Verslag van de rit naar Michelbeke en de Vlaamse Ardennen op 24 juli 2022
Na de verzengende hitte die ons maandag en dinsdag in een wurggreep hield en ei zo na het einde van de wereld betekende, kwamen 7 Tinekesvrienden zo fris als een hoentje aan de start voor een rit doorheen de Vlaamse Pyreneeën.
Daarbij noteerden we het zeer opgemerkt wederoptreden van Arne die na een oponthoud van maar liefst 8 weken uit de lappenmand herrees. Het minivoetbal had voor een maxiblessure gezorgd na het verdraaien van de knie bij een Dompé-schijnbeweging. Verlost van brace maar gewapend met een gloednieuwe bolide koos Arne meteen voor dit stevig avontuur in de achtertuin van De Croo senior. Clubgps Mark van zijn kant was aanwezig en eigenlijk ook niet aanwezig : ingevolge een combinatie van een verrassingsact op een onverwacht familiefeest en een vakantieuittocht om 2u ’s nachts, opteerde Mark voor een light trainingstochtje waarbij hij de aftocht zou blazen na de Achterberg. Bedoeling was om rond 11u onder de douche te kunnen staan ten einde daarna okselfris het feestvarken uit te hangen.
Het bestuur had ’s morgens in alle vroegte een crisisvergadering bijeengeroepen waarbij artikel 13 quater boven de clubreglementdoopvont (mond vol) gehouden werd. Tot nader order is het vóór, tijdens en na de rit verboden om over voetbal te palaveren nu er zich al onweerswolken samentroepen over de trots van Zuid-West-Vlaanderen. De president maakte zonder spiekbriefje en met droeve blik het verslag van de meeting wereldkundig. Overtredingen worden beteugeld met strafpunten, we moeten nu éénmaal streng maar rechtvaardig zijn en kunnen, behalve over Zulte, geen leedvermaak dulden.
Geert, onze legendarische “bultenparcoursbouwer”, bood zich aan met de achterzakken vol hoogtemeters en flesjes water hetgeen al zorgde voor enig angstzweet op bepaalde, diepgegroefde voorhoofden. De zon liet ons evenmin in de steek : we konden al van wal steken met een 17-tal graden onder thermometerhut hetgeen het beste liet verhopen voor het vervolg van de etappe.
Een redelijk vlakke aanloop (op de Olieberg na) bracht ons in een zetel aan de voet van het hooggebergte. De steile aanvangsmeters van de Achterberg reten het peloton uiteen waarbij Xavier zijn ambities voor de bollekestrui niet onder banden of ketting stak. Mark deed deze berg alle eer aan door meer achter - dan vooruit te fietsen maar bereikte toch heelhuids de top om daarna de aftocht te blazen. We hadden de smaak amper te pakken of daar greep het Forreest ons al bij het nekvel. De president en Xavier deden een gooi naar de oppergaai die Xavier nipt in zijn achterzak deed belanden. En nog was het niet genoeg : Geert had nog een monument uit de Ronde in petto : de Valkenberg. Opnieuw Xavier aan het commando vóór Martin en een versnipperd peloton. Het viel daarbij op dat Arne ondanks een gebrek aan competitieritme vlot mee bleef peddelen of hoe het negeren van de snoepkast ’s avonds op zondagmorgen zijn vruchten afwerpt. Frederik van zijn kant bewees ook weer de oude te zijn en heeft geen enkele last meer van de valpartij.
De oververdiende pitstop viel ons te beurt in Michelbeke nadat we eerst een eresaluut brachten aan het nederig stulpje van ex-politicus en huidige dweilfabrikant Herman De Croo.
De 2de rithelft was een aaneenschakeling van pittige hoogtemeters en steile afdalingen die diep in de reserves tastten nu ook de temperatuur de hoogte inging. Zo hevig zelfs dat we op 25 km van de meet in Wortegem-Petegem een verfrissend terrasje opzochten alwaar de president de clubkas opentrok en wat lichter maakte. Ten bewijze van de desastreuze opwarming van de aarde demonstreerde Martin hoe onze toekomst eruit zal zien. Hij wrong ter plaatse liters zweet uit zijn zakdoek of hoe op termijn onze spiercellen enkel maar zullen verwateren.
Met vernieuwde moed vatten we de finale aan om uiteindelijk via het Kanaal Kortrijk en Heule binnen te rijden. Megarit in een fantastisch decor waarvoor hartelijk dank aan Geert!
103 km, 7 renners, 707 hm en 25,1 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar Nieuwkerke op 17 juli 2022
Na een week vol van onheilspellende, bosbrandende en onblusbare berichtgeving, blies de mooiste wielerclub van Heule verzamelen aan het welbekende Ten Koetshuize. We noteerden de opvallende afwezigheid van onze voorzitter die deze week een verjongingskuur onderging door als een volleerde prof de ene etappe na de andere op zijn palmares bij te schrijven. Een golf van opluchting stormde als een orkaan doorheen ons peloton : er was duidelijk geen sprake van geelzucht of covid-19, de president wil enkel naar analogie met Vingegaard en Pogacar de klassering spannend houden. De ploegleiding zag dat het goed was en gaf Martin de toelating om in familieverband en tot in de vroege uurtjes deel te nemen aan een heus wijnbacchanaal (voor de historici onder ons : bacchanaal is afkomstig van feesten die vroeger werden gegeven ter ere van de Romeinse wijngod Bacchus). Ritarchitect en clubgps Mark diende zich aan met een hese stem en gaf op fluistertoon mee dat hij niet alleen weer enkele nieuwe baantjes in zijn achterzak had zitten maar dat die bovendien niet op de gps voorkwamen! Frederik zei wat iedereen dacht : onze onverslijtbare parcoursbouwer schakelt nu naar een next, onnavolgbaar level. Wat een kanjer! Piet zorgde al van bij het begin voor sensatie door net vóór de start een leegloper vooraan aan te kondigen. Als door een wesp gestoken stormde hij huiswaarts alwaar het peloton hem oppikte. Of beter : alwaar Simon zijn vakmanschap etaleerde door de voorband tot normale proporties te herleiden zodat de fiets verlost werd van een te hoog Blankenbergs velodroomgehalte. Na 15 min was het euvel verholpen en konden we echt van start gaan. Ervaringsdeskundige Mark voegde er nog aan toe dat in dergelijke precaire gevallen alles dient te beginnen en te eindigen bij de soupape, bron van alle bandleven. Mathijs bevestigde dit gegeven volmondig.
Verlost van Murphy stoven we in groep vooruit richting Heuvelland waarbij Piet vooraan alle registers opentrok. De 1e wedstrijdhelft was vlak en lichtlopend. Aeolus (Griekse figuur, zoon van Poseidon die door Zeus werd aangesteld als bewaarder van de wind) was ons bovendien gunstig gezind en zorgde voor welkome ruggensteun. Ondertussen werd er volop gekeuveld over de aardse dingen des levens en konden we af en toe een glimp opvangen van de heuveltjes en bultjes die als een luxueus gordijn rondom ons gedrapeerd werden. De pitstop vond zijn beslag over de skreve, in De Krebbe alwaar de openbare bibliotheek zich situeert in een veredelde, niet afgesloten vogelkooi en waar maandverbanden een stille dood op de straatstenen sterven. Piet had daarrond nog een smakelijke en handige anekdote maar die heeft de censuurmeting van ons Politburo niet doorstaan. Ze is wel mondeling bij Piet te verkrijgen (de anekdote, welteverstaan).
Mark waarschuwde, nog altijd op dezelfde fluistertoon, voor hetgeen komen moest. Zo stond de muur van Mesen nog op het programma en was er tevens een kalvarietocht gepland richting het Kruis. Met open mond, getekend door de inspanning maar zonder nagels in handen en voeten vergaapten we ons aan het Christusbeeld waarbij Latinist Frederik het opschrift INRI verduidelijkte : Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum oftewel Jezus van Nazareth, koning der Joden. Met onze achterzakken vol vroomheid denderden we verder terwijl de temperatuur graad per graad toenam en de zweetproductie zodanige proporties aannam dat het aanbod de vraag ruim oversteeg. Door het oorlogsgebeuren echter zal dit geen positieve impact hebben op de prijs van de zweetproductie vermits ook dit vocht zoals alles tegenwoordig eerst ingevoerd moet worden vanuit Oekraïne (ai, de facebookcensuur wacht ons met getrokken messen op). Via Wervik, Moorsele en Gullegem bereikten we het mondaine Heule na opnieuw een uiterst geslaagd avontuur op 2 wielen.
Schitterende rit waarvoor dank aan een vermoeide Mark die alweer zijn padvinderskwaliteiten op een sublieme wijze etaleerde.
98 km, 228 hm, 26,4 gemiddeld en 8 renners. Tot zondag voor een onvervalste bergrit!
Red Philip
Ritverslag van de rally in het Wiel van het Ventiel op 10 juli 2022
Na een schitterende 1e Belgische tourweek en 1 dag vooraleer de Vlaamse Leeuw nog eens lekker zal brullen en klauwen, blijft de spanning in het Tinekesklassement sterk aanwezig. Een ijzersterke president rijdt al van dag 1 onvermoeid in het geel terwijl fondateur Mark en Piet elkaar voorlopig geen duimbreed toegeven en de nummers 4,5 en 6 (Yvan, Philippe en Jan) op vinkenslag liggen. De MM deed via Whatsapp op D-1 nog aan psychologische oorlogsvoering door het profiel van de zware rit te publiceren maar geen enkele podiumkandidaat liet zich vangen en tekende present. Spanning en heet vuurwerk verzekerd de komende weken, er blijven kapers op de kust die op zoek zijn naar eeuwige roem en als aasgieren rondom het podium cirkelen.
Alvorens af te zakken naar het Nelson Mandelaplein bliezen we verzamelen aan ten Koetshuize alwaar Yvan een opgemerkt wederoptreden vierde nadat het fameuze beestje zijn atletisch lichaam 3 dagen geselde en in spaarmodus richting bedstee torpedeerde. De goede zorgen van vrouwlief verhinderden verder leed en onze ancien stond opnieuw pal alsof er niks gebeurd was. Klasse gekoppeld aan ervaring en een ijzersterk karakter : een uitstervend ras dat we moeten koesteren binnen de club. Diederik popelt ondertussen van ongeduld om terug aan te knopen met de fietsactiviteiten maar een wachtdienst en verlof op het verkeerde moment gooien roet in het eten.
Het leek trouwens al een eeuwigheid geleden dat we nog eens konden proeven van een rasechte rally : de rally in het Wiel van het Ventiel, een vereniging die zich onder het peterschap van Yves Lampaert inzet voor mensen met jongdementie. Gezien de gemiddelde clubleeftijd waren we er dan ook als de kippen bij om onze sportieve en financiële bijdrage te leveren. President/PM Martin was de elektronische clubkas niet vergeten : de tijd van de griffel en de ruilhandel ligt nu achter ons en het smartphonetijdperk deed zijn definitieve intrede. Blikvanger aan de start was de gerestaureerde Peugeotvolgwagen 404 uit 1966. Daarnaast viel de uiterst professionele omkadering op.
Na de weegcontrole werden we al direct vergast op spijs en drank en bedelde de plaatselijke fotograaf achter een foto van ons select gezelschap. Toegankelijk als we zijn lieten we onder de startboog ons zijn lens welgevallen en stonden we meteen onze portretrechten af aan de organisatie. Na het ontbijt op de fiets trokken we op avontuur al was het aandachtig kijken richting wirwar aan wegwijzers gezien de verschillende afstanden en de talrijk aanwezige renners.
Het parcours bracht ons via krinkelende en kronkelende wegen richting het land van Ooike waarbij er op geen hoogtemeterke min of meer gekeken werd. Mark voelde zijn knieën kraken en zijn spieren tegenpruttelen maar bleef op karakter en wilskracht de bakens verzetten. De pitstop was dik in orde : voor elk wat wils, energierijke versnaperingen te midden een schilderachtig landschap.
Tijdens de 2de helft werden we om de haverklap getrakteerd op bulten en afdalingen van de beste soort. Vooral deze laatsten werden ferm gesmaakt door Mark en Red Philip die zich als een steen naar beneden lieten vallen terwijl polyvalente atleten als Martin, Piet, Jan, Yvan, Mathijs en Geert ook vlug terreinwinst boekten op de steile stroken. Topatleet Simon trok op avontuur en koos voor de 128 km. Met de Paterberg en de Kluisberg werden de hoogtepunten van de rally geserveerd op een bedje van zweet en gepofte spieren. De foto’s illustreren de formidabele esbattementen van deze club. Mark en Red Philip kozen voor een spiersparend alternatief en zagen het peloton terug aan de finish. Via enkele lusjes rond Avelgem, Moen, Heestert en Bellegem en Hoog Kortrijk kwam de Groeningestad steeds nadrukkelijker in beeld en bereikten het peloton uiteindelijk moe maar voldaan de finish na een 90 km van puur fietsplezier. We vernamen nog dat Yvan een vergeefse poging ondernam om de gele trui in de gracht te rijden. Via het achterwiel van de president belandde Yvan op uiterst spectaculaire en Pogacariaanse wijze smoutzacht in de gracht terecht. Dit euvel werd achteraf aan de finish nog gevierd met ettelijke liters geest-en gistrijk vocht.Ijzersterke en mooie rally waarvoor chapeau aan de organisatie. 90 km, 9 renners, 25,5 gemiddeld en 717 hm. Tot zondag om 7:30!
Red Philip
Verslag van de rit naar Anvaing op 3 juli 2022
Ten Koetshuize 7u25: Consternatie in het rennersdorp! Bing alias de Fondateur komt gemotoriseerd opdraven in koerstenue maar op zijn zeesavatten. Mark begint in zijn gekende stijl een kleurrijke uiteenzetting te geven over zijn lopende stoelgang. Blijkt dat het beestje hem te pakken heeft, geen corona gelukkig maar een buikgriepje. Forfait van de clubGPS en met 10 startpunten op zak begeeft Mark zich terug naar zijn toilet. De President moest al vroeger op de dag nog een forfait noteren: Red Philippe heeft pijn in zijn goesting en ziet een heuvelachtige trip naar Anvaing niet zitten wegens niet fit genoeg. Philippe en Montroeul-au-Bois, die 2 gaan niet goed samen. Bij het horen van de naam alleen al schieten de krampen onze Keizer al rond de oren. In de tijd dat de dieren nog konden praten en wij nog fietsten met een volgwagen was Philippe er altijd als de kippen bij om het stuur van de volgwagen op te eisen op de dag van de rally Stasegem- Montroeul.
Met plezier noteren we echter de comeback van Frederik, slachtoffer van het bloederig drama van Staden. Nog aan de start ritarchitect Geert, Piet, Simon , Jan en de voorzitter, slechts 6 Tinekesvrienden present dus. Op het programma de afgelaste rit van 5 juni , de rally van Stasegem daarbij geschrapt onder het motto wat we zelf doen doen we beter. Geert was altijd primus in meetkunde en hij weet als geen ander dat de kortste weg tussen 2 punten een rechte lijn is. Geflankeerd door de President vlamt hij dwars door Kortrijk. Op de flanken van de Kulakberg sprokkelen we de eerste hoogtemeters. Het blijft op en af gaan en via St-Denijs en Helkijn overschreiden we de taalgrens. We bereiken het grondgebied van Anvaing, de fusiegemeente die we liefst één uur gaan blijven doorkruisen. Schattige dorpjes zoals Hacquegnies en Herquegies passeren ons netvlies net als die vele schitterende vergezichten, de superlatieven vliegen in het rond! Geert ontpopt zich als een rasechte reisgids en geeft voortdurende bijkomende info zoals bij de molen van Thimogies waarbij hij de oorspronkelijke bouwdatum doorgeeft (1215) en de naam van de metser (Bob le bricoleur), ongelooflijk toch! Hij verwijst ook naar hellingen die we in de verte zien liggen en al op de planning van volgend jaar staan zoals La Croisette en Hameau des Papins, van pro-activiteit gesproken!!! De pitstop houden we bij het mooiste vergezicht van de rit en de mooiste bebloemde wc pot van West-Europa (zie foto's) waarbij onze gedachten naar de Fondateur gaan. Een blik verse kopmannen worden geopend voor de terugweg, Simon en Jan zonder vrees beuken tegen de wind in. We blijven hoogtemeters verzamelen als waren het Kwatta- of Artispunten. Geert zorgt voor een originele terugweg met enkele stukken van de rally van Stasegem in omgekeerde richting. Na de snelweg E429 een stukje gevolgd te hebben duiken we onder zijn viaduct en plots ligt hij daar ons grijnzend aan te kijken : de Mont-St-Aubert, pièce de résistance van deze rit. Met onze laatste restjes van spierkracht veroveren we de Col de la Croix Jubaru 99m boven zeespiegel. Simon en Jan kunnen er echter niet genoeg van krijgen en nemen er de top van de St-Aubert (145m) ook nog bij, bravo! Nu stomen we vol door richting Heule, bij een vrij tempo tussen Bellegem en Kortrijk ontpopt Piet zich als de ideale ploegmaat, hij brengt niet alleen de verloren bidon van de President terug maar trekt ook als een tweede Jasper De Buyst succesvol de spurt aan voor zijn kopman geletruidrager. Met Piet als lead-out had Caleb Ewen al twee ritten gewonnen mijn gedacht!
Moe maar gelukkig bollen we weltevreden de heimat binnen, supermooie rit door het Pays des Collinnes. De afwezigen hadden ongelijk maar aan overmacht is er niets te doen.
97km aan 26.2 gem en liefst 680 hm. Dikke merci aan de ritarchitect Geert
President
Abonneren op:
Posts (Atom)