Verslag van de waaierrit naar Wulvergem op 28 april 2024
Meteo Tineke had 6 dagen geleden al een pittige zuidenwind voorspeld voor de rit van heden naar Wulvergem. Blijkt dat het pittig is met 3 pepertjes, zodanig dat het KMI geel alarm heeft verkondigd voor stormwind. 12 dappere Tinekesvrienden laten zich door een windvlaagske niet afschrikken en tekenen met plezier het startblad aan de Zoeten Inval. Wind schuin tegen op de heenweg en daarom wordt een objectieve manier gevonden om de gelegenheidskopmannen aan te duiden. De breedste borstkassen moeten de waaier trekken en de door Vinçotte erkende en gekeurde meting levert als "gelukkigen" Matthias en Joost op met Siemen als eerste reserve. Het peloton trekt zich op gang en de 10 andere vrienden peddelen gezellig in de luwte van de paravang gecreëerd door de breedgeschouderde kopmannen. Onderweg luisteren we geboeid naar de Luik-Bastenaken-Luik wielerverhalen van Mathijs die de Ardennenreuzen bedwong in 167km en 2790hm (!!!) en van de Fondateur die als mobiele seingever 3x de locals Vlaamse wielermanieren leerde! Na Geluveld komen de eerste hellingen in zicht en na het vrij tempo op de Zandvoordebosklim wordt uitgeblazen en gehergroepeerd in de Gasthuisbossen waar donderdag laatst een fietsende President de wandelende Diederik en zijn lieftallige eega tegenkwam. Er wordt onmiddellijk een vers potje zever opengetrokken met als conclusie dat de gelijkenis met de bospoeper uit de één reeks "Van Vlees en Bloed" berust op louter toeval... De wind trekt ondertussen aan tot 35/u met windstoten tot 70/u maar de beresterke kopmannen geven geen krimp. Het is een zeer heldere lucht en op het plateau van Wijtschate genieten we van een enorm vergezicht met de terrils van Lens en de skyline van Parijs waar een arendsoog zelfs de gerestaureerde Notre-Dame opmerkt. De pitstop wordt gehouden in een pittoresk prieeltje aan de kerk van Wulvergem. Tijdens het nuttigen van een hapje en een drankje krijgen we het charmante gezelschap van Denise, Miss Wulvergem 1959, die zich ontpopt als fotograaf en local guide. (zie foto's hieronder) Ze strooit de wistje datjes kwistig in het rond: kleinste gemeente van Heuvelland, 240 inwoners en gesitueerd op de Romeinse heerbaan van Cassel naar Kortrijk. Ongelooflijk toch, sport en steeds hoogstaande cultuur bij de Tinekesvrienden! Parcoursbouwer Joost kan niet genoeg krijgen van het bricoleren en wijkt af van de GPS route door nog een lusje langs de Rozenberg in Ploegsteert bij te knutselen. Hij negeert alle verbodsborden richting Mesen en plots bevinden we ons midden de antiek-, brocante en overbodige briel en brolmarkt. We worden tweetalig uitgescholden door enkele rotzooizoekers en Patrick krijgt een mooi bod voor zijn ijzeren Peugeot van de vorige eeuw dat hij echter resoluut afwijst wegens te emotioneel gehecht aan zijn trouw stalen ros. De wind blaast nu in de rug en de kopmannen worden ingewisseld voor een lager BMI kaliber: Xavier en Mathijs trekken nu de kar en het tempo zakt niet meer onder de 30km/u. Voor de verandering krijgen we nog 3 buitjes over onze Fox wijnen maar door de strakke wind verdampt het vocht voor het nat kan worden. Het peloton hangt aan de rekker maar komt steeds elastisch terug samen tot de caoutchouc voor één lid toch afknapt. Red Philippe moet voor de zoveelste keer uitleggen wat de waterkansen nog zijn voor het verlengde verblijf van zijn geliefde KVK in de Jupiler League en plots beseft hij dat vandaag 28 april een zwarte zondag kan worden voor het Kortrijkse Legioen. Met de slag wordt het zwart voor zijn ogen, bleek in zijn gezicht, flanel in zijn benen en lood in zijn koerseschoenen. En neen, zijn dipje heeft niets te maken met zijn pensioenstatus waardoor hij, net zoals vele van zijn kastegenoten, nu niet meer kan trainen in de week. De meute ruikt ondertussen de stal en slaat op hol. De President en Kampioen Yvan escorteren de afgepeigerde Keizer richting heimat maar vanaf Bissegem staat hij er alleen voor. Daar neemt hij een wijs besluit: hij stapt café het Smeske binnen en bestelt Brieksgewijs 2 Rodenbachs met een geklutst ei en kapt die in 2 teugen binnen. Het herstel geschied wonderlijk en verse krachten vloeien door de vermoeide spieren van onze briljante kroniekschrijver. Als herboren springt hij op zijn carbonnen vehikel en welgezind bolt hij naar zijn Anneke. Eind goed al goed. Toch wel een heel sportieve rit met 89km en een zeer respectabele 570hm. Tot volgende week voor een nieuw Tinekesavontuur.
President
Verslag van de heroische rit Franco-Belge op 21 april 2024
Na een week waarin ons nationaal product opnieuw in de aanbieding stond, smachtten we naar een rit in droge en zonnige omstandigheden. Alle elementen waren aanwezig om die droom werkelijkheid te laten worden en we noteerden dan ook 13 Tinekesvrienden plus special Ramongguest en parcoursbouwer Kevin die zijn oude liefde nog eens extra wou uitwuiven via een last dance op Frans territorium.
Jo maakte van de gelegenheid gebruik om de aandacht te vestigen op het feit dat zijn kruis nogal laag hing in de nieuwe broek waarop Yvan duidelijk maakte dat dit gegeven vooral te maken heeft met de zwaartekracht en de leeftijd van kruis en broek. Van de weeromstuit maakte het schoenovertrek van Philippe een opwaartse beweging die dan weer te maken zou hebben met de aantrekkingskracht van de maan. Tot overmaat van ramp bleek het fluitje van de president eerder te zuchten dan te fluiten al kan dat ook te maken hebben met het feit dat het als een strop rond zijn hals hing waarbij de zuurstoftoevoer soms onderbroken werd. Woketoestanden in ons peloton, “mentalk”, rare kornuiten toch die Tinekesvrienden.
We noteerden ook het gesmaakt wederoptreden van Diederik na een onwillige spierontsteking in de bovenarm waarbij hij zodanig geïmmobiliseerd werd dat zelfs zijn broek aantrekken een mission impossible werd. Naar verluidt steeg de omzet van de apotheek daardoor spectaculair omdat hij vermomd als Schot Heule en omstreken van medicatie en goede raad diende te voorzien. We bedanken hierbij zijn chiropractor die hem met naalden doorzeefde en de pillendraaiers die erin slaagden ons geliefd lid weer vlug op de been (lees : fiets) te krijgen.
Een messcherpe Kevin nam ons meteen krachtig op sleeptouw en troonde ons via het schaamroodwitte Kortrijk mee over de Franse grens. Het moet zijn dat de buienradars daar geen Nederlands verstaan want we werden onmiddellijk getrakteerd op een peloton regensoldaten die hun waterpistolen onverbiddelijk op ons leegschoten. Hadden we shampoo bijgehad, dan konden we ter plaatse douchen. Tot overmaat van ramp kregen ze daarbij nog hulp van de windgoden maar net als Oekraïners geven ook Tinekesvrienden zich niet zomaar gewonnen. We moesten na 20 km wel noodgedwongen afscheid nemen van Geert die getroffen door een allesverwoestende waterstraal nog net op eigen kracht de thuisverpleging kon opzoeken.
Het waren ronduit apocalyptische omstandigheden waarbij onze bolides herschapen werden in witte producten. Modder en andere residuen hielden alle verwijzingen naar merk en prijs voor de buitenwereld verborgen. Iedereen gelijk dus, communisme ten top in de bakermat van de Macrondemocratie. Of was dit een zoete wraak van Poetin?
De president raadpleegde bij een prostaatstop zijn digitale assistent en die wist hem te vertellen dat een brede opklaring binnenkort onze helmen verblindend zou doen schitteren. Deze verse moedinjectie deed ons heropleven al was het nog even wachten op de verlossing. Net toen de trui van Mathieu Vanderpoel aan de horizon verscheen, klaarde alles op en kon onze voorzitter zelfs unieke beelden schieten van dit prachtig natuurfenomeen. Wat een doldwaze rit zeg!
Joost gaf blijk van een ijzeren conditie en ook Siemen en Cies wisten hun pedaalomwentelingen te voorzien van bijna buitenaardse krachten. Paulo en Jo kregen een tijdelijk hongerklopke maar kwamen telkens op karakter terug. Bij het ter perse gaan vernamen we nog dat Mathijs iedereen naar huis had gefietst in Luik-Bastenaken-Luik en Mark daar in de VIPtent zijn buikje rond at en dit compenseerde door zich te bezondigen aan de calorieverslindende sport van het gewichtheffen. Sterke prestatie van allebei waarvoor een dikke proficiat!
Ook een welgemeend woordje van dank aan Kevin die ons in terug in de tijd catapulteerde door nog eens op te treden als Tinekesvriend. Prachtige rit!
Met 13 renners waren we de helden van de dag. Elke pedaalslag is bij ons een nieuw avontuur.
85 km, 25,4 gemiddeld en 354 hoogtemeters.
Philippe
Verslag van de rit naar Molenbaix - Velaines op 14 april 2024
Bij aanvang van rit 7 konden we al meteen goed nieuws melden van het transferfront : Siemen, een telg uit de begenadigde en wielergekke familie Vanneste, zette na Matthias en Cies nu ook zijn handtekening onder een contract van onbepaalde duur en wordt zo de nieuwste aanwinst van het nog prille seizoen. De onderhandelingen over startpremies, lekke banden, mechanische problemen, toplesstubes, prijzen voor tussenspurten, hoeveelheid zweetdruppels, beschadigde kuitspieren, krampen, gekromde ruggen, longinhoud en bergklassement verliepen in een zeer constructieve sfeer en werden vlug gefinaliseerd. Over de kampioenenpremie moeten de details nog uitgewerkt worden maar volgens de gespecialiseerde wielerpers is dat een formaliteit die nog slechts enkele uren negotiatie zal vergen. Met Siemen realiseert de club na Paulo, Matthias en Fabien reeds een 4de inkomende transfer. De cel scouting blijft ondertussen alert en speurt naarstig verder naar opportuniteiten rekening houdend met de financiële onderbouw van de club. Het is in die context dat de aanwezigheid van tester Christ (ontdekt via google door Joost en duidelijk ook uit het goede wielerhout gesneden) dient begrepen te worden. Welkom Siemen bij de beste, tofste en origineelste wielerclub van Heule! We werden ook vereerd met de deelname van Hans, de drijvende kracht achter sponsor Heulius.
Electrified Mark was aan zet als parcoursbouwer en uit ervaring weten we dan dat het likkebaarden wordt en dat hij telkens nieuwe baantjes uit zijn helm zal weten te toveren. Hoe onze clubgps dat voor mekaar krijgt, is een al even groot topsecret als het fameuze Coca Colarecept.
Bij de start gaf Mark een gratis theoretische initiatie over het vervangen van een buitenband bij tubeless wielen die toch een binnenband hebben. Het is een beetje hetzelfde als een topless beha overtrekken met een normale beha : wringen, sleuren, trekken, tsjoolen om finaal te vragen naar een handleiding die dan niet blijkt te bestaan noch raadpleegbaar is op you tube. Ook Yvan blijkt expert in de materie te zijn en mag steeds geraadpleegd worden indien daarover nog vragen mochten zijn. Zowel Mark als Yvan zijn op dat vlak self made mannen en verkregen hun kennis ter zake dus door zelfstudie. Brecht van zijn kant nam met brio de rol van pechvogel van het weekend voor zijn rekening : vanwege een perforatie in de buitenband gaf de binnenband de geest waardoor hij nog vóór het zingen de kerk moest uitgaan. Of zoals Fabien het treffend uitdrukte : opgave op 85 km van de meet. Courage Brecht!
Het was meteen genieten geblazen op 2 wielen. Onze ritarchitect schuwde de inspanningen niet en met volgeladen batterijen nam hij ons al vlug mee op de heuveltjes richting in en rond Sint-Denijs waar menige zweetdruppel gefilterd door wenkbrauwen reeds een stille dood op de tarmac stierf. Heerlijke baantjes en glooiende landschappen die uitnodigend wenkten voor het afschieten van cartouches. Vermits we echter eerder in de hoek van het pacifisme dienen gesitueerd te worden vuurden we vredesduiven ipv cartouches af. Daarbij viel op dat Hans zeer lichtvoetig en stijlvol alle hindernissen vakkundig in zijn achterzak deponeerde.
In de schaduw van de Mont Saint-Aubert genoten we van een welverdiende pitstop. Wat een decor!
De 2de helft moest, in tegenstelling tot bij sommige voetbalclubs, niet onderdoen voor de 1e. Fabien voegde zelfs een snuifje spektakel aan het geheel toe door het achterwiel van Frederik te besnuffelen. Zijn mountainbike skills zorgden er echter voor dat hij ondanks een lichte pirouette toch recht bleef. Geslaagd intermezzo!
Via de Kortrijkse Provence stoomden we op naar de Zoeten Inval alwaar de clubkas trakteerde op recuperatievloeistof en menige anekdote de lucht invloog. Zeer geslaagde rit waarvoor hartelijk dank aan parcoursbouwer Mark. 85 km, 26 gemiddeld, 497 hm en 15 renners. Tot zondag voor the last dance van ex-Tinekesvriend Kevin.
Philippe
Verslag van de rit naar strook 5 van Paris-Roubaix op 7 april 2024
Nu de beste renners ter wereld collectief in een ziekenhuisbed liggen, plantte onze voorzitter de kroon op het hoofd van de voorjaarsklassiekers : Paris-Roubaix op presidentiële wijze gekruid met pikante hoogtemeters en geserveerd op een bedje van kraakverse en poerdroge kasseien. Geen gastronomisch gepeuzel, integendeel, alle ingrediënten werden à volonté opgediend. Enkele opmerkelijke starttaferelen. Voor de eerste keer dit seizoen werden onze atletische dijen gewikkeld in de korte broek vanwege een plotse temperatuuropstoot die Greta Thunberg de warme stuipen op het koude lijf jaagden. Joost had er toen al een zweetsessie opzitten want zijn bolide had tijdens een onrustige nacht alle lucht uit haar nitraatachterste laten ontsnappen met een lekke darm tot gevolg. Hij moest op een nuchtere maag meteen aan de slag, de adrenaline bereikte een kookpunt, ventielen gaven de geest, zweetdruppels sierden zijn voorhoofd maar om welgeteld 8:00:20 verscheen onze TripAdvisor gezond en wel aan de inschrijvingstafel. Geert Sioen, berggeit en notoir kasseihater, verscheen monter en opgewekt aan de start en had ter wille van enkele asfaltjeanetten een relatief kasseiloos plan B in zijn achterzak zitten. Of zoals de president het plastisch uitdrukte : we gaan in het voorgeborchte van de hel de jongens van de mannen scheiden om vervolgens onvervaard de oorlog te verklaren aan de cobblestones. Een nuchtere Jo voegde er nog aan toe dat het eerder getuigt van zorg voor de mannelijkheid door het klokkenspel niet te laten ontaarden in een uitsmijter of omelet. Daar valt natuurlijk ook iets voor te zeggen. Met het mes tussen de tanden en opgespannen spieren trokken we direct vechtend tegen de winddemonen ten strijde. Martin gaf meteen blijk van een weergaloze conditie en hakte de meteorologische tegenstand vakkundig in mootjes zodat zijn onderdanen in een zetel naar de finale konden gebracht worden. Wat een heerlijke streek is dit toch : bergop, bergaf, kasseien, putten, biljartwegen, wind op kop, wind in ’t gat, wat zon en vooral veel fietsplezier. Dit alles samengeperst op een zakdoek van om en bij de 92 km. Omdat het oog en de sups ook wat willen, besloten we om een snuifje spektakel aan het geheel toe te voegen. Enkele minder bekende kasseistroken werden moeiteloos overwonnen en tussendoor voerden we een strijd tegen Aeolus, de minder bekende god van de winden. Hoogtepunt van de rit was zonder enige twijfel de doortocht op de memorabele kasseistrook 5, Camphin-en-Pévèle. Terwijl het peloton zich opsplitste in mannen en jongens werden we op deze 1800 m lange strook volledig ondergedompeld in de Paris-Roubaixsfeer. De jongens onder ons hadden zich inmiddels getransformeerd in paparazzi en schoten het ene beeld na het andere van de echte kasseivreters alias Flandriens. Enorme ervaring, met dank aan de president! Xavier had zijn ketting bijna naar de Filistijnen gereden maar gelukkig heeft Geert niet alleen verstand van printers maar ook van fietsonderdelen zodat hij het euvel snel kon verhelpen. Dit leverde hem subito presto een eervolle vermelding op in zijn dossier net als bij zijn pro-actief plan B van bij de start. In nasleep van dit incident werd Paulo nog ondergedompeld in een gratis taalbad en weet hij nu ook wat een “gesfak” is of betekent. Na een gesmaakte aanvulling van vocht en calorieën vingen we met volle moed de terugtocht aan. Ook hier bleef het parcours geaccidenteerd en werd de voorjaarsconditie aan een stevige test onderworpen. In een pittige finale werd niemand tussen de kader ter hoogte van de derailleur gesitueerd hetgeen bewijst dat de Tinekestroepen reeds getuigen van een meer dan behoorlijke conditie. Na 92 km bolde het peloton over de meet. 10 renners, 431 hm en 25,3 gemiddeld.
Opnieuw een formidabele rit met alles erop en eraan : bedankt Martin, ’t was een meesterstuk! Tot zondag om 8u!
Philippe
Verslag van de rit naar Ieper en Flanders Fields op 31 maart 2024
Op de dag van Vlaanderens mooiste verzamelden 10 Tinekesvrienden en Siemen, broer en look a like van Cies voor rit 5 van het seizoen, deze keer richting Flanders Fields. Een door Joost vakkundig uit de cloud geplukte rit van ex-lid Simon of hoe deze club haar helden van weleer blijft huldigen. Cies verzilverde al meteen zijn gele trui en ruilde samen met Diederik de bolide in voor skilatten waarmee ze in verre regionen tegen een rotvaart hagelwitte sneeuwlandschappen ontmaagden. Dr Vogel knikte instemmend en zag dat het goed was.
Arne voegde zich als laatste bij ons gezelschap en zaaide meteen paniek door zich aan te melden met een helmmuts waarop precies Boris zat, de uit de Molenstraat ontsnapte en uit de kluiten gewassen krulhaarvogelspin! Bij nader toezien bleek het echter om het Clublogo te gaan, een soort collectorsitem dat in de vorige eeuw op hooliganachtige wijze aan een Clubfan ontfutseld werd toen Zulte nog een voetbalploeg had die naam waardig. Een langgerekte oeffffff steeg boven de Zoeten Inval uit maar dat betekent meteen ook dat Boris nog op vrije poten door het vredige Heule ronddwaalt.
Het wegdek lag er nat bij en ook dat zorgde voor enige ongerustheid : zou na de calamiteiten van vorige week de enige echte (waterschuwe) Kortrijkzaan uit het gezelschap wel komen opdagen? De sensatiepers en de paparazzi lagen al likkebaardend op de loer maar dat was zonder onze TripAdvisor Joost gerekend die nu een nieuwe en gratis dimensie aan het lidmaatschap heeft toegevoegd : leden die zich laten verrassen door droge regen worden de week nadien manu militari ten huize opgehaald en naar de startplaats geëscorteerd. Topservice!
Na de presidentiële Urbi et Orbizegen en de spreekwoordelijke bloemen uit Nedderlaaand trokken wij stipt om 8u op avontuur naar de streek die bulkt van de oorlogsgeschiedenis en bezaaid ligt met helden die hun leven gaven voor onze vrijheid. Een in topconditie verkerende Joost was bereid om dit gegeven op Pasen volop te eren en legde er dan ook van meet af aan de pees op. Het was heerlijk fietsen in een zuurstofrijke omgeving die tevens een aantal hoogtemeters verborg onder het mom van vals plat dat de spiertonus scherp stelde. Daarbij viel het op dat clubgps Mark al fluitend en met de vingers in de neus elk hoogteverschil wist te overbruggen. Mark wordt nu ook de “monsieur 100.000 volts” van de club. Zelfs bij vochtige temperaturen of regenweer dreigt er geen enkel elektrocutiegevaar. Le nouveau Mark est arrivé, hij is werkelijk zoals de wijn en zal nog velen verbazen.
Via een triomfantelijke doortocht onder de in de steigers vertoevende Menenpoort bereikten we de monumentale Lakenhallen van Ieper alwaar we een welverdiende pitstop hielden. De Garmintoestellen klokten daar af op een mooi gemiddelde van 27 km/u maar er stonden toen nog 42 km op ons te wachten met een wind die niet bepaald in het voordeel zou blazen.
Bij de herneming vond Jo zijn moment aangebroken om O.B.A. door middel van een lekke band volop in de kijker te plaatsen. Samen met Matthias slaagde hij er zelfs in extra publiciteit te vergaren door het achterwiel ostentatief verkeerd in de houder te plaatsen. Sterk staaltje marketing van de bovenste plank dat uiteraard op de gevoelige plaat vereeuwigd werd!
Joost mengde zich nu samen met Matthias opnieuw in de voorste gelederen zonder dat er enig spoor van een tempoverslapping viel waar te nemen. De wind gierde langs oren en atletische onderstellen maar kreeg geen vat op het cardiovasculair stelsel dat zonder enige hapering elke pedaalomwenteling verteerde. Er bleef onderweg zelfs nog tijd over om bewegende beelden van het peloton te schieten.
Via een vertimmerd Gullegem bereikten we opgewekt en blij Heule en waren we net op tijd om nog vóór de apéro de klokken te laten luiden.
82 km, 419 hm en 26,5 gemiddeld.
Philippe
Abonneren op:
Posts (Atom)