Verslag van de rit naar de Plugstreets op 27 augustus 2023
Ten Koetshuize om 7u50, het gaat er superspannend aan toe tussen de Streuvelvrienden en de Tinekesvrienden. De Streuvels pronken in splinternieuwe truitjes, mooi het moet gezegd, en zijn voor hun doen in grote getale afgezakt naar het rennersdorp. Ze gaan toch niet met meer zijn dan onze gerenommeerde club. De stand loopt op van 2-2 naar 6-5 voor de Tinekes, iedereen houdt de adem in. Worden het nog penalty's of haalt onze betere fysiek het in de slotminuten? En dan: een heloranje gloed verlicht de einder en de St-Eutropius kerk. Een imposante gehelmde ridder komt afgestormd op zijn carbonnen ros, wie is die gast, wie is die kerel, wien èt er zoveel karma, wien es die kastaar? Die forse kuiten, die brede schouders waarvan één wat lager hangt, dit kan niets minder zijn dan de verrijzenis van onze goeie ouwe Mark de Fondateur!!!! Welcome back Mark!!! Zo komen de bordjes nog op 8-5 en halen we de eervolle overwinning binnen. Toch wel een ontgoochelende opkomst voor deze klassieker naar de roemruchte Plugstreets maar zoals steeds hebben de afwezigen ongelijk. Aan de zijde van Arne trekt de President het peleton op gang. Arne is net terug van een hoogtestage in de Luberon en het heuvellachtige hinterland van de côte d'Azur en laat zijn bewonderenswaardige conditie blijken en behoudt de koppositie tot in Ploegsteert. Met de voorzitter geen rit zonder kasseien en in Geluwe is het al prijs op de helling van de Geluwemolenstraat. Iedereen vlot naar boven maar voor Mark is het tempo te egaal en te saai. Van zijn trainer moet hij meer interval trainen en in Kruiseke verlaat hij de Wolfpack om aan zijn persoonlijke programma te werken, bluven trainen Mark!!! De Plugstreets komen eraan en voor één keer beslist de ritarchitect om tussen strook 1 en 2 geen signaalgever te spelen. Allemaal anciens in de bunch en die kennen na 10 jaar nu toch het parcours denkt hij. Maar wat kan misgaan zal misgaan zei de welgekende Murphy. Het is bergop en tegen wind op strook 1, best pittig en Arne krijgt de weerbots van zijn 40km beukwerk op kop. Hij krijgt het snot en het zwart voor de ogen en verliest de pedalen en zijn oriëntatie. Hij mist de chicane aan het boerhof en verdwijnt aan de horizon. De groep staat na te genieten bij de hergroepering als de President een paniekerige noodoproep ontvangt van Arne, hij staat ondertussen mijlen verder. Hoogtechnologische oplossingen zoals locatie delen komen niet in aanmerking wegens geen bril mee. De voorzitter, ere onderofficier bij de Belgische infanterie en eminent kaartlezer en oriëntatieloper geeft dan maar onderrichtingen zoals richting zon fietsen en de korstmossen achter jou laten. Tevergeefs, enkele telefoons later worden dan maar Alain Remue en een Sea Lion helikopter uit Koksijde met succes opgetrommeld. We zijn eindelijk weer herenigd en verliezen Arne voor de rest van de rit geen seconde meer uit het oog. Na de break aan het monument van de Christmas Truce vervolgen we onze weg over de resterende Plugstreets en snijden we de Heuvelzone aan avec le vent en poupe. Een nieuw blik kopmannen wordt opengetrokken en Mathijs en Simon zorgen voor een stevig en snedig tempo over berg en dal. De ritorganisator heeft nog voor een verrassing gezorgd met een klassevolle bevoorrading ten huize Babydoc in Geluveld, de betere rally waardig met frisdrank en versnaperingen à volonté. (zie foto's) Oud wielerkampioen Pieter en wereldkampioen U8 Jack vergezellen het peleton na de hervatting tot in Dadizele waarbij er vlot snelheden van 36 km/u worden gehaald. Na de Kezelberg krijgen we nog eens een ouderwetse finale met een ware ploegentijdrit op hoger, veiligere en zichtbaarder niveau dan de avond ervoor in Barcelona. Na Arne tegen aftekening afgeleverd te hebben in Moorsele bollen we moe maar gelukkig Heule binnen, mooi sportief ritje aan een aangenaam tempo zonder verdere incidenten en in een stralend zonnetje. 95km aan 26.4 gem en 461hm. President
Verslag van de rit naar St-Sauveur op 20 augustus 2023
Saint-Sauveur …. Een rit, geboetseerd en gebeiteld door Mathijs, heeft zich in geen tijd ontwikkeld tot een klassieker waarvoor iedereen nederig zijn petje en fietshelm afdoet. De rit staat voor mooie vergezichten, unieke baantjes vol kiezel die alleen onze Waalse broeders kunnen in elkaar flansen en hoogtemeters die zelfs door onze hoogtemeterspecialist Geert met een ‘welverdiende 9’ worden gequoteerd.
Voeg bij dit mooi traject een schitterend weerbericht en je begrijpt dat we over bovenste beste troeven beschikten om Tinekesvrienden in grote getale te mogen verwelkomen aan onze alom gekende startplaats. En toch … slechts 6 mensen aan de start. Een grondige analyse werd verricht en er waren drie elementen die meespeelden: ten eerste is er het sterke reis-DNA van onze leden: Baskenland, Ardennen, …. Velen voelden het kriebelen en wilden andere oorden verkennen (groot gelijk!). Daarnaast is er nog steeds onze gekwetstenboeg en is het wachten op eminente leden met letsels ergens tussen kop en teen waarvan we hopen ze toch nog dit seizoen terug te zien. En er was nog een heel speciale derde reden …
Wie niet aan de start stond, was onze eigenste president maar die was voor één keer niet op reis en had protocollaire doch hoogst aangename “verplichtingen”. Nee, deze zondagmorgen geen clubuitrusting maar wel een sjiek kostuum en das (misschien moeten we eens denken aan hemden om Jean-Marie Pfaff-gewijze onze clubnaam op de kraag te laten plaatsen) en dit om zich te presenteren op het festijn georganiseerd door ons ander clubicoon Mark. Hij vierde zijn 40ste, jawel je leest het goed, 40ste huwelijksverjaardag met zijn Veerle. En er is voor Mark dubbele winst: naast zijn 4 decennia onvoorwaardelijke liefde is Veerle sinds kort op pensioen en derhalve kunnen ze nu voor het eerst 24u/24u van elkaar genieten !!! Je zou voor minder een feest geven. In elk geval namens onze Club een welgemeende 40-voudige proficiat aan Marc en Veerle ! !
Voeg daarbij nog dat Kevin pas op de aller-, allerlaatste minuut aanwezig meldde. Na zijn langdurige verblijf in Botswana en Namibië vond men het aan de grens hoogst verdacht dat iemand met een Europese achternaam, Wittewrongel begot, de oversteek wou maken naar Europa. Daarom diende hij eerst zich te melden bij de dienst vreemdelingenzaken en diende hij bewijs aan te brengen van zijn integratie in Europese en Belgische middens. Uiteindelijke bewijsvoering kon gevonden worden in onze eigenste blog alwaar zijn naam regelmatig terug te vinden is en zo kon hij ongestoord ons landje weer binnen. Omdat ze onze blog zo interessant vinden, loopt er trouwens voor het ogenblik een vraag van de Namibische autoriteiten om wekelijks een vertaling van onze avonturen ter beschikking te krijgen.
De geringe opkomst kon de pret niet drukken en voor we het wisten werden we ondergedompeld in golvende parcoursen, unieke vergezichten en verorberden we hoogtemeters bij de vleet. En wanneer je dan onwillekeurig begint te denken aan een enig mooie dag, ja dan roept Murphy zich geroepen om weer eens tussen te komen.
Nadat Patrick verleden week de trofee veroverde van ‘den deurstuuk van het jaar’ liet nu zijn voorband het afweten. Ja dat komt ervan als je de week ervoor verklaarde dat je in tijden geen lekke band kreeg …. Nu, ondertussen zijn de technische vaardigheden van Patrick voldoende gekend om te weten dat deze herstelling in geen tijd afgehaspeld werd en ondertussen profiteerde Kevin ervan om een plaspauze in te lassen. Blijkbaar heeft zijn drieweken durende blaastraining in het buitenland nog niet de gewenste resultaten opgeleverd.
Terwijl de zon alle registers opentrok was het ook tijd voor ons om het echte werk aan te pakken en wisten we dat vanaf Frasnes-Les-Anvaing een gepeperde helling ons stond op te wachten. Gesneden koek voor Mathijs, Kevin en Xavier om deze te bestormen.
Op ‘Saint-Sauveur-platse’ werd een korte break georganiseerd en werden alweer én belangrijke weetjes uitgewisseld én belangrijke zaken geconstateerd. Zo werd een boompje opgezet over priapisme en kreeg iedereen de kans om relevant wetenschappelijke kennis over dit onderwerp op te doen. Daarnaast werd ook een belangrijke boom opgezet over het al dan niet moeilijke toiletbezoek tijdens het begin van een verlofperiode …. Daar had Kevin echter totaal geen boodschap aan … die had een openbaar toilet gespot en kon niet aan de verleiding weerstaan om die pot verder te vullen en eigen darmen te ledigen. De opluchting was tot ver buiten de gemeente hoorbaar. Blijkbaar heeft Piet op de Catsberg onbewust voor een nieuwe trend gezorgd binnen ons peloton.
Snel werd nu de steven gericht naar de Karnemelkbeekstraat en ook deze helling werd al bij al vlot verteerd en had iedereen reeds de terugweg in gedachten tot ondergetekende zijn duit in het zakje deed en de vermaledijde uitroep ‘plaaaaat’ moest rondbazuinen. Maar Cruijffs gezegde ‘ieder nadeel heb zijn voordeel’ was hier meer dan ooit van toepassing. Het onheil geschiedde vlakbij wielercafé ‘De oude hoeve’ alwaar de leden tijdens het herstel zich te goed deden op een schaduwrijk gezellig terrasje aan een frisdrank en waar zelfs fietsgerief aanwezig was om herstellingen uit te voeren. Derhalve werd ter plaatse de trofee uitgereikt van ‘mooiste plaats om plat te vallen’.
De terugweg was een klassieker en werd er een heel, heel stevig tempo aangehouden om onze verloren tijd in te lopen. Op die manier stormden we richting Kortrijk en voor het we wisten, was ook deze rit rijp voor de historieken. Dank Mathijs voor dit mooi traject en proficiat aan iedereen (Mathijs, Xavier, Kevin, Geert, Patrick, Yvan) die deze zware klus tot een goed einde bracht. We reden immers 95 kilometers aan een gemiddelde van 26,7 per uur en verorberden 705 hoogtemeters.
Afspraak zondag voor de beruchte Plugstreets onder aanvoering van onze voorzitter. Start om 8 uur!
Yvan
Verslag van de rit "dwars door Pays des Collines" van 13 augustus 2023
13 augustus, Kortrijk congé loopt zoetjesaan op zijn einde en dat zien we in het rennersdorp: 8 avonturiers melden zich aan voor een nieuwe aflevering van Reizen Geert. Waar zijn de Tinekesvrienden zoal op reis geweest vraagt U zich af? Wel het antwoord is simpel: Van Afrika tot in Amerika en vanop de Himalaya tot in de woestijn.... Echte globetrotters die Tinekesvrienden. Stipt om 7u30 trekt het peleton zich op gang voor een zesbergenprijs, zo leert ons de Garmin op basis van de doorgestuurde GPX-file , wat een hoogtechnologische club zijn we toch nietwaar. Geert was een prima student in de richting aardrijkskunde-meetkunde en zo weet hij als geen ander dat de kortste afstand tussen 2 punten een rechte lijn is. Hij kiest voor het Guldensporenpad richting heuvelzone en zo komen mooi opgewarmd na 31km al aan in het tweetalige Ronse en beginnen we te smullen van al het voorziene lekkers. We krijgen als amuse-bouche de helling van de Maquisstraat onder de wielen geschoven, een tweetrapsraket met een piek van 11%. Iedereen verteert vlot het eerste klimwerk en we genieten van de natuur en het prachtige vergezicht. We bollen Walloniê binnen en noteren de borden Ellezelles en Flobecq. Onze kopman kiest voor een mooi en lang stuk Ravel, dit zijn oude spoorwegbeddingen omgevormd in fietspaden in Zuid-België. We snijden dwars door een eeuwenoud oerbos (zie foto) met mytische hutten en versieringen, indrukwekkend!!! Na de Bruyere , 2de helling van de dag loopt het echter mis met onze leider in het Bergklassement Xavier die plots last heeft van acute rugpijn. Collegiaal wordt onmiddellijk gepolst naar de oorzaak: Blz 45 van de Kamasutra in combinatie van een irritante mug? Het antwoord is simpel, zijn rugspieren kunnen de kracht van zijn billen en kuiten niet meer aan en gaan in staking. Xavier rijdt vanaf dan met een wattbegrenzer, kan zijn energie niet meer kwijt en hangt continu aan de rekker en aan de staart van de meute. De mooie krinkelende landelijke wegen en vergezichten over Di Rupoland volgen elkaar in recordtempo op en het is voor de andere 7 Tinekesvrienden puur genieten geblazen. Waar blijft reizen Geert dit toch uithalen vragen we ons af. Voor de eerste maal in de Tinekesgeschiedenis fietsen we Everbeek binnen en beginnen we aan de terugweg. Na een spectaculaire afdaling vol haarspeldbochten wacht La Houppe, de langste helling met een top op 138m boven de zeespiegel. Boven net voor Chalet Gerard (niet te verwarren met Chalet Reynard voor de kenners) houden we onze pitstop. 2 lokale mormels houden ons gezelschap en de groepsfoto wordt genomen tussen 2 reuzendildo's, zie hieronder. We zijn den 13e en we zullen het geweten hebben. Net over de grens met Vlaanderen staat Murphy ons met een vette grijns op te wachten. Eerst bonkt Patrick in een put (lekke band wordt snel hersteld) en enkele kilometers verder knalt Piet in de steile afdaling van de Steenbeekberg in een immense holte in het wegdek met een ferme doorstuk tot gevolg. De schade is niet te overzien want ook zijn velg is getoucheerd. Een verse binnenband steken is geen oplossing , moet Piet de strijd staken? De creativiteit en oplossingsgerichtheid van de Tinekesvrienden kent echter geen grenzen. Een sympathieke buurman leent ons een bektang en handige Patrick die Metaal-Latijn met specialiteit Spaans heeft gestudeerd plooit de weerbarstige velg weer op zijn originele plaats, een origineel staaltje van vakmanschap!!!(zie foto) Geert loodst ons verder door de prachtige Vlaamse Ardennen met nog enkele kuitenbijters. Ondertussen is de zon erdoor gekomen en is het zalig fietsen en genieten. We hebben heel wat tijd verloren bij de reparaties en spoeden ons richting Heimat maar Murphy wil ons nog geen vrij spel geven. In Anzegem raken we verzeild achter een optocht van oldtimer tractors die aan een slakkengangentje den Tiegemberg bestijgen om Zuhal Demir te pesten met nog wat extra stikstofuitstoot. We bemerken good old Franky Dury aan het stuur van zijn oud functievehikel, wat een gemist talent toch voor de boeren. De finale speelt zich af langs het kanaal in Stasegem en we zijn ooggetuige van een miraculeuze genezing! De zon, warmte en hitte heeft de lumbago van Xavier verdreven en hij neemt de kop aan een verschroeiend tempo. Ook de brug over de Leie knalt hij als vanouds over, heeft hij die rugpijnen nu gefaket of wat? Als afsluiter krijgt hij nog goeie medische raad van zijn vriend Diederik om toch maar wat suppositoirs te laten steken want die werken sneller. Na een sublieme atletische sportieve rit bollen we Heule binnen, de lofwoorden voor de ritarchitect zijn meer dan terecht, merci Geert voor zoveel moois. 104km aan 25.6 gemiddeld en 820hm.
President
Verslag van de rit door weer en wind naar Cats- en Zwarte Berg op zondag 6 augustus 2023
Zondagmorgen 6 augustus rond 6.30 uur: een blik naar buiten laat het ergste vermoeden. Donkere wolken geven je een onzalig gevoel en de gierende wind zorgt voor weinig fleurige vooruitzichten. Maar ….. daartegenover staat de melding de avond ervoor van onze president/ meteoroloog die verklaarde dat het slechts zou regenen tot 6 uur ‘s morgens en dat de volgende buien er pas zouden komen rond 12 uur ’s middags. Ervaring leert ons sinds jaren de dat de weervoorspellingen van Martin van die aard zijn dat we al moeten teruggrijpen naar Armand Pien om iemand te kennen van dit niveau. Dus besluiten we maar om er op uit te trekken…..
Aan het kasteel van Heule ontwaren we slechts 5 Tinekes: het slechte weer en Kortrijk congé die talrijke leden gebruiken om fysiek en mentaal opnieuw aansluiting te vinden bij onze geliefde club, zijn de voornaamste oorzaken. Slechts 5 leden aan de start maar op dergelijke momenten worden echte mannen van mietjes gescheiden, zien we het onderscheid tussen echte Flandriens en saloncoureurs, wordt het kaf van het koren gescheiden, komt de olie bovendrijven, …. kortom een elite gevormd door Martin, Piet, Diederik, Xavier en ondergetekende tekenden present voor deze letterlijk stormachtige rit.
Martin waakt als voorzitter over zijn leden als een klokhen over zijn kuikens en bood gezien de weersomstandigheden een alternatieve rit aan naar Klerken maar dit voorstel werd vriendelijk doch vastberaden door de leden naar de prullenmand verwezen: we wilden en zouden de oorspronkelijke rit naar de Cats – en Zwarte berg afwerken ! Dat de parcoursbouwer niet aanwezig was, werd zelfs niet in overweging genomen. Dank zij Geerts doorgestuurde gpx-file zouden wij de ruim 100 km afwerken, en geen regenbui, geen storm of wat dan ook zou ons tegenhouden ! Zelfs voor de buitenstaander was het zonne (???) klaar: hier stonden vastberaden atleten aan de start !
En het moet gezegd, de rit begon niet alleen onder een dreigend wolkendek maar ook onder een slecht gesternte: amper gearriveerd in Moorsele of een lekke band werd door Yvan gesignaleerd. We waren amper vertrokken…... Maar de herstelling werd doorgevoerd en het moreel front bleef onaangetast. We wilden doorgaan en onder het motto “Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur ….” ging het richting Heuvelland. Felle tegenwinden brachten een waar Gent-Wevelgemgehalte naar boven en gelukkig konden we rekenen op sterke beren om beurtelings de kopbeurten voor hun rekening te nemen.
Bij wijze van verwelkoming werden bij het aansnijden van de heuvelzone getrakteerd op een mooie regenboog, dit op één van de schaarse ogenblikken dat de zon haar opwachting maakte.
Na ongeveer anderhalf uur gebeuk tegen de wind, trokken we schreve over en gingen we de internationale toer op. Frankrijk was duidelijk blij een ploeg als de onze te mogen verwelkomen. Maar veel tijd om te genieten was er niet want daar doemde de Catsberg op. Xavier bestormde die Vanderpoelgewijze maar de anderen verteerden ook moeiteloos deze heuvel als ware het een molshoop. Wind en hellingsgraden kregen ons niet kapot.
Op de Catsberg was een pauze voorzien maar deze veranderde al snel, niet in een “red alarm” maar wel in een “brown alarm”. Piet had immers last van een enorme aandrang door impulsen die vanuit de dikke darm naar meer oppervlakkige niveaus worden gestuurd waardoor hij zelfs bereid was om zijn fiets te ruilen voor het gebruik van een toilet. Inspectie ter plaatse leerde ons dat op de Catsberg nergens een oplossing kon gevonden worden maar ook inzake oplossingen voor urinaire en fecale problematieken bleek onze voorzitter van goudwaarde. Hij kende een zaak wat verder afwaarts …. en dat bleek ook te kloppen. De herberg “La maison de la commune” was open en terwijl Piet van een hemelse aflaat genoot, genoten wij van een kop koffie. “La maison de la commune” is een waarachtige aanrader; de tijd heeft er zowat 100 jaar stilgestaan (zie foto hieronder). We kregen koffie uit al verschillende types tassen, vliegen worden er nog gevangen met zo’n lint met lijm, je kunt er eieren van de boer (zijn kippen) krijgen tegen 0.25 € en de cafébaas verklaarde dat zijn vrouw in het café zelf geboren (en gemaakt ????) werd. Kortom een stukje folklore dank zij Piets darmperikelen wiens gezicht na het toiletbezoek er stukken beter uitzag.
Maar niet getreuzeld want ook de Zwarte berg, de Mont Noir, wachtte ons op: ook daar bewees iedereen zijn hoog sportief kunnen. Ondertussen waren we aan de terugweg bezig en konden we eindelijk genieten van wind in de poep. Voor Piet een tweede genoegdoening voor deze gevoelige plek op één voormiddag …. Door de sterke rugwind werd de terugweg aan een hels tempo dat steeds tussen de 30 en 40 km per uur bedroeg, afgewerkt.
Een hoogstaande rit onder helse Gent-Wevelgemomstandigheden kan op deze manier aan ons reeds uitgebreide palmares toegevoegd worden. 5 moedige mannen weken niet voor enkele regendruppels, gierende wind, frisse weersomstandigheden en werkten 105 km af aan 25.9 per uur en overwonnen niet minder dan 829 hoogtemeters. Dank eveneens aan de parcoursbouwer Geert: je had er moeten bij zijn !!!
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)