Verslag van de rit naar Kortemark op 29 augustus 2021
7:28 : sneeuwregen boven Wevelgem en onze TripAdvisor Kevin wierp via WhatsApp zijn drinkpul in de ring daarbij de Flandriens veel succes wensend. 7:35 : wolkbreuk boven Kortrijk en de MM sloeg eveneens aan het twijfelen wegens ook geen ambitie om uitgeroepen te worden tot het waterkieken van de week. 7:40 : plots voltrok zich in de nasleep van vorige rit opnieuw een Mariawonder. De hand van God sloot als de bliksem de hemelsluizen hermetisch af, de sleutel werd in het luchtledige gegooid, Kevin plaatste zijn drinkbussen opnieuw in de houders en repte zich net als de MM vol goede moed en in gestrekte draf naar Ten Koetshuize. Wat hebben we geleerd vandaag? 1. Dat regen plots kan verdwijnen als sneeuw voor de zon. 2. Dat het grondwaterpeil terug dik in orde is en 3. dat Meteo Tineke maar geldt vanaf het ritaanvangsuur.
Fietsgemeente Heule was weer rijkgevuld met atleten op 2 wielen waaronder 10 Tinekesvrienden. Met opnieuw een fel opgemerkte come back : regerend kampioen Joost sloot zijn sabbatperiode af en start nu al met zijn voorbereiding op het nieuwe seizoen. Klasse, Joost!
Niemand minder dan clubgps Mark fungeerde deze keer als parcoursbouwer en lange Mark besloot ons mee te nemen naar Kortemark. Beiden zijn geen familie van elkaar. Een rit langs vlakke Vlaamse wegen dus afgeborduurd met hier en daar een bescheiden hoogtemeterke om het zeespiegelniveau te overstijgen en aldus het risico op natte voeten pro actief in te schatten en te minimaliseren.
Aan kilometerpaal 10 werden we geconfronteerd met een zwaar lekkend wolkendek en aangezien de loodgieterij-industrie op zondag geen zin heeft in oplapwerk, besloten we dan maar de regenvestjes te omgorden. Geert voelde te veel nattigheid en besloot de kortste weg naar moeder de vrouw te nemen om alsnog te kunnen genieten van zijn zelf opgehaald ontbijt met warme chocomelk. Gelukkig bleek de vochtspatting maar een kortstondige uitspatting en droogde de waterzon even later al de regendruppels op de modieuze zonnebrillen. Kevin verliet aan kilometerpaal 40 het peloton om zich in alle rust te kunnen voorbereiden op de Slag van Vlaanderen die zich vanaf 13:30 in de Buffalo-arena zou afspelen. Bij het ter perse gaan bleek dat die arena zich getransformeerd had in een moordkuil waarin alles wat blauwzwart was hardvoetig geschoren werd zonder zeep. Onze deelneming, TripAdvisor en clementie voor Clement.
Tijdens de pitstop in Langemark hing een meerderheid van het peloton de aap uit door bananen achter de kiezen te stoppen. Deze vitaminen -en mineralenbommen leverden de nodige energie voor hetgeen nog komen moest. Enkele prostatisten hingen dan ook nog eens de banaan uit om de plaatselijke akkers te voorzien van nog meer hoogwaardig vocht. Tinekesvrienden denken aan alles, we dragen recyclageprincipes hoog in het vaandel.
Tegen een stug in het nadeel blazende wind trokken we ons op gang voor de 2de wedstrijdhelft. De rit was een echte behendigheidstest in een bocht- en zuurstofrijke omgeving en bracht ons ook op idyllische plekjes : sporters beleven duidelijk meer en onze parcoursbouwers weten de Vlaamse grond vakkundig om te spitten waarbij ze alle verborgen parels aan de oppervlakte brengen.
Hoogtepunt van de rit was de Gitsberg waar persoonlijke records gebroken werden! We splitsten ons op in kasseivreters en asfaltjeannetten (geen namen ingevolge de strenge GDPR-richtlijnen) en flitsten tegen een duizelingwekkende snelheid naar het dak van de rit. Sterke prestatie!
Iets vóór Heule waarschuwde Mark het peloton voor de verraderlijke plaatselijke spooroverweg waar al meerdere fietsers onzacht in aanraking kwamen met moeder aarde. En patat, ook Arne sloeg plots keihard tegen dek en kwam gelukkig vrij met de schrik en een pijnlijke dij/elleboog/knie. Dit wordt een pijnlijk ontwaken morgenvroeg, courage Arne. Als het een troost kan zijn : er zijn 2 soorten renners. Zij die zullen vallen en zij die al gevallen zijn.
Enigszins geschrokken reden we aan een gezapig tempo Heule binnen. 85 km, 10 renners, 25,2 gemiddeld en 226 hm. Bedankt voor de prachtige rit Mark! Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar Zeveren op 22 augustus 2021
Onder een twijfelachtige hemel noteerden we opnieuw enkele come backs die deze keer luisterden naar de namen Arne, Frederik en Yvan. Ze zagen er stuk voor stuk niet alleen uitgerust maar ook opgelucht uit dat ze opnieuw hun carbonnen ros konden bestijgen na weken van verplichte vakantiequarantaine. Yvan pakte zelfs uit met een gloednieuwe, roodwitte bpostbidon die de dorst naar succes lest! ( zie foto hieronder) Daarmee ontpopte hij zich als bpostambassadeur binnen het peloton. Een collectorsitem waarvan de DPD’s, DHL’s, UPS-ers en PostNl’s van deze wereld enkel maar kunnen dromen. Het roodwitte omhulsel maakte het feest compleet.
Onze aspirant kampioen Abu dient ondertussen jammer genoeg in de ziekenboeg te blijven en dit voor de rest van het seizoen. Knieperikelen die maar niet opgelost geraken met als diagnose rusten of een operatieve ingreep. Veel courage Abu, we plannen nu al een come back à la Remco Evenepoel tegen volgend seizoen. What doesn’t kill you makes you stronger!
Simon was parcoursbouwer van dienst en nam ons zonder zeveren mee naar Zeveren. Bij het buitenrijden van Heule viel onze plaatselijke wielerrijkdom alweer op : zowel de Ramongs, de Hertjes als de Kameleonboys stonden met glimmende benen en opgespannen buikspieren klaar om de weerelementen op 2 wielen te trotseren. Als we daarbij nog de Streuvelsvrienden van Johan rekenen komen we uit op zomaar 5 wielerclubs! Daarmee kroont Heule zichzelf tot groenste gemeente met de minste CO-2 uitstoot. Broeikasgassen worden hier gerecycleerd in spierweefsel.
Samen met onze onvermijdelijke TripAdvisor Kevin nam Simon resoluut de koppositie in om ze nooit meer af te staan. De wind was ons goedgezind en blies ferm in het voordeel. De Garmins konden amper volgen, we noteerden gemiddelde snelheden van om en bij de 30km/u. Aan kilometerpaal 33 hielden we ter hoogte van een kapel een prostaatstop of ging het eerder om het lozen van gerecycleerd gerstenat dat op D-1 rijkelijk de kathedralen van lichamen had bevloeid? De materiaalkist van Diederik deed Maria onzichtbaar en op miraculeuze wijze op de vlucht slaan richting Lourdes. Het weerkaatsend en uitvergrotend effect van de aldaar aangebrachte aluminiumfolie jaagde haar de stuipen op het lijf en ontnam haar elke verschijningszin. #metoo met religieuze inslag.
Ter hoogte van Deinze was het tijd voor een tankbeurt van spijs en drank om daarna innerlijk versterkt en zonder verdere problemen de rit te kunnen verderzetten. FCB-hooligan Kevin wou de spierwitte muren van de brug versieren met anti-Buffalograffiti maar moest jammer genoeg vaststellen dat zijn drinkpul geen graffiti bevatte. Oef!
Via schilderachtig klinkende namen als Grammene, Machelen en in mindere mate Zulte stoomden we onder een steeds grijzer wordende hemel op richting finale. Op een zeldzaam regenspatje na hielden we het droog geheel conform de onverzettelijke voorspelling van meteo Tineke. Achteraf bleek (presidentiële bron) dat de regenzone zich opgesplitst had vanaf Kortrijk (zie foto) zodat ons peloton een Mozeske had gedaan : de regenzee ging open en wij fietsten er poederdroog doorheen! Het ontbrekend mirakel van Maria bij de prostaatstop voltrok zich hier en nu, amen!
Via Harelbeke reden we Heule en Kortrijk binnen langs the Golder-n River alwaar de zonnebloemen weelderig in volle bloei stonden. Even voordien hielden we nog halt bij een houwitser M108 die daar ter herinnering aan de gesneuvelden van de Slag aan de Leie (24-26 mei 1940) het landschap kleurt.(zie foto's) Oorlogsgeschiedenis gekoppeld aan zondagse fietsontspanning : schitterend.
Heerlijke rit waarvoor dank aan Simon en onze onvermoeibare Kevin. 95 km , 27,4 gemiddeld, 11 renners en 159 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit van 15 augustus 2021 naar Diksmuide
De presidentiële blogoproep tot het maken van een come back viel duidelijk niet in dovemansoren! 10 okselfrisse Tinekesvrienden of bijna 50 % van het ledenbestand boden zich gemotiveerd en uitgerust aan naast ons hermetisch afgesloten Ten Koetshuize dat op die manier eindelijk de looks vertoonde van een echt VIPdorp.
Come backs waren er genoeg : Tiroler Mark was terug van een hoogtestage in Oostenrijk en verwonderde zich erover dat daar het fameuze “grüss Got ” tijdens de bergwandelingen steeds meer vervangen wordt door “hello” of “grüss Allah”. Gelukkig bleef het “Allahu Akbar” achterwege en kon onze clubgps in alle veiligheid terug voet aan wal zetten in Belgenland.
Simon haakte ook zijn postcongékarreke aan het peloton net als Kevin die 5 weken leefde als God in Frankrijk. Beiden verloren echter geen gram en blijven bijzonder scherp ogen : six pack en kuitspieren bleken perfect intact. Ze zagen er gelukkig uit en vertoonden enige vorm van opluchting nu de Tinekesvrienden hen de kans boden de fysieke sporen van hun losbandig congéleven uit te wissen. Kevin gaf er een lap op door meteen als parcoursbouwer en locomotief te functioneren. Grote klasse! Abu was tegen het doktersadvies in ook terug vol goesting van de partij al deed het knieverband weinig goeds vermoeden. Last but not least noteerden we ook de eerste seizoensverschijning van Geert in het peloton. De coronabeestjes zijn volledig verslagen en voor altijd verjaagd, de benen zitten opnieuw vol dynamiet om berg en dal met succes te bestormen. Fasten your seatbelts voor de rest van het seizoen, hij wordt de te kloppen man!
In zomerse battledress en onder begeleiding van Kevin en Simon trokken we ons devoot op gang voor een IJzerbedevaart richting Diksmuide. In Tourmiddens zou het journaille het hebben over een overgangsrit maar dit overnemen zou getuigen van een totaal gebrek aan respect voor één der parels van ons seizoen.
Aan kilometerpaal 11 diende een bleek wegtrekkende Abu het peloton te verlaten vanwege een terug opspelende knie die nog altijd met haken en ogen aan elkaar blijkt te hangen. Courage Abu, nog even geduld en wat massage zal wonderen doen.
In een zomers en schilderachtig decor was het heerlijk pedaleren richting IJzertoren waar we meteen halt hielden om ons onder het motto “nooit meer oorlog” te vereeuwigen op de gevoelige plaat. De pitstop lag 6 km verderop en we ontketenden tegen de wind in een vreedzame ronddraaiende oorlog met pieksnelheden tot 38 km/u. Mark liet de stoottroepen begaan en opereerde als een echte generaal achter de frontlinie vanwaar hij het overzicht behield en zag dat het goed was.
De paparazzi deden daar volop hun werk en na het verorberen van eigen proviand trok Kevin als een echte John Massis opnieuw de trein op gang. We vergaapten ons aan het helder landschap en de weinige hoogtemeters werden perfect in kaart gebracht en verorberd. Even alarm aan kilometerpaal 76 toen de ketting van Xavier het welletjes vond en zich tussen hamer en aambeeld liet glijden. Een uiterst hachelijke situatie die echter met bancaire precisie opgelost werd.
De finale speelde zich af in de straten van Moorsele waar opnieuw deftig aan de boom geschud werd. De troepen gaven blijk van een uitstekende conditie en bleven in grupo compacto. We noteerden nog een ingreep van de wedstrijdjury die Red Philip met een boete van 1 euro bedacht na een alles verschroeiende demarrage op de brug over de E 403 waarbij de kopmannen opgepeuzeld werden.
Schitterende rit in zomerse omstandigheden. Een nieuwe parel blinkt aan de Tinekeskroon! Bedankt Kevin, Simon en de andere roterende kopmannen voor zoveel zondags fietsplezier.
100 km, 10 renners, 27,8 gemiddeld en 347 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar de Vlaamse Ardennen met oa Paterberg op 8 augustus 2021
Onder een grijs en dreigend wolkendek boden 7 Tinekesvrienden zich in herfstmodus aan in ons VIPdorp. Xavier liet opmerken dat het niet is omdat de MM in de herfst van zijn leven vertoeft dat dit gegeven moet veralgemeend worden. Hij stelde wel vast dat zijn zonnepanelen app een dikke nul qua elektriciteitsproductie liet noteren hetgeen bezwaarlijk als een zomerse toestand kon bestempeld worden. Bankiers en apps, het zijn als 2 handen op 1 buik.
Het was even wachten op onze parcoursbouwer Mathijs die via het geijkte WhatsAppkanaal liet weten dat hij een NMBS-ke zou doen : even retard vanwege herstelmateriaal vergeten. Diederik aanhoorde dit vol ongeloof want een Trek staat nooit ondersteboven of aan de kant.
Jan vierde zijn wederoptreden na 5 weken en 10 uren in de vakantiewagen : chapeau voor zoveel engagement en fysieke weerbaarheid!
Mathijs had nog eens een onvervalste bergrit uit zijn mouwen geschud nu Geert, ons notoire berggeit, langzaam maar zeker en nauwgezet aan zijn postcorona conditie timmert.
We vertrokken richting Vlaamse Ardennen via een vlakke aanloop naar Avelgem en contreien. Af en toe kwamen we een lichtlopende bult tegen, kwestie van gewoon te worden aan de voorziene hoeveelheid hoogtemeters die onze parcoursbouwers via een eigen recept stevig gekruid zou opdienen. We flirten even met de Kluisberg maar lieten deze energieverslinder netjes links (of was het rechts) liggen want onze Tinekesmachinist had andere en originelere plannen.
Zonder het goed en wel te beseffen stonden we plots met onze neus voor de Paterberg, het wedstrijdbepalend icoon uit de Ronde! Zwoegend, wiegend en zwetend baanden we ons een weg naar de top waar plots Ronny, de broer van de president, opdook om met verve de rol van paparazzi op zich te nemen. Dit leverde iconische beelden op van topatleten die met het mes tussen de tanden kassei per kassei in de achterzak deden belanden. Hartelijk dank aan de fotograaf!
Het hoogtemeterhek was meteen van de dam en vanaf dan werden conditie, spieren en longinhoud aan een doorgedreven test onderworpen. Piet en Red Philip hielden mekaar in evenwicht op steile en minder steile hellingflanken terwijl de jeugdigen onder ons de snelheid van de pedaalomwentelingen alsmaar opdreven. Terzelfdertijd ontrolden zich fantastische natuurbeelden voor onze ooglenzen. Genieten met grote G was het.
Een oververdiende pitstop dienden zich aan te Kerselare kapel, tijdens de meimaand voorbehouden aan bedevaarders maar in augustus ingepalmd door de Tinekesvrienden. Enkele happen en wat drankjes verder stoomden we op naar Nokereberg, nog zo een met kasseien belegde korte bult die vlot en zonder spierscheuren soldaat gemaakt werd. Eerst werden we echter nog overgeleverd aan een regelrechte natuurramp : onze fietsen kregen plots een kapitein Zepposgehalte en laveerden op den tast doorheen een ondergelopen straat. (zie foto hieronder) Bleek dat de plaatselijke boer het stop uit zijn akkerbad vergeten te trekken was.
Het zwaardere werk bleek achter de rug te liggen maar dit was toch zonder de pittige zuidwester gerekend. Het was beuken tegen de wind in, onze ervaren voorzitter strooide met waaierprocedures die het leven op 2 wielen comfortabeler maakte. Vooraan losten de kopmannen zich met mondjesmaat af en etaleerde Xavier zijn wonderbaarlijke postvakantieconditie.
Gezond en wel werd de eindmeet bereikt na een fantastische rit waarvoor dank aan Mathijs!
7 renners, 100 km, 25 gemiddeld en 667 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar Froidmont en nog enkele andere onbekende Doornikse dorpjes op 1 augustus 2021
’s Lands meteorologen weten niet meer van welk hout pijlen maken en voorspellen dan gemakkelijkheidshalve maar bakken regen onder het mom van een klimaatswijziging, de opwarming der aarde en te weinig grondwater. En, hoe kan het ook anders, u en ik krijgen daarvoor de roetpiet toegeschoven. Schuldgevoelens cultiveren zijn in tegenwoordig, onheilsprofeten voorspellen het einde van de wereld, er zullen zwaar vervuilende gascentrales moeten gebouwd worden om via elektronisch autorijden de CO2 uitstoot drastisch te doen dalen. Broekzak-vestzak operaties dus die erin gaan zoals een zoet rozijnenbrood in een groot bakkes. We mogen ons dus heel gelukkig prijzen dat er nog zoiets bestaat als de Tinekesvrienden alwaar de president wekelijks uitpakt met een waarheidsgetrouwe en objectieve meteo, wars van alle doemdenkerij en dikwijls verschillend van de gespecialiseerde en duurbetaalde vakmensen die altijd zonder pet op het kleine scherm verschijnen : ze gooien er namelijk mee. Een WhatsApp consultatie bij de voorzitter op dag -1 bevestigde nogmaals deze stelling : regen pas na 12u!
Het verlof houdt nog altijd lelijk huis in ons personeelsbestand hetgeen de taak van de MM vederlicht maakte. 5 kruisjes aan de wedstrijdtafel in combinatie met 5 rugnummers : de stylo kon zuinig omspringen met zijn vervuilend inktpatroon en nestelde zich met een goed gevoel in de satijnen achterzak van zijn eigenaar om er 4u later fris en ontspannen uit te tuimelen in de trommel van Annekes wasmachine waar hij ternauwernood aan de wasverzachterverdrinkingsdood ontsnapte.
Martin had de wedstrijdtouwtjes stevig in handen en diende zaterdag nog in extremis een parcourswijziging uit te dokteren vanwege onvoorziene omleidingen. Wie denkt dat de ritarchitectuur ineen knutselen een fluitje van een cent is, vergist zich : daarom een eindeloos respect voor al onze parcoursbouwers die niet alleen de meest pittoreske landschappen op ons netvlies toveren maar zich ook geen moeite besparen om alles minutieus voor te bereiden. Ze zijn het kloppend hart van de club en zorgen voor de zeer gewaardeerde en stresssloze zondagvoormiddagen.
Zonder onze door kniepijn gehinderde geletruidrager Abu staken Martin, Piet, Xavier, Diederik en Philippe van wal voor een fietsavontuur richting Froidmont. Let op “Froid” : een weldoordacht statement tegen de opwarming der aarde. De president trakteerde ons aanvankelijk op een golvende doortocht doorheen Groot-Kortrijk hetgeen de musculaire activiteit meteen onder hoogspanning plaatste. Scherp als een mes doorkliefde hij de winderige natuurelementen daarbij volop geassisteerd door pedaleur de charme Piet. Als een geoliede machine denderde ons pelotonneke doorheen land en greppel op zoek naar eeuwige roem in Franstalig België. Xavier en Diederik spreidden ook hun uitstekende conditie tentoon en gaven samen met de president en Piet van jetje op de heuveltjes zonder Erika. Red Philip pedaleerde op eigen tempo en sloeg de debatten op afstand gaande. Hij haalde daarbij de crayon van achter zijn oor en vereeuwigde deze esbattementen op het aloude clubperkament. De pitstop deed de president herinneren aan zijn koersperiode waar hij in Froidmont en omstreken 3 overwinningen en tal van ereplaatsen op zijn palmares schreef. In 1976 werd hij daarvoor zelfs gelauwerd door kersvers en laatste Belgische Tourwinnaar Lucien Van Impe! (zie foto's hieronder op algemene aanvraag van Diederik en Xavier)
Piet verliet daar het peloton en stoomde tegen een hels tempo op naar Heule want vrouwlief had een uitstap geprogrammeerd naar de Triënale in Brugge. Piet en deadlines : het past zoals olie op een ketting. Bij het ter perse gaan bleek dit objectief glansrijk behaald.
Traditiegetrouw had onze voorzitter in de 2de wedstrijdhelft nog 2 uit de kluiten gewassen kasseistroken geprogrammeerd waarop alle fiets- en andere onderdelen aan een doorgedreven stevigheidstest onderworpen werden. Iedereen doorstond dit glansrijk en verloor daarbij ettelijke liters lichaamsvocht. Ondertussen had Xavier ook al 2 demarrages geplaatst of hoe een bankier het clubaandeel naar ongekende hoogtes piloteerde. Schitterende rit op tal van nieuwe wegen : merci Martin!
95 km, 5 renners, 426 hm en 26,4gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)