Verslag van de verbroederingsrit van 24 juni 2012 Camcole Geraardsbergen
14 moedigen verschenen rond 8.15 uur in Geraardsbergen voor
wat een mooie tocht doorheen een glooiend landschap moest worden met als finale
de beruchte plaatselijke muur, het gedumpte boegbeeld van de Ronde.
De website van de
plaatselijke ploeg toonde aan dat er duidelijk heel wat voorbereidend werk
geleverd werd om ons in de beste omstandigheden te ontvangen. We citeren: Zondag verwelkomen we onze collega's van
Kortrijk voor een verbroederingsrit. We gaan die mannen met enige fierheid trakteren
op een parcours dat een heel groot aantal van de verschillende streken aandoet
waar wij in onze wekelijkse ritten ons hart gaan ophalen. Wedden dat er
binnenkort een aantal verhuizen naar Geraardsbergen ..... en bij Camcole komen
rijden ..... -)
Omdat we voorbereid zouden zijn op een grote groep - de kortrijkenaars komen waarschijnlijk met 15 tot 20 deelnemers - loopt het parcours over de iets grotere wegen. Omwille daarvan gaan we dan ook gedisciplineerd moeten rijden ten einde ongevallen en domme valpartijen te vermeiden. Twee ijzersterke gangmakers gaan het peloton mennen aan een voor iedereen haalbare snelheid. Er zitten vier hellingen in het parcours : Na 9 Km de Keringstraat in Grimminge /Zandbergen, na 12 Km de Kongoberg in Vollezele, na 53 Km 'Hoppe' in Flobecq en na 71 Km de muur van Geraardsbergen.
Omdat we voorbereid zouden zijn op een grote groep - de kortrijkenaars komen waarschijnlijk met 15 tot 20 deelnemers - loopt het parcours over de iets grotere wegen. Omwille daarvan gaan we dan ook gedisciplineerd moeten rijden ten einde ongevallen en domme valpartijen te vermeiden. Twee ijzersterke gangmakers gaan het peloton mennen aan een voor iedereen haalbare snelheid. Er zitten vier hellingen in het parcours : Na 9 Km de Keringstraat in Grimminge /Zandbergen, na 12 Km de Kongoberg in Vollezele, na 53 Km 'Hoppe' in Flobecq en na 71 Km de muur van Geraardsbergen.
Enige ongerustheid sloop in de rangen toen die “ijzersterke
gangmakers” van de thuisclub FTC Cam
Cole de parking opreden. Moesten wij in hun spoor trachten te blijven? Ook het
feit dat deze heren nog maar pas de 290 km van Milaan-San Remo in de benen
hadden, was niet van die aard om ons veel vertrouwen te schenken. Gelukkig
kwamen geleidelijk ook meer gastrenners van gewoon vlees en bloed de rangen
versterken waardoor onze moraal opnieuw naar normale hoogten begon te stijgen.
Naarmate meer volk toekwam, begonnen echter ook de eerste
regendruppels neer te vallen. Onze voorzitter panikeerde want de vrees om zijn
bruin velletje met veel moeite opgedaan in het zuiden te verliezen was groot;
prompt koos hij voor bescherming aan de ingang van de sporthalle waar hij
enkele treden hoog met de armen voor zich gekruist als een ware leider zijn
troepen overschouwde. De fierheid droop ervan !
Ook leerden wij als club een aantal zaken bij: iedereen
dient daar het aanwezigheidsblad bij aanvang te tekenen. Pantani merkte terecht
op dat hij dat allemaal alleen doet en dat dit bij ons geen zin heeft want
ongeveer de helft kan noch lezen noch schrijven. Ook krijgen de wegkapiteins
daar een Belgische driekleur om de arm en worden zij aangewezen om het verkeer
in goede banen te leiden.
Toen de tocht amper begonnen was, kregen we al een eerste
ferme regenbui te verwerken. Zware onweerswolken lonkten met pretoogjes naar
ons peloton: ook zij waren helaas van plan om ons op deze tocht te vergezellen.
De Keringestraat werd een eerste opwarmertje maar onze sterk getrainde mannen
konden er amper verontrust worden. Ondertussen was het weer omgeslagen en in
plaats van te regenen begon het echt te stortregenen. In ware apocalyptische
omstandigheden werd de Kongoberg aangevangen en waar iedereen dacht dat dit
noodweer niet kon blijven duren, bleef het maar stortregenen en stortregenen.
Doornatte wedstrijdcommissarissen pleegden spoedoverleg met
onze president (wat heeft hij een drukke dag gehad!) en namen met pijn in het
doornatte hart de enige mogelijke beslissing: we korten de rit in en verzaken
omwille van te gevaarlijk aan de Muur!
Op het einde werd nog even goed doorgetrokken; blijkbaar
hebben zij daar ook zo’n sprintzone zoals wij aan het Kanaal, en totaal doorweekt
kwamen we weer aan waar we vertrokken worden.
Een verkwikkende douche zorgde dat de gezichten opnieuw enig
optimisme vertoonden en toen we ontvangen werden in de bar van de van ‘De
Kriebel’ door de lokale uitbaatster waar
weinigen de blik konden van afwenden én dan nog een paar keer getrakteerd werden
door de plaatselijke club én dan nog eens een aantal Mattentaarten konden naar
binnen werken, was iedereen opnieuw welgezind en was de tijdelijke waterellende
al vlug vergeten.
De President trakteerde de gastclub nog terug met een heuse
speech waarbij hij CamCole volgend jaar uitnodigde naar Heule-City. Ten slotte
werd nog geposeerd voor de plaatselijke pers die de komst van dergelijke
uitzonderlijke atleten breed zal uitsmeren in de plaatselijke media.
24 juni wordt een datum om bij te schrijven in het reeds
flink gevulde logboek van de Tinekesvrienden en zij die erbij waren mogen voor
de eeuwigheid het parool ‘moedige Tinekesvriend’ op hun palmares plaatsen. De
afwezigen zullen er moeten mee leren leven dat anderen deze fel begeerde titel
krijgen en zij niet!
Dank aan de plaatselijke club Camcole voor het vele werk
en hun meer dan degelijke en
vriendelijke ontvangst. Hetgeen een hoogdag had moet worden, werd een
kletsnatte dag. Het lot van een wielertoerist kan ‘wreed’ zijn !
53km aan 25 gem
53km aan 25 gem
Yvan
.jpg)
Verslag van de rit van 17 juni 2012 Gent-Wevelgem
“ 41-ste editie van Gent-Wevelgem 2012- De moeder
aller rally’s – Ter info , de Tinekesvrienden zijn de enige ploeg die alle 41
edities gereden heeft , weliswaar ook een deel onder de naam “Remmerietrappers”.
19 + 1 – 1 renners aan de start (19 in Heule + Gerd in
Wevelgem – Dieter die na een uurtje rechtsomkeer maakt).
Wij gaan met zijn allen voor de 90 km . Waar is de tijd dat
wij voor de grote afstanden gingen en met een camionette vol fietsen en
frigoboxen naar Gent reden .
Weeral geen redacteur uit de top 3 aan de start. Van de
voorzitter weten wij dat hij op hoogtestage is maar van Red Philippe doen
allerlei geruchten de ronde.
Men denkt dat hij bezig is met KVK over te kopen. Anderen
denken dat hij nog maar pas terug is van de scoutingsopdracht en aankoop van de
Griek Blandel Koussalouka ( de broer van Moussaka) , aangekocht bij de franse
derde provincialer Monaco.
Jacques (en niet EX-MM) en Willy leiden de renners naar de
start in Wevelgem onder het zingen van het nieuwe lijflied :
Spring maar
achter op bij mij, achter op mn fiets
En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets.
En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg,
en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets.
En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg,
en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
Na de reglementaire inschrijvingsprocedure trekken wij ons
op gang onder commando van de droog getrainde Trois Ballons fietsers Bart en
Dirk , later afgewisseld door Bjorn en Wim .
Petra houdt echter alles goed in de gaten aan de hand van
een spiegel die Dirk op haar stuur gemonteerd heeft. Af en toe kijkt ze eens
naar haar coiffure of naar haar gerode lippen.
Nu en dan werpt ze ook een blik naar wat er allemaal in de
buik van het peleton gebeurd..
Er staat een stevige zuidwester in de Westhoek. Wij
kronkelen tussen de velden vol met koeien met gezwollen uiers. Een boerke
vertelde mij vorig week dat die beesten geen leven hebben : “Twee keer per dag
aan hun tetten getrokken en maar 1 keer per jaar gevogeld” is toch geen
luxeleven nietwaar. Of toch ??
Aan de voet van de Monteberg wordt er een patat op gegeven .
Er staat geen maat op de Ballonvaarders die over de Kemmel vliegen en de
anderen opwachten in Kemmel dorp voor de controle.
Het is een poosje wachten op de volgwagen , bestuurd door de
schoonvader van Bart Vanhouteghem . Die werd hier en daar opgehouden tussen één
of ander groepje fietsers en heeft daarenboven ook onze vriend, en leider
in het klassement, Ronny opgeladen. Die voelt zich niet goed in zijn vel na het
eten van scampi’s.
Nog even wachten tot na de pisstop van Petra en dan volle
gas naar huis met de wind in ’t gat. Van in Moorsele wordt er aan 45/50 km per
uur gevlamd nadat Willy de spreekwoordelijke knuppel in het rennerspark gegooid
heeft.
Na 94 km aan 27,1 km/u zijn wij terug op Heule platse. Een
goede training voor de verbroederingsrit van volgende week in Geraardsbergen.
“”
Willy de PM
Verslag van de rit van 10 juni 2012 Ruiselede
Verslag rit 10 juni
Op deze feestdag van alle vaders meldden zich slechts 15
leden aan bij de start. Het sportieve kruim van onze club ontbrak want deze
waren dezelfde nacht nog maar thuis gekomen van een ritje genaamd les trois
ballons. Blijkbaar moet hun ballon sterk leeggelopen zijn daar niemand van deze
moedigen zich aan de start meldde. Niemand behalve plichtsbewuste Pantani die
het laatste greintje energie uit zijn lijf geperst had om de nodige
aanwezigheidsstreepjes te plaatsen om zich dan vlug weer naar de bedstee te
begeven om aldaar de nodige dankbetuigingen nav vaderdag te mogen ontvangen.
De sfeer in de groep samengesteld uit vaders, grootvaders, mensen die alle dagen oefenen om vader te worden, was ontspannen en vrolijk en daar waren meerdere redenen voor. Allereerst was er de aanwezigheid van de vrouwelijke sportdirecteur Amy. Dergelijke frisse verschijning midden het mannelijk gezelschap is altijd een opsteker. Daarbij kon zij stevige referenties voorleggen: levensgezellin van lid Simon en dochter van bestuurslid Willy. Het is slechts weinigen gegeven. Daarnaast konden we eindelijk ook de zon verwelkomen die er op stond om de papa’s toch enige momenten van troost aan te bieden in deze grijze regentijden.
Voor de start werd ook nogal wat commentaar geleverd op de foto’s van onze voorzitter die verschenen waren op onze website. Sommigen, vooral werknemers van Bpost, meenden dat dit geen foto’s waren van de vakantie maar gewoon foto’s waren van zijn werk. Eén zaak staat echter vast: het wordt opnieuw een bruingebakken first man die binnen twee weken onze troepen zal vervoegen.
Plichtsbewust had iedereen zich de week ervoor mentaal voorbereid op een rit naar Steenstraete en sommigen waren ook verschillende keren het parcours gaan verkennen. Deze voorbereiding bleek echter totaal overbodig: Willy kwam met de mededeling dat het opnieuw een ‘verrassingsrit’ zou worden.
Wie zegt ‘Willy op kop’ weet dat naast hem onvermijdelijk Geert zal plaatsnemen en aldus geschiedde ook deze keer. Stilaan wordt onze Colnago-Pinarellotandem een Siamese tweeling waar meer dan één chirurg zal nodig zijn om ze nog fysisch te scheiden.
De rit verliep met een gunstige rugwind gezwind richting noorden en voor we het wisten waren we aan de bevoorrading die doorging op de parking van ‘Radio De Molen’ in Ruiselede. Onmiddellijk spoedden een aantal leden zich naar de plaatselijke DJ om een plaatje aan te vragen. Simon vroeg voor zijn Amy ‘You are the first, the last, my everything”, Rambo vroeg en kreeg het plaatje ‘worstjes op mijn borstjes’ en Ronny bestelde voor de maand oktober alvast het liedje ‘we are the champions’. Tijdens dit muzikaal intermezzo mochten wij nog op een mooi banket rekenen aangeboden door Amy-Simon & Nils. Bedankt !
Er vielen ook twee bandbreuken te noteren van Willy: dit komt ervan als je meer achteruit toekijkt of de dochter en de schoonzoon hun manieren houden dan dat je vooruit kijkt. Omwille van het uitstippelen van deze mooie rit werden deze foutjes echter met de mantel der liefde bedekt.
Met dezelfde flair en soepelheid werd de terugweg aangevat en bleken de goedgetrainde leden zelfs geen hinder te ondervinden van de tegenwind. Komt daarbij ook dat iedereen verlangde naar huis om aldaar de vele gelukwensen vergezeld van de nodige kussen, de goeie aperitief, de dampende kroketten en de heerlijke wijn te mogen in ontvangst nemen op deze vaderdag.
In het zicht van Heule konden enkelen het niet laten er nog een stevige lap op te geven waardoor de groep in licht verspreide orde aankwam in onze vertrouwde aankomstplaats.
10 juni 2012 staat voortaan in de annalen van de club als een mooie rit die weliswaar niets met Steenstraete te maken had maar die dank zij het voortreffelijk voorbereidend werk van Willy opnieuw borg stond voor een mooie voormiddag. Een leuke vlakke rit van 94 km aan een gemiddelde van 26.6 km/u, dit in afwachting van steviger kost de volgende weken met name Gent-Wevelgem en de rit op verplaatsing in Geraardsbergen.
De sfeer in de groep samengesteld uit vaders, grootvaders, mensen die alle dagen oefenen om vader te worden, was ontspannen en vrolijk en daar waren meerdere redenen voor. Allereerst was er de aanwezigheid van de vrouwelijke sportdirecteur Amy. Dergelijke frisse verschijning midden het mannelijk gezelschap is altijd een opsteker. Daarbij kon zij stevige referenties voorleggen: levensgezellin van lid Simon en dochter van bestuurslid Willy. Het is slechts weinigen gegeven. Daarnaast konden we eindelijk ook de zon verwelkomen die er op stond om de papa’s toch enige momenten van troost aan te bieden in deze grijze regentijden.
Voor de start werd ook nogal wat commentaar geleverd op de foto’s van onze voorzitter die verschenen waren op onze website. Sommigen, vooral werknemers van Bpost, meenden dat dit geen foto’s waren van de vakantie maar gewoon foto’s waren van zijn werk. Eén zaak staat echter vast: het wordt opnieuw een bruingebakken first man die binnen twee weken onze troepen zal vervoegen.
Plichtsbewust had iedereen zich de week ervoor mentaal voorbereid op een rit naar Steenstraete en sommigen waren ook verschillende keren het parcours gaan verkennen. Deze voorbereiding bleek echter totaal overbodig: Willy kwam met de mededeling dat het opnieuw een ‘verrassingsrit’ zou worden.
Wie zegt ‘Willy op kop’ weet dat naast hem onvermijdelijk Geert zal plaatsnemen en aldus geschiedde ook deze keer. Stilaan wordt onze Colnago-Pinarellotandem een Siamese tweeling waar meer dan één chirurg zal nodig zijn om ze nog fysisch te scheiden.
De rit verliep met een gunstige rugwind gezwind richting noorden en voor we het wisten waren we aan de bevoorrading die doorging op de parking van ‘Radio De Molen’ in Ruiselede. Onmiddellijk spoedden een aantal leden zich naar de plaatselijke DJ om een plaatje aan te vragen. Simon vroeg voor zijn Amy ‘You are the first, the last, my everything”, Rambo vroeg en kreeg het plaatje ‘worstjes op mijn borstjes’ en Ronny bestelde voor de maand oktober alvast het liedje ‘we are the champions’. Tijdens dit muzikaal intermezzo mochten wij nog op een mooi banket rekenen aangeboden door Amy-Simon & Nils. Bedankt !
Er vielen ook twee bandbreuken te noteren van Willy: dit komt ervan als je meer achteruit toekijkt of de dochter en de schoonzoon hun manieren houden dan dat je vooruit kijkt. Omwille van het uitstippelen van deze mooie rit werden deze foutjes echter met de mantel der liefde bedekt.
Met dezelfde flair en soepelheid werd de terugweg aangevat en bleken de goedgetrainde leden zelfs geen hinder te ondervinden van de tegenwind. Komt daarbij ook dat iedereen verlangde naar huis om aldaar de vele gelukwensen vergezeld van de nodige kussen, de goeie aperitief, de dampende kroketten en de heerlijke wijn te mogen in ontvangst nemen op deze vaderdag.
In het zicht van Heule konden enkelen het niet laten er nog een stevige lap op te geven waardoor de groep in licht verspreide orde aankwam in onze vertrouwde aankomstplaats.
10 juni 2012 staat voortaan in de annalen van de club als een mooie rit die weliswaar niets met Steenstraete te maken had maar die dank zij het voortreffelijk voorbereidend werk van Willy opnieuw borg stond voor een mooie voormiddag. Een leuke vlakke rit van 94 km aan een gemiddelde van 26.6 km/u, dit in afwachting van steviger kost de volgende weken met name Gent-Wevelgem en de rit op verplaatsing in Geraardsbergen.
Ritgegevens: http://connect.garmin.com/activity/187876150
Verslag van de 3ballons Vogezen 9 juni 2012
3 Ballons 2012
7 dappere vrienden van
Tineke begaven zich zaterdag naar Vogezenland om er een exploot te gaan
afwerken en vooral om weer eens een vinkje te kunnen zetten op ons stoer
lijstje.
Bart, Dirk,Bjorn, Wim,
Ringo en David stonden in alle vroegte op om deze 204 km lange tocht te
proberen tot een goed einde te brengen. De 7de man, Gerd,
stond maar op aan de
start.
Al van in de start
wordt op zo'n cyclo stevig doorgereden. Automatisch ben je meegezogen en rijd
je dus sneller dan je zou willen. Zeer gevaarlijk om je
vroegtijdig op te
blazen.
De eerste col, onder
de naam Ballon de Servance, diende zich al snel aan . Ietwat in processie (het
peloton van 4000 deelnemers was nog niet voldoende gescheiden) was het moeilijk
je eigen tempo te zoeken. Een lange technische afdaling was de eerste beloning.
Na de eerste klim
splitsten Gerd en Wim zich af. Zij hadden de tocht van de 100 km gekozen.
Misschien niet onverstandig wetende dat er een terras aan de finish lag en er
mooi weer werd voorspeld voor de namiddag. Daarbij konden we maar kort
wegmijmeren want al snel volgden Col d'Oderen, Col du Bramont en Routes des
Américains. De eerste 2 niet al te stijl wat ons de tijd gaf om te genieten van
de omgeving. Vooral de Col du Bramont is een prachtige klim in het bos met veel
haarspeldbochten. De Routes des Américains is dan weer een kl**tzakje waarop je
je gemakkelijk in mul kan rijden, en dit met nog meer dan 100 km te gaan.
Col de Hundsruck was
Col nr. 5 en de opwarmer voor de voorlaatste col, de Ballon d'Alsace. Op die
laatste zie je langs de kant van de weg al de eerste lijken van de dag.
Prachtige col, al denken sommigen na 150 km daar al wat anders over.
In de aanloop van de
laatste col krijg je nog de heuvels tussen Errevet en Champagny voorgeschoteld.
Een 5-tal Kluisbergen na elkaar. Op je info papieren vooraf stond hierbij: 'wie
zich nog goed voelt, forceer vooral niks'. Dit zegt genoeg en ook direct iets
over wat nog komen moet, La Planche des Belles Filles. Een prachtige naam voor
een col die je al vervloekt van in de eerste meters. Lang is hij niet, 5,5 km,
maar met stijgingspercentages tot 14 procent wil je toch liever een drankje met
dit percentage.
In de laatste kilometer
stond Gerd de 5 van de 200 km nog aan te moedigen. En met Wim aan de finish om
je op te vangen was dit een zeer geslaagde rit.
Iedereen genoten,
iedereen goed gefietst.
Dubbele punten voor
Wim, Gerd en David die in Tinekesoutfit door de Ballons fladderden.
Volgend jaar opnieuw ?
David Fieux aka Rebellin
Nog een verslag van de regenrit 3 juni 2012
Een 10-tal KZK-supporters (moet niet altijd
KVK zijn!) meldden zich, voor wat is aangekondigd als een verrassingsrit.
Moeder natuur zegent de aanwezige tinekesvrienden met volle emmers
water over onze fietsbeschermende hoofddeksels. Een eerste grote verrassing is
er eigenlijk niet: De ex-MM en de huidige PM stuurden ipv hun kat, hun
zoon (fietscollega) in de richting van het Koetshuis. De
PM is sinds zijn pensioen niet enkel z'n fiets- maar ook zijn andere pedalen
kwijt! Talrijke brasspartijen, bluesoptredens, decandente weekendjes en andere
geneugten krijgen steevast voorrang op het zondagse fietsvertier...
Aan de start: enkele trois ballonsvaarders (ringo, david, gerd, bjorn en pantani) die nog eventjes de scherpe kantjes er af willen trainen in functie van hun fietsexploot komende zaterdag. Sommigen totaal overbodig aanwezig wegens reeds te goed of al bewezen er meer dan klaar voor te zijn. Anderen misschien nog met een lichte twijfel omtrent hun fysieke staat van paraatheid. Ronny, trouw op post en op kampioenenkoers, ready to hit the road and the rain. Flandrien Ivan, zijn titel meer dan waardig. Kersverse papa Matthijs (geen problemen meer om vroeg uit de veren te zijn) in het bijzijn van de apetrotse opa Bart. Niels is opnieuw vergezeld door de immer sympathieke sportdirectrices id volgwagen. Later zou ook blijken dat dit tevens de beste plaats was om te vertoeven: de volgwagen! Bedankt Peggy en Kimberly voor de korte, morele steun. Hopelijk krijgen jullie deze week nog iets anders voorgeschoteld dan wat niet geconsumeerd kon worden tijdens de rit.
Bij het aankondigen van de tweede verrassing: niet 80 maar 100km en tegenwind op de terugweg kon je onmiddellijk alle sympathie samen met het overvloedige vocht naar het afvoerputje zien vloeien. Met de moed (of is het al een halve liter water???) in de schoenen besluiten we om de rit 180 graden om te zwieren en een 2-tal uurtjes baantjes te zwemmen rond de deure . In een waterovergoten Heule keert de eerste verstandige tinekesvriend huiswaarts. De vogezenmannen, die hopelijk zaterdag met vriendelijke weergoden op pad gaan, besluiten wijselijk om hun gezondheid niet langer op het spel te zetten en geven er ook snel de b(r)ui aan. In mollegat en omstreken verdwijnen er in het zog vd gelegenheidskopmannen onopgemerkt en geluidsloos nog enkele pedaalridders. Nieuwkomer Simon pikt aan vanuit z'n droge garage en ook hij is na de volle 500-meter meepeddelen het zop uit z'n.......! Volledig gesopt en verzopen (en niet van gerstenat!) beslissen de resterende waterstampers om in Moorsele Heulewaarts te keren en andere vochtige oorden, douche en apéritief, op te zoeken. En verder houden we het bij: nat, een beetje natter, nattigst, nog meer nat en het meest nat!
Kevin
PS: We wensen onze moedige ploegmakkers een deugddoende, veilige en schitterende 3-ballons toe vol fietsvreugde!
Aan de start: enkele trois ballonsvaarders (ringo, david, gerd, bjorn en pantani) die nog eventjes de scherpe kantjes er af willen trainen in functie van hun fietsexploot komende zaterdag. Sommigen totaal overbodig aanwezig wegens reeds te goed of al bewezen er meer dan klaar voor te zijn. Anderen misschien nog met een lichte twijfel omtrent hun fysieke staat van paraatheid. Ronny, trouw op post en op kampioenenkoers, ready to hit the road and the rain. Flandrien Ivan, zijn titel meer dan waardig. Kersverse papa Matthijs (geen problemen meer om vroeg uit de veren te zijn) in het bijzijn van de apetrotse opa Bart. Niels is opnieuw vergezeld door de immer sympathieke sportdirectrices id volgwagen. Later zou ook blijken dat dit tevens de beste plaats was om te vertoeven: de volgwagen! Bedankt Peggy en Kimberly voor de korte, morele steun. Hopelijk krijgen jullie deze week nog iets anders voorgeschoteld dan wat niet geconsumeerd kon worden tijdens de rit.
Bij het aankondigen van de tweede verrassing: niet 80 maar 100km en tegenwind op de terugweg kon je onmiddellijk alle sympathie samen met het overvloedige vocht naar het afvoerputje zien vloeien. Met de moed (of is het al een halve liter water???) in de schoenen besluiten we om de rit 180 graden om te zwieren en een 2-tal uurtjes baantjes te zwemmen rond de deure . In een waterovergoten Heule keert de eerste verstandige tinekesvriend huiswaarts. De vogezenmannen, die hopelijk zaterdag met vriendelijke weergoden op pad gaan, besluiten wijselijk om hun gezondheid niet langer op het spel te zetten en geven er ook snel de b(r)ui aan. In mollegat en omstreken verdwijnen er in het zog vd gelegenheidskopmannen onopgemerkt en geluidsloos nog enkele pedaalridders. Nieuwkomer Simon pikt aan vanuit z'n droge garage en ook hij is na de volle 500-meter meepeddelen het zop uit z'n.......! Volledig gesopt en verzopen (en niet van gerstenat!) beslissen de resterende waterstampers om in Moorsele Heulewaarts te keren en andere vochtige oorden, douche en apéritief, op te zoeken. En verder houden we het bij: nat, een beetje natter, nattigst, nog meer nat en het meest nat!
Kevin
PS: We wensen onze moedige ploegmakkers een deugddoende, veilige en schitterende 3-ballons toe vol fietsvreugde!
Verslag van de regenrit van 3 juni 2012
Opstaan en het zien regenen, ik
voelde de bui al hangen,
veel volk zou er deze morgen niet
zijn.
12 dappere tinekesvrienden, (Wim,
Yvan, Nils, Ronny, Gerd, Kevin, Ringo, Bjorn, Mathijs, Bart H., Tim en David)
verschenen aan de start hopend op
een regenloze zondagsrit.
Bij gebrek aan kopmannen Geert en/of
Willy, had Willy gevraagd of zoonlief kopman wou spelen.
De rit franco-belge zou ter
vervanging van Doomkerke gereden worden.
Sportbestuursters van dienst waren
Peggy en Kimberly die zo Nils de kans gaven om te fietsen.
Vol goede moed werd er gestart. Deze
goede moed werd al vlug weggespoeld toen de hemelsluizen helemaal opengingen
na amper 1 km te hebben gefietst.
Vanaf toen zocht de ene na de andere de kortste weg terug naar huis.
Toen we via Wevelgem ter hoogte van
Moorselestraat - ter Poperenweg kwamen, waren we nog amper met 6.
Daar werd er gezamelijk en
verstandig besloten om de rit af te lasten en de warme huiselijke verwarming op
te zoeken.
Om 8u30 stonden de meeste dus al
onder de douche, terwijl het buiten nog altijd aan het gieten was.
Daar Yvan de eerste was die in Heule
al was afgedraaid en er anders geen verslaggevers op post waren, heb ik maar dit verslag
samengesteld, wat natuurlijk de iets mindere kwaliteit verklaart.
Hopelijk laat moeder natuur de zon
terug te voorschijn komen volgende zondag.
Groeten,
Pantani.
Abonneren op:
Posts (Atom)