Verslag van de rit naar Aalter op 26 juni 2022
Zondagmorgen 7u30, het is wreed kalm op Heule Platse. Geen enkele andere Heulse club voelt zich geroepen om voor dag en dauw de bedstee te verlaten voor een nieuw fietsadvontuur, de watjes... Ook in ons rennersdorp is het rustig, slechts 7 Tinekesvrienden tekenen het wedstrijdblad. Onze ziekenboeg is nog steeds overvol en de knaldrang zorgt voor een overbod aan feestjes. Oa onze gebrevetteerde verslaggever Red Philip rolde lichtjes beneveld pas om 4u in zijn bed en gaf forfait. Wel aan de start is de President, terug van hoogtestage in de Ardèche, afgetraind, scherp als een bot mes en zwartgeblakerd.
Op het programma een vlakke rit richting Aalter olv niemand minder dan de Fondateur alias clubGPS. Hij heeft weer een kunststukje uit zijn Garmin getoverd en belooft meer dan 30km nieuwe baantjes!!! Hoe is dit mogelijk na die vele decennia Tinekesvrienden??? Legt hij er zelf wegen bij of wat????
We trekken ons op gang en zijn nog geen 200m ver of we worden al geconfronteerd met Severodonetske toestanden. De Zeger Van Heulestraat verblijft blijkbaar in gebombardeerde toestand en we moeten op het voetpad laveren tussen brokstukken en glasscherven, de restanten van alweer een Heuls bachanaal. Voor alle zekerheid neemt Xavier zijn carbonnen vehikel in cyclocross stijl op de schouder , gevolgd door de helft van het peleton. De eerste drie zijn echter al gevlogen, we zijn 500m ver en we tellen al 2 waaiers, we lijken wel de Streuvelsvrienden op toer....
Via een omweg bereiken we Sente en Lendeleute. Een van de hoogtepunten van de rit volgt echter in Ingelmunster, Mark fietst ons over het perron van het lokale treinstation! Enkele honderden meters volgen we de treinsporen, du jamais vu in de rijke geschiedenis van onze geliefde club! Volgende keer nemen we er de trein naar Oostende en keren met de velo were. Onze ritarchitect belooft nog enkele verrassingen en de volgende komt al snel: ne boerenwegel in gravé vol putten en plutsen, strade bianchi op Westvlaamse wijze dus.
We bollen verder richting Noorden en genieten van het prachtig landelijk en bosrijk landschap. Pittoreske dorpjes passeren onder onze bollides zoal Schuiferskapelle, Kruiskerke en Doomkerke. Na een lommerrijke passage (zie foto) is het tijd voor de pitstop aan een zandwegel van het Blekkerbos. We genieten van spijs en drank en de geluidsarme omgeving. Voor de terugreis wordt kopman Piet ingewisseld voor kopman Mathijs. Sterke Kevin zal de ganse rit het medekopwerk onvermoeibaar voor zijn rekening nemen. De terugweg via Grammene en de Mandel- en Leievallei verloopt zonder incidenten behoudens een schoudertackel tussen de 2 kopmannen bij een oriëntatiecommunicatiestoornis (nogal een woord hé). De horrorbeelden van de valpartij van 2 weken geleden doemen weer op ons netvlies op maar gene paniek, de 2 fietsacrobaten blijven mooi recht.
De finale verloopt via de fietswegen op de industriezone Kuurne en als kers op de taart schudt Mark nog een ongekende prachtige fietsdoorsteek langs het domein De Warande uit zijn mouw. Ongekend door zelfs de Heulenaars!!!
Prachtige Markrit pur sang, was 95km genieten aan 27/u gem. Dikke merci Fondateur!!!
President
Verslag van de rit naar Houthulst van 12 juni 2022
Na het weerdébacle van vorige week met als gevolg een noodgedwongen afgelasting van de rit, kregen we vandaag schitterende klimatologische omstandigheden geserveerd die ongetwijfeld garant zouden staan voor een nieuwe hoogdag in de geschiedenis van onze club. Van hoogdag gesproken : de vaders werden gevierd maar eerst zouden we nog eens tonen tot welke atletische prestaties de huidige vadergeneratie wel in staat is. We noteerden een opgemerkt wederoptreden van Joost die gerecupereerd was van een barst in de elleboog. Jo van zijn kant diende noodgedwongen verstek te geven nu het coronabeestje ook hem even in de tang houdt. Spoedig herstel Jo! Een status quo dus in de ziekenboeg vermits ook Diederik nog met lichamelijke beperkingen door het leven en de apotheek dient te stappen. Onze geletruidrager, niemand minder dan de president, kreeg nog eens een welverdiend verlof van zijn nieuwe werkgever “mypension” en maakte direct van de gelegenheid gebruik om samen met de First Lady la Douce France en het met wijn gevulde zwembad aldaar in te duiken. Dit alles gekoppeld aan een hoogtestage en Mediterraans voedsel moet ervoor zorgen dat hij nog sterker zal terugkeren om de oppergaai met hand, tand en wiel te verdedigen. Er cirkelen echter enkele aasgieren rond het gele kleinood hetgeen nog een spannend verloop van onze “competitie” zal waarborgen.
Met een elftal trokken we onder impuls van parcoursbouwer Kevin richting Houthulst, bekend van de ontmijningsbasis van het Belgisch leger en het Vrijbos alwaar de roversbende van Baekelant in de 18e eeuw vaste vorm kreeg en het vooral op eten, geld, juwelen en kleding gemunt hadden. Gezien die trawanten niet het eeuwig leven kregen, moesten we niet vrezen voor diefstal van onze bananen, bolides en onze fantastische uitrusting. Kevin en Simon leidden de debatten en zorgden voor een duchtig, spieraangedreven tempo waarbij fossiele brandstoffen en al dan niet door zonnepanelen opgewekte elektriciteit taboe waren. We halen als club moeiteloos de Kyotonormen en beperken daarna nog eens het stikstofgehalte. Iedereen content dus, niet in het minst die politieke partijen die graag alles op losse schroeven zetten en het vooral gemunt hebben op onze geldbeugel. De moderne versie van de bende van Baekelant. De sublieme pitstop was er vlugger dan verwacht en bood ons een fantastisch uitzicht op de wijdse omgeving waarbij de Ijzertoren aan de horizon opdoemde. We verbroederden ter plaatse met een politiek iets correctere club : heren en pittige dames die zich gewillig lieten opslaan in de fotogalerij van onze Tripadvisor. We hadden geen blanco contractformulieren bij , anders zou er ter plaatse hevige transferbedrijvigheid geweest zijn.
Opgewekt en vol goede moed gingen we daarna op zoek naar nog meer fietsplezier. Op een pittige kasseistrook maakte de drinkpul van Red Philip vreugdesprongetjes waarna ze van een gewisse verdwijning gered werd door Geert. Geert hield er door dit bruusk remmaneuver op zijn smartwatch een ongeval detectie aan over die zijn echtgenote in de hoogste staat van paraatheid bracht. Dit bleek echter maar de voorbode van nog meer onheil. Even verderop knalden de verraste Frederik en Joost in een scherpe bocht op een soort duiker waarbij er apocalyptische taferelen op ons netvlies gebrand werden. Hun fietsen vlogen in de lucht en hun helmen werden in mootjes gehakt tegen stenen die niet van wijken wilden weten. Onmiddellijk werd ter plaatse ons rampenplan afgekondigd : oproep ambulance en verwittiging van de echtgenotes waarbij de eega van Frederik in combinatie met Piet het fietsmateriaal zou ophalen. Een geoliede actie al sloeg dit hele gebeuren wel in de benen en zetten we onze tocht in mineur verder. Bij het ter perse gaan vernamen we dat de lichamelijke schade nog “redelijk” meevalt. Een oefgevoel al wordt het voor beiden allicht een pijnlijk ontwaken op D+1. Spoedig herstel alvast, Joost en Frederik!
95 km, 11 renners, 311 hm en 27,5 gemiddeld.
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)