Proficiat aan het podium der Kampioenen 2015!!
Verslag van de laatste rit van het seizoen 2015 Gits 27 september
Ultieme etappe van onze jaargang 2015. Het wordt traditie dat onze
président-fondateur Marc zowel garant staat voor bewegwijzering in begin en
einde seizoen terwijl hij tussendoor hier en daar nog tekent voor enkele
ritarchitecturale spitsvondigheden. Hij bundelt de Vlaamse wegen graag en giet
ze vervolgens in een ritvorm waarbij alle fietsingrediënten aan bod komen :
traag omhoog, rap naar beneden, dokkerend over kasseien en met gekromde rug het
vlakke land veroverend. Het blijven telkens weer huzarenstukjes hoe hij samen
met al die andere gewaardeerde parcoursbouwers uit de kluiten gewassen ritten
serveert waarbij de Vlaamse en soms Noord-Franse natuurpracht zich voor onze ogen
ontrolt. Zonder scheidsrechters geen voetbal, zonder parcoursbouwers geen
wielertoerisme. Naast het kampioenenpodium dus ook bloemen voor hen die ons
rollend materieel telkens weer met een wel afgelijnd doel de weg
opsturen.
De invitatie van kampioen Piet was duidelijk niet in dove mansoren
gevallen : 22 man aan de frisse start, dan al hunkerend naar een frisse pint.
Oudstrijder en zegedronken SB/PM Willy had nog eens de clubaandeelhouders rond
zich verzameld waarbij Kevin de opdracht kreeg het Tinekesschip als
sportdirecteur in het juiste vaarwater te houden.
Eveneens opgemerkte wederoptredens van Tim en ex-secretary-general
Jacques. Zou het aangekondigd gerstenat daar voor iets tussenzitten? Jacques
rondde zo de kaap van de 10 ritten : of hoe hij zijn voornaam niet toevallig
ontleend heeft aan dat Franse wieler-en rekenwonder Anquetil. Secondenwerk met
Rodaniaanse precisie, koersen met de rekenmachine in de achterzak.
De laatste rit speelt zich altijd in een speciaal sfeertje af. Er
zijn seizoenen geweest dat het decor verstopt lag achter een dichtgemetseld
mistgordijn, maar deze keer was een laaghangende zon onze metgezel richting
Gits en Hooglede. Het deed de kampioen nog meer blinken. Hij was trouwens samen
met Mathijs continu in de voorste gelederen te vinden : een gele truidrager die
alles à la Armstrong onder controle hield.
Marc troonde ons in een gezapig tempo mee richting Gits en voorzag
zoals altijd voor elk wat wils : enkele kilo’s kasseien naar keuze, enige
hoogtemeters of vals plat en natuurlijk ook wat vlakke en dalende meters. Kevin
eerde tijdens de pitstop onze rugsponsor door uit te pakken met rijsttaartjes
zoals enkel Wouter ze kan bakken. Bedankt Kevin!
De fondateur had nog een specialleke in gedachten : hij is zot van
Gits en maakte een gesmaakte parcourslus in het centrum van deze Metropool.
Even consternatie in de gelederen maar alras bleek dit iets met voorbedachten
rade te zijn. Of was het enkel maskeren van vroeg opkomende dementie?
In de finale werden nog enkele cartouches afgeschoten en won
iedereen uiteindelijk de tussenspurt aan de kampioenenresidentie. Het peloton
werd er als beloning meesterlijk ontvangen in de VIP-ruimte van Piet en co
alwaar het seizoen nog eens druk becommentarieerd werd. Bedankt Piet! We hebben
weer eens genoten van maart tot september.
Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden.
22 renners, 65 km en 26,4 gemiddeld.
Red Philip
Verslag van de rit van 20 september 2015 Olsene
De voorlaatste rit van de Tinekestour stond op het
programma. Na de proloog, de vlakke aanloop, de Pyreneeën en de Alpen krijgen
we langzaam de eindmeet van een opnieuw succesrijk seizoen in het vizier. De
podiumteerlingen zijn inmiddels geworpen : Piet spant de kroon en haalt met
verve zijn eerste kampioenstitel binnen! Na zijn doodsmak in de Ronde van
Vlaanderen vorig seizoen, toen hij nog amper met haken en ogen aan elkaar hing,
ontpopte hij zich nu tot een volleerd ronderenner. Hij stond pal van begin tot
einde, kleurde de koers en rijft dus oververdiend de oppergaai binnen.
Proficiat Piet, Tineke van Heule zal je met getuite lippen overvallen op de
kampioenenviering. Zonder ongelukken zullen David en Mathijs het podium als 2de
en 3de vervolledigen. Drie kampioenen die naam waardig dus. De privatisering
(lees : verjonging) van de club is daarmee ingezet, al blijft de
hangbuikervaring van onze atletische 50-plussers een troef om de concurrentie
een stap voor te blijven.
Veel volk overigens aan Ten Koetshuize. We spotten o.m.
een verdwaalde maar weldoorvoede Streuvelsvijand die op kousevoeten
Tinekesasiel probeerde te verkrijgen. Helaas, driewerf helaas, ons peloton
bulkt al van de vluchtelingen die op zondagmorgen gezwind de echtelijke bedstee
ontvluchten om zich toch enkele uren per week te kunnen onttrekken aan het
zwaar juk van het vrouwelijk gezag.
De kersverse champ had zoon Arne meegetroond terwijl
sportdirecteur Ringo eveneens zijn alter junior ego had meegebracht. Proeven
van het grote werk heet zoiets. Arne had trouwens alle moeite van de wereld om
zijn jeukende benen stil te houden : het talent spat ervan af, hij reed met
sprekend gemak de rit uit en had nog benzine genoeg in de motor om er een
verlengstuk aan te breien. Een champ in spé, lik da we zeggen.
Tevens een opgemerkt wederoptreden van roodwitte Red
Philip. Behalve een spinnenweb aan het stuur en een roestspoor op de linkerkuit
liet niks vermoeden dat hij er een tijdje niet bij is geweest. Net voor de
start ontvouwde de president zijn perkamenten oorkonde en voorzag hij als een
welbespraakt Belleman onze kampioen van de nodige felicitaties. Dit werd
uiteraard gevolgd door een oorverdovend applaus waarbij menig voetbalspionkop
verbleekt (toch die van Zulte). Van voetbal gesproken : hierover kunnen we kort
zijn. Er werd tijdens de zomermercato
een annex aan het clubreglement gevoegd. Als Zulte wint en de VK verliest,
heerst er een absoluut spreekverbod. Elke vorm van vetorecht werd op een
democratische manier verworpen en geen enkele ombudsdienst is bevoegd in geval
van klachten. We hopen dat het spreekverbod een kort leven beschoren is. Wesley
was ontwerper van de rit en locomotief van het peloton. In deze moeilijke
tijden hield hij het tempo strak en egaal om te vermijden dat ons wielerkapitaal
met de gouden benen het mikpunt zou worden van één of andere terroristische
aanslag. Dit lukte wonderwel en na enkele heftige hoogtemeters kregen we
halfweg een lekkere pitstop geserveerd van topzaak Ringo en co : heerlijke
taart overgoten met knalrode drank! Merci sportdirecteur voor deze magische
kleurencombinatie!
De opgeslagen calorieën kwamen daarna goed van pas al
stak de autoloze en dus de per definitie fietsvolle zondag in Kortrijk stokken
in onze finalewielen. Van een contradictio in terminis of vierkant wiel
gesproken! De spectaculaire spurt langs de vaart moest noodgedwongen plaats
ruimen voor een gezapige epiloog waarbij de ritkm’s opgedreven werden naar 75.
Heel mooie rit, ideaal tempo. 22 renners, 75 km, 27 gem en 290 hm.
Tot zondag op de Champs Elysées!
Uitbreiding binnen de Tinekesvriendenfamilie
Heuglijk nieuws: Tinekesvriend Sven heeft er een dochter bij: Leonie. Dikke proficiat aan Sven, mama Lien, Bomma Marleen, Bompa PM Willy, nonkels Kevin & Simon en de ganse familie. Zoals gebruikelijk in de clan Wittewrongel stellen baby en mama het heel goed. Papa, Bompa en de nonkels zijn aan de beterhand.
Verslag van de Tinekesrit 13 september 2015
Zondagmorgen 7u45: Bevindt “ten Koetshuize” zich in Aleppo
of in Heule? Geen granaatscherven maar glasscherven ontsieren de Platse. Het zijn Tinekesfeesten en dat zullen we geweten hebben. De
Tinekesvrienden moeten zich omzichtig naar de start baggeren tussen
platgestampte drinkbekers, halve pakken friet, braaksel, spuwsel en kots in
alle kleuren en maten. Enkele nachtbrakers die naar de bedstee tjolen staren
ons verwonderd aan. Zelfs veteraan van veel Tinekesfeestenoorlogen Bart H is
onder de indruk: het is nog nooit zo erg geweest stelt hij. Als collateral
damage krijgen we eens te meer het lokaal niet open. Het High Techslot is
blijkbaar ook nog high. De President vindt in de struiken nog de resten van een
praktische proef: een bassin voor de afwas met enkele gekleurde balletjes en
een werkende chronometer. Eerlijke vinders dat we zijn besluiten we om de accessoires
via de Fondateur terug te bezorgen. Chapeau trouwens voor de Fondateur en zijn
Griffioenconfraters Bart H en Piet die na 3 dagen en nachten feesten als de
beesten toch aan de aftrap verschijnen. Ritarchitect van dienst Piet zag zelfs
pas om 1u deze morgen zijn bed en zal toch gans de tocht aan een sportief tempo
de leiding nemen! Na een ereronde tussen de nadars trekt het peleton van 11
fietsers en sportdirecteur Simon zich op gang richting Kluisbergen. Fondateur
Marc krijgt al gauw Tinekesfeestennadorst maar hij stelt onthutst vast dat hij
zijn drinkpulle vergeten is. Voor de 2de keer in enkele weken speelt
Petra de Moeder Theresa van onze club: ze deelt met plezier één van haar
drinkbussen met Mark, de dorstigen laven is een werk van barmhartigheid
nietwaar, dat hadden we op Platse al gemerkt..En de Fondateur blijft zich in de
weblog fietsen: David merkt op dat zijn voorwiel averechts zit! Meteen is de
reden van zijn weerbarstige conditie gevonden, de laatste weken reed Mark meer
achteruit dan vooruit. In de fietsgangen vangen we ondertussen op dat de
ziekenboeg van de Tinekesvrienden weeral is gegroeid. Guy is out met een
blokkage in de nek, spoedig herstel Guy!! Via landelijke wegen bollen we
richting voorgeborchte Vlaamse Ardennen. Piet doet een schijnbeweging net voor
de Oude Kwaremont die ons op het verkeerde wiel brengt en piloteert ons daarna
richting Kluisberg die kant Zwembad wordt beklommen, op het steilste stuk toch
ook 12% en ze noemen deze beproeving dan de gemakkelijke kant. Op de top
serveert Piet ons de beloofde verrassing: de pauze gaat door midden het
kunstenfestival op de Kluis waar Piet op verkenning eerder deze week de vissen
van zijn beste vriend William Sweetlove uit de bomen zag vallen (echt waar,
Google maar!!!). We genieten van de kunstbeelden en het drank- en wafelbuffet
geserveerd door Simon waarvoor dank. Na
de originele groepsfoto stortten we ons in de afdaling en vatten we de terugweg
aan die loopt over de heuvellachtige scheiding tussen Leie- en Scheldedal. Tussen
berg en dal maken we nog een nieuwtje mee in de geschiedenis van onze club: een
mobiele openbare verkoop. Van Keizer
Ronny is het geweten dat hij op brede voet leeft en daarom verkoopt hij zijn
smalle SIDI rood-witte schoenen per opbod tijdens de rit. KVK fan en trotse
eigenaar van een verfnieuwe rode TREK bolide Geert D II haalt deze superdeal
binnen. De President probeert nog tevergeefs het recht van hoger bod te laten
gelden maar de Keizer klopt de zadelzitting definitief af. De aankomstlijn ligt
voor de gelegenheid aan de “Kam” en op het terras genieten we nog van een
drankje aangeboden door de club. Topsporters dat we zijn bestellen we massaal
de recuperatiedrank bij uitstek: Cécémel on the rocks!! Gezellig nababbelend
sluiten we deze leuke rit af met dank aan Geletruidrager Piet, 68 km aan 26.7
gem, 420 hm
President
Rit van 6 september 2015 - Torhout
28e rit al van het seizoen, de eindmeet nadert
met rasse schreden, de podiumteerlingen zijn bijna geworpen. We trokken voor de
gelegenheid het vlakke Vlaamse land in. Het clubbestuur is momenteel volledig
in de ban van de vluchtelingencrisis en doet op verschillende plaatsen van
moeder aarde haar congéduit in het zakje. Geen president, geen SB/PM, geen
secretaresse. Alle hoop in deze bange dagen rustte op de felgeplaagde schouders
van Pantani, MM en tevens meid voor alle werk : lokaalopener, aanwezigheidsnoteerder,
tempobepaler, verslaggever bij gebrek aan geletterde deelnemers (het kunnen
niet allemaal bureaucraten met 2 linkse handen zijn), entertainer van
vrouwelijk en ander schoon. Samengevat : een Rode Duivel doe’t al, een man
waarmee je naar de oorlog kan.
Niettemin toch een gestoffeerd deelnemersveld : 17 man en
geen paardekop. Plaatsvervangend meteo Tineke had er de kantjes afgelopen :
koud en 3 fikse buien, we hadden beter verwacht. Het pleit anderzijds voor onze
meteodienst dat zelfs de buienradars geen buien in de smiezen hadden. Er zijn
dus geen zekerheden meer in het leven.
Als volleerde stormjagers gingen we op zoek naar restanten van
windhozen en valwinden die de streek rond Torhout vorige week teisterden.
Onze inspanningen werden beloond want tijdens de pitstop in het Groenhovebos
werd onze stormhonger gestild. Bomen die ondersteboven stonden, gras dat door
valwinden nog platter leek dan de platste pannekoek, een plaatselijke
boerebetoger wiens haarsnit wel een kopie leek van het verwaaid Walemkapsel.
Sportdirecteur Yvan stilde een andere honger door middel van
wafels en sportdrank : bedankt Yvan.
Een gepokt en gemazeld peloton werd na de pitstop door
Pantani opnieuw op sleeptouw genomen.
De Tinekestrein denderde aan een gemiddelde snelheid van
28,2 km/uur richting heimat. De pijn van de kou en de regenvlagen werd op die
manier onschadelijk gemaakt. De vent à la poupe en de ijzersterke conditie van
de manschappen zorgden ervoor dat alles rimpelloos verliep.
Sterke prestatie!
Tot zondag om 8u!
Uw dienaar,
Pantani
Verslag van de rit van 30 augustus 2015 : Steenstraete
Zaten de stevige regenbuien ‘s morgens vroeg er voor iets tussen? Was het eindeseizoensmoeheid?
Zich te pletter gereden de dag voordien? Was het de zwaarbewolkte hemel die
niet veel goeds voorspelde? We hadden er het raden naar maar in elk geval kon
de materiaalmeester/aanwezigheidsnoteerder slechts 12 namen aankruisen in zijn Tinekesagenda.
Naast onze 12 vaste leden reed ook een ‘stagiair’ mee die reeds een eerdere
poging ondernomen had maar toen omwille van mechanische problemen er halverwege
de brui had moeten aan geven.
De meesten hadden zich vestimentair verkeken
op de grauwe hemel want niettemin toonde de thermometer om en bij de 20 graden
waardoor reeds bij de start allerlei mouwstukken, vestjes, mutsen, handschoenen,
sjerpen overboord, lees in de auto van sportbestuurder Matthijs, werden
gekieperd.
De rit stond in het teken van twee thema’s:
eerst en vooral was er het thema ‘van
vader op zoon’: de rit werd geleid door Fieux junior en Wittewrongel junior. De
volgwagen werd bemand door Huysentruyt junior. Markant feit was ook dat geen
enkele van de drie seniors op het appel verscheen en dus duidelijk een signaal
gaven dat ze de fakkel doorgeven ….
Daarnaast stond deze rit in het teken van de
eerste wereldoorlog want 2015 is in deze historisch een heel belangrijk jaar.
In 2015 is het immers juist 100 jaar geleden dat in 1915 het eerste jaarbal van
oudstrijders plaats vond en zo veel ex- soldaten na jaren ellende in de
‘tranchés’ zich op de vele lokale schoonheden konden gooien die hen als echte
helden vereerden….
Nog maar pas het grondgebied Heule verlaten of
de materiaalmeester himself legde het ganse peloton stil: met zijn heel
speciaal getrainde materiaalmeesteroog had hij gezien dat het achterwiel van
onze stagiair niet vastgedraaid was en om verder onheil te vermijden, werd deze
zaak snel doch vakkundig (handelsmerk van de Tinekes) opgelost.
De aanblik van onze hemelsblauwe truien werkte
tevens inspirerend op het wolkendek want deze blies snel de aftocht en in de
plaats kwam de zon tevoorschijn om ons de ganse voormiddag gezelschap te
houden. Met de Westhoekwind in de poep werd met een gemiddelde van ruim 28
langs een aantal militaire kerkhoven, zoals het Tyne Cot, gepasseerd en voor we
het goed en wel wisten, verscheen de IJzertoren aan de horizon.
Kenmerkend voor de rit was het feit dat er
heel wat gevaarlijke modderstroken moesten gepasseerd worden maar dit gaf ook
iets culinairs: zo konden we via opspattende modder via het achterwiel van onze
voorganger regelmatig proeven van allerlei vuil dat op lijf, leden, gezicht en
mond uiteenspatten…. Een heel speciale smaak en aroma viel waar te nemen en te
proeven in Staden waar het duidelijk was
dat het niet enkel aarde maar ook een soort van varkensdrek was die onze
smaakpapillen te beurt viel. Ze noemen dit “Haute bicyclettecuisine “.
In Diksmuide werd halt gehouden en kregen we
van Mathijs een copieus banket aangeboden: drank en taarten van de beste bakker
van Kortrijk en omstreken à volonté: bedankt Mathijs!
Eens het banket achter de rug moest opnieuw
snel halt gehouden worden want onze stagiair had de stop van zijn bidon
vergeten op te draaien. Dingen die voor doorwinterde profs als de Tinekes
eigenlijk doornormaal zijn maar voor nieuwkomers niet zo evident. Er werd ter
plaatste beslist om onze stagiair een exemplaar toe te sturen van één van onze vermaarde
handleidingen met name ‘Wat moet er allemaal vastgedraaid worden vooraleer met
de fiets te vertrekken?’.
Op de terugtocht vielen nog twee vijgplatte
banden te noteren: bij Wesley begaf de voorband en wat later besliste de
achterband van Fanny dat het genoeg was geweest. Op die manier moest Mathijs 2
keer in korte termijn aan de bak maar hij kwijtte zich met brio van zijn taak.
En zo rolden wij Heule binnen na een rit van 100
km met een mooi gemiddelde van 2 7.4 gem , 290 hoogtemeters , 24 modderstroken,
8 militaire kerkhoven, 25 rijsttaarten, 1 bijna-losgekomen- achterwiel, 1
bidon-bijna- zonder-dop, twee platte banden, enz., enz., maar vooral met 13
tevreden fietsers. Afspraak volgende week om 8 uur!
Yvan
Verslag van de Merlijntjesrit 23 augustus 2015
Met vijftien mannen en twee
vrouwen en één sportdirecteur Wesley kwam de rit op gang richting Ieper
langsheen de Wereldoorlogééngraven. Mijn ploegmaat Fanny was ijverig geweest en
had de dag ervoor haar 2 bidons klaar gemaakt en in de frigo geplaatst . Toen
Fanny zag dat ze die vergeten was, heeft Petra spontaan haar tweede bidon
gegeven. That’s what ploegmaten are for! Het begint met een bidon en het
eindigt met een wiel, een fiets in het heetst van de strijd?
De twee kopmannen Simon en Jan
reden aan een constant doch strak tempo en namen ons mee langs glooiende wegen
richting Passendale naar Ieper waar we door de Menenpoort gleden als ware
wielerhelden. Dacht ik, want de toeristen hadden het veel te druk met het nemen
van foto’s en het bekijken van de vele namen van soldaten die gesneuveld waren
in Wereldoorlog één. We werden meegezogen door de hobbelige straatjes van Ieper
toen plots onze nieuweling Joost platte tube had op de Markt in Ieper. Snel en
deskundig werd het euvel opgelost en konden we ondertussen even onze batterijen
opladen.
Wat nodig was want de terugrit
was met de wind schuin of op kop. Iedereen kromde zijn rug en trachtte een
plaatsje op te eisen uit de wind. In Hollebeke moesten we van ons hart een
steen maken toen we de bevoorrading passeerden van de rally van Wevelgem
met lekkernijen zoals rijsttaartjes, bananen, cake en chocolade. De hond van
Pavlov had er geen lap aan. Gelukkig compenseerde de gedachte van de
boterhammen die we straks kregen in het Merlijntje. Alsook de vele graven die
onderweg opdoken en de gedachte dat oorlog nooit de oplossing kan zijn.
Ondertussen ging de rit verder
langs Zonnebeke naar Wervik waar tractors met tabak onze weg kruisten. Plots
werd een versnelling ingezet op de aloude baan richting Moorsele waar de finale
werd beslecht met wind op kop en lichtjes vals plat. De homogene groep werd in
tweeën gespitst namelijk een groep met Marc en Petra die afgescheurd werd en de
rest van de groep. Marc beukte tegen de wind en nam Petra op sleeptouw richting
Moorsele waarvoor dank. De eerste groep wachtte het tweetal op in Moorsele.
Samen uit, samen thuis, dat is en blijft de leuze van de Tinekesvrienden.
In Gullegem in het Merlijntje
wachtte ons een feestmaal op om u tegen te zeggen! Johan had boterhammen klaar
gemaakt met gehakt en kaas en de befaamde mosterd was niet weg te slaan. We
kregen ook te horen dat Sven, de schoonzoon van Willy een wreed accident had in
zijn tuin door een parapluhouder die op zijn voet terecht kwam. We wensen Sven
dan ook langs deze weg een spoedig herstel en hopen hem gauw terug te
kunnen verwelkomen!
Rit gemaakt door parcoursbouwer
Simon met 17 leden. 74 km aan 27,5 gemiddeld en 330 hoogtemeters.
Secretaresse-Generaal Petra
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/877094111
Verslag van de rit van 16 augustus 2015 Mater
Op deze laatste dag van Kortrijk congé vonden
14 Tinekesvrienden de moed om zich aan te bieden voor een rit die als ‘grand
cru’ werd voorgesteld. De aankondiging ‘rit naar Oudenaarde’ en de geruchten
over 600 hoogtemeters zorgden voor opperste concentratie op hetgeen komen zou…
Het medisch bulletin werd overlopen en is
positief: Dirk is opnieuw thuis na een succesvol operatief ingrijpen. Hij wordt
nu verwend en op al zijn wenken bediend door Petra die als een klokhen over hem
waakt. Rambo heeft zijn rit van verleden
week goed verteerd maar past vandaag omwille van de lastigheidsgraad….men moet
het geluk ook niet tarten. Aanvankelijk minder goed nieuws van onze vaste
kroniekschrijver Phillippe. Die werd vrijdagnacht met ernstige pijnscheuten rond
het hart opgenomen in de spoeddienst. Uitgebreide scans boden echter snel
duidelijkheid en waren een geruststelling: de pijnen hadden niets te maken met
de aanvankelijke ritmestoornissen. In het medisch dossier dat we via, via
konden inkijken, stond volgende diagnose: “Cardiale Fantoomklachten rechtstreeks
gerelateerd aan zwakke KVK-prestaties”. Telkens men het woord “KVK” vernoemde, vertoonden
de scan en de Elektrocardiogram de vreemdste capriolen. Eens zijn favoriet
ploegje betere resultaten boekt, zullen de klachten vanzelf verdwijnen en kan
hij zoals van oudsher al zijn activiteiten ontplooien en dus werd hij nog
dezelfde nacht uit het ziekenhuis ontslagen. Walem en zijn kompanen weten dus
wat hen te doen staat…..
Oudenaarde- en Vlaamse Ardennenkenner Geert
had de rit uitgetekend en dat hebben wij geweten en ondervonden. Daar waar
iedereen dacht dat dit een vrij klassieke rit zou worden, werden we allemaal
heel sterk maar ook heel positief verrast. In eerste instantie werden we
verschillende keren op het verkeerde been gezet. Zowel bij de Kluisberg als bij
de oude Kwaremont werden de kuiten opgespannen maar telkens juist daarvoor werd
een zijweg genomen en werden deze bulten vermeden. Het idee aan bergop rijden alleen
al deed bij “Bing” het koud zweet uitbreken. Voeg daarbij dat hij de gewoonte
heeft om alle eerdere truien van de Tinekesvrienden onder elkaar aan te doen (Bank
van Roeselare, Termote Vanhalst, Tente en nog een paar) en je begrijpt dat hij
al niet veel nodig heeft om snel te gaan respireren.
Net op het ogenblik dat iedereen dacht dat het
allemaal wat minder lastig ging zijn dan oorspronkelijk gedacht, werden de
debatten serieus geopend. In een minimum van tijd werden de Korte Keer, de
Ladeuze, de Wolvenberg en de kasseien van de Ruitersstraat geserveerd en
maakten de aanvankelijke gesprekken over de voorbije congés plaats voor zwaar
hijgende body’s, gekreun, ratelende derailleurs, ja zelfs hier en daar wat gevloek…….
Als beloning voor zoveel beulenwerk werd halt
gehouden aan de kerk van Mater en werden we door Wietse en Warre, de kinderen
van Bjorn, vergast op een wafel- en fruitsappenbar. Wietse en Warre meldden ons
dat papa heel braaf was geweest in de volgauto en als beloning mochten de drie
Duthoo’s mee op de foto die ongetwijfeld op onze blog zal te zien zijn. Bedankt
B, W en W!
Ook op de terugtocht slaagde Geert er in
nieuwe wegen voor te schotelen hetgeen bij een doorwinterde parcoursmeester als
Willy de opmerking ontlokte dat ‘er dedju toch veel baantjes bij waren die hij
niet kende…”. Een mooier compliment kan men niet krijgen.
Extra pigmenten waren er tijdens deze
terugtocht nog door het feit dat er een kopstaartaanrijding te noteren viel
waarbij Willy nog inreed op Ringo maar door zijn schitterende reflexen nog de
schade tot een minimum kon beperken en dan was er nog de doortocht aan de
woning en de burelen van “The sky is the limit- vedette” Willy Naessens.
Ondertussen bleef Geert maar op kop van het
peloton sleuren en bleken de kilometers en de heuvels op hem geen vat te
krijgen. Als toetje presenteerde hij de afgepeigerde lichamen nog de klassieke
sprint langs de kanaalzone waarbij het laatste stukje energie dat nog aanwezig
was, werd aangesproken. Met deze rit postuleert Geert heel duidelijk naar een
plekje in de galerie van de ‘grote parcoursbouwers’ bij de Tinekesvrienden!
Moe maar tevreden rolden de 14 mensen Heule
binnen na een rit van 95.5 km met 540 hoogtemeters en een gemiddelde van 25.7 km
per uur. Een heel afmattende maar zeer geslaagde rit werd toegevoegd aan de
rijke geschiedenis….
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op http://www.strava.com/routes/2630538
Verslag van de rit van 9 augustus 2015 Doomkerke & Kruiskerke
7u28: Een vleugje paniek dwarrelt over het rennersdorp
aan “Ten Koetshuize”. De service-course, heden in de pollen van PM Willy, is
nog steeds niet opgedaagd. De schoonzoons Simon en Sven vallen uit de frisse
ochtendlucht. Wat is er aan de hand? Batterijen van zijn hybridebolide niet
opgeladen? Overslapen? Problemen met de kleine koters van Simon die bij bompa
overnachten? De President kondigt het oranje alarm af en neemt via de
crisiscel contact met de PM-SB. Deze blijkt de sleutel van het
materiaalkotje vergeten te hebben, teveel verantwoordelijkheid nietwaar en toen
zijn Euro was gevallen was Willy al bijna in Heule en moest hij nog in allerlei
terug naar de Heimat achter de toegangspas. 7u33: Met gierende banden scheurt
de sportdirecteur ai met zijn Reddy Kilowattvehikel over de parking. Met
vereende krachten wordt de auto geladen en met slechts 6’ vertraging trekt het
peleton zich op gang. Liefst 18 tinekesvrienden tekenen aanwezig, met plezier
genoteerd door MM Wim, terug van de cote d’azur. Nog een opgemerkte come-back
is die van Rambo Philippe, geplaagd door hartpompproblemen maar klaar voor een
vlak ritje richting Ruiselede en zijn gehuchten. Deze rit valt onder regie van
nog een terugkomer: Fondateur Mark, die zijn batterijen liet opladen of is het
vollopen op hoogtestage te Oostenrijk, samen met zijn bloedbroeder Geert D 1.
Het BMI-gemiddelde van de club komt hiermee weer op respectabel
protour-niveau!! Nog even terugkomen op onze volgwagen van heden: duurzaam, eco
en beperken van de C02 emissie zijn geen ijdele woorden voor onze groene club.
Het voertuig van Willy rijdt op Wevelgemse elektriek en daarmee is onze ecologische
fietsafdruk nul, nihil, nada!!! Wat ons de grasgroenste wielerclub van Europa
maakt!! Enige scheten en boerkes van leden waarvan hun BBQ en gerstevocht van
de dag ervoor nog aan het nagisten is terzijde gelaten. En van politieke correctheid
gesproken: waar blijven onze 2 Tinekesvriendinnen? Beide uitstekend aan het
seizoen begonnen maar al meerdere zondagen afwezigen. We missen jullie en onze
premie’s inzake diversiteit komen in het gedrang!!! Onze club zet vooral in op de jeugd en daarom
neemt ex SG Jacques het mede-kopmanschap waar. Een geschiedenisles voor de
jongere leden: deze 2 medestichters lieten
de Tinekesvrienden in het begin van de vorige eeuw als een Feniks verrijzen
uit de as van de Remmerietrappers! 125 jaar ervaring op kop dus die ons aan
gezapig tempo, goed voor hart- en bloedvaten, en andere ingewanden meenemen op
een grote lus rond Tielt. Doel van de uitstap is het lieflijk landschap van
groot-Ruiselede. We genieten van de rust, de vakantieverhalen en de rurale
landschappen. Net na de “Vorte Bossen” tussen Kruiskerke en Doomkerke wenkt de
pauze. PM Willy trakteert met een koekjes- en wafelbuffet en coca-cola in alle
mogelijke recipiënten. Het gaat er heel gezellig aan toe en de Fondateur moet
enige moeite doen om zijn troepen weer op de 2wieler te krijgen. Voor één keer
werkt de Mark zijne GPS en we bollen terug richting zuiden. Het peleton wordt
gespaard van incidenten en radio-tour blijft stom. De redactie verneemt ondertussen dat
Dirk, net terug van de Gard, maandag wordt geopereerd aan de rug. Spoedig
herstel Dirk! Nog goed nieuws van het hartfront: Red Philippe mag ons peleton
opnieuw vervoegen begin september. En tevens valt goed nieuws op het
sponsorfront te noteren: MetaRelax en apotheker Diederik doen een serieuze duit
in het kledingspakket voor de volgende 4 jaar!! Hartelijk dank Diederik! Keizer
Ronny test een nieuwe Ridley, gekocht onder de mom van zijn andere reservefiets
door te schuiven aan zijn dierbare echtgenote, mooie zet Ronny! De Poggio van
Pittem is de enige helling op het parcours en wordt vlot verteerd. Alleen bij
het naderen van Heule worden de teugels nog eens gelost. De President steekt de
vlam in de pijp met een uitval aan 48/u maar MM Wim knalt het gat toe en rolt
zo de rode loper uit voor een Koninklijke massaspurt op de Champs Elysees van
de Tinekesgemeente. Prachtig ritje, wielertoerisme pur sang. 90 km aan 26 gem
President
Verslag van de rit van 2 augustus 2015 Lozer
Zondag 2 augustus even voor 7.30 uur ….. de
zon doet haar eerste pogingen om ons te vergasten op een mooie dag. Onze
sportbestuurder Jacques staat als eerste paraat en wordt aangeklampt door
iemand van de Streuvelsvrienden die ervan profiteert om heimelijk naar de
transfervoorwaarden te polsen voor het volgend seizoen. Toen die evenwel te
horen kreeg dat men niet alleen medische maar vooral een ganse batterij zware psychologische
proeven dient af te leggen, druipt hij ontgoocheld af …. Ondanks Kortrijk-congé
vinden 13 Tinekesvrienden hun weg naar de klassieke startplaats. De zon heeft
ondertussen haar plaats veroverd en dit zorgt zo vroeg op de morgen voor een
ontspannen relaxe sfeer in die mate zelfs dat men overweegt om een
salontafel en stoelen te halen en de rit
te vervangen door een gezellig onderonsje.
De voorzitter is ondertussen maar al te blij
dat eindelijk iemand allusie maakt op de nieuwe valhelm die hij zich
aangeschaft heeft. Het model kan op
algemene goedkeuring rekenen; alleen vindt men het jammer dat deze helm niet de
voorzijde van zijn gelaat bedekt……
Iedereen geniet zo van het zonnetje dat
zelfs de melding dat de voorziene
Fiertel vervangen wordt door een rit naar Lozer en Boeregem, op algemeen applaus ontvangen wordt. Bart is
speciaal komen aansluiten uit pure nieuwsgierigheid; de ganse namiddag heeft
hij GPS-en, landkaarten, atlassen
geraadpleegd maar nergens Boeregem teruggevonden….
Na een klassieke aanvang wordt stilaan de speciale, gepersonaliseerde touch duidelijk die
Willy er als parcoursbouwer en gepensioneerde met veel tijd steeds in slaagt te
geven aan zijn ritten: nieuwe baantjes, mooie uitzichten, perfecte
voorbereiding, perfecte uitvoering…. kortom het was genieten geblazen!
Ook voor de klassieke pauze mochten we ons
verheugen op een 5-sterrenuitvoering. Aan het kasteel van Lozer werd in een echt vakantiedecor halt
gehouden. Jacques, normaal vermaard omwille van het gebruik van minimale
koffiezet-versnellingen kwam dit keer aangevlogen op de heel grote plateau,
zeker en vast één van rond de 78! Daarop taart gebakken door zijn echtgenote
Rika. Fier verklaarde hij dat deze taart gebakken was met zijn eieren! En het
moet gezegd: wat echtgenote Rika met de eieren van Jacques klaarspeelt, getuigt
van grote klasse! De stukken taart met aangepaste dranken, persoonlijk
uitgekozen op basis van Jacques zijn hoog sommeliergehalte, getuigden van
absolute topklasse.
Na deze mooie break werd even ontspannen
richting Heule gefietst. Speciale vermelding voor onze voorzitter die er ook
reeds drie weken opzitten heeft als materiaalmeester ai en dat is duidelijk waar
te nemen in de statistieken: in die periode durfde het niemand aan om ook maar
één keer lek te rijden. Er wordt overwogen om Pantani een stage te laten lopen
bij de voorzitter om die functie volledig onder de knie te krijgen.
Bij de terugkeer werd de
pauze nog geëvalueerd en werd voor sfeer en gezelligheid omwille van het
schitterende decor een welverdiende 9 toegekend en werd voor de kwaliteit van
het eten eveneens een welverdiende 9 gegeven. Dank aan Jacques, dank aan Rika.
Ondanks de ontspannen sfeer werd toch een
gemiddelde gehaald van 27.2 hetgeen er op wijst dat het erg snor zit met de
Fysieke weerbaarheid van onze troepen.
In Heule stoof iedereen dan uiteen richting
barbecue, richting terrasje, richting één of andere feestje want er mocht geen
tijd verloren worden. Zo’n zomerse dagen zijn schaars en dienen dan ook
optimaal gebruikt te worden. De voormiddag was alvast een heel geslaagde
ouverture.
83.5 km aan 27.2 gem, 391hm
Yvan
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/854670166
Verslag van de rit van 26 juli 2015 memorial Frank VDB Ploegsteert
PM/SB Willy staat te glunderen in het rennersdorp aan
“Ten Koetshuize”. Zijn ploegske heeft nog eens gewonnen en dat was geleden van
Maria Lichtmis 2013. De boeren haalden het moeizaam tegen staartploeg Lokeren
terwijl KVK voetballes gaf aan titelfavoriet Standard. Daarentegen zien we geen
clubsupporters aan de start verschijnen: blauwzwart van schaamte durven ze zich
niet vertonen. Het zijn zware dagen voor de President: hij cumuleert niet
minder dan 4 functies: voorzitter, parcoursbouwer, materiaalmeester en
verslaggever. Dit laatste probeert hij te vergeefs te delegeren aan één van de
startende Tinekesvrienden. De gepensioneerden hebben echter zoals gebruikelijk
is voor hun kaste geen tijd…In delegeren zit het woordje eren en sportdirecteur
Bart H neemt met plezier de functie van materiaalmeester en de bijhorende
toegangscode over. En van die code gesproken: de voorzitter heeft hemel en
aarde moeten bewegen om ze weer aan de praat te krijgen ( zie vorig verslag).’t
Stad is van oordeel dat binnen de congé payé alle vereningsleven stil valt, net
als hun diensten. Van continuïteit in openbare dienstverlening hebben ze nog nooit
gehoord: de verantwoordelijke is met verlof en en wordt vervangen door iemand
die ook met verlof is. Na dreigementen met het TAS, WADA en de bevoegde schepen
zetten een welwillende Suzy (uiteraard ook in verlof) en Nick Cattebeke
uiteindelijk onze code weer op actief waarvoor dank.
We tellen 12 starters, echter geen geletruidrager Piet.
David en Mathijs sluipen zo op hun Quintana’s dichterbij de leidersplaats.
Onder een stralend zonnetje trekt het peleton zich op gang richting Ploegsteert
voor deze Frank VDB Memorial. Simon neemt het co-commando op zich en aan een
strak tempo bollen we richting Walenland. Juist voorbij Komen wordt de rit
tijdelijk geneutraliseerd omdat de President coördinaten moet doorgeven aan ’t
Zeuneke die de meute ter hoogte van Bas-Warneton komt vervoegen. Nieuwe
baantjes werden beloofd: we fietsen oa langs de réserve naturelle en bijhorende
baksteenbakkerij van Ploegsteert en doorploegen ook Le Bizet, voor de eerste
maal in de clubgeschiedenis. Wegens de overdrukke markt slaan we voor deze keer
het centrum van Ploegsteert over voor de pauze maar gaan we voor anker thv het
oorlogsmuseum “Plugstreet”. Bart trakteer met rijstttaartjes van de beste
bakker van West-Europa en omliggende gemeenten, juist: Bakkerij Soete!! Merci
Bart! Na den break lost de ene schoonzoon de andere af op kop: Triatleet Sven
houdt er een vlot tempo op na en al snel duiken de eerste hellingen op. De
Rozenberg (10%) zet de spieren op spanning en de longen vol lucht. Volgende
kleppers zijn de Kraaienberg en de Mesenberg waar we een tactisch manoeuvre a
la Sky zien. Babydoc Pieter zet op zijn Ritchie Porte’s Papadoc uit de wind en
zijn verschroeiend tempo versnippert het peleton. Alleen David en Wesley kunnen nog uit de achtergrond
terugkeren. David wint de millimeterspurt in Mesendorp. Nu genieten we van de
beloofde lange afdalingen. Op het golfterrein van Hollebeke kelderen echter 2
bespande huifkarren ons gemiddelde. Aan boord 2 ladingen OKRA’s van Elverdinge.
En dit op zondag!!! Ze zijn wellicht op pad naar de AD Delhaize waar ze de
werkende mens voor de voeten of wielen lopen. We geven de paarden haver en
smijten mais naar de kakelende dames en passeren behoedzaam. We zijn ver voor
op het snelste tijdsschema en om de rechtstreekse uitzending niet in het
gedrang te brengen besluiten we om wat rijke Vlaamsche cultuur op te doen in
Beselare waar de jaarlijkse heksenstoet in de startblokken staat. Het dorp is
rijkelijk versiert met heksen in alle vormen en kleuren. Sommige
Tinekesvrienden menen zelfs hun echtgenote te herkennen. Onze Service Course
Bart wordt klemgereden tussen een friet- en hamburgerkraam maar Ronny en
Diederik kunnen hem ontzetten, net op tijd voor de vlammende finale. We denken
aan de frisse pint bij Johan en Christine en besparen niet op een zweetdruppel
of calorie meer of minder. Keizer Ronny verschiet zijn cartouchen te vroeg en
PM Willy wil overnemen op de kleine plateau omdat zijn grote er als ornament
bijhangt. In verspreide slagorde komen we toe op het terras van café Merlijn
waar we in een gezellige sfeer tussen pot en pint nog brainstormen over de
medische begeleiding van de Tinekesvrienden. Het voorstel van branchespecialist
Diederik om zetpillen te fabriceren op basis van Ketonen en Testosteron wordt unaniem
aangenomen, te verkrijgen in “Ten Koetshuize” vanaf volgende zondag!!!
90 km, 27,7 gemiddeld
President
De winnaars van het ploegenklassement klimtijdrit Bosgat 190715
Verslag van de rit van 19 juli 2015 La Houppe en Schorisse
Stress bij de voorzitter die de veel zwaardere taak van
materiaalmeester erbij gekregen heeft , onze MM Wim is een paar weken met
verlof.
Martin delegeert direct en bombardeert PM/SB Willy tot
verslaggever, normaal maar de 4-de in de rangorde. Hij probeert de code - code
37 - van het clubhuis maar tevergeefs.
Hij panikeert efkes en vraagt zich af of hij nog niet aan de
ziekte lijdt van die met voornaam Aloïs . Hij probeert de MM uit bed te bellen,
tevergeefs ; dan blijven er niet veel opties meer over , vertrekken zonder
materiaalkist en verkeersbord .
Toch ook wat goed nieuws te horen : onze
superredacteur Philippe zit alweer op de fiets voor individuele
trainingen op de hometrainer of korte tochtjes langs de Leie. Het gaat je goed
Philippe en hopelijk tot binnenkort voor een voetbalpraatje.
Wij vertrekken met 10 fietsers en Geert
Depoortere 1 als sportbestuurder voor een prachtige rit onder regie van Geert
Sioen. Willy neemt het eerste koersuur als co-kopman voor zijn rekening. Met
Geert keuvelt hij over koetjes en kalfjes zoals : Geert zijn nieuwe
GPS , met een terugdenken aan onze te vroeg overleden super GPS Jefke ,
over Strava om ritten uit te stippelen. Ze halen ook herinneringen
boven uit hun rijk fietsverleden van de Verre Reizen.
Langs rustige wegen over Avelgem, langs Ronse rijden wij
over , door ons weinig bereden en gekende wegen in en rond Ellezelles
richting de flanken van Vloesberg . PM/SB probeert op de
hellingen, zoals de Brokelaerestraat (2,7 km klimmen) ,enkele Froomekes zonder
van de toeschouwers een pot urine over hem heen te krijgen , want toeschouwers
zijn er niet ; Geert Depoortere 2 houdt het bij het reuze verzet à
la Wiggins.
Aan een schitterende "point de vue" , net voor de
kassei van de Kaperij houden wij halt voor een gevarieerd buffet , aangeboden
door onze sportbestuurder van dienst , waarvoor dank.
Direct na de stop lanceren wij ons in de afdaling en vliegen
over de kasseien van de Kaperij. Even verder voltrekt zich een technisch
wonder. David rijdt al weken met een krakend vehikel rond : zadelpen
nagezien, bracket vernieuwd , € 750 kosten maar het euvel is niet verholpen.
Maar tijdens een klim rijdt Simon tegen het achterwiel van David's fiets , dat
erdoor los komt . David zet zijn achterwiel opnieuw vast en de "krak"
is er uit.
Langs rustige wegen naderen wij Kortrijk waar wij langs de
vaart nog eens alle registers open trekken. In Kortrijk wordt het peleton
aangemaand om voet aan de grond te zetten want Martin moet zijn vrouw opbellen
op te zeggen dat ze de pattaten mag opzetten. En op het eigenste moment
begint er een saladevlaagje waardoor wij nog kliedernat de eindmeet bereiken.
Fondateur Marc en sportbestuurder Geert Depoortere 1 hebben aan het Koetshuis
nog wat werk om de , in het park van Heule, rondslingerende nadars van de
Grifoen op te ruimen.
Intussen is MM Wim woedend aan het Koetshuis toegekomen om
te proberen in te breken in ons materiaalkot, tevergeefs zo blijkt . Het
blijkt dat met de "congé payé" alle codes en toegangen
tot verhuurde lokalen geblokkeerd zijn, begrijpe wie kan . Op zijn
Kortrijks zou ik zeggen , amateurs, amateurs ....
Maar dit kan de pret niet bederven , wij hebben genoten van
de prachtige rit waarvoor , volgens PM/SB , Geert dubbele punten verdiend.
Wij hebben 99
km afgelegd aan 26.2 km/u en 740 hoogtemeters.
PM/SB Willy
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/838850839
Verslag van de rit van 12 juli 2015 rondje Doornik
Net als in den Tour begint ook bij de Tinekesvrienden de
ziekenboeg aardig vol te lopen. Rambo is al een tijdje out wegens
hartproblemen, Red Philippe zijn rood-wit hart slaat teveel over om goed te
zijn en ritarchitect van dienst Dirk sukkelt met rugproblemen en is aan een rustperiode toe na een slopend
seizoen. Spoedig herstel aan allen!! Onze geliefde club staat echter op de top
van de technologische ladder en de rit wordt op elektronische drager
overgenomen door de clan Wittewrongel waarvan peetvader Willy zich naast zijn
functie van schatbewaarder profileert als ICT-specialist. Opgemerkte afwezigen
zijn geletruidrager Piet en zijn runner-up Bart H. Hopelijk heeft Piet geen
Tony Martintje gedaan en moet hij de leiderstrui niet zonder slag of stoot
afgeven. Junior Mathijs en David doen de beste zaak want heden is een
karrevracht punten te verdienen. 12 fietsers en Wouter als service course: met
13 aan tafel dus en dat zullen we geweten hebben! Bij het verlaten van
Moeskroen, op weg naar Luigne, zijn alle landelijke wegen hermetisch afgesloten
wegens het aanleggen van één of andere pijpleiding. De omleiding is lang en
verraderlijk: de PM/SB mist een afslag op het kleine Garminkaartje en fietst de
expressweg op. De tweewielers kunnen onmiddellijk de fout herstellen maar de
volgwagen kan moeilijk spookrijden en moet tot aan de autosnelweg omrijden om
het peleton opnieuw te kunnen vervoegen. Even later stopt Geert D I om zijn
regenvestje om te doen en hij mist bij de achtervolging de afslag. Met zijn
fluovestje en begeleid door bakker Soete fietst hij een tijdje eenzaam en
alleen door. De search en rescuemissie van keizer Ronny haalt het verloren
schaap terug bij de Tinekeskudde. We zijn één uur ver en er staat nog maar 23km op de teller van deze marathonrit, het
miezert en het moraal van de troepen zakt naar het vriespunt. Moeten we onze
Bordeaux-Parijs inkorten tot Bourges-Parijs of niet? De beslissing wordt nog
even uitgesteld. Met het terugkerend zonnetje komt ook de courage terug. Net
voor Ramegnies-Chin wordt een mobiele algemene vergadering bijeengeroepen die
unaniem beslist om de rit af te werken volgens planning, we gaan dus voor de
Full Monty!! We worden nog éénmaal te voet gesteld als Kevin plots in de bosjes
verdwijnt. Sportdirecteur Wouter denkt aan materiaalpech en stopt plichtsbewust
om de vermeende pechvogel te helpen . Met de reservewielen al in de aanslag
verwijdert hij zich echter wijselijk als
hij Kevin Full Monty met de broek rond de enkels ziet. De PM junior springt
ontlast weer op de fiets en vlamt er voor de rest van de rit verlicht op los.
Als een Duracellkonijn peddelt hij de ganse rit op kop en plooit de ene na de
andere medekopman. Ondertussen zijn we begonnen aan de lus rond Doornik. We
wanen ons in het buitenland, we passeren verlaten dorpjes waar we nog nooit van
gehoord hebben , genieten van de rustige wegen en weidse vergezichten. Na het
oversteken van de Schelde in Hollain is het tijd voor de pitstop. De verbrande
calorieën worden aangevuld door het verorberen van de beste rijsttaartjes van
het land die ons worden aangeboden door
Wouter en Karolien waarvoor dank. We
richten de steven Heulewaarts en de wind is ons welgezind. Het tempo wordt stevig
onderhouden en via Barry, het geboortedorp van Hoban en White naderen we bekend
terrein van de rally van Montroeul. De stekelige klimmetjes en de kilometers
beginnen hun tol te eisen maar we zijn flandriens nietwaar. Op de Kulakberg,
met reeds 108km in de benen wordt er zelfs nog gevlamd als waren we pas
vertrokken. We denken aan publiciteit voor onze sponsors en laten de finale dwars door
Kortrijk lopen. Via de Doorniksewijk en de tunnel onder de spoorweg (net het
criterium op de Champs-Élysées) rijden we over de Grote Markt waar we genieten
van oorverdovende toejuichingen van enkele pitpoezen. Verder over de Menenpoort
en de Kortrijksestraat waar we nog een eresaluut geven aan een zwaaiende
Karolien. Moe maar gelukkig finishen we om 12u08 aan “ Ten Koetshuize”. 117km
aan 27.6 gemiddeld, 708hm!! Dikke proficiat aan alle deelnemers!! Dank aan Dirk
voor de creatie en aan Willy en co voor de uitvoering!!
President
Verslag van de rit van 5 juli 2015 Westouter
In het rennersdorp aan “Ten Koetshuize” maken 2 verloren
gelopen Tinekesschapen terug hun opwachting na hun uitstapje bij de Kamrenners
vorige week. Ringo en Bjorn beseffen dat het echte wielertoerisme het beste te
genieten valt bij de beste club van Heule, West-Europa en omliggende dorpen. 18
Tinekesvrienden krijgen het gezelschap van een gastrenner: Joost (mag het
weten), een badmintonvriend van Dirk. Deze afgetrainde atleet sukkelt met een
voetblessure en denkt eraan van sport te wisselen. We heten Joost welkom en het
peleton trekt zich op gang richting Westouter. Navigator Wesley kiest echter
niet voor de kortste en platgefietste weg tussen punt H en punt W maar voor de
leukste!! Hij benut zijn budget aan 101kms maximaal en trakteert ons op een mooie
lus door het verre Westen en het Heuvelland. Medekopman wordt een
bewonderenswaardige Kevin , die met de Limoncello in de ogen en een klutsende
maag gevuld met Perdolanontbijt, puur op wilskracht zijn missie verder zet, de
naweeën van een ontaarde barbecue verbijtend en verpuffend. In Passendale heeft
een boer de afgelasting van het hitterampenplan gemist en mens en machine
worden intens besproeid met zuiver Salmonellabeekwater, dat wordt weeral fiets
kuisen. In Boezinge serveert Wesley ons een kasseiendegustatie: 3 soorten
porfier in verschillende maten en gewichten worden ons onder de hotsende en
botsende wielen geschoven. Via Elverdinge en het bos van Vlamertinge naderen we
de heuvelzone. Westouter ligt prachtig verscholen in de groene vallei aan de voet
van de Rodeberg die we beklimmen via de 2km lange Schomminkelberg, piek van
16%! Van klimmen kunnen we niet genoeg krijgen en onmiddellijk vallen we de
Baneberg aan. Dit mormel is maar 140m lang maar 10% gemiddeld stijgingspercentage met een piek van
20%!!! Boven gekomen gutst het zweet met liters uit onze poriën met dank aan
het zwoele weder. Het vocht- en calorieverlies wordt echter asap aangevuld dmv
fruitsap en koekjesbuffet aangeboden door sportdirecteur Jan waarvoor dank.
Ondertussen probeert Meteo Tineke via zijn intelligente telefoon (slimmer dan
zijn baaske) te weten te komen waar die aangekondigde onweerszone zich bevindt.
Vruchteloos want aan de skreve is er geen 3G te bespeuren. Hopelijk voor zijn
weervrouw vindt de weerman vlotter de G-spot…
Na de break storten we ons aan 70km/u als een zwerm slechtvalken
naar Loker . Via prachtige landelijke wegen bereiken we de bosrijke flanken van
Kemmel- en Monteberg. Dit is puur genieten van de smalle wegelkes en de
prachtige vergezichten. Na de hergroepering vatten we de terugweg aan. In de
afdaling van Kemmel merkt Joost plots op dat zijn voorwiel niet meer luistert
naar zijn stuur!!! Geslaagde noodstop en de technische expertise luidt:
stuurpen gebroken. Niettegenstaande er ons nog weinig bochten wachten besluit
onze sympathieke gastrenner de volgwagen op te zoeken. Werk aan de winkel voor
Jan die Joost en zijn vehikel nipt in zijn wagen krijgt. Via Kruiseke en Geluwe
bollen we verder richting Heimat. Het peleton wordt nog éénmaal opgeschrikt
door een kamikazeactie van Fondateur Marc die probeert te drinken en te remmen
met dezelfde hand en plots beseft dat dit niet lukt. Hij remt dan maar geslaagd
af door te laveren door gras en struikgewas aan de rand van het parcours. Marc
en zijn achterwielcompanen komen met de schrik vrij. Wreed content fietsen we
Heule binnen. Hartelijk dank aan Wesley voor de schitterende compositie. 101 km
aan 27,2 gem, 522 hm!!!
Herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/825011078
President
Verslag van de rally Stasegem- Montroeul-au-bois 28 juni 2015
De moeder aller rally’s stond vandaag met stip op de agenda
genoteerd. Druppelsgewijs vulde ons VIP-dorp zich met klonen van Boonen ,
bestuursleden en enkele Streuvelsvrienden (“Merckxianen”) . Deze
laatsten durven wegens een applausallergie niet langer doordringen
tot in het hart van ons cluborgaan. Ze zonderen zich nu af in een
marginaal hoekje waar ze als opwarming voor hun zondagse
fietswandeluitstap aan buikdrummen doen. Elk zijn favoriete
sport natuurlijk. Opgemerkte rentree van Tim die vanaf nu rondrijdt met het
diploma van accountancy-fiscalist in de achterzak. Een welgemeend
proficiat aan onze afzwaaiende student hetgeen betekent dat ons peloton vanaf
nu geen studenten meer herbergt. Het leverde onze youngster (nog altijd) zelfs
meteen al een jobvoorstel op : onze uitgebluste SB/PM stelt met plezier
zijn mandaat ter beschikking. Als hoofdaandeelhouder wil hij nu op een
afTANdse manier het overzicht te behouden door enkel nog te delegeren.
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Achter het stuur van de volgwagen spotten we
het silhouet van Red Philip. Hij raakt maar niet verlost van zijn
Stasegemallergie die hem rond deze tijd van het jaar telkens
weer nachtmerries bezorgd. Badend in het zweet schiet hij dan
met bonzend hart wakker naast zijn Anneke die hem vervolgens liefdevol
ontstrest waardoor alle krampherinneringen smelten als sneeuw voor de
zon. De SB/PM nam andermaal zijn financiële verantwoordelijkheid door op
kop de vlucht vooruit richting Stasegem te nemen ten einde alle
inschrijvingsmodaliteiten en financiële plichtplegingen te vervullen.
Onze rijdende kluis werd hierbij geëscorteerd door de president. In de huidige
tijden is voorzichtigheid de moeder van de porseleinenwinkel en dient ten
alle prijze vermeden te worden dat de clubcenten in handen vallen van
andere wielerterroristen. Het echte werk kon beginnen en vanuit de
volgwagen was het een plezier om zien hoe dit peloton langs glooiende wegen
al vroeg in aanraking kwam met goed ingepakte hoogtemeters die langzaam
maar zeker het slopingsproces op gang brachten. Unieke beelden even
verderop toen moeder paard samen met haar dochter deelnam aan de
plaatselijke wandeltocht en zodoende roet in ons wielereten gooide.
Boer Sjarel kon deze uithuizigheid allesbehalve smaken en dreef beiden zodanig
in het nauw dat ze met de staart tussen de poten hun gezinsuitstap dienden af
te blazen. Hopelijk draait de boerin ze niet door de gehaktmolen. Het
traditionele vrije parcours werd een tactisch steekspel waarbij de
tenoren mekaar geen duimbreedte toegaven. Onze fondateur voerde
samen met Geert D 1 en Bart een keihard achterhoedegevecht uit waarbij Mark nog
krachten overhield om zijn jaarlijks ritueel uit te voeren : onder
hoge druk de kapel van Montrœul-au-Bois prostaatsgewijs afspuiten.
De wedstrijdradio kraakte ondertussen in zijn voegen: Geert D 2 had de debatten geopenden op de steile "Rue du Vert Bois (gem 10,3%) en werd ingehaald door een select groepje Tinekesvrienden, op de 2de helling liet Wesley een splijtende demarrage en moedige solo van enkele km optekenen. Dirk en Pantani neutraliseerden nog aanvallen van David en Gerd die de eindsprint tegen wind en bergop van te ver lanceerde en nog werd overspoeld door Geert D2, President en Keizer Ronny. Na een oververdiende pitstop werden de stalen en carbonnen rossen opnieuw
bestegen en richting heimat gestuurd. We werden voorbijgestoken door een
elitegroepke dat ook enkele Tinekesvrienden herbergde. Tot ons groot jolijt
stonden ze even verderop aan de grond genageld…De toorn van het hoongelach
keerde zich even later met een boemerangeffect radicaal tegen ons. Geert D 2 en
Dirk werden ook te voet gesteld : ongelakte nagels hadden hun band doorkliefd.
Het parket werd verwittigd en voert onderzoek naar de daders. Er worden 2
pistes gevolgd : een vergeldingsactie tegen blote billen in volle
ramadanperiode of een zelfmoordactie van een eenzame fietshater. Plots dook een
bekende vrouwenstem uit de achtergrond op : ons Fanny die samen met Petra een
afgeslankte rallyversie aan het afwerken was! Bleek dat Petra eveneens het
slachtoffer geworden was van een nageldoorboring. Dankzij de professionele
ingesteldheid van deze club (we zijn op het juiste moment op de juiste plaats)
en de liefdevolle zorgen van echtgenoot Dirk, konden ook de dames hun tocht
verder zetten. De epiloog had nog een verrassing in petto : een koerske langs
het Kanaal. Alhoewel Tim na 7 fietsloze weken enkele keren gestorven was
onderweg, schoot hij nog een ultieme cartouche af waardoor hij opnieuw op het
podium van de strijdlust terecht kwam.Schitterende rally, 19 man, 110 km tegen
28,5 gemiddeld. Sterk, beresterk! Tot zondag.
Red Philip
Verslag van de rit van 21 juni 2015 Hotond
Ongewone
toestanden aan het start van deze bergrit. Medisch interventieverantwoordelijke
Guy speelt letterlijk met de voeten van Ringo die een blessure aan zijn
onderstel vreest. Guy geeft hem echter groen licht om de geplande cols onder
zijn tweewieler te schuiven. Meteo Tineke wordt drukt gepolst aan de start. De
President verschijnt zonder regenfrakske aan den départ en verwijst daarmee het
doemdenken van Deboosere en Sabine naar de prullenbak. En zoals altijd ook
terecht, geen druppelke hemelvocht zal
het Tinekespeleton raken. Op de terugweg zullen we zelfs getrakteerd worden op enkele zonnestralen. 16 man en
sportdirecteur Gerd tekenen present voor deze Koninginnerit. Onder de
voornaamste afwezigen noteren we de
virtuele zilveren medaille Mathijs die zijn podiumplek doorschuift naar papa
Bart, een laat Vaderdagcadeau dus. Ook Keizer
Ronny is en geen velden of wegen te bespeuren en laat het kampioenschap
duidelijk varen. Clubredacteur Red Philippe wordt verontschuldigd omdat hij als
financieel expert van bpostbank aanwezig
moest zijn op de eerste open training van KVK waar hij de Griekse aanwinst
Thanasis Papazoglu moet verwelkomen met een Grexitherziening van zijn contract
in Drachmen!!! Ritarchitect PM Willy zit dan weer in voetbaldwerg Wales dat
enkele weken geleden Goliath België versloeg. Willy gaat daar op industriële
spionage naar Cardiff, zusterclub van de VK. Hij werd er waardig ontvangen door
Vincent Tan en Ken Choo met een staal pret en een bondel karoten.
Zeuneke Kevin
neemt de navigatie over per elektronische Garmindrager . Voor de officiële
start echter nog een safetyoverlegmoment met streekkenner Dirk die de afdaling
van de Schapenberg doet sneuvelen wegens te vochtig en te gevaarlijk. We
trappen af met een originele aanhef door stad Kortrijk en Hoog Kortrijk waar de
spieren en pezen langzaam aan op temperatuur worden gebracht. We slingeren
verder door Moen en Kluisbergen waar de Nieuwe Kwaremont wordt aangesneden. Op de
voorste rijen peddelen 50-ers Bart H en Geert D 1 vlot mee! Wat een club, wat
een niveau!! Via de kasseizuster van de Oude Kwaremont bereiken we het kerkje
waarna de Rampe alias de Kalkhovenberg wordt geserveerd. De kasseien liggen er
vochtig bij en de achterband kan onze tomeloze energie niet slipvrij
overbrengen. Enkele Tinekesvrienden bestijgen de laatste meters van de 22%
helling met hun spikes. Het klimfestijn is nog verre van afgelopen: de
Zeelstraat in Zulzeke gevolgd door de Hotond leiden (lijden) ons naar de
welverdiende pauze op 151 m hoogte, hoogste punt O-Vl. Gerd serveert ons een klassebuffet
met banaan, peperkoek en fruitsap. Hartelijk dank Gerd!! Op de terugweg
schuiven we nog de Kluisberg tussen de kiezen
en incidentvrij fietsen we richting Heule. Enkele minieme wegvergissingen te wijten aan
het kleine scherm kunnen de pret niet bederven en moe maar voldaan bollen we
Heule binnen. Heel sterke collectieve prestatie , 86km , 26,4 gem en
707hoogtemeters!!
President
Herbeleef de
rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/811666498
Tinekesvrienden in rouw
Dramatisch nieuws heeft ons maandagmorgen 15 juni bereikt: Fanny David is door een tragisch ongeval haar ouders Wilfried en Sonja verloren.
In naam van de club bied ik haar en haar familie onze diepste gevoelens van medeleven aan en wensen hen veel sterkte in deze moeilijke tijden
President
In naam van de club bied ik haar en haar familie onze diepste gevoelens van medeleven aan en wensen hen veel sterkte in deze moeilijke tijden
President
Verslag van de rit van 14 juni 2015 rally Wevelgem
Wie herinnert zich nog de perkamenten tijd toen de klassieker
Gent-Wevelgem (grootste afstand) de wielerhoogmis was van deze club? Het waren
bij wijlen hilarische taferelen daar op de parking van de oude Aldi. Die vormde
toen het decor voor rugzak-en frigoboxwielertoeristen, geëscorteerd door de camionette
van de toenmalige sponsor. Kippeboutjes, rijsttaartjes, suikerwafels, belegde
pistolets uit den tijd van Briek Schotte, liters sportdrank, reservekledij,
binnen-en buitenbanden. Het leek wel alsof we voor dagen van huis waren.
In deze moderne tijden gaat het er iets luchtiger aan toe. Het
dagschema wordt op vaderkesdag niet langer door elkaar geschud. Vaderlief wordt
tegenwoordig ’s middags fris en goed
doorbloed aan huis afgezet zodat hij zich alle festiviteiten kan laten
welgevallen. Pantani had grootse plannen deze zondag maar een zwak moment en
enkele nachtelijke uitspattingen deden hem van gedacht veranderen. Een opstoot
van Saturday night fever brachten hem toch aan de poort van Ten koetshuize
alwaar hij zich zoals altijd plichtsbewust boog over de
inschrijvingsmodaliteiten.
Dirk, krijger van vele wieleroorlogen, zwaaide bij de start met
steekpenningen richting Geert Depoortere I. Kocht hij de dagzege af, was het
een smeekbede om het kopmanschap over te nemen of wou hij examenresultaten
manipuleren? We blijven het antwoord schuldig, de wedstrijdjury kneep alvast
een euro-oogje dicht.
De bestuurstaken bleken netjes verdeeld : de MM hield de touwtjes
stevig in de hand in Heule, de president cumuleerde zijn job met die van SB/PM
en regelde in Wevelgem City alle inschrijvingsverplichtingen. Onze gebronzeerde
herder merkte zijn kudde met oranje armbandjes terwijl keizer Ronny in de
staart van het peloton waakte over het compact blijven van de wielerschapen. De
vacature van sportdirecteur raakte deze keer niet ingevuld. Het blijkt een
knelpuntberoep te worden maar de wedstrijdorganisatie voorzorg alvast in
bevoorrading en pechverhelping voor het geval er hier en daar een wiel zou
afgerold zijn.
Het rallygebeuren zorgt alvast voor een iets nerveuzere koersbenadering
vanwege de talrijk aanwezige concurrentie en de massa’s spookrijders. Het is
ons een raadsel waarom er zoveel tegen de stroom in werd gefietst.
Even voor halfweg naderden we een peloton ex-tourwinnaars : de
knalgele outfit refereerde naar hun glorietijd. Het tempo daarentegen verwees
eerder naar een gevorderde leeftijd. Zelfs een ex-Tinekesvriend slaagt erin om
daar op 1 been en anderhalve knie de tempolakens uit te delen. Wreed niveau
dus. Na enig getalm lieten we de Supra Bazars ter plaatse en stoomden we op
richting Monte-en Kemmelberg. De dappersten onder ons bespeelden nog even de
kasseien van de Kemmelberg terwijl de rest rechtstreeks richting Kemmel en
bevoorrading reed.
O.l.v. Dirk en Geert Depoortere II ging het vervolgens gezwind
richting Heule waarbij de snelheidsmeters constant het cijfer 3 op de plaats
van de 10-tallen toverden.
Een mooie klassieker werd met 16 man afgeklokt op 97 km, 27,8 gemiddeld en 485 hoogtemeters.
Sterkste seizoensgemiddelde tot nu toe. Team Tinekes = team Sky (is
the limit) : klaar voor de Tour!
Tot zondag.
Red Philip
Verslag van de rit van 7 juni 2015 Franco-Belge
Dranghekkens en andere feestrestanten deden ons vermoeden
dat Ten Koetshuize op D-1 het schouwtoneel geweest was van een kampioenenfeest
avant-la-lettre. In dit decor werd verzamelen geblazen voor een Europese rit.
Wat onmogelijk is op voetbalvlak blijkt een koud kunstje te zijn op plaatselijk
wielerniveau. Onze doorwinterde MM Pantani had al een speciale voorbereiding
achter de rug : wakker gerinkeld door overheerlijke babaygeluidjes besteeg hij
al rond 6u zijn hoogtechnologisch ros voor een opwarmingske richting Menen en
terug. Een conditiebevorderende variant op “met belgerinkel naar de winkel”.
Volledig uitgeslapen en topfit stond hij nota te nemen van de aan-en
afwezigheden. Het regende korte broeken en mouwstukken aan de start. Dit
laatste attribuut werd onder impuls van
de zonnestralen vlug naar de achterzak verbannen. De korte broek daarentegen
bleef strategisch op haar plaats, enerzijds om de vrouwelijke sups niet
hoorndol te maken en anderzijds om te voldoen aan de verplichtingen die in het
sponsorcontract gebeiteld staan. Deze keer geen sportdirectrice maar wel
apotheker Diederik achter het stuur van de volgwagen. Dit creëerde uiteraard
hooggespannen verwachtingen : spuitjes, zetpillen, speciale preparaten,
baxters, Pollentierperen, vochtafdrijvende toestanden. De bananen in sommige
achterzakken verbleekten bij zoveel farmacologische spitstechnologie.
Parcoursbouwer Kevin gaf om 7:30 stipt het startsein voor een maratonrit die
aangekondigd werd als vlak met enkele verrassingen.
Onvoorstelbaar hoe dicht die Franse grens wel is : na
amper 15 km denderden we over de skreve. We gaven onze Zuiderburen een voorsmaakje van de invasie die hen ’s avonds in
het Stade de France te beurt zou vallen. Als petit Belges stonden we er
bovendien op om onze sponsors wat extra internationale uitstraling te bezorgen.
Het regende daarbij zonnestralen en sms-kes met roamingtarieven. Onze gedachten
gingen tevens uit naar de president die nu met zijn first lady éénzaam en
alleen op retraite is in het diepe Zuiden. We hopen dat de plaatselijke Pastis
geen bezit heeft genomen van zijn verstandelijke en fysieke vermogens. Volgens
welingelichte bronnen uit zijn directe omgeving zou onze voorzitter daar nu
zelfs de basis (ne fond dus) aan het leggen zijn voor de najaarsklassiekers in
de wijnproeverij. Aan kilometerpaal 35 vond Geert Depoortere 2 het welletjes.
Met een oerknal doorbrak hij de landelijke stilte : een voorbandontploffing met
een lege luchtkamer tot gevolg. Diederik mocht meteen vol aan de bak.
De pitstop speelde zich af in een luguber decor dat recht
uit een thriller leek te komen. Ter hoogte van een brug waar ooit doodgewaande
levende wezens in het water gekieperd werden , streelde Dieter onze
smaakpapillen met overheerlijke rijsttaartjes die vers uit de oven kwamen van
onze sponsor-bakker. Tijdens die break gaf Guy tekst en uitleg bij de
afwezigheid van broer Rambo. Onze krachtpatser moet even op non-actief. In naam
van alle Tinekesvrienden- en vriendinnen wensen we Philippe alvast een spoedig
herstel toe.
De verrassende wendingen in deze rit mochten er alvast
zijn : een 3-tal cols hors catégorie en een heerlijk koersgedeelte langs de
Leie maakten van deze zondagmorgen alvast een mooi wielerfestijn.
De terugkomst in Heule werd opgeluisterd door een
plaatselijke bbq, georganiseerd door het Stadsbestuur.
Schitterende nieuwe versie van een traditionele
Franco-Belge met dank aan onze Europese parcoursbouwer Kevin! 19 renners, 98 km
en 26,8 (!) gemiddeld. Sterk!
Red Philip
Verslag van de ersatzrit van 31 mei Kwaremont
Zondagmorgen 31 mei om 6.30 uur ten huize
Bart…. Bart had er een zeer onrustige nacht opzitten. Niet alleen de koorts en
de talrijke hoestbuien speelden hem parten maar vooral het vooruitzicht zijn
‘Bientje’ een ganse voormiddag te moeten overleveren aan de Tinekesvrienden
zorgde ervoor dat enkel een vracht Dafalgans voor soelaas konden zorgen.
Om 7.00 uur werd een laatste check up van zijn
lichaamstemperatuur genomen en het verdict van Sabine was overduidelijk:
‘Schatteke, gij blijft in bed’. Met lede ogen moest hij toezien hoe zij
eierkoeken, cola’s en waterkes bijeenscharrelde en vertrok om haar plicht
jegens de Tinekesvrienden te vervullen. Als afscheid kreeg hij nog een goed
gevulde warmwaterkruik toegeschoven maar de obligate kus en de aai over het voorhoofd
werden omwille van acuut infectiegevaar overgeslagen.
Ondertussen verzamelden onder een wolkendek
dat niet veel goed voorspelde en met de
berichten van Buienradar die nog veel minder goeds deden vermoeden 17
man voor de laatste rit van de maand mei. De aanwezigheidsgraad van het bestuur
was zoals het gemiddelde voor het ganse jaar, met name 1. De voorzitter zit de
privatisering van de Post voor te bereiden in zijn vakantieoord. Petra last een
zuurstofstage in bij haar echtgenoot en Willy was gespot in Cardiff waar hij
Tan nog hoopte te overtuigen vooralsnog zijn centen te investeren in een andere
naburige club.
De taferelen die we gewoon zijn wanneer we op
een vrouwelijke sportbestuurder kunnen rekenen herhaalden zich ook deze
keer: geen put of men reed er
opzettelijk in, geen stukjes glas of men reed er opzettelijk door, dit allemaal in de hoop lek te rijden en zo
een poos in haar gezelschap te mogen vertoeven. Gert had heel vlug de verhoopte
platte band te pakken. Onmiddellijk verdeelden de Tinekesvrienden zich in twee
groepen: de meerderheid die zich verdrong rond de sportbestuurder en een
minderheid die mooi op een rij de velden van het nodige inwendige vocht
voorzag.
Het oorspronkelijke plan om de Kwaremont en de
Paterberg te bestormen, werd omwille van het regenweer geannuleerd waardoor we ootmoedig
moeten bekennen dat er binnen de vereniging toch stilletjes aan enig
mietjesgehalte aan het binnensluipen is. Marc had ondertussen met hulp van zijn (deze keer niet haperende) GPS een soort
alternatief uitgedokterd waarbij de nieuwe Kwaremont als doelwit was
uitgekozen. Ondertussen openden zich stilaan maar zeker meer en meer de
hemelsluizen wat bij Rambo enige tevredenheid teweeg bracht omdat hij van
mening was dat zijn tomatenplanten er wel zouden bij varen.
Na de Kwaremont werd halt gehouden en deelde
Sabine kwistig de mee gescharrelde eierkoeken uit en voorzag zij de renners van
de nodige drank. Bedankt Sabine en bedankt Bart die ondertussen reeds talloze
keren op zijn horloge had gekeken hoe lang hij nog haar aanwezigheid diende t e
missen.
Omwille van de steeds toenemende neerslag werd
dan geopteerd voor de kortste afstand tussen punt A en B waarbij punt A de
bevoorradingspost was en punt B ‘Heule platse’. Deze theorie werd nog verstoord
ter hoogte van de Leiebrug waar we niet door konden omwille van de herdenking
van de Leieslag waar niemand minder dan onze Sire ook aanwezig was. Bronnen
heel nauw verbonden aan het Hof wisten ons nog te vertellen dat het er aan de
ontbijttafel eerder tijdens de week in Laken heftig was aan toegegaan. Mathilde
vond het ongeoorloofd dat de elite onder de wielertoeristen hiervoor een omweg
moest maken en had dan ook haar sterkste diplomatieke contacten aangesproken om
voor ons een uitzondering te maken maar dit stuitte op verzet van haren Filip.
Net toen zij dreigde te scheiden van tafel en koninklijk bed zorgde onze voorzitter himself, die zelfs in
zijn vakantieoord informatie krijgt over het reilen en zeilen van onze
royalties, voor koninklijke verzoening. Vanuit zijn luie zetel met een frisse
rosè en een warme worst van de barbecue in de hand maakte hij gebruik van zijn
rechtstreekse lijn naar de koning en meldde in zijn voicemail: ‘chèr Filip, voulez-vous
dire à votre épousse bien aimable que nous ne voulons pas accepter le grand
honneur de réaliser une exception de route pour nous. En allant à gauche nous
allons par le parc Astrid (oui Reine Astrid,
souvenez- vous…) pour arriver à Heule. Sincérement le votre, prèsident des amis
des Tinekes’. PS.: Quand allons-nous
encore une fois boire quelques bières au Skjéven Rechten?’
En zo geschiedde … aan de Menenpoort zorgde
Geert Depoortere II nog voor een leegloper maar tot zijn grote ontgoocheling
kwam niet Sabine maar wel Diederik aangelopen met de depannagepomp. Na dit
korte oponthoud spoeden wij ons vlug naar Heule en werd deze herfstrit van 74 km met een gemiddelde van 25.2 km/u en 390 hoogtemeters
voer voor onze welgevulde historieken.
Abonneren op:
Posts (Atom)