Verslag van de rit van 26 juni 2011 Pays des Collines
Het aangekondigde hogedrukgebied gaf weinig druk maar zat vooral heel hoog,achter een gesloten wolkendek. Toch ochtendlijke temperaturen rond de 17 graden hetgeen menig atleet inspireerde tot het showen van de zomeroutfit. Hier en daar werd een koukleum en zelfs enkele regenfreaks gespot, vestimentair een bont allegaartje dus. De Wevelgem Classic en het voorbije weekend hadden duidelijk sporen nagelaten vermits enkele grote namen niet opdaagden : champ Rambo en brother Guy,Pantani,Bernard,Petra,…De president was zaterdag van de partij in het Waalse landsgedeelte alwaar hij 2100 hoogtemeters verzamelde in Namen en omstreken. Hij verdedigde de Tentekleuren met verve,sleepte de bloemen in de wacht en mocht als tegenprestatie van het thuisfront de kusjesdame gaar bakken op de bbq. Gezien de looks van de bewuste dame,gebeurde dat naar verluidt met enige tegenzin. Joost daarentegen vierde zijn come back, ook Geert Sioen had hoogtemeters geroken en maakte eveneens zijn opwachting. SB/PM Willy huwelijkte vrijdag zijn dochter uit en koos voor de status van sportdirecteur. Proficiat Willy!
Dirk fungeerde als enthousiaste parcoursbouwer , eega Petra wist heel goed wat manlief uit de pedalen zou schudden en koos dientengevolge wijselijk voor een verlengd verblijf in de bedstee,dit tot ontgoocheling van Dorien die gehoopt had op enige steun vanuit feministische hoek. Joost was van oordeel dat zijn éénmalige aanwezigheid allesbehalve onopgemerkt mocht voorbijgaan en stuurde al na 4 km aan op een vakbondsactie door zijn voorwiel te laten leeglopen. Siddering door het lijf van Red Philip die meteen het doemscenario van vorige week opnieuw voor zijn ogen zag ontrold worden. Een uitgeputte MM liet de eer aan Franky die in een mum van tijd een nieuwe luchtkamer installeerde. Het daarbij gebruikte wielerjargon “vochtig, gat vinden ,ventiel insteken,” deed een pas ontwaakte plaatselijke bewoonster in paniek haar keuken invluchten.
Een in bloedvorm verkerende Bjorn Duthoo bepaalde aan de zijde van Dirk het strakke tempo dat ons langzaam maar zeker richting Saint-Sauveur en Vlaamse Ardennen bracht. Panoramische vergezichten waren ons deel,het glooiend landschap zette de kuiten meteen op scherp want dat dit geen gezondheidswandeling zou worden was meteen duidelijk. De eerste col vergde al meteen een slachtoffer : een snipverkouden Geert Depoortere moest op doktersbevel de bezemwagen opzoeken. De 2e hindernis van de dag deed onze Ronny stijlrijk in de graskant belanden met een onwillig achterwiel. Een nieuw achterwiel bracht even soelaas maar vervolgens staken krampen de kop op die ook Ronny veroordeelden tot de bezemwagen. Sportdirecteur Willy wist niet wat hem overkwam ,verloor het Noorden en raakte op de dool in dit onhergbergzaam heuvelachtig gebied. De MM kon gelukkig via zijn mobieltje orde op zaken stellen en een gedesoriënteerde sportdirecteur terug op het juiste pad helpen. Net voor de pitstop nog een col van 1e categorie. Hier onderscheidden SG Jacques en Red Philip zich door hun geografische kennis : een minimum aan inspanningen zorgde voor een maximaal resultaat. Als aasgieren stortte een uitgehongerd en moegestreden peloton zich op het door Willy aangevoerde proviand .Merci Willy!
De terugtocht was bezaaid met enkele flinke nepen die het kuitenarsenaal serieus aan de tand voelde.
Schitterende rit op tal van onbereden paden,pittoreske streek die de conditie van de Tinekesvrienden opnieuw wat aanscherpte met het oog op de Koningineritten die in de eerstvolgende weken zullen geserveerd worden.
103 km,16 deelnemers,26 gemiddeld. Opnieuw een sterke prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de rally van Stasegem!
Red Philip
Dirk fungeerde als enthousiaste parcoursbouwer , eega Petra wist heel goed wat manlief uit de pedalen zou schudden en koos dientengevolge wijselijk voor een verlengd verblijf in de bedstee,dit tot ontgoocheling van Dorien die gehoopt had op enige steun vanuit feministische hoek. Joost was van oordeel dat zijn éénmalige aanwezigheid allesbehalve onopgemerkt mocht voorbijgaan en stuurde al na 4 km aan op een vakbondsactie door zijn voorwiel te laten leeglopen. Siddering door het lijf van Red Philip die meteen het doemscenario van vorige week opnieuw voor zijn ogen zag ontrold worden. Een uitgeputte MM liet de eer aan Franky die in een mum van tijd een nieuwe luchtkamer installeerde. Het daarbij gebruikte wielerjargon “vochtig, gat vinden ,ventiel insteken,” deed een pas ontwaakte plaatselijke bewoonster in paniek haar keuken invluchten.
Een in bloedvorm verkerende Bjorn Duthoo bepaalde aan de zijde van Dirk het strakke tempo dat ons langzaam maar zeker richting Saint-Sauveur en Vlaamse Ardennen bracht. Panoramische vergezichten waren ons deel,het glooiend landschap zette de kuiten meteen op scherp want dat dit geen gezondheidswandeling zou worden was meteen duidelijk. De eerste col vergde al meteen een slachtoffer : een snipverkouden Geert Depoortere moest op doktersbevel de bezemwagen opzoeken. De 2e hindernis van de dag deed onze Ronny stijlrijk in de graskant belanden met een onwillig achterwiel. Een nieuw achterwiel bracht even soelaas maar vervolgens staken krampen de kop op die ook Ronny veroordeelden tot de bezemwagen. Sportdirecteur Willy wist niet wat hem overkwam ,verloor het Noorden en raakte op de dool in dit onhergbergzaam heuvelachtig gebied. De MM kon gelukkig via zijn mobieltje orde op zaken stellen en een gedesoriënteerde sportdirecteur terug op het juiste pad helpen. Net voor de pitstop nog een col van 1e categorie. Hier onderscheidden SG Jacques en Red Philip zich door hun geografische kennis : een minimum aan inspanningen zorgde voor een maximaal resultaat. Als aasgieren stortte een uitgehongerd en moegestreden peloton zich op het door Willy aangevoerde proviand .Merci Willy!
De terugtocht was bezaaid met enkele flinke nepen die het kuitenarsenaal serieus aan de tand voelde.
Schitterende rit op tal van onbereden paden,pittoreske streek die de conditie van de Tinekesvrienden opnieuw wat aanscherpte met het oog op de Koningineritten die in de eerstvolgende weken zullen geserveerd worden.
103 km,16 deelnemers,26 gemiddeld. Opnieuw een sterke prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de rally van Stasegem!
Red Philip
Verslag van de 2daagse naar de Somme, 18&190611
Relaas van de Slag aan de Somme
De parking van de Aldi werd in alle vroegte gekolonialiseerd door het groene Tenteleger (Bernard,Willy,MM,Pantani,Red Philip) aangevuld met Oostvlaams artilleriegeschut (Geert en Johan,alias de Schleckbrothers) en oudstrijder Jan. Generaal Marc bracht met zijn Annie het kanon in stelling, geëmotionneerde echtgenotes pinkten een afscheidstraan (of waren het vreugdetranen?) weg nu hun pantoffelhelden besloten hadden om met man, macht en wielen slag te gaan leveren aan de boorden van de Somme.
De weergoden dragen duidelijk de Franse nationaliteit en probeerden ons van meetaf aan in een hinderlaag te lokken : 177 km met 5 beaufort op kop en een serieuze poging om het grensgebied onder water te zetten. In 1914 kon men daarmee de Duitsers schaakmat zetten,in 2011 daarentegen moet men van verder komen om het Tinekesleger af te stoppen.
Het was beuken en afzien geblazen,Red Philip dacht in een windturbine te zijn terechtgekomen,Pantani had reeds vroeg af te rekenen met een opspelende knie terwijl Willy en de MM afgelost door respectievelijk de Schleckbrothers en Jan op kop de wind doormidden sneden. Bernard zag dat het goed was en fungeerde als speaker van dienst door kordaat te wijzen op putten en tegenliggend wegverkeer.
Gelukkig waren er Marc en Annie die van elke pitstop een waar Breugelfestijn maakten: taart,koffie,soep,bananen,stokbrood,hesp,kaas! De bananen waren erg in trek,de naam van de grootste aap houden we evenwel angstvallig geheim ten einde zijn Jane niet in verlegenheid te brengen.
Zelfs de wegen keerden zich tegen ons en bezorgden onze MM overwerk : niet minder dan 12 lekke banden in deze 2-daagse! Nog nooit vertoond,maar Geert bleef er stoïcijns kalm onder en bewees zo dat de werknemers van bpost van de stressbestendige soort zijn. Met meer dan een uur vertraging bereikten we het hoofdkwartier van de vijand,uitgeput maar met het hoofd rechtop en de natte borst vooruit. Ook hier weer een mooi gebaar van onze leiding die deze prestatie overgoot met champagne op kamer 306. Het avondmaal en de daarbijhorende alcoholvrije bieren en cocktails sloten deze harde maar geslaagde 1e dag af. Terwijl buiten een storm over de Somme raasde,laadde iedereen de nachtelijk batterijen op. De ene deed het al geruislozer dan de andere,terwijl smskes de hemel werden ingestuurd naar het thuisfront waar de echtgenotes het bed voor zich alleen (?) hadden.
Appel aan de ontbijttafel om 8u waar na het opslaan van een overdaad aan calorieën het peloton zich rond 8:45 in gang zette richting de thuishaven. Ditkeer met hopen rugwind en een schraal zonnetje dat met het schaamrood op de wangen haar excuses aanbood voor de afwezigheid op D-day. Er werden snelheden opgemeten tussen 36 en 40/uur,in enkele heerlijke afdalingen ging de snelheidsmeter zelfs tot 69/uur!
Er stak zelfs een heus lekkebandsyndroom de kop op toen iedereen bij elke stop angstvallig zijn rubber controleerde op beschadiging en luchtlekkage. Taferelen uit Comedy capers die luide lachsalvo’s veroorzaakten.
De terugrit leverde een gemiddelde van 27,2 op,sensationeel!! De enige roker in het gezelschap fietste de laatste 60 km puur op karakter,hing bergop aan de elastiek maar kreeg rug-en morele steun van dit fantastisch team zodat hij op 2 wankele wielen toch de finish haalde.
Schitterende ervaring,sterke verbondenheid, enorm veel sfeer en lachsalvo’s! Een aanrader voor elke Tinekesvriend!
Red Philip
De parking van de Aldi werd in alle vroegte gekolonialiseerd door het groene Tenteleger (Bernard,Willy,MM,Pantani,Red Philip) aangevuld met Oostvlaams artilleriegeschut (Geert en Johan,alias de Schleckbrothers) en oudstrijder Jan. Generaal Marc bracht met zijn Annie het kanon in stelling, geëmotionneerde echtgenotes pinkten een afscheidstraan (of waren het vreugdetranen?) weg nu hun pantoffelhelden besloten hadden om met man, macht en wielen slag te gaan leveren aan de boorden van de Somme.
De weergoden dragen duidelijk de Franse nationaliteit en probeerden ons van meetaf aan in een hinderlaag te lokken : 177 km met 5 beaufort op kop en een serieuze poging om het grensgebied onder water te zetten. In 1914 kon men daarmee de Duitsers schaakmat zetten,in 2011 daarentegen moet men van verder komen om het Tinekesleger af te stoppen.
Het was beuken en afzien geblazen,Red Philip dacht in een windturbine te zijn terechtgekomen,Pantani had reeds vroeg af te rekenen met een opspelende knie terwijl Willy en de MM afgelost door respectievelijk de Schleckbrothers en Jan op kop de wind doormidden sneden. Bernard zag dat het goed was en fungeerde als speaker van dienst door kordaat te wijzen op putten en tegenliggend wegverkeer.
Gelukkig waren er Marc en Annie die van elke pitstop een waar Breugelfestijn maakten: taart,koffie,soep,bananen,stokbrood,hesp,kaas! De bananen waren erg in trek,de naam van de grootste aap houden we evenwel angstvallig geheim ten einde zijn Jane niet in verlegenheid te brengen.
Zelfs de wegen keerden zich tegen ons en bezorgden onze MM overwerk : niet minder dan 12 lekke banden in deze 2-daagse! Nog nooit vertoond,maar Geert bleef er stoïcijns kalm onder en bewees zo dat de werknemers van bpost van de stressbestendige soort zijn. Met meer dan een uur vertraging bereikten we het hoofdkwartier van de vijand,uitgeput maar met het hoofd rechtop en de natte borst vooruit. Ook hier weer een mooi gebaar van onze leiding die deze prestatie overgoot met champagne op kamer 306. Het avondmaal en de daarbijhorende alcoholvrije bieren en cocktails sloten deze harde maar geslaagde 1e dag af. Terwijl buiten een storm over de Somme raasde,laadde iedereen de nachtelijk batterijen op. De ene deed het al geruislozer dan de andere,terwijl smskes de hemel werden ingestuurd naar het thuisfront waar de echtgenotes het bed voor zich alleen (?) hadden.
Appel aan de ontbijttafel om 8u waar na het opslaan van een overdaad aan calorieën het peloton zich rond 8:45 in gang zette richting de thuishaven. Ditkeer met hopen rugwind en een schraal zonnetje dat met het schaamrood op de wangen haar excuses aanbood voor de afwezigheid op D-day. Er werden snelheden opgemeten tussen 36 en 40/uur,in enkele heerlijke afdalingen ging de snelheidsmeter zelfs tot 69/uur!
Er stak zelfs een heus lekkebandsyndroom de kop op toen iedereen bij elke stop angstvallig zijn rubber controleerde op beschadiging en luchtlekkage. Taferelen uit Comedy capers die luide lachsalvo’s veroorzaakten.
De terugrit leverde een gemiddelde van 27,2 op,sensationeel!! De enige roker in het gezelschap fietste de laatste 60 km puur op karakter,hing bergop aan de elastiek maar kreeg rug-en morele steun van dit fantastisch team zodat hij op 2 wankele wielen toch de finish haalde.
Schitterende ervaring,sterke verbondenheid, enorm veel sfeer en lachsalvo’s! Een aanrader voor elke Tinekesvriend!
Red Philip
Verslagje van de rit van 190611 G-Wevelgem 80 km
Net als de grote Protourploegen zijn de Tinekesvrienden dit weekend op 3 fronten actief: de slag aan de Somme en 2 versies van de rally van Wevelgem, voorheen G-W.
Voor de start en de eerste 20km van de B ploeg kan er geen letter worden toegevoegd aan het briljant schrijfsel van Yvan Winne hieronder. De fondateur kreeg een interimcontract van het bestuur en voelde zich opnieuw President-Fondateur net als in zijn gouden jaren. Hij liep letterlijk het inschrijvingslokaal binnen en betaalde de startpremies met eigen penningen.
Over de rest van de 60km valt weinig te vertellen: geen incidenten, alleen opstootjes aan de bevoorradingen waar er gedrumd en gekwakt werd voor de "makrons" en de "stutten met gekapt". Olv Dirk en Franky werd tegen wind aan een mooi tempo gefietst en we staken menige mannen voorbij die krampachtig over het stuur geboven jaloers lonkten naar onze in blakende conditie verkerende pitpoezen Petra en Dorine. Bovenaan iedere helling werd solidair gewacht en de terugweg werd aan een Cancellarasnelheid afgelegd waarbij onze dames om beurten demarreerden. Mooi gemiddelde van 27,2.
President
Voor de start en de eerste 20km van de B ploeg kan er geen letter worden toegevoegd aan het briljant schrijfsel van Yvan Winne hieronder. De fondateur kreeg een interimcontract van het bestuur en voelde zich opnieuw President-Fondateur net als in zijn gouden jaren. Hij liep letterlijk het inschrijvingslokaal binnen en betaalde de startpremies met eigen penningen.
Over de rest van de 60km valt weinig te vertellen: geen incidenten, alleen opstootjes aan de bevoorradingen waar er gedrumd en gekwakt werd voor de "makrons" en de "stutten met gekapt". Olv Dirk en Franky werd tegen wind aan een mooi tempo gefietst en we staken menige mannen voorbij die krampachtig over het stuur geboven jaloers lonkten naar onze in blakende conditie verkerende pitpoezen Petra en Dorine. Bovenaan iedere helling werd solidair gewacht en de terugweg werd aan een Cancellarasnelheid afgelegd waarbij onze dames om beurten demarreerden. Mooi gemiddelde van 27,2.
President
Verslag van de rit van 150 km Rally G-Wevelgem
19 juni leek wel op missiezondag: net zoals Vlaanderen vele zonen uitzond naar Wagadudu en andere plaatsen, waaiden ook tal van onze leden uit naar andere oorden.
Geert, Willy, Wim, Bernard en Filip waren reeds zaterdagmorgen vertrokken voor een rit van om en bij de 170 km. Naar verluid rijden zij zo ver om dan eindelijk eens, zonder dat de vrouwen met priemende ogen over hun rug meekijken, een wild feestje te bouwen. De eerste berichtgeving sprak over helse koersomstandigheden: felle tegenwind, felle regenbuien, lekke banden, ….. ongetwijfeld horen we meer over deze prestaties en horen we hopelijk ook meer over het feestje op zaterdagavond.
Ringo was uitgezonden naar de GranFundo Eddy Merckx, ook op zaterdag. Hij was echter zodanig uitgeput dat hij zondagmorgen thuis er zelfs niet meer in slaagde een ‘Petit Fundo’ uit te voeren…. Derhalve was ook hij zondagmorgen afwezig.
Vandaar dat ‘HeulePlatse’ zondagmorgen minder groen kleurde dan gewoonlijk: slechts 11 mensen tekenden paraat. De grijze weersomstandigheden waren niet onmiddellijk van die aard om de mensen gelukkig te stemmen. Petra stond nog te gapen en te geeuwen als geen ander: slechte of wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen?
Bij gebrek aan bestuursleden kwam het bestuursbewustzijn bij de Fondateur weer naar boven en ijverig begon hij de aanwezigheden te noteren. Ook het feit dat hij zijn leesbril niet meehad en derhalve de namen op het blad niet kon lezen, weerhield hem niet van zijn opdracht. Met min of meer vaste hand plaatste hij 11 kruisjes op het wedstrijdblad: of ze correct geplaatst werden, zou best nog even gecontroleerd worden.
De kleine stoet trok zich in beweging en begaf zich naar Wevelgem waar de start gegeven werd van de WevelgemCycling Classic. In vroegere dagen gewoon ‘Gent-Wevelgem’ genoemd maar sinds Woestijnvis zich daarmee moeide een naam die niet meer mag gebruikt worden.
Aan de start stond een gebronzeerde voorzitter ons op te wachten. Net terug van vakantie stelde hij met plezier de bruin geblakerde kuiten ten toon aan iedereen die het wou zien.
Twee opties waren mogelijk: men kon 80 of 150 km rijden. In Beselare werd gesplitst: de fietsers kozen de 80 en de wielrenners opteerden voor de 150 km. Slechts 4 man, maar dat waren er toch al dubbel zoveel als verleden jaar, kozen voor de zwaarste opdracht: Bjorn, David, Ronny en Yvan besloten om de eer van de Tinekesvrienden hoog te houden en gingen ervoor.
Wie dacht dat Ronny voor een gezondheidswandeling ging, kwam bedrogen uit: reeds op de eerste kasseien van Langemark plaatse hij een snoeiharde demarrage. Eigenlijk was het zijn bedoeling om iedereen uit het wiel te rijden en dan 100 km verder iedereen op te wachten in Kemmel: helaas moest hij van de fiets voor een technisch probleem en moest hij aan zijn plan verzaken.
De rit ging door in echte Gent-Wevelgemomstandigheden: felle wind, dreigend onweerswolken en af en toe een beetje zon. De eerste 80 km waren een gevecht tegen de wind maar David en Bjorn namen met plezier én panache de kopposities in. Af en toe kwam een groepje ons in de wielen gereden maar diegenen die ons voorbijstaken waren echt op de ene hand te tellen. De Tinekes reden waar ze horen: op kop!
Aan km 70 opnieuw opschudding: Ronny ging plots 5 per uur rapper rijden een tiental meter voor de groep: genadeloos werd hij echter teruggewaaid in het peloton.
In de verte zagen we de antenne van de Catsbergverschijnen en wist iedereen dat de speeltijd bijna over was.
Ondertussen vertoonde Ronny de eerste gevolgen van zijn onbesuisd rijgedrag. Op de Catsberg werd halt gehouden en vervoegde hij enige tijd later onze rangen.
Daarna kwamen in een snel tempo de Zwarte Berg, de Rode Berg, de Monteberg en tenslotte de Kemmelberg: hellingen die allemaal aan een zwierig tempo werden overwonnen. Leuk detail was ook dat Kevin met vrouwlief en kroost in Dranouter ons stonden op te wachten om ons aan te moedigen: that’s the Tinekesspirit!
Voor Ronny was het ondertussen één van de meest leerrijke dagen uit zijn carrière want hij leerde aan den lijve wat ‘tussen zijn kader hangen’, ‘kramp tot achter de oren’, en ‘piepedood’ betekenen…
Daarna kwam nog een dessert in de vorm van een golvend parcours tussen Kemmel en Wevelgem maar konden we dankzij de rugwind (eindelijk….) een knap tempo erop nahouden.
Alsof hij nog geen enkele meter kop gereden had, hielp Bjorn nog af en toe onze Ronny vooruit op de lastigste stukken…. Vermoeidheid staat niet in zijn woordenboek.
Moe maar gelukkig kwamen we aan finish: proficiat aan Bjorn en David voor de talrijke kilometers beuken tegen de wind en proficiat aan Ronny die weliswaar drie tanden heeft stukgebeten onderweg maar bewezen heeft dat met inzet er veel te bereiken valt. Voor de statistieken keken we nog even naar onze computer en die toonde aan dat we 170 km gereden hadden aan 28.0 gemiddelde: cijfers die mogen gezien worden en waar je al eens mee mag thuis komen!
Yvan
Geert, Willy, Wim, Bernard en Filip waren reeds zaterdagmorgen vertrokken voor een rit van om en bij de 170 km. Naar verluid rijden zij zo ver om dan eindelijk eens, zonder dat de vrouwen met priemende ogen over hun rug meekijken, een wild feestje te bouwen. De eerste berichtgeving sprak over helse koersomstandigheden: felle tegenwind, felle regenbuien, lekke banden, ….. ongetwijfeld horen we meer over deze prestaties en horen we hopelijk ook meer over het feestje op zaterdagavond.
Ringo was uitgezonden naar de GranFundo Eddy Merckx, ook op zaterdag. Hij was echter zodanig uitgeput dat hij zondagmorgen thuis er zelfs niet meer in slaagde een ‘Petit Fundo’ uit te voeren…. Derhalve was ook hij zondagmorgen afwezig.
Vandaar dat ‘HeulePlatse’ zondagmorgen minder groen kleurde dan gewoonlijk: slechts 11 mensen tekenden paraat. De grijze weersomstandigheden waren niet onmiddellijk van die aard om de mensen gelukkig te stemmen. Petra stond nog te gapen en te geeuwen als geen ander: slechte of wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen?
Bij gebrek aan bestuursleden kwam het bestuursbewustzijn bij de Fondateur weer naar boven en ijverig begon hij de aanwezigheden te noteren. Ook het feit dat hij zijn leesbril niet meehad en derhalve de namen op het blad niet kon lezen, weerhield hem niet van zijn opdracht. Met min of meer vaste hand plaatste hij 11 kruisjes op het wedstrijdblad: of ze correct geplaatst werden, zou best nog even gecontroleerd worden.
De kleine stoet trok zich in beweging en begaf zich naar Wevelgem waar de start gegeven werd van de WevelgemCycling Classic. In vroegere dagen gewoon ‘Gent-Wevelgem’ genoemd maar sinds Woestijnvis zich daarmee moeide een naam die niet meer mag gebruikt worden.
Aan de start stond een gebronzeerde voorzitter ons op te wachten. Net terug van vakantie stelde hij met plezier de bruin geblakerde kuiten ten toon aan iedereen die het wou zien.
Twee opties waren mogelijk: men kon 80 of 150 km rijden. In Beselare werd gesplitst: de fietsers kozen de 80 en de wielrenners opteerden voor de 150 km. Slechts 4 man, maar dat waren er toch al dubbel zoveel als verleden jaar, kozen voor de zwaarste opdracht: Bjorn, David, Ronny en Yvan besloten om de eer van de Tinekesvrienden hoog te houden en gingen ervoor.
Wie dacht dat Ronny voor een gezondheidswandeling ging, kwam bedrogen uit: reeds op de eerste kasseien van Langemark plaatse hij een snoeiharde demarrage. Eigenlijk was het zijn bedoeling om iedereen uit het wiel te rijden en dan 100 km verder iedereen op te wachten in Kemmel: helaas moest hij van de fiets voor een technisch probleem en moest hij aan zijn plan verzaken.
De rit ging door in echte Gent-Wevelgemomstandigheden: felle wind, dreigend onweerswolken en af en toe een beetje zon. De eerste 80 km waren een gevecht tegen de wind maar David en Bjorn namen met plezier én panache de kopposities in. Af en toe kwam een groepje ons in de wielen gereden maar diegenen die ons voorbijstaken waren echt op de ene hand te tellen. De Tinekes reden waar ze horen: op kop!
Aan km 70 opnieuw opschudding: Ronny ging plots 5 per uur rapper rijden een tiental meter voor de groep: genadeloos werd hij echter teruggewaaid in het peloton.
In de verte zagen we de antenne van de Catsbergverschijnen en wist iedereen dat de speeltijd bijna over was.
Ondertussen vertoonde Ronny de eerste gevolgen van zijn onbesuisd rijgedrag. Op de Catsberg werd halt gehouden en vervoegde hij enige tijd later onze rangen.
Daarna kwamen in een snel tempo de Zwarte Berg, de Rode Berg, de Monteberg en tenslotte de Kemmelberg: hellingen die allemaal aan een zwierig tempo werden overwonnen. Leuk detail was ook dat Kevin met vrouwlief en kroost in Dranouter ons stonden op te wachten om ons aan te moedigen: that’s the Tinekesspirit!
Voor Ronny was het ondertussen één van de meest leerrijke dagen uit zijn carrière want hij leerde aan den lijve wat ‘tussen zijn kader hangen’, ‘kramp tot achter de oren’, en ‘piepedood’ betekenen…
Daarna kwam nog een dessert in de vorm van een golvend parcours tussen Kemmel en Wevelgem maar konden we dankzij de rugwind (eindelijk….) een knap tempo erop nahouden.
Alsof hij nog geen enkele meter kop gereden had, hielp Bjorn nog af en toe onze Ronny vooruit op de lastigste stukken…. Vermoeidheid staat niet in zijn woordenboek.
Moe maar gelukkig kwamen we aan finish: proficiat aan Bjorn en David voor de talrijke kilometers beuken tegen de wind en proficiat aan Ronny die weliswaar drie tanden heeft stukgebeten onderweg maar bewezen heeft dat met inzet er veel te bereiken valt. Voor de statistieken keken we nog even naar onze computer en die toonde aan dat we 170 km gereden hadden aan 28.0 gemiddelde: cijfers die mogen gezien worden en waar je al eens mee mag thuis komen!
Yvan
Rit naar Ooike 12-06-2011
Een bewolkte hemel voor de feestdag van alle vaders en amper 8gr op de thermometer. De zon scheen evenwel in de harten van alle aanwezige papa’s toen Petra en Dorine hun welgemeende felicitaties de wereld instuurden. Hartverwarmend gebaar van deze dames die evenwel pasten voor matinale kussen vanwege het raspgevoel bij zoveel ongeschoren kinnebakken.
Pantani had echtgenote en dochter opgetrommeld om de werkzaamheden van sportbestuurder en mecanicien op te nemen, taken die beide dames met de glimlach zouden vervullen. De SG stak van wal met een korte briefing over moeilijkheidsgraad en strategische punten terwijl de MM tekst en uitleg gaf bij de klassieker Gent-Wevelgem van volgende week. De elite speelt dan immers Europees en gaat op 2-daagse naar de baai van de Somme , champ Rambo voert de patriotten aan op onze Vlaamse bultengrond.
Jacques nam direct de teugels strak in handen maar moest al na enkele km inbinden wegens zadelpech. Bij het positie zoeken veroorzaakte het gewrijf van dij-en achterwerkspieren onherstelbare schade aan zijn bolide. De diagnose was dramatisch : zowel Jacques als vehikel dienden afgevoerd te worden naar de heimat,maar de aanwezigheid van zoveel vrouwelijk schoon in de volgwagen verzachtte uiteraard de pijn. Gelukkig is onze SG een vooruitziend ambtenaar en stond een vervangexemplaar van de Kannibaal startensklaar in zijn garage. In de verwarring die daarop volgde, vergat het peloton Pantani ,die aldus een extra training voorgeschoteld kreeg in de vorm van een Olympische achtervolging.
Ter hoogte van Ooigem mochten we onze parcoursbouwer opnieuw opnemen in de gelederen en kreeg het schip zo terug de kapitein waar het recht op had. Heerlijke panoramische vergezichten ontrolden zich voor onze ogen,de pijn van het golvend pedaleren werd aldus geminimaliseerd.
Nokereberg in 3 etappes zorgde voor opschudding,gepuf en gezucht in het peloton maar als bij wonder bereikte een min of meer compacte groep de top van deze hindernis. Zelfs Rambo liet zich niet onbetuigd en presteerde het om op een bult zonder naam als primus de streep te overschrijden. Getraind in het zwart? Onvermoede klimcapaciteiten? Gestopt met roken? Wie zal het zeggen?
De pitstop kwam net op tijd in het romantische kader van Ooike,de bediening en afvalverwerking waren van een zeer hoge kwaliteit waarvoor dank aan Pantani en wielerminnende familie.
In de terugtocht nam Dorine de kop voor haar rekening als cadeau voor de iets oudere vaders in het peloton. Een uniek gebaar dat zal geboekstaafd worden in de annalen van deze club!
Echtgenoot Franky werd nog het slachtoffer van een lekke band en liet zichzelf als volleerde kamikaze door middel van een salto mortale rolsgewijs in de gracht belanden. Door de droogte van de laatste weken kon de EHBO-kit gelukkig onaangeroerd blijven.
Matthijs wou persé ook nog zijn duit in het materiaalpechzakje doen door een onwillige ketting haar ding te laten doen. Het euvel werd even vlug verholpen als het gekomen was.
We kregen nog een spetterende finale langs de boorden van Vaart en Leie waar maar liefst snelheden van 51 km/u opgemeten werden.
Een voldaan en moegestreden peloton bereikte Ten Koetshuize rond 11u25.
Bewogen en schitterende rit waarvoor dank aan SG Jacques!
89,5 km,26,8 gemiddeld,21 deelnemers.
Gent-Wevelgem : zondag 7:30 vertrek Ten Koetshuize.
Weekend baai van de Somme : vertrek zaterdag 7:30,parking Aldi.
Red Philip
Pantani had echtgenote en dochter opgetrommeld om de werkzaamheden van sportbestuurder en mecanicien op te nemen, taken die beide dames met de glimlach zouden vervullen. De SG stak van wal met een korte briefing over moeilijkheidsgraad en strategische punten terwijl de MM tekst en uitleg gaf bij de klassieker Gent-Wevelgem van volgende week. De elite speelt dan immers Europees en gaat op 2-daagse naar de baai van de Somme , champ Rambo voert de patriotten aan op onze Vlaamse bultengrond.
Jacques nam direct de teugels strak in handen maar moest al na enkele km inbinden wegens zadelpech. Bij het positie zoeken veroorzaakte het gewrijf van dij-en achterwerkspieren onherstelbare schade aan zijn bolide. De diagnose was dramatisch : zowel Jacques als vehikel dienden afgevoerd te worden naar de heimat,maar de aanwezigheid van zoveel vrouwelijk schoon in de volgwagen verzachtte uiteraard de pijn. Gelukkig is onze SG een vooruitziend ambtenaar en stond een vervangexemplaar van de Kannibaal startensklaar in zijn garage. In de verwarring die daarop volgde, vergat het peloton Pantani ,die aldus een extra training voorgeschoteld kreeg in de vorm van een Olympische achtervolging.
Ter hoogte van Ooigem mochten we onze parcoursbouwer opnieuw opnemen in de gelederen en kreeg het schip zo terug de kapitein waar het recht op had. Heerlijke panoramische vergezichten ontrolden zich voor onze ogen,de pijn van het golvend pedaleren werd aldus geminimaliseerd.
Nokereberg in 3 etappes zorgde voor opschudding,gepuf en gezucht in het peloton maar als bij wonder bereikte een min of meer compacte groep de top van deze hindernis. Zelfs Rambo liet zich niet onbetuigd en presteerde het om op een bult zonder naam als primus de streep te overschrijden. Getraind in het zwart? Onvermoede klimcapaciteiten? Gestopt met roken? Wie zal het zeggen?
De pitstop kwam net op tijd in het romantische kader van Ooike,de bediening en afvalverwerking waren van een zeer hoge kwaliteit waarvoor dank aan Pantani en wielerminnende familie.
In de terugtocht nam Dorine de kop voor haar rekening als cadeau voor de iets oudere vaders in het peloton. Een uniek gebaar dat zal geboekstaafd worden in de annalen van deze club!
Echtgenoot Franky werd nog het slachtoffer van een lekke band en liet zichzelf als volleerde kamikaze door middel van een salto mortale rolsgewijs in de gracht belanden. Door de droogte van de laatste weken kon de EHBO-kit gelukkig onaangeroerd blijven.
Matthijs wou persé ook nog zijn duit in het materiaalpechzakje doen door een onwillige ketting haar ding te laten doen. Het euvel werd even vlug verholpen als het gekomen was.
We kregen nog een spetterende finale langs de boorden van Vaart en Leie waar maar liefst snelheden van 51 km/u opgemeten werden.
Een voldaan en moegestreden peloton bereikte Ten Koetshuize rond 11u25.
Bewogen en schitterende rit waarvoor dank aan SG Jacques!
89,5 km,26,8 gemiddeld,21 deelnemers.
Gent-Wevelgem : zondag 7:30 vertrek Ten Koetshuize.
Weekend baai van de Somme : vertrek zaterdag 7:30,parking Aldi.
Red Philip
Fiertelrit,5-6-2011
Ten huize van elke Tinekesvriend weerklonk de ontwaakmelodie “zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam”. Het ritme van de regen deed menig atleet terug inslapen wat ervoor zorgde dat een peloton van amper 14 dapperen toch alle moed bijeen schraapte om aan de start te verschijnen. De MM,mede-auteur van de rit,had het gelijkspel van de Rode Duivels als een overwinning gevierd en moest forfait geven na de vaststelling dat de kater ’s morgens iets te groot was om het evenwicht te op een tweewieler kunnen bewaren. De SB/PM daarentegen was reeds om 7:15 druk in de weer met alle startformaliteiten wat hem tot dé steunpilaar promoveert van deze dynamische club.
De SG van zijn kant heeft een neus voor Belgisch nat en wist reeds op de eerste algemene vergadering van het seizoen dat 5-6 niet zijn weer zou zijn. Madame Soleil had hem toen reeds toevertrouwd dat ze zondag met verlof zou zijn na een intense periode van fel schijnen. Hij zette dus het petje van sportdirecteur op of hoe vooruitziendheid altijd haar vruchten afwerpt.Net toen iedereen dacht dat champ Rambo een lelijke knauw zou krijgen in de klassering,reed hij geëscorteerd door Guy de startplaats op dit tot grote ontgoocheling van Red Philip die zichzelf al opnieuw (maar zeer voorbarig) in de tricolore trui zag.
De Tenteboys kozen vol moed en onder een druilerige hemel om 7:32 stipt het hazepad . Willy en Bjorn Duthoo effenden als gangmakers het heuvelachtig pad richting Ronse en omstreken. Met nog koude benen weerklonk het eerste fluitsignaal waarop David,Tim en Bjorn als door een wesp gestoken een splijtende demarrage plaatsten. Een vroegtijdige strijd der titanen die in het voordeel uitliep van David die Tim en Bjorn nipt het nakijken gaf. Het was puffen en zuchten geblazen in de buik van het peloton,het dieselwagenpark moest omzichtig omspringen met de nog koude motoren maar de startkabels konden toch onaangeroerd in de bezemwagen blijven . De oldtimers bleken alvast nog strijdvaardig.
2de hindernis om u tegen te zeggen was de Fiertelmeers ,het kleine broertje van de Schapeberg. Eveneens een spinnijdige helling die opnieuw dezelfde tenoren op het voorplan bracht. In de achtergrond vormden onze fondateur en champ Rambo een busje dat op eigen tempo elke Vlaamse bult temt. Beide heren,samen meer dan een eeuw fietservaring,werpen naast hun gewicht dus ook hun ervaring in de schaal.
De bevoorrading was meer dan welkom,waarvoor dank aan SG Jacques ! Bovendien een zeer uitgekiende locatie die voorzien was op alle weersomstandigheden. Een zonnewerend afdak van de plaatselijke school deed voor de gelegenheid dienst als regenschuilplaats. Een regenvrij paradijs ipv een belastingsparadijs,het is eens iets anders.
Regenvestjes kleurden plots het peloton,het weer nam apocalyptische vormen aan maar als echte Flandriens werd ook deze hindernis genomen. De Hotond werd vlot verteerd en Red Philip kreeg nog af te rekenen met een lekke band,euvel dat door de vakkundige tandem David en Jacques Fieux vlot verholpen werd. Petra hield de eer van de vrouwelijke clubtak hoog door een sprankelende conditie te etaleren terwijl echtgenoot Dirk afvoerbuizen aan het leggen was. Teamwork!
Bernard,Yvan , Pantani,Guy en Ronny bewezen eveneens over weerbestendige benen te beschikken en kwamen nooit in verlegenheid.
Prachtige rit met opnieuw voor elk wat wils,waarvoor dank aan parcoursbouwer SB/PM Willy!
97 km tegen 26,5 gemiddeld,de conditie van de troepen is meer dan uitstekend!
Tot zondag om 7u30!
Red Philip
De SG van zijn kant heeft een neus voor Belgisch nat en wist reeds op de eerste algemene vergadering van het seizoen dat 5-6 niet zijn weer zou zijn. Madame Soleil had hem toen reeds toevertrouwd dat ze zondag met verlof zou zijn na een intense periode van fel schijnen. Hij zette dus het petje van sportdirecteur op of hoe vooruitziendheid altijd haar vruchten afwerpt.Net toen iedereen dacht dat champ Rambo een lelijke knauw zou krijgen in de klassering,reed hij geëscorteerd door Guy de startplaats op dit tot grote ontgoocheling van Red Philip die zichzelf al opnieuw (maar zeer voorbarig) in de tricolore trui zag.
De Tenteboys kozen vol moed en onder een druilerige hemel om 7:32 stipt het hazepad . Willy en Bjorn Duthoo effenden als gangmakers het heuvelachtig pad richting Ronse en omstreken. Met nog koude benen weerklonk het eerste fluitsignaal waarop David,Tim en Bjorn als door een wesp gestoken een splijtende demarrage plaatsten. Een vroegtijdige strijd der titanen die in het voordeel uitliep van David die Tim en Bjorn nipt het nakijken gaf. Het was puffen en zuchten geblazen in de buik van het peloton,het dieselwagenpark moest omzichtig omspringen met de nog koude motoren maar de startkabels konden toch onaangeroerd in de bezemwagen blijven . De oldtimers bleken alvast nog strijdvaardig.
2de hindernis om u tegen te zeggen was de Fiertelmeers ,het kleine broertje van de Schapeberg. Eveneens een spinnijdige helling die opnieuw dezelfde tenoren op het voorplan bracht. In de achtergrond vormden onze fondateur en champ Rambo een busje dat op eigen tempo elke Vlaamse bult temt. Beide heren,samen meer dan een eeuw fietservaring,werpen naast hun gewicht dus ook hun ervaring in de schaal.
De bevoorrading was meer dan welkom,waarvoor dank aan SG Jacques ! Bovendien een zeer uitgekiende locatie die voorzien was op alle weersomstandigheden. Een zonnewerend afdak van de plaatselijke school deed voor de gelegenheid dienst als regenschuilplaats. Een regenvrij paradijs ipv een belastingsparadijs,het is eens iets anders.
Regenvestjes kleurden plots het peloton,het weer nam apocalyptische vormen aan maar als echte Flandriens werd ook deze hindernis genomen. De Hotond werd vlot verteerd en Red Philip kreeg nog af te rekenen met een lekke band,euvel dat door de vakkundige tandem David en Jacques Fieux vlot verholpen werd. Petra hield de eer van de vrouwelijke clubtak hoog door een sprankelende conditie te etaleren terwijl echtgenoot Dirk afvoerbuizen aan het leggen was. Teamwork!
Bernard,Yvan , Pantani,Guy en Ronny bewezen eveneens over weerbestendige benen te beschikken en kwamen nooit in verlegenheid.
Prachtige rit met opnieuw voor elk wat wils,waarvoor dank aan parcoursbouwer SB/PM Willy!
97 km tegen 26,5 gemiddeld,de conditie van de troepen is meer dan uitstekend!
Tot zondag om 7u30!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)