WTC Tinekesvrienden op sociale media Twitter & Facebook
Voor de twitteraars onder ons : onze club is vanaf nu naast facebook ook aanwezig op twitter.
Op beide media zijn we te vinden onder de benaming WTC Tinekesvrienden.
Tweets aan ons gericht worden voorafgegaan door @Tinekesvrienden.
Bedoeling is regelmatig tweets en foto’s de wereld in te sturen om zoveel mogelijk volgers te krijgen.
Natuurlijk gaan we ook zelf op de volgtoer en mikken daar vooral op onze eigen leden en figuren uit de pers-en wielerwereld (commentatoren,renners,enz…).
Uiteraard mikken we op die manier op een nog grotere naambekendheid hetgeen ook onze sponsors en eventuele talentscouts kan ten goede komen.
Wie binnen enkele maanden in België geen belletje hoort rinkelen als het over de Tinekesvrienden gaat,is ofwel wereldvreemd ofwel totaal niet wielerminded.
Onze pagina op facebook krijgt net als de blog een wekelijkse update met verwijzing naar onze wieleravonturen op zondag.
Tweets zullen daar ook gedeeld worden voor hen die niet op twitter aanwezig zijn en het toch graag volgen.
Iedereen is natuurlijk welkom en alle leden van onze facebookgroep kan zelf berichten en/of foto’s plaatsen in die groep.
Red Philippe
Verslag van Luik-Bastenaken-Luik 26 april 2014
La doyenne, oudste Belgische klassieker... Een quartet tinekesvrienden gaat voor de 165 km met een 7-tal hellingen. Taxi Steven is stipt om 4u30 op post. Er wordt stevig ontbeten in de minibus... De chauffeur van dienst speelt als volleerde bonobo maar liefst 4 bananen naar binnen. Later op de dag zal nog blijken dat deze een gunstig effect hebben tijdens de afdalingen. In de buurt van Tienen worden nog wat overtollige kilo's gedropt in functie van de hoogtemeters #kakstop. De eerste kramp van de dag volgt al snel. Bij het uittrekken van zijn compressiekousen bij de start schiet een felle kramp in de kuit van wegkapitein Kevin. Nummers afhalen, korte parcourstudie en het Ardennenoffensief kan beginnen. Eerst laveren we door het niet al te propere Liègi en algauw fietsen de vier Tinekes (met gepaste tinekesoutfit) op kop van een bende van een 80-tal pedaalridders. Een tactische pispauze voor de eerste helling schuift het kopmanschap in andermans schoenen. De eerste kuitenbijter, l'ancienne barrière, van 4,8km wordt moeiteloos verteerd. Het blauwe viertal doet sommigen mijmeren over de onklopbare Gewisstrein...
Na de bevoorrading in het prachtige decor van de abdij van Stavelot volgt de pittige beklimming van de haute levée. De stevige stijgingspercentages doen de allerkleinste tandjes van de pion al eens kraken! Hierna volgt de beklimming van de col du Rosier: 3800m slingerend tussen de bomen onder aangename temperaturen: afzien met grote A maar ook genieten met een grote G.
De bordjestheorie van de Cauwer wordt even bovengehaald: de Tinekes armada laat zich in het dal meeglijden in het zog van enkele sterke (of domme???) rouleurs.
In dalende lijn gaat het naar de bevoorrading aan de voet van la redoute. Steven vraagt zich af of er ook bananen zouden liggen in remouchamps? De nodige gels en energierepen worden gretig naar binnen gewerkt. La redoute luidt de loodzware finale in... Allen bereiken we het hoogste punt en meteen wordt de legendarische tweestrijd VDB-Bartoli nog eens opgerakeld. Ongeloof...maar vooral zelf wat naar zuurstof happen. De cote des forges wordt verstandig naar godsvrucht en vermogen (getekend bisschop Leonard) genomen.Daarna pedaleren we op wat overblijft van souplesse naar de roche aux faucons. De valkenrots doet menig kuit-en dijspieren exploderen. Wat een verschrikkelijke bult! Na een korte afdaling trekken Simon en Steven een prestigesprintje op een nietig (als dit in ardennenland al van toepassing zou zijn) bultje. Het bultje blijkt echter een heuse uitloper te zijn... De aanval inspireert wegkapitein Kevin om op zijn kousenvoeten er vanonder te muizen. De duik naar Ans is ingezet. We laveren tussen het internationaal peleton door de marginale OCMW buurten rond Sclessin... meteen begrijp je waarom Luzon niet altijd op beide oren kan slapen. Na goed 150 km wacht de cote saint nicolas. Op sporza leuk om zien maar op het stalen ros een steile, ambetante puist. De enige morele opkikker op de flank van de saint nicolas is het feit dat gewoonweg iedereen rond u ook tussen zijn kader hangt... Rest enkel nog de steile chaussee richting officiële aankomst. Het is een rotding hoor je menig wuytsen zeggen. En wij bevestigen: het is een rotding. Enkele minuten van elkaar gescheiden bereiken we het rennersdorp. Wat smaakt dat eerste gerstenat na al dienen gesuikerde (noodzakelijke) brol!!! Zonder vragen te stellen bij de sterke prestaties van onze fietscompagnons (#rvvl) :-))) en met veel voldoening kaarten we nog wat na (met dubbele portie warme hapjes) in het café waar onze laatste voorbereidingsrit (leeuwkestocht) startte... 165 km, 2650 hm aan 26 gem. De ardennengids doet zijn koersklakske af voor de allereerste LBL van Simon, Wesley en Steven. Klasse op en naast de fiets. Maar van Tinekes op verplaatsing verwacht men ook niets anders hé. Op naar een volgende challenge. Ciao Liègi en wie weet volgt wat decompressie!
Kevin
Verslag van de rit van 27 april 2014 Torhout
Na een eerste kennismaking met de Tinekespyreneëen, stond er
een vlakke overgangsrit op het programma. De eerste bergrit had geen
noemenswaardige slachtoffers gemaakt en daar zullen zeker de met veel liefde
klaargestoomde pasta’s en versgeplukte bananen door onze eega’s wel voor iets
tussenzitten. Hier en daar zagen we al enkele schuchtere pogingen om met
ontblote benen en armen ten strijde te trekken al waren de koukleumen toch nog
in de meerderheid. Om de sollicitatie van meteo Tineke als baanbrekend
weerstation nog wat kracht bij te zetten, hier nog even de voorspelling op D-7
: “ we komen terug in westelijke luchtstromingen. Het blijft echter
droog tot de middag, 16°. Wind zit tegen op de terugweg maar voor Pantani is
dit geen enkel probleem”. De meest onderschatte
meteodienst van het land zat er voor de zoveelste keer weer boenk op! De
Deboosere’s en Haagdorens van deze
wereld krijgen er het schaamrood van op de wangen. In het licht van de nakende
verkiezingen begint Pantani zich langzaam maar zeker te gedragen als een echte
politicus : hij cumuleerde voor de gelegenheid zijn taak als MM met de functie
van parcoursbouwer. Bovendien zorgde Wim opnieuw voor een female touch in de
volgwagen : hij delegeerde de taak van sportdirecteur aan de 2 vrouwen in zijn
leven, nl. Peggy en Kimberley. Beide dames verhoogden nog het knuffelgehalte in
de volgwagen door zich te laten vergezellen van hun uiterst schattige
mini-maltezer.
Lichte zenuwachtigheid net voor de start
toen bleek dat de gps van dienst er maar weinig zin in had. Enkele
schietgebedjes en knopjesmanipulaties verder kon dit wereldteam zich
echter toch op gang trekken richting le
plat pays van Torhout en omstreken. Een opgemerkte gast in de karavaan was
niemand minder dan Kevin die op zaterdag nog Luik-Bastenaken-Luik had gereden
en nu reeds paraat stond voor de teamrit : chapeau Kevin! Het is trouwens hét
klassiek seizoen bij uitstek voor onze leden want naast Kevin bolden ook
Wesley, Steven en Simon over de meet van deze Waalse
klassieker. Prachtprestatie die onze club naambekendheid bezorgt over de
taalgrenzen heen. Sterk gedaan jongens! Een jarige Bjorn van zijn kant ligt
even in de lappenmand met een pijnlijke ontsteking in de bil-en kniestreek
waardoor Ulrieke enkele massage-overuren zal dienen te kloppen. In het
gezelschap van begeleiders Kevin en Ringo dirigeerde machinist Pantani zijn
troepen als een intercitytrein tegen een egaal tempo richting pitstop. Ivan
daarentegen heeft het meer op de folkloristische stoptrein begrepen en besloot dan maar om
zijn voorband te lossen ten einde een tussenstop af te dwingen. Of dit te maken
had met de aanwezigheid van vrouwelijke sportdirecteurs laten we wijselijk in
het midden. Een uiterst gesmaakte pitstop viel ons halfweg te beurt waarvoor
hartelijk dank aan de familie Pantani.
Tijdens de terugweg kregen we af te rekenen
met een zwaar in het nadeel blazende wind maar zoals eerder reeds voorspeld
door meteo Tineke bleek dit geen enkel probleem te zijn voor onze in bloedvorm
verkerende voorhoede. Ringo bewees bovendien dat de gebeurlijke opvolging van onze fondateur clubgps Mark
geen probleem zal zijn vermits hij zomaar uit de losse pols de taken van een
falende gps met succes overnam.
Er volgde nog een zeer pittige epiloog in
de straten van Heule nadat ancien Willy alias de SB/PM ,met een noodkreet de
finale op gang schreeuwde. Een 20 km verderop beginnen langzaam maar zeker de
noodklokken te luiden nu men daar na een 2 op 9 eerder op ram-dan op titelkoers
blijkt te liggen.
Deugddoende rit op door Pantani vakkundig
uitgekozen vasttapijtwegen. De wind zorgde uiteindelijk nog voor een
conditiebevorderende uitputtingsslag.
19 renners,80 km tegen 26,8 gemiddeld. Tot
zondag om,opgelet,7u30!
Red Philip
Verslag van de rit van 20 april 2014 Mont St-Aubert
Alarmerende berichten in de uren voorafgaand aan de 8e
etappe. Gereputeerde weerstations sloegen elkaar om de oren met tegenstrijdige
berichten, de buienradars leverden een gevecht op regen en zon en trachtten het
wolkendek met Zwitserse precisie te doorgronden. De voorzitter himself liet
niks aan het toeval over en volgde uur na uur de ontwikkelingen op via de
tablet. Duidelijk geen slaaptablet want uiteindelijk kwam hij tot de
vaststelling dat eens te meer het weerstation van de club, het alomgekende
Meteo Tineke, nagels met koppen had geslagen op dag – 7! Ons weerstation
dribbelt met een regelmaat van een klok
de gevestigde waarden en lijkt zo stilaan toe aan een opmars richting alle
Telenetzenders. Veel volk dan ook aan de start van de eerste bergrit met hier
en daar een regenvestje dat evenwel vlug in de achterzak belandde. Net voor de
start vernamen we nog dat er een hele strafrechterlijke procedure opgestart
werd tegen het puntensysteem van de club dat blijkbaar even in de digitale soep
draaide op dag 1 van het nieuwe seizoen. Het conflict komt in de loop van deze
week voor de groene clubtafel. Alle bewijsmateriaal wordt ondertussen verzameld
(foto HNB,manuele deelnemerslijst,de stylo die medeplichtig was aan het delict,reistickets
en getuigenissen van omstaanders en supporters) om alsnog de klassering in een
juiste plooi te krijgen. Naar verluidt zijn de gebroeders Devos betrokken
partij en zou Red Philip nu broeden op een paasei. Wordt vervolgd. Na de
presidentiële zegen en het ochtendlijke dankgebed voor de bloemen uit Nederland
kon parcoursbouwer Jacques aan de slag daarbij geassisteerd door sportdirecteur
Bart Vanhoutteghem. De SB/PM liet zich verontschuldigen vanwege deelname aan de
Scheldeprijs op zaterdag in Schoten waar hij 155km aflegde aan 28,3 gemiddeld.
Een echt schot in de roos dus , dit in tegenstelling tot zijn favoriete ploeg
die naast de roos schoot ondanks het uittekenen
van geslaagde wiskundige patronen op de groene rechthoek.
Rambo eiste van meetaf aan het medekopmanschap op daarbij ondersteund
door Diederik. Het getuigt van grote conditie als een spurtbom en routier als
Rambo al in de 1e bergrit mee
de teugels in handen helpt houden! Het valt tevens op dat ook de fondateur
blaakt van conditie. Wat gieten zij in hun pulle? Het werd een gezapige aanloop
naar de gevreesde Mont-St-Aubert waarbij op meerdere plaatsen hart -en
bloedvaten langzaam geprepareerd werden op het steile monster. Tim broedde op
een aanvalsplan waarbij hij direct aan de voet de aanvalsklok zou luiden om op
die manier het kaf van het koren te scheiden. Bijkomend wou hij met zijn verschroeiend aanvalsplan de
Ronderenners verschalken maar dat laatste lukte niet echt. Iedereen raakte
heelhuids boven ondanks doorschuivende achterwielen op de vochtige en steilste
strook. Petra triomfeerde en liet weten dat de eindstand Mont-St-Aubert – Petra
geëindigd was op 0-1. Puike prestatie!
Al het harde labeur werd beloond met een gastronomische
pitstop waarbij Bart overheerlijke rijsttaartjes voorzag die met vakmanschap
waren klaargestoomd door onze sponsor Wouter. Hartelijk dank Bart!
De terugweg werd vooral gekenmerkt
door een felle tegenwind waarbij Jacques met ferme pedaalslagen en kromgebogen
als een echte Flandrien van geen wijken wilde weten. Als apotheose volgde nog
een mooi eerbetoon aan de stad van Manten en Kalle waarbij langs kronkelende en
krinkelende wegen ons peloton haar visitekaartje afgaf aan de plaatselijke
bevolking.
Zeer geslaagde rit,79 km tegen
26,5 gemiddeld en 26 renners.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 13 april 2014 Carrefour de l'Arbre Roubaix
Blij weerzien met onze Rondehelden aan de start van de 7e
etappe. Pantani noteerde weer als vanouds de aanwezigheden op een vel
perkament, kapitein Dirk verscheen met een ferm ingepakte duim aan de
inschrijvingstafel, Geert had zijn retrofiets van stal gehaald en Bjorn kwam
even peilen naar het conditionele niveau van zijn ploeggenoten. De hoogdagen
volgen elkaar tegenwoordig pijlsnel op want na de Rondegekte van vorige week
serveerde onze president vandaag
kersverse kasseien uit de Hel van het Noorden doorspekt met zandkorrels van de
zuiverste soort gespreid op een bedje pavé jakadé. Dit gebeurde dan nog op de
dag zelf van deze klassieker die zo mogelijk nog heroïscher proporties aanneemt
dan Vlaanderens mooiste. Opnieuw ondergedompeld worden in de sfeer van de grote
dagen, zich renner voelen op legendarische wegen, de wielergeschiedenis ter
plaatse beleven en ruiken : het kan enkel bij de Tinekesvrienden! Een
euforische Willy wou net voor de start het Esseveelied aanheffen maar werd vlug
met de harde realiteit geconfronteerd : KVK scoorde 2 keer meer en het
supportersaantal binnen de ploeg van zijn clubke blijft op één staan. Toch
geruchten in het peloton over een bestelling Esseveesjaals door de champ en Red
Philip. Nader onderzoek wees evenwel uit dat beiden van plan zijn die sjaals op
een rituele manier te verbranden nadat eerdere voodoopraktijken op een
Durypopje hun doel misten. Ook een grote naam aan het stuur van de volgwagen :
kersvers papa Pieter die voor dag en dauw moeder en kroost in de steek liet om
het Tinekesteam vak-en oortjeskundig te begeleiden op de tocht door de hel.
Champ Ronny had voor de gelegenheid zijn schoonzoon meegebracht voor een
gebitstest : zou hij zijn tanden al dan niet stukbijten op de kasseien?
Een in grote conditie verkerende bompa-president nam direct de teugels stevig in handen
daarbij geassisteerd door wisselende medekopmannen :
Dirk,Simon,Jacques,Pantani...Al vrij vlug werden de lichamen op temperatuur
gebracht door een originele zigzagbeklimming van de pover leute. De laatste
restjes overwinningsalcohol werden uit de bloedbaan gezweet en er werd plaats
vrijgemaakt voor de kasseihoofdschotel die op een gastronomische manier in
brokjes zou opgediend worden. Een eerste strook was van een lichtlopende soort
voorzien van een goed berijdbare zijstrook voor de asfaltjeannetten. Viriel als
we zijn, koos niemand voor het asfalt. Even verderop verhinderden enkele
wereldvreemde gendarmes ons de toegang tot het parcours niet wetende welke
personaliteiten ons peloton herbergt. Geen nood, de president past aan alles
een mouw en zo kwamen we uiteindelijk tocht terecht op de nog onbereden paden
van de Helleklassieker. Sensatie troef op de strook van Gruson. We hadden daar
een afspraak met de wielergeschiedenis en
knepen even in de wang om te zien of dit wel echt was. De decibels en drinkbussen vlogen in het
rond, toeschouwers werden nipt ontweken, het samenspel van banden en kasseien
veroorzaakten trillende armspieren en klapperende tanden. Pure sensatie op 2
wielen! Gendarm Jean mes Couilles (van adel) vond dat het nog iets beter kon en
stuurde ons opnieuw het Grusonpad op waarna sportdirecteur Pieter de dorstigen
laafde en de hongerigen spijsde, waarvoor hartelijk dank! Op de terugtocht
genoten we tot aan de piste van de laatste 15 km van de echte Paris-Roubaix
waarbij de kasseien van Hem en Espace
Creupelandt onze achting voor de echte helden nog deed toenemen.
Een heel aparte en sensationele ervaring! Bedankt
president voor zoveel voorbereiding en zoveel wielerechtheid in deze rit, zonder
twijfel hét pronkstuk van dit seizoen. Dat we het 's namiddags voor de TV nog
eens allemaal als toeschouwer konden herbeleven, maakt het nog zoveel mooier!
Unieke rit,94 km,21 renners en 26,1 gemiddeld. Tot zondag,1e afspraak voor de
berggeiten onder ons.
Red Philip
NVDR: herbeleef deze memorabele rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/479907165
.jpg)
.jpg)
Verslag van de rit van 6 april 2014 Heule dorp van de Ronde!
Op een moment dat de meeste Ronderenners nog aan het
dromen waren van een overwinning, blies
ons Tinekesleger verzamelen voor dé wielerhoogdag van het seizoen. Ten
Koetshuize was hermetisch afgesloten en omgevormd tot een VIP-dorp maar een
pro-actief bestuur had alles voorzien om de start vlekkeloos te kunnen laten
verlopen. Onze Streuvelsvrienden blijken fervente volgers te zijn van de
Tinekesblog want ze kwamen tegemoet aan onze minieme vorm van ongerustheid
betreffende hun wielerlot : ze tekenden alle 3 present voor hun eigen ronde.
Het aanbod van onze president om de strijdbijl voor 1 dag te begraven door
samen met ons via een verbroederingsrit de hoogdag te vieren, werd afgewimpeld
vanwege te weinig ...hoogtemeters op het menu. De relatie blijft dan ook eerder
gespannen en evolueert richting frigiede oorlog.
Geert, vader van Tim, fungeerde als sportdirecteur en zag
hoe het deelnemersaantal langzaam maar zeker aandikte tot 15 renners. Een
eerder bescheiden aantal maar er waren verzachtende omstandigheden. Zo waren
onze Ronderenners nog aan het bekomen van hun uitzonderlijk exploot op
zaterdag. De redactie vernam dat de talrijke
trainingskilometers resulteerden in een glansprestatie waarbij iedereen
heelhuids de aankomst bereikte. Er werden gemiddelde snelheden genoteerd van zo
maar eventjes dik 27 en 28 km/u en dat over een afstand van om en bij de 250 km
met hellingen om u tegen te zeggen. Coach Dirk moest in extremis forfait geven
vanwege een arbeidsongeval maar ontfermde zich met veel liefde over zijn
discipelen door sterk aanwezig te zijn. Minder vrolijk nieuws kwam er van ons
nieuwste lid Piet Deceuninck. Piet kwam
onzacht in aanraking met een paaltje en blijkt zwaar gehavend te zijn aan kaak
en schouder. Spoedig herstel Piet, we
duimen voor jou!
Verder gaven er nog enkele leden forfait vanwege een
opvordering door het plaatselijk feestcomité. Blijkt dat Heulenaars kunnen
feesten als de beesten en bekend staan als echte zuipschuiten. Ons bestuur is
zoals bekend heel straf in crisismanagement en gaf dan ook enkele
Tinekesvrienden dienstvrijstelling door hen belangeloos ter beschikking te
stellen van de plaatselijke bevolking. Een scherp ogende fondateur had een
ingenieus plan opgesteld : met de nodige rugwind richting Wingene om ons van
daaruit onder te dompelen in de sfeer
van de Ronde door op het parcours
van de helden terug te keren naar het feestdorp van Zuid-West-Vlaanderen. Hij
kreeg aan de kop het gezelschap van onze president die als een heuse dirigent
het tempo aangaf ten einde het strikte uurschema niet in de soep te laten
draaien. Ons raderwerk liep uiterst gesmeerd, geen enkele lekke band en een
sportdirecteur die ons halfweg verwende met een gevarieerd buffet en aangepaste
drank. Bedankt Geert en Tim!
De 2e wedstrijdhelft werd gekenmerkt door talrijke
kippevelmomenten. Ons Vlaanderenlandje is het gezelligste plekje op deze
aardkluit! Ambiance troef op elke hoek van elke straat, aanmoedigingen,
flitsende camera's, afgezette ronde punten...het werd allemaal ons deel op weg
naar het mekka van deze Ronde. Het binnenrijden van Heule jaagde de adrenaline
dermate door ons lijf dat de gemiddelde snelheid met een ruk de hoogte inging.
Wat een sfeer, wat een uitbundige menigte, wat
een oorverdovend gejoel! We kwamen ogen en oren te kort om alle
indrukken te kunnen vasthouden...Geen haartje op ons lijf dat plat bleef
liggen! Alleen hiervoor al is het meer dan de moeite een Tinekesvriend te zijn.
Een enorme belevenis die haar eindpunt vond aan Heule
station waar Bart Huysentruyt ons enkele emoties deed doorspoelen. Bedankt
Bart! Daarna werden we zelf door de menigte opgeslokt en vuurden we de echte
dwangarbeiders van de weg aan.
70 km tegen 27,5 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/476003364
Verslag van de rit van 30 maart 2014 Poelkapelle
Dankzij de Brit William Willet was een meerderheid van ons gezelschap
zaterdagavond in bed gedoken met op het nachtkastje niet alleen de smartphone
maar ook een handgezette wekker ten einde niks aan het zomeruurtoeval over te
laten. Biologische klokken werden ontregeld, voetbaluitjes vroegtijdig afgebroken,
echtgenotes werden een uur vroeger naar bed meegetroond want alles moest wijken
voor de plicht op zondagmorgen : een geef acht ter hoogte van Ten Koetshuize
waar de president klokvast als altijd zijn troepen schouwde. Fier als een
gieter reed de SB/PM het Heulse tarmac op nu zijn ploeg onverwacht voor 3
paaseieren had gezorgd. Eigenlijk een week te laat, maar geen enkele KVK-sup
die daar erg in had. Naast de gestelde lichamen ook enkel scherp afgetrainde
exemplaren aan de start : wie een brood werpt richting Bjorn, Bart Vanmarcke en
parcoursbouwer Dirk krijgt het gegarandeerd gesneden terug, messcherp staan ze.
Ze stonden nu voor hun ultieme test : toetsen of hun hard labeur richting
Vlaanderens mooiste voldoende was om mee te kunnen met het Tinekespeloton.
Pantani lag na 4000 trainingskm's nog te soezen in de armen van Peggy. Hij laat
absoluut niks aan het toeval over en beseft als geen één dat de klassiekers
vooral in bed gewonnen worden. De
redactie vernam nog dat onze MM inmiddels een graag geziene gast is in de
vetsmelterij waar hij na elk bezoek het strijdlied van het inmiddels opgedoekte
Thor Waterschei uit volle borst aanheft : "Ter Heil Onzer
Ribbenkast!".
Dirk promoveerde schoonvader Johan prompt tot
sportdirecteur terwijl Petra in de bedstee aan het recupereren was van
Gent-Wevelgem of was het eerder van de après party? Rambo van zijn kant kon nog
net aansluiten bij een vertrekkend peloton. Het verouderingsproces van 1u had
zich vertaald in een extra gelaatsrimpel die
hij eerst nog succesvol had weggestreken, geholpen door de wondere
techniek van het stoomstrijkijzer. Voor de aandachtige waarnemers onder ons :
de Streuvelsvrienden zijn nog altijd vermist. De tijd begint te dringen want
hun zwarte pacemakerdoosbatterijen zenden nog maar enkele dagen signalen uit.
Delen we binnenkort Ten Koetshuize met de bevallige Streuvelsweduwes?
Dirk en co namen de ploeg onder een stralende zonnehemel
op sleeptouw richting Poelkapelle. Ofschoon de ochtendlijke temperaturen nog
niet van die aard waren om brandwonden te veroorzaken, hadden enkele dapperen
toch de korte broek vanonder het stof gehaald. Er was voorts een zekere
vestimentaire twijfel zichtbaar maar 1
constante was toch aanwezig : hoe
dikker de speklaag, hoe luchtiger de kledij, omgekeerd ook.
De 1e wedstrijdhelft liep gesmeerd langs een heerlijk
landschap en met fluisterasfalt beklede wegen.
De pitstop ter hoogte van een militaire begraafplaats was een belevenis
op zich : naast de fel gesmaakte spijs en drank (dank u Dirk en co) werden we
tevens aangemoedigd door buitenlandse toeristen. We waren jammer genoeg onze
gesigneerde foto's vergeten maar de atletische lichamen maakten veel goed.Na de
pitstop werd de etappe uiterst pittig met eerst een heuse granaataanval door de
president die gecounterd werd door Tim en Kevin. Boven greep Kevin de bloemen
voor de president en Tim.De toon was gezet en de benen kriebelden hoe langer
hoe meer. Voor Moorsele werd opnieuw een oorverdovende cartouche afgeschoten.
De RVV-toppers zetten de aanval op en wat volgde was een heerlijke race met de
mannen in vorm op de eerste rij en een 2e groepje dat in waaiervorm op enkele
lengtes bleef hangen. Mooi om zien hoe gesmeerd alles verliep : geruisloos de
kop overnemen, ploegmaats uit de wind zetten, doorbijten op de cruciale momenten,
kortom : een sportsensatie van de bovenste plank! Het Tinekesleger verkeert
duidelijk in bloedvorm!
Heerlijke rit, bravo Dirk! 78 km,19 renners en een
gemiddelde van 27,2! We wensen onze jongens alle succes in hun RVV zaterdag en
verzamelen terug zondag om 8u voor de jaarlijkse wielerhoogmis in ons dorp van
de Ronde!
Abonneren op:
Posts (Atom)