Terwijl half België ten prooi gevallen was aan regen-en
modderstromen, had meteo Tineke het opnieuw netjes uitgekiend. Relatief droge
voormiddag in aangename temperaturen : boenk erop! We zagen dan ook 24
believers die Ten Koetshuize bijna uit zijn voegen deed barsten. Buffalo Benny
maakte een gesmaakt wederoptreden al moest hij na het bekijken van de ritfiche
toch even het kleinste kamerke opzoeken. Wie hierbij een andere stroom dan een
modderstroom in gedachten had, kwam echter bedrogen uit. Benny sloeg een blue
white Indianendansje uit de benen in de hoop de weergoden alsnog te bekeren.
Vergeefse moeite evenwel, de zondagse boetedoening over berg en dal bleef
rotsvast op de agenda staan. Zoals het onder solidaire anciens gaat, had de
alomtegenwoordige SB/PM de sportdirecteursfakkel van good old ex-secretary-general Jacques tijdelijk
overgenomen. 126 jaar ervaring die de continuïteit van het gemotoriseerd
rollend materiaal feilloos garandeerde : wie doet het deze club na? Marie stal
de show door zich bij de start aan te bieden
met een mysterieuze witte plastic zak waarvan de inhoud angstvallig
geheim gehouden werd. Na een korte inspectieronde deed Willy het tuig discreet
verdwijnen in de zetelbekleding van de volgwagen. Of hoe een knalpot in de
doofpot verdwijnt.
Een nog naar zeelucht ruikende Pantani deelde monter en fris alle
rugnummers uit. Na de zaterdagse monsterrit naar het Benidorm van de Vlaamse
kust zat er wat zand in zijn gewrichten. Hij beloofde plechtig om zich in de
buik van het peloton te verschansen of gaf hij daarmee aan schrik te hebben om
ontketende Tinekesvrienden niet te kunnen volgen? Alleen hij kent het antwoord.
Simon en Jan fungeerden als werkwillige machinisten terwijl de president
waakzaam als steeds het conducteursfluitje hanteerde. We waren amper van start
toen Frederik Mahieu het al welletjes vond. Woest omwille van een lekke
achterband hield hij zijn vehikel in een wurggreep om het uiteindelijk in
zadel-en stuurstand zodanig te folteren dat de president vol mededogen ter hulp
schoot. Terwijl een uitbollende MM opnieuw met zijn gedachten aan het strand
vertoefde, werd het euvel professioneel verholpen. Er kon ter plaatse maar net
een clash der bestuurstitanen vermeden worden : het bureaucratische vuile
handensyndroom mondde uit in een discussie over het ambtenarenstatuut waarbij
haat-liefde toestanden over en weer vlogen zoals potten en pannen in een
echtelijke ruzie.
Na dit geslaagd theatraal intermezzo ging het tegen een egaal
tempo richting klassiekers uit de Ronde. Een lichtlopende aanloop bracht ons in
de omgeving van likkebaardende reuzen zoals de Oude Kwaremont, Paterberg en
Tiegemberg. Een laaghangend wolkendek verborg hun schrikwekkend uitzicht. In
verspreide slagorde werd de Oude Kwaremont kassei per kassei veroverd. Iedereen
bereikte ongeschonden en volgeladen de top waarna het via de legendarische
Ronde van Vlaanderenstraat richting Paterberg ging. Een 3-tal dappere
kasseivreters waaronder champ Piet namen succesvol die licht glibberige
hindernis terwijl het peloton in mietjesdraf voor de alternatieve route
richting keilekkere pitstop koos. Bedankt Willy voor spijs en drank! Onze
polyvalente voorzitter ontpopte zich nog als fotograaf van een concurrerend
clubje dat zowaar een KVK-renner in de rangen telde!
Vanop het dak van de etappe trokken we na het verorberen van de
Tiegemberg richting Heule met als epiloog de klassieke finale langs het kanaal.
Tim jaagde opnieuw het vuur in de pan waarna de reeds uitvoerig geteste kuit-en
dijspieren nog eens in alle hevigheid hun duivels konden ontbinden. Tussendoor
zette Xavier nog eens de sportdirecteur aan het werk door zijn luchtkamer leeg
te laten lopen.
Proficiat aan parcoursbouwers Simon en Jan die ons een heel
geslaagde zondagvoormiddag bezorgden!
75 km, 24 deelnemers en 25,5 gemiddeld. Tot zondag om …7u30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op
