Verslag van de rit naar Doornik en zijn voorsteden op 30 juli 2023

Om 7u22 bolt de President het rennersdorp binnen, hij is er moederziel alleen. Heule lijkt uitgestorven, bakkers gesloten, geen kat op de baan, Ramongs noch Hertjes noch Streuvels te bespeuren. Het zal toch niet zijn... Heule congé, akkoord maar geen Tinekesvrienden op de afspraak... Wat een opluchting , uit de nevel komt Arne opgedoken. Het is een wetenschappelijk logaritme: van hoe verder men komt hoe eerder op tijd. Wie ooit in Brussel heeft vergaderd weet dat de Brusselaars altijd buiten tijd arriveren terwijl de West-Vlamingen altijd voor de aftrap op post zijn. De Heulenaars druppelen netjes voor uur U binnen zodat we toch mooi met 6 wielervrienden kunnen starten voor een nieuw avontuur richting Doornik en zijn voorsteden. Onze voorzitter heeft er een woelige nacht op zitten: President, Schatbewaarder, Penningmeester, Thesaurier, Boekhouder, Verslaggever en Ritarchitect, trop kan teveel zijn. Slapeloos zat hij al om 6u op zijn rollen om net als de andere kampioenen opgewarmd aan de start te komen, voorbereid op een hectische start. Als epiloog beginnen we met een update van het medisch bulletin van onze keizers. Mark de Fondateur is op hoogtestage in Oostenrijk waar hij interval doet met halve liters en kabelbanen. Bij het heffen heeft hij nog enige pijn maar hij voorziet zijn comeback op 27 augustus. Red Philippe worstelt met een gescheurd ligament en dwarsliggende versnellingen en zien we terug na zijn uitgestelde vakantie in de Algarve half september. Spoedig herstel en veel courage aan allebei! De rit gaat van start en Mathijs neemt onmiddellijk het commando. Hij is pas des nachts teruggekeerd van een 13u durende terugreis uit het verre zuiden en toch al op het appel, heel erg geapprecieerd Mathijs! Via de flanken van de Pauvre Leute en St-Anne fietsen we tegenwind en kromgebogen over ons stuur richting Zuiden en het ongerepte Wallonië. Ongelooflijk maar ze bestaan nog: nieuwe baantjes. Op verkenning deze week heeft de organisator ze nog ontdekt, spiksplinternieuwe baantjes richting Blandain. In Marquain le même chose waar we een nieuwe doorsteek nemen naar Marie Lamain, een ecologisch zelfbedruipend dorpje op een zucht van La Douce France. We zijn nu al een tijdje op grondgebied Doornik, qua oppervlakte de grootste van België met liefst 29 deelgemeenten. Esplechin, Froidmont, Willemeau en Ere passeren ook onder onze velgen tot we de historische stad binnenvallen, de tweede oudste van België trouwens. Tijd voor een koffiestop in een schitterend en pittoresk kader. Op een gezellig terras verbroederen we met wielertoeristen uit Galmaarden en andere taalgenoten. Terwijl de eerste regendruppels vallen besluiten we taktisch voor een ripasso zodat we droog kunnen starten aan de terugreis. In het peleton is het weer het gespreksonderwerp nummer 1 en Meteo Tineke wordt fel bevraagd over de vooruitzichten, op dat vlak goed nieuws: op 16 augustus mag iedereen weer aan het werk en zal de zon volop schijnen. Piet heeft het kopwerk overgenomen en aan een snedig tempo snijden we de heuvelzone tussen St-Denijs en Kortrijk aan. Een plensbui denkt ons te ergeren maar Geert offert zijn zwart regenjasje met veel succes aan de weergoden: een stralende opklaring vergezelt ons richting heimat. De helling van Ter Klare, 9%, wordt vlotjes genomen en in dalende lijn vlammen we Kortrijk binnen. We passeren het kantoor van Meester Arne waar hij de Tinekesvrienden een teambuilding belooft in de cellen van het nabijgelegen gerechtshof, we kijken er naar uit! Heule roept en moe maar voldaan reppen we ons richting apero. Iedereen content over de mooie rit en de volgende weken volgen nog tal van klassiekers!!!! 94km aan 26.4 gem en 464 hm President

Sfeerbeelden van de rit naar Doornik en omstreken van 30 juli 2023

Verslag van de rit naar Wulvergem op16 juli 2023

Verslag van de vervangrit Nieuwerkerken naar Wulvergem Op onze Tinekeskalender staat al enkele maanden de rit te pronken op 16 juli naar Nieuwerkerken van onze club gps en club legende Marc. Elkeen weet intussen dat onze Marc door een scheve tuimeling met spijt in zijn Tinekeshart forfait moest geven. We wensen Marc, en ook Philippe uiteraard, dan ook een heel spoedig herstel toe. We verzamelen aan het kasteel en zien hier en daar nog wat overblijfsels en restanten van het Heule Congé- event. Ook bij enkele Tinekes tenoren is de congémodus toegeslagen . Diederik zoekt heerlijke verkoeling in het ruwe Corsica ; geletruidrager Yvan dompelt zich onder in verfrissende Moezelwijnen en onze President bevindt zich langs de flanken van de Coté des Amarends als PR-man voor de Tinekesvrienden in la grande Boucle. De Tinekesblauwe uitrusting schittert toch overal hé ? Jo gaat zelfs de intercontinentale tour op en vertegenwoordigt onze Heulse club op Afrikaanse bodem. Waauw zeg , Tinekeszonen veroveren de wereld. Toch noteren we nog 8 enthousiaste atleten die onze wekelijkse zondagsrit kleur wilden geven. We trekken ons deze keer op gang in zuidwestelijke richting met een forse tegenwind vol in ons gezicht. Zonder morren trotseren we de forse windstoten ; goed wetende dat de terugrit wordt gecompenseerd - met de wind in 't gat - ons zoveel fietsplezier terug gaat geven. Sterke beren Piet en Mathijs houden er intussen een strak tempo op na en zonder noemenswaardige euvels bollen we het lieflijke Wulvergem binnen. Voor één keer was Murphy ook op congé vertrokken ; geen valpartijen of platte banden deze keer .Laat ons hopen dat hij naar het boosaardige Rusland op vakantie is waar hij wat mij betreft prompt in de boeien van Poetin mag geslagen worden . 'T zal hem leren ;-) Aan de kerk van het schilderachtige Wulvergem worden verse krachten opgedaan met onze food en drink reserves. Na de traditionele fotosessie trekken we ons terug op gang richting Mesen waar we onmiddellijk profiteren van de rugwind. Het inspireert enkele leden het vrije tempo op te trekken en enkele krachttoeren te etaleren tot in Mesen dorp . Het is duidelijk : de conditie bij de Tinekesvrienden scheert hoge toppen. Ongetwijfeld gaat onze president na zijn contacten in de Tour al onze conditionele gegevens in de meest moderne data sheets gieten en er een high-tech performance van maken. Watch out : you ain't seen nothing yet ! Op de terugweg aan de konijnepijp in Komen worden we evenwel nog opgeschrikt door een te offensief rijdende autobestuurder. Die mocht toch wat voorzichtiger uit die smalle tunnel te voorschijn komen mijn gedacht. Het deed vooral onze kopmannen ferm opschrikken en deed ons er nogmaals aan herinneren dat onze welbeminde sport niet zonder risico's is. Gelukkig bleef het bij wat gevloek en irritaties en konden we onze rit verderzetten via intussen stilaan bekende wegen langs Ten Brielen en Kruiseke richting Dadizele. Op de lange strook tussen Ter Hand , Kezelberg tot in Moorsele werden nog eens alle registers open getrokken en vlogen de snelheidsrecords aan diggelen. Donkere wolkenslierten verdrongen intussen de schaarse zonnestralen en in het slotakkoord werden we nog getrakteerd op wat nat gemiezer. Echter niet van die aard dat het aan ons voldaan gevoel kon raken. Iedereen reed tevreden naar het thuisfront voor ne zalige aperitief of een frisse 33- er bij moeder de vrouw. Tot volgende week voor een ritje van onze berggeit Geert. Joost 88 kilometers ; 26,7 gemiddelde ; acht deelnemers

Groepsfoto fotograaf Joost van de rit naar Wulvergem op 16 juli 2023

Verslag van de rally Het Ventiel op 9 juli 2023

WTC Tinekesvrienden staat niet alleen voor het solidair in groep fietsen gespijsd door het consumeren van talrijke potjes veske zever maar is ook een sociaal geëngageerde en filantropische vereniging die zijn voorwiel niet omdraait voor een goed doel. Daarom fietsen we al enkele jaren de rally " In het wiel van Het Ventiel", een organisatie die zich inzet voor de begeleiding van jongdemente patiënten. 10 Tinekesvrienden staan om 7:28 welgezind te zonnen aan ten Koetshuize als nummer 11 in een rotvaart komt aangevlogen. Mathijs stamelt dat hij zijn bidons heeft vergeten , maakt een piepende U-turn en vlamt terug naar Sente waar hij zijn huishouden in rep en roer zet om zijn pullen te vinden en te vullen. Ondertussen begeeft het peleton zich naar het rennersdorp op het Nelson Mandelaplein. De inschrijving verloopt niet echt vlot, met moet van iedere deelnemer enorm veel data hebben, van gewicht tot schoenmaat en favoriete tv-programma toe. Een verdwaalde duivenmelker roept: "Kortrijk, wachten, de begeleiders maken zich klaar" want samen uit samen thuis en Mathijs is nog bezig aan zijn proloog waar hij hartslagen tot 170 laat noteren. Om 7:50 stuift hij het plein op en beginnen we aan ons nieuw avontuur. Simon en Xavier zorgen voor een strak doch aangenaam tempo en na een vlakke aanhef beginnen we in Wortegem aan de eerste hellingen. Aan de splitsing zwaaien we Piet en Mathijs uit die opteren voor de 70km wegens sociale en famiale afspraken. We zijn nog met 9 en Joost zijn carbonnen ros begint onrustwekkend te ruttelen. De President roept via de boordradio technische assistentie op. Mecanicien van dienst Simon monstert het vehikel en ziet dat het voorwiel aan het loskomen is. La Grande Boucle is bezig en geeft veel inspiratie: we hebben geen tijd te verliezen en het euvel wordt al rijdend hersteld. Voortgeduwd door enkele kompanen laat Simon zich als een Indiana Jones zakken ter hoogte van de wielas en draait met een steekas het rad opnieuw vast. Indrukwekkende en hoognodige interventie want anders zou Joost op een éénwieler zijn geland. Xavier wil ook in het verslag voorkomen en laat eerst zijn ketting aflopen en daarna zijn achterband leeglopen. Miserie, miserie, miserie want de vervangbinnenband van Decathlon blijkt waardeloos. Joost leent onbaatzuchtig zijn reserverubber. De herstelling vergt nogal wat tijd en ondertussen genieten we van een symposium over het verband van cafetariaplannen met geleasde fietsen en lage rentevoeten, het moet niet altijd over vrouwen of voetbal gaan nietwaar? De tocht wordt opnieuw verdergezet en we genieten met volle teugen van het prachtige parcours. Schitterende vergezichten, pittoreske dorpjes en landelijke wegen vergezellen ons in het voorgeborchte van de Vlaamse Ardennen. Jan is opnieuw van de partij na een caritatieve trektocht van 3 weken door het Braziliaanse regenwoud met de bedoeling de Indianen het Portugees af te leren en ze het veel gemakkelijkere Westvlaams aan te leren, inderdaad gesponsord door WTV. Zijn conditie zit in de opbouwfase en in Oudenaarde draait hij samen Joost af richting heimat via de Schelde. Nu beginnen we aan de echte bergzone en de eerste kanjer is de Koppenberg die tot grote woede van Yvan niet via de kasseien maar via de asfaltflank wordt bedwongen. Toch niet te onderschatten want stroken van 11%. Ook de Paterberg, Karnemelkbeek en Kwaremont moeten er aan geloven zij het telkens langs de minder gekende flanken. Wel toppie, originele insteek en heel plezant en mooi om fietsen. De hitte is ondertussen op zijn hoogtepunt en het zweet gust in beken, rivieren en stromen van onze afgetrainde lijven. De bevoorrading in Kwaremontdorp is meer dan welgekomen en onze voedsel en drankreserves worden aangevuld. Geert krijgt door het snelle stijgen en klimmen last van de Caissonziekte die zich op zijn darmen heeft gezet. De organisatie heeft echter aan alles gedacht, ook aan de nodige sanitaire profylactische infrastructuur en 2kg lichter kan onze berggeit de finale aanvatten. Ondertussen heeft ook Patrick de groep verlaten wegens prioriteiten als Mantelzorger, respect Patrick! Met 6 man verorberen we de laatste hoogtemeters richting Finish. De zon is ondertussen verdwenen naar het Zuiden en dreigende wolken grijnzen ons aan. Wat verder plonsen de eerste druppels op onze helmen en de beloofde drink aan den arrivéé wordt geskipt en uitgesteld naar een volgende gelegenheid. Het voorzien budget is niet verloren en wordt boekhoudkundig tijdelijk geboekt bij de provisies. Na 4u14 (!) zadel (evenveel als de Tourrenners op zondag) wordt de rit in Kortrijk ontbonden en snelt iedereen naar douche, BBQ of huiselijke 33cl. Unaniem wordt geboft met het schitterende parcours, echt de moeite waard hoor ik van iedereen en een atletische prestatie om trots op te zijn: 104 heuvelende kms aan 25.8 km en 800 hms!!!! President

Sfeerbeelden van de rally Het Ventiel op 9 juli 2023

Verslag van de rally van Stasegem op 2 juli 2023

Groot contrast: Franse steden waar zinloos geweld, buitensporige agressie, vuurhaarden, plunderingen, .. gemeengoed zijn en anderzijds ons lieflijk klein dorpje. Staan we voldoende stil bij de charme van een gemeente die ’s morgens om zeven uur nog baadt in een oase van rust en kalmte ? Beide werelden zijn slechts dertig kilometer van elkaar verwijderd …… Het stemt je toch tot enige ongerustheid. Gelukkig is er onze wekelijkse zondagsrit om alle zorgen even opzij te zetten en ook nu was dit niet anders. Als eerste aan de start stond Joost, met een fietsshirt volgepropt met bankbiljetten. Vandaag stond immers de rally van Stasegem op het programma en bij gebrek aan ook maar één bestuurslid nam hij de zware financiële last op zijn schouders om de Tinekes in te schrijven om zo toegang te verschaffen tot de banketten die aangeboden worden onderweg. Stiekem postuleerde hij naar het ambt van penningmeester voor volgend seizoen maar hij benadrukte dat het absoluut zijn bedoeling niet was om (voorlopig ?) te dingen naar het ambt van voorzitter/president. In zijn weg naar boven wenst hij geen stappen over te slaan. Fel opgemerkte intrede aan het kasteel was er vanwege Frederik die zich fier als een fietsgieter aanbood met een spik-spik-splinter-nieuwe fiets in een kleur dat in de folders van Merida wordt beschreven als “Zelinsky-groen”. De fiets was al een jaar eerder besteld en er kwam maar geen schot in de zaak maar werd uiteindelijk afgehandeld in minder dan een week nadat Arne een aangetekend schrijven naar de fietsleverancier had gericht…… 9 Tinekes begaven zich naar Stasegem en na een heuse stop-and-go waarbij Joost de administratieve beslommeringen in een minimum van tijd en razend accuraat afhandelde, konden we voor 70 kilometer de baan op. Een rally betekent gewoel, inhalen en ingehaald worden en ook nu was dit het geval. Al vlug konden we aansluiting realiseren met een groep die ons bijzonder goed lag, met name de “Kwaremontbierdrinkers”. Het zicht bleek echter op de blaas van Xavier te werken en snel richtte hij een smeekbede tot zijn collega’s om even halt te houden. Na kort overleg werd hier positief op gereageerd. Voor Xavier een duidelijke verademing en terwijl hij zich afzonderde sprak hij de historische woorden “Hoe langer je moet wachten, hoe meer deugd het doet.” Pedagogisch-didactische wijze quote die ieder mee nam naar huis. De mondelinge reacties die hierop volgden, zijn jammer genoeg niet voor publicatie vatbaar…. Al vlug bereikten we de bevoorradingsstand en daar werd een minicongres gehouden over “wat volgend seizoen?” en hierbij stond één onderwerp centraal: welke gemiddelde snelheid gaan we volgend seizoen als norm aanvaarden? Het gesprek leerde ons dat dit item toch sterk leeft bij onze leden en hier de nodige aandacht moet aan geschonken worden. Na dit moment waarbij de innerlijke mens werd versterkt, gecombineerd met de gedachtenspinsels over volgend seizoen gingen we start voor de tweede wedstrijdhelft. Toen vond Joost dat zijn tweede ogenblik gekomen was en in de stijl van wijlen “Marc Stassijns op de motto” maakte hij vanop de fiets een video van onze groep. Een veelbelovende carrière wacht hem ongetwijfeld bij één of andere sportzender. Gezwind reden we nu richting Kortrijk en net toen we ons opmaakten voor een sprintje langs het kanaal weerklonk de gevreesde kreet “Plat ! ! Plaaaaat !”. En ja, dit werd Joostmomentje nummer drie. Bij de Tinekesvrienden wordt zo’n moment onmiddellijk benut voor minstens één didactische doelstelling te realiseren en in dit geval was dit “We leren Joost werken met een bommetje !”. Bleek immers dat Joost zocht naar een klassieke pomp omdat “hij vorige keer met zo’n bom zijn band aan flarden had geblazen en daar toch een beetje bang voor was.”. Voor onze leden onmiddellijk het beginsein om én Joost te overstelpen met professioneel advies én hem ook te verplichten met de gevreesde bom aan de slag te gaan. En zie, na enige ogenblikken had hij de nodige vaardigheden ontwikkeld zodat hij zich nu levenslang “Fietsbomspecialist” mag noemen. In plaats van richting Stasegem te rijden werd terecht geopteerd voor de richting Kortrijk en naargelang de plaats van de heimat verliet één na één het peloton richting douche/barbecue/Omer/Leffe/rosé (niet persé in die volgorde en combinaties zijn mogelijk). We reden 86,86 kilmeter aan een gemiddelde van 27.5 km/uur en we overwonnen 409 hoogtemeters alsof ze er niet waren. Tot zondag voor de rit van ’t Ventiel. Yvan

Sfeerbeelden van de rally van Stasegem van 2 juli 2023