Verslag van de rit naar Egem op 24 september 2023
Zondagmorgen 8u15, het kwik wijst slechts 9° aan, fris aan de vis dus als de President naar het rennersdorp bolt. Bij het binnenrijden van Heule is hij getuige van een aandoenlijk morantisch tafereel dat de koelte doet vergeten. Op den dorpel van huize Fondateur neemt Veerle afscheid van haren Bing met een innige zoen, dito knuffel en ze duwt zijn atletisch lichaam al lopend in gang terwijl ze driemaal roept: "voorzichtig zijn hé" (x3). Wat kan Liefde toch mooi zijn nietwaar. Via ons intern communicatiekanaal werden in extremis en om diverse redenen nog wat afzeggingen gesignaleerd zodat er maar acht Tinekesvrienden aan de startlijn staan. Reusachtige versterking komt er echter met gastrenner Jelle, broer van Cies. Met Jelle erbij stijgt de gemiddelde lengte van het peleton met ettelijke decimeters want om bij de familie Vanneste te horen moet je minstens 1m90 zijn anders word je verbannen naar de bastaardtak van de Nestjes. Op het programma vandaag een rit van niemand minder dan de clubGPS himself. Mark, terug uit langdurig herstel na val, heeft de rit op zaterdag nog verkend en belooft nieuwe baantjes, zijn specialiteit. Waar hij ze nog vindt is ons een raadsel, wellicht schuimt hij op internet de verkavelingsvergunningen af op zoek naar vers asfalt. .. Via Lendelede fietsen we Ingelmunster binnen waar we over , tussen en onder de sporen crossen om over het kanaal te geraken. Dit zijn niet de enige nieuwe baantjes want deze rit is een echte old-skool Mark rit. De commando's links, rechts, links, rechts galmen continu door de herfstlucht, ik waan mij terug in het leger. Geen 100m rechte weg dus en ook enkele onvervalste gravelstroken vallen ons ten beurt, oa het Stravasegment "Strade Bianchi van den Aldi" in Pittem (Dit is geen veske zjever maar de pure waarheid, zie Strava). In Egem houden we halt voor de pitstop. De pauze wordt door de Tinekesvrienden echter nooit of nimmer in ledigheid doorgebracht. Bij het verorberen van een snack en een bete vinden hoogstaande debatten plaats over sociaal-culturele of andere wetenschappelijke onderwerpen plaats. Deze ochtend treft de President een zwerm zeldzame paddestoelen aan op een stapel houtschors. Via de app Obsidentify (de Shazam van Natuurpunt) determineert hij de zwam in een recordtempo als "Hazenpootje" (zie foto) idd voorkomend op houtafval en begint hij een uitgebreid discours over dit natuurfenomeen. Wat een niveau toch deze club... De terugweg verloopt tegen een nijdige zuidenwind in en we maken er een ploegentijdrit van met een systeem van wisselende kopmannen. Achter het windscherm van de gebroeders Vanneste kunnen gerust nog 20 bijkomende renners beschutting krijgen. Ook Frederik, reeds kopman op de heenweg en Yvan doen meer dan hun duit in het zakje, beiden terend op een ijzersterke conditie. De groepsfoto wordt voor de gelegenheid gekiekt bij de beeltenis van andere kampioenen aan Latexco, medesponsor van Quick-Step, zie foto hieronder. Het peleton wordt nog tweemaal opgeschrikt door opduikende voertuigen in blinde bochten. Eerst wordt ternauwernood een geruisloze Tesla ontweken en wat verder moeten we een noodstop uitvoeren voor een opdoemende camion met oplegger in een minuscuul landweggetje. De receptie ten huize kampioen roept en we steken een tandje bij. Mark begint aan de rekker en tussen zijn kader te hangen . Aangekomen bij gastvrouw Hilde , die drank en hapjes heeft klaargezet, laat hij zich letterlijk van zijn vehikel rollen. We moeten hem uit de goot halen en op een stoel zetten. En hij moet het erg te pakken hem want hij weigert een frisse schuimende Stella en vraagt een colaatje... dan moet Mark toch serieus choco zijn nietwaar? Den drink verloopt hartelijk, gemoedelijk en gezellig. We proosten op onze kersverse kampioen, zie foto's. Verspreid verlaten de Tinekesvrienden één voor één het feestgedruis en bollen welgezind naar huis. Merci Hilde en Yvan voor het welgekomen traktaat en Mark voor de prachtige rit. 68 km aan 25.0 gemiddeld en 226hm. Tot zondag voor de finale rit van het seizoen 2023 met aankomst in een herberg op platse naar keuze waar we klinken op het afgelopen en komende seizoen! President
Verslag van de rit naar St-Juliaan op 17 september 2023
In de kletsnatte nacht van zaterdag op zondag braakten de hoogzwangere regenwolken alle nog achtergebleven restanten van de voorbije Tinekesfeesten uit. Het bleef echter beperkt tot water, water en nog eens water, in de volksmond beter bekend als “galle”. Bachanalen hebben nu éénmaal hun voor-en nadelen en staan ervoor bekend om in functie van leeftijd en trainingsgedrag van de deelnemers sporen na te laten.
Bij het optrekken van de al dan niet elektrisch aangedreven rolluiken raadpleegde menig Tinekesvriend vervolgens in sprintmodus het oerbetrouwbare meteo Tinekestation. Er bleek echter geen vuiltje meer aan de lucht hetgeen het smachten naar de tweewieler alleen maar intenser maakte.Het was dan ook een drukte van jewelste aan Ten Koetshuize, historische startplaats van onze club en VIPdorp bij uitstek dat inmiddels uitgroeide tot een fiere VIPstad. Onze tegenpolen van Streuvelsland waren echter in geen velden en wegen te bespeuren. Maar goed ook, zo konden we hen het schaamrood op de wangen besparen.
Enkele verloren zonen maakten opnieuw hun opwachting : de president kwam spoorslags terug uit het Franse Saint-Martin-Le-Colonel, Cies vierde zijn wederoptreden en Red Philip had zijn verhakkelede pols met spuug en plaktouw terug in elkaar geflanst om dit seizoen toch nog eens te kunnen proeven van de clubsfeer.
Van de weeromstuit besloot Stad Kortrijk om een autoloze zondag in te voeren. De fietstratenstad bij uitstek wou niks aan het toeval overlaten en wilde ten zeerste accidenten vermijden gezien de ongetrainde stuurvaardigheid van enkele come-backers kon in vraag gesteld worden. Nultolerantie zoals we ze graag hebben.
Onze TripAdvisor Kevin maakte van de gelegenheid gebruik om zijn laatste rit als trouwe parcoursbouwer aan te kondigen. Zoals bekend was Kevin gegeerd wild op de transfermarkt en vanwege zijn lange staat van dienst (25 j) besliste onze oer Vlaamse Raad van Bestuur hem een vrije transfer te gunnen richting de Ramongs. Latere festiviteiten volgen nog.
Vol goede moed en om klokslag 8:30 trok ons 14-koppig peloton zich op gang richting Sint-Juliaan. Er werden nog enkele vakantiemijmeringen uitgewisseld, de politieke wantoestanden lieten we voor wat ze waren maar het viel wel op dat de hartslag van enkele roodwitte fans hoger bleek dan normaal. Ze waren in blijde verwachting van het sleutelwoord in deze rit : come back. Bij het ter perse gaan bleek evenwel dat de geboorte in extremisch verstoord werd door een Brusselse n(m)epgynaecoloog.
Aan kilometerpaal 17 schreeuwde radio Tineke het uit :” crevaison pour le president-fondateur”. Met het geluid van een sissende slang werd Mark te voet gesteld waarbij het euvel niet volledig kon hersteld worden. Een half opengereten buitenband bleek de stille getuige van een rit in oorlogsgebied. Hoeveel pech kan men hebben in 1 seizoen? Net als in de voetbalwereld is het ook in de wielerwereld een ongeschreven wet : wie achteraan staat is het mikpunt van Murphy. Onze clubgps sprak ondertussen de gevleugelde maar voor hem zeer ongewone woorden “woar bennenik hier nu?”. Een Messiaanse schijnbeweging want er werd onmiddellijk orde op zaken gesteld in zijn meesterwielerbrein dat hem zodoende toeliet om voorzichtig en tegen 20km/u de thuisbasis terug te vinden.
In Sint-Juliaan verorberden we aan een oorlogskerkhof ons proviand waarbij een gedachte uitging naar hen die ervoor gezorgd hebben dat we vandaag in alle vrijheid kunnen leven en fietsen.
Langs bekend terrein sneden we vervolgens de terugweg aan waarbij enkele goed verdoken valsplatte hoogtemeters de spierspanning op gepaste bar bracht.
Bedankt Kevin!
14 renners, 70 km, 27,1 gem en 261 hm. Te noteren dat de strijd voor de bronzen plak nog volledig openligt, zie klassering!
Red Philip
Verslag van de rit in Tinekesfeestensfeer op 10 september 2023
Zondag van het tweede weekend van september en dus “partytime” in Heule. Tijdens dit weekend wordt de stille huisvader een fuifnummer, gaan de jongeren steevast nog harder uit de bol en worden brave huismoeders indien hun knoken het toelaten halve paaldanseressen …
Wie zondagmorgen vroeg naar de start kwam, zag nog wat stille getuigenissen: straten vol bekers (ondanks de te betalen garantie), enkele halve lijken die de nacht hadden doorgetrokken, hier en daar wat weggegooide frieten en soms ook wat maaginhoud die weer aan de straat werd toevertrouwd…
In schril contract met deze half-nog-levende objecten onze Tinekesvrienden die zich monter en fris aanmeldden aan de start ! Wat betreft onze club mogen we gerust van een Remcogewijze wederopstanding spreken of van een ware verrijzenis maanden na Pasen want niet minder dan 14 mensen meldden zich aan de start.
Het spreekt voor het niveau van onze club dat onmiddellijk een analyse werd opgemaakt en men kwam tot de volgende conclusie: het aangekondigde traktaat na de rit kon alvast geen kwaad maar het vooruitzicht om een ganse rit zonder windjasjes, regenvestjes, lange broek, afstroopbare mouwen, sjaals of elektrisch deken een leuk toertje te maken, alsook de terugkerende mensen-uit-verlof zorgden voor het hoge opkomstcijfer.
De Tinekesfeesten stonden in het teken van La douce France en dit inspireerde duidelijk onze Piet die voor de start de leden toesprak op een manier die Macron en zelfs Charles De Gaulle in vervlogen tijden zouden doen blozen. Naast de aankondiging van de rit en het traktaat bracht hij een uitvoerige, zinderende ovatie ter attentie van de kampioen, met name uw dienaar-reserve-kroniekschrijver-na-de enige-echte-hoofdredacteur-Philippe (die normaal zondag zijn comeback viert). Er volgde een applaus dat tot ver buiten Heule te horen was !
Terloops: Piet probeert ook een nieuwe vorm van duathlon in te voeren. Het eerste gedeelte bestaat uit het fuifbeest afgeven om dan korte tijd daarna de fiets te bestijgen. Via de hoogste diplomatieke kringen is hij dichtbij een officiële erkenning door het Olympisch Comité en hoopt hij ons land te vertegenwoordigen in deze discipline op de Spelen van Parijs. Daarnaast heeft Marc als ervaringsdeskundige reeds toegezegd om de trainingsschema’s voor het eerste deel van de discipline op te stellen en hem doelgericht te trainen.
Onder een blauwe hemel en de eerste zonnestralen trokken we er welgemutst op uit. Piet had uit zijn groot receptenboek gekozen voor een vaak glooiend traject waarbij echte beklimmingen uit den boze waren maar waarbij zelden vlak wegdek viel waar te nemen. De mooie vergezichten, belicht met steeds sterke wordende zonnestralen, maakten ons blij en opgewekt. Marc gaf blijk van een stijgende vormcurve en zit reeds met zijn gedachten bij volgend seizoen waar hij na een winter-in-schuim-en-trainingszweet hoopt om menig vriend en (mocht hij er al hebben) vijand te verbazen.
Wie ondertussen ook heel wat zweetparels voelde opkomen, was Brecht. Hij had het stalen ros sinds juni links laten staan maar ging tot het uiterste om niet te begeven. “That’s the spirit” Brecht maar de volgende keer wat meer de fiets bestijgen !!
Onze waardering voor historiek en religie kennende, werd halt gehouden bij een kapelletje met het opschrift “Ne passez pas par le chemin sans dire un Ave Maria”, en dat werd ook gedaan. Koeken, bananen, gellekes en drankbidons werden overal bovengehaald en onder een deugddoende schaduw aangeboden door de maagd Maria hielden we ons klassiek pauzemoment. Jammer dat er geen politiecombi aanwezig was want nu moesten de mannen waarbij de nood hoog was het stellen met een schamele struik…
Ondertussen werd het warmer en warmer maar dit kon de pret en het tempo niet drukken. Piet bleef er samen met Kevin de beuk ingooien tot er na een hergroepering een verzoek kwam van Piet. “Normaal is er nu nog nen toer richting Moeskroen voorzien maar we kunnen hier ook rechtstreeks richting Kortrijk gaan…”. Nog nooit in het bestaan van onze club was een brainstorm zo kort én zo eensgezind …. “Zo rap meuglijk naar Heule platse, win dust !”.
En zo geschiedde. De gedachte aan een frisse cola of pint gaf ons vleugels en zo streken we neer in onze feestgemeente. Ondertussen was het stikkend heet en het eerste drankje was rapper uitgedronken dan het opgediend kon worden. Het dorstige weer noopte ons tot een aanpassing van de regels uitgevaardigd door de president. In plaats van 2 traktaten kwamen er drie. Slecht nieuws voor de clubkassa maar schitterend nieuws voor onze droge kelen. En zo konden we ook nagenieten van een mooie rit van 68 kilometer aan een gemiddelde van 27,4 per uur en 395 hoogtemeters, en dit in een prachtig Heuls feestdecor, onder weldoende schaduw, leuk keuvelend en beseften we dat geluk vaak in een heel klein hoekje ligt…..
Ondertussen zat onze president de feiten te volgen vanuit de Vercors via WhatsApp en zag hij dat het goed was …
Tot zondag !
Yvan
Verslag van de rit Franco-Belge op 3 september 2023
7.56 uur zondagmorgen aan het alom gekende startpunt. Kevin staat eenzaam en zenuwachtig op zijn GSM te tokkelen omdat hij denkt dat er een ander startuur is… Groot is dan ook zijn opluchting als hij een collega-Tinekesvriend ziet verschijnen. Maar amper elkaar ontmoet of hij vliegt naar Heule Centrum op zoek naar wat voedsel, lees een rijsttaartje. Nee, Kevin lijdt niet aan ondervoeding thuis maar hij had niets mee voor onderweg. Toch wel enige consternatie: normaal moeten we af en toe stoppen voor Kevin omdat hij het één en ander moet lossen ……. Nu moest er dringend iets toegevoegd worden.
En ook al is het september, onze leden weten van geen ophouden om hun vleugels uit te slaan. Piet, Xavier, onze voorzitter, en nog andere blinken uit door hun afwezigheid. Wie wel terug aanwezig is, is onze vriend Joost. Hij is al enige tijd terug maar zijn 10-daagse cruise bracht hem met zo’n elitaire mensen in contact dat hij enige aanpassingsproblemen had om terug tussen het gewone volk te komen. Gelukkig heeft hij de gewone draad des levens weer kunnen oppakken en peddelt hij terug gezapig mee met de bende.
Ondertussen is er wel groot nieuws te melden van de kant van het bestuur. In hun onverdroten zoektocht naar bijkomende financiële bronnen om de nieuwe uitrusting te betalen, hebben ze een primeur. Vanaf nu kan, tegen een nog te bepalen maar fikse vergoeding, ieder lid vragen om thuis afgehaald en/of afgezet worden. Blijkbaar heeft Arne zich al ingeschreven om op die manier zeker te zijn dat hij na iedere rit zijn weg terugvindt tot aan zijn huis. Aan de leden kunnen we nu reeds verklappen dat er ook klantenkaarten zullen aangeboden waarbij je na tien beurten gratis één keer thuis wordt afgehaald.
En ja, klokslag acht uur, vertrokken we met z’n zessen richting het land van Macron, de baguettes, de Champagne, de Camembert en zo veel meer moois. Onderweg konden we onze eerste nieuwe klant van ons ‘Pick up and deliver at home service’, Simon Bossuyt, oppikken. Toch proficiat voor Simon om na een wilde nacht op één of ander festival toch het stalen ros te bestijgen. Maar in de plaats van gelukwensen, achtte Kevin dit het moment om als oudste van de familie, Simon de levieten te lezen en hem op de gevaren van luide muziek, alcohol en drugs op dergelijke verdorven plekken te wijzen. U moet immers weten, Kevin is een echte huisduif: nooit weg, altijd thuis, …… een karaktertrek die hij ongetwijfeld van zijn vader geërfd heeft….
Maar naast echte huisduif is Kevin ook een kei in het uitstippelen van nieuwe trajecten. Dit keer had hij de regio Wervik als aperitief gekozen en konden we, onder zijn aanvoering en keurig geassisteerd door Geert, in de Balokken een soort veredelde versie van de Plugstreets afhaspelen. Heerlijke kleine landwegeltjes die wel wat stuurvaardigheid vereisten, maar Tinekesvrienden hebben nu eenmaal een sterke technische bagage. Onder bewonderende blikken namen we iedere hindernis, ieder bochtje, ieder bultje alsof ze er niet waren.
Na de ‘doorstuuk van het jaar’, ‘de mooiste plaats om plat te vallen van het jaar’ konden we nu ook de ‘mooiste pauzeplaats van het jaar’ toekennen aan Kevin. In Quesnoy-sur-Deûle werd halt gehouden en alles wat je maar kon wensen was voor handen: tafel met zitbanken, bomen met welgekomen schaduw, vuilnisbakken en heerlijke hagen om een plasje te doen…. beter kan niet. Opnieuw hoogstaande gesprekken waarbij vooral de naam Sven Pichal geciteerd werd. Blijkbaar wordt zijn programma ‘de inspecteur’ fel gesmaakt ……. Daarnaast ook opbeurende woorden voor Patrick en Joost, beiden ooit trotse maar nu vooral sterk ontgoochelde eigenaars van een rood-wit clubabonnement. Zij overwegen om contact op te nemen met Philippe en een zelfhulpgroep te starten met als thema “Hoe blijven we positief aankijken tegenover het leven ondanks de teloorgang van onze geliefde club”.
Op de terugweg was het heerlijk toeven: Kevin had nu fuifnummer Simon aan zijn zijde maar die bewees al vlug dat het liederlijk en Bourgondisch leven geen afbreuk deed aan zijn fysisch kunnen en onder gestrekte draf, heerlijke zonnestralen én de totale afwezigheid van Murphy was het heerlijk fietsen op vaak totaal onbekende wegeltjes.
Een zondagvoormiddag zoals we er nog vele zouden willen beleven: een rit van 80 km aan een gemiddelde van 27,5 per uur en te verwaarlozen hoogtemeters mogen nu toegevoegd worden aan onze rijk gevulde archieven.
Patrick, Geert, Simon, Joost, Jan, Kevin en Yvan mochten al dit moois meemaken. Dank aan de parcoursbouwer !
Ps: het rijsttaartje werd fel gesmaakt !
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)