Verslag van de rit naar de Plugstreets van 28 augustus 2022
De congécurve is al een tijdje afgeplat zodat we 12 Tinekesvrienden of toch al 66% van het actieve ledenbestand mochten verwelkomen. Niemand had hierbij pijn aan zijn goesting want nergens beter dan bij onze club kan de moral opgevijzeld worden. Bovendien stond een legendarische rit geprogrammeerd olv van onze president : de Plugstreets of een spectaculair deel van de wereldberoemde klassieker Gent-Wevelgem! Alleen bij onze club te verkrijgen.
De president had nog een belangrijke ochtendlijke mededeling : de matinale finale van het WK wielrennen op de weg kan eventueel gekoppeld worden aan een ontbijtrit. Verdere info volgt nog, het Kasteel is een mogelijke locatie. Andere ideeën blijven eveneens welkom.
Klokslag om 8 u trokken we ons op gang. De zomertemperaturen waren opnieuw van de partij : reeds 15 gr onder onze thermometerhut! Een in bloedvorm verkerende Kevin werd bereid gevonden om aan de zijde van de president het peloton te gangmaken voor wat in meerdere opzichten een legendarische rit zou worden.
De drang naar de Plugstreets prikkelde onze zintuigen en de weg ernaartoe lag bezaaid met enkele hoogtemeters. In het zicht van de eerste strook kregen we het Gent-Wevelgemgevoel al helemaal te pakken. De omhoog gelegde kasseien van de Molenhoek zetten meteen de spieren onder hoogspanning en met de wind in de rug maakten we gretig terreinwinst richting le crème de la crème van de rit.
In een file Indienne, wielerterm voor de ene mooi na de andere, bestormden we als rasechte kamikazepiloten dit wielererfgoed. Heerlijke toestanden waarbij we in onze verbeelding (of is het zinsverbijstering) halfgekke wielerfanaten ons met het schuim op de lippen zagen vooruitjagen. Op een al even historische plaats had de president de pitstop ingepland : te Ploegsteert waar de geallieerden op Kerstavond 1914 de kanonnen inruilden tegen voetbalschoenen en de Duitse vijand partij gaven. Een magisch moment van broederschap dat vereeuwigd werd in een monument dat een verzamelplaats is geworden van clubattributen afkomstig uit alle Europese uithoeken. Ondertussen versterkten we de innerlijke mens en gaf entertainer Kevin een Lamkel Zé demonstratie met alles erop en eraan : gedribbel, gesjot en het welbekende gebaar van doelpuntenviering in de tribune (zie foto hieronder). Ze zouden er in 1914 met grote ogen naar gekeken hebben.
We genoten vervolgens nog van 2 Plugstreets waarbij iedereen zich in de voorste gelederen probeerde te knokken. Ondertussen had de wind zijn kar gekeerd en blies die fel in ons nadeel.
Die wind floot ons om de oren alsof we op volle zee in een storm beland waren. De kuiten werden gegeseld alsof woenstijnzand hen wou zandstralen en onze spraakwatervallen werden gedempt terwijl de wind hen naar verre oorden verbande. Het waren bijwijlen apocalyptische omstandigheden die recht uit de teletijdsmachine van Briek Schotte en Rik Vansteenbergen kwamen.
Vervolgens werden nog pittige hoogtemeters verorberd op de Rosenberg, de Mandestraat en Ter Hand hetgeen aanleiding gaf tot het opdrijven van de gemiddelde hartslag, de toename van de zweetproductie en de verhoging van het calorieverbruik.
Verrassing van formaat toen de koersdirectie halt hield aan de residentie van Pieter (president junior) waar er net zoals bij voetbalmatchen in hete temperaturen een 2de pitstop georganiseerd werd. Straf en zeer aangenaam, waarvoor hartelijk dank! Pieter maakte van de gelegenheid gebruik om 1 versbakken atleet en 1 versbakken atlete aan het peloton toe te voegen : Mila en Jack, tevens de oogappels van de president, mengden zich onvervaard in het peloton en demonstreerden hun wielerskills. Het werd onmiddellijk duidelijke dat ze afstammelingen zijn van ne coureur die momenteel bij ons met mijlen voorsprong in de gele trui rijdt! Paparazzi Pieter was er als de kippen bij om dit beeld te vereeuwigen en zelfs te verfilmen.
Op Moorseels grondgebied volgde nog een indrukwekkende finale waarbij een miniploegentijdrit het peloton tot in Gullegem bracht. Wat een klasse! Een afgetraind 12-tal bereikte fit en wel de aankomst. 90 km, 25,8 gemiddeld en 449 hm.
Tot zondag om 8u.
Red Philip
Verslag van de rit van 21 augustus 2022 naar Katte- en Volkegemberg
Nu we opnieuw om 8u van wal steken konden we nog eens de kleurrijke en bonte verzamelingen wielerclubs uit fietsgemeente Heule in al hun glorie aanschouwen. Hertjes, Ramongs en Streuvelsvrienden gehuld in strakke pakjes zodat al die sixpacks volledig tot hun recht kwamen. Hier en daar werden ook uit hun voegen barstende buikspieren gespot maar dat heeft dan vooral te maken met een bijzondere trainingsijver die de BMI-theorie volledig op haar kop zet. Wie niet fietst in Heule behoort tot een rariteitenkabinet.
Op onze heilige startgrond kregen we zelfs terug het warme gezelschap van de Streuvelsvrienden die ons aanvankelijk in aantallen overvleugelden. De babyboomers van het 1e uur leken wel langs alle kanten uit de grond te kruipen maar gelukkig werd in no time het evenwicht hersteld en zelfs omgezet in een duidelijke overwinning : 12 – 6.
Ingevolgde de rally van Ieper draaide ons multimediakanaal en de grijze gpsmaterie van parcoursbouwer Geert deze week overuren. Het was de president die de kat de bel aanbond en alarm sloeg. Wilden we niet overhoop gereden worden in het rallygeweld, dan ware het beter om een alternatief te voorzien. Geert, net hersteld van een corona-aanval, riep alle hens aan 15 km nieuwe dek en vroeg onmiddellijk omstandigheidsverlof aan bij zijn werkgever ten einde de Tinekesdeadline te kunnen halen. Het werd koortstachtig zoeken naar een nieuw parcours zonder daarbij de specialiteit van de chef (hoogtemeters) van het wielermenu te schrappen. Daarnaast diende ook rekening gehouden te worden met het feit dat de volgende rit ons ook westwaarts brengt en afwisseling van parcours doet fietsen net zoals verandering van spijs doet eten.
Geert loodste ons richting zijn favoriete speeltuin en kondigde meteen ook 15 km nieuwe baantjes aan waarvan 10 km langs de Schelde. Daarnaast zou hij nog 2 in de clubgeschiedenis onbereden hellingen ontmaagden : Katteberg en Volkegemberg. Dat was echter zonder clubgps Mark gerekend die er als de kippen bij was om te stellen dat de Katteberg indertijd al bevrucht werd door zijn rit op verplaatsing rond Kruishoutem en de Volkegemberg al in omgekeerde richting neerwaarts opgereden werd. Tot daar het kreukvrije ritimago van onze zeer gewaardeerde berggeit of hoe Mark een op en top gedocumenteerde fietsende clubencyclopedie is.
Langs de fiets-o-strade F45, een vlakke fietsverbinding doorheen de Vlaams Ardennen via Zwevegem, Avelgem en Kluisbergen, boekten we vlug terreinwinst richting Oudenaarde.
De Katteberg werd door iedereen vlot en zonder gemiauw genomen en even verderop besloot Mark een mini sabbat in te lassen en het peloton op te wachten na de beklimming van de Volkegemberg. Hij kon met koude spieren naadloos aansluiten bij een opgewarmd peloton.
De pitstoplocatie was gereserveerd aan de boorden van de Schelde alwaar een pletwals klaar stond om de getormenteerde spieren te masseren. Red Philip droomde er evenwel van om er ’s namiddags mee over Club Brugge te walsen maar niemand kon toen vermoeden dat de scheidsrechter ze toen zou saboteren.
Na de pitstop werd er langs de Schelde een onvervalste ploegentijdrit georganiseerd die 10 km verder ontbonden werd.
De rit herbergde zowat alles wat men zich kan wensen : een combinatie van fiets-o-strade met hoogtemeters, een kleine portie kasseien, unieke vergezichten en gezonde groene intermezzo’s langs de Schelde. Mooi last minute werk van Geert!
12 renners, 90 km, 333 hm en 27 gemiddeld. Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar St-Sauveur op 14 augustus 2022
Zondagmorgen 7u, in de André Devaere laan in Kortrijk, ergens in een rood-witte cottage staat een splinternieuwe TREK Emonda SLR bittere tranen te wenen. Het carbonnen ros heeft tevergeefs gepoogd zijn baasje te wekken. Het keek nochtans uit naar de beloofde avontuurlijke tocht met ettelijke hoogtemeters maar Red Philippe ligt met de zoveelste nederlaag van de VK zwaar op de maag nog knus in bed met zijn Anneke. Te warm en te hoog, pijn aan de goesting, het smeken van Emonda blijft vruchteloos. Om het nieuw beestje te paaien zal onze Keizer later op de dag toch nog een tochtje maken langs de Leie met evenveel hoogtemeters als het aantal doelpunten van zijn geliefde club dit seizoen.
Over naar het rennersdorp aan "ten Koetshuize". 8 welgezinde Tinekesvrienden tekenen het wedstrijdblad en kijken verlangend uit naar de veelbelovende rit die architect Mathijs de dag voordien via whatsapp heeft doorgestuurd. Enkele afzeggingen wegens reizen allerhande maar een opmerkelijke comeback van onze eigenste Tripadvisor, terug van Menorca en de Alpes-Maritime, bruingebrand en messcherp!
Net voor de start neemt de President het woord en kondigt 3 dienstmededelingen aan:
1) volgende week starten we om 8u
2) de geswichte rit van vandaag naar de Catsberg wordt omgezet in een 2 bergenprijs: volgende week fietsen we naar de Scherpen- en Zwartenberg van de zijkant gezien het latere startuur. De Catsberg wordt doorgeschoven naar de planning 2023
3) den arrivée van het WK wielrennen in Australië op zondag 25 september is voorzien om 9u 's morgens . Voorstel is om dit gezellig samen te volgen op TV vanaf 7u30 ondertussen genietend van een ontbijtje met achteraf een ritje van 65km. Wil iedereen nadenken over mogelijke locatie? Waarvoor dank.
Na deze uitvoerige communicatie trekt het peleton zich op gang. De kortste afstand tussen 2 punten is een rechte lijn weet Mathijs en we snijden dwars door het historisch centrum van Kortrijk. Toeristische tip: de toren van de St-Maartenskerk is gratis te beklimmen mits 246 treden waar een megapanoramisch zicht wacht. We bollen verder richting St-Denijs en genieten van het Toscane van West-Vlaanderen, wat een schitterende natuur, we ruiken de zomer! We steken de Schelde en de taalgrens en de gewestgrens over en komen als het ware in het buitenland. Het gaat op en neer en genieten van een symfonie van vergezichten. Het ene na het andere onnozele maar sympathieke dorpje passeert onze netvliezen dat zelfs onze club-gps het noorden verliest. Mark weet op een bepaald moment niet meer op welk grondgebied hij is, dan is het vergekomen nietwaar... Blijkt achteraf dat we in Thieulain zijn waar de "bosse van Thieulain" met zijn 9% klim ons grijnzend opwacht. Dit is maar een opwarmer voor het steviger werk. Na nog een laatste briefing vallen we La Croisette aan, 2.7km klimmen met 98 hoogtemeters met een piek van 13%. Na een mooie en veilige afdaling wacht echter de beloning. In de schaduw van de kerk van St-Sauveur staat niemand minder dan de Pa van Mathijs ons op te wachten met ijsgekoelde cola en water. Heel welgekomen in deze hittegolf! Bart is een eminent en gewaardeerd oud-Tinekesvriend en veteraan van vele Tinekesoorlogen. Zo reed hij ooit de rit naar de kasseien van Roubaix uit met een gespleten helm , slachtoffer van een spectaculaire valpartij. Foto nog ergens te vinden op de weblog. Het weerzien is hartelijk, zie foto's hieronder en we genieten van de verfrissingen. We zetten onze reis verder richting Ronse en daar wacht de volgende klepper, Rue du Lait Battu of de Karnemelkbeekstraat of de E3 helling. Via een ingenieuze zijweg snijden we deze kuitenbreker aan en genieten van deze klim in holle wegen in de schaduw van een eeuwenoudbos. De President bereikt de top begeesterd door Saint-Velo en orakelt: Yo soy un hombre feliz! Of hoe plezant een klim kan zijn als ge het maar op je eigen tempo doet. De terugweg richting Heule verloopt heel vlot op de geijkte route van onze vroegere rally naar de Kwaremont. Moe maar heel content rijden we Heule binnen, één van de topritten van het seizoen, superlatieven schieten tekort, 4u puur genieten!!! Bravo en dikke merci Mathijs en Bart voor de bevoorrading!!!
8 fietsers, 96km aan 26.2 gem, 737hm
President
Verslag van de rit naar de Rode en Zwarte berg op 7 augustus 2022
Oogstmaand : vanmorgen vonden we enkele verloren zonen terug die om uiteenlopende redenen de tweewieler tijdelijk aan de haak moesten hangen. Het deed plezier aan ons hart om Diederik ( na 12 weken) , de beste gipsvrije apotheker van de lage landen en Jo (na 10 weken), de beste verkoper van bedrijven en coronabier, terug in ons warm midden te mogen sluiten. Yvan (na 3 weken), Simon (na 2 weken), Jan (na 2 weken) en Mark (na 1 week) ruilden het gevangenisvakantieplunje in voor die onweerstaanbare Tinekesvriendenoutfit die hun lichamen naar ongekende sportieve hoogtes catapulteert. Het deelnemersveld kreeg zo een upgrade naar 11 renners en we kijken natuurlijk hoopvol uit naar nog wederoptredens in de komende week/weken. We duimen alvast ook voor Geert die verrast werd door “het” beestje en zich nu in de ziekenboeg in het zweet des aanschijns werkt.
Consternatie ook aan de inschrijvingstafel nu bleek dat Red Philip zich aanbod met een gloednieuwe Trekvélo die uiteraard niet zonder het obligate streepje rood mocht geleverd worden. De paparazzi wreven zich de ogen uit het lijf en legden dit onbevlekt vehikel vast op de gevoelige plaat (zie foto hieronder). Het voorhoofd van onze berggeiten glom van het angstzweet want het betrof een klimfiets. Het zal toch niet zijn dat deze oudstrijder de klimmers op hun eigen terrein zou belachelijk maken? Zijn die oude benen wel compatibel met zo’n Trekvogel? Staat dat niet als een tang op een varken? Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Piet genoot de eer om als parcoursbouwer te fungeren en had zijn rit verpakt als verrassingsact. De verrassing werd op D-3 ontsluierd via ons multimediakanaal : we rijden naar Cordoba, niet richting Zuid-Spanje maar wel naar de wereldberoemde en in 1957 gebouwde kabelbaan die de Rode en Zwarte Berg in beeld brengt en een uniek zicht biedt op Heuvelland en op de wijngaarden van Entre-Deux-Monts. Een streek om duimen en vingers bij af te likken en die zo uit Zuid-Frankrijk lijkt te komen.
Diederik ontpopte zich meteen als medekopman hetgeen deed vermoeden dat het enkelgewricht enkele weken in het zwart getraind werd. Het laagje Italiaans stof op zijn bolide leek dat vermoeden te bevestigen maar het kan natuurlijk ook altijd dat Diederik de juiste prestatiebevorderende spekken in zijn favoriete spekkenwinkel op de kop kon tikken. Jo van zijn kant was van plan om samen met Mark een 70-tal km te bollen en zo de heuvelzone te ontwijken maar Mathijs wist topklimmer Jo te overtuigen van het tegenovergestelde. Ook hij gaf blijk van een meer dan gemiddelde conditie en leek freewheelend in het peloton mee te drijven. Wat een atletisch vermogen! Mark deed dan maar een beroep op zijn uitgebreide parcourskennis om solo een huzarenstukje op te voeren dat na de heuvelzone naadloos aansloot bij het peloton. Wat een geografische kennis!
Het peloton werd ondertussen gegijzeld door een vlijmscherpe cartouche van Simon die als een clusterbom het deelnemersveld uiteenjoeg. Man in vorm Xavier perste nog het onderste uit zijn fietskan maar kwam enkele cm te kort om opnieuw bergprijspunten te scoren. Gelukkig kwam Cordoba in zicht alwaar een verdiende pitstop ons deel werd. Vanuit dit schilderachtige en zuurstofrijke gebied trokken we opnieuw landinwaarts richting Zuid-West-Vlaanderen. Er werd langs de Leie stevig gepedaleerd waarbij snelheden van 32 km/u geen uitzondering waren. Piet had daarbij zodanig van jetje gegeven dat hij zijn achterband aan flarden had gereden. Het Trekteam kwam evenwel direct in actie en kon in een mum van tijd het euvel verhelpen (zie foto).
Daarna ging het in gestrekte draf richting Heule waarbij onze Wevelgemse connectie aangevuld met Piet en Mathijs nog een zijsprong maakte en de diep getorpeteerde reserves aanvulde met enig gerstenat van eigen bodem.
Parel van een rit waarvoor hartelijk dank aan Piet! 11 renners, 97 km, 27,8 gem en 461 hm.
Tot zondag om 7u30!
Red Philip
Verslag van de rit naar Froidmont en Doornik op 31 juli 2022
Te midden Kortrijk congé gonste het om 7:30 enkel van sportieve bedrijvigheid op de terreinen van Ten Koetshuize. Dit lapje grond te Heule wordt wekelijks omgetoverd in het vipdorp van de Tinekesvrienden en is heinde en verre bekend geraakt als catwalk voor de atletische lichamen en gesmeerde bolides van deze ongeëvenaarde club. Een club die daarbovenop nog eens de beste sfeermakers herbergt en daardoor uniek is in zijn soort.
Van bolides gesproken : vermits Piet vorige week gegijzeld werd door vrouw en kinderen en daardoor willens nillens op buitenlandse grond knarsetandend de hoogtemeters van Geert diende te missen, viel zijn mond open bij het zien van Arne’s gesofistikeerde tweewieler. We vragen ons af welke geheimen die fiets herbergt nu Arne na al die weken lappenmand de zwaarste ritten moeiteloos verteert. Elke voetbaltrainer van elke eersteklasser droomt ervan om dergelijke spelers in de kern te hebben. Misschien moeten we Leye eens bellen.
Onze indrukwekkende gele truidager sedert dag 1, voorzitter in topconditie, was aan zet als parcoursbouwer en had tijd noch moeite bespaard om alle spelonken, hoekjes en kantjes van Doornik en omstreken minutieus uit te pluizen.
Hij nam ons van meetaf aan mee richting Henegouwen en doorkliefde samen met Mathijs de hevig in het nadeel blazende wind. Wat hebben wij Aeolus toch misdaan? De onverlaat werd evenwel met het mes tussen de tanden gevierendeeld want Tinekesvrienden laten nu éénmaal niet met zich sollen. De beloofde rechte stukken waren aanwezig en waakten zorgvuldig over ons wedstrijdgemiddelde. De pitstop viel ons te beurt na een verraderlijke vals plat helling die dan nog eens in open vlakte geteisterd werd door die klimaat ontwrichtende maar al bij al toch nitraatloze winden.
Even verderop veroverden we Doornik, na Tongeren de op één na oudste stad van België! Waar op 16 en 17 mei 1940 de driehoekige Grote Markt door de Duitsers werd gebombardeerd, vleiden we ons op initiatief van de president neer in de stoelen van Tiffany, een plaatselijke schone met Zuiderse roots. De koffieslurpers kregen er zowaar een mini croissant bovenop! Dit alles onder het goedkeurend oog van Clovis, die beschouwd wordt als de oprichter van Frankrijk maar toch maar netjes staat te blinken in Doornik. De imitatie door Arne was treffend.(zie foto)
Na dit zeer gesmaakte intermezzo met enkele wist je datjes, werd de 2de wedstrijdhelft op gang gefietst. Ook hier enige geschiedenis : aan kilometerpaal 70 denderden we over een Middeleeuwse heirweg, die, hoe kan het ook anders, bezaaid lag met kasseien van de beste kwaliteit. Dat we zoiets nog mogen meemaken of hoe onze ritten niet zomaar lukraak uitgekozen worden!
We schoven langzaam maar zeker op richting Heule waarbij ook Mathijs en Xavier hun duit in het medekopmanzakje deden. Het parcours bleef heuvelachtig en deed ons regelmatig genieten van de pittoreske vergezichten.
Xavier gaf opnieuw blijk van een ijzersterke conditie en pakte alle bergprijspunten. Hij schoot de ene na de andere cartouche af en toonde daarbij telkens zijn achterwiel aan het peloton. Naar verluidt werd hij vorige week meerdere malen gespot in de Jumbovestiging te Kuurne alwaar de juiste ketonen tegen een schappelijke prijs verkrijgbaar zijn.
Via het centrum van Kortrijk stoomden we op richting Heule alwaar de eega’s een afgetrainde atleet aan tafel mochten begroeten.
Schitterende rit onder impuls van een onvermoeibare president! 91 km, 7 renners, 26,4 gemiddeld en 480 hm.
Tot zondag!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)