Verslag van de verkiezingsrit naar Torhout op 26 mei 2019

Op deze hoogdag van de democratie waarop iedereen zijn gedacht kan doen achter een klein gordijntje met de onderbenen goed zichtbaar (een beetje als de toiletten in de scholen 40 jaar geleden) kwamen toch 14 Tinekesvrienden en sportbestuurder afgezakt naar Heule voor hun wekelijks hoogtepunt.

Geen spoor te bekennen van onze materiaalmeester/ hoofdredacteur/ kandidaat Nobelprijs Letteren en literatuur: die had een weekje vakantie aan Zee geboekt samen met vrouwlief. Naar verluid wil hij de traditie van de Postmannen en het regelmatig nemen van verlof zich ook eigen maken…

Ondanks het feit dat het feest van de verrijzenis al een tijdje achter ons ligt, toch twee mensen aan de start die we niet verwachtten maar die ons bijzonder plezier deden. Er was nonkel Marc, die ondanks een schouderfractuur er toch weer bij was en er was Dirk, de man die ondanks een niet geringe ingreep alle medische prognoses voorbijsnelde en aan de start stond voor een weliswaar beperkt deel van de rit. Tof dat jullie er weer bij waren!

Daarnaast leerden we ook dat onze plaatselijke apotheker tot veel in staat is om toch maar aan de start te komen van onze ritten, zelfs tot (ik citeer) “nen collega in het gat steken om toch maar te kunnen rijden”. Bij deze vraag aan iedereen, moest je ergens nog een apotheker (meestal herkenbaar aan witte schort) in een gat zien zitten, deze er onmiddellijk uit te trekken.

Voor de voorzitter was het een hectische rit: nog maar pas gestart kreeg hij een sms van Rutten waarbij ze ons bedankte om op deze zondag in het blauw rond te rijden, kreeg hij bericht van Crombez dat deze gezien de slechte peilingen best kon leven met de rode bandjes op onze mouwen en belde Van Grieken dat onze zwarte broeken zeker en vast een zwarte zondag voorspelden…. Maar er kwamen ook negatieve berichten: de CD enV was kwaad omdat er geen oranje op onze truien te zien was…. Dit werd vakkundig gecounterd door onze voorzitter die antwoordde dat wij speciaal voor Hilde naar haar thuishaven Torhout reden als groots eerbetoon. Terstond was het stil aan de overkant want weinigen kunnen zeggen dat ze die eer te beurt vielen. Het kwaadst van al was echter de kleine maar vinnige dame Almaci die onze voorzitter doorheen de GSM bijna van zijn fiets riep. Nergens ook maar enig spoor van Groen en dan nog een auto die achter de fietsers aan reed… Op de vraag van de voorzitter om na de verkiezingen de elektrische bus van Groen te mogen gebruiken als vaste volgwagen, volgde helaas een klassiek politiek antwoord’ “ik wil dat nu wel gunstig adviseren maar het is niet de gewoonte van politici om ook na de verkiezingen zich aan hun beloftes te houden”……; gelukkig kon zij er nog vrede mee nemen dat we een fietsclub waren en geen motocrossbende. Er wordt nu overwogen om als club ook een klimaatbijdrage te leveren en vanaf volgend seizoen de sportdirecteur te laten meerijden met een bakfiets in plaats van een auto. De driehoek die nu op het dak staat zou dan in een weliswaar lichtere uitvoering gemaakt worden en dan op het hoofd van de berijder van de bakfiets gemonteerd worden.

Ondertussen vervolgen we onder leiding van Kevin onze weg richting noord waarbij we geholpen werden door een aangenaam rugwindje en dit samen met de opkomende zon gaf ons allen een leuk gevoel. Voeg daaraan nog toe een leuke halte met een mooi culinair aanbod van Matthijs en zoon (bedankt!) en alles was aanwezig om opnieuw te spreken van een geslaagde zondagvoormiddag.

Ondertussen leerden we nog dat de regio Menen-Wevelgem in extremis nog voldoende mensen gevonden had die kunnen tellen en dat Kevin tot deze steeds schaarser wordende groep behoorde. Tinekesvrienden kunnen niet alleen fietsen maar ook tellen en op die manier hun grote burgerzin bewijzen.

Op de terugtocht kregen we een fikse “wind op kop” te verwerken maar de hoge graad van fysische paraatheid zorgde ervoor dat deze opdracht probleemloos door iedereen werd afgewerkt.

En voor de rest een prachtige rit voor de fietsers maar één grote ellende voor de verslaggever, met name dat er nog weinig of geen ophefmakende zaken gebeurde. Eén zaak was echter zeker: dit was opnieuw een mooie rit en een prima zondagvoormiddag.

Eens in Heule aangekomen, spatte het peloton uit elkaar en dacht iedereen aan de volgende taken die op korte termijn nog moesten afgewerkt worden: aperitieven en zich dan achter het gordijntje verschuilen om “voor de goeie te stemmen”.

90 kilometers werden aan gemiddeld 27.3 km/u verteerd.

Yvan

NVDR: herbeleef deze rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3689023496

Sfeerbeelden van de verkiezingsrit naar Torhout op 26 mei 2019

Verslag van de regenrit van 19 mei 2019, memorial Joseph Morel Heule-Kwaremont-Heule

Het was bij het ontwaken een beetje koffiedik kijken hoe de meteorologische omstandigheden zich zouden ontwikkelen. De regen tikte zachtjes tegen het raam, buienradars lieten afwisselend wolken en blanco zones over het scherm glijden, maar 1 feit was zeker : de benen jeukten om er tegenaan te gaan in de memorial Joseph Morel onder de regie van Jan en Simon.

Ten Koetshuize lag er om 7:50 nog heel desolaat bij tot plots onze gemotoriseerde clubgps in wieleroutfit zijn opwachting maakte. Zijn carbonnen ros had hem jankend gewekt en gesmeekt om niet van stal gehaald te worden want het zou ongetwijfeld “stront” regenen. Mark, de goedheid zelve,  bedekte zijn marteltuig met de mantel der liefde en trok naar de start met in zijn achterzak de onheilsmare dat het de hele ochtend pijpenstelen zou regenen. De MM, een analfabeet in gps-en buienradartoestanden, hoorde het in Charleroi donderen en beloonde onze president-fondateur alsnog met 10 startpunten.

Terwijl ons deelnemersveld aangevuld werd met Simon, Jan, Kevin, Gerd en gastarbeider Bijn speelde Arne advocaat van de weerduivel en voorspelde een minimale 40% neerslag in de omgeving van Ronse. Ge moet juuste nen advocaat geloven! David van zijn kant wist al van bij de seizoenstart dat het op 19 mei gezelliger toeven zou zijn achter het stuur van de volgwagen : pro-activiteit om u tegen te zeggen!

Wat er ook van weze, we lieten ons niet van de wijs brengen en vertrokken met 14 benen onder een droge hemel voor een fietsavontuur richting slagveld van de Ronde. Simon, Kevin en Jan zaten aan de tempoknopkes en hadden die zodanig fijn  afgesteld dat het een plezier was om in hun zog te volgen. Gerd haalde ter hoogte van Stasegem dé acrobatentoer van het seizoen uit : plots stuurloos vanwege een gecamoufleerde put in het wegdek, drinkpul die daarbij de wijde wereld insprong en Gerd die  miraculeus  en Sagansgewijs overeind bleef : jawadde dadde, spektakel van de bovenste plank en we waren nog maar amper vertrokken!

Ondertussen werden de hemelsluizen lichtjes opengedraaid en liet de malse regen ons genieten van een zeer zuurstofrijke atmosfeer : sport op zondagmorgen, het blijft iets hebben. Heuvelend en keuvelend gleden de kilometers onder de vochtige wielen en langzaam maar zeker staken de eerste echte  hoogtemeters de kop op : de spinnijdige Kluisberg testte een eerste keer de benen. De steile afdaling deed de remblokjes smelten als boter voor de zon maar gelukkig konden we daarna weel volop genieten  van rembesparende hoogtemeters : terwijl onze superatleten Simon en Kevin kozen voor de Oude Kwaremont en de Paterberg deed de rest van het dunne peloton een nieuw Kwaremontje met rendez-vous  op de Paterberg, dak van de etappe waar David ons trakteerde op een verdiende pitstop. Bedankt David!

Gezien de natte staat van het wegdek  konden we het als rasechte Flandriens toch niet maken thuis te komen zonder één lekke band. Kevin had dat goed begrepen en voegde een snuifje sensatie aan zijn leegloper toe : zo goed als plat de Paterberg omhoog klauteren, wie doet beter? De paparazzi smulden als vanouds van zoveel fietsheroïek en schoten het ene plaatje na het andere. Tot overmaat van ramp diende Kevin nog eens zijn ingewanden te ledigen (vroeger smeet men enkel de drinkpulle weg om met een zo optimaal mogelijk gewicht naar de sprint te gaan) op de flanken van deze gevreesde helling. Hij herstelde daarmee niet alleen de eigen darmflora maar ook de fauna en flora van de plaatselijke natuur. De boeren zijn hem uiterst dankbaar en nodigden onze TripAdvisor nu al uit voor een bisnummer volgend jaar.

Inmiddels waren de regengoden Veekaagewijs volledig ontketend en kieperden ze bakken hemelvocht over onze geteisterde lichamen. Het getok op de helm doorstond de vergelijking met automatisch mitraillettegevuur, de benen glommen van het zachte water, het tandengeknars nam toe  en de ogen stonden op een Maleisische spleet. De Apocalyps was dichtbij.

De Tiegemberg geselde dan nog eens kuit- en dijspieren, wat kan het Flandrienleven toch mooi zijn. Blij, fier, gezond en volgetankt met de puurste zuurstof kwamen we aan den arrivé. Bedankt Simon en Jan voor de weergaloze rit! Bij de thuiskomst werden we gelauwerd in de orde  van het waterkieken.

81 km, 590 hm en 25,5 gem.. Tot zondag, let op : gewijzigd startuur 7:30!!!!!!

Red Philip

Heroïsche, dramatische sfeerbeelden van de regenrit van 19 mei 2019, er op klikken om te vergroten

Prachtige foto, let op de non-verbale communicatie, de ene ziet er al happyer uit dan de andere...

Verslag van de rit op verplaatsing uit Deinze richting Zottegem en Zwalmstreek

11^de rit van het seizoen al en onze kalendermaker alias TripAdvisor had voor de gelegenheid zijn troepen op verplaatsing gestuurd. Start en aankomst in Deinze waar Weba resideert en huizen decoreert. Gelukkig hebben wij met Mark een president-fondateur, clubgps en nog zoveel meer in huis die dergelijke uithuizige activiteiten overgiet met een ongeëvenaard architecturaal topsausje. Toppers presteren doorgaans beter op verplaatsing. Deze waarheid als een koe hangt sinds gisteren in spreukvorm boven de fanshop in het Regenboogstadion.

De weg naar onze startplaats was niet van gevaar ontbloot : zo moest er ter hoogte van Waregem uitgekeken worden voor een kletsnat en glibberig wegdek. Waren het Zultse tranen van verdriet  of Kortrijkse waterlanders van euforie die hiervoor verantwoordelijk waren? Wie zal het zeggen? Feit is dat het humeur van Fanny niet te lijden had onder de doelpuntenlawine. Arne daarentegen reed rond met een zwarte band terwijl Willy op een strategisch moment het land was uitgevlucht om te ontsnappen aan zoveel Kortrijks leedvermaak. Goed gezien van onze man met ervaring.

Iedereen had de mail van Mark goed gelezen en tekende ruim op tijd present ten einde het startuur te kunnen eerbiedigen. Het textiel rond onze toplijven werd hier en daar nog wat aangespannen, de bolides werden vakkundig in elkaar geknutseld en met Dirk hadden we het geluk een topmecanicien als sportdirecteur in de volgwagen te hebben. Het deed trouwens veel plezier Dirk  terug in ons midden te kunnen verwelkomen : de atleet in hem is erin geslaagd in een mum van tijd te herstellen van iets waar gewone stervelingen maanden over doen. Ook dat is een topprestatie. Nog even geduld Dirk en je bent weer de nieuwe “oude”!

Mark schudde ondertussen zijn gps wakker en trok het peloton op gang voor een rit op onbekende maar daarom niet onbeminde wegen. Het ene schilderij na het andere ontrolde zich voor ons gezichtsveld. De Vlaamse Primitieven zouden nogal gesmuld hebben van deze overvloed aan werkmateriaal.  Conditioneel werd er ook keihard gewerkt : daar waar de eerste rithelft nog eerder gespeend was van hoogtemeters zou er na de pitstop andere koek opgediend worden. De koek van de pitstop zelf was eveneens heerlijk , waarvoor dank aan Petra & Dirk.

Mark had alle fietsingrediënten samengebald op een zakdoek van 81 km : hoogtemeters, zwierige afdalingen en enkele manden vol met kasseien. Fanny etaleerde reeds op de eerste helling haar fenomenale conditie : ze voerde zodanig de  forcing dat niemand nog kon overnemen en bewees daarmee dat girlpower wel degelijk bestaat. Daarmee werden terzelfdertijd de medische wetten over het verschil in spierstelsel en uithoudingsvermogen der beide geslachten naar het rijk der fabelen verwezen.  Chapeau Fanny, zelfs apothekers kunnen daar weinig tegen inbrengen.

Het gedokker op de kasseien had het effect van een drilboor die rakelings naast spieren, pezen en vezels haar werk deed. Het daarmee veroorzaakte gevibreer daarentegen lokte enige controverse uit maar de dreigende metoo-zaak werd gelukkig vlug in de kiem gesmoord.

De omgeving van Nazareth, Gavere, Oosterzele en Zottegem bood ons een heerlijke zondagvoormiddag vol fietsplezier aan. Waarvoor dank aan parcoursbouwer Mark, de wisselende kopmannen Mark, Diederik, Mathijs, Geert Depoortere 2 en onze sportdirecteur Dirk.

De mama’s kregen vandaag als cadeau voor moederkesdag een afgetrainde atleet aan tafel! Proficiat aan alle mama’s!

13 deelnemers, 81 km, 576 hm en 25,6 gemiddeld.

Tot zondag om 8u!

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit op verplaatsing Deinze 12 mei 2019

Verslag van de rit naar Heuvelland op 5 mei 2019

Het zijn tegenwoordig turbulente klimatologische omstandigheden die de weerkaarten niet enkel dooreenschudden maar ze ook bijzonder onvoorspelbaar maken. Dit is evenwel zonder Meteo Tineke gerekend want ons weerstation laat zich niet zomaar dribbelen en liet nog maar eens de vetbetaalde vrouw-en weermannen met het schaamrood op de wangen achter :  vochtloze temperaturen tot 11 gr, koude ochtend. De wind werd als verrassingsact achter de hand gehouden, het moet toch nog een beetje spannend blijven.

Toch was het afwachten hoeveel Tinekevrienden zich aan de inschrijvingstafel zouden aanbieden. Petra versloeg alle mannen en haalde als eerste haar rugnummer af. Haar herstellende coach en echtgenoot Dirk stuwt zijn Petra fietsgewijs vooruit : klasse! Druppelsgewijs vulde ons vipdorp zich verder met afgetrainde atleten (sommige buikspieren lijken wel overontwikkeld) , de MM zag uit al zijn ooghoeken fietsers verschijnen en noteerde x-jes alsof zijn leven ervan afhing. We klokten af op 13 leden, het lievelingsgetal van een zekere Murphy. Als dat maar goed kwam!

Een beteuterd kijkende  Benny Buffalo had de dirigeerstok van de sportdirecteur in de hand terwijl Joost als ritarchitect de parcourstouwtjes stevig  in handen hield. Benny  was voor de allereerste keer in zijn supportersbestaan overtuigd van het feit dat een mens deze dagen liever een “kakker” dan een Buffalo genoemd wordt. Als ervaringsdeskundige leven we mee met zoveel voetbalverdriet.

Het zou en het moest gebeuren, zo geschiedde het ook : aan kilometerpaal 13 (!) werd Red Philip het slachtoffer van een rasechte “crevaison”. De 13 x-jes waren nog niet droog op zijn perkamenten inschrijvingsdocument of daar was die vermaledijde Murphy al! Tot overmaat van ramp begaf de onverlaat zich nog eens ongemerkt richting Joost die van pure ellende een fietspirouette maakte en onzacht in aanraking kwam met een keiharde moeder aarde. Enkele blasfemische krachttermen verder was het leed evenwel geleden en kon het peloton zijn weg vervolgen.

Onze ritarchitect bleef geviseerd en blies nu aan kilometerpaal 25 alle lucht uit zijn voorste luchtkamer : plat en sportdirecteur Benny opnieuw vol aan de bak! Alsof dit nog niet volstond diende de MM enkele tellen later opnieuw voet aan  de grond te zetten met een onwillig achterwiel en besefte Joost dat hij vooraan remloos door het pittoresk landschap aan het ploegen was. Wat een miserie, wat een ellende, wat een Murphyiaanse toestanden! We gaven evenwel niet af en in Hollebeke wachtte ons een oververdiende pitstop (waarvoor dank aan Benny) en cumuleerde onze onderbetaalde TripAdvisor zijn taak met die van de MM die als ambtenaar liever toekijkt hoe zijn medemens intensieve arbeid verricht.

We verlieten Hollebeke zoals een mol zijn hol verlaat en maakten verder kennis met een heerlijk glooiend landschap dat door de hevig in het nadeel blazende wind zwaarder uitviel dan verwacht. Clubgps Mark begon halvelings tussen zijn kader te hangen en bleek zijn bacchanaal van daags voordien maar niet te kunnen verteren. Piet zette onze poids lourd nochtans meermaals uit de wind maar de regerende kampioen verliet na 50 km de fietsarena en besloot als extra training alleen huiswaarts te fietsen. Karakter op 2 wielen heet zoiets! Deelnemers van 13 naar 12 dus en met Mark verdween meteen ook Murphy uit onze gelederen.

Locomotieven Kevin en David bleven maar uit hun onuitputtelijk energiereservoir krachten opdiepen en hielden zo de door de wind felbelaagde Tinekestrein netjes op de sporen. Wat een prestatie! In de finale werden er nog enkele cartouches afgeschoten met Piet, David, Kevin, Jan, Diederik, Emile, Yvan en  Xavier in de hoofdrol.

Hard fietslabeur dat de conditionele paraatheid van onze troepen opnieuw naar een hoger niveau heeft getild. Moe maar gelukkig reden we Heule, het Mekka van de wielertoerist, terug binnen.

Fantastische rit waarvoor dank aan Joost en aan onze formidabele en onvermoeibare kopmannen. 80 km, 26,2 gem en 380 hm. Tot zondag voor de rit op verplaatsing! Parcoursbouwer Mark kreeg deze week congé van zijnen baas en zal ons in de loop van diezelfde week via e-mail verder briefen.

Red Philip

Sfeerbeelden van de rit van 5 mei 2019-Heuvelland