Verslag van de bergrit naar Anvaing 26 juli 2020

Onze berggeit Geert stond aan het parcourscommando van de nu toch al 12^e rit en dat betekent een gastronomisch klimmenu met hoogtemeters op de wijze van de chef, gelardeerd met stijgingspercentages waar bijtgrage monden van openvallen en afgeserveerd met stijlvolle afdalingen die de copieuze sterrenmaaltijd verteerbaar maken. Een sterk gestructureerde Geert deed ons reeds op D-2 via WhatsApp likkebaardend uitkijken naar die zondagse martelgang en dribbelde zelfs het gehackte Garmin door reeds vóór de hacking de rit op te laden. Proactiviteit gekoppeld aan brains and legs : een huzarenstukje. Toch één schoonheidsfoutje : een kleine verwarring tussen het ochtendlijk vullen van de papfles en de bidon deed wat epo-achtige substantie in de papfles terechtkomen waardoor zijn jongste spruitje tegen de middag een uit de kluiten gewassen savooi geworden was! Groeien als kool heet zoiets!

Het congévaccin is nog altijd niet volledig uitgewerkt maar toch konden we met 10 gemotiveerde Tinekespiloten de race aanvatten. Geert had hiervoor wel een zetje van de president nodig nadat hij het startschot had genegeerd. Net geen geval van insubordinatie, het incident werd echter al gesloten nog vooraleer  het plaatsgevonden had.

Diederik was inmiddels terug van zijn trektocht doorheen Corsica en hield er een gloednieuwe en supersonische Trek aan over. De bolide glanst van uren ver en laveert geruisloos doorheen alle mogelijke weghindernissen. Eén hindernis was er toch te veel aan : aan kilometerpaal 20 strooide een verdwaalde spijker roet in het eten. De buitenband (uit den Aldi?) rekte niet mee en zijn ingewanden bezweken onder de microscopische doorboring. Zo lek als een zeef stond Diederik aan de kant waarbij ervaringsdeskundige Piet samen met Abu hem direct bijstonden  want het wiel  (de)monteren is nu een ander verhaal geworden.

Ondertussen had Geert ons al getrakteerd op enkele hoogtemeters : van Heule naar Kortrijk om daarna via richting Sint-Denijs het echte werk aan te vatten. De benen draaiden reeds soepel rond, de natuurlijk hart- en longmachines werden voorzien van zuurstof, de lichaamstemperatuur schoot omhoog zonder de covid-19 drempel te overschrijden.

Abu was op D-1 vroeg gaan slapen en maakte meermaals aanstalten om het peloton helemaal aan flarden te rijten. Onze in topvorm verkerende gele truidrager bleef onhoudbaar uit de greep van het peloton  tot een lichte gps-storing hem terug in de groep deed verzeilen. Jan maakte hem duidelijk dat rechts is waar de grote teen links staat en dat zorgde voor een Babylonische spraakverwarring.

Op Waals grondgebied zorgde een Waalse haan voor enige commotie door doodgemoedereerd de weg van ons aanstormend peloton te blokkeren. De president vond dat je voor zoiets toch een ferm kieken moet voor zijn.

Toen iedereen al begon te hunkeren naar een energieherlading via de pitstop, vond Geert dat je dit eerst moet verdienen. Gezucht, gekraak en gekreun want de weg naar de bevoorrading lag ook bezaaid met omhooggestuwde wegen waar menige zweetdruppel een stille dood stierf en de spier-en peessystemen danig op de proef werden gesteld. Tot overmaat van ramp werden we daar nog weggelachen door een mekkerende berggeit. Van een stomme geit gesproken!

Na de dikverdiende pitstop volgden al onmiddellijk calorieverslindende hoogtemeters. Zo kan een mens natuurlijk nooit verdikken. De namen La Taillette en Hameau des Papins klonken soms als scheldwoorden en soms als levensbedreigende virussen. Alle cartouches waren verschoten en  hier en daar verdrong het melkzuur het kruit uit de kuit- en dijspieren.

Via Avelgem ging het richting Heule waar iedereen moe maar gelukkig de aperitiefvolle huiskamers kon opzoeken.

Megarit die energie deed smelten als boter voor de zon en ons onderdompelde in een heerlijke  natuurpracht. Bedankt Geert, weeral een toprit of zoals Piet het stelt : Garmin draait dan wel in de soep maar jouw bergkompas blijft uiterst scherp staan.

10 renners, 103 km, 839 hm en 25,6 gemiddeld. Tot volgende week!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5285177329

sfeerbeelden van de rit naar Anvaing 27 juli 2020

Verslag van de rit naar Bellem 19 juli 2020

Zoals de oude De Croo bekend staat voor zijn neologismen, zo staat onze club-gps Mark bekend voor zijn innovatieve ideeën. Bij de aankondiging van zijn rit op WhatsApp pakte hij uit met een regelrechte prijskamp. De prijsvraag bestond uit het raden van de bestemming die omschreven werd als “met mooie bosrijke dreven en zo goed als autoluw”. Op zijn Walter Capiau’s gaf hij daarbovenop nog  2 klinkers cadeau : dubbele e. Het gonsde plots van digitale bedrijvigheid in veel Tinekeshuiskamers waar de draadloze bytes door de lucht vlogen en de googleserver ei zo na overbelast raakte. Het was uiteindelijk niemand minder dan Geert die op zijn kousenvoeten met de hoofdprijs ging lopen : Bellem bezorgde hem toiletartikelen die Mark ergens van zijn zolder had gehaald. Proficiat Geert!

De jaarlijkse opflakkering van het congévirus zorgde voor voetbaltoestanden : we kregen toch nog een elftal op de been. Enkele belangrijke afwezigheden halen de headlines van het verslag : gele truidrager Joost verliest zijn kleinood aan Abu, de gele trui verandert tegenwoordig van schouders zoals er gewisseld wordt van ondergoed. We noteren wel heel minieme puntenverschillen waardoor het een superspannend seizoen belooft te worden met tal van podiumkandidaten. Clubsenior Yvan gaf eveneens verstek : zijn rechterhand stond nog steeds stijf van de krampen na zijn heerlijk verslag van vorige week. Sponsors Jo en Diederik zijn net als Xavier, Brecht, Petra, Miet, Fanny, Mathijs en Willy spoorloos zonder hun whereabouts prijs te geven. Zelfs het contacttracingcenter kan hen niet lokaliseren, maar dat is dan weer geen verrassing.

Na de ceremonie protocollaire waarbij Mark aan Geert de hoofdprijs overhandigde, konden we vol verwachting vertrekken voor een rit met zo maar eventjes 44 km aan nieuwe baantjes! Niemand minder dan TripAdvisor Kevin fungeerde opnieuw als locomotief en werd daarbij afwisselend geassisteerd door Mark, Abu, Piet, Simon en de President.

Zonder veel tegenwind verwerkten we op een vlotte manier de eerste wedstrijdhelft waarbij er gretig gebruik gemaakt werd van fietspaden en smalle doorgangen die we met een volgwagen links moeten laten liggen. Zelfs een heuse doorgang van ene man zorgde voor een langgerekt peloton waarbij we zeer gefocust file Indiennesgewijs terreinwinst boekten. In een felbewaakte zone knepen we de remmen dicht om onze coronaproofpitstop te houden. Kevin zorgde voor de bemesting van de lokale fauna en flora en bleef daarbij in hurkpositie juist onder de radar en de flitslichten. 

Tussendoor konden we vaststellen dat meteo Tineke er weer boenk opzat : de aangekondigde zon was aanwezig maar onzichtbaar vanwege het dichtgeslibde wolkendek. Een no passeran, ze was precies in quarantaine. Quarantaine en corona : het worden dé woorden van 2020.

De 2^de wedstrijdhelft bevatte een ode aan John Mc Adam die met macadam de voorloper van asfaltwegverharding ontwikkelde. Op sommige stroken leek het wel alsof we op een voorhistorische trein zaten, kedam-kedam…kedam, kedam…De pendelaars onder ons kennen ongetwijfeld het nostalgisch gevoel. Mark bleef de verrassingen uit zijn korte mouwen toveren en zorgde in de centrumstraten van Heule nog voor een spetterende finale met snelheden waarvan zelfs de Ramongs het schaamrood op de wangen zouden krijgen.

Bij het ter perse gaan vernemen we nog dat kersverse gele trui Abusar te Wevelgem met glans slaagde voor zijn inburgeringsexamen. Hij werd in open lucht op de rooster gelegd door een 2-koppige Tinekesexamencommissie bestaande uit Jan en Kevin. Hij werd ingewijd in de gebruiken van de autochtone bevolking en wist meteen het juiste antwoord op de 2 hoofdvragen. Hoe heet de plaatselijke cafébazin en hoe noemt men een inwoner van Artesië?

Abu aarzelde niet en sprak de gevleugelde woorden : Stella Artois! 10/10 voor Abu en bravo aan Jan en Kevin om onze youngster in te wijden in de Vlaamse geplogendheden. Santé!

97 km, 11 renners, 26,5 gemiddeld en 263 hm.

Tot zondag!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5259128638

Verslag van de rit naar Zeveren en Tiegem op 12 juli 2020

Zondag 12 juli: 12 blauwe truien meldden zich voor de rit van om en bij de 100 km naar Zeveren.

Onmiddellijk moest onze voorzitter aan het werk. Philippe, officieel aangesteld om de aanwezigheden te notuleren, meldde afwezig. Het feit dat onze briljante verslaggever opnieuw forfait gaf, wekte niet veel verbazing: iedereen weet dat Filip na vier titels op rij financieel binnen is en het niet langer mentaal kan opbrengen om voor de begeerde vijfde titel te gaan. Daarenboven heeft hij in bijberoep nog wat inkomsten bij de Post zodat de financiële schaapjes ruimschoots op het droge zijn. Jammer dat hij zijn sportieve ambities daardoor op een lager pitje zet.

Maar onze voorzitter had nog andere katten te geselen. Meteen staken er immers vestimentaire, juridische en communautaire problemen de kop op. Willy had zonder nadenken het oude plunje aangetrokken en daar hij één van onze belangrijkste publicitaire uitgangsborden is, was de vrees groot dat een aantal van onze huidige sponsors zouden dreigen met herstelbetalingen. Snel telefonisch verkeer met de sponsors kon echter dit onheil keren: argumenten als “Je moet begrijpen dat Willy niet meer van de jongste is en soms al eens zaken verwart, …. dat komt ervan als de vrouw des huizes de rennerskleren klaar legt, ….” konden onze broodheren vermurwen en werd een financieel debacle op die manier afgewend.

Maar nog waren de problemen niet van de baan. Normaal wordt voorzien in twee kapiteins en bij afwezigheid van Philippe was enkel onze voorzitter getooid met de Belgische driekleur. Terstond werd Frederik tot tweede baankapitein benoemd daar hij aan zijn zadel een vaandel van de Vlaamse leeuw had hangen…. Maar nu ontstond het prangend probleem of de leiding van dergelijke keurgroep kon verdeeld worden tussen het Federale en het Vlaamse niveau. Opnieuw vluchtig contact met het hoogste politiek orgaan in de hoop klaarheid te krijgen in deze problematiek bleek echter ijdele hoop. Het antwoord van Sophie was immers heel vaag zoals er de laatste tijd veel geponeerd worden in onze politieke middens: “Gezien het uitzonderlijk belang van de Tinekesvrienden, gezien het gebrek aan tijd voor diepgaand overleg tussen de gestelde lichamen en gezien het feit dat de Raad van State het te druk heeft met de abortuspolemiek  verklaart onze regering zich in deze onbevoegd en wordt beroep gedaan op het gezond verstand dat zonder twijfel overvloedig binnen de club aanwezig is”….. Dit was dus duidelijk en ook niet duidelijk….

Na al deze besognes trokken we Zeverenwaarts voor een rit uitgetekend door Simon. Voor het aanvoeren van ons peloton werd op zekerheid gespeeld. In de spits architect Simon samen met het traditionele trekpaard Kevin en daarachter van heel nabij gevolgd én gesuperviseerd door ongeveer 130 jaar ervaring, met name Willy en Yvan die de handel, de wandel en het fietsen van de twee jonge veulens met argusogen bewaakten.

Het eerste gedeelte van de rit was er echt eentje voor “rouleurs”: vlakke, weinig bereden paden werden opgezocht en rolden zich voor ons uit. Tijdens de bevoorradingshalte kregen we het bezoek van een 93-jarige man die ons peloton kwam bewonderen en terloops de inhoud van zijn brievenbus controleerde. Werkt de post in Zeveren ook op zondag? Toen we vroegen hoe hij het stelde, antwoordde hij laconiek dat  “het beste er af was!”. 93 maar toch nog bij de pinken! (zie foto)

Amper de tweede helft afgetrapt of net zoals enkele weken geleden eiste Jan de hoofdrol en de aandacht op: nee dit keer geen twee platte banden maar één kapotte spaak zorgde ervoor dat zijn achterwiel schots, scheef  en nog amper bruikbaar was. Het noodlot vervloekend, zocht hij alleen zijn weg terug. Bij het ter perse gaan van dit artikel was nog niet geweten of Jan zijn woning heeft kunnen bereiken of nu rond de kanten van Zeveren ergens in een opvang voor daklozen zit.

Iets verder opnieuw geroep om te stoppen en liep er een siddering door het peloton: Joost had in een beklimming zijn ketting in de soep gedraaid en er dreigde weer een stilstand. Gelukkig kon het euvel snel opgelost worden en konden we verder. Joost en mechaniek blijft een moeilijk huwelijk.

Simon had ons tijdens de eerste koershelft allemaal mooi in slaap gewiegd. Daar waar iedereen dacht dat de terugweg even vlot, vlak en eenvoudig ging zijn, kwam bedrogen uit. De kasseien van Wannegem- Lede, een aantal hellende stroken die ook in de Ronde Van Vlaanderen worden aangedaan, en de Tiegemberg werden nog geserveerd.

Gelukkig verkeert iedereen in een voorbeeldige conditie en zo kwamen we met zijn elven terug thuis. De commentaren waren unaniem lovend: “een rit hors catégorie”, “een vijfsterrenrit”, “schitterend” waren termen die doorheen ons peloton gingen. Simon heeft ongetwijfeld goeie punten gescoord en daar hebben we met z’n allen van genoten! Bedankt !

De rit gaat de archieven in met 12 aanwezigen, 100 kilometer afstand, 27,4 gemiddelde en 414 hoogtemeters. Tot zondag en dan voert Marc ons richting Ruiselede.

Ivan

NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5224615249

Sfeerbeelden van de rit naar Zeveren 12 juli 2020

Verslag van de rit naar Nieuwkerke 5 juli 2020

Meteo Tineke had al op D-6 (!) gewaarschuwd voor vroeg herfstweer en gaf éénmalig zijn fiat voor regenvestjes. Hoeft het nog geschreven dat dit er alweer boenk op zat daar waar de Deboosere’s van deze wereld opnieuw weifelend de hele bevolking in spanning hielden tot op D-1. En of de herfst paraat tekende : strakke wind en motregen die letterlijk en figuurlijk onder de buienradar bleef. Het had zijn weerslag op de bezetting van het peloton : 9 deelnemers al waren er ook  enkele die reeds konden genieten van een welverdiend en coronavrij verlof. Gele truidrager Diederik verloor al onmiddellijk zijn kleinood aan niemand minder dan Joost!

Abu maakte zijn opwachting met een spiksplinternieuwe bolide die hij in het zwart aangekocht heeft bij onze fietssponsor en terzelfdertijd zijn werkgever fietsen Anne. Een juweeltje met alles erop en eraan in dezelfde kleur als het carbonnen ros van onze clubgps en parcoursbouwer Mark. Dat belooft!

Het was een bedrukt kijkende ritarchitect die zijn opwachting maakte. De klimatologische omstandigheden in combinatie met een rit van meer dan 100 km deden hem zijn wenkbrauwen fronsen. De vooruitzichten van een steeds heviger opstekende wind bracht de moral richting vriespunt en zorgde voor een spoedoverleg waarvan ze bij de GEES het schaamrood op de wangen zouden krijgen. Ook de 3 koningen kunnen er nog iets van leren. In enkele minuten tijd werd onder impuls van de president beslist de ritgeografie te hertekenen of hoe de grijze massa van onze president-fondateur zowat alle krinkelende en kronkelende wegen bevat die onmiddellijk in prime time kunnen aangepast worden. Garmin stond erbij en keek ernaar.

Met volle moed werd er meteen tegenaan gegaan. De wind floot ons om de oren alsof we op volle zee in een storm beland waren. Het imaginaire water klotste en botste op de helmen, de kuiten werden gegeseld alsof woestijnzand hen wou zandstralen en onze spraakwatervallen werden gedempt terwijl  de wind hen naar verre oorden verbande. Het waren bijwijlen apocalyptische omstandigheden die recht uit de teletijdsmachine van Briek Schotte en Rik Vansteenbergen kwamen.

Het kopmanschap werd afwisselend overgenomen met dank aan Mark, Mathijs, Abu, Joost en de president. Ondertussen kon ook genoten worden van een heerlijk landschap dat zijn pracht in alle eenvoud etaleerde. Genieten heet dit, ondanks de gure herfsttoestanden.

Nieuwkerke werd glansrijk gehaald, de weg naar het kruis lag bezaaid met hoogtemeters die symbool stonden voor de kruisweg en boetedoening. Christus moet zich ellendig gevoeld hebben. Coronaproofpitstop, elk bleef in eigen bubbel en toverde proviand uit de achterzak. De vroomsten onder ons prevelden een schietgebedje en sperden de armen wijds open (zie foto) , de nuchteren zorgden voor enig beeldmateriaal dat het nageslacht zal verblijden.

Met het besef van een heerlijke rugwind op de terugtocht werden de aangepaste ritplannen in de vuilbak gekieperd en besloot Mark alsnog voor de fulloptie minus enkele lussen te gaan. Mooi werk en wat een flexibiliteit!

We verteerden nog enkele spinnijdige hoogtemeters en kregen nog een heuse stukje enfer du Nord op ons bord : geen kasseien maar een heuse landbouwersweg waar de zee net voor vloed had gezorgd en de stenen voor het rapen lagen. We doorkliefden blind het water zoals Mozes de zee uiteendreef! Aparte sensatie.

We haalden op onze terugweg duizelingwekkende snelheden en op de strook richting Moorsele werd nog eens alles uit de kast gehaald. De gensters vlogen ervan af, de zweetdruppels stierven een stille dood op het al vochtige asfalt.

Moe maar gelukkig haalden we de eindmeet van deze prachtige rit, een nieuw meesterstuk dat Mark aan zijn al rijke collectie kan toevoegen. Bedankt Mark, bedankt alle kopmannen, bedankt alle aanwezigen voor de karaktervolle zondagmorgen! 9 deelnemers, 95 km, 26,1 gemiddeld en 376 hm.

Red Philip

 NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/5190320599

Sfeerfoto's van de calvarietocht naar Nieuwkerke 5 juli 2020