verslag van de (rit) receptie van 26 september 2010
Ten Koetshuize 7u50: Het regent pijpestelen en de nieuwe kampioen Rambo loopt in burgerplunje als een leeuw in een kooi te ijsberen voor de deur van het lokaal. De President , in koerskledij maar gemotoriseerd ipv gecarboniseerd, is de eerste die opdaagt. Rambo heeft drank en hapjes ingeslagen voor na de rit maar vreest dat hij ze niet zal kwijtgeraken. 4 moedigen dagen op met de fiets: Bjorn, Ronny, Tim en op de valreep de Fondateur. Zij verdienen de 10 startpunten. Unaniem wordt beslist de rit af te lasten gezien de apocalyptische weersomstandigheden. Om te verhinderen dat Rambo blijft zitten met zijnen drank wordt een communicatieplan afgesproken om de leden te verwittigen van de receptie ten huize kampioen. Vanaf 10u30 stromen een 20-tal leden toe om Philippe te feliciteren en te genieten van de aangeboden wijn, het bier en de hapjes. Het zuiderse olijfbrood laat zich smaken. Er wordt gezellig gekeuveld over velo’s, vrouwen, wijn en andere plezante dingen. Zoals altijd is de sfeer weer koed. De sportdirecteur van de dag, Kevin, daagt zelfs op met een geschenk: de bananen en wafels voorzien voor de rit, zie de foto. Moraal van het verhaal: om de Tinekesvrienden van gratis drank te houden is er meer nodig dan wat hemelwater.
Proficiat Philippe en dank voor de aangeboden receptie!!!!
President
Proficiat Philippe en dank voor de aangeboden receptie!!!!
President
Ode aan de Kampioen
Kampioen
De kampioen die is geweten
alweer eentje die we niet zullen vergeten
soms houdt hij nogal veel lawaai
maar 't is vergeten in een handomdraai
hij draait al vele jaren mee
en voor het eerst wint hij deze trofee
PROFICIAT aan Philippe de kampioen
je draagt de driekleur volgend seizoen
Mooie ritten en vele km zijn gepasseerd
aan alle tinekesleden, gefeliciteerd
't is ook ditmaal een mooi seizoen geweest
en 't zal eindigen met het kampioenenfeest
Volgende zondag zeker allen present
want we worden door “Rambo oezn dikn” zeker verwend.
pantani
De kampioen die is geweten
alweer eentje die we niet zullen vergeten
soms houdt hij nogal veel lawaai
maar 't is vergeten in een handomdraai
hij draait al vele jaren mee
en voor het eerst wint hij deze trofee
PROFICIAT aan Philippe de kampioen
je draagt de driekleur volgend seizoen
Mooie ritten en vele km zijn gepasseerd
aan alle tinekesleden, gefeliciteerd
't is ook ditmaal een mooi seizoen geweest
en 't zal eindigen met het kampioenenfeest
Volgende zondag zeker allen present
want we worden door “Rambo oezn dikn” zeker verwend.
pantani
Verslag van de Pantanirit 19 september 2010
14 man aan de start van de voorlaatste rit. Meteo Tineke had de temperatuur iets te optimistisch ingeschat. De regerend kampioen had onraad geroken en wisselde de kampioenenoutfit in voor de warmere groenwitte Tente -uitrusting. Been-en mouwstukken kleurden het bonte gezelschap,moeder natuur laat langzaam maar zeker de herfst op ons los.
Opvallend was de collectieve afwezigheid van onze bestuurstop. Was er ergens een geheime zitting van het politbureau gepland of eist het zware seizoen zijn tol en werd de bedstee verkozen boven de dwangarbeid op de weg? Misschien is men wel een supertalent op het spoor dat gezien de krappe kastoestand gezamenlijk gescout moest worden?
Alarmerend was in ieder geval de verdwijning van de clubpomp! De zachtaardigen onder ons hadden een flauw vermoeden dat de MM ze mee had op reis om zijn luchtmatras op te pompen. De mannen van de wereld hadden evenwel een andere mening : hij had de pomp verdonkeremaand om zijn pop mee op te blazen! Wat er ook van zij,ze is spoorloos! Gelukkig kon men rekenen op de goedhartigheid van Bart die vrouw en kinderen wakker maakte om zijn vélopomp in de wagen van sportdirecteur Geert Sioen te laten belanden. Clubliefde zoals ze nog maar weinig meer voorkomt.
Pantani met fluit trok het peloton op gang richting Lichtervelde - Torhout. De last van de aankomende kampioenstitel weegt nu al loodzwaar op de banden van Rambo want na amper enkele km weergalmde de oerkreet "PLAT" doorheen de gelederen. De arme stakker moest de klus alleen klaren want iedereen bleek in het bezit van een koudelijk ochtenhumeur en averikse handen. Ringo maakte van het oponthoud gebruik om een aspirientje te bekomen vanuit de volgwagen want Duvel en slaaptekort speelden hem parten. Deze atleet lijkt op het verkeerde spoor maar gelukkig blijkt hij nog altijd over een stalen conditie te beschikken. Tijdens dit oponthoud vloog het snot in het rond als betrof het tot afval verworden grijze materie die zich onder druk van de weergoden te pletter stortte op de oerdegelijke Vlaamse grond.
Toen we net weer warm draaiden klonk opnieuw dezelfde oerkreet uit het peloton. Rambo won de prijs van pechvogel van de dag want opnieuw moest zijn Wiliertje aan de kant. Sportdirecteur Geert moeide zich nu in de debatten en kon met miscroscopische nauwgezetheid vaststellen dat glas in de band de grote boosdoener was. De nieuwe kampioen bleek gisterenavond de titel al uitgebreid gevierd te hebben op zijn oprit hetgeen gepaard ging met glasbreuk waarvan kleine onderdeeltjes zich een weg hadden gebaand in zijn achterwiel. Kampioen van 2010 en nu al keizer van de materiaalpech!
Dit oponthoud dreef het tempo naar ongekende hoogtes waar het zwaar verkeer onder ons enige moeite mee ondervond. De pitstop ter hoogte Van Lichtervelde kwam dan ook niks te vroeg en Geert verwende ons met gebak en epo waarvoor dank.
De terugweg was bezaaid met een milde tegenwind en dwarsliggers om u tegen te zeggen. De fondateur telde niet minder dan 14 spooroverwegen hetgeen betekent dat het openbaar vervoer in ons land alomtegenwoordig is. Nu enkel nog bekwame topmannen om die overvloed aan oud ijzer klokvast te laten rijden.
We kregen nog een pittige finale geserveerd in de centrumstraten van Heule waar de jongsten onder ons op het groot mes het boeltje aan flarden reden.
Pittige eindeseizoensrit met dank aan parcoursbouwer Pantani!
Nog te noteren dat Ronny onze kleuren met verve vertegenwoordigde op het Belgisch kampioenschap door een 7 de plaats weg te kapen! Proficiat Ronny!!!
Afspraak volgende zondag voor de finale van het seizoen.
Red Philip
Opvallend was de collectieve afwezigheid van onze bestuurstop. Was er ergens een geheime zitting van het politbureau gepland of eist het zware seizoen zijn tol en werd de bedstee verkozen boven de dwangarbeid op de weg? Misschien is men wel een supertalent op het spoor dat gezien de krappe kastoestand gezamenlijk gescout moest worden?
Alarmerend was in ieder geval de verdwijning van de clubpomp! De zachtaardigen onder ons hadden een flauw vermoeden dat de MM ze mee had op reis om zijn luchtmatras op te pompen. De mannen van de wereld hadden evenwel een andere mening : hij had de pomp verdonkeremaand om zijn pop mee op te blazen! Wat er ook van zij,ze is spoorloos! Gelukkig kon men rekenen op de goedhartigheid van Bart die vrouw en kinderen wakker maakte om zijn vélopomp in de wagen van sportdirecteur Geert Sioen te laten belanden. Clubliefde zoals ze nog maar weinig meer voorkomt.
Pantani met fluit trok het peloton op gang richting Lichtervelde - Torhout. De last van de aankomende kampioenstitel weegt nu al loodzwaar op de banden van Rambo want na amper enkele km weergalmde de oerkreet "PLAT" doorheen de gelederen. De arme stakker moest de klus alleen klaren want iedereen bleek in het bezit van een koudelijk ochtenhumeur en averikse handen. Ringo maakte van het oponthoud gebruik om een aspirientje te bekomen vanuit de volgwagen want Duvel en slaaptekort speelden hem parten. Deze atleet lijkt op het verkeerde spoor maar gelukkig blijkt hij nog altijd over een stalen conditie te beschikken. Tijdens dit oponthoud vloog het snot in het rond als betrof het tot afval verworden grijze materie die zich onder druk van de weergoden te pletter stortte op de oerdegelijke Vlaamse grond.
Toen we net weer warm draaiden klonk opnieuw dezelfde oerkreet uit het peloton. Rambo won de prijs van pechvogel van de dag want opnieuw moest zijn Wiliertje aan de kant. Sportdirecteur Geert moeide zich nu in de debatten en kon met miscroscopische nauwgezetheid vaststellen dat glas in de band de grote boosdoener was. De nieuwe kampioen bleek gisterenavond de titel al uitgebreid gevierd te hebben op zijn oprit hetgeen gepaard ging met glasbreuk waarvan kleine onderdeeltjes zich een weg hadden gebaand in zijn achterwiel. Kampioen van 2010 en nu al keizer van de materiaalpech!
Dit oponthoud dreef het tempo naar ongekende hoogtes waar het zwaar verkeer onder ons enige moeite mee ondervond. De pitstop ter hoogte Van Lichtervelde kwam dan ook niks te vroeg en Geert verwende ons met gebak en epo waarvoor dank.
De terugweg was bezaaid met een milde tegenwind en dwarsliggers om u tegen te zeggen. De fondateur telde niet minder dan 14 spooroverwegen hetgeen betekent dat het openbaar vervoer in ons land alomtegenwoordig is. Nu enkel nog bekwame topmannen om die overvloed aan oud ijzer klokvast te laten rijden.
We kregen nog een pittige finale geserveerd in de centrumstraten van Heule waar de jongsten onder ons op het groot mes het boeltje aan flarden reden.
Pittige eindeseizoensrit met dank aan parcoursbouwer Pantani!
Nog te noteren dat Ronny onze kleuren met verve vertegenwoordigde op het Belgisch kampioenschap door een 7 de plaats weg te kapen! Proficiat Ronny!!!
Afspraak volgende zondag voor de finale van het seizoen.
Red Philip
Verslag van de rit van 12 september 2010
Deze rit zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als één der uniekste in zijn soort. U leest en voelt het goed aan: de afwezigen had overschot van ongelijk.
Iedereen had die morgen hetzelfde gevoel: de regen viel met bakken uit de hemel en het donkere decor was niet bepaald een uitnodiging om er tegen aan te gaan. Vandaar dat er sowieso mocht besloten worden dat alleen het kruim van het kruim hier aan de start zou komen. En ze waren er: Filip, Marc, Björn, Tim, Yvan en ene Luc waarover straks meer…
Ook de materiaalmeester was er, enerzijds zoals reglementair verplicht in de clubkleuren maar anderzijds zonder fiets en als lid van de raad van bestuur, noblesse oblige, met een dikke BMW. De havannasigaar had hij vanwege het vroege uur achterwege gelaten.
Wie er ook was, was de plichtbewuste sportbestuurder van dienst, Ringo, geflankeerd door een mooi manneke genaamd Maithy die bleek zijn zoon te zijn Iedereen had onmiddellijk dezelfde conclusie getrokken: als dit mooi manneke zo goed op zijn ouders trekt, moet hij wel een heel mooie moeder hebben. We kijken alvast uit naar haar komst op het eindejaarsetentje! Ondertussen bleef het water gieten en de twijfels om te vertrekken groeiden. Ook Ringo zat met een probleem want hij had een arsenaal broodjes met gehakt gesmeerd (wat een toewijding…) en nu bleek er hoop en al enkele mensen aan de start. In de beste traditie van de Tinekesvrienden werden algauw de zwakke punten (veel regen) in een strategisch beleidsplan gekoppeld aan de ‘opportunities’, met name de aanwezigheid van een hoop pistolets. Ter plaatse werd beslist om een gastronomische maaltijd te organiseren en werd begin gemaakt van een mise-en-place: lees werden tafels en stoelen klaargezet en deden we ons tegoed aan de pistolets maar ook aan de koffie en de isostar, allemaal aangereikt door master hobbykok Ringo. Voor Filip ging een jarenlange droom in vervulling: kampioen worden door pistolets te eten! De broodjes met een uitstekende cuisson, normaal voor 20 man, gingen vlot binnen en ondertussen kwam ook een lid van de Streuvelsvrienden , met name Luc, toe op een ogenblik dat zijn twee andere collega’s reeds vertrokken waren.
Luc is nu niet bepaalde de kwaadste: als er pistolets over zijn, wil hij gerust helpen aan het opruimen daarvan en zo kwamen we tot een historisch feit: de Tinekesvrienden en de Streuvelsvrienden gezellig samen aan de ontbijttafel.
Zoals gewoonlijk waren de gesprekken van een hoog cultureel niveau: de Heulse kermis, de ramadan, de leuke ontspannende activiteiten binnen onze schoolinternaten, …. kortom alles kwam aan bod terwijl de broodjes al dan niet met mosterd gretige afnemers vonden.
Ondertussen had iedereen in de smiezen dat het gestopt was met regenen en werd beslist om toch nog op pad te gaan.
Onder de zeer deskundige leiding van Yvan en Luc werd, alweer voor het eerst in de geschiedenis, een gezamenlijke rit georganiseerd onder leiding van de twee verenigingen die elkaar in normale omstandigheden naar het leven staan.
Meer nog: terwijl we ons vizier richtten op de regio Moorslede-Passendale werden door de twee leiders in alle discretie de eerste gesprekken over fusie gevoerd. Daar waar de meesten voor het ogenblik in de media berichten lezen over splitsing, werd hier dus gewerkt aan de omgekeerde beweging. Normaal wordt er binnen de perswereld hierover niets verspreid maar toch willen wij u in dit verband het volgende meegeven: de fusiegesprekken verliepen heel positief maar de onverwacht grote kassen zwart geld bij de Streuvelsvrienden zouden een ernstig probleem kunnen vormen. Verbranden zoals onze confrater Vandenbroucke lukt niet want het is allemaal klein geld en verder wordt gevreesd dat Jacques Fieux zich hier zal ontpoppen tot de plaatselijke ‘monsieur non’. Indien deze gesprekken op een dood spoor zouden eindigen, werd en petit comité beslist om ook hier een olijk duo aan te stellen om eventueel de gesprekken opnieuw op gang te trekken. Iedereen was akkoord dat er voor een olijk vrolijk duo geen betere personen konden gevonden worden dan Marc en Filip. Bij het ter perse gaan, is nog niet geweten of ze deze opdracht ook aanvaard hebben.
Door de drukke gesprekken zouden we haast vergeten dat er werd gereden en we kunnen u verzekeren: er werd gereden. Daar waar Marc er vooraf vrij gerust in was; hij had namelijk een vlakke rit aangekondigd, werd er in de plaats door Yvan en Luc voor geopteerd om een parcours op te zoeken waarin nogal wat hellingen lagen. Als je dan nog weet dat we 60 kilometer gereden hebben aan een gemiddelde van 27.8 per uur, weet je ook dat we nog andere dingen gedaan hebben dan onderhandeld.
Eens in Heule aangekomen, was het de afspraak dat we nog iets zouden degusteren in de Kameleon: prachtig idee en prachtig initiatief ware het niet van één detail: de Kameleon was gesloten. Vandaar dat onze steven gericht werd naar de feesttent waar we vriendelijk ontvangen werden door leden van het plaatselijk feestcomité. Voor hen was het immers een grote eer om de crème de la crème van Heulse sportievelingen over de houten vloer te krijgen.
Het moet nog gezegd dat een aantal mensen een speciale vermelding verdienen: dat zijn de mensen van Heule die ondanks het feit dat ze reeds ‘moesten’ bepaalde sociale verplichtingen nakomen, lees hier als ‘ op Heule Kermesse al veel pinten gedronken hadden’, toch aanwezig waren voor een grootse sportieve prestatie. Hieraan kan het bestuur nog een poepje ruiken want er rijzen sterke twijfels over de waterbestendigheid van ons bestuur: een voorzitter die bij het miste spatje in de zon gaat liggen in Lanzarote, een materiaalmeester die enkel zijn auto neemt als het regent,een penningmeester die een nieuwe fiets gekocht heeft die niet aan vochtigheid mag worden blootgesteld…..er zal een hartig woordje gesproken worden op de eerstvolgende algemene vergadering.
Daarnaast nog één slotbedenking: als je weet dat deze moedige mensen slechts 10 punten kregen voor het aanwezig zijn, vinden wij dat de deelnemers die naast hun aanwezigheid op Heule Kermis dan ook nog eens de moed hebben om door wind en regen te rijden, recht hebben op een veel hogere bonus. Hoeveel laten wij in het midden: hierover kan het bestuur zelf een uitspraak ten gronde doen. Hopelijk regent het niet op de datum van de eerstvolgende vergadering want dan is het zeer de vraag of er een reglementair verplichte minimum aanwezigheid van 50% zal gehaald worden….
Ivan
Deze rit zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als één der uniekste in zijn soort. U leest en voelt het goed aan: de afwezigen had overschot van ongelijk.
Iedereen had die morgen hetzelfde gevoel: de regen viel met bakken uit de hemel en het donkere decor was niet bepaald een uitnodiging om er tegen aan te gaan. Vandaar dat er sowieso mocht besloten worden dat alleen het kruim van het kruim hier aan de start zou komen. En ze waren er: Filip, Marc, Björn, Tim, Yvan en ene Luc waarover straks meer…
Ook de materiaalmeester was er, enerzijds zoals reglementair verplicht in de clubkleuren maar anderzijds zonder fiets en als lid van de raad van bestuur, noblesse oblige, met een dikke BMW. De havannasigaar had hij vanwege het vroege uur achterwege gelaten.
Wie er ook was, was de plichtbewuste sportbestuurder van dienst, Ringo, geflankeerd door een mooi manneke genaamd Maithy die bleek zijn zoon te zijn Iedereen had onmiddellijk dezelfde conclusie getrokken: als dit mooi manneke zo goed op zijn ouders trekt, moet hij wel een heel mooie moeder hebben. We kijken alvast uit naar haar komst op het eindejaarsetentje! Ondertussen bleef het water gieten en de twijfels om te vertrekken groeiden. Ook Ringo zat met een probleem want hij had een arsenaal broodjes met gehakt gesmeerd (wat een toewijding…) en nu bleek er hoop en al enkele mensen aan de start. In de beste traditie van de Tinekesvrienden werden algauw de zwakke punten (veel regen) in een strategisch beleidsplan gekoppeld aan de ‘opportunities’, met name de aanwezigheid van een hoop pistolets. Ter plaatse werd beslist om een gastronomische maaltijd te organiseren en werd begin gemaakt van een mise-en-place: lees werden tafels en stoelen klaargezet en deden we ons tegoed aan de pistolets maar ook aan de koffie en de isostar, allemaal aangereikt door master hobbykok Ringo. Voor Filip ging een jarenlange droom in vervulling: kampioen worden door pistolets te eten! De broodjes met een uitstekende cuisson, normaal voor 20 man, gingen vlot binnen en ondertussen kwam ook een lid van de Streuvelsvrienden , met name Luc, toe op een ogenblik dat zijn twee andere collega’s reeds vertrokken waren.
Luc is nu niet bepaalde de kwaadste: als er pistolets over zijn, wil hij gerust helpen aan het opruimen daarvan en zo kwamen we tot een historisch feit: de Tinekesvrienden en de Streuvelsvrienden gezellig samen aan de ontbijttafel.
Zoals gewoonlijk waren de gesprekken van een hoog cultureel niveau: de Heulse kermis, de ramadan, de leuke ontspannende activiteiten binnen onze schoolinternaten, …. kortom alles kwam aan bod terwijl de broodjes al dan niet met mosterd gretige afnemers vonden.
Ondertussen had iedereen in de smiezen dat het gestopt was met regenen en werd beslist om toch nog op pad te gaan.
Onder de zeer deskundige leiding van Yvan en Luc werd, alweer voor het eerst in de geschiedenis, een gezamenlijke rit georganiseerd onder leiding van de twee verenigingen die elkaar in normale omstandigheden naar het leven staan.
Meer nog: terwijl we ons vizier richtten op de regio Moorslede-Passendale werden door de twee leiders in alle discretie de eerste gesprekken over fusie gevoerd. Daar waar de meesten voor het ogenblik in de media berichten lezen over splitsing, werd hier dus gewerkt aan de omgekeerde beweging. Normaal wordt er binnen de perswereld hierover niets verspreid maar toch willen wij u in dit verband het volgende meegeven: de fusiegesprekken verliepen heel positief maar de onverwacht grote kassen zwart geld bij de Streuvelsvrienden zouden een ernstig probleem kunnen vormen. Verbranden zoals onze confrater Vandenbroucke lukt niet want het is allemaal klein geld en verder wordt gevreesd dat Jacques Fieux zich hier zal ontpoppen tot de plaatselijke ‘monsieur non’. Indien deze gesprekken op een dood spoor zouden eindigen, werd en petit comité beslist om ook hier een olijk duo aan te stellen om eventueel de gesprekken opnieuw op gang te trekken. Iedereen was akkoord dat er voor een olijk vrolijk duo geen betere personen konden gevonden worden dan Marc en Filip. Bij het ter perse gaan, is nog niet geweten of ze deze opdracht ook aanvaard hebben.
Door de drukke gesprekken zouden we haast vergeten dat er werd gereden en we kunnen u verzekeren: er werd gereden. Daar waar Marc er vooraf vrij gerust in was; hij had namelijk een vlakke rit aangekondigd, werd er in de plaats door Yvan en Luc voor geopteerd om een parcours op te zoeken waarin nogal wat hellingen lagen. Als je dan nog weet dat we 60 kilometer gereden hebben aan een gemiddelde van 27.8 per uur, weet je ook dat we nog andere dingen gedaan hebben dan onderhandeld.
Eens in Heule aangekomen, was het de afspraak dat we nog iets zouden degusteren in de Kameleon: prachtig idee en prachtig initiatief ware het niet van één detail: de Kameleon was gesloten. Vandaar dat onze steven gericht werd naar de feesttent waar we vriendelijk ontvangen werden door leden van het plaatselijk feestcomité. Voor hen was het immers een grote eer om de crème de la crème van Heulse sportievelingen over de houten vloer te krijgen.
Het moet nog gezegd dat een aantal mensen een speciale vermelding verdienen: dat zijn de mensen van Heule die ondanks het feit dat ze reeds ‘moesten’ bepaalde sociale verplichtingen nakomen, lees hier als ‘ op Heule Kermesse al veel pinten gedronken hadden’, toch aanwezig waren voor een grootse sportieve prestatie. Hieraan kan het bestuur nog een poepje ruiken want er rijzen sterke twijfels over de waterbestendigheid van ons bestuur: een voorzitter die bij het miste spatje in de zon gaat liggen in Lanzarote, een materiaalmeester die enkel zijn auto neemt als het regent,een penningmeester die een nieuwe fiets gekocht heeft die niet aan vochtigheid mag worden blootgesteld…..er zal een hartig woordje gesproken worden op de eerstvolgende algemene vergadering.
Daarnaast nog één slotbedenking: als je weet dat deze moedige mensen slechts 10 punten kregen voor het aanwezig zijn, vinden wij dat de deelnemers die naast hun aanwezigheid op Heule Kermis dan ook nog eens de moed hebben om door wind en regen te rijden, recht hebben op een veel hogere bonus. Hoeveel laten wij in het midden: hierover kan het bestuur zelf een uitspraak ten gronde doen. Hopelijk regent het niet op de datum van de eerstvolgende vergadering want dan is het zeer de vraag of er een reglementair verplichte minimum aanwezigheid van 50% zal gehaald worden….
Ivan
Verslag van de rit van 5 september 2010. Rally Kuurne
Grote opkomst deze morgen voor de Kuurnse St-Pietersrally. Terug aan de start na lang weggeweest Bernard , niet op het carbonnen ros maar aan het stuur van de volgwagen. Bernard heeft taart mee voor 20 man en ziet met lede ogen hoe het peleton gestaag groeit. Op de valreep sijpelen nog de Fondateur en Gerd binnen wat de teller op 21 brengt. Onmiddellijk doen enkele noodscenarios de ronde zoals de grootste BMI valt af of een taartendans ipv stoelendans maar tijd zal raad brengen. Blikvangers aan de start zijn 2 fonkelnagelnieuwe vehikels: Dirk met een Cervelo en Guy met een BMC waaruit SG Jacques besluit dat zijn Madone al gedemodeerd is en dat het na 37km en een valpartij al tijd is voor een nieuwe bolide. Enige afwezige uit de top 10 is PM Willy die van het podium dondert. MM Geert kent dan ook één van zijn gloriedagen want hij mag de functie van penningmeester combineren met deze van materiaalmeester. Grijnzend komt hij terug van de inschrijving: niet alleen is hij erin geslaagd het voordelige Leiedal tarief minder dan 1m20 te bekomen, ze hebben hem nog een extra doos wafels meegegeven omdat hij hen wijsgemaakt heeft dat hij kruimeltjes moet strooien onderweg om zijn baan terug te vinden. MM blijft de lakens uitdelen en duidt kordaat de kopmannen aan: Kevin en Ringo zijn de gelukkigen en het moet gezegd: ze doen dit perfect. Het wijs bestuur heeft geopteerd voor de 65 km omdat de zondagse apero ook één van de doelstellingen is, zoniet de bijzonderste. De rit verloopt onder een stralend zonnetje en over prachtige landelijke wegen. Slechts één incident onderweg : Ivan kent een leegloper. Sportdirecteur Bernard laat zijn motor draaien tijdens de herstelling maar krijgt de dwingende wenk van de President aan Kyoto te denken. Zijn repliek: ik dacht dat het niet lang zou duren…..Onze pauze nemen we als eigenzinnige club ver van het plebs en gepeupel ergens midden de velden en varkenskoten. Rambo verdringt zich rond de taartendoos en slaagt er als eerst in een lekker stuk rijsttaart te bemachtigen. Bernard offert zich op en stelt zich content met een wafel. Nog beter: hij doet afstand van zijn kmvergoeding. Wat een klasbak, bedankt Bernard. We verwachten je volgend jaar terug op de fiets. Talk of the club tijdens de pitsstop is de teloorgang van de kampioen, opnieuw afwezig. Radio Tour weet uit goeie bron dat zijn echtgenote wat Quality Time gevraagd heeft. Volgens Philippe is dit de liefde bedrijven omgord met de sjaal van de VK! De terugweg verloopt snedig en vlot en ter hoogte van Lendeleute laten we de rally voor wat hij is en wenden de steven richting homebase en de apero. De kopmannen drijven het tempo vanaf Sente gestaag op en we krijgen nog een zinderende finale. Al vlug wijst de teller 44km/u. Nog nooit gezien: zelfs de MM draait zijne gruute plateau, net een Vlaamse Reus op zevenmijlslaarzen. Met de wind op de zijkant valt de groep in waaiers uiteen en druppelsgewijs en buiten adem komen we toe aan het lokaal. Mooi parcours aan een verstandig tempo: 74 km aan 27,7 gem, 270hm. Herbeleef de rit op url: http://connect.garmin.com/player/47808599
Abonneren op:
Posts (Atom)