getergde longen terug onder controle te krijgen. De bevoorrading door Hof van Steven heelde evenwel de meeste wonden en er kon met hernieuwde moed opgestoomd worden naar de thuishaven. Bedankt Steven!
De Varent deelde nog enkele spierspeldeprikken uit waarna uiteindelijk een pittige finale langs het Kanaal garant stond voor een stevige conditietest. Moe maar gelukkig bereikten we ons geliefd Ten Koetshuize. 14 renners, 80 km en 26,5 gemiddeld.
Verslag van de rit van 24 augustus 2014 Doom- & Kruiskerke
De zevende dag rustte hij…Niks van dat bij ons : wij rusten
tijdens de week en vlammen er op los de zondagmorgen. De sfeer van de grote
dagen hing in en rond Ten Koetshuize. Niet druppelsgewijs maar als in een
regenvlaag stroomden de Tinekesatleten het vipdorp binnen. Het was alle hens
aan dek bij Pantani die ogen, vingers en bijlagen te kort kwam om alles op het
wedstrijdblad genoteerd te krijgen. Onze seniorenafdeling – beter bekend als de
Streuvelsvrienden – stond erbij en keek ernaar. Even verwarring aan de
inschrijvingstafel toen vermoed werd dat er zich een zwartrijder tussen de
mazen van het startnet probeerde te wringen. Na een screening door onze
anti-fraude en witwascel bleek het evenwel om de afgeslankte versie te gaan van niemand minder dan Bart
Vanhoutteghem! Zijn camouflagetechniek had een averechts effect : als enige in
lange broek. Wou hij hiermee een statement maken? Dat hij thuis en overal de
broek draagt of is het juist andersom? Volgens sommigen heeft het te maken met het
beschermen van 3e graads brandwonden opgelopen tijdens een
welverdiende en uiterst zonnige vakantie. Wat er ook van weze : welcome back
Bart! We mochten tevens “oude” krijger SB/PM Willy opnieuw verwelkomen. Hij
bleek net lichamelijk hersteld van een zware zomerse sportprestatie : het
volgen van het WK voetbal, de Tour, de Giro en Europees patattenvoetbal. Vooral
van dat laatste moest hij ferm recupereren. Voorts merkten we nog enkele
bedrukte gezichten op : het zaterdagavondvoetbal had niemand vrolijk gemaakt.
De ethische commissie van onze club heeft in samenspraak met de
veiligheidscommissie evenwel besloten om tot nader order een
voetbalspreekverbod uit te vaardigen. Kwestie van te vermijden dat de Koude
Oorlog tussen roodwit en roodgeelgroen escaleert in een prei –en
patattengevecht. Voorts mochten we ook Gerd opnieuw in de armen sluiten, zij
het als sportdirecteur en chef van de ravitaillering.
Parcoursbouwer van dienst was niemand minder dan good old
clubgps fondateur Mark. Er zijn nog zekerheden op zondag : zelfs bij het
uitvallen van alle satellietverbindingen
en elke vorm van elektriciteit raken we met dergelijke locomotief altijd
thuis. Zijn 6de oriëntatiezintuig is fenomenaal ontwikkeld, alsof
het een hormonenbehandeling heeft ondergaan.
Net voor de start polste de president nog naar een kandidaat
medekopman : plots leek het alsof er een peloton zwaluwen over onze hoofden
scheerde maar uiteindelijk bleek Guy bereid samen met Mark de wapens op te
nemen richting Dooms-en Kruiskerke.
In een omgevingstemperatuur van 8 graden maar toch onder een
veelbelovende hemel werd de Tinekesmachine op gang getrokken zoals indertijd
John Massis treinen in beweging zette. Na een goed uur wedstrijd onstond er
deining in het peloton vanwege de continue snelheidsovertredingen die het
kopmanschap beging. De maximumsnelheid van 26 km/u werd niet gerespecteerd door
de uitvinder van de snelheidsbegrenzer himself! Onwaarschijnlijk goede benen
lagen hier ongetwijfeld aan ten grondslag. Even later opnieuw consternatie toen
niemand minder dan onze maillot jaune Ronny lek reed. Red Philip overweeg
eventjes een demarrage om nog in extremis een gooi naar de titel te kunnen doen
maar liet uiteindelijk dit snode plan toch maar varen. De pitstop vond plaats
in een idyllische en bosrijke omgeving. Bospoepers kregen we niet te zien,
prostaatgevoelige urinestralen daarentegen wel. Bedankt Gerd voor het aangename
natje en droogje!
Op de terugweg namen Pantani en Ringo het heft in handen
waardoor de snelheid opgedreven werd en er een 3 op de garmins en andere cat
eyes verscheen.
Heel amusante rit die perfect gestroomlijnd werd door onze
clubgps. Bedankt fondateur Mark!
89 km,23 renners en 26,4 gemiddeld.
Tot zondag op de Koppenberg!
NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/575473318
Verslag van de Merlijntjesrit Ieper en de Menenpoort van 17 augustus 2014
Eigenaardige gewaarwordingen op weg naar Ten Koetshuize
vanuit Kortrijk centrum, het mekka van het Zuidwestvlaams voetbal. Geen zwaard
van Damocles boven het hoofd maar eerder hoogzwangere wolken die niet in hun
waterkaarten lieten kijken. Bevonden ze zich boven of onder de buienradar,
waren ze op weg richting Bermudadriehoek, dolden ze wat met de dappere
Tinekesvrienden die onder alle omstandigheden het echtelijk bed ontvluchten op
zondagmorgen of waren ze echt van plan hun ingewanden uit te kotsen? Feit is
dat het wegdek nu eens droog, dan weer nat oogde zonder dat regendruppels zich
als volleerde zelfmoordpiloten op moeder aarde te pletter lieten storten.
Traditiegetrouw veegde Pantani als eerste de startplaats stofvrij
om vervolgens zijn inschrijvingstafel strategisch op te stellen zodat er voor
de start geen vermenging mogelijk was met het vijandige Streuvelskamp. Door de
wankele constructie van die tafel en bij gebrek aan wielerstewards fungeerde de
statige wagen van de sportdirecteur dan maar als buffer om de hooligans uit
beide kampen niet op ideëen te brengen. Het bleef bij wat mondeling
spierbalgerol dat - gezien de musculaire
dreiging vanuit Tinekeshoek - koelde
zonder blazen. Het leek er aanvankelijk sterk op dat het deelnemersveld heel
mager zou uitvallen maar uiteindelijk kregen we toch een 13-koppig peloton bij
elkaar. Guy werd gevraagd niet te starten in de WO I – rit vanwege de grote symboliek
die verbonden is aan zijn huidig puntentotaal : 1914! Als man van de wereld
gehoorzaamde hij zonder morren. We hadden gehoopt dat broer Rambo de herdenking
compleet zou maken door als 14de aan de start te verschijnen. Ijdele
hoop zo bleek want net voor het ter perse gaan werd hij in de coulissen van het
Kortrijks zomercarnaval gespot alwaar
hij ogen en handen te kort kwam om rondborstige en dikbuikige danseressen te
voorzien van pluimen en tepelpleisters. Iemand moet zich toch opofferen om dit
vuile werkje op te knappen en het feit dat men daarvoor uit ons ledenarsenaal
recruteert, doet ons plezier en wettigt volledig de afwezigheid van Rambo.
Simon was de ritarchitect van dienst. Hij en Kevin
compenseerden daarmee ruimschoots de afwezigheid van hun pater familias die de
jongste tijd wel van de aardbol lijkt verdwenen te zijn. Zelfs uitdagende
boerenkreten op sociale media blijven onbeantwoord. Vanuit de volgwagen zag Red
Philip dat het goed was. De WO I memorialrit baande zich een weg langs Vlaamse
wegen en velden waar exact 100 jaar geleden het bloed zich in kronkelende
beekjes een weg zocht richting vrijheid. Indrukwekkende kerkhoven zijn nu de
stille getuigen van deze gruwel. Ze blijven op het netvlies gebrand. Het bloed
van toen wordt vervangen door het zweet van nu : elke wielertoerist zou deze
rit eens moeten rijden als eerbetoon aan zij die hun leven gaven voor de
toekomst van de mensheid. Ter hoogte van de Menenpoort maakte de sportdirecteur
zich even zorgen over de hoogte van de gevarendriehoek in combinatie met deze
van de befaamde poort maar uiteindelijk bleek het centimeter ipv
millimeterwerk. Op de Ieperse Grote Markt werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen
gelaafd waarna de 2e rithelft
op gang gefloten werd.
Er werden een 2-tal snoeiharde cartouches afgeschoten
waarbij de 2de zich voltrok in de straten van Moorsele. Een
premature finale want de Merlijntjesrit wordt traditioneel ontbonden voor de
poorten van ons clublokaal alwaar overheerlijke boterhammen met gekapt, kaas en
moutarde de Dijon overgoten werden met gerstenat van de zuiverste soort. Tussen
pot, boterham en pint kon nog vernomen worden dat Simon en Mathijs dé
topschutters zijn van de club : ze worden voor de 2e keer in hun
pril bestaan vader! Proficiat aan beiden die daarmee bewijzen dat bed-en
wielerprestaties perfect hand in hand kunnen gaan.
13 renners, 74 km, 27 gemiddeld en een heel mooie in
geschiedenis gedrenkte rit.
Red Philip
Verslag van de rit naar Steenstraete 100814
Het blijft een Belgische
zomer om u tegen te zeggen : even wisselvallig als de resultaten van de
Zuidwestvlaamse voetbalclubs. De ene keer klitten donkere wolken samen om er
een klank-en lichtspel van te maken, de andere keer priemen de zonnestralen
doorheen het wolkendek om al wat wit is, bruin te maken. Deze zondagmorgen was
het niet anders : de weerstations hadden het over wisselvallig weer, de
buienradars voorspelden een droge voormiddag en meteo Tineke zat er voor wat temperatuur en windrichting betreft er boenk op. Na de eerder
matige bezetting in de voorgaande
ritten, daagden nu toch al 19 man op! Het heroptreden van onze MM Kroaat
Pantani zat hier allicht voor veel tussen. Zelfs de poorten van Ten Koetshuize
gingen na 3 werkloze weken terug open : overal waar Pantani komt gaan deuren
open, zelfs de meest beveiligde.
Ondanks de temperatuur ontwaarden we toch twee koukleumen
aan de start : fondateur Mark en Tim. Hun vestimentaire overdosis hield
evenwel verband met een nieuwe trainingsvorm : overtollig
spierweefsel verbranden door het transpiratieniveau te verhogen. Echte
conditiefreaks die hun tijd ver vooruit zijn.
De kalender was ons gunstig gezind : na enkele copieuze
hoogtemeterritten stond nu een overgangsrit tussen berg en dal op het programma.
Kevin was parcoursdirigent van de week terwijl Geert Depoortere de 2de zijn rol
als sportdirecteur voor de gelegenheid niet wilde delegeren aan vrouwlief. Had hij
slechte punten vergaard, was hij in extremisch gebriefd door de weergoden of
zat de 1e overwinning van zijn favoriete ploeg er voor iets tussen? De Streuvelsvrienden waren welgeteld met 4 al
was hun penningmeester-voorzitter-ceremonie-en materiaalmeester in geen velden
en wegen te bespeuren. Een onthoofd team alshetware.
Champ Ronny wil van geen wijken weten en domineert op
Merckxiaanse wijze dit kampioenschap. De Kannibaal is duidelijk herrezen, het
wordt een hele opgave om hem in het tussenseizoen uit de greep van bloeddorstige
managers te houden. Gelukkig is onze SB/PM een gepensionneerde bankier die weet
waar de financiële klepel hangt zodat de gezondheidstoestand van de clubkas
niet afhankelijk is van uitgaande transferts.
Kevin werd in de frontlinie geassisteerd door David of hoe
de juniors het tegenwoordig overnemen van de seniors. Een toestand die perfect
in evenwicht is want de zonen werken voor de vaders die genieten van hun
welverdiende rust na een leven van hard labeur in overheidsdienst en het
bankwezen. De fondateur had een gloednieuwe snelheidsbegrenzer meegebracht. Het
ding zorgt ervoor dat het 1e
wedstrijduur vanaf heden nog tegen maximaal 26km/u mag gereden worden om de
clubdiesels langzaam maar zeker op temperatuur te brengen. Vanaf volgend
seizoen zou zelfs aan de parcoursbouwers gevraagd worden om trajectcontrole te
voorzien. Straks komen ze nog van heinde en verre om de best practices van die
onnavolgbare Tinekesvrienden te ontleden.
Het werd een heel mooie rit waarvan de eerste 50 km heerlijk
bolden daarbij geholpen door een aangename rugwind. De pitstop was opnieuw van
een culinair hoogstaand niveau : cake en andere lekkernijen vervaardigd op
ambachtelijke wijze. Bedankt Geert! Na deze verwennerij werd duidelijk waarom
Geert zijn echtgenote op non-actief had gezet. De hemelsluizen werden
druppelsgewijs opengezet om enige kilometer verderop alle remmen los te laten :
het water viel met bakken uit de lucht, regenvestjes werden uit menig achterzak
getoverd. De sportdirecteur had de situatie perfect ingeschat : van tactisch
inzicht gesproken!
Als echte Flandriens stoomden we op richting Heule nog
nagenietend van enige hoogtemeters en een malse kasseistrook. Bedankt Kevin
voor dit zeer aangenaam vlak intermezzo!
19 renners, 93 km en 27,2 gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/563466891
Verslag van de rit van 4 augustus 2014 Maarkedal-Mater
Alles was opnieuw aanwezig voor onze zondagse
evenwichtsoefening op 2 wielen. Glimmende bolides, stralende zon, onthaarde en
behaarde kuiten, fel ontwikkelde buikspieren, aerodynamische helmen , een
parcoursbouwer, een sportdirecteur en last but not least het ochtendlijke
gezelschap van onze Streuvelsvrienden. Gedreven door een soort bedrijfsspionage
pikt hun management graag eens een Tinekesbriefing mee ten einde hun
clubstructuur up to date te houden. Vestimentair, conditioneel en
inschrijvingstafelsgewijs is daar evenwel nog veel werk aan de winkel. Alleen
hun kampioenenviering blijkt al op punt te staan : ze reserveerden een tafel
voor 4 personen in de Hollywok en slaagden er zelfs in DJ Jos uit Landen vast
te leggen om een overdosis decibels door de lucht te slingeren. Opvallend
gegeven was dat de meerderheid van ons aanwezig elftal uit 50-plussers bestond
of hoe het karakter evenredig toeneemt met de leeftijd. De jongere exemplaren
zitten momenteel her en der verspreid over het Europees continent waar ze als
waardige Tinekesambassadeurs uitblazen van een jaar vol hard labeur op en naast
de fiets. Een opnieuw gezond verklaarde Geert S vierde zijn rentree als
gewaardeerd parscoursbouwer en zo wisten we meteen waar we aan toe waren :
hoogtemeters, hoogtemeters en nog eens hoogtemeters!
Voor de 2de keer in evenveel weken besloot een
van conditie blakende president om het peloton mee op sleeptouw te nemen. De
windrichting zat net als het tempo heel goed hetgeen ervoor zorgde dat de
bergzone in optimale omstandigheden kon aangesneden worden.
Jacques, de ex-secretary- general, vond dat de
werkloosheidsgraad van de MM a.i. de jongste weken de ogen uitstak en besloot dan
maar om pal aan kilometerpaal 7 lek te rijden. Zijn hoogtechnologisch materiaal
verdraagt geen reserve-onderdelen zodat hij zelf op Sylvère Maesachtige wijze
aan de slag moest. De grootte van het ventiel zorgde voor hilarische
toestanden. We werden als het ware in de tijd teruggecatapulteerd ,recht naar de
les biologie. Bjorn gaf als een toegewijde leerkracht tekst en uitleg over de
omvang, dikte lengte en grootte van tepelbedden
-en toppen bij de gekleurde vrouwelijke populatie. Het dient gezegd :
hij is kenner!
Na dit hoogstinteressant didactisch intermezzo stoomden we
op richting bergzone. De Korte Keer presenteerde zich in volle glorie en werd
door iedereen vlot verteerd. Even verderop was het opnieuw prijs : de Ladeuze
deed opnieuw bloeddruk- en hartslageters stijgen maar ook hier werd niemand in
de vernieling gereden. Zelfs kasseien stonden op het menu : de rit kreeg de
allures van een regelrechte topklassieker. De pitstop was van hetzelfde kaliber
als de etappe zelf : champ Ronny serveerde gekoelde dranken terwijl de door
zijn echtgenote versgebakken cake de smaakpapillen streelde. Bedankt Ronny,
prachtige bevoorrading! Tussen de cake door werd ter plaatse nog vlug een
aflevering van het moppenprogramma “Hygiëne thuis en daarbuiten” ingeblikt. De
vervoeging van het werkwoord pijpen werd aangeleerd waarbij lakens verbannen
werden naar plaatsen waar de zon niet komt. Er werd zelfs gezongen van “madame
pipi a des ennuis…”. Wat een talentvolle club!
Vol energie gingen we op zoek naar de uitdagingen van de 2de
rithelft. Die waren niet min : Wolvenberg, Vossenhol, nog een portie kasseien
en als slot de race langs het Kanaal waar nog snelheden van om en bij de 50
km/u werden genoteerd!
5 sterrenrit van Geert S die duidelijk kwaliteit verkiest
boven kwantiteit! Bedankt Geert, hier zat werkelijk alles in wat een
wielertoerist zich maar kan wensen! Klasse!
11 renners, 1 sportdirecteur, 91 km tegen 25,7 gemiddeld.
Tot zondag!
NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/557844006
Verslag van de rit van 27 juli 2014 Ploegsteert
Na enkele weerkwakkelzondagen waarbij we vergeefs slimmer probeerden te zijn dan meteo Tineke, verzamelden ondanks de congé payé toch nog 14 dappere Tinekesvrienden aan de superbeveiligde Ten Koetshuizebrandkast. Terwijl de Tour al verleden tijd is, vertoeven wij nog in het midden-en hooggebergte. Geert S zou ons meetronen naar de Vlaamse Ardennen, gekend voor steile bulten en pittoreske vergezichten. Helaas, driewerf helaas, de gezondheidstoestand van onze bergparcoursbouwer bevindt zich momenteel in een depressie van lage druk ergens boven het zuiden van de Noordzee. Een plaaggeest kwelt zijn atletisch lichaam. Alles wordt in stelling gebracht om het duivels beestje deze week naar de onderwereld der rioolputten te verbannen ten einde volgende zondag paraat te kunnen zijn. De flexibiliteit van ons clubmanagement kent evenwel geen grenzen want in een wielomdraai toverde de president zijn rit van volgende week uit de witte helm. De SB/PM besloot zijn duit niet in de clubkas maar wel in het medekopmanschap te doen hetgeen ervoor zorgde dat de Tinekesbolide voor de gelegenheid kon genieten van een voorwielaandrijving bestaande uit zo maar liefst 115 jaar spierkracht en tonnen ervaring. Achteraan het peloton sloot onze ex- Secretary-General Jacques als sportdirecteur de rangen. De bezemwagen was voor de gelegenheid voorzien van een panoramisch dak zodat eventuele opgevers het buitengevoel niet zouden verliezen. Onder een grijs en compact wolkendek – in de winter herbergt een dergelijk hemeldeken eerder sneeuw – werden we dus 1 week vroeger dan gepland richting Ploegsteert gepiloteerd voor de memorial Frank VDB. We hadden niet gereserveerd en hoopten dat de betreurde wielergod ons eerbetoon zou appreciëren. In het peloton zelf mochten we ook opnieuw enkele oude bekende 50-plussers verwelkomen hetgeen de gemiddelde leeftijd met een ruk de hoogte injoeg. De demografische evolutie binnen de club neemt echter geen onrustwekkende proporties aan gezien de ideale mix tussen jong geweld en belegen ervaring ervoor zorgt dat alle verhoudingen kloppen. Ook hier een demonstratie van puik samenspel tussen onze Raad van Bestuur en de scoutingscel. Politiek België aanschouwt dit met lede ogen en is al aan het lobbyen om de bevolkingspyramide op éénzelfde leest te schoeien. We wensen hen veel succes. Tijdens de eerste wedstrijdhelft werden we getrakteerd op een vlakke aanloop tegen een egaal tempo. De president en de SB/PM stelden al hun ervaring ten dienste van de ploeg en laveerden gezwind doorheen le plat pays. In Ploegsteert werden we door de plaatselijke neringdoeners op een Vlaams aandoende kermis verwelkomd. Hun verwennerijen verzonken evenwel in het niets tegenover de 5 sterrenbevoorrading van sportdirecteur Jacques! Heerlijke spacecake doordrongen van likeur, rijsttaart en drank à volonté : bedankt Jacques! De innerlijke mens werd hierdoor zodanig versterkt dat de opgespaarde hoogtemeters in de 2e rithelft met plezier verzameld werden. Opmerkelijk was dat er opnieuw geen lekke banden te bespeuren waren en dat champ Ronny zijn gooi naar de keizerskroon kracht bijzette door tot op heden alle ritten te kleuren met zijn aanwezigheid. Hij is op weg naar een clean sheet, een champ én Keizer om fier op te zijn! Als epiloog nodigde Geert Depoortere I ons uit op een frisse pint in zijnen hof. Zij die thuis niet onder de sloef liggen, volgden hem. Bedankt Geert! 97 km,27,1 gemiddeld, 446hm en 14 aanwezigen. Prachtige rit met dank aan ons bestuurlijk koningskoppel. Tot zondag voor enkele nieuwe hoogtemeters. Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/551559974
RIP Paul Degraer
De club leeft met de familie mee en wenst hen veel sterkte in deze droevige tijden.
Verslag van de rit van 20 juli 2014 Fiertel Ronse
Weer bingo met meteo Tinekes dat een droge voormiddag voorspelt. Frank en Sabine hebben echter pokkenweer voorspeld en het onweer van zaterdagavond heeft menigeen afgeschrikt. Toch zes man en een peirdekop (niet bedoeld op sportbestuurder Piet natuurlijk ) aan de start. Nog altijd het dubbele van onze Streuvelsvrienden .Toch opmerkelijk dat wij de laatste weken maar met een beperkt aantal aan de start komen. De taak van stand-in MM Philippe in Bpost tenue zit er dan ook snel op . Aanwezigen opnemen en vlug naar huis om zich voor te bereiden en af te zonderen in afwachting van de derby van volgende week zondag tussen de boeren en de kerels.
Regenvestjes in de achterzak en weg zijn wij voor de Fiertelrit.
De Fiertel is een traditionele ommegang met de relieken van Sint Hermes rond de stad, om de Ronsenaren te vrijwaren van geesteskwalen. Daar krijgen wij geen last van want Ronse slaapt nog als wij na een paar uur door de stad fietsen.
Als aanloop daar naartoe rijden wij door ander slapende dorpen zoals Celles,Amougies en Russignies. SB Willy krijgt aan kop , met afwisselend het gezelschap van bruingebrande Guy, ongeschoren Bjorn en bleke Wesley. Champ Ronny en fondateur Marc ( recuperend van Heule conge) laten zich gewillig meedrijven. De gesprekken gaan niet over voetbal maar over de Tour.
Het is serieus heuvelachtig in en rond Ronse. 20 % (Marc) a 30 % (Willy) van het peleton haakt bij elke klim regelmatig af maar sluit nadien weer aan.
Aan het gekende schooltje in Maarkedal houden wij halt. Hooligan Bjorn is er opnieuw in geslaagd om het slot en het poortje van het schooltje open te breken zodat wij op de bankjes op de speelplaats genieten van het tussendoortje aangeboden door Piet : volkoren pennepisse en een koele ice tea.
Via Nukerke en Kluisbergen bereiken wij de kasseien van de Varent die wij over de volle lengte aansnijden. In de aanloop er naartoe dalen wij de Kortekeer af waar Bjorn , niets vermoedend ,de vleugel van een lijster afrijdt, Krinkel de winkel bereiken wij de laatste helling van de dag, de Tiegemberg die wij beklimmen via de Bergstraat.
De laatste kilometers zijn vlak en na 96 km en 500 hoogtemeters bereiken wij Heule.
80 % van de groep steekt de duim omhoog en heeft genoten van de trip.
De afwezigen hadden weer ongelijk want het bleef droog.
25,6 gem;
Redacteur nr 5
PM/SB Willy
25,6 gem;
Redacteur nr 5
PM/SB Willy
Verslag van de ersatzrit van 13 juli 2014 Moeskroen St-Denijs
Tinekesrit, naar zee? Rond Doornik?
Het zal geen van beiden worden, door de slechte weervoorspellingen van vanmorgen heb ik in overleg met Wim mijn rit van 114km teruggeschroefd naar 68km.
Aan de start stonden 9 man en een vrouw: Sabine, klaar om te vertrekken. Sabine, de vrouw van Bart Vanmarcke bestuurde de volgwagen. De rit gaat naar de heuvels boven Zwevegem, als we dan toch de rit halveren moest er iets tegenover staan, klimwerk. Mark kwam voor de start vragen niet te vlug te rijden, er is vorig week klijkbaar flink doorgereden. Via Bissegem, daar moest Sabine een verboden doorgang negeren, zo via Wevelgem, Lauwe, Moeskroen, Bellegem naar St Denijs dit over iedere bult die er ligt. In St Denijs (achter de kerk ) werden we getrakteerd op Cola en eierkoeken, bedankt Sabine en Bart. Daarna zetten we de tocht verder richting Kortrijk. Het was een korte maar pittige rit, 68km aan een gemiddelde van 24,50 met 518 hoogtemeters.
Groeten van de parcoursbouwer
Dirk Ramon
2 Tinekesvrienden rijden de beruchte "La Marmotte"
Op zaterdag 6 juli 2014 namen 2 Tinekesvrienden deel aan de fameuze wieler cyclosportive "La Marmotte" met beklimming van 4 cols waaronder de Galibier en finish op Alpe d'Huez.
Ringo en Dirk legden liefst 173km af en verorberden daarbij 4831 hoogtemeters. Beiden finishten bij de top van hun leeftijdscategorie. Ringo in 7u52 en Dirk in 8u14.
Dikke proficiat aan beide atleten.
Parcours van Ringo te volgen op zijn Garmin data: http://connect.garmin.com/activity/535939516
President
Ringo en Dirk legden liefst 173km af en verorberden daarbij 4831 hoogtemeters. Beiden finishten bij de top van hun leeftijdscategorie. Ringo in 7u52 en Dirk in 8u14.
Dikke proficiat aan beide atleten.
Parcours van Ringo te volgen op zijn Garmin data: http://connect.garmin.com/activity/535939516
President
Verslag van de rit van 6 juli 2014 Velaines
Voor de start van rit 19 bood het WK-dorp Ten Koetshuize een
heel desolate aanblik. Het VIP-gehalte was tot onder het vriespunt weggezakt,
bierdampen stegen als stille getuigen van een verloren veldslag op uit de
grond, het grasplein was bezaaid met wereldse lege Jupilerbekers, de tarmac gaf
blijk van een hoge vochtigheidsgraad…Dit was duidelijk geen zondags schilderij,
het was een mistroostige momentopname van de day after-kater waar geen enkele
pil tegen opgewassen bleek. Noeste werkers bliezen met gebalde spieren en een
van frustraties verwrongen gezicht de restanten van het losbandig leven op een
hoopje. De Saturday night fever was omgeslagen in het ijselijk gevoel van een op
de tong smeltende coupe Brésilienne. Aan de andere kant van de wereld dienden ze
op dit eigenste moment sappig Duivelsgebraad op, overgoten met een chateau demi
finale 2014. Game over. De Duiveluitdrijving heeft zich voltrokken…
Maar ook in deze hallucinant neerslachtige toestand laten
Tinekesvrienden zich niet kennen! Met kuiten vol buskruit, glimmende bolides en
bananen in granaatvorm passeerden 9 clubleden langs de inschrijvingstafel van
Pantani. Als gebeten honden, klaar om bergen te verzetten, met het mes tussen
de tanden om met bloed, zweet en tranen de uitschakeling te wreken. Is de bal
rond, dan is het wiel dat evenzeer!
Helaas, driewerf helaas, een ongeluk komt nooit alleen…De
president kreeg per Postduif de droevige mare dat Geert S, onze parcoursbouwer,
geveld in bed lag tussen 2 nachtkastjes gedrapeerd met ajuinen en eucalyptusdruppels
om het reukorgaan vrij te krijgen. Onze Alpenarchitect moest, geveld door een
virale buienradarontsteking, op doktersadvies noodgedwongen forfait geven. Plan
A werd daarmee naar de prullenmand verwezen. Onze alerte president liet zich
hierdoor niet van de wijs brengen en diepte uit zijn achterzak een gestoffeerd
plan B op. Hoogtemeters à la carte, kilometers uit de losse pols : opnieuw
crisismanagement van de beste soort. De Streuvelsvrienden stonden erbij en
keken ernaar, de poids lourds Mark en Johan vielen mekaar van pure ontroering
in de armen. Een omhelzing over de clubgrenzen heen…Nu onze politici nog.
Onze fondateur is
eveneens van alle markten thuis en besteedde zijn opdracht van sportdirecteur uit
in onderaanneming. Onder het motto de morgenstond heeft goud in de mond,
trakteerde hij als een echte familieman vader en dochter op een vroege
verrassingsreis.
We noteerden na 9 fietsloze zondagen ook het
opgemerkt wederoptreden van een flink uit de kluiten gewassen Tim die tijdens
de examens regelmatig het krachthonk opzocht om Rambo het vuur aan de schenen
te kunnen leggen. Onze youngster boette daarbij een klein beetje aan conditie in maar zal klaar zijn voor een
spetterend seizoenseinde.
De president troonde ons in het gezelschap van Wesley mee
richting Pecq en Velaines via een onvervalst intervalparcours. Er werden zelfs even nieuwe wegen
bereden! Pantani overschouwde als een veldheer regelmatig de troepen en zag dat
het goed was. Nu er opnieuw een vrouw aan het stuur van de volgwagen zat, was de
vraag niet “wanneer rijdt iemand lek vandaag?” maar wel “wie rijdt er
lek?”. Dieter sleepte die prijs in de
wacht en kon Lies even van dichtbij bewonderen. Een prachtige en
conditiebevorderende rit met dank aan de president die onopgemerkt en
naadloos de etappe hertekende.
9 renners, 80 km, 27 gemiddeld en 576 hoogtemeters. Tot
zondag voor een vlak intermezzo!
Verslag van de rit van 29 juni 2014 rally Stasegem-Montroeul au bois
Weifelende weergoden waren niet van die aard om de diehards onder de Tinekesstrijders te doen afzien van één der mooiste (en één der zwaarste) uitdagingen van het seizoen. Druppelsgewijs kwamen de Mailingmannen, alias de Tinekesvrienden, het tarmac opgereden. Red Philip versloeg nipt Pantani aan de startlijn. Champ Ronny hield er even de spanning in maar vervoegde uiteindelijk toch messcherp en in groot ornaat de startplaats. Ten Koetshuize is nog altijd omgedoopt in een WK-dorp waarbij onze hoofdsponsor ook hier blijk geeft van commercieel inzicht. Bij een eventuele uitschakeling van de Rode Duivels blijft het reuzenscherm aanwezig. Vanaf dan worden op zondag de avonturen van het befaamdste wielerteam uit Groot-Kortrijk rechtsreeks uitgezonden! Hierbij is het de ambitie om de kijkcijfers van FC De Kampioenen te verpulveren. We zijn enkel nog op zoek naar een wieler-Carmen en een mascotte, de andere vergelijkbare personages zijn in voldoende aantal aanwezig. Of misschien moeten we wel nog putten uit het talentenarsenaal van de Streuvelsvrienden om een look-a-like van Fernand uit de mouw te schudden? Onder de deelnemers spotten we ook enkele heel bleke, allicht overtrainde exemplaren. Een aantal hadden op zaterdag al het parcours verkend ten einde de veiligheid van de clubleden op zondagmorgen te kunnen garanderen. Zo werd haarfijn uitgelegd waar en in welke bochten het oppassen geblazen was voor in overvloed aanwezig zijnde kiezelsteentjes. Eénmaal die in het raderwerk van onze goed geoliede bolides terecht komen, is de schade niet te overzien. Dus was het opletten geblazen. De fondateur kwam recht van de barkruk naar de start : hoe ouder, hoe meer karakter! En last but not least verscheen de president op het appel met een regenvestje in de achterzak. De kenners weten wat dat betekent : buienalarm! Onze sportdirecteur kwam deze keer uit een achtergesteld, inmiddels door AS Monaco gesponsord landbouwgebied. Er blijkt daar een golf van paniek door de rangen te sluipen nu blijkt dat ze de competitie moeten openen tegen de roodwitte Kerels van ’t stad.
Uiteindelijk trok een 17-koppig peloton zich onder een grijs wolkendek op gang richting Stasegem. Van daaruit werd koers gezet richting Montroeul-au-Bois. Guy, bezig aan een uitermate sterk seizoen en dé man in vorm, nam samen met Kevin en Ringo de groep op sleeptouw. Ondanks het glooiend landschap werd een strak tempo aangehouden met als doel het hemelvocht voor te zijn. In de verte doken evenwel regengordijnen op die ervoor zorgden dat een 6-tal aan de splitsing de pijp aan Martin gaven. Onder hen enkelen die zich zaterdag al te pletter hadden gereden en enkelen die geen zin hadden in onvervalst bronwater na het gerstenat en druivensap op D-1. Een select elftal koos voor de vlucht vooruit, het avontuur tegemoet. Naar goede gewoonte werd er een 10-tal km duchtig gekoerst waarbij er zich een kopgroep vormde bestaande uit de president,Ringo,Kevin,Ivan en Gerd. Het achtervolgend groepje werd aangevoerd door Guy met in zijn zog Matthijs, champ Ronny en Red Philip. Inmiddels werden de hemelssluizen wagenwijd opengezet hetgeen zorgde voor een rasechte afvallingskoers. Alleen Kevin slaagde erin TGV Ringo (in Marmotteform) bij te houden van dichtbij gevolgd door Simon en op wat ruimere afstand door de OKRA waaier President & Ivan.
Na een oververdiende pitstop zetten we onder leiding van de president koers richting heimat. De weergoden lieten nu alle schroom achterwege en geselden snoeihard onze atletische lichamen. Het maakte de moeder aller rally’s tot een bijzonder veeleisende etappe waarbij we met enkelen net niet in staat van ontbinding de finish bereikten. Red Philip hing als een kramptrapezist tussen zijn kader, plooide maar brak niet. Champ Ronny ontpopte zich daarbij als een fysical en psychicalcoach : wat een teamspirit!
104 km, 27,9 gemiddeld, 738 hoogtemeters, 10 l hemelvocht en 17 starters. Heroïsche toestanden!
Tot zondag, klimmersbenen meebrengen!
Verslag van het Cannibalenavontuur Wesley en Steven 21 juni 2014
Donderdagochtend 5u, als de meeste Tinekes nog liggen te dromen naast hun Fräulein, vertrekt een duo Tinekesvrienden richting la Douce France. Doelstelling: uitrijden van La Cannibale / Cannibalette.
Aangekomen donderdagnamiddag, genieten van le vin (et la bière), de gespierde torso's showen aan het zwembad en afsluiten met Italiaanse gastronomie. Voor het losrijden op vrijdag doorstaat Steven letterlijk en figuurlijk met glans de test met bronzerende beenolie. Zeg maar J.Lo op de koersfiets. Na overleg met de organisatie, en teneinde een stormloop van Provencaalse schonen te vermijden aan de start in Malaucene op zaterdagmorgen, werd het gebruik van dit product tijdens de Cannibale uiteindelijk verboden.
Zaterdagmorgen om 4u opstaan, demonstratie pasta koken met waterkoker en Tupperware pot door Steven (Rick Goings, CEO van Tupperware, heeft naar het schijnt al contact opgenomen i.v.m. de hoofdrol in een nieuwe commercial), tegen 6u aan de start in Malaucène. Om 6u30 het verlossende startshot waarbij 1890 cannibalen zich voor de eerste keer naar boven beginnen te sleuren op de Ventoux. Na zo’n 2u het betere klimwerk te demonstreren bereiken Steven en Wesley op enkele minuten van elkaar voor de eerste keer die dag le sommet du Mont Ventoux. Na een afdaling waarvan Savoldelli zou likkebaarden, op naar de Col D'aulan die niet veel meer voorstelt dan een veredelde helling uit de Vlaamse Ardennen (maal drie weliswaar). Intussen is het kwik gestegen tot een 27 graden. Steven besluit op de splitsing om te gaan voor de Cannibale, Wesley speelt gezien de warmte op safe en gaat voor de Cannibalette. Terwijl Steven zich over de Col de Perty en de Col de Saint Jean sleurt gaat Wesley richting Col de L'Homme Mort. Na Col de L'homme Mort wacht een middagpauze van alweer bananen en meli-wafels geserveerd met bijpassende chateau Etixx grand cru 2014. Wesley beslist dan ook om er een uitgebreide lunch van te maken. Ongeveer een uurtje later staat Steven ook al in Sault. Froome zou verbleken bij het zien van dergelijke prestaties. Op minder dan een kilometer van de streep komt Wesley nog de man met de hamer tegen. Hongerklop, hitteklop of gewoon klop, even uitrusten dus. Intussen komt Steven er ook aan. Samen richting de finish want zoals het echte Tinekes betaamt, samen uit, samen thuis.
Op een paar tellen van elkaar boven op de top. Moe maar tevreden storten we ons als een steen naar beneden richting terrasjes in Malaucene. 1890 deelnemers, 474 halen de finish niet. Temperaturen opgemeten tot 38 graden. Steven: 173km, 4500 hm en 20,1 km/u, Wesley 135 km, 3580 hm en 18 km/u (beiden stilstand niet inbegrepen). De komende weken staan 2 cannibalen in decompressie modus aan de start in Heule.
Wesley
Verslag van de rit van 22 juni 2014 Geraardsbergen
9 Tinekesvrienden trokken van heinde en verre richting
Geraardsbergen voor de verbroederingsrit met de pedaalridders van FTC Cam Cole.
De “verregening” van de voorbije 2 seizoenen indachtig, was het bang
uitkijken naar de meteo’s. Ronny, de
plaatselijke voorzitter had evenwel een waterdichte deal met de weergoden
afgesloten : de zon moest er deze keer boenk op zijn of de legendarische Muur
zou samen met de kapel steen voor steen gesloopt worden. Als boetedoening stak
hij daarvoor 9 dagen lang alle kaarsen aan in die befaamde kapel. Het maakte
stevige indruk! Wij van onze kant zouden in dergelijke omstandigheden alle
Westvlaamse kiekens opvorderen, hen in quarantaine plaatsen en volproppen met maïs opdat ze rond hun oren
eieren zouden schijten. De Arme Klaren kunnen er maar wel bij varen, de eierpuf
zou hun verdiende loon zijn. Elke streek zijn veelzijdige gewoontes natuurlijk.
Bizar om horen waren de verhalen over hoe we ter plaatse
raakten : de enen hielden het bij een tocht via Brakel, anderen kwamen over
Wetteren en nog anderen reden la route de Wallonie plat tot in Ath. De rode
draad in dit verhaal : in functie van het aantal kilometers leiden alle wegen
naar Geraardsbergen! Aan de startplaats werden we hartelijk en met de nodige
egards verwelkomd. Het was voor onze gastheren een eer de kruim van het
Tinekespeloton over de vloer te krijgen. Stoere Westvlamingen uit de provincie
waar de koeien loeien en de varkenspopulatie groter is dan het aantal inwoners.
Geef toe, geen alledaags gegeven. Terwijl onze MM Pantani de aanwezigheden via
naamafroeping op perkament noteerde, loerden we met een half oog naar hoe onze Oostvlaamse broeders dat fixen. Het
leverde meteen een “best practice” op : de plaatselijke schone cumuleerde de
job van sportdirecteur met deze van MM. De aanwezigheidslijst hangt daar aan de
muur en elke deelnemer plaatst een vingerafdruk naast zijn naam. Van een zuinig
en efficiënt personeelsbeleid gesproken! Onze gedachten gingen spontaan uit
naar één van onze sponsors die de kar trekt op track en tracegebied : zou
Geodynamics geen badgesysteem op poten kunnen zetten om de taak van onze MM
administratief te vereenvoudigen? Het zou alvast een baanbrekende en revolutionnaire
primeur zijn in wielerland!
Na het welkomstwoord kregen we een korte parcoursbriefing
van de plaatselijke secretaris. De nadruk werd gelegd op het golvend karakter
van de rit met als uitsmijter een beklimming van de legendarische muur die
wereldwijd bekend staat om zijn beslissend karakter in Vlaanderens mooiste. Het
is een huizenhoge schande dat dit monument nu om financiële redenen naar het
achterplan werd verwezen. Onnodig te vermelden dat we na deze peptalk nog amper
de benen stil konden houden : met het
mes tussen de derailleur trokken we ons op gang voor een avontuur zonder
weerga. Al vlug werd duidelijk waar deze stad zijn 2 laatste lettergrepen aan
ontleende. Pittoreske landschappen ontrolden zich voor onze ogen. We vergaapten
ons letterlijk aan de prachtige, in zonlicht badende decors. Een kruising van le
pays des Colinnes met de Vlaamse Ardennen zorgde voor een gezonde spanning in
de kuitspieren en quadriceps. Bovendien werden omvangrijke kruispunten
vakkundig afgezet dor 2 wegkapiteins die daar telkens een splijtende demarrage
voor over hadden. Wat een conditie, wat een organisatietalent! Gezapige
hellingen werden afgewisseld met heerlijke afdalingen, een stuk vlakke weg was eerder uitzondering dan regel. Naarmate
de etappe vorderde werden de Tinekesbenen alsmaar beter en bij het naderen van
de finale zinderde de adrenaline tegen hoge druk doorheen onze bloedvaten. Via
de Vesten en de Markt reden we dit monument omhoog om net niet stervend de
alombekende kapel te bereiken. Fier als een gieter werden we niet alleen
geportretteerd in de slotmeters maar ook aan de ingang van de kapel. Het
ontblote dijbeen van de fotografe toverde een kamerbrede glimlach op onze
vermoeide maar gelukzalige karakterkoppen.
Vervolgens ging het in ijltempo richting finish voor de zeer
gesmaakte extra times. Het regende in de Maretak gerstenat, frisdrank, kippeboutjes
en mattetaarten. Heerlijke rit, schitterende gastheren, prachtige femail touch
in de volgwagen en achter de fotocamera. Afsluiten doen we met een huizenhoog
cliché : de afwezigen hadden, zoals altijd, ongelijk. We kijken nu al uit naar
de terugmatch op Westvlaamse bodem.
74 km,690 hoogtemeters en 26,5 gemiddeld.
Tot volgende week!
Verslag van de rit van 15 juni 2014 Rally Wevelgem
Onheilspellende berichten in de week voorafgaand aan de
Gent-Wevelgemklassieker. Door een speling van het voetballot werd de heilige
grond van Ten Koetshuize hermetisch afgesloten en omgevormd tot een VIP-WKdorp.
Een regelrechte staatsgreep van Koning Voetbal die Roi Vélo zonder slag of
stoot naar de straatstenen verwees . Letterlijk en figuurlijk op straat gezet
dus zoals wel in eens in de beste koningshuizen durft voor te vallen. Even werd
gehoopt dat de Streuvelsvrienden hun gewicht in de schaal zouden werpen om deze
coup ongedaan te maken maar uiteindelijk kwamen ze in extremis enkele kilo’s te
kort. Alle hoop rustte vervolgens op de frele schouders van onze MM Pantani.
Onze perfectionistische MM heeft voor elke mogelijke situatie niet alleen een
plan A maar ook een plan B. Hij anticipeerde dan ook vlot op de noodtoestand en
dribbelde op kousevoeten Koning
Voetbal door alle clubmateriaal te kidnappen en thuis te verbergen. Meesterlijke zet die ervoor
zorgde dat de volgwagen zijn core-buiness ongehinderd kon uitvoeren : volgen. Ook
de rest van het bestuur blinkt uit in efficiënt management. Zo stelden de
president en de SB-PM zich strategisch op aan de start in Wevelgem ten einde
geen tijd te verliezen aan de inschrijvingstafel. Het aantal aanwezigen werd
via de modernste communicatietechnieken draadloos doorgespeeld vanuit Heule. In
Wevelgem zelf diende nog de truc met de bpostduif bovengehaald te worden toen
bleek dat Willy onze president in de schaduw had laten staan. Zou dit de
voorbode kunnen zijn van een bestuurscoup?
Nadat iedereen voorzien was van een polsbandje, kon het
echte werk beginnen. Sportdirecteur Jan wist zijn volgwagen in een gunstige
positie te piloteren. Kevin en Wesley waren de eerste kopmannen van dienst en
dreven langzaam het tempo op. Opvallende vaststelling : de ambitie om als club
politiek correct uit de hoek te komen, krijgt stilaan vorm. Zowel Rambo als de president zorgden voor een
verbruining van het peloton nadat ze allebei genoten hadden van een zonnig en
deugddoend intermezzo op buitenlandse bodem. Het politieke correctheidsgehalte van
de club steeg daarmee naar 90%. Als er nu nog iemand uit de kast wil komen,
staat het dak erop en is de 100 % binnen!
Aan de splitsing voelden
Steven en Kevin de benen zodanig kriebelen dat ze kozen voor de 140 km.
Voor Steven nog een laatste doorgedreven training alvorens zaterdag samen met
Wesley de flanken van de Mont Ventoux te bestijgen. Klasse te koop binnen onze
club en we wensen beiden dan ook een succesvolle en hoogtevreesloze trip toe!
Onder een komen en gaan van verschillende kopmannen
belandden we in de bergzone waar de Monte - en Kemmelberg de te nemen
hindernissen waren. Een 4-tal eliterenners liet de Kemmelberg links liggen,
namen en adressen bekend op de redactie. In Kemmel kregen we een deugddoende
bevoorrading aangeboden al leek de inhoud van bepaalde drankkartonnetjes eerder
op met water verdunde pannenkoekendeeg. De massagetent op het middenplein was
daar zo leeg als de Staatskist. Niet echt verwonderlijk nadat Petra het geheim
van een echte massage had onthuld : beetje losschudden, vervolgens aan trekken
en ’t is in de sjakos! Of vertaald naar wielerjargon : eerst aan de boom
schudden, vervolgens kop trekken en de
ontsnapping is een feit!
Met deze wetenschap zetten we tegen een heel gezonde
pedaalslag koers richting Heule. Guy ging nog even in de remmen nadat een
verraderlijke put alle lucht uit zijn band had gezogen.
Gelukkig en fier reden we Heule binnen na weer een geslaagde
trip op zondagmorgen.
17 renners,94 km,27,1 gemiddeld en 620 hoogtemeters.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN: http://connect.garmin.com/jsPlayer/522656230
Verslag van de rit van 8 juni 2014 Heuvelland
Wat de echtgenote van onze gevierde kroniekschrijver
Philippe zondagmorgen om 6.25 uur in zijn oor gefluisterd heeft, is en blijft
een goed bewaard geheim. Feit is wel dat er stipt om 6.30 uur een sms vertrok
naar onze materiaalmeester met de volgende berichtgeving :”ik kom niet!!! Ik
kom niet!!!”. Dit bericht deed de wenkbrauwen fronsen: wie met dergelijk
enthousiasme een eerste plaats in de rangschikking opoffert, moet bijna bovenaardse
zaken beloften gekregen: het zal heus meer geweest zijn dat een verse croissant
……..
Ook de voorzitter blonk uit door zijn
afwezigheid maar dit wekt minder verwondering: iedereen weet dat hij van het op
verlof gaan zijn hoofdbezigheid heeft gemaakt en dat hij de tijd tussendoor
opvult met wat bezigheden in de Post en het voorzitterschap van de Tinekes.
Hopelijk is hij zich in de Ardèche bewust van zijn voorbeeldfunctie als
voorzitter van een eliteclub.
Wie wel aan de start stonden, zij het met
klamme handjes, waren Steven en Wesley. Zij mochten immers voor het eerst sinds
hun prille aansluiting bij de club het peloton aanvoeren.
Zoals aangekondigd stipt om 7.30 uur
vertrokken wij om 7.35 uur richting Heuvelland. Willy, naast schatbewaarder en
ancien van vele oorlogen nam onmiddellijk stelling in pal na het leidersduo om
mogelijk bij te sturen en om zijn 80-jarige ervaring ten dienste te stellen
mocht dit nodig blijken. Ondertussen hield hij ook nog zijn schoonzoon in de
gaten: discipline is steeds zijn handelsmerk geweest…
De intellectuele gesprekken, nog zo’n typisch
kenmerk van onze groep, gingen in het begin over een aantal heel interessante items:
zo kon je te weten komen hoeveel worsten iemand de avond ervoor had verorberd
op de barbecue, wat men die namiddag nog zoal verwachtte op Vaderdag en ook de
ijsbollen die de Heizel en Zwevezele geteisterd hadden, waren druk onderwerp
van gesprek.
Na een eerder klassieke aanloop werden we
stilaan gecharmeerd door mooie binnenwegen die we nog niet eerder hadden
verkend en zag je zo het vertrouwen in het leidersduo toenemen. Dit duo koos
voor een uitgebreide lus rond de heuvelzone om iedereen aan het heuvelidee te
laten wennen en om mannen zoals Willy, Bart en Yvan ook een pleziertje te
gunnen werd speciaal gepasseerd door de wijk genaamd ‘Ouderdom’; dit noemen ze
nog eens een gepersonaliseerd parcours.
Maar iedereen weet dat in Heuvelland de vlakke
leute niet kan blijven duren, en werden de belangrijkste obstakels van de dag
aangesneden. Op de Rode Berg mocht iedereen volgens eigen vermogen zijn duivels
ontbinden: een splinternieuw wegdek zorgde ervoor dat de bende de helling nam
alsof het niets was en na een korte stop om te hergroeperen werd op eenzelfde
indrukwekkende wijze ook nog eens de Banenberg verorberd. Daarboven werd een
culinaire stop georganiseerd. Het kan geen toeval zijn dat de charmante verschijning van (een beetje
Nils) maar vooral Kimberley ervoor zorgde dat net op dat ogenblik de zon voor
het eerst door de wolken brak en zo zorgde voor een moment van gelukzaligheid.
Bedankt aan sportbestuurder Nils en zijn ega voor eten en drank!
Ondertussen speelden zich taferelen af die we
op den duur aan gewoon worden: kampeerders verdrongen zich om een glimp op te
vangen van onze leden, een heuse paardencavalerie passeerde in de hoop een
handtekening te ontvangen en een eind verder stond een bus Engelse fans die
tevergeefs midden de baan hadden postgevat om ons toch maar eens van nabij te
kunnen aanschouwen. Op een vriendelijke doch kordate wijze werd echter door
onze communicatieverantwoordelijke (Marc want die kan best babbelen) gemeld dat
wij onze rit dienden verder te zetten. Ondertussen wordt wel overwogen om in
het kasteel te Heule een fanshop te openen waar supporters gesigneerde truien
en petjes van onze club zouden kunnen aankopen.
Tijdens de terugtocht gaven Steven en Wesley
nog maar eens een demonstratie dat jonge gasten met de gepaste brains én met de
gepaste spiermassa wel degelijk het kopmanschap aankunnen. Hun manier van
aanvoeren kan voor de heren De Wever en Mangain als voorbeeld dienen: samen de
neuzen in dezelfde richting, elkaar ondersteunen daar waar nodig, en zich
voortdurend bewust zijn van het prestigieuze korps dat zij moeten leiden: met
hun attitude hadden we al lang een federale regering!
En zo was het gevoel bij het binnenrijden van
Heule dubbel: enerzijds de grote tevredenheid omwille van deze schitterende rit
(Philippe en andere afwezigheden hadden overschot aan ongelijk om hier niet te
zijn) en anderzijds het vooruitzicht op een triomfantelijke inkom thuis waarbij
we overladen met cadeaus het aperitief ter hand kunnen nemen samen met moeder, kinderen
en eventueel kleinkinderen, zorgden ervoor dat 9 juni 2014 geboekstaafd staat
als een prachtige dag. Dank aan iedereen die hieraan heeft meegewerkt.
En nu op naar twee nieuwe mooie afspraken:
zondag de klassieker Gent-Wevelgem en de week daarop verkenning van de mooiste
hoekjes van Geraardsbergen!!
19 deelnemers, 103 km aan 27,5 gem en 500hm
Abonneren op:
Posts (Atom)