Verslag van de laatste rit van het seizoen 2016 op 25 september: Koolskamp
Slotetappe van de Tinekestour en die stond meteen garant voor een
evenaring van het seizoensrecord : net zoals in de 2de en 3de
rit stonden er 28 Tinekesatleten paraat in hun beste en gladgestreken
clubkostuum! De echte battledress bleef aan de kapstok hangen want de
seizoensepiloog wordt steeds omrand met een feestelijk tintje. Rond deze rit
hangt altijd een apart sfeertje en worden er speciale gevoelens opgeroepen. De
strijd tussen maart en september is dan gestreden, we zagen de lente, zomer en
herfst passeren, trotseerden weer en wind, er werden oorverdovende
cartouches met lichtsnelheid afgeschoten, we reden lek en gingen zelfs even op
onze bek, we haalden banden aan via veel getater maar vooral door collectieve
inspanningen en genoten telkens opnieuw van ritten die door
kunstenaars-architecten in elkaar werden geknutseld. De talrijke pitstops
pisten als engeltjes op de tong en streelden het gehemelte en de smaakpapillen.
We mogen best trots zijn op deze club, haar leden en zijn bestuur. Een bonte
verzameling van verschillende leeftijdscategorieën die elk hun gading
vinden en onder het motto “samen uit, samen thuis” graag gezonde leute maken.
Dit alles zorgt ervoor dat de zondagmorgen telkens een moment is om naar uit te
kijken om af te rekenen met de stresstoestanden van elke week. Vermits
tradities er zijn om in ere gehouden te worden (behalve in het voetbal dan) was
het onze president-fondateur die het finale fietsorkest orkestreerde en werden
voor de gelegenheid de Gullegemse Champs-Elysées verplaatst naar de
Groeningestad. Ook de weergoden hadden er zin in en lieten zich
vertegenwoordigen door een zon die met alle macht haar stralen doorheen het
wolkendek deed priemen. 54 door de club geleverde benen deden langzaam maar
zeker de fietsmolens raderke per raderke ronddraaien daarbij aangevuld door 2
gastbenen van Marie’s echtgenoot en 2 vermoeide sportdirecteursbenen van Kevin
die nog natrilden van een zeldzame FCB-uitoverwinning. Mark had geopteerd
voor een rustige afsluiter richting Koolskamp en omstreken maar knap als hij is
werd er toch enig spektakel in verweven. Eerst had hij een overijverige
zondagschauffeur uitgenodigd om de boel op stelten te laten zetten door
zichzelf bijna in de prak te laten rijden. Vervolgens had hij SB/PM Willy in
een boerencomplot betrokken door een colonne zegedronken Esseveetraktors
onder politiebegeleiding een vrijgeleide te geven om onze longen uit te
roken. Geïmporteerde “gezonde” boerenlucht dus van achter de Mechelse kazerne
met een vleugje munitiegeur van het aldaar onschadelijk gemaakte
“Verdiermunitiedépot”. Last but not least had onze clubgps nog een demonstratie
van “hoe verbouw ik op 2 wielen een wegversperring bestaande uit lint en
afrastering” besteld hetgeen eveneens aanleiding gaf tot spectaculaire beelden
waarbij de plaatselijke stuntman net niet onthoofd werd. Om het plaatje
compleet te maken probeerden Mark en Red Philip mekaar nog van de sokken te
rijden door kruiselings een bocht te nemen maar ook hier werd een doodsmak in
extremis vermeden.
Dé topact kwam evenwel van sportdirecteur Kevin die de prijs van
origineelste pitstop in de wacht sleepte. Er werd een kampioenenhulde avant la
lettre georganiseerd waarbij het podium getrakteerd werd op gepersonaliseerde
cupcakes! De Kevin zoals we hem kennen : dynamisch, vernieuwend en steeds in
voor een aangename verrassing. Bedankt Kevin! De laatste hindernis van het
seizoen bestond uit een hellende kasseistrook waarop de president nog eens in
een extreme machtsontplooiing aangaf dat hij nog steeds het patent bezit op het
afvuren van alles verwoestende cartouches waar ze zelfs in Syrië jaloers op
zijn. Dit was zonder enige twijfel dé demonstratierit waarbij we duimen en
vingers konden aflikken. De rit kreeg haar ontplooiing in café De Menenpoort
alwaar kampioen Red Philip met veel plezier gastheer mocht spelen voor deze
prachtige club.
Opnieuw een seizoen om in te kaderen, een seizoen dat gekenmerkt
werd door veel gelach maar ook door een traan. Tranen om het heengaan van
Ronny, een gevoel dat enorm steekt en bol staat van machteloosheid en
ingehouden woede bij zoveel aangedaan onrecht. Laten we het seizoen en de titel
daarom opdragen aan Ronny en zijn familie, de man die ons zoveel gaf en nog zo
graag verder wou.
28 renners, 65,5 km en 25 gemiddeld. Vive le vélo, leve de
Tinekesvrienden!
Tot op de vergadering!
Red Philip
Verslag van de rit van 18 september 2016 Kluisberg
Het seizoenseinde nadert met rasse schreden maar toch lag Ten
Koetshuize er opnieuw uitnodigend bij. Alle restanten van het losbandig Heuls feestleven bleken
netjes opgeruimd, de bloed-en leverwaarden van de plaatselijke bevolking werden
opnieuw tot normale proporties herleid en 15 atleten en 2 atletes werden bereid
gevonden hun truitje ter verdediging van de clubkleuren nat te maken. Een
herboren en gebronzeerde president schouwde zijn troepen en had groot nieuws in
de aanbieding. Hij toverde een perkamenten oorkonde uit de achterzak, ontrolde
die plechtstatig en onthulde een goed bewaard clubgeheim : Red Philip volgt
regerend kampioen Piet op! Deze mare werd gevolgd door een daverend
applaus dat tot aan de Gaverbeek te horen was. De kersverse kampioen koppelde er meteen een
uitnodiging aan vast : allen volgende zondag naar café De Menenpoort voor een
natje en een droogje, de president-fondateur zal instaan voor de naadloze
aansluiting laatste rit - feestadres.
Aftredend MM Pantani had deze week overuren geklopt door het
reservemateriaal aan een laatste update te onderwerpen. Wat een club : de
volgwagen van sportdirecteur Jan rook naar zwartgeblakerde maar verse
buitenbanden die garant zullen staan voor bliksemsnel secondewerk bij pech
volgend seizoen. SB/PM Willy was niet van de partij. Hij zou sedert
zaterdagavond geveld in bed liggen met derbykoorts waardoor zijn nekklieren
zodanig opzwollen dat hij momenteel niet meer in zijn wieleroutfit kan.
Volgens de dokters zal dit fenomeen pas opnieuw verdwijnen tijdens het weekend van 21 januari als er weer vis in de Leie
zal zwemmen. Courage Willy!
Champ Piet troonde ons mee richting Vlaamse Ardennen voor een rit
die nagenoeg alle fietsingrediënten bevatte. Hoogtemeters, laagtemeters,
kasseien, rijden in waaiers, pittoreske landschappen : daarvoor rollen we op
zondagmorgen met plezier uit bed. Na een studieronde werden de eerste
hoogtemeters soldaat gemaakt en raakte iedereen op temperatuur. De raderwerken
werden duidelijk gesmeerd op de Olieberg waarna even later de Kluis voor onze
wielen opdoemde. In verspreide slagorde hesen we ons richting dak van de etappe
waarbij Red Philip zondigde tegen het ABC van de klimmer. In volle
krachtinspanning willen schakelen van grote naar kleine platteau pakte verkeerd
uit zodat hij zich noodgedwongen op het buitenblad naar boven hees. Als een
reus op lemen voeten stoomde hij puur op adrenaline door om uiteindelijk te
stranden in de slipstream van koplopers als de president, Geert Depoortere 2 en
een in bloedvorm verkerende Mathijs. Wat een derbynederlaag toch allemaal kan
teweeg brengen. Een welkome pitstop streelde tong en gehemelte waarvoor dank
aan sportdirecteur Jan.
De 2de rithelft bleef een boeiende aangelegenheid met
spierversterkende hindernissen en heerlijk dokkerende kasseien. De wind deed
ook zijn duit in het zakje en maakte van deze rit een doorgedreven conditietest
waarvoor iedereen glansrijk
slaagde. Straf hoe Piet alles wist te
bundelen in 72 km. De Vlaamse wegen herbergen een onuitputtelijke schat aan
fietsplezier.
72 km, 17 deelnemers, 26 gemiddeld en 420 hm.
Tot zondag voor de laatste van het seizoen met apotheose in café
De Menenpoort!
Red Philip
Verslag van de rit van 11 september 2016 - Heule-Roubaix
Het Heulse wegdek was voor de gelegenheid versierd met
glasscherven en plastic bekers. Stille getuigen van een wilde feestnacht in
naam van ons zo geliefd Tineke. Ze ontleent niet alleen haar naam aan
topatleten –en atletes op 2 wielen maar staat ook garant voor feestelijkheden
waarop enkel de rasechte Heulenaars een patent lijken te hebben. Dit is dé
feestgemeente bij uitstek binnen Groot-Kortrijk , hier en enkel hier wordt het
leven gulzig gesavoureerd en verstaat men perfect de kunst om het nuttige aan
het aangename te koppelen. Deze gemeente kent in de wijde omtrek haar gelijke
niet. Zoals het zwin hier deur de bjeiten gejoagd weird, wordt het er nergens
anders doorgejaagd.
De aan Ten Koetshuize in zeven haasten ineengeflanste
fietsstellingen keken hunkerend naar onze bolides maar als rasechte en
karaktervolle sportlui lieten we ons niet verleiden tot een zotte afterparty.
Integendeel, rijden en strijden ter heil onzer ribbenkast, dat zouden we doen.
Yvan kroop voor de gelegenheid in de huid van Lomme Driessens terwijl Wesley in
alle vroegte de geheime ritarchitectuur uit zijn kluis had getoverd. Benieuwd
naar welke verrassingen Wesley zo allemaal in petto zou hebben, zetten we onze
kathedralen van lichamen in een vloeiende en ritmische beweging. De buikspieren
werden aan een doorgedreven test onderworpen en hier en daar viel nog enig
ingewandgeklots te horen. Het gistingsproces leek bij de enen nog volop aan de gang terwijl het bij
anderen al in verregaande staat van ontbinding verkeerde.
Al vlug bleek dat we door het overschrijden van de
landsgrenzen de Europese toer zouden opgaan. Europees wielrennen in afwachting
van het roodwitte Europees voetbaldebuut : Wesley is vooruitziend en realist
tegelijk. De beloofde hoogtemeters werden in gastronomische gangen opgediend en
rustig verteerd. Naarmate de pitstop dichterbij kwam werd duidelijk welke
verrassing onze ritarchitect had ingebouwd : de legendarische piste van
Roubaix, eindstation van de klassieker Paris-Roubaix. Op deze plaats kan men de
wielergeschiedenis ruiken en de heroïek van de Flandrien proeven. Het
figuurlijke zweet kleeft aan deze baan, unieke beelden van zwartgeblakerde
dwangarbeiders van de weg werden zomaar op ons netvlies gacatapulteerd. Een
aparte sensatie net als de heersende gewijde stilte die van deze plaats bijna
een fietsbedevaartoord maakt. Het viel tevens op dat ons peloton enkel echte
pistiers herbergt. O.m. champ Piet waagde zich sierlijk in de hoogste bochten
alsof hij nooit iets anders gedaan had. Diep onder de indruk mochten we nadien aanschuiven
voor een vijfsterrenpitstop geschonken door onze sportdirecteur. Overheerlijke
taarten van eigen makelij : de smaakpapillen werden enorm gestreeld en de
bediening was enig in haar soort : bedankt Yvan!
Wesley beloofde ons nog enige hoogtemeters op de terugtocht
naar de heimat. Zelfs een kasseistrook ontbrak niet op het programma. Om het
geheel nog realistischer te maken waren Wesley zelf, Jan en Simon bereid om lek
te rijden. Ze deden dat met bravoure en onderwierpen daarbij het
reservemateriaal van de club aan een doorgedreven test. Test meer dan geslaagd!
Een uiterst aangename en indrukwekkende
rit waarvoor dank aan Wesley. Eénmaal terug in Heule werden we
ondergedompeld in de lokale feestroes en trakteerde MM Pantani een dubbel
rondje met de centen van SB/PM Willy. Klasseclub!
72 km, 19 leden en 25,3 gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Red Philip
Verslag van de rit van 4 september - Dentergem
Het stond als het ware in de sterren geschreven : onze
president-fondateur was nog eens ritarchitect en dit betekent in de huidige
jaargang een “waterdichte” garantie op neergutsend hemelwater en ander ontij.
Het was zondag niet anders : met sportdirecteur Joost erbij telden we 8
Flandriens aan de start. Mark, champ Piet, Simon, Benny, Geert Depoortere 1 ,
Frederik en Red Philip ruilden het warme kaf
voor het vochtige koren en toonden zich klaar om de weerdemonen te
temmen. We kunnen enkel gissen naar de oorzaken van de vlammende ruzie tussen
Mark en de weergoden. We hopen in ieder
geval dat alles nog dit seizoen bijgelegd wordt tussen, onder, naast de lakens
of aan den toog.
Enkele Tinekesvrienden, waaronder Pantani, hadden het plan opgevat
om Johan Musseeuw in zijn classic te laten kennismaken met hun atletisch
wielervermogen. Gelukkig voor de Leeuw was ook hier de regen spelbreker en werd
de ex-vedette zo in extremis het schaamrood op de wangen bespaard. Als
alternatief kozen ze dan maar voor vochtigheid iets dichter bij huis : de rally
van Kuurne. SB/PM Willy van zijn kant werd later gespot aan het eenzame Ten Koetshuize
van waaruit hij samen met ex-lid Joost een algemene repetitie hield voor een
fietsweek richting Auvergne-Aubrac, Lot,Aveyron, Tarn en Cevennes met start en
aankomst in Le Puy. Of hoe WTC de Tinekesvrienden haar zonen en dochters met
succes uitzendt. Knap hoe onze kleuren tot ver over de landsgrenzen heen
uitgedragen worden. Andere notoire leden van onze club hadden dan weer geen
ambitie om het zondagse water- of soepkieken uit te hangen en hielden het bij een al dan niet gezond
ontbijt aan, op, naast of in het bed. Geef ze eens ongelijk.
Frederik stelde spontaan zijn kandidatuur als medekopman en werd
daarop door Mark aan een screening onderworpen. De vraag van 1 miljoen luidde
als volgt : “wannjeir moeje zjeire rien?”. Een wakkere Frederik antwoordde
spontaan met volgende legendarische woorden : “oje zjeire moe rien!”. De
president-fondateur stond perplex en nam Frederik als de bliksem in dienst.
Handig als hij is, ontweek hij op die manier de wet van vraag en aanbod. Nadat sportdirecteur
Joost gebrieft werd over een omleiding op het parcours, trok ons 7-tal zich
onder de vleugels van de clubgps op gang voor een verfrissende etappe vol
natuurplezier. De apocalyps was bij wijlen nabij. Striemende regenvlagen
zorgden al na enkele km voor een regenvestjesstop. We gaven evenwel niet af en
laveerden als elegante waternimfen behoedzaam over de aalgladde
rioleringsdeksels. Zelfs het uitdagend gebalk van een 8-tal ezels kon ons niet
van de wijs brengen. Vraag hierbij was wie de ezels waren en wie de steenezels?
De pitstop was er één van de betere, copieuze soort. Bedankt Joost voor het
gevarieerd drank- en eetaanbod. Mark rakelde herinneringen op aan de
oerpitstops uit vervlogen tijden toen er niet teruggedeinsd werd voor het
leegplunderen van bakkerijen en gesloten
café’s in Halewijn opengebroken werden om ze vervolgens om te toveren in
Piconpaleizen. Willy de coiffeur zwaaide toen de plak in onze club. Naderhand
werd er een naamsverandering doorgevoerd : Tinekeshooligans werden
Tinekesvrienden, piratenmaaltijden werden pitstops en de leuze werd gewijzigd
van “fiets je rond en gezond “ in “fiets gezond, maar maak het niet te bont”.
De 2de rithelft was het beuken tegen een snoeiharde wind maar toonde de
zon toch af en toe haar gelaat. Simon nam de kopmanplaats van Mark over terwijl
Frederik van geen wijken wou weten en ook nu weer het peloton op sleeptouw nam.
Sterke prestatie! Er werd een ode gebracht aan de oeroude waarden van de
Flandrien pur sang.
Mooie en gevarieerde rit , flinke prestatie. 76 km, 25,6
gemiddeld, 80 hm en 8 leden.
Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)