Verslag van de rit van 22 april 2012
Een mengeling van 27 rondborstige en afgetrainde fietsatleten verdrong zich aan de start van de ex-clubklassieker. Aprilse grillen indachtig werd de winteruitrusting opnieuw van stal gehaald,regenvestjes daarentegen vielen in de verste verte niet te bespeuren vermits de oerdegelijke Meteo Tineke een droge rit voorspelde.
Opgemerkte rentree van een bleke champ die tekenen vertoonde van een Gantoiseindigestie en op doktersadvies zijn drinkpul dik tegen zijn zin had gevuld met Gentse waterzooi. Even verderop werd een trieste PM/SB gespot bij wie het water uit de Gaverbeek tot aan de lippen kwam.
De president pakte uit met een sponsorritbriefing en riep op om volgende week massaal aanwezig te zijn in battledress. Het laat zich raden dat de pers dan massaal present zal zijn om de weldoeners van onze club in het zonnetje te zetten. De 3D-fotograaflenzen lieten per postduif aan ons hoofdkwartier weten dat ze rekenen op platte-buikatleten ten einde de professionele clubomkadering nog verder te benadrukken. In die optiek bekeken wordt iedereen opgeroepen om deze week voor het slapengaan en bij het ontwaken de nodige buikspieroefeningen uit te voeren. Eénmaal onder het dons worden oefeningen wel sterk aanbevolen,maar niet verplicht.
Een rondtollende wind bestookte het peloton op alle mogelijke manieren maar dat weerhield de kopmannen er niet van er een stevig tempo op na te houden. Er werd duchtig in waaiers gereden behalve door diegenen die kampen met een lichte conditionele achterstand en verkozen om met wapperende helmen de longinhoud te vergroten en de spiermassa verder uit te bouwen. Een uiterst scherpe Pantani vloog gisteren als een Izegemse pijl uit een boog en verkoos vandaag begrijpelijkerwijze de benen iets stiller te houden,hetgeen het effect had van een hazewind op een schildpadrug. In lusjes ging het richting Avelgem en omstreken en kwamen we zo langzaam maar zeker op die zo beroemde Flandrienwegen waar jaarlijks renners uit alle windstreken telkens en opnieuw alle kleuren van de regenboog te zien krijgen. Iedereen koos zonder verpinken voor de martelingen van de Oude Kwaremont en rekende erop onderweg naar de top de man met de hamer te kunnen ontwijken. Zo geschiedde ook,ook al stond die zwarte poltergeest daar molenwiekend te zwaaien met alles en iedereen die te dicht in zijn buurt kwam. Een onoverwinnelijke champ kreeg er maar niet genoeg van en besloot die beroemde molshoop tot aan de top te martelen onder zijn wielen. Wat een krachtpatser! Hergroepering in de Ronde Van Vlaanderenstraat en op naar de nieuwe scherprechter van de Ronde : de Patersberg! De jeugd verrastte alles en iedereen door nog voor de sportdirecteur de top te bereiken,de ervaren ouderlingen beperkten de hartschade door een Brugse Triple in het gootje te lozen. Welkome bevoorrading onder de vorm van heerlijke huisbereide taart en frisdrank geserveerd door sportdirecteur Jacques. Hartelijk dank!
De terugweg lag bezaaid met hier en daar een helling en in het zicht van de Koppenberg perste Yvan alle lucht uit zijn voorwiel. Een mooie geste die ervoor zorgde dat de berggeiten nog even die lelijke eend konden oprijden. Ex-champ Rambo liet zich niet pramen en koos ook voor de kasseitrap richting Hemel,zij het in prostaatversie. Pienter als hij is en wegens gebrek aan Garmin liet Rambo als een volleerde scout hier en daar lijfvochtgeurtekens achter om deze week op de reuk en in ’t zwart deze klassieker nog eens over te doen. Drama aan km 60 op de steilste kant van de Tiegembult : de kampioen liet zich daar ringeloren door de hamerman,gaf zijn pijp terug aan Martin en koos noodgedwongen voor de zijdezachte zetel van de bezemwagen. Het gebrek aan competitieritme in combinatie met een te kleine banaan en bedorven Gentse waterzooi werden hem fataal.
Het peloton stoomde gezwind op richting Heule,daarbij niet verlegen om enkele ommetoeren te maken.Heerlijke rit vanuit een andere invalshoek,proficiat aan de parcoursbouwer en op naar volgende week.
86 km,25 gemiddeld.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/171115353
Verslag van de rit van 15 april 2012
Niettegenstaande de miezerige ochtend verschijnen 22 tinekesvrienden en
de Ierse gastrenner Duncan aan de start van deze rit naar Torhout en omstreken.
Afwezig blijken de 2letternotabelen van de club beter gekend als: PM, exSG
(beiden Voerstreekindigestie), SG (lichte kwetsuur en pijn aan de goesting) en ex
MM (Tenerife). Ook de regerende kampioen geeft alweder de pijp aan Martin. De gemotiveerde nieuwe lichting staat wel aan de aftrap. Het moment om hen eens in de kijker te zetten: Jan & Simon,steeds gefocust op de 2de rij, doorbijter Dieter, klasbak Bart ,genieter Geert Depoortere II en de dappere kortslaper Niels. Ze staan allen aan de top van het regelmatigheidsklassement. Proficiat jongens en doe zo verder. Onderweg vallen er enkele druppels maar het weer valt in feite best mee, vanaf halfweg zien we zelfs de zon. Er staat wel een strakke Noorderwind die het fris laat aanvoelen. Regisseur van dienst is Pantani die zijn familie heeft meegebracht als sportbestuurder & service course!
Wim neemt een vliegende start met Kevin aan zijn zijde wat de diesels van de club doet sputteren. Oa de Fondateur kent niet zijn beste dag, hangt al vlug aan de rekker en wil de handdoek in de ring gooien. Dirk piloteert hem echter als “uitzonderlijk vervoer” naar de eerste rijen van het peloton waar Marc net op adem begint te komen als hij in een put dendert met een “deurstuik” tot gevolg. De herstelling verloopt vlot en we fietsen verder door pittoreske dorpjes en gehuchtjes
zoals Beveren , Gits en St-Henricus. De pauze wordt genomen op de parking van een groothandel waar de familie Pantani als een geoliede machine de bevoorrading verzekert. Peggy deelt de drankjes uit en dochterlief Kimberley de energierepen. En voor vriendje Niels een warme knuffel….Spectaculair begin van de terugrit, we rijden onder de slagbomen en dwars door het bos van het Torhouts domein Groenhove. De volgwagen kan niet mee maar gene paniek: Wim heeft alles perfect georganiseerd, Peggy
staat ons op de openbare weg op te wachten. Met de wind vanachter bollen we
richting Tineke, de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30. Verwarring en
konsternatie in het peleton wanneer Kevin zijn ketting afvalt en hij zich langs
de kant van de weg stelt. De groep versmalt en net als bij de profs valt er dan
ook bij ons ééntje: Bernard robbelt als een kattejong op de steentjes van een
oprit en breekt daarbij …3 spaken van zijn voorwiel. Verder geen erg, zijn
judo-opleiding , leren vallen, komt hem goed van pas. Vlug een nieuw wiel
gestoken en gejaagd door de wind rijden we verder. Voor de 3de week
na elkaar naderen we Heule via Lendelede maar Wim heeft nog een spetterende
finale voorzien via de Wittestraat. Druppelsgewijs landen we Ten Koethuize
waar hondje Clio van Geert de ex-MM ons mistroostig staat op te wachten. Vastgebonden aan een boom terwijl baaske aan het zwembad ligt in Tenerife. Prachtige rit met tal van nieuwe baantjes. 80 km aan 27,3 gemiddeld. Proficiat familie Pantani
President
Nvdr: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/168744921
de Ierse gastrenner Duncan aan de start van deze rit naar Torhout en omstreken.
Afwezig blijken de 2letternotabelen van de club beter gekend als: PM, exSG
(beiden Voerstreekindigestie), SG (lichte kwetsuur en pijn aan de goesting) en ex
MM (Tenerife). Ook de regerende kampioen geeft alweder de pijp aan Martin. De gemotiveerde nieuwe lichting staat wel aan de aftrap. Het moment om hen eens in de kijker te zetten: Jan & Simon,steeds gefocust op de 2de rij, doorbijter Dieter, klasbak Bart ,genieter Geert Depoortere II en de dappere kortslaper Niels. Ze staan allen aan de top van het regelmatigheidsklassement. Proficiat jongens en doe zo verder. Onderweg vallen er enkele druppels maar het weer valt in feite best mee, vanaf halfweg zien we zelfs de zon. Er staat wel een strakke Noorderwind die het fris laat aanvoelen. Regisseur van dienst is Pantani die zijn familie heeft meegebracht als sportbestuurder & service course!
Wim neemt een vliegende start met Kevin aan zijn zijde wat de diesels van de club doet sputteren. Oa de Fondateur kent niet zijn beste dag, hangt al vlug aan de rekker en wil de handdoek in de ring gooien. Dirk piloteert hem echter als “uitzonderlijk vervoer” naar de eerste rijen van het peloton waar Marc net op adem begint te komen als hij in een put dendert met een “deurstuik” tot gevolg. De herstelling verloopt vlot en we fietsen verder door pittoreske dorpjes en gehuchtjes
zoals Beveren , Gits en St-Henricus. De pauze wordt genomen op de parking van een groothandel waar de familie Pantani als een geoliede machine de bevoorrading verzekert. Peggy deelt de drankjes uit en dochterlief Kimberley de energierepen. En voor vriendje Niels een warme knuffel….Spectaculair begin van de terugrit, we rijden onder de slagbomen en dwars door het bos van het Torhouts domein Groenhove. De volgwagen kan niet mee maar gene paniek: Wim heeft alles perfect georganiseerd, Peggy
staat ons op de openbare weg op te wachten. Met de wind vanachter bollen we
richting Tineke, de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30. Verwarring en
konsternatie in het peleton wanneer Kevin zijn ketting afvalt en hij zich langs
de kant van de weg stelt. De groep versmalt en net als bij de profs valt er dan
ook bij ons ééntje: Bernard robbelt als een kattejong op de steentjes van een
oprit en breekt daarbij …3 spaken van zijn voorwiel. Verder geen erg, zijn
judo-opleiding , leren vallen, komt hem goed van pas. Vlug een nieuw wiel
gestoken en gejaagd door de wind rijden we verder. Voor de 3de week
na elkaar naderen we Heule via Lendelede maar Wim heeft nog een spetterende
finale voorzien via de Wittestraat. Druppelsgewijs landen we Ten Koethuize
waar hondje Clio van Geert de ex-MM ons mistroostig staat op te wachten. Vastgebonden aan een boom terwijl baaske aan het zwembad ligt in Tenerife. Prachtige rit met tal van nieuwe baantjes. 80 km aan 27,3 gemiddeld. Proficiat familie Pantani
President
Nvdr: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/168744921
gedicht
Snot
Fietsen is een mooie sport,
waar je meestal vrolijk van wordt.
Genietend van mooie tochten,
scherp sturend door lekkere bochten,
afdalend met de nodige zwier,
't is en blijft dan een plezier.
Niet altijd is het even fijn,
gekweld te worden door zadelpijn.
Of rijden met snot voor je ogen,
geen zakdoek om 't af te drogen,
of een vliegje in je linker of rechteroog,
evenmin is het altijd droog.
Nee, de ware fietser van grote tochten
weet zich te wringen door allerlei bochten.
Zit niet met wind, modder en regen,
Nee, hij geniet ervan en kan er tegen.
Wim.
Fietsen is een mooie sport,
waar je meestal vrolijk van wordt.
Genietend van mooie tochten,
scherp sturend door lekkere bochten,
afdalend met de nodige zwier,
't is en blijft dan een plezier.
Niet altijd is het even fijn,
gekweld te worden door zadelpijn.
Of rijden met snot voor je ogen,
geen zakdoek om 't af te drogen,
of een vliegje in je linker of rechteroog,
evenmin is het altijd droog.
Nee, de ware fietser van grote tochten
weet zich te wringen door allerlei bochten.
Zit niet met wind, modder en regen,
Nee, hij geniet ervan en kan er tegen.
Wim.
Verslag van de rit van 8 april 2012 Kluisbos
Op deze hoogdag van Pasen meldden zich 27 moedigen op het appel en werden door Wim beloond met een streepje achter hun naam.
Alweer geen hoofdredacteur ter plaatse: hij had naar verluidt zijn wekkerradio gezet maar bij het aanhoren van de voetbaluitslagen was hij na het uitvoeren van een vreugdesprong verkeerd neergekomen en met een gezwollen enkel en voorts alleen gekleed met een roodwitte sjerp had hij zich terug neergevleid bij vrouwlief. Onverwacht dommelde hij weer in slaap en dagdroomde dat KVK diezelfde avond nog Club Brugge in de pan zou hakken met 3 -1….. wat een mens allemaal niet kan dromen!
Onder het commando van Willy en Joost werd gekozen voor een rit richting onze Waalse vrienden. We konden er op aan dat dit een prachtige toer zou worden: twee kopmannen met meer dan een eeuw ervaring: dit kon en mocht niet verkeerd lopen.
Het gespreksonderwerp tijdens het begin van de rit was ongetwijfeld Parijs-Roubaix van dezelfde namiddag. Allerhande theorieën, de ene al interessanter dan de andere, werden uitgewisseld. Eén onverlaat, waarschijnlijk nog niet klaar wakker, zei zelfs dat Boonen op 55 km van de aankomst alleen zou wegrijden en dat een halve Skyploeg niet bij machte zou zijn om hem terug te halen…… wat een mens allemaal niet kan dromen!
Onderweg waren enkele mensen stille getuige van een stil, intiem doch heel mooi moment van opperste gezinsgeluk. Dirk pelde een banaantje en gaf stukje per stukje door aan het vrouwtje die dankbaar omwille van dit mooie gebaar de kleinoden dankbaar tot zich nam…. menige traan werd door enkele stoere bonken weggepinkt.
De romantiek moest echter vlug plaats ruimen voor de ruige werkelijkheid want stilaan werden de contouren van de Kluisberg zichtbaar en wist iedereen : de speeltijd is over, vanaf nu wordt het bittere ernst. In de eerste kasseizone die we aandeden, viel ook een eerste ernstig slachtoffer te noteren. Jan, is hij nu lid, kandidaat-lid of stagiair, moest plots de strijd staken wegens een afgebroken pedaal. Geert, sportdirecteur van dienst en voormalig materiaalmeester, sprong blij als de paashaas uit de volgwagen hopende een demonstratie te geven van zijn technisch vernuft. Ondertussen hadden ook enkele andere techneuten zich reeds ontfermd over het getormenteerde vehikel en hun diagnose was eensluidend doch snoeihard: hiermee kon niet verder gereden worden.
De fiets moest en zou een plaats vinden in de BMW van Geert. Deze dikke auto, ongetwijfeld nog een restant van de gouden jaren als lid van het bestuur, kon echter moeilijk naast een hondenkennel nog een hele fiets herbergen. Even werd gedacht om de fiets mee te doen en Jan te laten staan maar toen deze dreigde met het tribunaal van Den Haag en ook de rechten van de mens erbij haalde, werd besloten om mens en machine mee te nemen. De fiets moest sterk gestript worden: wielen eruit, fietslint af, remmen gedemonteerd….. zo slaagde men er toch in alles in de auto te krijgen. De ontgoocheling droop van het gezicht van Jan maar anderzijds was er het voorrecht om naast de ex-materiaalmeester de rit te mogen volgen: weinigen kunnen zeggen dat ze dit ooit hebben mogen beleven.
Omdat men twijfelde of de oorzaak van dit euvel nu kwam door de enorme spierkracht ofwel of dit moedwillig gebeurde om de Kluis te ontwijken, werd beslist om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten om deze zaak tot op het bot te onderzoeken. Onze voorzitter, alom gekend omwille van zijn goed gevulde adressenboekje vol belangrijke heren, belde prompt een gewichtig persoon op met de vraag deze commissie te leiden. Deze vroeg echter zo’n hoge opstapvergoeding dat men vreesde voor een tweede Bekaertscenario. Daarnaast besefte iedereen dat dergelijke uitgaven door Raymond nooit zouden worden goedgekeurd op de jaarvergadering. Zo overwon het gezond verstand en werd afgezien van dergelijke commissie. Jan kreeg echter het dwingend verzoek zich volgende week aan te melden met twee nieuwe pedalen die langer meegaan dan 25 km.
Nauwelijks bekomen van deze tegenslag werd de Kluisberg aangesneden en konden de berggeiten hun gang gaan en met een rotvaart werd de bult bedwongen; anderen hielden het bij een meer rustig tempo maar zoals het hoort verzamelden we boven en bood Geert (groten merci!) ons wafels en fruitsap aan. Rambo kon zijn ontgoocheling niet wegstoppen: hij had gehoopt op een zoektocht naar chocolade-eieren maar de paashaas tekende niet present. De grote Wibra-zak die hij de ganse tijd hiervoor had meegezeuld, kieperde hij dan maar in een vuilniszak.
Langs heel mooie baantjes ging het opnieuw richting Heule. Willy en Joost deden hun ijzersterke reputatie als parcoursbouwers-buiten- categorie alle eer aan. Aan een rood licht werd nog een collectieve blaaszwakte vastgesteld die mogelijk het gevolg was van het heel straffe appelsap van Geert. In een minimum van tijd slaagden deze heren echter weg te stoppen wat ze uitgehaald hadden en zwierig en gezwind kwamen we aan bij onze thuishaven.
Daar spoedde iedereen zich huiswaarts in de hoop niets te missen van de ‘urbi et orbi’ en de ‘bedankt voer die bloemme”. Een mooie rit was alweer geschiedenis.
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/166364991
Alweer geen hoofdredacteur ter plaatse: hij had naar verluidt zijn wekkerradio gezet maar bij het aanhoren van de voetbaluitslagen was hij na het uitvoeren van een vreugdesprong verkeerd neergekomen en met een gezwollen enkel en voorts alleen gekleed met een roodwitte sjerp had hij zich terug neergevleid bij vrouwlief. Onverwacht dommelde hij weer in slaap en dagdroomde dat KVK diezelfde avond nog Club Brugge in de pan zou hakken met 3 -1….. wat een mens allemaal niet kan dromen!
Onder het commando van Willy en Joost werd gekozen voor een rit richting onze Waalse vrienden. We konden er op aan dat dit een prachtige toer zou worden: twee kopmannen met meer dan een eeuw ervaring: dit kon en mocht niet verkeerd lopen.
Het gespreksonderwerp tijdens het begin van de rit was ongetwijfeld Parijs-Roubaix van dezelfde namiddag. Allerhande theorieën, de ene al interessanter dan de andere, werden uitgewisseld. Eén onverlaat, waarschijnlijk nog niet klaar wakker, zei zelfs dat Boonen op 55 km van de aankomst alleen zou wegrijden en dat een halve Skyploeg niet bij machte zou zijn om hem terug te halen…… wat een mens allemaal niet kan dromen!
Onderweg waren enkele mensen stille getuige van een stil, intiem doch heel mooi moment van opperste gezinsgeluk. Dirk pelde een banaantje en gaf stukje per stukje door aan het vrouwtje die dankbaar omwille van dit mooie gebaar de kleinoden dankbaar tot zich nam…. menige traan werd door enkele stoere bonken weggepinkt.
De romantiek moest echter vlug plaats ruimen voor de ruige werkelijkheid want stilaan werden de contouren van de Kluisberg zichtbaar en wist iedereen : de speeltijd is over, vanaf nu wordt het bittere ernst. In de eerste kasseizone die we aandeden, viel ook een eerste ernstig slachtoffer te noteren. Jan, is hij nu lid, kandidaat-lid of stagiair, moest plots de strijd staken wegens een afgebroken pedaal. Geert, sportdirecteur van dienst en voormalig materiaalmeester, sprong blij als de paashaas uit de volgwagen hopende een demonstratie te geven van zijn technisch vernuft. Ondertussen hadden ook enkele andere techneuten zich reeds ontfermd over het getormenteerde vehikel en hun diagnose was eensluidend doch snoeihard: hiermee kon niet verder gereden worden.
De fiets moest en zou een plaats vinden in de BMW van Geert. Deze dikke auto, ongetwijfeld nog een restant van de gouden jaren als lid van het bestuur, kon echter moeilijk naast een hondenkennel nog een hele fiets herbergen. Even werd gedacht om de fiets mee te doen en Jan te laten staan maar toen deze dreigde met het tribunaal van Den Haag en ook de rechten van de mens erbij haalde, werd besloten om mens en machine mee te nemen. De fiets moest sterk gestript worden: wielen eruit, fietslint af, remmen gedemonteerd….. zo slaagde men er toch in alles in de auto te krijgen. De ontgoocheling droop van het gezicht van Jan maar anderzijds was er het voorrecht om naast de ex-materiaalmeester de rit te mogen volgen: weinigen kunnen zeggen dat ze dit ooit hebben mogen beleven.
Omdat men twijfelde of de oorzaak van dit euvel nu kwam door de enorme spierkracht ofwel of dit moedwillig gebeurde om de Kluis te ontwijken, werd beslist om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten om deze zaak tot op het bot te onderzoeken. Onze voorzitter, alom gekend omwille van zijn goed gevulde adressenboekje vol belangrijke heren, belde prompt een gewichtig persoon op met de vraag deze commissie te leiden. Deze vroeg echter zo’n hoge opstapvergoeding dat men vreesde voor een tweede Bekaertscenario. Daarnaast besefte iedereen dat dergelijke uitgaven door Raymond nooit zouden worden goedgekeurd op de jaarvergadering. Zo overwon het gezond verstand en werd afgezien van dergelijke commissie. Jan kreeg echter het dwingend verzoek zich volgende week aan te melden met twee nieuwe pedalen die langer meegaan dan 25 km.
Nauwelijks bekomen van deze tegenslag werd de Kluisberg aangesneden en konden de berggeiten hun gang gaan en met een rotvaart werd de bult bedwongen; anderen hielden het bij een meer rustig tempo maar zoals het hoort verzamelden we boven en bood Geert (groten merci!) ons wafels en fruitsap aan. Rambo kon zijn ontgoocheling niet wegstoppen: hij had gehoopt op een zoektocht naar chocolade-eieren maar de paashaas tekende niet present. De grote Wibra-zak die hij de ganse tijd hiervoor had meegezeuld, kieperde hij dan maar in een vuilniszak.
Langs heel mooie baantjes ging het opnieuw richting Heule. Willy en Joost deden hun ijzersterke reputatie als parcoursbouwers-buiten- categorie alle eer aan. Aan een rood licht werd nog een collectieve blaaszwakte vastgesteld die mogelijk het gevolg was van het heel straffe appelsap van Geert. In een minimum van tijd slaagden deze heren echter weg te stoppen wat ze uitgehaald hadden en zwierig en gezwind kwamen we aan bij onze thuishaven.
Daar spoedde iedereen zich huiswaarts in de hoop niets te missen van de ‘urbi et orbi’ en de ‘bedankt voer die bloemme”. Een mooie rit was alweer geschiedenis.
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/166364991
Verslag van de rit van 1 april 2012 stukske RVV
26 renners aan de start die ook een beetje van de sfeer van de Ronde willen opsnuiven op deze vlaamse hoogdag.
Het is droog , maar bitterkoud . Iedereen is warm ingeduffeld.
Aan de start echter geen enkele redacteur . Zou Red Philippe nog in een dipje met Lokerensaus zitten ?
Flandrien Yvan recupereert nog een beetje van zijn grote Ronde van zaterdag
(amper 244 km) maar wordt al direct door enkele kwatongen als een beetje “lui”
gecatalogeerd door niet aan de start te verschijnen. Ook geen voorzitter , maar
die belt op om te melden dat zijn materiaal niet in orde is , dat hij thuis
staat met een lekke band en ons zal vervoegen in Ooigem aan de brug.
Intussen heeft Willy , kopman en verslaggever van dienst , de leden, en vooral de nieuwe, gebrieft over het parcours van deze rit met als absolute uitschieter een passage langs het prachtige stadion van de Boeren . Wij vertrekken ook zonder
volgwagen want sportbestuurder Dirk heeft thuis de “pump” vergeten en gaat die
nog ophalen , onderweg sluit hij aan. Wij starten dan toch maar , met een
aanloop via Kuurne en Bavikhove . In Ooigem wachten wij de voorzitter op.
Enkele stresskippen zijn niet van plan om lang te wachten en willen er meteen
vandoor maar worden tot de orde geroepen door het voltallige bestuur.
Met een peleton “au grand complet” trekken wij via Desselgem naar Boeregem. Willy laat zich afwisselend assisteren door zijn coach Joost en reuzeluitenant Geert.
Vele monden vallen open bij het voorbijrijden van het stadion van Zulte-Waregem en omgeving met zijn talrijke oefenvelden en aanpalende vijver waar de spelers aan teambuilding doen door proberen elkaars vis te vangen .
Ik hoor zelfs een KVK supporter zeggen dat KVK ook wel 1 oefenveld heeft en, eens de nieuwe licentie verkregen, wil uitkijken naar een nieuwe lokatie. Dit terzijde.
Wij fietsen richting Nokere en trekken zo door naar Wannegem-Lede waar de biljartvlakke kasseien van de Huisepontweg (1.800 meter) door iedereen overvlogen
worden. 1 kilometer verder is het andere koek en wordt het peloton
uit elkaar geranseld op de kasseien van Den Doorn in Eine. Ringo met zijn
mountainbike met opgevulde banden vlamt er vandoor. Alleen Kevin kan nog
enigszins in zijn wiel blijven.
Wat verder volgen de 3 mannelijke bestuursleden en in flarden komt ook de rest heelhuids uit deze slechte kasseistrook van 2.000 meter.
Welverdiende pitstop aan het einde van de kasseien . Voor de 2-de week op rij trakteert de familie Ramon ons op spijs en drank , waarvoor dank. Intussen slaat fondateur Marc een babbeltje met een lokale inwoner. Die is bezig met het
opsmukken van zijn voortuin in afwachting van de Rondehooligans die straks
alles opnieuw zullen plattrappelen.
Wij beginnen aan de terugweg via Ooike , Wortegem en zo naar het kasseitje van Heerlegem nabij St Baafs Vijve ; door weinigen gekend. Via Wielsbeke, Ooigem en Hulste naderen wij nu snel Heule waar het peleton uiteenscheurt. De enen gaan nog naar de passage van de renners kijken in Ingelmunster, de anderen demarreren,
nog anderen rijden huiswaarts zodat wij nog met 6 aan het Koetshuis toekomen.
Jacques maakt de conclusie van de rit : prachtige rit , alleen jammer van dat voetbalveld.( Gelukkig is voetbalveld niet synoniem voor pattateveld.)
Wij hebben 80 km gereden aan 26,6 gemiddeld.
PM Willy
Het is droog , maar bitterkoud . Iedereen is warm ingeduffeld.
Aan de start echter geen enkele redacteur . Zou Red Philippe nog in een dipje met Lokerensaus zitten ?
Flandrien Yvan recupereert nog een beetje van zijn grote Ronde van zaterdag
(amper 244 km) maar wordt al direct door enkele kwatongen als een beetje “lui”
gecatalogeerd door niet aan de start te verschijnen. Ook geen voorzitter , maar
die belt op om te melden dat zijn materiaal niet in orde is , dat hij thuis
staat met een lekke band en ons zal vervoegen in Ooigem aan de brug.
Intussen heeft Willy , kopman en verslaggever van dienst , de leden, en vooral de nieuwe, gebrieft over het parcours van deze rit met als absolute uitschieter een passage langs het prachtige stadion van de Boeren . Wij vertrekken ook zonder
volgwagen want sportbestuurder Dirk heeft thuis de “pump” vergeten en gaat die
nog ophalen , onderweg sluit hij aan. Wij starten dan toch maar , met een
aanloop via Kuurne en Bavikhove . In Ooigem wachten wij de voorzitter op.
Enkele stresskippen zijn niet van plan om lang te wachten en willen er meteen
vandoor maar worden tot de orde geroepen door het voltallige bestuur.
Met een peleton “au grand complet” trekken wij via Desselgem naar Boeregem. Willy laat zich afwisselend assisteren door zijn coach Joost en reuzeluitenant Geert.
Vele monden vallen open bij het voorbijrijden van het stadion van Zulte-Waregem en omgeving met zijn talrijke oefenvelden en aanpalende vijver waar de spelers aan teambuilding doen door proberen elkaars vis te vangen .
Ik hoor zelfs een KVK supporter zeggen dat KVK ook wel 1 oefenveld heeft en, eens de nieuwe licentie verkregen, wil uitkijken naar een nieuwe lokatie. Dit terzijde.
Wij fietsen richting Nokere en trekken zo door naar Wannegem-Lede waar de biljartvlakke kasseien van de Huisepontweg (1.800 meter) door iedereen overvlogen
worden. 1 kilometer verder is het andere koek en wordt het peloton
uit elkaar geranseld op de kasseien van Den Doorn in Eine. Ringo met zijn
mountainbike met opgevulde banden vlamt er vandoor. Alleen Kevin kan nog
enigszins in zijn wiel blijven.
Wat verder volgen de 3 mannelijke bestuursleden en in flarden komt ook de rest heelhuids uit deze slechte kasseistrook van 2.000 meter.
Welverdiende pitstop aan het einde van de kasseien . Voor de 2-de week op rij trakteert de familie Ramon ons op spijs en drank , waarvoor dank. Intussen slaat fondateur Marc een babbeltje met een lokale inwoner. Die is bezig met het
opsmukken van zijn voortuin in afwachting van de Rondehooligans die straks
alles opnieuw zullen plattrappelen.
Wij beginnen aan de terugweg via Ooike , Wortegem en zo naar het kasseitje van Heerlegem nabij St Baafs Vijve ; door weinigen gekend. Via Wielsbeke, Ooigem en Hulste naderen wij nu snel Heule waar het peleton uiteenscheurt. De enen gaan nog naar de passage van de renners kijken in Ingelmunster, de anderen demarreren,
nog anderen rijden huiswaarts zodat wij nog met 6 aan het Koetshuis toekomen.
Jacques maakt de conclusie van de rit : prachtige rit , alleen jammer van dat voetbalveld.( Gelukkig is voetbalveld niet synoniem voor pattateveld.)
Wij hebben 80 km gereden aan 26,6 gemiddeld.
PM Willy
Abonneren op:
Posts (Atom)