Verslag van het WK evenement en rit op 25 september 2022
Historische gebeurtenis in de clubgeschiedenis : nu het WK plaatsgreep op 15000 km van de heimat en het hemelse spel van de tijdzones ervoor zorgde dat het bij ons nog nacht was en daar middag had de president het briljante idee opgevat om de aankomst te laten samenvallen met een ontbijt in het Kasteel gecombineerd met een rit waarvan ex-president Mark de architect was!
U leest het goed : ontbijt in het Kasteel waar de geschiedenis van de muren druipt! Welke club kan dit zeggen? Als top of the bill had Martin zijn First Lady opgetrommeld die op een uiterst professionele wijze de catering verzorgde. Bedankt Annick, het was top!
We waren bevoorrechte getuigen van een Merckxiaans spektakel : de Remco die alle remmen losgooide en zo goed als op 1 been de regenboogtrui binnenhaalde! Wat een spektakel, wat een euforie! We zaten erbij en keken ernaar haastig bijtend in een croissant, gulzig een boterkoek verzwelgend, nippend van fruitsap gecombineerd met heerlijke koffie, stresszweet op het voorhoofd en het hart vol overwinningsdrang. Een dergelijk historisch en ontroerend moment beleven in clubverband : het schept banden en versterkt het gevoel van solidariteit. We hadden zelfs even een Streuvelsvriend als gast maar Johan stond stijf van de stress en had geen honger want zijn Streuvelspeloton rekende op haar kopman om de streek rond Heule aan flarden te rijden. Geert had zijn zoontje meegebracht die in Jumbo-outfit enorm gefocust het hele gebeuren volgde. Na het Remcospektakel zal onze berggeit echter moeten in de geldbuidel tasten voor een Quick Steptruitje.
Na dit schitterend spektakel was het de beurt aan ons peloton om onder het motto “iedereen Remco” het WK een beetje te kopiëren. We noteerden het opgemerkt wederoptreden van Joost die na een herstel van 14 weken alive and kicking aan de start verscheen. Welcome back Joost, dit is het begin van een nieuwe succesvolle periode bij de Tinekesvrienden!
Mark troonde ons mee naar de streek rond Tielt en had circa 65 km fietsplezier geprogrammeerd. Aanvankelijk genoten we van een zonoverdekte hemel al blies de wind deftig in het nadeel. Hoe meer terreinwinst we boekten, hoe dreigender het wolkendek werd. Dit noopte de president tot een noodinterventie. Gewapend met de modernste elektronische communicatiemiddelen werd ter plaatse onmiddellijk beslist richting de zon te rijden om de tsunami-achtige cumuluswolken voor te blijven. Het lukte ons bijna helemaal : de staart van het natte onheil impacteerde lichtjes het peloton maar uiteindelijk deed de luchtverplaatsing van de dolgedraaide wielen in no time de vochtigheid verdwijnen.
Tijdens de pitstop werd nog vlug een rekenoefening gemaakt. Daaruit bleek dat de kampioen van 2022 gekend is : niemand minder dan de president haalt op overdonderende wijze de oppergaai binnen!! Proficiat Martin, in het geel van rit 1 tot en met rit 31! Martiaans, Merckxiaans, superlatieven schieten te kort. Daarnaast nog architect van enkele topritten, bewaarder van de clubfinanciën en overkoepelende voorzitter : bravo en merci voor zoveel engagement!
Het zilver gaat naar vaste podiumwaarde Mark terwijl Piet het brons in de wacht sleept. Proficiat, kampioenen!
48 km, 9 renners, 25,8 gemiddeld en 131 hm. Tot zondag voor de afsluiter van het seizoen!
Red Philip
Verslag van de rit naar Mont-St-Aubert van 18 september 2022
Het einde van het seizoen nadert met rasse schreden en dat werd meteen duidelijk via de verlaagde temperatuur en het dreigend wolkendek. 11 startgraden onder thermometerhut maar toch nog enkele dappere exhibitionisten aan de start die hun dij-en kuitspieren aan de weerelementen bloot gaven. De vrouwelijke sups kirden van de pret en bewonderden zoveel karakter. De Heulse schoorstenen gaven ondertussen al een eerste rook prijs en dat leek allerminst op verbrand gas maar eerder op fijn stof. Hoe zou dat toch komen?
Wat die pret betreft : weinig reden tot pret bij Arne die op vraag van de president een hele uitleg ten beste gaf over de sportieve toestand van Zulte. Arnes pleidooi kwam erop neer dat hij deze week het bestuur van zijn favoriete club zal contacteren om enerzijds te pleiten voor de aanleg van een pretplantage op de akker van het Regenboogstadion en anderzijds om een fusiemogelijkheid met die andere kwakkelende Zuidwestvlaamse voetbalgrootheid af te tasten. Yvan kwam gevat tussen met de mededeling dat beiden best eerst nog een nieuw stadion bouwen om aldus een unieke samenwerking te kunnen bezegelen. De wiskundigen onder ons zwaaiden met volgend argument : 1 x 0 = 0.
Reeds van bij de start werd het WK tijdrijden in Australië op de pedaal gevolgd en zowel ritarchitect Piet als Geert konden al in real time een tussentijd van de farmer son uit Belgium meegeven. Uniek in de geschiedenis van de club : online verslaggeving vanop 15000 km afstand, wie doet het ons na?
Klokslag 8:30 nam Piet ons mee op reis doorheen West-Vlaanderen en Henegouwen. We brachten eerst een groet aan fietsstad Kortrijk dat vandaag het middelpunt was van een autoloze zondag waarbij alle toegangswegen tot de oude binnenstad hermetisch afgesloten waren. Het leek eigenlijk op de algemene repetitie van een soort kampioenenviering onder het motto : regeren is vooruitzien (in dit geval : decennia).
Piet liet er geen gras over groeien en liet ons direct kennis maken met enkele bultigheden in Kortrijk en het nabije Sint-Denijs. Onze thermostaten sloegen stante pede aan, de verbruikte energie werd gekanaliseerd langs thermische kledij (of Damartondergoed?) en overgebracht op de pedaalslag die tegelijkertijd soepel en doortastend de wielomwentelingen deed toenemen. Opengesperde monden getuigden van de inspanning, de ellebogen duwden de ellepijpen naar beneden, de ruggen kromden zich sierlijk over het frame en op de voorhoofden parelde enige condens die muggen, bijen en ander ongedierte op veilige afstand hield.
De pitstop werd ons geserveerd op een godvruchtige plaats waar een aftandse kapel aangaf “ne passez pas par ce chemin sans dire un Ave Maria”. Gesneden brood voor opnieuw Arne die een smeekbede ten beste gaf in het aanzicht van deze maagd. Een traan dwarrelde langs haar neusvleugel.
De 2de wedstrijdhelft had zij -en kopwind in petto waarbij een goede positionering van cruciaal belang was in het kader van de opgelegde 10% energiebesparing. Het bleef in golven op en neer gaan waarbij we in de finale getrakteerd werden op een deugddoende passage langs de Golden River. Mark slaagde erin om een paardenontlasting te vierendelen en kreeg daarna plots vleugels door op kop te gaan fietsen. Niet Red Bull maar Brown Shit geeft jou vleugels! De shitwoorden vlogen in het rond als meeuwen boven een schip. Dit wordt delicaat kuiswerk.
Schitterende rit olv Piet die ook weet hoe parels ineen te knutselen waarvoor hartelijk dank!
12 renners, 75 km, 26 gemiddeld en 450 hm. Tot zondag voor een unieke belevenis! (zie Whatsapp)
Red Philip
Verslag van de rit Franco-Belge op 11 september 2022
Heule is een minuscuul dorpje dat jaarlijks gedurende één weekend in het jaar het middelpunt van de beschaving wordt, een metropool met een aantrekkingskracht tot ver buiten de grenzen, een festijn waar dorst lijden als een doodzonde wordt erkend, en waarbij de Tinekesvrienden dan nog de onzalige gedachte hebben om op zondagmorgen toch het stalen ros te bestijgen…. Dit onder het motto “een feest is een geseling waard”.
Een aantal symptomen vielen meer waar te nemen dan anders: kleine rood doorlopen ogen, schorre stemmen, slappe kuiten, minder alerte gedachten … symptomen van een geheimzinnig virus dat steeds weer opduikt tijdens dat tweede weekend van september. Marc Van Ranst zoekt al jaren naar een afdoend vaccin maar heeft ondertussen ootmoedig het hoofd gebogen en begrepen dat dit zijn petje te boven gaat. Gelukkig bleef de infectie vrij beperkt bij onze mannen en vonden we bij aanvang van onze “Franco-Belge” rit tien wakkere, min of meer frisse leden aan de start met één bedoeling: de afvalstoffen van de laatste twee dagen zo snel mogelijk verwerken via een leuke rit door het Franse noorden.
Enkele eminente spierbundels ontbraken: bij de voorzitter gaat het overdadig vieren gewoon verder, Diederik was ergens iets gaan doen met dolle mieten of zo en Philippe was na de pandoering van zaterdag terstond hervallen in zijn depressie. Naar verluidt ziet hij nu alles in viervoud. Dat bracht Kevin weer in de positie van waarnemend voorzitter, materiaalmeester en parcoursbouwer.
Ondanks de aankondiging van een vlakke rit bleken de aanvangkilometers gekruid met heel wat “vals plat” waardoor al vlug duidelijk werd wie de laatste dagen wat meer gerstenat tot zich had genomen, maar niettemin hield iedereen zich kranig. Tinekesvrienden hebben al voor hetere vuren gestaan ! La douce France werd via de grens aan het historische “Den Dronckaert” (de naam is puur toeval en heeft geenszins een link met de feestvierders in Heule !) bereikt. Voor diegenen die ofwel vrij jong zijn, of kort van fietsherinnering zijn: Op 8 juli 1998 werd Willy Voet, verzorger van Festina, hier opgepakt. In zijn auto werd een grote hoeveelheid erytropoëtine (kortweg: epo) aangetroffen. Deze vondst was de start van een zoektocht waarbij bleek dat doping toen in het wielrennen een vrij algemeen gebruik was !
Heel wat leuke plaatsen en gemeentjes verdwenen onder een vrij aardige snelheid gezwind onder onze carbonwielen: de streek rond den “Auchan”, La motte, Pont du forêt, Bousbecque, le basplat, Quesnoy -sur-Deûle, ….. rustige plaatsjes waar het prettig fietsen was.
Om het leuke gevoel nog te versterken had de zon ook een tandje bijgestoken en konden we onder een warme zomergloed even pauze nemen langs de mooie boorden van Deûle. Ideale gelegenheid om te weten te komen wie tijdens het kermisweekend er al serieus was ingevlogen, wie zich nog wat gespaard had om er zondag nog eens een goeie lap op te geven, … kortom het leven zoals het is tijdens het kermisweekend. Ondertussen showde Geert even zijn rode-trui-van-het-jaar-stillekes die hij speciaal van zolder had gehaald ter ere van R.EV.
Langs de drukke Leieboorden werd dan richting huis en festiviteiten gefietst en het tempo ging aardig de hoogte in. Niet te verwonderen want iedereen wist dat er op het thuisfront traditiegetrouw een traktaat te wachten stond.
Bij onze aankomst in de thuishaven natuurlijk her en der bewonderende blikken voor zoveel sportiviteit in dit illuster weekend. Snel werd aangeschoven aan enkele terrastafeltjes en was het voor de dienster-van-dienst-van-Den-Hert een groot privilege om ons te bedienen.
Ondanks deelname aan het feestgedruis toch 74 kilometer afgelegd aan een gemiddelde van 27,4 per uur !
Yvan
Verslag van de rit naar de Kluisberg op 4 september 2022
Even voor achten op zondagmorgen werd Heule zoals de traditie het wil, overspoeld door wielertoeristen van allerlei pluimage.
10 deelnemers deze keer en wat wel opzienbarend nieuws: de volledige top 3 van het klassement ontbrak! De voorzitter was naar het buitenland getrokken om de titel die binnen handbereik ligt in alle discretie te vieren. Zijn vrouw leert ondertussen koortsachtig de protocollen en gedragsvoorschriften aan die horen bij de titel “femme du champion”. Kortom vreugde alom ten vakantiehuize Martin. Bij Philippe echter de omgekeerde gemoedsgesteltenis: hij vloog in allerlei naar Portugal om zijn tweede plaats te verwerken. Als veelwinnaar hoopte hij stiekem op een zoveelste titel …..Via dagelijkse psychotherapeutische sessies, kustwandelingen, en dagelijkse toediening van liters porto proberen ze hem daar toch nog op te lappen om hem vooralsnog nog aan de start te krijgen gedurende de laatste ritten van het seizoen.
Net zoals in het voetbal zorgt het nakende seizoenseinde voor transferkoorts alom. Zo kon Diedrik ternauwernood aan de start verschijnen omdat hij onderweg door verschillende clubs bestookt werd met aanlokkelijke contracten voor volgend seizoen…. Zoals ieder jaar zijn onze atleten overal sterk in trek. Maar geen nood: Diedrik weet ook waar het best toeven is en huldigt de gedachte “there is no quality like Tinekesquality” !
Onze parcoursbouwer was Simon voor wie niet alleen de fiets zelf nog weinig geheimen kent maar die gestadig werkt aan het statuut van superparcoursbouwer. Benieuwd wat hij deze keer uit de korte mouwen zou schudden. Naast hem de onverzettelijke Kevin; samen zorgden ze ervoor dat onder gestrekte draf de steven richting Kluisberg werd gewend.
Ondertussen had de zon de laatste nevel verdreven en ontplooiden zich voor ons de mooiste landschappen. Ons mooi zicht werd echter bruusk verstoord toen de Ramoncollega’s ons voorbijstaken maar we wisten toen nog niet dat ook ons moment nog zou komen …
De kluisberg bracht ons bevestiging van hetgeen we eigenlijk al een poos weten: het atletisch peil van de clubleden is dik in orde. Ook Marc hijstte zich met verbazend gemak naar boven.
Na een deugddoende pauze ging het richting huis via Tiegemberg. De terugrit werd echter niet in ledigheid doorgebracht. Ondanks het pittig tempo hadden de leden nog uitvoerig de tijd om allerlei wereldproblemen te bespreken: de gasprijs, de acties van Poetin, de Nautilusverbinding, enz…. mochten enkele Tinekesvrienden deel uitmaken van ons nationaal comité, het zou snel gedaan zijn met al die miserie.
Kevin, bij afwezigheid van Martin en Philippe, waarnemend voorzitter ontpopte zich ondertussen niet alleen als stevige pelotonleider maar ook als een facultatieve voorzitter van hoog niveau (opletten Martin !) want hij organiseerde terstond een stop mét traktaat in de openlucht bar Flemme Rouge alwaar we van een frisse pint, cola of andere konden genieten ! Jammer genoeg had Marc kort ervoor het hazenpad gekozen en opteerde hij voor een solotocht richting Heule.
Nog maar net op de fiets of daar kwamen opnieuw de Ramons naast ons gestoven en dat bleek het moment voor Kevin, Diedrik en Jan om resoluut een ferme tand bij te steken en mee te gaan met het rode peloton. Bij één van de laatste hellingen grote verbazing bij de Ramons toen Kevin, na een volledige rit kopwerk er in slaagde om alle Ramons op één na vanuit laatste positie toch uit het wiel te rijden. Bij deze was de eer van onze club opnieuw gered ! Chapeau Kevin !
Na de ‘régroupement générale’ kwam de rust terug in het peloton en werd in alle rust naar onze vertrouwde thuisgemeente gereden: het rustige Heule, dat volgende week weer verandert in één groot bruisende feestgebeuren.
Een mooie rit van 77,04 km met een gemiddelde van 26,6 km/uur en 451 hoogtemeters.
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)