Tinekesvrienden maken de piste onveilig , 8 december 2013

Kampioen 2013 Ronny wordt door Tineke van Heule en haar eredames in de bloemetjes gezet

Dikke proficiat aan het podium 2013

AC/DC op de Kampioenenviering

Pitpoezen op de Kampioenenviering dd 161113

Verslag van de laatste rit van het seizoen 2013-09-29 Egem

Het heeft telkens iets feestelijks,die laatste van het seizoen. In amper 7 maanden tijd maken we kennis met alle jaargetijden : een stukje winter - lente en zomer verslijten we volledig om uiteindelijk te stranden in het begin van de herfst. De avonturen tussen start en einde seizoen staan garant voor kolder en plezier,ettelijke km's verdwijnen onder de wielen,berg en dal worden van nabij aan een onderzoek onderworpen. Zelfs de landsgrenzen worden overschreden om o.a. vers aangevoerde kasseien uit Paris - Roubaix te verorberen. Zoveel ritten,zoveel parcoursbouwers waarbij rally's tot het absolute minimum beperkt worden : ook dat is deze club,enig in haar soort en vooral kwalitatief hoogstaand. In crisismanagement zijn de Tinekesvrienden ook heel straf : een verdwaalde sportdirecteur,een niet opdagende parcoursbouwer : al deze hindernissen worden met gemak en zonder enig kwaliteitsverlies genomen. En dat telkens op vroege zondagmorgens hetgeen bewijst dat de sfeer uitstekend is en iedereen reikhalzend uitkijkt naar de wekelijkse evenwichtsoefeningen op 2 wielen. Om niet het slachtoffer te worden van de demografische evolutie wordt zelfs het ledenbestand door de scoutingscel continu gerefresht . Dit levert een goede mix op van ervaring en jeugd en zorgt voor een eeuwige dynamiek. Bij de laatste officiële verzameling van 2013 aan Ten Koetshuize werd het podium wereldkundig gemaakt.Ronny King schiet voor de 2e opeenvolgende keer de hoofdvogel af gevolgd door good old fondateur Mark en een herboren Guy die voor de 1e keer in zijn Tinekescarrière in de top 3 prijkt met amper 1 banddikte achterstand op Mark. Schitterend Heuls podium met bovendien KVK- connecties.Applaus op alle banken waarna onze clubgps traditiegetrouw het peloton op de afsluiter trakteerde. Mark,in een vorig leven en toen de dieren nog spraken voorzitter van deze vereniging,riep daarbij het "houten wielenreglement" van 1961 in waarin stond dat de gemiddelde snelheid max 25km/u mag bedragen. Hij liet daarbij niks aan het toeval over en opteerde voor een rit van 1000 bochten. Het ging gezapig richting Egem waarbij Guy aan kilometerpaal 3 koos voor een patsituatie : lek en heel het peloton voet aan de grond. Sportdirecteur Kevin was de MM te vroeg af en regelde in de kortste keren een wielwissel. Sensationele pitstop aan de zendmast van Egem. Niet alleen voorzag Kevin ons van heerlijke rijsttaartjes en calorierijke drank (waarvoor hartelijk dank),ook de fondateur kwam verrassend uit de hoek met een onvervalste quiz. Rambo werd als winnaar gekroond,hij benaderde het dichtst de hoogte van die zendmast : een onwaarschijnlijke 305 meter,weliswaar boven de zeespiegel. De president kwam ter plaatse tot de vaststelling dat zijn gsm dienst weigerde hetgeen ons met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid deed besluiten dat die gsm wel van hetzelfde merk moest zijn als die van Geert Sioen! Na die originele pauze ging het met de vent à la poupe snedig richting Gullegemse Champs Elysées alwaar champ Ronny iedereen trakteerde op de traditionele boterhammen met gekap,mosterd en geestrijke dranken. Bedankt Ronny en nogmaals van harte gefeliciteerd! Na enkele pittige discussies wil het bestuur evolueren naar een politiek correcte club en daarvoor werden er tussen pot en pint 4 vacatures gepubliceerd : graag 1 vrouw uit Tongeren,1 man uit Aars(s)chot en nog 2 kleurlingen. Sollicitaties zijn welkom bij de bestuursleden. Mooie afsluiter van het seizoen,63 km,22 deelnemers en 25,7 gemiddeld. Tot zondag op de vergadering! Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/activity/383745117

Verslag van de rit van 22 september 2013 Mesen

Een fel licht verwelkomt de Tinekesvrienden aan “Ten Koetshuize”. Bedevaarder-Pelgrim Penningmeester Willy schittert aan de start met een blinkend Aureool rond zijn kale knikker, verworven in Rome tijdens zijn audiëntie bij Paus Franciscus. Hij zou er ook een kaars van 2m aanstoken hebben ter zieleheil van onze geliefde fietsclub en zijn eminente leden. Willy wordt door de President in de figuurlijke bloemekes gezet voor zijn prachtprestatie: van Wevelgem naar Rome, 2134km met MTB en pak en zak , respect! Ook Ronny heeft een applaus verdiend: met nog één rit te gaan is hij al zeker van de verlenging van zijn titel , proficiat Ronny!! En volgende week trakteert hij in ons lokaal met Trappist en een stutte met gekapt!! Op het programma een ersatzrit olv Jacques die hiermee het in extremis gevallen gat in de planning opvult waarvoor dank. 21 Tinekesvrienden en tester Piet trekken zich op gang voor een ritje richting verre westen maar na 3km reeds stokt de karavaan: den auto is niet mee!!! Geert Sioen is volger van dienst maar blijkt plots spoorloos verdwenen!! Pantani en Champ Ronny zetten een Search en Rescue missie op maar komen vruchteloos terug. Wat is er gebeurd?? Is Geert solidair met de autoloze zondagen in Gent & Brussel? Alle moderne multimediatechnieken worden aangewend maar Geert blijkt van de planeet verdwenen. Ondertussen is het 8u18 en we zijn al 3km ver. Het bestuur beslist dan maar om de rit verder te zetten zonder service course. Rambo krijgt op hetzelfde moment een paniek- en woedeaanval: geen eten tijdens de break!!! Verweesd bollen we verder. En ook fluitarm want de directie heeft collectief hun blaasinstrument vergeten wat voor een onveiligheidsgevoel zorgt. Tinekesvriend in proefperiode Piet begint te twijfelen over zijn keuze van wielerclub en overweegt de overstap naar de Streuvelsvrienden. Gelukkig wordt de rit zonder verdere incidenten afgewerkt. Met een nijdige kasseihelling ter hoogte van Geluwe wordt een eerste hindernis onder de wielen geschoven. De President geeft een lesje parcourskennis aan de Youngsters Simon en Steven. Via Houthem en Warneton naderen we bestemming Mesen. Jacques laat nog eens de teugels los maar alleen Steven voelt zich geroepen en fietst een strijd tegen zichzelf, een goeie training voor het WK tijdrit van woensdag. Hij wint hiermee ruimverdiend de prijs van de strijdlust. Pitstop in de kleinste stad van België: Mesen, waar we publieke toiletten vinden maar geen eten. Iedereen kijkt jaloers naar Willy die nog gezegend Romeins gebak over heeft. De terugweg wordt met de wind in de rug aan een strak tempo afgelegd. Ex-SG Jacques neemt ons nog mee langs heuvellachtig terrein en de OCMW bossen in Zillebeke. Er volgt nog een spetterende finale vanaf de Kezelberg met tactische ingrepen World Tour waardig. Ringo en Pantani lijken definitief ontsnapt maar Tim rijdt aan 53/u zijn kas leeg om de kopmannen Bjorn, Steven, Guy en President mee vooraan te brengen. Hij wint hiermee welverdiend de trofee van de beste ploegmaat. Tevreden fietsen we Heule binnen waar MM Pantani gewapend met een huiszoekingsbevel het clubmateriaal moet opeisen ter fermette Geert S alwaar er gans de week eierkoeken op de menu staan. Heel mooi eindeseizoensritje van 77km aan een sportief gemiddelde van 27,3. 313 hoogtemeters President NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/380281352

Verslag van de rit van 15 september 2013 Mont St-Aubert

Na enkele kletsnatte dagen was de (pluvio)maat meer dan vol en stelde het management van meteo Tineke het KMI voor de duidelijke keuze : droog op zondagmorgen of een bombardement met biologische wapens .Dit laatste is voor onze club een koud kunstje gezien de aanwezigheid van een apotheker op de ledenlijst. Het dreigement maakte sterke indruk met een kurkdroge zondagmorgen tot gevolg. Eens te meer werd hiermee bewezen dat de aanval de beste verdediging is. Dit werd trouwens het voorbije voetbalweekend ook duidelijk gemaakt in de voetbalarena’s van KVK en Racing Genk,maar dit even ter zijde natuurlijk. Door de overwinning van KVK voelde Red Philip zich moreel verplicht nog eens aan de start te verschijnen : spijtig dat het wielerseizoen op zijn laatste benen loopt want net nu zal die ploeg de ene overwinning aan de andere rijgen. Een bruingebrande president was eveneens terug van weggeweest na een welverdiend intermezzo op Spaanse bodem. Terwijl Ten Koetshuize omgedoopt werd in een blauw-oranje kluwen bleef het angstvallig wachten op de parcoursbouwer van dienst,ex-MM Geert. De modernste communicatiekanalen werden aangewend om onze strijder van vele wieleroorlogen en heler van platte banden op te sporen. Volgens de enen was hij het land uitgezet,volgens anderen was hij teruggestuurd naar Plopsaland. Misschien was hij plots Syriëstrijder geworden? Niks van dat alles evenwel,uiteindelijk bleek onze jonggepensionneerde - overmand door fin de carrière emoties - gewoon op afzondering naar Ile-D’Oléron. Onze bestuurstop riep ter plaatse via de alarmbelprocedure het directiecomité samen dat in nauw overleg met de raad van bestuur ex-Secretary General Jacques benoemde tot instantparcoursbouwer. Een staaltje crisismanagement van de allerbovenste plank zoals alleen de Tinekesvrienden dat kunnen. Noteer dat topploegen niet enkel een schaduwploeg maar ook een schaduwbestuur hebben of hoe de ene ex de andere ex uit de penarie hielp! Er wordt nog bekeken hoe die plotse aanstelling te rijmen valt met een correcte fiscale boekhouding en of er geen extra legale witwasoperatie in het spel is. Voer voor de in doofpotoperaties gespecialiseerde cel compliance van onze vereniging. Yvan,inmiddels notoir lid van de huisredactie,moest verstek geven met een ontstoken wijsvinger en een muisarm veroorzaakt door een overbelasting van de patellahandpees na het schrijven van 2 opeenvolgende verslagen. Hij wordt voor de rest van het seizoen vrijgesteld van persopdrachten om tegen maart 2014 wedstrijd-en schrijffit aan een nieuwe jaargang te kunnen beginnen. Jacques besloot dan maar gpsloos het peloton een week vroeger dan gepland over de flanken van de gevreesde Mont-St-Aubert te loodsen. Mathijs was de sportdirecteur van dienst. Een 24-koppig peloton zette de Tinekesmachine in gang. 22 leden en 2 testers : Piet die meteen duidelijk maakte dat de fietsmicrobe in zijn genen aanwezig is en de schoonzoon van Ronny King die onze club een internationaal tintje kan geven want hij is van Russische makelij! Het werd een gezapige aanloop waarbij de flanken van enkele vervaarlijk ogende cols vanuit het dal te bewonderen waren. Half koers kregen we de koninginnecol van het seizoen voor de wielen geworpen. Lange aanloop om uit te monden in een verschrikkelijke voorlaatste bocht met stijgingspercentages van +/- 16 %. Zonder parcourskennis een dodelijke combinatie met explosiegevaar voor de motorspier. Iedereen haalde heelhuids de top ,David schoot de oppergaai af en liep weg met de bergprijs. Mathijs voorzag de afgepijgerde lichamen van spijs en drank waardoor de dreigende staat van ontbinding kon afgewend worden. Bedankt Matthijs! Het 2de ritgedeelte bleef van de pittige soort en maakte een slachtoffer : de schoonzoon van Ronny stapte geplaagd door krampen noodgedwongen in de bezemwagen. Hij leverde niettemin een topprestatie af door met een mountainbike een onvervalste bergrit te rijden. 70 km,26,7gemiddeld en 440 hoogtemeters. Prachtige rit waarvoor dank aan parcoursbouwer Jacques! Tot zondag om 8u voor de voorlaatste van het seizoen! Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/activity/376699057

Verslag van de Tinekesrit 8 september 2013

17 Tinekesvrienden zijn, goed uitgerust (?) en monter aanwezig op het appel om 8 uur. Dit in schril contrast met een aantal feestvierders die de nacht doorgetrokken hebben. Zo worden we opgeschrikt door enkele jongelui die met een teveel aan alcohol en/of drugs en met een omgekeerd evenredig aantal grijze hersencellen een demonstratie komen geven hoe het absoluut niet moet en ‘poepeloere’ achter het stuur plaats nemen. Hun auto staat amper enkele meter verwijderd van onze vertrekplaats en daar ze nog amper het verschil kennen tussen de vooruit- en de achteruitversnelling zijn we maar al te blij wanneer ze uit ons gezichtsveld verdwenen zijn. Ook dit zijn de Tinekesfeesten…… Is het een toeval dat uitgerekend dit weekend twee zware verkeersongelukken te noteren vallen in Heule? Rambo komt ook met heel interessant nieuws: hij heeft nog een koppel gespot in de omgeving van het park, waarschijnlijk ornithologen, want ze informeren elkaar ijverig over de nobele kunst van alles wat met vogelen te maken heeft. Zijn beschrijving over haar gele bloesje en zijn broek zijn niet voor publicatie vatbaar……. Onze club heeft altijd nauw aangesloten bij de traditie van ‘Vlaanderen zendt zijn zonen uit’: Philippe zit in Duitsland bomen en worsten te tellen, onze voorzitter houdt omwille van vrees voor de pers zijn bestemming geheim, Willy rijdt een triomftocht in het noorden van Italië en Ronny is naar het Belgisch kampioenschap waar hij een schitterende 8ste plaats zou veroveren. Proficiat Ronny! Wie zonen uitzendt, krijgt ook vaak ‘verloren zonen’ terug: zo kunnen we Joost opnieuw verwelkomen die op deze manier dit seizoen aan drie ritten probeert te geraken en ook onze ex-materiaalmeester heeft de weg naar de thuisstal teruggevonden. Hij heeft als excuus dat hij nu veel minder tijd heeft dan vroeger want ook hij is nu op pensioen. Onze club krijgt een hoog OKRA-gehalte…. Gelukkig komt er regelmatig vers bloed in onze club: zo mogen we ook een (letterlijk) nieuwe witte merel verwelkomen: Bart die goed Piet kent (of is het omgekeerd). Ook de terugkeer van onze sponsor Wouter is fel opgemerkt. Blij hem opnieuw in ons midden te hebben. Pantani, in afwezigheid van de rest van het bestuur, de volledige bestuursverantwoordelijkheid torsend, meldt in een officiële mededeling dat Franky, die normaal de rit zou voorrijden, gemeld heeft dat hij niet langer zal meerijden. Jammer maar helaas ! Het ga je goed Franky! Omwille van die reden had Wim tijdens het weekend nog zitten snuffelen in zijn uitgebreide bibliotheek ritjes en was uitgekomen op een tochtje van de fondateur dat richting Zulte ging. Vandaar ook dat onmiddellijk vertrokken werd want iedereen weet dat met het Tinekesweekend op het einde een frisse pint staat te wachten op ‘Heule Platse’. Na een aanvangsfase in Harelbeke met veel draaien en keren, komen we geleidelijk aan op mooie plattelandswegen: het ritme wordt strak gehouden door Wim en Bart die beiden met een ‘Picardieconditie’ de anderen ferm op de tanden laten bijten. De pauze is weer een waar festijn dank zij Wouter die met heel lekker gebak Bakkerij Soete nog maar eens mooie publiciteit bezorgt. Dank u wel Wouter! Op de terugreis heeft iedereen dank zij de lekkere cake een prima gevoel en vallen talrijke nieuwsjes te rapen. Zo leren we dat de fondateur in februari op brugpensioen gaat, dat enkele van onze leden volgend jaar de grote Ronde van Vlaanderen in hun planning opnemen, dat Noah genoten heeft van het vorig verslag, en nog veel meer. Een ritje met de Tinekesvrienden leert je meer dan 10 kranten samen. Door het vele babbelen, vliegt de tijd en komen we vlugger dan gedacht in Heule aan en na de klassieke eindsprint ploft iedereen zich neer aan de Kameleon waar we doelgericht de clubkas wat lichter maken. Daar zien we ook Geert Depoortere I die niet kon meefietsen omwille van andere verplichtingen. Als lid van de jury van de Tinekesverkiezing moest hij om 10 uur naar de mis om er met het linker oog de kandidaat Tinekes te observeren en eventueel wangedrag te sanctioneren en om er met het rechter oog zijn paternoster in de gaten te houden. In de annalen van onze clubgeschiedenis noteren we verder nog dat 17 man 70 kilometer afhaspelden aan 27.2 gemiddeld en dit na een voor sommigen zwaar weekend. Proficiat ! Yvan

Rit 01-09-2013 naar Rumilies en omstreken

Rumillies, zondag 1 september om 7.20 uur: het anders zo stille en vredige dorpje wordt opgeschrikt door een 10-tal met fietsen beladen voertuigen die druppelsgewijze binnenkomen en zich parkeren op het idyllische dorpsplein. Het zijn de Tineksvrienden die zich mooi op tijd aanbieden voor een rit die, omdat deze op vreemd terrein bereden wordt én omdat deze geprepareerd wordt door de fondateur, hoge verwachtingen oproept. Het pleit voor de discipline van de club dat iedereen, nou ja bijna iedereen, zich op tijd aanmeldt om op het afgesproken tijdstip te vertrekken. Alleen Bart komt te laat maar hij kan verzachtende omstandigheden pleiten: in zijn Lada zit geen GPS en de wegwijzers zijn bij nos frères Wallons ook niet altijd even duidelijk. Sportbestuurder van dienst is Ringo en die wordt geassisteerd door onze ongelukkige Dirk: deze moet donderdag onder het mes om de ravage aangericht naar aanleiding van zijn val te herstellen. Bij deze wensen we hem een voorspoedige revalidatie toe! Hij had twee redenen om aanwezig te zijn: enerzijds de grenzeloze sympathie voor de club en anderzijds vond hij het nogal riskant om vrouwlief zomaar los te laten samen met 19 geoefende body’s. Beter voorkomen dan genezen… Met slechts 12 graden op de thermometer gingen 19 renners van start en dit onder het commando van het niet meer zo jonge maar oerdegelijke commando van de fondateur en Jacques. Wie twijfelt aan de leiderscapaciteiten van dergelijk duo is van een andere planeet. Woorden schieten te kort om de kwaliteit van het parcours te beschrijven: de ene helling na de andere werden ons voorgeschoteld, het ene mooie vergezicht na het andere werd ons aangeboden en op een ogenblik waar de concentratie dreigde weg te ebben, kregen we kasseistroken voorgeschoteld die ons onmiddellijk verplichtten aandachtig te blijven rijden. U begrijpt onmiddellijk dat de afwezigen meer dan ongelijk hadden en als we er nog bij vertellen dat de zon ondertussen haar verschijning had gemaakt, zie je zo dat dit een voormiddag Grand Cru was. De pauze was van een even hoog gehalte: aan een witte molen met een mooie oprit werd halt gehouden en ook het buffet dat volgde bleek even kwaliteitsvol: rijst- en flantaarten werden door Ringo met gulle hand uitgedeeld en iedereen feliciteerde zijn vrouw om haar schitterende bakkunsten. Maar ten huize Ringo is het niet de vrouw die de kookmuts (of moeten we zeggen de bakmuts) draagt maar de 8-jarige Noah want het was hij die speciaal voor ons deze heerlijke taarten had gebakken! Dank u wel Noah! Er werd reeds druk gespeculeerd in welk kookprogramma onze Noah zal verschijnen op TV …… feit is dat hij op termijn een ernstige concurrent zal worden voor de Heulse bakkerijen. Misschien kan er ook gesproken worden over een stage bij onze sponsor Soete. Na versterking van de inwendige mens werd het tweede deel aangevat en de gesprekken werden, als gevolg van het verteren van de vele hellingen, wat stiller. Ook Rambo ging minder decibels produceren maar dat was naar eigen zeggen omdat hij te weinig taarten gegeten had. Rond de klok van 11 arriveerden wij opnieuw aan ons vertrekpunt en spoedde iedereen zich naar de sportbestuurder want onder weg had men ongeveer een halve kleerkast kledij overboord (lees in de auto van Ring) gekieperd. Moe maar tevreden werden met de laatste resterende krachten de fiets opgeladen en vertrok men huiswaarts om Rumillies opnieuw te herschapen in hetgeen het eigenlijk moet zijn: een heel mooi en heel rustig dorpje….. Dank aan allen die deze mooie voormiddag hebben helpen realiseren. En bij deze ook veel moed toegewenst aan onze penningmeester die nu ongeveer aan de hellingen begint vooraleer omwille van zijn sterke devotie maar ook omwille van grote vermoeidheid in de armen van de paus te vallen. Bij deze ook dank aan Red Phillippe die speciaal zijn computer naar het Zwarte Woud meezeult om deze tekst op onze blog te plaatsen. Verslaggever van dienst: Yvan Winne

Verslag van de rit van 25 augustus 2013 Ronse en omgeving

Meteo Tineke is er weer boenk op: als het niet onweert wordt het 32° orakelde onze verbeterde versie van Frank Deboosere maandag laatst. Ahwel: het onweert niet en het is 's morgens 16° en 's namiddags idem. Grote klasse van onze weerapp! Een druilerige hemel verwelkomt de schaars binnendruppelende Tinekesvrienden aan "Ten Koetshuize". Slechts 11 moedigen tekenen het startblad. Heeft de rest schrik van een druppel hemelvocht of van de wenkende hoogtemeters? Of ligt de nederlaag van onze geliefde voetbalclub als een Mechelse baksteen op de klotsende maag? Feit is dat Dirk thuis zijn wonden likt na een val op training woensdag. Een krolse kat (nee, niet Petra) deed hem in de gracht belanden en zijn ligamenten uitrekken. In naam van de club veel courage en een spoedig herstel gewenst. Feit is ook dat de PM/SB van zijn voorlaatste nacht bij Marleen profiteert vooraleer hij met een baardige medemens op fietsbedevaart trekt naar Rome. In naam van de club goeie en plezante reis gewenst Willy en steek een dikke kaars aan tvv de club in het Vaticaan. Enfin, de beperkte opkomst zorgt voor een veldslag in het klassement: de nrs 2,3 en 4 ontbreken. Zie update hiernaast. Het fietselftal wordt opgesteld door champ/trainer/service course Ronny. Hij zelf wordt het betrouwbare mobiele sluitstuk en hij kiest voor een flexibele 5 x 2 opstelling met in de aanval 2 pocketspitsen zijnde organisator Geert Sioen en targetman President. Beukend tegen de oostenwind in kiezen we koers richting Ronse en Pays des Collines. In Avelgem keert Dieter reeds huiswaarts wegens wachtend bacchanaal. Er resten ons nog 9 fietsers en een blinkende volgwagen....Wordt dit het verhaal van de 10 kleine negers?? Blijf vooral lezen! Het aansnijden van de eerste heuveltjes verloopt vlot maar bij het bereiken van de favela's van Ronse loopt het mis. Het parcours wordt versperd door de aanleg van een nieuwe steenkoolmijn in het kader van een duurzame energieproject aldaar. Geert had deze rit nochtans 16 maand, excuseer 16 dagen geleden nog verkend en dan was er geen vuiltje aan de lucht. Onze gids zoekt koortsachtig naar een alternatief. De Hightech GPS clubinfrastructuur laat hem in de steek en we lopen vast in een doodlopende weg. We tjolen verder en sukkelen op "Les Hauts", een kuitenbijter van formaat: 1000m lang, gem 8,4% en max 13% stijgingspercentage. We verorberen gezapig de hoogtemeters tot een hartverscheurende kreet de vredige stilte verscheurd. Enkele autochtonen komen verschrikt uit hun huizen. Wat is er gebeurd? Onze omvangrijkste negerman Mobutu Sese Seko alias de Fondateur ligt in een Gordiaanse Knoop met zijn Eddy Merckx te kreunen op het tarmac. Bij het inwinnen van de laatste tactische info bij sportdirecteur Ronny is hij gehinderd door een hitsige kater de controle over zijn carbonnen vehikel kwijtgeraakt met als resultaat een deuk in de carrosserie van de volgwagen en die van Marc. MM Wim deelt de eerste EHBO zorgen toe, het bloed sijpelt uit de knie maar Marc wil van geen opgeven weten. Wegens de reeds afgelegde omweg en om de kalvarietocht van de Fondateur niet nodeloos te rekken beslist de koersdirectie de volgende helling te schrappen. Het blijft natuurlijk op en af gaan en het is mooi om zien hoe Youngster Tim het lijdend voorwerp Marc bijstaat in de achtergrond. Break aan het feeëriek kerkhof van Ronse waar Ronny trakteert met keuzecake en fruitsap waarvoor dank. Ondertussen wordt de schade aan de verschillende koetswerken gemonsterd. Dit wordt verzekeringswerk... De terugweg wordt in dalende lijn en met rugwind afgewerkt. Alleen de Kapelberg wordt nog als digestief onder de wielen geschoven. Marc krijgt vrijstelling door zijn parcourskennis en net als Degenkolb krijgt Tim vleugels nu hij weer voor eigen rekening mag koersen: met een snedige demarrage laat hij iedereen ter plaatse. De "Laagvliegers" van Hulste zetten ons de laatste kms nog met gestrekte draf uit de wind. De nerveuze finale langs de vaart wordt al van op de brug ingezet wat een terechte reprimande van Yvan oplevert: veiligheid eerst en steeds verwittigen voor aankomende wagens, denk ook aan de achterkomers!! Door omstandigheden een chaotische maar ook mooie rit dank zij de natuurpracht van de Pays des Collines. Bedankt Geert. 95km, 27gem en 643 hoogtemeters. President NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/365527497

Verslag van de Merlijntjesrit van 18 augustus 2013 Ieper en omgeving

Op zondag 18 augustus verzamelden in alle vroegte tal van Heulse verenigingen voor heel uiteenlopende activiteiten. Zo werd de derde leeftijd gespot aan de autobushalte voor een bedevaart naar Banneux (sommige van onze oudste leden zagen wij informeren naar de kostprijs van het jaarlijks lidgeld…..), verzamelden alle drie de Streuvelsvrienden voor een gezapig ritje en last but not least hield de fietsende elite van Heule, met name de Tinekesvrienden, troepenschouw voor een rit die normaal voorzien was om samen met onze vrienden van Geraardsbergen te rijden. Penningmeester Willy verscheen als sportbestuurder van dienst in een kleurig ‘carreau hemdje’ met bijpassende beige broek en trendy zomersandalen. De aankoop van deze nieuwe garderobe had echter een gat in zijn budget geslagen waardoor de fondsen ontbraken om bijhorende kousen aan te schaffen. Oorspronkelijk had hij zich een maatpak met das aangemeten om net als zijn grote idool, Franky Dury, zijn ploeg te coachen op hoog vestibulair niveau. Toen Willy echter zich zo gekleed aan de ontbijttafel aanbood, verslikte zijn echtgenote zich net niet in haar croissant en gebood ze hem stante pede om terug naar boven te gaan en zich te kleden op normale wijze. De stille droom om in de voetsporen van Franky te treden, waren meteen de grond in geboord. Daarnaast nog een primeur: het volledige bestuur was aanwezig en ook dit verdient een speciale vermelding in de annalen van de clubgeschiedenis: of hiermee het intellectueel peil van onze groep de hoogte in ging, laten we hier wijselijk in het midden…. Dirk moest ook nog snel Petra ter orde roepen want zij was, professioneel gedreven tot en met, aan enkele huizen gaan aanbellen om er bij wijze van proef de water- en elektriciteitsmeters op te nemen. Deze week krijgt zij nog een brief van de heer Thijs hemzelve om te melden dat dit op vandaag nog maar een denkpiste is. Op de valreep verschenen nog de gebroeders Devos waardoor we onder een lichte miezerige regen op deze 18de met 18 vertrokken voor een ‘Memorial World War I’. Het grijze weertje werkte niet onmiddellijk stimulerend en de relatieve rust werd voor de eerste keer verstoord na een 7-tal km door de wedstrijdradio die tot twee maal toe ‘Crevaison Hanson, Crevaison Hanson’ signaleerde. Wat volgde, was niet meteen een hoog aangeschreven tafereel. Sukkelen met het achterwiel, de sportbestuurder die bang was zijn nieuw hemdje vuil te maken, … kortom in de tijd dat de reparatie gedaan was, kan je een biefstuk met frieten klaarmaken. Na dit intermezzo kwam de groep stilaan op stoom en onder leiding van het jeugdig duo Jan en Simon ging het tempo stilaan de hoogte in. Via Moorslede ging het naar de slagvelden van den ‘Grooten Oorlog’ en passeerden we in Passendale aan het Tyne Cot Cemetry. De kerkhoven en herdenkingstekens die we nog allemaal passeerden, gaan we hier niet opnoemen wegens te veel. Alleen moeten wij nog vermelden dat de Menenpoort in Ieper de kers op de taart was. Naarmate de rit vorderde, kwamen de boterhammen met gehakt en mosterd die op ons te wachten stonden, meer en meer in de gesprekken voor en de gevolgen bleven niet uit: door honger gedreven, ging het tempo meer en meer de hoogte in en werd in Moorsele nog een spetterende finale gereden. Schitterende rit die, ere wie ere toekomst, opgemaakt werd door onze penningmeester en deskundig voorgereden door zijn schoonzoon die reeds weken aan het trainen was met de Garmin van schoonpa lief. 18 renners reden 73 km aan een gemiddelde van 27.3 km per uur. In ons lokaal café Merlijn werd het nog een gezellige boel. Herbergier Johan , flexibel als hij is, maalde er niet om dat we nogal vroeg op de afspraak waren. Trappisten en Ice-Tea's werden in versneld tempo aangerukt. De stutten met gekapt werden verorberd , net niet verscheurd door de hongerige Tinekesleeuwen. Langslapers Geert Depoortere II en Matthijs hadden de e-mail van de President goed gelezen en kwamen de troepen nog vervoegen. Opnieuw een hoogdag in het jaarboek van onze geliefde club. Yvan NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/361722921

Verslag van de rit van 11 augustus 2013 St-Martens-Latem

Het was even twijfelen voor de wielergarderobe : gingen we voor het luchtige zomertenue of kozen we alsnog voor de herfsvariant? Zo te zien verschillende smaken en lichaamstemperaturen binnen onze vereniging,eigenlijk een bonte verzameling van bloedhete –en koudwatervissen. Bjorn nam zelfs het zekere voor het onzekere en tooide zich met een regenvestje. Niemand werd evenwel bereid gevonden een regendans uit te voeren. Toen de SB/PM de startplaats opreed viel er plots een lomp voorwerp uit de lucht. Bij nader toezien bleek het niet om een gebraden kip te gaan maar wel om een gevallen engel in de persoon van CEO PDC van Zulte Quoi. Eerst verbannen worden door de eigen supporters en nu zelfs uitgespuwd worden door sintepieter…EnFINity op alle vlakken dus. De jongeren onder ons waren verwikkeld in een garmindiscussie. Zo is die van Bjorn compatibel met zijn gsm zodat elk smske van Ulrieke voor zijn ogen en op het stuur danst en die van Wim verstuurt zelfs faxen! Straffe toebak in ieder geval! Enkel een platte batterij krijgt die dingen op de kniëen. Geert,onze ex-MM had iets te vieren : net vandaag schreef hij zijn 10e rit van het seizoen op zijn palmares zodat zijn geldbeugel gespaard blijft van een flinke aderlating. Zijn vreugde was dermate groot dat hij besloot het peloton op sleeptouw te nemen naar de mondaine en pittoreske kunstenaarsgemeeente Sint-Martens-Latem. Onze beste jongere,Willy,deed een gooi naar de witte trui door zijn medekopmandiensten aan te bieden. Ook de emancipatie of positieve discriminatie blijft hoge ogen gooien binnen de club : vooral de Wims doen hierbij hun duit in het zakje door hun sportdirecteurschap steevast te delegEREN aan hun echtgenotes. In het kader van de vrouwvriendelijkheid kan misschien een reglementswijzing overwogen worden die stipuleert dat enkel nog dames mogen optreden als sportdirectrice? Een lichtlopend parcours dreef ons langzaam maar zeker richting weelderige villa’s en protserige schildersezels. Clubgps Mark verbaasde vriend en vijand door ook zijn kopmandiensten aan te bieden,of hoe een verkwikkend verlof de benen een kwaliteitsinjectie kunnen bezorgen. In de rand van het ritgebeuren kon radio Tinekestour op de moto nog opvangen hoe enkele clubleden op zaterdag de conditie aanscherpen om klaar te zijn voor het grotere werk op zondag. De Pantani’s,Wims,Bjorns ,Geerts en Ronny Kings van deze wereld maken dan km’s om zeker te zijn dat ze de dag erop kunnen meedraaien in de kop van het peloton. Haast ongemerkt kwam de bevoorrading in zicht : sportdirectrice Sabine verwende ons met felgesmaakte eierkoeken ,waarvoor dank! De afwezigen hadden zoals altijd ongelijk. Ook hier werden in de marge bloedverdikkende –en stollende verhalen opgetekend : er werd gegoocheld met termen die eerder thuishoren in ruige buurten in de omgeving van allesbehalve tabakplantages. Details zijn niet voor publicatie vatbaar maar de directe getuigen (lees : luistervinken) weten ongetwijfeld waar de klepel hangt. De terugrit werd vooral gekenmerkt door felle tegenwind die evenwel gecompenseerd werd door de vlakheid van het parcours. Het asfalt werd naarstig platgereden en toen Heule in het gezichtsveld kwam ,stak Ronny King het vuur aan de lont voor wat een zinderende finale zou worden. Een kopgroep mat alle favorieten zonderde zich af gevolgd door een tegenaanval van Guy en Red Philip. Toen deze laatsten op het punt stonden aansluiting te krijgen net voorbij de spoorweg schoot de president een zodanige pegel af dat beiden uit noodzaak van gestrekte draf naar galop dienden over te schakelen. Over and out voor de naar adem happende achtervolgers . Pantani wist nog volop te profiteren van de heilzame werking van zijn hoogtestage en rolde als primus over de meet! Klassewerk! Er werd geen materiële schade opgemeten zodat de MM werkloos moest toezien. Vraag hierbij is hoelang de clubkas deze werkloze medewerker nog kan onderhouden? Prachtige rit,20 deelnemers,90 km, 27 gemiddeld. Tot zondag voor de Tinekesrit! Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/357822260

Verslag van de rit van 4 augustus 2013 Wortegem & Petegem

Om 7u23 leek het peloton nog zo goed als volledig opgeslokt door de veelkoppige draak Kortrijk Congé vermits we toen amper een 6-tal Tinekespiloten de inschrijvingstafel hadden zien passeren.Was iedereen nog in vakantiemodus ,waren sommigen nog rondjes aan het draaien op de City Mountainbike,was er ergens nog een …voetbalfeest aan de gang? Niks van dat alles,de duivinnekes hadden hun duiven just in time en met Rodaniaprecisie gelost richting Ten Koetshuize. Ze streken er massaal neer en zwelden aan tot een peloton van zowaar nog 16 Kerels en 1 matennaaier. Door de herhaaldelijke afwezigheden van Pantani moest de president opnieuw vol aan de bak om alles ordentelijk te laten verlopen. Geen enkele politicus die meer functies cumuleert dan onze leider : wedstrijdcommissaris,voorzitter,materiaalmeester,concierge…Door de afwezigheid van Rambo kwam daar nog eens nieuwsanker van radio Tour bij! Il faut le faire, zeggen ze over de skreve. Tijd dat er in bestuurskringen eens werk gemaakt wordt van een modernisering van de statuten onder de vorm van de invoering van een betaald voorzittersmandaat. Vrijwilligerswerk op zondagmorgen waarbij the first lady eenzaam achtergelaten wordt : het is niet meer van deze tijd.Even paniek toen 2 schijnbaar onbekende Tinekesvrienden de startplaats opvlamden. Er kwam een identiteitscontrole aan te pas die uitwees dat het om 2 leden ging met een glorieus wielerverleden : Joost en Geert,de ex-MM. Het leek erop dat deze laatste uit de teletijdsmachine gecatapulteerd was want hij was nog op zoek naar de beroemde clubpump die nu evenwel als getuige van een rijk verleden naast de coiffeur een vooraanstaande rol vertolkt in het Tinekesvriendenmuseum.Geert Depoortere 1 nam de sportdirecteurshonneurs waar en Ronny King kwam nog in extremis aandraven met een reservewiel dat een update had gekregen door een ganse week deel te hebben uitgemaakt van een hoogtechnologisch kampioenenvehikel. De professionalisering van de club wordt geruisloos verder doorgevoerd.De rit zelf zat ingenieus in mekaar en deed ons doorheen een spectaculair decor laveren dat de thuisblijvers onder ons nog een hoogst aangenaam vakantiegevoel bezorgde. Alle ingrediënten waren aanwezig ,vlak voor de routiers,heuvelachtig voor de berggeiten en dit alles werd dan nog eens overgoten met door de parcoursbouwers speciaal bestelde verdraagzame temperaturen.In het zicht van de bevoorrading schoot de president op de Bergstraat een weergaloze cartouche af die het deelnemersveld aan flarden reet. In een ultieme jump hield hij Geert Depoortere 2 nog net op 2mm afstand . Hetgeen volgde was uniek in de Tinekesgeschiedenis : een 5-sterrenbevoorrading bestaande uit outside seats,drank ,krachtvoeding en bovenal een panoramisch vergezicht dat recht uit een schilderij leek te komen. Fenomenaal,waarvoor dank aan sportbestuurder Geert en ritarchitecten Joost en ex-MM! Een inderhaast bijeengeroepen directiecomité besliste dan ook dat beide heren volgend seizoen lid mogen blijven en daarbovenop 3 ritten extra op hun palmares van 2013 krijgen. Het zijn enkel topclubs die hun vedetten zoveel haver geven. De geniale ingevingen bleven ook in het 2e ritgedeelte aanwezig. De Tiegemberg deed opnieuw de ruggen krommen en als uitsmijter werd nog een topfinale geserveerd langs het Kanaal. Tim testte nog even de benen door er een zodanige ferme lap op te geven dat zijn motor plots ontplofte. Niks ergs evenwel,Tim gaf aan dat het enkel om een test ging van materiaal en spierkracht na een totaal onterechte voetbalnederlaag. Hij was op die manier toch verlost van een hoop frustraties en herwon zo zijn innerlijke rust.Een prachtige rit met dank aan Joost en Geert die ipv te kunnen genieten van een eervol ontslag willens nillens de volgende 10 jaar aan boord zullen moeten blijven! Kersverse papa Simon trakteerde nog onder het goedkeurend oog van opa Willy op de geboorte van zijn al even kersverse dochter . Santé en proficiat Simon en Willy! 17 renners,90 km tegen 26,2 gemiddeld en 562 hoogtemeters. Sterke teamprestatie! P.S. : Pantani bestormde vorige week de Ventoux in een tijd van 1u49! Ook hier bijzonder sterk en felicitaties van de voltallige Tinekesjury! Red Philip NVDR: herbeleef de rit (tot op de keiberg want dan was de pijp uit en de batterij plat) op Garmin http://connect.garmin.com/player/353973034

Tinekeswaakhond aan de voet van de Ventoux

Verslag van de rit van 28 juli 2013 Eikenberg

Het zijn zware tijden voor de President. De rest van het bestuur zit in het zonnige zuiden of fladdert van feest naar feest. De functie van Materiaalmeester wordt dus gecumuleerd en dat betekent nog een kwartier vroeger opstaan en de reservewielen ed aanreiken en de aanwezigen noteren enz.. Tot overmaat van ramp worden zijn 2 verzoeken door de 15 aanwezigen beantwoord met een koele stilte: Wie wil het verslag schrijven en wie wil naast Geert Sioen op kop rijden? Ondergetekende dus. De charmante verschijning van de Service Course zijnde Nouch verzacht zijn lijden. In het rennersdorp wordt vernomen dat gisteren zaterdag 4 tinekesvrienden op training werden getroffen door het noodweer: Bart Vanmarcke en vriend Geert Depoortere II teruggespoeld vanuit St-Denijs .Geertje ex MM met boezemvriend Joost ternauwernood overspoeld door een Tsunami in Grijsloke moesten verlamd van schrik schuilen in een bushokje omringd door zandzakjes tot de civiele bescherming in de vorm van Rosanne hen kwam ontzetten. Tip van Meteo Tineke: check de Europese buienradar www.meteox.com ipv de Belgische voor vertrek…Onweer komende van Frankrijk was van ver zichtbaar. Kersvers vader Simon verwelkomen en feliciteren we aan de start. Zichtbaar vermoeid door de nieuwe verantwoordelijkheden maar toch dapper aan de aftrap. Geert S neemt ons mee richting Vlaamse Ardennen en gedreven door een stevige rugwind vliegen we richting hellingen. We aaien de Kluisberg en de Kwaremont maar de pezen en spieren worden de eerste maal op spanning gezet tijdens de beklimming van de Elsstraat, evenwijdige zusterbeklimming van de Korte Keer. Na Nukerkedorp laten we ons als een baksteen vallen naar Etikhove. Maarkedal werd zwaar getroffen door het onweer en we laveren langs omgevallen bomen en wandelende takken, door modderstromen en –baden en over zwervende dwaalkiezels. Zo'n steen wordt fataal voor onze Champ Ronny die vorige week nog pochte over zijn bijna 3000km met dezelfde banden. Net toe aan zijn 2999^e km valt hij toch wel plat zeker!! Bart Vanmarcke is de depanneur van dienst en maakt zijn handen vuil, het reservewiel is populair de laatste weken... De Eikenberg en zijn kasseien maken hun opwachting. Geert’s Cannondale wil eerst niet over de stenen, allergisch dat het carbonvehikel is aan bonkige Vlaamse Kasseien maar Geert dwingt het beestje toch over de hel van Etikhove, zijn imago van Kasseienhater naar het rijk der verzinsels sturend. David en Bart V vliegen als doorwinterde profs de Eikenberg op , de rest komt in verspreide slagorde toe. Na een korte afdaling wordt als dessert de Kapelleberg geserveerd, deze hoogtemeters worden eerder gezamenlijk verorberd. En van verorberen gesproken: de pitstop gaat op het hoogste punt van de rit door waar Nouch en Geert trakteren met overheerlijke eigengemaakte taarten , meerkeuze zelfs:  met of zonder rozijnen, en frisdrank. Grote Klasse,hartelijk dank hiervoor. Ondertussen heeft in La Douce de fel gemiste MM Wim de Ventoux aan zijn reeds rijk gevuld palmares toegevoegd in een mooie tijd van 1u49, zijn alter ego Pantani waardig.  Na de gesmaakte break gaat de terugweg bergaf maar tegen wind. Zoals in elk Pro-Tour gebeuren worden we opgeschrikt door een loslopende hond die naar een kat staart als was het een zieke koe.  Het peleton dreigt in te dommelen en om hen wakker te schudden drijft de President het tempo op met wisselkopman Steven en rijden we een tijdje aan 35 /u . De afgetrainde atleten geven geen krimp, meer nog: langs de vaart wordt het gaspedaal nog wat dieper ingeduwd. Net als in een ploegentijdrit doet iedereen zijn kopbeurt en wordt vlot 40/u gehaald. Alleen als Geert ex MM op kop komt dreigt het mis te lopen: door de strakke tegenwind gaat Geert ipv vooruit, achteruit en omhoog!! Vriend Joost kan hem nog niet bij de beentjes grijpen of hij waaide aan Stadsbaders het kanaal binnen!! Pinarello gaat nu bij het F1 team Red Bull Racing spoilers bestellen om hem aan de grond te houden bij straffe zuidwesters. Moe, stoffig, modderig maar gelukkig bollen we Heule Plaats binnen. Prachtige rit, het was genieten geblazen, proficiat en dank aan Geert S. 91 km aan 26,6 gem, 529 hm

 

President

 

NVDR: herbeleef de rit op Garmin http://connect.garmin.com/player/350249333

Verslag van de rit van 21 juli 2013 Steenstraete

12 Republikeinse Tinekesvrienden verzamelen op deze Historische Hoogdag aan “Ten Koetshuize”. Het Koningsgezinde restant van onze geliefde club zit voor zijne TV of ergens in de file in Frankrijk. Terug van lang weggeweest verwelkomen we ex-MM Geert die veel meeheeft van Cadel Evans. Seizoen gestart als schaduwfavoriet en nu in het klassement op de 33^e plaats. De President mag voor de rit een heuglijke mededeling doen: Tinekesvriend Simon is de trotse vader geworden van een flinke dochter Lene. Moeder en dochter stellen het goed. Vader, Opa Willy en Nonkel Kevin zijn aan de beterhand. In naam van de club proficiat aan de ouders en familie. Tijdens de rit wordt in de fietsgangen nog familiaal nieuws vernomen: oud-lid Pieter,  ’t zeuneke van de President, heeft na zijn demonstratie in de rally van Stasegem ook thuis de hoofdvogel afgeschoten. Als alles goed verloopt worden de President en the First Lady Bompa en Bomma tegen Milaan Sanremo 2014. Nonkel en Opa trekken het peloton op gang richting Diksmuide en zijn kasseien van Steenstraete. De service-course bemand door dochter Fondateur Lies (in groene trui Tour outfit!), en schoonvader Pierre mag al na 6 km uit de krammen schieten: Radio Tour maakt melding van “spaak cassé”. Enkele aluminiumen staafjes zijn geplooid onder het gewicht en geweld van Rambo. Nogal vlot wordt een nieuw wiel gestoken maar nog geen half uur verder is het weer koekebak. Een putje wordt met te stille door alcohol geteisterde stem aangekondigd door kopman PM en in de achterste rijen van het peleton donderen 2 fietsers in de valkuil met een dubbele bandbreuk tot gevolg. Er is te weinig plaats in de volgwagen om de pechvogels te bergen en even wordt de optie overwogen opa Fondateur midden de velden achter te laten met een flesje fruitsap en een wafel. De opkomende paniek wordt echter vakkundig in de kiem gesmoord door Guy die koelbloedig als in zijn operatiezaal de nodige zorgen verstrekt. Het vehikel van Wesley wordt een reservewiel ingeplant en de Fondateur steekt voor de zoveelste keer dit seizoen een nieuwe binnenband, deze keer zonder rustientjes. Gelukkig worden we voor de rest van de rit gespaard van verdere incidenten. We slingeren ons verder langs prachtige landelijke wegen en worden door Kevin getrakteerd op schitterende vergezichten. Kevin doet zijn werk als kopman perfect, hij zorgt voor een vlot en aangenaam tempo en  bij iedere gevaarlijke situatie rijdt hij enkele tientallen meters voor de groep uit zodat we veilig kunnen oversteken, klasse!! Na de doortocht van Klerken kondigt de gevreesde kasseistrook zich aan. Dit jaar bergaf maar wel tegen wind. Kevin en de President denderen er vandoor maar in de volgende waaier zet Opa Willy “Voigt” zich op kop gevolgd door Guy en Steven. Na herverzamelen der troepen is het tijd voor de pitstop die doorgaat aan het voetbalveld van Bovekerke. Een patteveld pur sang bedolven onder klaver en onkruid. De kantine zou zelfs afgekeurd worden als bidonville. De boeresupporters noemen dit veld smalend KVK maar vergeten dat ze zelf 100km verder moeten trekken voor hun Europese thuismatch. We zullen binnen 3 weken zien wie de emmer der vernedering tot de bodem zal moeten ledigen. Lies en Pierre laven de dorstigen en voeden de hongerigen met fruitsap en wafels waarvoor dank. Op de terugweg schuiven we nog de “Keuneleute” onder de wielen, tijd voor een onvervalste stukje ploegentijdrit. Een stoefer van een andere club denkt show te kunnen geven door ons met veel stijl te overvliegen maar na 2 aflosbeurten rijden we hem los uit de wielen, een fietslesje rijker, wat een atleten die Tinekesvrienden. Om 10u30 stipt dolen we verder als Koningsloze Staatslozen, gecarboniseerde Sans Papiers zijn we. In blijde verwachting naar onze nieuwe Koning roepen we als troost “Vive le Roi”! naar de talrijke toeschouwers. Schooldirecteur Geert maakt zich budgettaire bepeinzingen: nog maar net de foto's van de Paus moeten vervangen en nu investeren in staatsiefoto's van Philippe en Mathilde. De finale eindigt in pure chaos. Kevin heeft nog een vrij tempo gepland langs Steenbekebos maar Rambo wil zijn kapot wiel thuisgeleverd zien en lokt de volgauto mee via een binnenweg. Ter compensatie bied Philippe nog een drankje aan op zijn terras maar slechts een beperkte delegatie doch elitair duo neemt het aanbod aan. De rest komt bruingebrand en content aan bij “Ten Koetshuize”, mooi op de tijd voor de eedaflegging. Schitterende rit waarvoor proficiat en dank aan Kevin. 94 km aan 27,5 gem.

 

President.

 

NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/346618361

Verslag van de rit van 14 juli 2013 West-Vleteren

Je hebt er maandenlang naar uitgekeken
De koude winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk, daar was ie toch: de zon
25 Tinekesvrienden voelen zich gesterkt en gesteund door  ideale klimatologische omstandigheden  om deze  marathonrit onder de wielen te schuiven. Organisator Dirk heeft gekozen voor de “all in” formule: hij is kopman, vriend Christophe fungeert als service-course en de rit gaat richting dochterlief Stien in het rustieke West-Vleteren.

7u29, Dirk staat te popelen om te vertrekken maar wordt ter orde geroepen door de wederhelft van de echtelijke bedstee: SG Petra houdt hem tegen tot stipt 7u30. Een wijze bestuurlijke beslissing want in extremis komt  Bart Vanhoutteghem als een uit de kluiten gewassen Tony Martin afgestormd. In 6’ van de Veemarkt naar “Ten Koetshuize”. Een nieuw record mijn gedacht. 26 fietsers dus die de Bordeaux-Parijs van de club aanvatten.

Langs landelijke wegen fietsen we aan een gezapig tempo richting Ieper. We genieten van het weer en de natuur. Er wordt gezellig gekeuveld en in de fietsgangen worden allerlei nieuwtjes opgevangen. Zo vernemen we dat Red Philippe een vermageringkuur volgt op basis van zaad, dierlijke of vegetatieve oorsprong ongekend maar succes verzekerd: de drievoudige kampioen is al 5kg afgevallen en vliegt de hellingen op. De bolletjestrui is zijn volgend objectief. Reisplannen en tips worden uitgewisseld: Geert Depoortere 1 bekent dat hij bij opzet in de Paasvakantie op reis is geweest om niet meer in augustus met Bing naar Oostenrijk te moeten. De redenen kunnen we hier niet onthullen omdat de rechten op het verhaal werden verkocht aan Dag Allemaal. Het is Quatorze Juillet en Rambo doet een Letermke: hij zingt luidkeels

"Allons enfants de la Patrie
Le jour de gloire est arrivé  

Contre nous de la tyrannie"

Het is pas 9u20 en we komen al aan in de lieflijke fermette van Stien in West-Vleteren. Op het zonovergoten terras genieten we van  cola à volonté en degusteren de spacecake. Het gaat er gemoedelijk aan toe. “Komen eten” fanaat Dieter geeft voor sfeer en gezelligheid een welverdiende 10 en gelet op  de cuisson van de cake geeft hij voor het eten eveneens een dikke 10. We riskeren te blijven plakken maar Schooldirecteur Geert fungeert als Timekeeper en jaagt met een authentieke riek iedereen weer op de fiets. Niet te verwonderen dat hij regelmatig een klacht aan zijn broek krijgt wegens zijn repressief optreden in de Broederschool.

De terugweg verloopt niet zo rimpelloos als de heenweg: reeds na enkele km belanden we in een mijnenveld van scherpe  dwaalkiezels: 2 bandbreuken zijn ons deel. Wat volgt is een aflevering van Comedy Capers: Ex-SG Jacques steekt vlug een verse binnenband maar de Fondateur begint te knoeien met een reservebinnenband vol rustientjes en ziet pas na de 2^de poging dat zijn buitenband gescheurd is. Rambo Philippe krijgt een woedeaanval van zoveel onkunde en steekt manu militari een reservewiel in de gekrenkte Eddy Merckx. En met goed gevolg: het reservewiel blijkt in topvorm want het beestje mocht vorige week de President begeleiden in de bedevaart naar Ploegsteert. Marc is voor de rest van de rit niet meer uit de kop van het peloton weg te slaan.

Een kwartier verloren en nog is de beker niet tot de bodem geledigd: wegwerkzaamheden teisteren Vlaanderen en zijn parcoursbouwers: een zandvlakte en bulldozers verhinderen onze voorbestemde route. Medekopman Bart Vanmarcke kiest voor rechts maar de Garmin van Dirk rules: links naar Poperinge en via de ringweg komen we weer op de uitverkoren route. Dirk zou Dirk niet zijn moest er geen bult in de rit zitten. Kemmeldorp duikt op en we aaien de kasseien van de Kemmelberg, toch 99m boven zeespiegel. Richting Wijtschate en Mesen volgen nog enkele ambetante heuvelkes. De macho’s laten onze enige clubdame eenzaam achter. Alleen de President heeft oog voor het collectief en als Gentlemen begeleidt hij Petra terug tot bij het peleton.

De kortste weg tussen A en B is volgens de Garmin van Dirk de meeste landelijke en dus scheuren we langs velden en boerderijen naar Tinekesland . We passeren zelfs de pony van Zabel in Houthem maar die durft niet te bougeren bij het zien van zoveel atletisch geweld.

Mooi bruingebrand bereiken we Heule, te laat voor den Apero maar welgezind om zo’n mooie rit.

26  fietsers, liefst 118km en een mooie 27,2 gem

Dank aan Dirk, familie en vrienden.

 President

NVDR: Herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/343043955

Verslag van de rit van 7 juli 2013, memorial Frank VDB Ploegsteert

Breaking news op deze zondagmorgen : de troonsafstand van Albert II deed de zomer eindelijk ontwaken! Het land lijkt ontdooid en ingevolge een wettiging door adoptie heet de zon niet langer Laura maar wel Delphine B. De zeer gunstige klimatologische toestand zorgde  dan ook voor een weinig verhullende zomeroutfit. De veldbezetting daarentegen viel iets dunner uit deze keer : 18 topfitte kernrenners voor de memorial Frank Vandenbroucke. De fondateur bleek nog niet helemaal hersteld van het tussen zijn kader hangen vorige week waardoor hij nu in de touwen hangt,kwestie van de juiste spierbundels met rek-en strekoefeningen  te kunnen ontstretchen. Rambo stuurde zijn kat en waar onze ex-MM tegenwoordig uithangt,Joost mag het weten. Hij zit in zijn laatste rechte bpostlijn en dat is zo energievretend dat de fiets aan de haak hangt,omweven door spinnewebben van de taaiste soort. Tim,nog altijd de jongste van de bende,was geveld door een accute aanval van migraine.

 

Bart Huysentruyt nam de edele taak van sportdirecteur voor zijn rekening,terwijl onze alomtegenwoordige en scherp afgetrainde  materiaalmeester de aanwezigen op het wedstrijdblad noteerde en de afwezigen  verbaliseerde. Dit vodje papier wordt met de week belangrijker gezien het uitermate spannend seizoensverloop waarbij de regerende Ronny King op de huid gezeten wordt door o.m.Simon zonder Garfunkel. De kenners zijn het alvast over één zaak eens : met KVK-sups is het zoals met olie, ze drijven altijd boven.

De Garmins werden op scherp gesteld en de Tinekestrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. Na amper 8 km sloeg de stem van de wedstrijdradio over : “crevaison présidentielle!”.Met bekwame spoed werd het achterwiel vakkundig verwijderd en vervangen door een glimmend wisselstuk. Deze club is het reparatieproces ter plaatse, zoals in de good old Briektijden, allang ontgroeid. In een gezapig tempo en met de vent à la poupe ging het gezwind richting dodenakker van Ploegsteert voor een hommage aan de betreurde Frank VDB. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Bart!

 

De terugweg werd vooral gekenmerkt door wind  op kop en een heel pittig parcours. Samen met de hoogtemeters steeg de temperatuur hetgeen ervoor zorgde dat het zweet in beekjes buiten de gelaatsoevers trad om vervolgens een roemloze asfaltdood te sterven.

Er werd naar hartelust gedemarreerd,de wind werd alshetware doormidden gekliefd door de spitse wielneuzen.

 

Het 18-koppig peloton bewees nog niet aan vakantie toe te zijn,integendeel zelfs,de conditie wordt alsmaar beter. In zoverre zelfs dat een mens zich begint af te vragen of alles nog koosjer en volgens de regels van de cleane wielerkunst verloopt?

 

Even voor Heule werd er nog een flinke lap opgegeven waardoor de plaatselijke geluidsmuur van de zone 30 doorbroken werd. Er werden snelheden opgemeten tot 45 km/u waarbij Geert Sioen,nog niet volledig hersteld van zijn zaterdagse training,uit de staart van de groep waaide.

 

Machtige rit met pittoreske vergezichten,met dank aan parcoursbouwer de president die de debatten leidde van start tot finish!

 

Tot zondag 7u30!

Red Philip

RIP Frank VDB

Verslag van de rit van 30 juni 2013, rally Stasegem - Montroeul au Bois

23 aanwezigen werden door Wim genoteerd voor de rally van Stasegem die bekend staat als de lastigste rit van het jaar. Vandaar ook licht gespannen gezichten en het beterde er niet op toen bleek dat de volgwagen van sportbestuurder Philippe, een Suzuki SG van het bouwjaar 1985,  niet op de lijst stond van de auto’s die onder de boog kon rijden die opgesteld stond aan de tussenspurt te Montroeul au Bois.

Om een blamage zoals met de bus van Green Edge te vermijden, werden aan de start van de rit in Stasegem 2 absolute zwaargewichten voor overleg afgevaardigd met name de voorzitter en de penningmeester. Hun eis was even eenvoudig als dwingend:  indien de boog niet werd verwijderd, geen Tinekesvrienden aan de start! Het bestuur van de rally draaide onmiddellijk bij want iedereen weet dat het succes van een rit staat of valt met onze aanwezigheid.

Eens deze garantie gekregen, gingen we van start en het viel op dat er tijdens het eerste deel vooral gebabbeld werd over 1 onderwerp, met name ‘eten en drinken’: denk nu niet dat onze club op het verkeerde pad is want ook dit heeft een doel, met name goed voorbereid aanwezig zijn op ons jaarlijks diner.

Philippe dacht aan een rustige voormiddag en had zich dan ook voorgenomen om tijdens zijn rit allerlei liedjes te componeren en in te zingen voor het volgend KVK-seizoen: het staat nu al vast dat zijn creatie ‘merci Santini, merci Santini, merci!’ regelmatig doorheen de tribunes zal weergalmen.

Zijn rust was evenwel van korte duur want gezien de stijging van de temperaturen kwam de één na de ander overtollige kledij afleveren zodat verdere composities niet meer konden worden opgesteld.

Achteraan ook een aandoenlijk tafereel dat door weinigen werd waargenomen: toen de voorzitter geen zo’n handige Harry bleek in het afdoen van zijn windjack en derhalve een serieus gat moest dichtrijden, werd hij spontaan opgewacht door Tim die voor hem het nodige kopwerk deed. Zo kennen wij onze Tim: stille werkkracht en er zijn wanneer hij er moet zijn. Als hij dergelijke manier van werken aanhoudt, zal charmante Tim heel wat vrouwenharten sneller doen slaan.

Ondertussen waren wij stilaan bij de zone van de waarheid gekomen en stegen de zenuwen naar een climax. Dit kon makkelijk afgeleid worden uit het feit dat een stilstand omwille van kettingproblemen ervoor zorgde dat meer dan de helft van het peloton afstapte voor een sanitaire stop.

Daarna werd het gekende teken gegeven van ‘ten aanval’, maar dit keer niet voor een beklimmingske of een sprintje maar voor 10 km klimwerk richting kerkje Montroeul au Bois. Heel vlug scheidde zich een elitegroepje af en ging iedereen mee in die groep waarvan hij meende dat hij best bij zijn mogelijkheden paste.

Het was tenslotte een beklijvende spurt, zonder aankomstboog, die gewonnen werd door gelegenheidsrenner Pieter, zoon van onze president. Eerste Tinekesvriend en grote triomfator werd Geert Depoortere II die in een onvervalste Cervélo nek-aan-nekrace Dirk nipt kon afhouden. Proficiat! Eeuwige roem en een eervolle vermelding in de annalen van de Tinekes vallen hem ten deel alsook een ganse week verwend worden door vrouwlief die maar al te blij is dat ze het bed mag delen met dergelijk atleet. Philippe ontpopte zich ondertussen ook tot fotograaf van dienst: dit zal ongetwijfeld te zien zijn op onze blog.

Tijdens de terugtocht bleek algauw dat de sprint van 10 km zijn sporen had achtergelaten. Onze Fondateur hing niet tussen zijn kader maar onder zijn kader. Gelukkig is hij een lenige sportman want op die manier toch de klink van onze volgwagen Suzuki te pakken krijgen, is weinigen gegeven.

Wie dacht dat de rust over het peloton zou komen, was er aan voor de moeite. Langs het kanaal begon, als aangestoken door één of andere bij, een loeiharde spurt en iedereen moest zich reppen om mee te kunnen. En alsof dit nog niet voldoende was, werd dit nog eens herhaald op het klassieke stuk tussen Stasegem en Kortrijk. Aanstoker van dienst was onze penningmeester die de knuppel in het hoenderhok gooide maar die te lang moest wachten op respons en zo een koekje van eigen deeg kreeg.

Voor velen was het een zucht van verlichting als ze aankwamen aan het Stadhuis van Heule. Deze 108 km zware rit had voor ons niet minder dan 736 hoogtemeters in petto en toch werd een gemiddelde gehaald van 28.5 km per uur. Proficiat aan allen die dit realiseerden en dank aan Phillippe die het ambt van sportbestuurder de glans gaf van multifunctioneel bediende: componist, vestiaireman, fotograaf, steun en toeverlaat voor renners met een dipje….. je moet het maar doen!

 Yvan

 

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/335966883

Wie krijgt er daar een duwtje in de rug?

Tactische bespreking thv Brouwerspark

Sfeerbeelden Montroeul-au-Bois 30 juni 2013

Verslag van de verbroedering(srit) met FTC Cam Cole Geraardsbergen op 23 juni 2013

De grote dag was eindelijk aangebroken : verbroederingsrit met onze collega’s uit Geraardsbergen die gepakt,gezakt en gemotoriseerd naar de Gullegemse sporthal waren afgezakt . Enkele dapperen (de Giesbergnaren zijn de dappersten onder de Galliërs) onder hen kwamen  zelfs bij wijze van boetedoening  pedaalsgewijs   het zuiden van onze provincie binnengefietst. Ze zouden door een “muur” gaan om hun doel te bereiken.

De Tinekesvrienden van hun kant vonden ook vlot de weg naar de achterkant van het clublokaal niettegenstaande  moeder Natuur het nodig vond de priesterleegloop in de kerk te compenseren  door enkele wijwatervaten massaal te laten aanrukken. Zo kon iedereen bekwispeld worden  met het levensnoodzakelijke  en beschermende  hemelvocht. Ervaren rat Rambo  vertrouwde het zaakje niet en kwam met een bril voorzien van ruitewissers de zaak in burger bekijken. Hij moest met lede ogen vaststellen dat de startplaats er troosteloos bijlag terwijl hij opmerkte dat sommigen hun kuiten moesten optrekken ten einde over dijspieren te kunnen beschikken.

Er volgde topoverleg tussen beide besturen. Een gebriefde persjongen kwam terzelfdertijd  likkebaardend aangetoeterd  want hier was denkelijk nieuws te rapen. Waren er provincieoverschrijdende fusiegesprekken aan de gang? Werd er gegoocheld met clubaandelen?  Zou het stamnummer versjacherd worden? Zouden er koppen rollen? Besliste de toss over  de startrichting of werden er simpelweg  vlagskes uitgewisseld? Na 10 min volgde uitsluitsel toen een bedrukt ogende president  op zijn onderdanen afstapte. Iedereen hield de adem in en de benen stil,de persstylo was klaar om het papier te likken…en toen gebeurde het…Wegens de zeer slechte klimatologische omstandigheden  en de glibberige toestand van het wegennet,werd de rit afgelast.

De koersdirectie wou immers  ten alle prijze vermijden dat de namen van enkele onder ons (en van onze gasten) zou dienen  bijgegraveerd  te worden in de Ieperse Menenpoort . Het dagelijks obligaat bijwonen van die schitterende  Last Post  zou zowel mentaal als fysiek een te zware opdracht zijn voor beide besturen.

De moral steeg echter vlug terug naar zenith  toen iedereen breedlachend op de foto mocht. De atleten werden vooraan verwacht,de hangbuiken dienden verstoppertje te spelen . Het duurde dan ook een tijdje vooraleer alles en iedereen op de gevoelige plaat kon vastgelegd worden want iedereen stond aanvankelijk vooraan te drummen. Ons bestuur bewees vervolgens uit het beste hout gesneden te zijn door vliegensvlug  en doeltreffend te handelen. Johan van ’t Merlijntje werd via de tam tam uit zijn bed getrommeld  en onze sponsor, bakkerij Soete, werd via de modernste communicatiemiddelen gevraagd  om de catering 3 uur vroeger dan voorzien te verzorgen.

De youngsters Kevin,Simon,Wesley en Ringo besloten eerst nog hun nachtelijke baxter eraf te rijden  terwijl de rest  meegetroond  werd naar de locatie  waar menig Tinekeskampioen al gehuldigd en zat gevoerd werd. De bakjes troost werden in dank aanvaard en het hoogtepunt van de morgen waren niet de matte taarten  maar wel de glanzende Kortrijkse Kalletaarten  die geschonken werden door bakkerij Soete,waarvoor heel hartelijk dank! Ze streelden zozeer de smaakpapillen dat onze Geraardsbergse gasten een  gastronomisch orgasme nabij waren.

Naarmate de ochtend vorderde werden de anekdotes avontuurlijker en zag verslaggever Leffe,Chimay en andere voorgerechten de revue passeren. Straffe sportdrank die vlot in de kathedralen van lichamen werd gegoten. Ondanks het feit dat er een regenvloek schijnt te rusten op  het Heuls-Geraardsbergs verbroederingsschap ,kon iedereen tevreden en voldaan huiswaarts. Pantani en de president lasten nog een minitraining van 40 km in.21 Tinekesvrienden en 16 confraters uit Geraardsbergen hadden zich aangeboden voor dit volks en smakelijk festijn.

Tot zondag!

Red Philip

Groepsfoto verbroederingsrit 23 juni 2013

Gedicht 2daagse Avesnelles

Paturelles en Pen'tiere-tochtgenoten,

Het was weer schuiven, wikken en wegen
'Valt het lenteweer opnieuw tegen ?'
Vind ik de tijd en motivatie
voor een gepaste (legale) preparatie ?

Het was weer zoals de 7 vorige keren :
regen, wind en kou konden me nauwelijks deren.
De winter wou de komst van de lente niet pikken
En toch moest die teller verder aantikken.

Het was weer aftellen geblazen
en door de maanden mei en juni razen.
Met de hoop voldoende trainingen te mogen noteren
om de conditie niet te laten patineren.

Het was weer 'thuiskomen' in Heule,
eventjes met de bagage zeulen
oude bekenden hartelijk begroeten
'alles mogen en niets moeten'

Het was weer de wereld ontdekken,
onbekende plaatsjes, illustere plekken,
platge(t)reden paden verlaten
en met de anderen bijpraten.

Het was opnieuw even wennen
aan die uitlopers van de Ardennen
de hoogtemeters die over de duizend gingen
en op de duur in de benen hingen.

Het was weer lokale specialiteiten savoureren
en de kunsten van de kok appreciëren
terwijl aan de dis de straffe verhalen
net niet ontspoorden in bacchanalen.

Het was weer fris gewassen en geschoren
bij het vroegste ochtendgloren
aan de ontbijttafel constateren
dat we zo'n uitspattingen met gemak verteren.

Het was weer de bolide ten tweede male bestijgen
en naar de toppen van die heuvels hijgen
Als een valk naar het dal sjezen
zonder daarbij een kaart te moeten lezen.

Het was weer Westvlaams absorberen
zodat ik het ook eens wil proberen.
Ik heb het nu al twee dagen opgedreund :
'k Ei mien zere gejeund !

Johan Debeule

President op duurtraining

Verslag van de rit van 16 juni 2013 rally Wevelgem

Verslag rit van 16/06/13   Rally Gent-Wevelgem 90 km.

De sportieve renners komen beetje bij beetje aan de start. Er werd geen massa verwacht daar enkele sportievelingen gekozen hebben voor het fietsweekend en een ander deel de 150 km zou fietsen. Een enkeling nl onze Yvan nam de uitdaging aan om de 220 km voor zijn rekening te nemen.

Chapeau! Wonder boven wonder starten we met 15 man en hebben we een date met de voorzitter in Wevelgem die overgaat tot de geldelijke transactie. Eindelijk kunnen we starten met een sterk peloton van 16 man tegen wind. Op kop reed onze voorzitter himself met … Johan van de Streuvelsvrienden, een ware verbroedering als je het mij vraagt. Maar het sprookje bleef niet duren want op de splitsing van de 90 en de 130 draaiden de Streuvelsvrienden af voor de 130 km . 3 atletisch gevormde lichamen verlieten ons peloton. We maakten ons klaar om de Monte – en Kemmelberg te verslinden. Iedereen wou zijn plaatsje in het peloton veroveren. Een laatste sportdrankje wordt ingenomen om de kasseien te verpulveren. Het o zo machtig peloton wordt in frieten gereden op de Monteberg. Een drukte van jewelste van kruipende coureurs op weg nr de Parel van de Westhoek : de Kemmelberg! Een 3tal coureurs verkoos om door te  pedaleren naar Kemmeldorp maar de rest nam het gevecht aan met deze beauty! Het voelt iedere keer aan als een overwinning, vind ik toch… By the way, ik hoorde in de wedstrijdradio dat Diederik de beklimming van de Kemmel had gewonnen. Dikke proficiat!

In Kemmeldorp konden we onze honger stillen met wafels en drankjes van Bart V die zijn schoonvader aangesproken had om koersdirecteur te zijn voor 1 dag waarvoor allebei oprechte dank!!!

Op algemene aanvraag werd overgegaan tot de orde van de dag nl : “gelieve alle kettingen op de grote plateau te leggen teneinde huiswaarts te keren”! Er werd nog een laatste sportdrank ingenomen en weg was het peloton. Wesley en Steven namen het voortouw, en het mag gezegd zijn, ze deden dit excellent!!!

Na nog een vlotte terugtocht met de wind in het gat  bereikten we de eindmeet, Heule City waar we getrakteerd werden op ne “Gerard” omdat Heule het dorp van de Ronde van Vlaanderen wordt in 2014! Santé!

 

Fijne rit aan een gemiddeld tempo van 26km/u.

Petra.

Verslag van het fietsweekend 15 en 16 juni 2013 naar Avesnelles Frankrijk

In de schaduw van Ten Koetshuize stond zaterdagmorgen op de parking van de Aldi de inschrijvingstafel voor de club 2-daagse richting het land van Hollande. Schoon volk aan de start. Tinekesvrienden Willy,Geert,Joost,Wim,Simon  en Philippe kregen voor de gelegenheid versterking van de gebroeders Schleck (Geert en Johan Debeule),wereldreiziger Jan en Luc,karaktermens van kop tot teen. De technische staf bestond  uit Nicole (zus van Willy) en Johnny die de tot bezemwagen omgevormde clubbus in veilige sporen zou leiden.

Het decor werd verder aangevuld door rennersvrouwen wiens gemoedstoestand het midden hield tussen  hopeloos verdriet en een oefgevoel. Het eerste gevoel werd kracht bijgezet door een fikse plensbui waardoor de vochtige loop van het startgeweer elke vorm van buskruit weigerde met als gevolg dat de bezemwagen al vol zat nog vooraleer er een pedaalstoot gegeven werd. De lekke banddemonen van 2 jaar terug werden plots helder in herinnering gebracht,de moral vloeide samen met de regen de Heulse rioolbuizen binnen en de weermannen-en vrouwen werden verketterd als nooit tevoren. Het strijdershart van deze dwangarbeiders van de weg haalde evenwel de bovenhand toen ze besloten om met een Flandrienmentaliteit het sop uit hun …schoenen te rijden.

Gewapend met 3 gps-en en tonnen wielerervaring  trokken Geert en Willy het 10-koppig peloton op gang richting Avesnelles via Beloeil terwijl de dames gretig uitgewuilfd werden. Zowel de wielen als de spieren bleken goed geolied  en naarmate de turbulentiesnelheid  binnen het peloton toenam,verdampten de regendruppels. Uitgerekend aan kilometerpaal 13 werd Willy geconfronteerd met een lege luchtkamer die evenwel met bekwame spoed  en chirurgische precisie  vervangen werd door een net gekweekt,piepjong exemplaar. De regenvestjes konden aan de eerste pitstop weggeborgen worden terwijl Nicole en Johnny ons  al meteen vergastten op een uitgebreid appel-,chocolade en weightwatchersboogvulderscakebuffet,rijkelijk overgoten met koffie. Op en top sportvoeding die naast de aanlevering van de nodige brandstof  ook de smaakpapillen streelde. In  het pittoresk  ogende Beleouil vergaapten we ons aan het plaatselijk kasteel met zijn  wijdse omgeving. Naar verluidt oogt de plaatselijke  kasteeldame niet wijds maar wulps maar ze bleek jammer genoeg op fietsweekend…Eénmaal de skreve over werd het parcours hoe langer hoe golvender en dat liet sporen na in de kuiten va Luc en Philippe. De bananen van Nicole bij de 2^e pitstop deden evenwel wonderen  en bovendien werden we en bloc  opgeroepen als getuige voor de vastketening van een plaatselijke bruidegom. Na 141 km en rond de klok van 15u45 werd onze bestemming bereikt en dat werd gevierd met geestrijke bieren van ’t vat.

Het avondmaal was heerlijk,de wijn vloeide rijkelijk en de digestieven verkochten als zoete broodjes. De koerstactiek voor rit 2 werd door Jan haarfijn uitgestippeld  al liet hij geheimzinnig verstaan twijfels te hebben over een eerlijk koersverloop. Ook de politieke en demografische toestand van ons Belgenlandje kwam aan bod  en daaruit bleek dat er wel degelijk sprake is van een sluimerend generatieconflict al dient het gezegd dat Willy en Simon nog  altijd samen door de dezelfde deur kunnen. Moe maar voldaan werd de bedstee opgezocht. De vooruitzichten op een  droge terugrit richting onze plaatselijke schones,deden iedereen slapen als een roos.

Na het ontbijt (waar vindt men beter stokbrood of croissants dan in la douce France?) trokken we ons op gang voor om en bij de 125 km . De weergoden waren ons beter gezind en zelfs de wind besloot om in het voordeel te blazen. Meer moest dat niet zijn en er werden een aantal cartouches afgeschoten door o.m. Simon,Willy en de gebroeders Schleck. Net toen we rechtstreeks op antenne kwamen schudden Jan en Pantani enkele keren heftig aan de boom. Er werd slechts op het nippertje een generatieconflict vermeden en de wedstrijdjury had de handen vol met het bijhouden van het bergklassement en de tussensprints. Uiteindelijk haalde Pantani het met  1 punt voorsprong op Jan die met verve de prijs van de strijdlust binnenhaalde. Luc kreeg de prijs voor het heldhaftig ontwijken van de man met de hamer en de gebroeders Schleck worden verwacht voor contractbesprekingen met onze president. Etappewinst was voor niemand minder dan Geert,onze ex-MM die in de Gullegemstraat een poeske Scherens deed.

Rond 15 u vielen we in de armen van onze wederhelften en hier en daar was er zelfs een Saganneke te bespeuren.

Een heerlijk en sportief weekend werd ’s avonds afgesloten met een smakelijke hap in ’t Stampkot waar we met veel zin voor overdrijving heldhaftige verhalen opdisten die als muziek klonken in de oren van onze dames.

Met dank aan de organisatoren,de technische staf en de mederenners die opnieuw zorgden voor onuitwisbare en fantastische herinneringen in de Tinekesgeschiedenis.

Red Philip

 

President op hoogtestage

De Tinekesvrienden in de grandfondo les3ballons in de Vogezen

Eerst en vooral vermelden dat deze editie achteraf bekeken zwaarder was dan de vorige door het vernieuwde parcours en de warme temperatuur( 30°).

Een parcours waar je de Ballonnen sowieso over moet, maar waar er dit jaar tussenin heel weinig recuperatiestroken waren met constante nijdige hellingen die soms 14 tot 18% aangaven. Dit werd bevestigd door de vele afgepeigerde en soms halve lijken die over de aankomst binnenkwamen.

Onze groep tinekes bestond uit Petra, Dirk, Bart Vanmarcke, Ringo, David, Bjorn, Geert Depoortere2 en mezelf. Daarbij ook nog vrienden Tom en Jean Pierre.

Bij de start konden we in groep vertrekken tussen 5000 anderen,indrukwekkend. Alleen Petra vertrok wat later met vriendin Nathalie. Al na enkele km begonnen we goed rond te draaien, mooi om te zien ,als een echte club samenwerken met een gans peloton in onze rug. Die samenwerking resulteerde na +- 35 km in een gemiddelde van 33km/u !!!!. Vanaf dan kwamen de zwaardere stukken en de éérste ballon eraan en was het elk voor zich.

 Petra en ikzelf waren voor de 110km ingeschreven met 1960hm.

Petra die een paar keer door de muur is gegaan reed de rally uit zonder voet aan grond te moeten zetten. Chapeau, respect. Ze werd er na de aankomst zelfs emotioneel van. Een mooi en pakkend moment.

Ikzelf had een goed gevoel tijdens de rit, geen noemenswaardige problemen gekend en de tijd van vorig jaar verbeterd. Tevreden.

De rest van de groep ging voor de 220km en 4000hm.

David en Ringo, de besten van de groep, reden een onderling  wedstrijdje waarin David het haalde met 82 sec (1 m 22 sec) voorsprong op Ringo, en dit na +-8u45min op de fiets. Heel sterk. Proficiat.

Bart, die bovengenoemde 120km lang kon volgen kwam na +-9u 06min over de meet. Hij moest zelfs onderweg nog een restaurant binnenlopen om de watervoorraad aan te vullen. Puike prestatie.

Geert, die met Dirk en Tom onderweg samen bleven, moest spijtig genoeg na 160km opgeven met krampen in de benen van boven tot onder en terug. Het zware parcours en de warmte waren de boosdoeners. Hij haalde de aankomst met de bus van Velotour. Toch felicitaties voor de 160km.

Dirk en Tom reden vervolgens de rit zonder veel problemen uit in +-9u 45min. Ook een dikke proficiat.

Bjorn was de pechvogel van het weekend. Sinds vorige donderdag al last van maag- en darmkrampen die vrijdag en zaterdag alleen maar erger werden. Al op de eerste Ballon moest ie vaststellen dat er geen jus in de benen zat en dan maar wijselijk besloot om de 110 km te fietsen. Achteraf gezien een slimme keuze , daar ie net voor vertrek naar het hotel nog moest overgeven. Bij aankomst in het hotel dan maar direct het bed ingedoken. Heel spijtig dat dit je net moet overkomen op D-day. Toch nog chapeau om die 110km uit te rijden.

Vriend Jean Pierre reed een toeristische 110 km waarbij genieten van de natuur en de entourage belangrijker waren dan de tijd.

Na aankomst in het hotel werd het vele korrelig opgedroogd zweet van ons lichaam gespoeld in een welverdiende douche. Daarna goed gaan eten en met een paar pintjes (ik ook) onze prestaties gevierd en besproken. Na een goede nachtrust en lekker ontbijt terug huiswaarts gekeerd.

Aan allen bedankt voor de leuke 3-daagse . Een homogene groep die elkaar steunde en plezier maakte. Voor herhaling vatbaar, al moet het voor mij dan niet perse les3ballons zijn.

Tot slot ook nog vermelden dat ook tineke Dries 3ballons heeft gereden met vrienden. Heb daar verder geen nieuws over vernomen.

MM pantani.