Verslag van de laatste rit seizoen 2011 dd 250911
Laatste rit in de Tinekestour van 2011…Onder een stralende hemel en gezellige nazomerse temperaturen verdrong de Tenteploeg zich voor de allerlaatste keer aan de start. Historische rit trouwens,want niet alleen de vertrouwde groenwitte outfit zal ingeruild worden voor een roodwit PO I exemplaar,ook aan de bestuurstop staan er enkele wissels op het programma. De club staat op een kruispunt maar niemand die eraan twijfelt dat er opnieuw voor de juiste richting zal gekozen worden,gps of niet.
Rambo gaf net voor de start de kampioenenfakkel door aan Red Philip waarop de president onder luid applaus de kampioenenoorkonde aflas. De titel verhuist opnieuw voor een jaar naar de clubheimat : bpost,waar wielerterroristen thuis zijn. Ofschoon Red Philip voor de 3e keer in 4 seizoenen in de prijzen rijdt ,liet hij toch optekenen dat succes nooit went en het onovertroffen clubrecord van Tchmil verbeteren niet direct in de ambities ligt. Het zilver en de prijs voor de strijdlust gaan naar Ronny die een fantastisch seizoen neerzette en meer dan eens voor de juiste ontsnapping koos. Bjorn Duthoo tenslotte kaapt brons weg en was meermaals medegangmaker naast de talrijke ritkopmannen en ook vaak een targetspits die dikwijls de lont aan het vuur stak.
Niemand minder dan de fondateur was traditioneel ritarchitect van de slotetappe en als sportdirecteur deze keer geen Ivan maar wel Geert Depoortere achter het stuur.
Goedgezind zette het peloton zich in gang en regelde Marc als een volleerde thermostaat snelheid en omgevingstemperatuur. Zijn rit werd al een paar jaar gesaboteerd door de weersomstandigheden maar deze keer ontrolde de pracht van het natuurlandschap zich volop aan onze ogen. De eerste noemenswaardige hindernis was al voldoende om de champketting in de soep te doen draaien, even later sneuvelde ook nog zijn zonnebril. Gelukkig bracht teletekst p.505 toch even soelaas…Deugddoende bevoorrading geserveerd door Geert Depoortere,waarvoor dank!
De terugtocht was al even pittoresk en onderlijnde nog maar eens de klasse van onze huis-gps,alias de fondateur.
Bij het naderen van de Gullegemse Champs-Elysées werd nog een laatste cartouche afgeschoten waarbij het podium verzocht werd de eerste 3 plaatsen in te nemen.
Bij een natje en een droogje werd het seizoen afgesloten in ’t Merlijntje. Herinneringen en anekdotes vlogen, net als de stutten met gekapt, in het rond.
Verbazingwekkend hoe vlug het allemaal voorbijvloog. Er werden in 2011 opnieuw ettelijke calorieën verbruikt,spieren,hart-en longen gepijnigd,soms vloeide er bloed,zweet en tranen maar bovenal werden er opnieuw vriendschapsbanden gesmeed,lachsalvo’s afgestoken. Die heerlijke zondagmorgens tussen maart en september,ze staan met stip genoteerd op onze kalenders.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/117728629
Rambo gaf net voor de start de kampioenenfakkel door aan Red Philip waarop de president onder luid applaus de kampioenenoorkonde aflas. De titel verhuist opnieuw voor een jaar naar de clubheimat : bpost,waar wielerterroristen thuis zijn. Ofschoon Red Philip voor de 3e keer in 4 seizoenen in de prijzen rijdt ,liet hij toch optekenen dat succes nooit went en het onovertroffen clubrecord van Tchmil verbeteren niet direct in de ambities ligt. Het zilver en de prijs voor de strijdlust gaan naar Ronny die een fantastisch seizoen neerzette en meer dan eens voor de juiste ontsnapping koos. Bjorn Duthoo tenslotte kaapt brons weg en was meermaals medegangmaker naast de talrijke ritkopmannen en ook vaak een targetspits die dikwijls de lont aan het vuur stak.
Niemand minder dan de fondateur was traditioneel ritarchitect van de slotetappe en als sportdirecteur deze keer geen Ivan maar wel Geert Depoortere achter het stuur.
Goedgezind zette het peloton zich in gang en regelde Marc als een volleerde thermostaat snelheid en omgevingstemperatuur. Zijn rit werd al een paar jaar gesaboteerd door de weersomstandigheden maar deze keer ontrolde de pracht van het natuurlandschap zich volop aan onze ogen. De eerste noemenswaardige hindernis was al voldoende om de champketting in de soep te doen draaien, even later sneuvelde ook nog zijn zonnebril. Gelukkig bracht teletekst p.505 toch even soelaas…Deugddoende bevoorrading geserveerd door Geert Depoortere,waarvoor dank!
De terugtocht was al even pittoresk en onderlijnde nog maar eens de klasse van onze huis-gps,alias de fondateur.
Bij het naderen van de Gullegemse Champs-Elysées werd nog een laatste cartouche afgeschoten waarbij het podium verzocht werd de eerste 3 plaatsen in te nemen.
Bij een natje en een droogje werd het seizoen afgesloten in ’t Merlijntje. Herinneringen en anekdotes vlogen, net als de stutten met gekapt, in het rond.
Verbazingwekkend hoe vlug het allemaal voorbijvloog. Er werden in 2011 opnieuw ettelijke calorieën verbruikt,spieren,hart-en longen gepijnigd,soms vloeide er bloed,zweet en tranen maar bovenal werden er opnieuw vriendschapsbanden gesmeed,lachsalvo’s afgestoken. Die heerlijke zondagmorgens tussen maart en september,ze staan met stip genoteerd op onze kalenders.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op GARMIN http://connect.garmin.com/player/117728629
Tente op het kampioenschap van Belgie
Tinekesvriend Ronny Deras behaalde op 11 sept 2011 een verdienstelijke 12de plaats op het Kampioenschap van België voor Doven te Damme.
Het werd een bikkelharde strijd aan een gemiddelde van 37 km/u
Een dikke proficiat aan Ronny die bezig is aan een superseizoen!!
President
Het werd een bikkelharde strijd aan een gemiddelde van 37 km/u
Een dikke proficiat aan Ronny die bezig is aan een superseizoen!!
President
Verslag van de rit van 18 september 2011 Lichtervelde
Voorlaatste rit in de Tinekestour van 2011 en de weergoden hadden dit goed begrepen. Ze bekochten hun losbandig leven met een dot van een indigestie op zaterdag,kotsten alles eruit wat er maar uit te kotsen viel en hielden het dan ook noodgewongen droog op zondagmorgen. Uitgeteld en met bonkend hoofd legden ze hun hoofd in de schoot , soesden hun roes vredig uit. Het gevoel van de kampioenenviering,the day after…Geen renner die er rouwig om was.
18 pedaaalridders aan de start waaronder een gastrenner uit het Noorden van de provincie (schoonpa van Mathijs) en de nr 3 ,Bjorn Duthoo, nam de honneurs van sportdirecteur waar. Opgemerkte rentree van een extra gebronzeerde president die bijzonder fris oogde na een oefenkamp op Spaanse bodem. De MM had iets te lang op de sleppe van zijn Roos blijven liggen en had alle moeite van de wereld om zijn aanwezigheidswerkzaamheden uit de handen te slaan van een euforische Red Philip. Zou deze laatste dan toch de klassering gemanipuleerd hebben? Voer voor de arbitragecommissie!
Ronny,de nr 2,verdedigde vorige week met verve de clubkleuren op het Belgisch kampioenschap door tussen kerels die 20 en 30 jaar jonger zijn toch nog een 12e plaats in de wacht te slepen! Proficiat Ronny,da’s pas echt kampioenenwerk!
De SB/PM van zijn kant oogde eerder depressief…Is het de leeftijd,het vroege uur op zondag of dient zijn dipje eerder gezocht te worden in het feit dat Zuid-West-Vlaanderen 2 totaal verschillende voetbalploegen in stelling brengt : een ploeg van “geen woorden maar daden” en een “gazetteploeg”?
De vraag die op éénieders lippen brandde was evenwel : “waar blijft de Secretary-General”? Zou hij Pantani’s wijze woorden “ge moet vooral veel drinken op de vélo” iets te letterlijk genomen hebben en het ook toegepast hebben naast de vélo? Binnenkort hopelijk meer duidelijkheid hierover.
Een origineel startschot deze keer : de voorzitter zette iedereen op scherp door te verwijzen naar teletekst pagina 504 en 505 er mysterieus aan toevoegend “ik heb er heel de nacht naar gekeken en nu zijn we weg…”.
Het peloton trok richting Gits onder het bewind van parcoursbouwer Pantani en zijn trouwe kompaan Dirk. Van vrouwelijke zijde opnieuw Petra in de voorste gelederen die aldus bewees uit het goede conditie-en wielerhout gesneden te zijn. Misschien te verklaren door het feit dat ze het bed deelt met topatleet Dirk?
Met de wind in de zeilen ging het met een rotvaart richting pitstop langs mooie vlakke wegen. De Pantaniklassieker is een welkom kolfje naar de hand van de echte routiers die de gruute platteau met alle plezier geselen. Met enige voorsprong op het uurschema werden de remmen dichtgeknepen voor een smakelijke pitstop waarvoor dank aan Bjorn! Rambo kraaide van de pret toen bleek dat een vrouwelijke versie van De Vos de parking opreed. Bij nader toezien bleek alle aandacht evenwel uit te gaan naar de gewelfde rondingen van de wagen waarop de fondateur ei zo na bezweek aan een plotse samentrekking van het middenrif waarbij de gehamsterde pitstopvloeistoffen als een fontein een uitweg zochten langs mond,neus,keel en oren. Als de vos de passie preekt,boer let op je ganzen…
Ook tijdens de terugtocht werd de pees er nog eens stevig opgelegd wat bewijst dat de najaarsconditie volop aanwezig is. Ouderwetse finale in de centrumstraten van Heule!
Mooie rit, 75 km,27,7 gemiddeld. Met dank aan Pantani!
Tot zondag 8u voor de kampioenenrit. De kampioen trakteert op een natje en een droogje aan het einde van de rit in ’t Merlijntje.
Red Philippe
nvdr: herbeleef de rit op kaart op http://connect.garmin.com/player/115614363
18 pedaaalridders aan de start waaronder een gastrenner uit het Noorden van de provincie (schoonpa van Mathijs) en de nr 3 ,Bjorn Duthoo, nam de honneurs van sportdirecteur waar. Opgemerkte rentree van een extra gebronzeerde president die bijzonder fris oogde na een oefenkamp op Spaanse bodem. De MM had iets te lang op de sleppe van zijn Roos blijven liggen en had alle moeite van de wereld om zijn aanwezigheidswerkzaamheden uit de handen te slaan van een euforische Red Philip. Zou deze laatste dan toch de klassering gemanipuleerd hebben? Voer voor de arbitragecommissie!
Ronny,de nr 2,verdedigde vorige week met verve de clubkleuren op het Belgisch kampioenschap door tussen kerels die 20 en 30 jaar jonger zijn toch nog een 12e plaats in de wacht te slepen! Proficiat Ronny,da’s pas echt kampioenenwerk!
De SB/PM van zijn kant oogde eerder depressief…Is het de leeftijd,het vroege uur op zondag of dient zijn dipje eerder gezocht te worden in het feit dat Zuid-West-Vlaanderen 2 totaal verschillende voetbalploegen in stelling brengt : een ploeg van “geen woorden maar daden” en een “gazetteploeg”?
De vraag die op éénieders lippen brandde was evenwel : “waar blijft de Secretary-General”? Zou hij Pantani’s wijze woorden “ge moet vooral veel drinken op de vélo” iets te letterlijk genomen hebben en het ook toegepast hebben naast de vélo? Binnenkort hopelijk meer duidelijkheid hierover.
Een origineel startschot deze keer : de voorzitter zette iedereen op scherp door te verwijzen naar teletekst pagina 504 en 505 er mysterieus aan toevoegend “ik heb er heel de nacht naar gekeken en nu zijn we weg…”.
Het peloton trok richting Gits onder het bewind van parcoursbouwer Pantani en zijn trouwe kompaan Dirk. Van vrouwelijke zijde opnieuw Petra in de voorste gelederen die aldus bewees uit het goede conditie-en wielerhout gesneden te zijn. Misschien te verklaren door het feit dat ze het bed deelt met topatleet Dirk?
Met de wind in de zeilen ging het met een rotvaart richting pitstop langs mooie vlakke wegen. De Pantaniklassieker is een welkom kolfje naar de hand van de echte routiers die de gruute platteau met alle plezier geselen. Met enige voorsprong op het uurschema werden de remmen dichtgeknepen voor een smakelijke pitstop waarvoor dank aan Bjorn! Rambo kraaide van de pret toen bleek dat een vrouwelijke versie van De Vos de parking opreed. Bij nader toezien bleek alle aandacht evenwel uit te gaan naar de gewelfde rondingen van de wagen waarop de fondateur ei zo na bezweek aan een plotse samentrekking van het middenrif waarbij de gehamsterde pitstopvloeistoffen als een fontein een uitweg zochten langs mond,neus,keel en oren. Als de vos de passie preekt,boer let op je ganzen…
Ook tijdens de terugtocht werd de pees er nog eens stevig opgelegd wat bewijst dat de najaarsconditie volop aanwezig is. Ouderwetse finale in de centrumstraten van Heule!
Mooie rit, 75 km,27,7 gemiddeld. Met dank aan Pantani!
Tot zondag 8u voor de kampioenenrit. De kampioen trakteert op een natje en een droogje aan het einde van de rit in ’t Merlijntje.
Red Philippe
nvdr: herbeleef de rit op kaart op http://connect.garmin.com/player/115614363
Rally Wevelgem-Roubaix van 11-09-2011
Primeur in de geschiedenis van onze club : voor de allereerste keer rally Wevelgem-Roubaix op de kalender! De meteo zat er boenk op,draaglijke temperaturen,kans op een bui leek aanwezig maar de hemelsluizen waren dicht en defect.
De weg naar Ten Koetshuize was doordrongen van onverdampte gerstenatgeuren die gezien de plaatselijke festiviteiten alomtegenwoordig waren.
Terwijl enkele leden van ons concurrerend team zich een moeizame weg baanden naar de start en daarbij de wetten van de zwaartekracht tartten,maakte sportdirecteur Kevin de volgwagen vertrekkensklaar. Van bestuurszijde waren zowel de MM als de SB/PM herrezen uit het maïs na een doorgedreven zoektocht met bloeddorstige honden. De MM maakte er zelfs een erezaak van 2 deelnemerslijsten met Griekse precisie aan te leggen ten einde de clubkas niet extra te belasten aan de inschrijvingstafel. Men kan tegenwoordig niet voorzichtig genoeg omspringen met de clubroebels gezien de precaire financiële toestand van enkele bevriende banken die via hun grijpgrage tentakels verweven zitten in de clubstructuur. De president van zijn kant geniet nog volop van de Spaanse zon en is ginder de basis aan het leggen voor een spetterend naseizoen. De Secretary-General zou deze week gespot geweest zijn in het gezelschap van Di Rupo en Leterme. Insiders menen te weten dat de expertise van onze fiscalistspecialist werd geraadpleegd om na te gaan waar Abraham nog besparingsmosterd kan vinden bij Jan Modaal. Grote afwezige was niemand minder dan Ronny die een gooi deed naar de Belgische driekleur. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend hoe onze nr 2 het ervanaf heeft gebracht. Hem kennende zal hij in ieder geval met verve onze kleuren verdedigd hebben! Ook een opgemerkt wederoptreden van Petra die opnieuw meer dan haar mannetje stond.
De weg naar Wevelgem was geplaveid met rozen met doornen waarvan David het slachtoffer werd. Geruisloos en zonder oponthoud werd de wielwissel professioneel doorgevoerd.
Bjorn en Ringo trokken kop tegen de wind in terwijl verderop in het peloton al volop gedroomd werd over de heroïsche exploten van onze Flandriens die indertijd van Roubaix een Vlaamse kolonie maakten. Misschien een tip voor de huidige generatie politici : als BHV met de tong splitsen niet lukt,spring op de fiets en laat de benen spreken door ervoor te zorgen dat de Vlaamse rand Vlaams wordt of blijft in navolging van dit illustere stadje in het Noorden van Frankrijk.
Naarmate de piste van Roubaix naderde,steeg de adrenaline en werden de posities met enige zenuwachtigheid ingenomen. Een heel aparte sensatie maakte zich van ons meester toen we volop mochten proeven van de finale van deze legendarische klassieker. In navolging van de Merckx’,De Vlaemincks,Museeuws en Mosers van deze en vorige wielereeuw,draaiden we de piste op. Kippeveltoestanden en verbazing over de steilheid van de baan. Sportdirecteur Kevin had de hevige emoties ingecalculeerd en voorzag ons van een bevoorrading om u tegen te zeggen : belegde broodjes met energierijke drank. Bedankt Kevin voor deze uiterst stevige dagschotel!
Met een helm vol herinneringen vatten we stil de terugtocht aan geholpen door een milde rugwind. Het enige wapenfeit was opnieuw een lekke band voor David die evenwel weer in een mum van tijd orde op zaken wist te stellen.
Kevin hield nog een après-etappe in de VIPwagen : bij een mannen weten waarom Jupiler en Cola werd nog even nagekaart. Merci sportdirecteur!
16 deelnemers,75 km tegen 27,2 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor de Pantanirit!
De weg naar Ten Koetshuize was doordrongen van onverdampte gerstenatgeuren die gezien de plaatselijke festiviteiten alomtegenwoordig waren.
Terwijl enkele leden van ons concurrerend team zich een moeizame weg baanden naar de start en daarbij de wetten van de zwaartekracht tartten,maakte sportdirecteur Kevin de volgwagen vertrekkensklaar. Van bestuurszijde waren zowel de MM als de SB/PM herrezen uit het maïs na een doorgedreven zoektocht met bloeddorstige honden. De MM maakte er zelfs een erezaak van 2 deelnemerslijsten met Griekse precisie aan te leggen ten einde de clubkas niet extra te belasten aan de inschrijvingstafel. Men kan tegenwoordig niet voorzichtig genoeg omspringen met de clubroebels gezien de precaire financiële toestand van enkele bevriende banken die via hun grijpgrage tentakels verweven zitten in de clubstructuur. De president van zijn kant geniet nog volop van de Spaanse zon en is ginder de basis aan het leggen voor een spetterend naseizoen. De Secretary-General zou deze week gespot geweest zijn in het gezelschap van Di Rupo en Leterme. Insiders menen te weten dat de expertise van onze fiscalistspecialist werd geraadpleegd om na te gaan waar Abraham nog besparingsmosterd kan vinden bij Jan Modaal. Grote afwezige was niemand minder dan Ronny die een gooi deed naar de Belgische driekleur. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend hoe onze nr 2 het ervanaf heeft gebracht. Hem kennende zal hij in ieder geval met verve onze kleuren verdedigd hebben! Ook een opgemerkt wederoptreden van Petra die opnieuw meer dan haar mannetje stond.
De weg naar Wevelgem was geplaveid met rozen met doornen waarvan David het slachtoffer werd. Geruisloos en zonder oponthoud werd de wielwissel professioneel doorgevoerd.
Bjorn en Ringo trokken kop tegen de wind in terwijl verderop in het peloton al volop gedroomd werd over de heroïsche exploten van onze Flandriens die indertijd van Roubaix een Vlaamse kolonie maakten. Misschien een tip voor de huidige generatie politici : als BHV met de tong splitsen niet lukt,spring op de fiets en laat de benen spreken door ervoor te zorgen dat de Vlaamse rand Vlaams wordt of blijft in navolging van dit illustere stadje in het Noorden van Frankrijk.
Naarmate de piste van Roubaix naderde,steeg de adrenaline en werden de posities met enige zenuwachtigheid ingenomen. Een heel aparte sensatie maakte zich van ons meester toen we volop mochten proeven van de finale van deze legendarische klassieker. In navolging van de Merckx’,De Vlaemincks,Museeuws en Mosers van deze en vorige wielereeuw,draaiden we de piste op. Kippeveltoestanden en verbazing over de steilheid van de baan. Sportdirecteur Kevin had de hevige emoties ingecalculeerd en voorzag ons van een bevoorrading om u tegen te zeggen : belegde broodjes met energierijke drank. Bedankt Kevin voor deze uiterst stevige dagschotel!
Met een helm vol herinneringen vatten we stil de terugtocht aan geholpen door een milde rugwind. Het enige wapenfeit was opnieuw een lekke band voor David die evenwel weer in een mum van tijd orde op zaken wist te stellen.
Kevin hield nog een après-etappe in de VIPwagen : bij een mannen weten waarom Jupiler en Cola werd nog even nagekaart. Merci sportdirecteur!
16 deelnemers,75 km tegen 27,2 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor de Pantanirit!
Rally van Kuurne - 04-09-2011
De klimatologische omstandigheden deden hun uiterste best om op deze zondagmorgen een perfecte synthese te maken van een absolute kwakkelzomer. Menig Tinekesvriend werd op het verkeerde wiel gezet toen omstreeks de klok van 7 het hemelvocht met bakken uit de lucht naar beneden kletste en in beekjes de weg naar de riolering zocht. Matinale verwarring in de gelederen,asgrijze wolken,het sms-en telefoonverkeer piekte,de moral zakte tot onder het vriespunt…Zouden we het duikerspak en de zwemvliezen van stal halen? Hadden we zin om lijf en leden te riskeren op die doornatte en zompige Vlaamse wegen of kozen we beter voor een verlengd verblijf onder het gezellige dons in de warme bedstee? Het huidig podium koos voor de eerste optie en bewees daarmee uit het juiste wielerhout gesneden te zijn. Pantani ambieerde de prijs voor de stipte strijdlust en maakte zelfs even voor 7u30 de borst nat. Zijn Zwitserse precisie uitstralende biologische klok liet zich geen 30 min terugdringen…De fondateur,veteraan van vele Tinekesoorlogen,stond erop klokvast te vertrekken al schijnt het ook een ongeschreven wieleraxioma te zijn dat later vertrekken en vlugger rijden eveneens garant staat voor een tijdige aankomst .
Ringo,de man die een tandje bijsteekt als de anderen terugschakelen,heeft een lange arm in de weergodenwereld en werd reeds in februari gebriefd over hun plannen zodat hij dus met voorkennis in de sportdirecteurszetel zat.
Wonder boven wonder werden de hemelssluizen ineens potdicht gedraaid en konden we op een droog carbonnen ros richting Ezelsgemeente galopperen alwaar de plaatselijke rally geprogrammeerd stond. Aan de inschrijvingstafel kregen we tot onze verbazing geen rugnummer opgespeld maar wel een foto van ons voltallig bestuur met als reclametekst : “opsporing verzocht”…Vermits de beste stuurlui aan wal stonden,ging Ringo ter plaatse met zijn klak rond om alsnog het startgeld te verzamelen. Wat een ervaren en zelfcorrigerend team,zelfs zonder de kopstukken wordt alles in goede banen geleid. Deze club kan dus op beide oren slapen en blikt hoopvol de toekomst tegemoet.
Franky en David namen de groep op sleeptouw voor een vlakke overgangsetappe nu de Champs Elysées langzaam maar zeker in zicht komen. De zon begon met vereende krachten doorheen het wolkendek te priemen en toverde regendruppels om in zweetpareltjes. Het ging gezapig richting pitstop waar onze sportdirecteur een copieuze all-in maaltijd serveerde . De afwezigheid van gastronomisch fijnproever Rambo werd als een leemte ervaren maar zijn strijdmakker de fondateur deed zijn uiterste best om dit op te vangen.
Op de terugweg namen Pantani en een door kniepijn geplaagde Gerd het roer over. Het tempo ging met een ruk de hoogte in maar dat kon Ronny er niet van weerhouden op aangeven van Pantani een allesverpletterende demarrage te plaatsen. Paniek bij de gele trui die zijn voorsprong zag smelten als boter voor de zon. De Tenteploeg deed evenwel keurig haar job en slokte even verderop gulzig de nr 2 op die daardoor in de buik van het peloton terechtkwam.
Zoals indertijd water in wijn werd veranderd,werden nu plots in volle finale opnieuw zweetparels in regendruppels omgezet. De spetters vlogen dermate in het rond dat ze zich een weg baanden in het achterwiel van Red Philip die met een leegloper geconfronteerd werd en zodoende iedereen op een welkome, verfrissende en malse douche trakteerde. Het zijn duidelijk geen kampioenen meer zoals vroeger…
Nat maar blij bolden 12 echte Flandriens over de Heulse eindmeet.
80 km,tegen 26,5 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor een originele rally richting Roubaix!
Red Philip
Ringo,de man die een tandje bijsteekt als de anderen terugschakelen,heeft een lange arm in de weergodenwereld en werd reeds in februari gebriefd over hun plannen zodat hij dus met voorkennis in de sportdirecteurszetel zat.
Wonder boven wonder werden de hemelssluizen ineens potdicht gedraaid en konden we op een droog carbonnen ros richting Ezelsgemeente galopperen alwaar de plaatselijke rally geprogrammeerd stond. Aan de inschrijvingstafel kregen we tot onze verbazing geen rugnummer opgespeld maar wel een foto van ons voltallig bestuur met als reclametekst : “opsporing verzocht”…Vermits de beste stuurlui aan wal stonden,ging Ringo ter plaatse met zijn klak rond om alsnog het startgeld te verzamelen. Wat een ervaren en zelfcorrigerend team,zelfs zonder de kopstukken wordt alles in goede banen geleid. Deze club kan dus op beide oren slapen en blikt hoopvol de toekomst tegemoet.
Franky en David namen de groep op sleeptouw voor een vlakke overgangsetappe nu de Champs Elysées langzaam maar zeker in zicht komen. De zon begon met vereende krachten doorheen het wolkendek te priemen en toverde regendruppels om in zweetpareltjes. Het ging gezapig richting pitstop waar onze sportdirecteur een copieuze all-in maaltijd serveerde . De afwezigheid van gastronomisch fijnproever Rambo werd als een leemte ervaren maar zijn strijdmakker de fondateur deed zijn uiterste best om dit op te vangen.
Op de terugweg namen Pantani en een door kniepijn geplaagde Gerd het roer over. Het tempo ging met een ruk de hoogte in maar dat kon Ronny er niet van weerhouden op aangeven van Pantani een allesverpletterende demarrage te plaatsen. Paniek bij de gele trui die zijn voorsprong zag smelten als boter voor de zon. De Tenteploeg deed evenwel keurig haar job en slokte even verderop gulzig de nr 2 op die daardoor in de buik van het peloton terechtkwam.
Zoals indertijd water in wijn werd veranderd,werden nu plots in volle finale opnieuw zweetparels in regendruppels omgezet. De spetters vlogen dermate in het rond dat ze zich een weg baanden in het achterwiel van Red Philip die met een leegloper geconfronteerd werd en zodoende iedereen op een welkome, verfrissende en malse douche trakteerde. Het zijn duidelijk geen kampioenen meer zoals vroeger…
Nat maar blij bolden 12 echte Flandriens over de Heulse eindmeet.
80 km,tegen 26,5 gemiddeld.
Tot zondag 8u voor een originele rally richting Roubaix!
Red Philip
Verslag van de rit van 28 augustus 2011 Ronse
Het blijft verbazen hoe moedige atleten in dit stadium van een veeleisend seizoen en in alle vroegte telkens weer op zondagmorgen de weg naar Ten Koetshuize blijven vinden .18 dapperen kleurden immers een desolaat en soezend Heule groen van de hoop . Eerder frisse temperaturen voor de tijd van het jaar maar het ontbreken van hemelvocht en orkaanwinden was al een hele opluchting. Atleet pur sang Ivan had de tweewieler ingeruild voor een comfortabele en gemotoriseerde vierwieler. De MM had de nacht doorgebracht in de logeerkamer en stond reeds om 7u15 met pen en papier in aanslag klaar om de aanwezigen te noteren en de afwezigen te verbaliseren. Rambo vierde zijn wederoptreden na een periode van inactiviteit wegens verlof en knieperikelen,Geert Depoortere en Bernard hadden eveneens opnieuw alle moed bijeengescharreld en verschenen in vol ornaat en met buskruit in de pulle (ipv in de benen) aan de start. Ook Guy stak opnieuw de neus aan het vensterwiel. Niemand minder dan Geert Sioen was ritarchitect van dienst. Wie Geert zegt, zegt niet alleen NBR (Nooit Bij Regen) maar ook stevige cols en heerlijke afdalingen.
De president hield een “goednieuwsbriefing” door mee te delen dat na afloop van de rit iedereen verwacht werd in viptent ’t Merlijntje voor een echte Flandrienmaaltijd : boterhammen met mosterd en gehakt overgoten met dagschotels à la Xavier van FC De Kampioenen. Evenwel geen hormonenvolle Bomaworsten op het menu vanwege het op de loer liggend anti-doping Agentschap. De dagschotelmededeling klonk de fondateur als muziek in de oren al verraadde zijn gelaatsuitdrukking ook een lichte vorm van paniek : zou de gastronomische pitstop van halfweg nog wel doorgaan nu?!
Wat er ook van weze,onder impuls van Geert en de president werd de koers richting Ronse door middel van een stevige pedaaltred aangevat . Het wegdek oogde en voelde aanvankelijk vlak maar daar zou verandering in komen gezien de reputatie van onze parcoursbouwer. De Ronsenaars werden verwend met onze doortocht want hun centrumstraten worden niet elke week geplaveid door een peloton vol ervaring.
Onze vredige zondagmorgen werd echter plots overschaduwd door een menselijk drama ter hoogte van een onbewaakte overweg : een naar verluidt Boeregemsupporter bleek zich van het leven beroofd te hebben door zich pardoes voor de trein ipv voor de leeuwen te gooien. Voor de 2de week op rij werden we dus geconfronteerd met de eindigheid van het bestaan,zij het deze keer zo goed als vlak voor onze ogen en zonder tussenkomst van moeder natuur…De rit eiste haar rechten op,the show must go on en het Muziekbos en Statieberg lagen uitnodigend te wachten. Stevige kuitenbijters met fameuze stijgingspercentages waar iedereen zonder echte kleerscheuren overklom.
Verdiende pitstop juist naast de plaatselijke dodenakker. Bedankt aan sportdirecteur Ivan voor het natje en het droogje.
Tegen een stevig tempo werd de terugtocht aangevat met als uitsmijter een sportief rondje koers ter hoogte van de vaart. Er werden geen grote tijdsverschillen genoteerd want de troepen begonnen langzaam maar zeker in staat van ontbinding te verkeren.
Deze mooie rit werd afgesloten in ons lokaal waar bij stevige en gezonde kost nog even nagekaart werd over de gebeurtenissen van de dag. De president himself liet zich ter plaatse kronen tot de gradenkampioen! Hij denderde afgezonderd over de Merlijntjesstreep,pure klasse!
90 km tegen 26,7 gemiddeld.
Tot volgende week 8u!!
Red Philip
De president hield een “goednieuwsbriefing” door mee te delen dat na afloop van de rit iedereen verwacht werd in viptent ’t Merlijntje voor een echte Flandrienmaaltijd : boterhammen met mosterd en gehakt overgoten met dagschotels à la Xavier van FC De Kampioenen. Evenwel geen hormonenvolle Bomaworsten op het menu vanwege het op de loer liggend anti-doping Agentschap. De dagschotelmededeling klonk de fondateur als muziek in de oren al verraadde zijn gelaatsuitdrukking ook een lichte vorm van paniek : zou de gastronomische pitstop van halfweg nog wel doorgaan nu?!
Wat er ook van weze,onder impuls van Geert en de president werd de koers richting Ronse door middel van een stevige pedaaltred aangevat . Het wegdek oogde en voelde aanvankelijk vlak maar daar zou verandering in komen gezien de reputatie van onze parcoursbouwer. De Ronsenaars werden verwend met onze doortocht want hun centrumstraten worden niet elke week geplaveid door een peloton vol ervaring.
Onze vredige zondagmorgen werd echter plots overschaduwd door een menselijk drama ter hoogte van een onbewaakte overweg : een naar verluidt Boeregemsupporter bleek zich van het leven beroofd te hebben door zich pardoes voor de trein ipv voor de leeuwen te gooien. Voor de 2de week op rij werden we dus geconfronteerd met de eindigheid van het bestaan,zij het deze keer zo goed als vlak voor onze ogen en zonder tussenkomst van moeder natuur…De rit eiste haar rechten op,the show must go on en het Muziekbos en Statieberg lagen uitnodigend te wachten. Stevige kuitenbijters met fameuze stijgingspercentages waar iedereen zonder echte kleerscheuren overklom.
Verdiende pitstop juist naast de plaatselijke dodenakker. Bedankt aan sportdirecteur Ivan voor het natje en het droogje.
Tegen een stevig tempo werd de terugtocht aangevat met als uitsmijter een sportief rondje koers ter hoogte van de vaart. Er werden geen grote tijdsverschillen genoteerd want de troepen begonnen langzaam maar zeker in staat van ontbinding te verkeren.
Deze mooie rit werd afgesloten in ons lokaal waar bij stevige en gezonde kost nog even nagekaart werd over de gebeurtenissen van de dag. De president himself liet zich ter plaatse kronen tot de gradenkampioen! Hij denderde afgezonderd over de Merlijntjesstreep,pure klasse!
90 km tegen 26,7 gemiddeld.
Tot volgende week 8u!!
Red Philip
Verslag van de rit van 21 augustus 2011. W0 I rit
De zomer blijft een vat vol schijnbewegingen,de weerkaarten gedragen zich als een wirwar van krinkelende en kronkelende hersenspinsels,meteo’s verliezen het Noorden en de pedalen,behalve dat ene ,echte,onvervalste en uiterst betrouwbare weerstation : meteo Tineke! Regendruppels rond de klok van 7 deden menige Tinekesmoed van de kuiten tot diep in de klikschoenen zakken. Wie het karakter en de kracht kon opbrengen om alsnog het vege lijf richting Ten Koetshuize te pedaleren, werd beloond met zachte temperaturen en een droog wegdek.
Bernard,spoorloos sedert het fietsweekend en daardoor het voorwerp uitmakend van een “wantedcampagne”,stak opnieuw zijn neus aan het venster ,ook al was het dat van de volgwagen. Er werden nog enkele wederoptredens gevierd zoals o.m. dat van Gerd,Jacques,Franky,Dorine,Tim en de fondateur. Deze laatste maakte zijn opwachting met een hoogtechnologisch snufje rond de benen : de gps met afstandsbediening of in één woord,de enkelband…Van bestuurszijde ontbrak de MM die slaap inboet nu zijn jongste spruit,Klio, hem ’s nachts uit bed houdt van de honger. De president had zich laten verontschuldigen vanwege een “waar is da feestje,hier is da feestje” en Willy heeft nu al last van pensioenitis : een overladen agenda met als gevolg geen tijd voor niks meer.
Het eerbetoon aan de slachtoffers van WO I werd aangevuurd door Dorine en Franky. Voor het eerst in de clubgeschiedenis verrichtte een vrouw kopwerk waarmee bewezen werd dat ook die kuiten vol buskruit zitten. De wind was een bondgenoot tijdens de eerste wedstrijdhelft,alsof de geallieerden wilden duidelijk maken dat bijna 100 jaar na datum het slagveld nog versterking kon gebruiken.
De passages langs de stille getuigen van waanzin en oorlogswoede hadden iets onwezenlijks,de huidige rust staat er in schril contrast met de bloedige horror van het verleden. Deze jaarlijkse herdenking maakt van onze club een witte merel in het fietslandschap.
Door de gunstige klimatologische omstandigheden werd de pitstop 10km opgeschoven hetgeen deze rit tot de Parijs-Tours kroonde van ons seizoen. De vlakke Westhoekwegen verdwenen gezwind onder de wielen en Bernard voorzag even verderop een zwetend peloton van verse calorieën en superplusbrandstof,waarvoor dank.
De apocalyptische toestanden vanop Pukkelpop waren onderwerp van gesprek via enkele live-getuigenissen van dochters en schoon(zonen) ter plaatse. Deze traumatische ervaringen bewijzen nog maar eens de broosheid van het bestaan…De fondateur bekende in de marge dat zijn bedrijf de werkzaamheden op een waakvlam zet telkens er donkere wolken komen opzetten.
Tijdens de terugweg blies de wind pal op kop en liet Dorine zich als kopman afwisselend aflossen door ouwe getrouwe de SG en zoon David. De zon en de langzaam heet aanvoelende temperaturen begonnen hun tol te eisen,behalve bij krachtmens de fondateur die het peloton aan flarden reed en zo zijn visistekaartje van rasechte routier afleverde.
De monsterrit werd even voor Moorsele ontbonden,iedereen kon moe maar gelukkig de geborgenheid van de huiskamer opzoeken.
Prachtige rit met dank aan Dorine en Franky.
112 km tegen 27,8 gemiddeld.
Tot zondag 7:30!
Red Philip
Bernard,spoorloos sedert het fietsweekend en daardoor het voorwerp uitmakend van een “wantedcampagne”,stak opnieuw zijn neus aan het venster ,ook al was het dat van de volgwagen. Er werden nog enkele wederoptredens gevierd zoals o.m. dat van Gerd,Jacques,Franky,Dorine,Tim en de fondateur. Deze laatste maakte zijn opwachting met een hoogtechnologisch snufje rond de benen : de gps met afstandsbediening of in één woord,de enkelband…Van bestuurszijde ontbrak de MM die slaap inboet nu zijn jongste spruit,Klio, hem ’s nachts uit bed houdt van de honger. De president had zich laten verontschuldigen vanwege een “waar is da feestje,hier is da feestje” en Willy heeft nu al last van pensioenitis : een overladen agenda met als gevolg geen tijd voor niks meer.
Het eerbetoon aan de slachtoffers van WO I werd aangevuurd door Dorine en Franky. Voor het eerst in de clubgeschiedenis verrichtte een vrouw kopwerk waarmee bewezen werd dat ook die kuiten vol buskruit zitten. De wind was een bondgenoot tijdens de eerste wedstrijdhelft,alsof de geallieerden wilden duidelijk maken dat bijna 100 jaar na datum het slagveld nog versterking kon gebruiken.
De passages langs de stille getuigen van waanzin en oorlogswoede hadden iets onwezenlijks,de huidige rust staat er in schril contrast met de bloedige horror van het verleden. Deze jaarlijkse herdenking maakt van onze club een witte merel in het fietslandschap.
Door de gunstige klimatologische omstandigheden werd de pitstop 10km opgeschoven hetgeen deze rit tot de Parijs-Tours kroonde van ons seizoen. De vlakke Westhoekwegen verdwenen gezwind onder de wielen en Bernard voorzag even verderop een zwetend peloton van verse calorieën en superplusbrandstof,waarvoor dank.
De apocalyptische toestanden vanop Pukkelpop waren onderwerp van gesprek via enkele live-getuigenissen van dochters en schoon(zonen) ter plaatse. Deze traumatische ervaringen bewijzen nog maar eens de broosheid van het bestaan…De fondateur bekende in de marge dat zijn bedrijf de werkzaamheden op een waakvlam zet telkens er donkere wolken komen opzetten.
Tijdens de terugweg blies de wind pal op kop en liet Dorine zich als kopman afwisselend aflossen door ouwe getrouwe de SG en zoon David. De zon en de langzaam heet aanvoelende temperaturen begonnen hun tol te eisen,behalve bij krachtmens de fondateur die het peloton aan flarden reed en zo zijn visistekaartje van rasechte routier afleverde.
De monsterrit werd even voor Moorsele ontbonden,iedereen kon moe maar gelukkig de geborgenheid van de huiskamer opzoeken.
Prachtige rit met dank aan Dorine en Franky.
112 km tegen 27,8 gemiddeld.
Tot zondag 7:30!
Red Philip
Verslag van de rit van 14 augustus 2011 ersatz regenrit
Donkere wolken en druilerig weer zorgden ervoor dat er zoals in tijden van staking enkel nog een minimumbezetting overbleef aan de start van wat aangekondigd werd als een Vlaamse Alpenrit. De koersdirectie gaf net als de parcoursbouwer niet thuis. De noodtoestand werd dan maar afgekondigd toen duidelijk werd dat de cols in Saint-Sauveur en omstreken op politiebevel gesloten waren vanwege overmatig slipgevaar en een te ernstig risico op natte kledij en vochtige fietsonderdelen. Een klein rebellerend pelotonneke bestaande uit het fysiek uiterst paraat jeugdig clubtalent besloot kuiten en bolides te geselen op het parcours van de rally van Heule. Historisch was vooral het feit dat niemand minder dan onze Tchmil zijn eerste seizoenspunten sprokkelde,zij het als volleerde sportdirecteur. De “buitenlandse” klanken klonken ons terug als melancholische muziek in de oren en deden de regendruppels naar de achtergrond verdrijven.
Onthoofd en verweesd trokken we op pad onder impuls van Ringo en Bjorn Duthoo. Het tempo werd van meetaf aan strak gehouden om niemand op demarragegedachten te brengen. Waren het de weergoden die ons plots gunstig gezind waren of had het te maken met de ontwikkelde energie op onze tweewielers? Niemand die het juist weet,maar feit was dat na amper 30 minuten koers de regenwolken zich met het schaamrood op de wangen terugtrokken en de regenvestjes naar verre oorden konden verbannen worden. Een zucht van verlichting raasde door de gelederen,de druppels verdampten en de afwezigen kregen meteen ongelijk.
De Bjorns, Ringo’s,Davids en Pantani ’s van deze wereld bleven de toon aangeven op een vals plat parcours. De weinige 50-plussers (amper 3) volgden met een stijgende hartslag. Beselare was zowat de verste bestemming maar de plaatselijke bewoonsters waren blijkbaar nog aan het bekomen van hun recente feestelijkheden.
Halfkoers werd er een pitstop gehouden om u tegen te zeggen. Sportdirecteur Tchmil toverde boterhammen met gehakt te voorschijn en liet dit rijkelijk bevloeien met zijn homebier : Stella Artois!
Het gerstenat werd met volle teugen naar binnengewerkt,het gehakt streelde de tong en de smaakpapillen. Bedankt Luc voor deze originele feestmaaltijd! De teneur binnen de groep was om Luc een vast contract als sportdirecteur aan te bieden maar alles hangt af van de relatie tussen zijn vraagprijs en het clubaanbod.
Tijdens de terugtocht stelde Red Philip vast dat zijn kleine plattuu alle dienst weigerde en de ketting zelfs van pure ellende 2 keer bewusteloos viel tussen grote en kleine plattuu,tussen hangen en wurgen dus. Het steeds klimmender wegdek liet dan ook zijn sporen na en aan kilometerpaal 77 dienden renner en vehikel opgeladen te worden in de bezemwagen,de ene vol krampen,het ander bezweken onder de machtsonplooiing van zijn eigenaar. Net op dat moment rolden op radio Tineke de voetbaluitslagen de ether binnen,precies of er een oorzakelijk verband bestond tussen de koersont(ver)wikkelingen en die sportuitslagen…
De finale was allerminst van de poes : de talrijke hindernissen ter hoogte van Rollegem en Bellegem werden echter met sprekend gemak genomen door deze elitegroep.
Moe maar gelukkig rolden we over de Heulse eindmeet.
9 deelnemers,93 km tegen 28 (!) gemiddeld!
Tot zondag 7:30 voor de oorlogsrit!
Red Philip
Onthoofd en verweesd trokken we op pad onder impuls van Ringo en Bjorn Duthoo. Het tempo werd van meetaf aan strak gehouden om niemand op demarragegedachten te brengen. Waren het de weergoden die ons plots gunstig gezind waren of had het te maken met de ontwikkelde energie op onze tweewielers? Niemand die het juist weet,maar feit was dat na amper 30 minuten koers de regenwolken zich met het schaamrood op de wangen terugtrokken en de regenvestjes naar verre oorden konden verbannen worden. Een zucht van verlichting raasde door de gelederen,de druppels verdampten en de afwezigen kregen meteen ongelijk.
De Bjorns, Ringo’s,Davids en Pantani ’s van deze wereld bleven de toon aangeven op een vals plat parcours. De weinige 50-plussers (amper 3) volgden met een stijgende hartslag. Beselare was zowat de verste bestemming maar de plaatselijke bewoonsters waren blijkbaar nog aan het bekomen van hun recente feestelijkheden.
Halfkoers werd er een pitstop gehouden om u tegen te zeggen. Sportdirecteur Tchmil toverde boterhammen met gehakt te voorschijn en liet dit rijkelijk bevloeien met zijn homebier : Stella Artois!
Het gerstenat werd met volle teugen naar binnengewerkt,het gehakt streelde de tong en de smaakpapillen. Bedankt Luc voor deze originele feestmaaltijd! De teneur binnen de groep was om Luc een vast contract als sportdirecteur aan te bieden maar alles hangt af van de relatie tussen zijn vraagprijs en het clubaanbod.
Tijdens de terugtocht stelde Red Philip vast dat zijn kleine plattuu alle dienst weigerde en de ketting zelfs van pure ellende 2 keer bewusteloos viel tussen grote en kleine plattuu,tussen hangen en wurgen dus. Het steeds klimmender wegdek liet dan ook zijn sporen na en aan kilometerpaal 77 dienden renner en vehikel opgeladen te worden in de bezemwagen,de ene vol krampen,het ander bezweken onder de machtsonplooiing van zijn eigenaar. Net op dat moment rolden op radio Tineke de voetbaluitslagen de ether binnen,precies of er een oorzakelijk verband bestond tussen de koersont(ver)wikkelingen en die sportuitslagen…
De finale was allerminst van de poes : de talrijke hindernissen ter hoogte van Rollegem en Bellegem werden echter met sprekend gemak genomen door deze elitegroep.
Moe maar gelukkig rolden we over de Heulse eindmeet.
9 deelnemers,93 km tegen 28 (!) gemiddeld!
Tot zondag 7:30 voor de oorlogsrit!
Red Philip
Verslag van de rit van 7 augustus 2011
Opnieuw werden we aan de start geklopt door een horde Streuvelsvijanden die er een sport van maken het vipdorp telkens in te nemen voor onze aankomst. In een opwelling van transferwoede rijpte het idee hun kopmannen een Tinekescontract aan te bieden maar een scherpe MM oordeelde al dan niet terecht om het transferbudget onaangeroerd te laten vanwege meer buik dan kop en benen bij de tegenpartij. Door omstandigheden onafhankelijk van Hans’ wil,draafde Red Philip op als een afgeslankte en verjongde versie van Lomme Driessens. Of hoe je bij deze club kampioen kunt worden in een zetel en zonder een pedaalstoot extra te moeten geven. Pantani was terug van weggeweest met gebronzeerde kuiten en een drinkbus vol bolognesesaus . Vooruitziend als we zijn werden nog vlug even de binnen-en buitenmaten van de volgwagen opgemeten om zeker te zijn dat ook fondateur en bolide in geval van nood eventueel zouden kunnen vervoerd worden in de matchboxvolgwagen.
Op het programma een etappe uit het middengebergte met de senioren MM en de SB/PM aan het roer. Deze gestelde lichamen verrastten opnieuw door hun sprankelende fysieke paraatheid. Misschien moeten we de reden hiervan eens opvragen aan hun respectievelijke echtgenotes om dit vervolgens als best practice te verspreiden. Het dient trouwens vermeld dat de bestuurstop integraal deel uitmaakte van een compact peloton. De voorbeeldfunctie werd hiermee pedaalsgewijs in de verf gezet.
De panoramische vergezichten eigen aan de Westhoek ontrolden zich als pittoreske taferelen voor onze ogen. Een volop genietende president maakte de volgwagen wijdarms attent op deze natuurlijke pracht en praal. O.a. hiervoor offeren we met plezier onze zondagmorgen op en komen we ’s middags stressloos en parelhoenfris toe bij onze echtgenotes die ons telkens weer als een geschenk uit de hemel en met open armen verwelkomen.
Met de temperatuur (van 14 naar 18 graden in amper 60 minuten tijd) steeg ook het steeds dreigender ogende berglandschap. Dirk,David en Gerd gingen er even voor de Zwarte Berg likkebaardend vandoor en bestormden deze heuvel van de zijkant tegen een rotvaart. David perste de laatste jus uit zijn benen en verovert opnieuw de bolletjestrui voor Dirk en Gerd! Ter hoogte van (T)entekamp Dranouter kreeg de etappe “Tourkaravaanallures”. Een hectische doortocht richting Monteberg deed de adrenaline stijgen,de volgwagen werd omgeleid en de sportdirecteur was nog nipt getuige van een ontketend en kwijlend peloton dat de flanken van deze berg verorberde als betrof het zachtgekookt kiekevlees. Een welverdiende vitaminetankbeurt volgde even na deze spectaculaire wielerexploten.
Tijdens de pitstop werden de Garmins overgeschakeld van snelwegen naar binnenwegen.
Aan kilometerpaal 86 weergalmden de eerste pechkreten doorheen de wedstrijdradio. Bergkoning David bleek het slachtoffer van een klassieke doorstuik die evenwel met bekwame spoed microscopisch doorgelicht en chrurgisch verwijderd werd. Even verderop sloeg het noodlot opnieuw toe toen Gerd zijn dérailleur in gruizelementen reed. Atleet en vehikel werden afgevoerd richting Heule,bakermat van het wielerterrorisme.
Heerlijke rit in een dito landschap en onder leiding van een duo dat maar niet tussen de kader wou hangen. Bedankt Willy en Geert!
103 km,26,7 gemiddeld,18 deelnemers.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Op het programma een etappe uit het middengebergte met de senioren MM en de SB/PM aan het roer. Deze gestelde lichamen verrastten opnieuw door hun sprankelende fysieke paraatheid. Misschien moeten we de reden hiervan eens opvragen aan hun respectievelijke echtgenotes om dit vervolgens als best practice te verspreiden. Het dient trouwens vermeld dat de bestuurstop integraal deel uitmaakte van een compact peloton. De voorbeeldfunctie werd hiermee pedaalsgewijs in de verf gezet.
De panoramische vergezichten eigen aan de Westhoek ontrolden zich als pittoreske taferelen voor onze ogen. Een volop genietende president maakte de volgwagen wijdarms attent op deze natuurlijke pracht en praal. O.a. hiervoor offeren we met plezier onze zondagmorgen op en komen we ’s middags stressloos en parelhoenfris toe bij onze echtgenotes die ons telkens weer als een geschenk uit de hemel en met open armen verwelkomen.
Met de temperatuur (van 14 naar 18 graden in amper 60 minuten tijd) steeg ook het steeds dreigender ogende berglandschap. Dirk,David en Gerd gingen er even voor de Zwarte Berg likkebaardend vandoor en bestormden deze heuvel van de zijkant tegen een rotvaart. David perste de laatste jus uit zijn benen en verovert opnieuw de bolletjestrui voor Dirk en Gerd! Ter hoogte van (T)entekamp Dranouter kreeg de etappe “Tourkaravaanallures”. Een hectische doortocht richting Monteberg deed de adrenaline stijgen,de volgwagen werd omgeleid en de sportdirecteur was nog nipt getuige van een ontketend en kwijlend peloton dat de flanken van deze berg verorberde als betrof het zachtgekookt kiekevlees. Een welverdiende vitaminetankbeurt volgde even na deze spectaculaire wielerexploten.
Tijdens de pitstop werden de Garmins overgeschakeld van snelwegen naar binnenwegen.
Aan kilometerpaal 86 weergalmden de eerste pechkreten doorheen de wedstrijdradio. Bergkoning David bleek het slachtoffer van een klassieke doorstuik die evenwel met bekwame spoed microscopisch doorgelicht en chrurgisch verwijderd werd. Even verderop sloeg het noodlot opnieuw toe toen Gerd zijn dérailleur in gruizelementen reed. Atleet en vehikel werden afgevoerd richting Heule,bakermat van het wielerterrorisme.
Heerlijke rit in een dito landschap en onder leiding van een duo dat maar niet tussen de kader wou hangen. Bedankt Willy en Geert!
103 km,26,7 gemiddeld,18 deelnemers.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Verslag van de rit van 31 juli 2011 Memorial Frank VDB Ploegsteert
Een iets ruimere selectie dan vorige week : 14 topfitte kernrenners voor de memorial Frank Vandenbroucke. Matthijs nam de edele taak van sportdirecteur voor zijn rekening,terwijl een herrezen materiaalmeester met de meeste ijver waakte over het wedstrijdblad. Dit vodje papier wordt met de week belangrijker gezien het uitermate spannend seizoensverloop waarbij 2 KVK-supporters elkaar geen duimbreed toegeven in de spits van het klassement. De kenners zijn het er alvast over één zaak eens : met KVK-sups is het zoals met olie, ze drijven altijd boven. De regerende champ vertoeft samen met broer Guy in la douce France. Perfecte timing nu Laura het doorregende landschap aan het drogen is. Ook de fondateur vertoeft in verre oorden terwijl onze Pantanifan rond deze tijd op de terugweg moet zijn met een koffer vol spaghettislierten en vakantieherinneringen. Opgemerkt tafereel bij de start toen de plaaatselijke warme bakker kraakverse pistolets net buiten het bereik van een wakende viervoeter aan het hek hing. Het uit de kluiten gewassen dier brulde zijn baasje wakker toen het de hongerige ogen van Willy,de SB/PM in de gaten kreeg.
De Garmins werden op scherp gesteld en de Tentetrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en op bepaalde wedstrijdstroken leek het wel alsof het nochtans goed onderhouden fietsenpark onderhevig was aan een onnatuurlijke weerstand. Het bleek evenwel meer te maken te hebben met een combinatie van flanellen benen en een golvend parcours dan met technische mankementen.
David plaatste een eerste splijtende demarrage die onmiddellijk gecounterd werd door Tim, net terug van een hoogtestage in het land waar wijngaarden omgetoverd werden in watergaarden. Het werd een tussensprint om u tegen te zeggen met uiteindelijk David als triomfator. De 2de hindernis van de dag kreeg opnieuw Tim over zich heen die deze keer los en afgetekend het pleit won. Daarmee sleepte hij de trofee van meeste strijdlustige in de wacht.
De pitstop situeerde zich in Ploegsteert waar de betreurde Frank Vandenbroucke zijn laatste rustplaats kreeg. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Matthijs.
De terugweg werd vooral gekenmerkt door rugwind en een ontketende president die het tempo Merckiaans strak hield. Afwisselend moesten Joost en de MM alles uit de kast halen om niet te verzuipen. Ter hoogte van Beselare viel het ons op dat er nog enkele vacatures aangekondigd werden voor de plaatselijke 2-jaarlijkse stoet . Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of enkele eega’s van ons peloton op de aanbiedingen zouden ingaan. Probleem is niet zozeer de juiste looks hebben maar wel over het juiste gevleugelde vervoermiddel beschikken.
De MM verloor nog even het Noorden en wou via de A19 naar huis. Hij vond in Geert Sioen een kompaan maar dat was zonder de vista van onze parcoursbouwer gerekend. De voorzitter had nog een kleine verrassing in petto : een piekfijn ingebouwde lus zorgde voor nog enig vertier.
In Menen werden de talrijk opgekomen supporters nog vergast op een ereronde. Het leek even of we al in een natourcriterium aan de slag waren.
Pittige etappe langs onze Vlaamse wegen,zeer sterke prestatie van onze voorzitter die van begin tot einde de debatten leidde.
89 km,27,8 gemiddeld.
Tot zondag voor de Alpenrit!
Red Philip
De Garmins werden op scherp gesteld en de Tentetrein vertrok klokvast om 7:30 onder leiding van de president die in het eerste wedstrijduur het gezelschap kreeg van een van conditie blakende jonggepensionneerde. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en op bepaalde wedstrijdstroken leek het wel alsof het nochtans goed onderhouden fietsenpark onderhevig was aan een onnatuurlijke weerstand. Het bleek evenwel meer te maken te hebben met een combinatie van flanellen benen en een golvend parcours dan met technische mankementen.
David plaatste een eerste splijtende demarrage die onmiddellijk gecounterd werd door Tim, net terug van een hoogtestage in het land waar wijngaarden omgetoverd werden in watergaarden. Het werd een tussensprint om u tegen te zeggen met uiteindelijk David als triomfator. De 2de hindernis van de dag kreeg opnieuw Tim over zich heen die deze keer los en afgetekend het pleit won. Daarmee sleepte hij de trofee van meeste strijdlustige in de wacht.
De pitstop situeerde zich in Ploegsteert waar de betreurde Frank Vandenbroucke zijn laatste rustplaats kreeg. Een kort eerbetoon werd gevolgd door een koud buffet waarvoor dank aan Matthijs.
De terugweg werd vooral gekenmerkt door rugwind en een ontketende president die het tempo Merckiaans strak hield. Afwisselend moesten Joost en de MM alles uit de kast halen om niet te verzuipen. Ter hoogte van Beselare viel het ons op dat er nog enkele vacatures aangekondigd werden voor de plaatselijke 2-jaarlijkse stoet . Bij het ter perse gaan was het nog niet duidelijk of enkele eega’s van ons peloton op de aanbiedingen zouden ingaan. Probleem is niet zozeer de juiste looks hebben maar wel over het juiste gevleugelde vervoermiddel beschikken.
De MM verloor nog even het Noorden en wou via de A19 naar huis. Hij vond in Geert Sioen een kompaan maar dat was zonder de vista van onze parcoursbouwer gerekend. De voorzitter had nog een kleine verrassing in petto : een piekfijn ingebouwde lus zorgde voor nog enig vertier.
In Menen werden de talrijk opgekomen supporters nog vergast op een ereronde. Het leek even of we al in een natourcriterium aan de slag waren.
Pittige etappe langs onze Vlaamse wegen,zeer sterke prestatie van onze voorzitter die van begin tot einde de debatten leidde.
89 km,27,8 gemiddeld.
Tot zondag voor de Alpenrit!
Red Philip
Verslag van de rit van 24 juli 2011 Steenstrate Diksmuide
De tentakels van de verlofoctopus hadden lelijk huis gehouden in het Tente-team dat voor de gelegenheid amper een elftal op de fiets kon brengen. Meteo Tineke bewees voor de zoveelste keer tot de allerbeste in haar soort te behoren : waar alles en iedereen had voorspeld dat er zondagse bakken met regen uit de lucht zouden vallen,was de weblogprofetie op dag-7 de enige die er echt boenk opzat : we hielden het nl. droog! Ronny had zijn sportieve echtgenote opgetrommeld om plaats te nemen in de sportdirecteurszetel,een functie die ze met plezier en vakvrouwschap op haar nam. Onze klokvaste champ die gewoonlijk met Zwitserse precisie het startschot haalt,liet zich nu verrassen door vroegtijdig aan ten Koetshuize te verschijnen.
Op het deelnemersblad werd deze keer zwaar ingezet op ervaring : maar liefst negen 50-plussers bevolkten verdediging en middenveld. In de spits werd gerekend op het jeugdig torinstinct van Kevin en David. Een uitgebalanceerd ploegske dus dat in een 4-4-2 aantrad met Ronny als betrouwbaar sluitstuk. Net achter de spitsen bevolkten Geert Depoortere,Bart,Dirk en Rambo het middenveld,de president,Red Philip,de fondateur en Guy sloten de gelederen al fungeerden zowel de president als Guy eerder als offensief ingestelde vleugelbacks die regelmatig de vrije ruimte indoken. Dirk van zijn kan zorgde als infiltrerende middenvelder voor sporadisch doelgevaar. Gezien de eerder hoge gemiddelde leeftijd mikt ons bestuur op een plaats in de middenmoot al valt het niet uit te sluiten dat een talentvolle en jeugdige krachtinjectie verderop het seizoen de ambities nog kan bijstellen. Grote vraag is of de clubkas hiervoor nog extra sponsors weet op te trommelen of men het eerder zal moeten zoeken in de richting van een soort Playersinvest.
De studieronde was er ene met felle tegenwind,het leek wel alsof we bergop aan het spelen waren. Spits Kevin beukte onvervaard in op die verdedigingsgordel en legde regelmatig de fiets terug op David die als targetspits openingen maakte voor Dirk. De afwezigheid van enkele tenoren zoals o.a. de Bjorns,Ringo,Tim,Pantani,Gerd,Franky ,Ivan,enz…, werd aangevoeld als een offensieve aderlating al gingen de vervangers duidelijk tot het uiterste om de clubkleuren in ere te houden. De vrouwen hadden om God weet welke redenen in de tribune plaatsgenomen. Het spel ging rustig op en neer al zorgden de kasseien van Steenstraete net voor de rust voor een spektakelopflakkering. De graszoden vlogen in het rond en kasseispecialist, alias de president, zorgde er met een loepzuivere hattrick voor dat we met ruime voorsprong de “kleedkamers” mochten opzoeken.
De anabole steroïden (waarvoor dank aan Ronny en echtgenote) vlogen tijdens de rust in het rond en zorgden er zelfs voor dat enkele spelverdelers nog voor het zingen de kerk uitgingen. Een 3-tal 50-plussers worstelden nl. met een vroegtijdige dranklozing door het niet direct vinden van het ingebouwde (G)rietje. Guy was daardoor zodanig van de kaart dat hij na de urinelozing zijn schaamhaar vergat weg te bergen terwijl broer Rambo plots met een kei van een snor tevoorschijn kwam. De trainer stond erbij ,keek ernaar en zag dat het goed was.
Na de herneming fietste het elftal op zijn elan door en werd de tegenstand volledig weggespeeld.
De frustraties liepen daardoor hoog op en het wegdek besloot onze champ brutaal te tackelen met een lekke band tot gevolg. Tot overmaat van ramp bleek het onopgewarmd fietsonderdeel niet-monteerbaar vanwege een natrap. Rambo was totaal niet onder de indruk en playbackte dan maar ter plaatse good old Briek Schotte. Een tegenpruttelende ketting kreeg nog rood onder het tandwiel gestoken maar uiteindelijk kon het spel hervat worden. De match werd tegen champions-league snelheid uitgespeeld tot groot jolijt van de uitzinnige tribunes.
Bij het ter perse gaan werd nog vernomen dat er klacht ingediend werd voor de groene tafel vanwege een lapsus in de klassering door het opstellen van een niet-speelgerechtigd renner . Wordt ongetwijfeld nog vervolgd.
Opnieuw spektakel van de bovenste plank,93 km tegen 27,6 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
Op het deelnemersblad werd deze keer zwaar ingezet op ervaring : maar liefst negen 50-plussers bevolkten verdediging en middenveld. In de spits werd gerekend op het jeugdig torinstinct van Kevin en David. Een uitgebalanceerd ploegske dus dat in een 4-4-2 aantrad met Ronny als betrouwbaar sluitstuk. Net achter de spitsen bevolkten Geert Depoortere,Bart,Dirk en Rambo het middenveld,de president,Red Philip,de fondateur en Guy sloten de gelederen al fungeerden zowel de president als Guy eerder als offensief ingestelde vleugelbacks die regelmatig de vrije ruimte indoken. Dirk van zijn kan zorgde als infiltrerende middenvelder voor sporadisch doelgevaar. Gezien de eerder hoge gemiddelde leeftijd mikt ons bestuur op een plaats in de middenmoot al valt het niet uit te sluiten dat een talentvolle en jeugdige krachtinjectie verderop het seizoen de ambities nog kan bijstellen. Grote vraag is of de clubkas hiervoor nog extra sponsors weet op te trommelen of men het eerder zal moeten zoeken in de richting van een soort Playersinvest.
De studieronde was er ene met felle tegenwind,het leek wel alsof we bergop aan het spelen waren. Spits Kevin beukte onvervaard in op die verdedigingsgordel en legde regelmatig de fiets terug op David die als targetspits openingen maakte voor Dirk. De afwezigheid van enkele tenoren zoals o.a. de Bjorns,Ringo,Tim,Pantani,Gerd,Franky ,Ivan,enz…, werd aangevoeld als een offensieve aderlating al gingen de vervangers duidelijk tot het uiterste om de clubkleuren in ere te houden. De vrouwen hadden om God weet welke redenen in de tribune plaatsgenomen. Het spel ging rustig op en neer al zorgden de kasseien van Steenstraete net voor de rust voor een spektakelopflakkering. De graszoden vlogen in het rond en kasseispecialist, alias de president, zorgde er met een loepzuivere hattrick voor dat we met ruime voorsprong de “kleedkamers” mochten opzoeken.
De anabole steroïden (waarvoor dank aan Ronny en echtgenote) vlogen tijdens de rust in het rond en zorgden er zelfs voor dat enkele spelverdelers nog voor het zingen de kerk uitgingen. Een 3-tal 50-plussers worstelden nl. met een vroegtijdige dranklozing door het niet direct vinden van het ingebouwde (G)rietje. Guy was daardoor zodanig van de kaart dat hij na de urinelozing zijn schaamhaar vergat weg te bergen terwijl broer Rambo plots met een kei van een snor tevoorschijn kwam. De trainer stond erbij ,keek ernaar en zag dat het goed was.
Na de herneming fietste het elftal op zijn elan door en werd de tegenstand volledig weggespeeld.
De frustraties liepen daardoor hoog op en het wegdek besloot onze champ brutaal te tackelen met een lekke band tot gevolg. Tot overmaat van ramp bleek het onopgewarmd fietsonderdeel niet-monteerbaar vanwege een natrap. Rambo was totaal niet onder de indruk en playbackte dan maar ter plaatse good old Briek Schotte. Een tegenpruttelende ketting kreeg nog rood onder het tandwiel gestoken maar uiteindelijk kon het spel hervat worden. De match werd tegen champions-league snelheid uitgespeeld tot groot jolijt van de uitzinnige tribunes.
Bij het ter perse gaan werd nog vernomen dat er klacht ingediend werd voor de groene tafel vanwege een lapsus in de klassering door het opstellen van een niet-speelgerechtigd renner . Wordt ongetwijfeld nog vervolgd.
Opnieuw spektakel van de bovenste plank,93 km tegen 27,6 gemiddeld. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit van 17 juli 2011
20 regenvestjes aan de start van deze rit naar het middengebergte van Wortegem, Petegem en omliggende pittoreske dorpjes. De service course is vandaag in de handen van niemand minder dan de charmante Griet, dochter van erelid Luc en echtgenote van onze Dries. Griet is hoogzwanger, kan ieder moment bevallen en de MM krijgt de opdracht het nodige te doen als haar water breekt. Hij is er klaar voor zegt hij want hij heeft zijn rubberen laarsjes aan en de vochtige doekjes binnen handbereik. Grote afwezige heden is gele trui Red Philippe die met scoutingsopdracht is voor zijn Kortrijkse Kerels in de Vogezen. Hij zou er een boomlange spits op het oog hebben. Terug van afwezig zijn wegens weerbarstige overbelaste kniepees is Pantani. Hij pronkt met zijn splinternieuwe GARMIN touchscreen met i-pod, i-pad, i-phone en i-mpotent. Gekregen van vrouwlief omdat hij nog meer van huis zou zijn. We starten de rit met 2 verse klassementleiders: Bjorn Duthoo en Ronny Deras. Ronny komt recht van een trouwfeest, zonder slaap en met veel nadorst. Gesneden uit het echte kampioenshout mijn gedacht. Onder leiding van Joost en MM Geert begeven we ons richting Oost-Vlaanderen. Aan km 7 veroorzaakt een onheilspellend lawaai een siddering door het peleton, Tim heeft een plastieken verkeersremmende paaltje geramd. Hij blijft miraculeus recht , er is een weinig schade aan zijn linkerremhendel maar het paaltje ziet er slechter uit en is aan vervanging toe. De Tiegemberg is de eerste hindernis van betekenis , Franky de eerste aanvaller van de dag. Grijsloke volgt kort erna en wordt de kalvarieberg voor de fondateur. Superslechte dag na zijn gesmaakt optreden op het bachanaal van vrijdag, congé payé op Heule Platse. Abondon laat Radio Tour weten. Marc slaat het aanbod om de resterende uren bij Griet door te brengen onbegrijpelijk af en bolt met de assistentie van Geert Depoortere richting Veerle. Hopelijk was hij niet te vroeg thuis. Mooi gebaar van Geert die zijn makker niet in de steek wil laten, hij verdient hiermee de trofee voor de beste gregario. Verweesd zetten we onze weg verder. De hoogtemeters blijven aantikken en na 45km wacht de bevoorrading. Griet en Dries zorgen voor een uitgebreid buffet van allerhande gebak en fruitsap, waarvoor dank. Rambo valt opnieuw op door zijn creatieve eetlust en verovert hiermee de prijs van de strijdlust. Na de korte break volgt de piece de resistance van het bergmenu: de bergstraat in Petegem. De president herstelt zijn gruute plateau in ere en trekt van ver samen met Dirk de kop. Alleen een beresterke geletruidrager Bjorn Duthoo raakt nog over het kopduo. De terugweg verloopt zoals meteo Tineke had voorspeld, tegen de beukende wind in en met de kopmannen tussen de kader. Alhoewel, ze geven een soliede indruk. Joost alias “la machine” en MM Geert dapper peddelend ter hoogte van Joost zijne braquet. Buiten veel wind komen we nog de Keiberg tegen en het windmolenpark de 4 Daltons. In de Kortrijksestraat wordt onder het roepen van de strijdkreet “Rodania” nog eens slunse gegeven en moe maar gelukkig en droog (!) bollen we Heuledorp binnen. Prachtritje, atletische prestatie van kopmannen en deelnemers. 93 km aan 25,8 gem, 734 hoogtemeters!!!!
Herbeleef de rit en volg het parcours op http://connect.garmin.com/player/99720271
President
Herbeleef de rit en volg het parcours op http://connect.garmin.com/player/99720271
President
Verslag van de rit van 10 juli 2011 Ruiselede
17 man en 1 vrouw aan de start voor een vlakke overgangsrit in de Tinekestour. Niemand minder dan de fondateur ontbond nog eens zijn gps-duivels. Doorgedreven verjonging in de sportdirecteurszetel waar opa Dewaele de fakkel doorgaf aan Marks dochter. Er wordt bij de Tinekesvrienden op alle vlakken succesvol gestreefd naar vernieuwing en verjonging ,jarenlange ervaring wordt in cascade doorgegeven zoals bij de meeste,zichzelf respecterende bedrijven, het geval is. Dalai Lama Tchmil was ook nog eens onderwerp van gesprek . Van horen zeggen : hij zou terug zijn naar Moldavië wegens het niet verlengen van zijn verblijfsvergunning. Vooral het zich niet kunnen aanpassen aan de Westvlaamse taal zou hierbij van doorslaggevende aard zijn geweest. Toch een aderlating voor deze club die melancholisch terugblikt op de “auto veurklanken”. Misschien moet er een petitie opgezet worden om ons natuurtalent opnieuw in de armen te kunnen sluiten. Naar verluidt zou onze voorzitter in naam van de club overwegen aan Laurette een Westvloms woordenboek te overhandigen.
Wat er ook van weze,het was met de vent à la poupe dat we wegvlogen voor een traditionele etappe op nieuwe wegen. Een magnesiumscherpe Bart kreeg na enkele km de kramp in zijn achterwiel . Een wakkere MM werd koud gepakt maar liet direct een gloednieuw exemplaar aanrukken dat hij vingervlug wist te monteren. De snelheid van uitvoering verraste zelfs de president die spontaan moest denken aan de allesoverrompelende snelheid waarmee Lucky Luke kogels in het rond doet fluiten. Sedert de doorgedreven materiaaltraining tijdens het fietsweekend blaakt de MM van technische conditie.
De weersomstandigheden zorgden ervoor dat het peloton het tijdsschema naar de prullenmand verwees. Als een TGV stoomden we o.l.v de fondateur en gelegenheidskopman Yvan richting pitstop. Met grote ogen vergaapten we ons aan nooit geziene woonwijken en heuvelachtige zandhopen die in de verbeelding Tourcols werden. Dat de rit ook tactisch van belang was bleek uit een voorzichtige rondvraag naar verlofplannen van de klassementsrijders. De top 3 geeft mekaar weinig toe en het belooft dan ook nog een heel spannende en onvoorspelbare Tinekestour te worden. De vorm van de dag, echtgenotes ,fysieke paraatheid,valpartijen…ze kunnen stuk voor stuk een doorslaggevende rol spelen.
De bevoorrading greep plaats in een aftands kader : tussen prikkeldraad en een van een slurf voorziene varkensvilla werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd,waarvoor dank aan Mark en familie!
Het 2de ritgedeelte deed het tempo allerminst zakken. De gruute platteau werd naarstig gegeseld en er was een prostaatstop van Bjorn Vens nodig om de hartslagmeters enige rust te gunnen. Het stalen ros van Bjorn werd op hetzelfde moment getroffen door een plotse doorstuik die zowel voor-als achterwiel naar de fietsenhemel verwees. Ringo van zijn kant pakte uit met een zadelbreuk die volgens medicus Rambo te wijten was aan een niet geoliede wrijving tussen zadelmiddelpunt en scrotum. Beide onderdelen zijn evenwel nog in garantie zodat fietsenmaker en echtgenote zich allerminst zorgen hoeven te maken over de vatbaarheid tot reparatie.hard opgelegd
De Bergstraat strooide nog wat roet in het vlakke ritpatroon en niemand minder dan Franky besloot een vinnige cartouche af te schieten. Een wakkere Red Philip koos het goede wiel,liet Franky ter plaatse maar werd door Tim en Bjorn Duthoo kansloos gecounterd.
De finale kreeg nog een pittig staartje : de pees werd er nog een 5-tal km duchtg opgelegd waarbij het zwaartepunt van menig Tinekesvriend zich verschoop naar de punt van het zadel.
Welkome vlakke rit,bedankt aan Mark voor de rugwind en de vele nieuwe wegen.94 km tegen 27,8 gemiddeld.Tot zondag 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit en ontdek de wondere wegen van Marc op http://connect.garmin.com/player/98089921
Wat er ook van weze,het was met de vent à la poupe dat we wegvlogen voor een traditionele etappe op nieuwe wegen. Een magnesiumscherpe Bart kreeg na enkele km de kramp in zijn achterwiel . Een wakkere MM werd koud gepakt maar liet direct een gloednieuw exemplaar aanrukken dat hij vingervlug wist te monteren. De snelheid van uitvoering verraste zelfs de president die spontaan moest denken aan de allesoverrompelende snelheid waarmee Lucky Luke kogels in het rond doet fluiten. Sedert de doorgedreven materiaaltraining tijdens het fietsweekend blaakt de MM van technische conditie.
De weersomstandigheden zorgden ervoor dat het peloton het tijdsschema naar de prullenmand verwees. Als een TGV stoomden we o.l.v de fondateur en gelegenheidskopman Yvan richting pitstop. Met grote ogen vergaapten we ons aan nooit geziene woonwijken en heuvelachtige zandhopen die in de verbeelding Tourcols werden. Dat de rit ook tactisch van belang was bleek uit een voorzichtige rondvraag naar verlofplannen van de klassementsrijders. De top 3 geeft mekaar weinig toe en het belooft dan ook nog een heel spannende en onvoorspelbare Tinekestour te worden. De vorm van de dag, echtgenotes ,fysieke paraatheid,valpartijen…ze kunnen stuk voor stuk een doorslaggevende rol spelen.
De bevoorrading greep plaats in een aftands kader : tussen prikkeldraad en een van een slurf voorziene varkensvilla werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd,waarvoor dank aan Mark en familie!
Het 2de ritgedeelte deed het tempo allerminst zakken. De gruute platteau werd naarstig gegeseld en er was een prostaatstop van Bjorn Vens nodig om de hartslagmeters enige rust te gunnen. Het stalen ros van Bjorn werd op hetzelfde moment getroffen door een plotse doorstuik die zowel voor-als achterwiel naar de fietsenhemel verwees. Ringo van zijn kant pakte uit met een zadelbreuk die volgens medicus Rambo te wijten was aan een niet geoliede wrijving tussen zadelmiddelpunt en scrotum. Beide onderdelen zijn evenwel nog in garantie zodat fietsenmaker en echtgenote zich allerminst zorgen hoeven te maken over de vatbaarheid tot reparatie.hard opgelegd
De Bergstraat strooide nog wat roet in het vlakke ritpatroon en niemand minder dan Franky besloot een vinnige cartouche af te schieten. Een wakkere Red Philip koos het goede wiel,liet Franky ter plaatse maar werd door Tim en Bjorn Duthoo kansloos gecounterd.
De finale kreeg nog een pittig staartje : de pees werd er nog een 5-tal km duchtg opgelegd waarbij het zwaartepunt van menig Tinekesvriend zich verschoop naar de punt van het zadel.
Welkome vlakke rit,bedankt aan Mark voor de rugwind en de vele nieuwe wegen.94 km tegen 27,8 gemiddeld.Tot zondag 7:30!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit en ontdek de wondere wegen van Marc op http://connect.garmin.com/player/98089921
Verslag van de rit van 3 juli 2011 Montroeuil-sur-bois
Opnieuw hadden we de weergoden aan onze kant want het was een in zon badend vipdorp Ten Koetshuize dat als gastheer optrad voor de Tinekesatleten. Geen vrouwelijke rensters te bespeuren. Moeten we hier meer achter zoeken? Een algemene boycot,ordewoorden van de vakbond opgevolgd, een ladiesnight achter de rug, opgelegd huisarrest door hun echtgenoten of bang om af te gaan? We durft het hen vragen?
De MM ,vermoeid na een week van hard labeur in bpost,had alle moeite van de wereld om het wedstrijdblad correct in te vullen. Gelukkig hield de SB/PM een oogje in het zeil want de klassering is een zaak van staatsbelang gezien de vele voordelen in natura die eraan verbonden zijn. Red Philip nam plaats achter het stuur van de volgwagen die voor de gelegenheid omgebouwd was in een mobiele roodwitte tent. KVK on tour dus. Supporters van de concurrentie stonden erbij en keken ernaar.
Er stond een gevreesde en zware uitmatch op het programma die de caravaan naar Stasegem bracht. De kopmannen van dienst verloren tot driemaal toe het Noorden,ze leken wel weggelopen uit de set van de “Paniekzaaiers”. Volgens de Tinekesdokter serieuze oriëntatiestoornissen tengevolge van een overdosis steack à la Contador. Champ Rambo kreeg het ervan op de darmen en zocht in het startlokaal het kleinste kamertje op. Kevin twijfelde even maar besloot in extremis om zijn afvalstoffen om te zetten in positieve energie terwijl de president in alle rust de troepen overschouwde en zich ontdeed van de bovenste kledijlaag ipv de mouwen op te stropen. Her en der ook gespannen gezichten wat ons meteen duidelijk maakte dat er een heuse Koninginnerit op het programma stond.
Van meetaf aan werd een golvend parcours geserveerd hetgeen onze clubdiesels Rambo en de fondateur deden buigen maar niet barsten. Den champ was volop aan het experimenteren met zijn kersverse compacderailleur,zocht aanvankelijk de juiste tred maar bewees over een ijzersterk karakter en dito spierkracht te beschikken. Een alerte Tim zag de kopman in de achtergrond en liet zich als een volleerde waterdrager afzakken om als derny te fungeren. Een sterk staaltje van teamspirit en onbaatzuchtigheid die onze youngster verderop nog eens herhaalde met de fondateur , Bart en Geert Sioen. Van een blakende conditie gesproken. De weg naar Montroeuil-au-Bois lag bezaaid met venijnige molhopen maar het sublieme landschap verzachtte het leed. Kevin en Bjorn Duthoo bepaalden het tempo,Ronny wou er een afvallingskoers van maken en demarreerde tot 2 keer toe in de aanvangsfase. De Cancellara’s en Philippe Gilberts uit de Tenteploeg lieten evenwel niet begaan en hielden het koersverloop perfect onder controle. Via de boordradio kon vernomen worden dat een zeer strijdlustige Tim de zaak aan flarden wou rijden maar de meteo-en parcourskennis van de president en de dynamitebenen van Kevin bestookten om beurten de grootste van het peloton . Uiteindelijk sleepte Kevin in een nijdig en luidruchtig spurtje de bloemen in de wacht,voor Yvan,Tim, de President en Bjorn. De mannen in conditie op het voorplan dus. In een tweede waaier kwamen Guy, PM en MM binnengerold. Het felgeplaagde bestuur klasseerde zich hiermee voltallig binnen de top 10. Antwoorden met de pedalen noemen ze dat. Het ploegenklassement bij de veteranen werd hun deel, ze starten volgende zondag met de gele petjes, als ze al starten uiteraard.
Meteen vrome pitstop in de schaduw van de Montroeuilse kathedraal. Geen bloemen, schietgebedjes of kaarsen,wel calorierijke tussendoortjes van de rally-organisatie aangevuld met wat zoetigheden uit de KVK-bus. De terugweg bleef zware kost die een door krampen geplaagde Bart verwees naar de bezemwagen. Even verderop begon ook Matthijs alle kleuren van de regenboog te zien en opnieuw waren Tim en Franky daar om de verloren zoon weer in het peloton te loodsen.
Traditiegetrouw één van de langste en zwaarste ritten uit het seizoen maar chapeau voor het ganse team want de 111 heuvelachtige km werden afgelegd tegen een hoog gemiddelde van 28/u.
Tot volgende zondag om 7:30!
Red Philip
De MM ,vermoeid na een week van hard labeur in bpost,had alle moeite van de wereld om het wedstrijdblad correct in te vullen. Gelukkig hield de SB/PM een oogje in het zeil want de klassering is een zaak van staatsbelang gezien de vele voordelen in natura die eraan verbonden zijn. Red Philip nam plaats achter het stuur van de volgwagen die voor de gelegenheid omgebouwd was in een mobiele roodwitte tent. KVK on tour dus. Supporters van de concurrentie stonden erbij en keken ernaar.
Er stond een gevreesde en zware uitmatch op het programma die de caravaan naar Stasegem bracht. De kopmannen van dienst verloren tot driemaal toe het Noorden,ze leken wel weggelopen uit de set van de “Paniekzaaiers”. Volgens de Tinekesdokter serieuze oriëntatiestoornissen tengevolge van een overdosis steack à la Contador. Champ Rambo kreeg het ervan op de darmen en zocht in het startlokaal het kleinste kamertje op. Kevin twijfelde even maar besloot in extremis om zijn afvalstoffen om te zetten in positieve energie terwijl de president in alle rust de troepen overschouwde en zich ontdeed van de bovenste kledijlaag ipv de mouwen op te stropen. Her en der ook gespannen gezichten wat ons meteen duidelijk maakte dat er een heuse Koninginnerit op het programma stond.
Van meetaf aan werd een golvend parcours geserveerd hetgeen onze clubdiesels Rambo en de fondateur deden buigen maar niet barsten. Den champ was volop aan het experimenteren met zijn kersverse compacderailleur,zocht aanvankelijk de juiste tred maar bewees over een ijzersterk karakter en dito spierkracht te beschikken. Een alerte Tim zag de kopman in de achtergrond en liet zich als een volleerde waterdrager afzakken om als derny te fungeren. Een sterk staaltje van teamspirit en onbaatzuchtigheid die onze youngster verderop nog eens herhaalde met de fondateur , Bart en Geert Sioen. Van een blakende conditie gesproken. De weg naar Montroeuil-au-Bois lag bezaaid met venijnige molhopen maar het sublieme landschap verzachtte het leed. Kevin en Bjorn Duthoo bepaalden het tempo,Ronny wou er een afvallingskoers van maken en demarreerde tot 2 keer toe in de aanvangsfase. De Cancellara’s en Philippe Gilberts uit de Tenteploeg lieten evenwel niet begaan en hielden het koersverloop perfect onder controle. Via de boordradio kon vernomen worden dat een zeer strijdlustige Tim de zaak aan flarden wou rijden maar de meteo-en parcourskennis van de president en de dynamitebenen van Kevin bestookten om beurten de grootste van het peloton . Uiteindelijk sleepte Kevin in een nijdig en luidruchtig spurtje de bloemen in de wacht,voor Yvan,Tim, de President en Bjorn. De mannen in conditie op het voorplan dus. In een tweede waaier kwamen Guy, PM en MM binnengerold. Het felgeplaagde bestuur klasseerde zich hiermee voltallig binnen de top 10. Antwoorden met de pedalen noemen ze dat. Het ploegenklassement bij de veteranen werd hun deel, ze starten volgende zondag met de gele petjes, als ze al starten uiteraard.
Meteen vrome pitstop in de schaduw van de Montroeuilse kathedraal. Geen bloemen, schietgebedjes of kaarsen,wel calorierijke tussendoortjes van de rally-organisatie aangevuld met wat zoetigheden uit de KVK-bus. De terugweg bleef zware kost die een door krampen geplaagde Bart verwees naar de bezemwagen. Even verderop begon ook Matthijs alle kleuren van de regenboog te zien en opnieuw waren Tim en Franky daar om de verloren zoon weer in het peloton te loodsen.
Traditiegetrouw één van de langste en zwaarste ritten uit het seizoen maar chapeau voor het ganse team want de 111 heuvelachtige km werden afgelegd tegen een hoog gemiddelde van 28/u.
Tot volgende zondag om 7:30!
Red Philip
Verslag van de rit van 26 juni 2011 Pays des Collines
Het aangekondigde hogedrukgebied gaf weinig druk maar zat vooral heel hoog,achter een gesloten wolkendek. Toch ochtendlijke temperaturen rond de 17 graden hetgeen menig atleet inspireerde tot het showen van de zomeroutfit. Hier en daar werd een koukleum en zelfs enkele regenfreaks gespot, vestimentair een bont allegaartje dus. De Wevelgem Classic en het voorbije weekend hadden duidelijk sporen nagelaten vermits enkele grote namen niet opdaagden : champ Rambo en brother Guy,Pantani,Bernard,Petra,…De president was zaterdag van de partij in het Waalse landsgedeelte alwaar hij 2100 hoogtemeters verzamelde in Namen en omstreken. Hij verdedigde de Tentekleuren met verve,sleepte de bloemen in de wacht en mocht als tegenprestatie van het thuisfront de kusjesdame gaar bakken op de bbq. Gezien de looks van de bewuste dame,gebeurde dat naar verluidt met enige tegenzin. Joost daarentegen vierde zijn come back, ook Geert Sioen had hoogtemeters geroken en maakte eveneens zijn opwachting. SB/PM Willy huwelijkte vrijdag zijn dochter uit en koos voor de status van sportdirecteur. Proficiat Willy!
Dirk fungeerde als enthousiaste parcoursbouwer , eega Petra wist heel goed wat manlief uit de pedalen zou schudden en koos dientengevolge wijselijk voor een verlengd verblijf in de bedstee,dit tot ontgoocheling van Dorien die gehoopt had op enige steun vanuit feministische hoek. Joost was van oordeel dat zijn éénmalige aanwezigheid allesbehalve onopgemerkt mocht voorbijgaan en stuurde al na 4 km aan op een vakbondsactie door zijn voorwiel te laten leeglopen. Siddering door het lijf van Red Philip die meteen het doemscenario van vorige week opnieuw voor zijn ogen zag ontrold worden. Een uitgeputte MM liet de eer aan Franky die in een mum van tijd een nieuwe luchtkamer installeerde. Het daarbij gebruikte wielerjargon “vochtig, gat vinden ,ventiel insteken,” deed een pas ontwaakte plaatselijke bewoonster in paniek haar keuken invluchten.
Een in bloedvorm verkerende Bjorn Duthoo bepaalde aan de zijde van Dirk het strakke tempo dat ons langzaam maar zeker richting Saint-Sauveur en Vlaamse Ardennen bracht. Panoramische vergezichten waren ons deel,het glooiend landschap zette de kuiten meteen op scherp want dat dit geen gezondheidswandeling zou worden was meteen duidelijk. De eerste col vergde al meteen een slachtoffer : een snipverkouden Geert Depoortere moest op doktersbevel de bezemwagen opzoeken. De 2e hindernis van de dag deed onze Ronny stijlrijk in de graskant belanden met een onwillig achterwiel. Een nieuw achterwiel bracht even soelaas maar vervolgens staken krampen de kop op die ook Ronny veroordeelden tot de bezemwagen. Sportdirecteur Willy wist niet wat hem overkwam ,verloor het Noorden en raakte op de dool in dit onhergbergzaam heuvelachtig gebied. De MM kon gelukkig via zijn mobieltje orde op zaken stellen en een gedesoriënteerde sportdirecteur terug op het juiste pad helpen. Net voor de pitstop nog een col van 1e categorie. Hier onderscheidden SG Jacques en Red Philip zich door hun geografische kennis : een minimum aan inspanningen zorgde voor een maximaal resultaat. Als aasgieren stortte een uitgehongerd en moegestreden peloton zich op het door Willy aangevoerde proviand .Merci Willy!
De terugtocht was bezaaid met enkele flinke nepen die het kuitenarsenaal serieus aan de tand voelde.
Schitterende rit op tal van onbereden paden,pittoreske streek die de conditie van de Tinekesvrienden opnieuw wat aanscherpte met het oog op de Koningineritten die in de eerstvolgende weken zullen geserveerd worden.
103 km,16 deelnemers,26 gemiddeld. Opnieuw een sterke prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de rally van Stasegem!
Red Philip
Dirk fungeerde als enthousiaste parcoursbouwer , eega Petra wist heel goed wat manlief uit de pedalen zou schudden en koos dientengevolge wijselijk voor een verlengd verblijf in de bedstee,dit tot ontgoocheling van Dorien die gehoopt had op enige steun vanuit feministische hoek. Joost was van oordeel dat zijn éénmalige aanwezigheid allesbehalve onopgemerkt mocht voorbijgaan en stuurde al na 4 km aan op een vakbondsactie door zijn voorwiel te laten leeglopen. Siddering door het lijf van Red Philip die meteen het doemscenario van vorige week opnieuw voor zijn ogen zag ontrold worden. Een uitgeputte MM liet de eer aan Franky die in een mum van tijd een nieuwe luchtkamer installeerde. Het daarbij gebruikte wielerjargon “vochtig, gat vinden ,ventiel insteken,” deed een pas ontwaakte plaatselijke bewoonster in paniek haar keuken invluchten.
Een in bloedvorm verkerende Bjorn Duthoo bepaalde aan de zijde van Dirk het strakke tempo dat ons langzaam maar zeker richting Saint-Sauveur en Vlaamse Ardennen bracht. Panoramische vergezichten waren ons deel,het glooiend landschap zette de kuiten meteen op scherp want dat dit geen gezondheidswandeling zou worden was meteen duidelijk. De eerste col vergde al meteen een slachtoffer : een snipverkouden Geert Depoortere moest op doktersbevel de bezemwagen opzoeken. De 2e hindernis van de dag deed onze Ronny stijlrijk in de graskant belanden met een onwillig achterwiel. Een nieuw achterwiel bracht even soelaas maar vervolgens staken krampen de kop op die ook Ronny veroordeelden tot de bezemwagen. Sportdirecteur Willy wist niet wat hem overkwam ,verloor het Noorden en raakte op de dool in dit onhergbergzaam heuvelachtig gebied. De MM kon gelukkig via zijn mobieltje orde op zaken stellen en een gedesoriënteerde sportdirecteur terug op het juiste pad helpen. Net voor de pitstop nog een col van 1e categorie. Hier onderscheidden SG Jacques en Red Philip zich door hun geografische kennis : een minimum aan inspanningen zorgde voor een maximaal resultaat. Als aasgieren stortte een uitgehongerd en moegestreden peloton zich op het door Willy aangevoerde proviand .Merci Willy!
De terugtocht was bezaaid met enkele flinke nepen die het kuitenarsenaal serieus aan de tand voelde.
Schitterende rit op tal van onbereden paden,pittoreske streek die de conditie van de Tinekesvrienden opnieuw wat aanscherpte met het oog op de Koningineritten die in de eerstvolgende weken zullen geserveerd worden.
103 km,16 deelnemers,26 gemiddeld. Opnieuw een sterke prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de rally van Stasegem!
Red Philip
Verslag van de 2daagse naar de Somme, 18&190611
Relaas van de Slag aan de Somme
De parking van de Aldi werd in alle vroegte gekolonialiseerd door het groene Tenteleger (Bernard,Willy,MM,Pantani,Red Philip) aangevuld met Oostvlaams artilleriegeschut (Geert en Johan,alias de Schleckbrothers) en oudstrijder Jan. Generaal Marc bracht met zijn Annie het kanon in stelling, geëmotionneerde echtgenotes pinkten een afscheidstraan (of waren het vreugdetranen?) weg nu hun pantoffelhelden besloten hadden om met man, macht en wielen slag te gaan leveren aan de boorden van de Somme.
De weergoden dragen duidelijk de Franse nationaliteit en probeerden ons van meetaf aan in een hinderlaag te lokken : 177 km met 5 beaufort op kop en een serieuze poging om het grensgebied onder water te zetten. In 1914 kon men daarmee de Duitsers schaakmat zetten,in 2011 daarentegen moet men van verder komen om het Tinekesleger af te stoppen.
Het was beuken en afzien geblazen,Red Philip dacht in een windturbine te zijn terechtgekomen,Pantani had reeds vroeg af te rekenen met een opspelende knie terwijl Willy en de MM afgelost door respectievelijk de Schleckbrothers en Jan op kop de wind doormidden sneden. Bernard zag dat het goed was en fungeerde als speaker van dienst door kordaat te wijzen op putten en tegenliggend wegverkeer.
Gelukkig waren er Marc en Annie die van elke pitstop een waar Breugelfestijn maakten: taart,koffie,soep,bananen,stokbrood,hesp,kaas! De bananen waren erg in trek,de naam van de grootste aap houden we evenwel angstvallig geheim ten einde zijn Jane niet in verlegenheid te brengen.
Zelfs de wegen keerden zich tegen ons en bezorgden onze MM overwerk : niet minder dan 12 lekke banden in deze 2-daagse! Nog nooit vertoond,maar Geert bleef er stoïcijns kalm onder en bewees zo dat de werknemers van bpost van de stressbestendige soort zijn. Met meer dan een uur vertraging bereikten we het hoofdkwartier van de vijand,uitgeput maar met het hoofd rechtop en de natte borst vooruit. Ook hier weer een mooi gebaar van onze leiding die deze prestatie overgoot met champagne op kamer 306. Het avondmaal en de daarbijhorende alcoholvrije bieren en cocktails sloten deze harde maar geslaagde 1e dag af. Terwijl buiten een storm over de Somme raasde,laadde iedereen de nachtelijk batterijen op. De ene deed het al geruislozer dan de andere,terwijl smskes de hemel werden ingestuurd naar het thuisfront waar de echtgenotes het bed voor zich alleen (?) hadden.
Appel aan de ontbijttafel om 8u waar na het opslaan van een overdaad aan calorieën het peloton zich rond 8:45 in gang zette richting de thuishaven. Ditkeer met hopen rugwind en een schraal zonnetje dat met het schaamrood op de wangen haar excuses aanbood voor de afwezigheid op D-day. Er werden snelheden opgemeten tussen 36 en 40/uur,in enkele heerlijke afdalingen ging de snelheidsmeter zelfs tot 69/uur!
Er stak zelfs een heus lekkebandsyndroom de kop op toen iedereen bij elke stop angstvallig zijn rubber controleerde op beschadiging en luchtlekkage. Taferelen uit Comedy capers die luide lachsalvo’s veroorzaakten.
De terugrit leverde een gemiddelde van 27,2 op,sensationeel!! De enige roker in het gezelschap fietste de laatste 60 km puur op karakter,hing bergop aan de elastiek maar kreeg rug-en morele steun van dit fantastisch team zodat hij op 2 wankele wielen toch de finish haalde.
Schitterende ervaring,sterke verbondenheid, enorm veel sfeer en lachsalvo’s! Een aanrader voor elke Tinekesvriend!
Red Philip
De parking van de Aldi werd in alle vroegte gekolonialiseerd door het groene Tenteleger (Bernard,Willy,MM,Pantani,Red Philip) aangevuld met Oostvlaams artilleriegeschut (Geert en Johan,alias de Schleckbrothers) en oudstrijder Jan. Generaal Marc bracht met zijn Annie het kanon in stelling, geëmotionneerde echtgenotes pinkten een afscheidstraan (of waren het vreugdetranen?) weg nu hun pantoffelhelden besloten hadden om met man, macht en wielen slag te gaan leveren aan de boorden van de Somme.
De weergoden dragen duidelijk de Franse nationaliteit en probeerden ons van meetaf aan in een hinderlaag te lokken : 177 km met 5 beaufort op kop en een serieuze poging om het grensgebied onder water te zetten. In 1914 kon men daarmee de Duitsers schaakmat zetten,in 2011 daarentegen moet men van verder komen om het Tinekesleger af te stoppen.
Het was beuken en afzien geblazen,Red Philip dacht in een windturbine te zijn terechtgekomen,Pantani had reeds vroeg af te rekenen met een opspelende knie terwijl Willy en de MM afgelost door respectievelijk de Schleckbrothers en Jan op kop de wind doormidden sneden. Bernard zag dat het goed was en fungeerde als speaker van dienst door kordaat te wijzen op putten en tegenliggend wegverkeer.
Gelukkig waren er Marc en Annie die van elke pitstop een waar Breugelfestijn maakten: taart,koffie,soep,bananen,stokbrood,hesp,kaas! De bananen waren erg in trek,de naam van de grootste aap houden we evenwel angstvallig geheim ten einde zijn Jane niet in verlegenheid te brengen.
Zelfs de wegen keerden zich tegen ons en bezorgden onze MM overwerk : niet minder dan 12 lekke banden in deze 2-daagse! Nog nooit vertoond,maar Geert bleef er stoïcijns kalm onder en bewees zo dat de werknemers van bpost van de stressbestendige soort zijn. Met meer dan een uur vertraging bereikten we het hoofdkwartier van de vijand,uitgeput maar met het hoofd rechtop en de natte borst vooruit. Ook hier weer een mooi gebaar van onze leiding die deze prestatie overgoot met champagne op kamer 306. Het avondmaal en de daarbijhorende alcoholvrije bieren en cocktails sloten deze harde maar geslaagde 1e dag af. Terwijl buiten een storm over de Somme raasde,laadde iedereen de nachtelijk batterijen op. De ene deed het al geruislozer dan de andere,terwijl smskes de hemel werden ingestuurd naar het thuisfront waar de echtgenotes het bed voor zich alleen (?) hadden.
Appel aan de ontbijttafel om 8u waar na het opslaan van een overdaad aan calorieën het peloton zich rond 8:45 in gang zette richting de thuishaven. Ditkeer met hopen rugwind en een schraal zonnetje dat met het schaamrood op de wangen haar excuses aanbood voor de afwezigheid op D-day. Er werden snelheden opgemeten tussen 36 en 40/uur,in enkele heerlijke afdalingen ging de snelheidsmeter zelfs tot 69/uur!
Er stak zelfs een heus lekkebandsyndroom de kop op toen iedereen bij elke stop angstvallig zijn rubber controleerde op beschadiging en luchtlekkage. Taferelen uit Comedy capers die luide lachsalvo’s veroorzaakten.
De terugrit leverde een gemiddelde van 27,2 op,sensationeel!! De enige roker in het gezelschap fietste de laatste 60 km puur op karakter,hing bergop aan de elastiek maar kreeg rug-en morele steun van dit fantastisch team zodat hij op 2 wankele wielen toch de finish haalde.
Schitterende ervaring,sterke verbondenheid, enorm veel sfeer en lachsalvo’s! Een aanrader voor elke Tinekesvriend!
Red Philip
Verslagje van de rit van 190611 G-Wevelgem 80 km
Net als de grote Protourploegen zijn de Tinekesvrienden dit weekend op 3 fronten actief: de slag aan de Somme en 2 versies van de rally van Wevelgem, voorheen G-W.
Voor de start en de eerste 20km van de B ploeg kan er geen letter worden toegevoegd aan het briljant schrijfsel van Yvan Winne hieronder. De fondateur kreeg een interimcontract van het bestuur en voelde zich opnieuw President-Fondateur net als in zijn gouden jaren. Hij liep letterlijk het inschrijvingslokaal binnen en betaalde de startpremies met eigen penningen.
Over de rest van de 60km valt weinig te vertellen: geen incidenten, alleen opstootjes aan de bevoorradingen waar er gedrumd en gekwakt werd voor de "makrons" en de "stutten met gekapt". Olv Dirk en Franky werd tegen wind aan een mooi tempo gefietst en we staken menige mannen voorbij die krampachtig over het stuur geboven jaloers lonkten naar onze in blakende conditie verkerende pitpoezen Petra en Dorine. Bovenaan iedere helling werd solidair gewacht en de terugweg werd aan een Cancellarasnelheid afgelegd waarbij onze dames om beurten demarreerden. Mooi gemiddelde van 27,2.
President
Voor de start en de eerste 20km van de B ploeg kan er geen letter worden toegevoegd aan het briljant schrijfsel van Yvan Winne hieronder. De fondateur kreeg een interimcontract van het bestuur en voelde zich opnieuw President-Fondateur net als in zijn gouden jaren. Hij liep letterlijk het inschrijvingslokaal binnen en betaalde de startpremies met eigen penningen.
Over de rest van de 60km valt weinig te vertellen: geen incidenten, alleen opstootjes aan de bevoorradingen waar er gedrumd en gekwakt werd voor de "makrons" en de "stutten met gekapt". Olv Dirk en Franky werd tegen wind aan een mooi tempo gefietst en we staken menige mannen voorbij die krampachtig over het stuur geboven jaloers lonkten naar onze in blakende conditie verkerende pitpoezen Petra en Dorine. Bovenaan iedere helling werd solidair gewacht en de terugweg werd aan een Cancellarasnelheid afgelegd waarbij onze dames om beurten demarreerden. Mooi gemiddelde van 27,2.
President
Verslag van de rit van 150 km Rally G-Wevelgem
19 juni leek wel op missiezondag: net zoals Vlaanderen vele zonen uitzond naar Wagadudu en andere plaatsen, waaiden ook tal van onze leden uit naar andere oorden.
Geert, Willy, Wim, Bernard en Filip waren reeds zaterdagmorgen vertrokken voor een rit van om en bij de 170 km. Naar verluid rijden zij zo ver om dan eindelijk eens, zonder dat de vrouwen met priemende ogen over hun rug meekijken, een wild feestje te bouwen. De eerste berichtgeving sprak over helse koersomstandigheden: felle tegenwind, felle regenbuien, lekke banden, ….. ongetwijfeld horen we meer over deze prestaties en horen we hopelijk ook meer over het feestje op zaterdagavond.
Ringo was uitgezonden naar de GranFundo Eddy Merckx, ook op zaterdag. Hij was echter zodanig uitgeput dat hij zondagmorgen thuis er zelfs niet meer in slaagde een ‘Petit Fundo’ uit te voeren…. Derhalve was ook hij zondagmorgen afwezig.
Vandaar dat ‘HeulePlatse’ zondagmorgen minder groen kleurde dan gewoonlijk: slechts 11 mensen tekenden paraat. De grijze weersomstandigheden waren niet onmiddellijk van die aard om de mensen gelukkig te stemmen. Petra stond nog te gapen en te geeuwen als geen ander: slechte of wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen?
Bij gebrek aan bestuursleden kwam het bestuursbewustzijn bij de Fondateur weer naar boven en ijverig begon hij de aanwezigheden te noteren. Ook het feit dat hij zijn leesbril niet meehad en derhalve de namen op het blad niet kon lezen, weerhield hem niet van zijn opdracht. Met min of meer vaste hand plaatste hij 11 kruisjes op het wedstrijdblad: of ze correct geplaatst werden, zou best nog even gecontroleerd worden.
De kleine stoet trok zich in beweging en begaf zich naar Wevelgem waar de start gegeven werd van de WevelgemCycling Classic. In vroegere dagen gewoon ‘Gent-Wevelgem’ genoemd maar sinds Woestijnvis zich daarmee moeide een naam die niet meer mag gebruikt worden.
Aan de start stond een gebronzeerde voorzitter ons op te wachten. Net terug van vakantie stelde hij met plezier de bruin geblakerde kuiten ten toon aan iedereen die het wou zien.
Twee opties waren mogelijk: men kon 80 of 150 km rijden. In Beselare werd gesplitst: de fietsers kozen de 80 en de wielrenners opteerden voor de 150 km. Slechts 4 man, maar dat waren er toch al dubbel zoveel als verleden jaar, kozen voor de zwaarste opdracht: Bjorn, David, Ronny en Yvan besloten om de eer van de Tinekesvrienden hoog te houden en gingen ervoor.
Wie dacht dat Ronny voor een gezondheidswandeling ging, kwam bedrogen uit: reeds op de eerste kasseien van Langemark plaatse hij een snoeiharde demarrage. Eigenlijk was het zijn bedoeling om iedereen uit het wiel te rijden en dan 100 km verder iedereen op te wachten in Kemmel: helaas moest hij van de fiets voor een technisch probleem en moest hij aan zijn plan verzaken.
De rit ging door in echte Gent-Wevelgemomstandigheden: felle wind, dreigend onweerswolken en af en toe een beetje zon. De eerste 80 km waren een gevecht tegen de wind maar David en Bjorn namen met plezier én panache de kopposities in. Af en toe kwam een groepje ons in de wielen gereden maar diegenen die ons voorbijstaken waren echt op de ene hand te tellen. De Tinekes reden waar ze horen: op kop!
Aan km 70 opnieuw opschudding: Ronny ging plots 5 per uur rapper rijden een tiental meter voor de groep: genadeloos werd hij echter teruggewaaid in het peloton.
In de verte zagen we de antenne van de Catsbergverschijnen en wist iedereen dat de speeltijd bijna over was.
Ondertussen vertoonde Ronny de eerste gevolgen van zijn onbesuisd rijgedrag. Op de Catsberg werd halt gehouden en vervoegde hij enige tijd later onze rangen.
Daarna kwamen in een snel tempo de Zwarte Berg, de Rode Berg, de Monteberg en tenslotte de Kemmelberg: hellingen die allemaal aan een zwierig tempo werden overwonnen. Leuk detail was ook dat Kevin met vrouwlief en kroost in Dranouter ons stonden op te wachten om ons aan te moedigen: that’s the Tinekesspirit!
Voor Ronny was het ondertussen één van de meest leerrijke dagen uit zijn carrière want hij leerde aan den lijve wat ‘tussen zijn kader hangen’, ‘kramp tot achter de oren’, en ‘piepedood’ betekenen…
Daarna kwam nog een dessert in de vorm van een golvend parcours tussen Kemmel en Wevelgem maar konden we dankzij de rugwind (eindelijk….) een knap tempo erop nahouden.
Alsof hij nog geen enkele meter kop gereden had, hielp Bjorn nog af en toe onze Ronny vooruit op de lastigste stukken…. Vermoeidheid staat niet in zijn woordenboek.
Moe maar gelukkig kwamen we aan finish: proficiat aan Bjorn en David voor de talrijke kilometers beuken tegen de wind en proficiat aan Ronny die weliswaar drie tanden heeft stukgebeten onderweg maar bewezen heeft dat met inzet er veel te bereiken valt. Voor de statistieken keken we nog even naar onze computer en die toonde aan dat we 170 km gereden hadden aan 28.0 gemiddelde: cijfers die mogen gezien worden en waar je al eens mee mag thuis komen!
Yvan
Geert, Willy, Wim, Bernard en Filip waren reeds zaterdagmorgen vertrokken voor een rit van om en bij de 170 km. Naar verluid rijden zij zo ver om dan eindelijk eens, zonder dat de vrouwen met priemende ogen over hun rug meekijken, een wild feestje te bouwen. De eerste berichtgeving sprak over helse koersomstandigheden: felle tegenwind, felle regenbuien, lekke banden, ….. ongetwijfeld horen we meer over deze prestaties en horen we hopelijk ook meer over het feestje op zaterdagavond.
Ringo was uitgezonden naar de GranFundo Eddy Merckx, ook op zaterdag. Hij was echter zodanig uitgeput dat hij zondagmorgen thuis er zelfs niet meer in slaagde een ‘Petit Fundo’ uit te voeren…. Derhalve was ook hij zondagmorgen afwezig.
Vandaar dat ‘HeulePlatse’ zondagmorgen minder groen kleurde dan gewoonlijk: slechts 11 mensen tekenden paraat. De grijze weersomstandigheden waren niet onmiddellijk van die aard om de mensen gelukkig te stemmen. Petra stond nog te gapen en te geeuwen als geen ander: slechte of wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen?
Bij gebrek aan bestuursleden kwam het bestuursbewustzijn bij de Fondateur weer naar boven en ijverig begon hij de aanwezigheden te noteren. Ook het feit dat hij zijn leesbril niet meehad en derhalve de namen op het blad niet kon lezen, weerhield hem niet van zijn opdracht. Met min of meer vaste hand plaatste hij 11 kruisjes op het wedstrijdblad: of ze correct geplaatst werden, zou best nog even gecontroleerd worden.
De kleine stoet trok zich in beweging en begaf zich naar Wevelgem waar de start gegeven werd van de WevelgemCycling Classic. In vroegere dagen gewoon ‘Gent-Wevelgem’ genoemd maar sinds Woestijnvis zich daarmee moeide een naam die niet meer mag gebruikt worden.
Aan de start stond een gebronzeerde voorzitter ons op te wachten. Net terug van vakantie stelde hij met plezier de bruin geblakerde kuiten ten toon aan iedereen die het wou zien.
Twee opties waren mogelijk: men kon 80 of 150 km rijden. In Beselare werd gesplitst: de fietsers kozen de 80 en de wielrenners opteerden voor de 150 km. Slechts 4 man, maar dat waren er toch al dubbel zoveel als verleden jaar, kozen voor de zwaarste opdracht: Bjorn, David, Ronny en Yvan besloten om de eer van de Tinekesvrienden hoog te houden en gingen ervoor.
Wie dacht dat Ronny voor een gezondheidswandeling ging, kwam bedrogen uit: reeds op de eerste kasseien van Langemark plaatse hij een snoeiharde demarrage. Eigenlijk was het zijn bedoeling om iedereen uit het wiel te rijden en dan 100 km verder iedereen op te wachten in Kemmel: helaas moest hij van de fiets voor een technisch probleem en moest hij aan zijn plan verzaken.
De rit ging door in echte Gent-Wevelgemomstandigheden: felle wind, dreigend onweerswolken en af en toe een beetje zon. De eerste 80 km waren een gevecht tegen de wind maar David en Bjorn namen met plezier én panache de kopposities in. Af en toe kwam een groepje ons in de wielen gereden maar diegenen die ons voorbijstaken waren echt op de ene hand te tellen. De Tinekes reden waar ze horen: op kop!
Aan km 70 opnieuw opschudding: Ronny ging plots 5 per uur rapper rijden een tiental meter voor de groep: genadeloos werd hij echter teruggewaaid in het peloton.
In de verte zagen we de antenne van de Catsbergverschijnen en wist iedereen dat de speeltijd bijna over was.
Ondertussen vertoonde Ronny de eerste gevolgen van zijn onbesuisd rijgedrag. Op de Catsberg werd halt gehouden en vervoegde hij enige tijd later onze rangen.
Daarna kwamen in een snel tempo de Zwarte Berg, de Rode Berg, de Monteberg en tenslotte de Kemmelberg: hellingen die allemaal aan een zwierig tempo werden overwonnen. Leuk detail was ook dat Kevin met vrouwlief en kroost in Dranouter ons stonden op te wachten om ons aan te moedigen: that’s the Tinekesspirit!
Voor Ronny was het ondertussen één van de meest leerrijke dagen uit zijn carrière want hij leerde aan den lijve wat ‘tussen zijn kader hangen’, ‘kramp tot achter de oren’, en ‘piepedood’ betekenen…
Daarna kwam nog een dessert in de vorm van een golvend parcours tussen Kemmel en Wevelgem maar konden we dankzij de rugwind (eindelijk….) een knap tempo erop nahouden.
Alsof hij nog geen enkele meter kop gereden had, hielp Bjorn nog af en toe onze Ronny vooruit op de lastigste stukken…. Vermoeidheid staat niet in zijn woordenboek.
Moe maar gelukkig kwamen we aan finish: proficiat aan Bjorn en David voor de talrijke kilometers beuken tegen de wind en proficiat aan Ronny die weliswaar drie tanden heeft stukgebeten onderweg maar bewezen heeft dat met inzet er veel te bereiken valt. Voor de statistieken keken we nog even naar onze computer en die toonde aan dat we 170 km gereden hadden aan 28.0 gemiddelde: cijfers die mogen gezien worden en waar je al eens mee mag thuis komen!
Yvan
Rit naar Ooike 12-06-2011
Een bewolkte hemel voor de feestdag van alle vaders en amper 8gr op de thermometer. De zon scheen evenwel in de harten van alle aanwezige papa’s toen Petra en Dorine hun welgemeende felicitaties de wereld instuurden. Hartverwarmend gebaar van deze dames die evenwel pasten voor matinale kussen vanwege het raspgevoel bij zoveel ongeschoren kinnebakken.
Pantani had echtgenote en dochter opgetrommeld om de werkzaamheden van sportbestuurder en mecanicien op te nemen, taken die beide dames met de glimlach zouden vervullen. De SG stak van wal met een korte briefing over moeilijkheidsgraad en strategische punten terwijl de MM tekst en uitleg gaf bij de klassieker Gent-Wevelgem van volgende week. De elite speelt dan immers Europees en gaat op 2-daagse naar de baai van de Somme , champ Rambo voert de patriotten aan op onze Vlaamse bultengrond.
Jacques nam direct de teugels strak in handen maar moest al na enkele km inbinden wegens zadelpech. Bij het positie zoeken veroorzaakte het gewrijf van dij-en achterwerkspieren onherstelbare schade aan zijn bolide. De diagnose was dramatisch : zowel Jacques als vehikel dienden afgevoerd te worden naar de heimat,maar de aanwezigheid van zoveel vrouwelijk schoon in de volgwagen verzachtte uiteraard de pijn. Gelukkig is onze SG een vooruitziend ambtenaar en stond een vervangexemplaar van de Kannibaal startensklaar in zijn garage. In de verwarring die daarop volgde, vergat het peloton Pantani ,die aldus een extra training voorgeschoteld kreeg in de vorm van een Olympische achtervolging.
Ter hoogte van Ooigem mochten we onze parcoursbouwer opnieuw opnemen in de gelederen en kreeg het schip zo terug de kapitein waar het recht op had. Heerlijke panoramische vergezichten ontrolden zich voor onze ogen,de pijn van het golvend pedaleren werd aldus geminimaliseerd.
Nokereberg in 3 etappes zorgde voor opschudding,gepuf en gezucht in het peloton maar als bij wonder bereikte een min of meer compacte groep de top van deze hindernis. Zelfs Rambo liet zich niet onbetuigd en presteerde het om op een bult zonder naam als primus de streep te overschrijden. Getraind in het zwart? Onvermoede klimcapaciteiten? Gestopt met roken? Wie zal het zeggen?
De pitstop kwam net op tijd in het romantische kader van Ooike,de bediening en afvalverwerking waren van een zeer hoge kwaliteit waarvoor dank aan Pantani en wielerminnende familie.
In de terugtocht nam Dorine de kop voor haar rekening als cadeau voor de iets oudere vaders in het peloton. Een uniek gebaar dat zal geboekstaafd worden in de annalen van deze club!
Echtgenoot Franky werd nog het slachtoffer van een lekke band en liet zichzelf als volleerde kamikaze door middel van een salto mortale rolsgewijs in de gracht belanden. Door de droogte van de laatste weken kon de EHBO-kit gelukkig onaangeroerd blijven.
Matthijs wou persé ook nog zijn duit in het materiaalpechzakje doen door een onwillige ketting haar ding te laten doen. Het euvel werd even vlug verholpen als het gekomen was.
We kregen nog een spetterende finale langs de boorden van Vaart en Leie waar maar liefst snelheden van 51 km/u opgemeten werden.
Een voldaan en moegestreden peloton bereikte Ten Koetshuize rond 11u25.
Bewogen en schitterende rit waarvoor dank aan SG Jacques!
89,5 km,26,8 gemiddeld,21 deelnemers.
Gent-Wevelgem : zondag 7:30 vertrek Ten Koetshuize.
Weekend baai van de Somme : vertrek zaterdag 7:30,parking Aldi.
Red Philip
Pantani had echtgenote en dochter opgetrommeld om de werkzaamheden van sportbestuurder en mecanicien op te nemen, taken die beide dames met de glimlach zouden vervullen. De SG stak van wal met een korte briefing over moeilijkheidsgraad en strategische punten terwijl de MM tekst en uitleg gaf bij de klassieker Gent-Wevelgem van volgende week. De elite speelt dan immers Europees en gaat op 2-daagse naar de baai van de Somme , champ Rambo voert de patriotten aan op onze Vlaamse bultengrond.
Jacques nam direct de teugels strak in handen maar moest al na enkele km inbinden wegens zadelpech. Bij het positie zoeken veroorzaakte het gewrijf van dij-en achterwerkspieren onherstelbare schade aan zijn bolide. De diagnose was dramatisch : zowel Jacques als vehikel dienden afgevoerd te worden naar de heimat,maar de aanwezigheid van zoveel vrouwelijk schoon in de volgwagen verzachtte uiteraard de pijn. Gelukkig is onze SG een vooruitziend ambtenaar en stond een vervangexemplaar van de Kannibaal startensklaar in zijn garage. In de verwarring die daarop volgde, vergat het peloton Pantani ,die aldus een extra training voorgeschoteld kreeg in de vorm van een Olympische achtervolging.
Ter hoogte van Ooigem mochten we onze parcoursbouwer opnieuw opnemen in de gelederen en kreeg het schip zo terug de kapitein waar het recht op had. Heerlijke panoramische vergezichten ontrolden zich voor onze ogen,de pijn van het golvend pedaleren werd aldus geminimaliseerd.
Nokereberg in 3 etappes zorgde voor opschudding,gepuf en gezucht in het peloton maar als bij wonder bereikte een min of meer compacte groep de top van deze hindernis. Zelfs Rambo liet zich niet onbetuigd en presteerde het om op een bult zonder naam als primus de streep te overschrijden. Getraind in het zwart? Onvermoede klimcapaciteiten? Gestopt met roken? Wie zal het zeggen?
De pitstop kwam net op tijd in het romantische kader van Ooike,de bediening en afvalverwerking waren van een zeer hoge kwaliteit waarvoor dank aan Pantani en wielerminnende familie.
In de terugtocht nam Dorine de kop voor haar rekening als cadeau voor de iets oudere vaders in het peloton. Een uniek gebaar dat zal geboekstaafd worden in de annalen van deze club!
Echtgenoot Franky werd nog het slachtoffer van een lekke band en liet zichzelf als volleerde kamikaze door middel van een salto mortale rolsgewijs in de gracht belanden. Door de droogte van de laatste weken kon de EHBO-kit gelukkig onaangeroerd blijven.
Matthijs wou persé ook nog zijn duit in het materiaalpechzakje doen door een onwillige ketting haar ding te laten doen. Het euvel werd even vlug verholpen als het gekomen was.
We kregen nog een spetterende finale langs de boorden van Vaart en Leie waar maar liefst snelheden van 51 km/u opgemeten werden.
Een voldaan en moegestreden peloton bereikte Ten Koetshuize rond 11u25.
Bewogen en schitterende rit waarvoor dank aan SG Jacques!
89,5 km,26,8 gemiddeld,21 deelnemers.
Gent-Wevelgem : zondag 7:30 vertrek Ten Koetshuize.
Weekend baai van de Somme : vertrek zaterdag 7:30,parking Aldi.
Red Philip
Fiertelrit,5-6-2011
Ten huize van elke Tinekesvriend weerklonk de ontwaakmelodie “zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam”. Het ritme van de regen deed menig atleet terug inslapen wat ervoor zorgde dat een peloton van amper 14 dapperen toch alle moed bijeen schraapte om aan de start te verschijnen. De MM,mede-auteur van de rit,had het gelijkspel van de Rode Duivels als een overwinning gevierd en moest forfait geven na de vaststelling dat de kater ’s morgens iets te groot was om het evenwicht te op een tweewieler kunnen bewaren. De SB/PM daarentegen was reeds om 7:15 druk in de weer met alle startformaliteiten wat hem tot dé steunpilaar promoveert van deze dynamische club.
De SG van zijn kant heeft een neus voor Belgisch nat en wist reeds op de eerste algemene vergadering van het seizoen dat 5-6 niet zijn weer zou zijn. Madame Soleil had hem toen reeds toevertrouwd dat ze zondag met verlof zou zijn na een intense periode van fel schijnen. Hij zette dus het petje van sportdirecteur op of hoe vooruitziendheid altijd haar vruchten afwerpt.Net toen iedereen dacht dat champ Rambo een lelijke knauw zou krijgen in de klassering,reed hij geëscorteerd door Guy de startplaats op dit tot grote ontgoocheling van Red Philip die zichzelf al opnieuw (maar zeer voorbarig) in de tricolore trui zag.
De Tenteboys kozen vol moed en onder een druilerige hemel om 7:32 stipt het hazepad . Willy en Bjorn Duthoo effenden als gangmakers het heuvelachtig pad richting Ronse en omstreken. Met nog koude benen weerklonk het eerste fluitsignaal waarop David,Tim en Bjorn als door een wesp gestoken een splijtende demarrage plaatsten. Een vroegtijdige strijd der titanen die in het voordeel uitliep van David die Tim en Bjorn nipt het nakijken gaf. Het was puffen en zuchten geblazen in de buik van het peloton,het dieselwagenpark moest omzichtig omspringen met de nog koude motoren maar de startkabels konden toch onaangeroerd in de bezemwagen blijven . De oldtimers bleken alvast nog strijdvaardig.
2de hindernis om u tegen te zeggen was de Fiertelmeers ,het kleine broertje van de Schapeberg. Eveneens een spinnijdige helling die opnieuw dezelfde tenoren op het voorplan bracht. In de achtergrond vormden onze fondateur en champ Rambo een busje dat op eigen tempo elke Vlaamse bult temt. Beide heren,samen meer dan een eeuw fietservaring,werpen naast hun gewicht dus ook hun ervaring in de schaal.
De bevoorrading was meer dan welkom,waarvoor dank aan SG Jacques ! Bovendien een zeer uitgekiende locatie die voorzien was op alle weersomstandigheden. Een zonnewerend afdak van de plaatselijke school deed voor de gelegenheid dienst als regenschuilplaats. Een regenvrij paradijs ipv een belastingsparadijs,het is eens iets anders.
Regenvestjes kleurden plots het peloton,het weer nam apocalyptische vormen aan maar als echte Flandriens werd ook deze hindernis genomen. De Hotond werd vlot verteerd en Red Philip kreeg nog af te rekenen met een lekke band,euvel dat door de vakkundige tandem David en Jacques Fieux vlot verholpen werd. Petra hield de eer van de vrouwelijke clubtak hoog door een sprankelende conditie te etaleren terwijl echtgenoot Dirk afvoerbuizen aan het leggen was. Teamwork!
Bernard,Yvan , Pantani,Guy en Ronny bewezen eveneens over weerbestendige benen te beschikken en kwamen nooit in verlegenheid.
Prachtige rit met opnieuw voor elk wat wils,waarvoor dank aan parcoursbouwer SB/PM Willy!
97 km tegen 26,5 gemiddeld,de conditie van de troepen is meer dan uitstekend!
Tot zondag om 7u30!
Red Philip
De SG van zijn kant heeft een neus voor Belgisch nat en wist reeds op de eerste algemene vergadering van het seizoen dat 5-6 niet zijn weer zou zijn. Madame Soleil had hem toen reeds toevertrouwd dat ze zondag met verlof zou zijn na een intense periode van fel schijnen. Hij zette dus het petje van sportdirecteur op of hoe vooruitziendheid altijd haar vruchten afwerpt.Net toen iedereen dacht dat champ Rambo een lelijke knauw zou krijgen in de klassering,reed hij geëscorteerd door Guy de startplaats op dit tot grote ontgoocheling van Red Philip die zichzelf al opnieuw (maar zeer voorbarig) in de tricolore trui zag.
De Tenteboys kozen vol moed en onder een druilerige hemel om 7:32 stipt het hazepad . Willy en Bjorn Duthoo effenden als gangmakers het heuvelachtig pad richting Ronse en omstreken. Met nog koude benen weerklonk het eerste fluitsignaal waarop David,Tim en Bjorn als door een wesp gestoken een splijtende demarrage plaatsten. Een vroegtijdige strijd der titanen die in het voordeel uitliep van David die Tim en Bjorn nipt het nakijken gaf. Het was puffen en zuchten geblazen in de buik van het peloton,het dieselwagenpark moest omzichtig omspringen met de nog koude motoren maar de startkabels konden toch onaangeroerd in de bezemwagen blijven . De oldtimers bleken alvast nog strijdvaardig.
2de hindernis om u tegen te zeggen was de Fiertelmeers ,het kleine broertje van de Schapeberg. Eveneens een spinnijdige helling die opnieuw dezelfde tenoren op het voorplan bracht. In de achtergrond vormden onze fondateur en champ Rambo een busje dat op eigen tempo elke Vlaamse bult temt. Beide heren,samen meer dan een eeuw fietservaring,werpen naast hun gewicht dus ook hun ervaring in de schaal.
De bevoorrading was meer dan welkom,waarvoor dank aan SG Jacques ! Bovendien een zeer uitgekiende locatie die voorzien was op alle weersomstandigheden. Een zonnewerend afdak van de plaatselijke school deed voor de gelegenheid dienst als regenschuilplaats. Een regenvrij paradijs ipv een belastingsparadijs,het is eens iets anders.
Regenvestjes kleurden plots het peloton,het weer nam apocalyptische vormen aan maar als echte Flandriens werd ook deze hindernis genomen. De Hotond werd vlot verteerd en Red Philip kreeg nog af te rekenen met een lekke band,euvel dat door de vakkundige tandem David en Jacques Fieux vlot verholpen werd. Petra hield de eer van de vrouwelijke clubtak hoog door een sprankelende conditie te etaleren terwijl echtgenoot Dirk afvoerbuizen aan het leggen was. Teamwork!
Bernard,Yvan , Pantani,Guy en Ronny bewezen eveneens over weerbestendige benen te beschikken en kwamen nooit in verlegenheid.
Prachtige rit met opnieuw voor elk wat wils,waarvoor dank aan parcoursbouwer SB/PM Willy!
97 km tegen 26,5 gemiddeld,de conditie van de troepen is meer dan uitstekend!
Tot zondag om 7u30!
Red Philip
Verslag van de rit van 29 mei 2011 Deulemont
18 Tinekesvrienden hadden plaats en tijd vrijgemaakt in hun agenda om er nog eens snoeihard tegenaan te gaan. Meteo Tineke bleek opnieuw heel betrouwbaar,een uitnodigende hemel hield het droog en zag drupsgewijs atletische,met hier en daar enkele gestelde lichamen ertussen, Koetshuizedorp vollopen. Het vrouwelijk deelnemersgild had blijkbaar een zware ladiesnight achter de rug en bleef soezend achter in de bedstee. Emancipatie zoals dat heet. Dit in schril contrast met de kopstukken van ons bestuur die voltallig aanwezig waren en daarmee alle vaandelvluchtgeruchten ferm de kop indrukten. Scoutingsopdrachten,ritten uittekenen,sponsoronderhandelingen voeren,planning fietsweekend en de public relations onderhouden,het zijn zware tijden voor ons bestuur dat dan ook voor zoveel pro deo - en tomeloze inzet alle respect verdient. Zonder arbiters geen voetbal,zonder bestuur geen wielerclub,’t is maar dat men het weet.
In de persoon van Pieter mochten we een messcherpe sportdirecteur verwelkomen terwijl onze voorzitter gepakt en gezakt de startplaats opreed met bevoorrading voor het hele peloton. Een president die duidelijk niet vies is van het “vuile” werk. Ringo en Kevin waren de derny’s van dienst voor een vlakke overgangsrit die ons naar het land van Sarkozy en de ongewenste intimiteiten zou voeren. Clubgps Mark verloor van meetaf aan het Noorden en wou persé een rondrit maken door Kortrijk,het middelpunt van de Zuid-Westvlaamse voetbalcultuur. Anderlechtfan Pantani zette evenwel meteen orde op zaken en riep Mark kordaat tot de orde.
Met wind op kop werd het ferm beuken richting landsgrenzen. Het had er alle schijn van dat de “skreve” alsmaar opgeschoven werd maar schijn bedroog : na een korte helling veroverden we de Franse republiek ,allicht tot groot jolijt van Bart De Wever die in de wolken is met zoveel Vlaamse daadkracht. Wat aan de onderhandelingstafel niet lukt doen wij wel : de grenzen verleggen. Gsmoperatoren lieten weten dat telefoneren plots een stuk goedkoper werd,putrijke wegen werden vervangen door biljartvlak fluisterasfalt,enkele bolides keken verrast op en waanden zich in een geruisloze fietshemel. Vooraan bleven Kevin en Ringo onvermoeibaar spierkracht ontwikkelen en niemand vond het spijtig dat de pitstop bereikt werd ter hoogte van de kerk van Doulemont Sur Deule. Natjes en droogjes vlogen in het rond met dank aan de president en Pieter! De plaatselijke sanitaire uitrustingen lieten het afweten hetgeen resulteerde in een massale besproeing van de kerkbeplanting. De bloemetjes zonder bijtjes lonkten dankbaar omhoog voor deze verfrissing in volle droogteperiode.
De terugtocht verliep met le vent à la poupe hetgeen de snelheid naar ongekende pieken stuurde. De mannen in vorm waren totaal ontketend,de president,Ringo,Tim,Kevin en Bjorn D en Bjorn V lieten zich van hun beste kant zien en schudden tot tweemaal toe hevig aan de boom. In volle finale werden er nog enkele serieuze demarrages geplaatst en langs de Leie kwam er een heuse afvallingskoers tot stand. De grote molens draaiden op volle toeren,deze club voerde een ploegentijdrit op zonder voorgaande!
Een conditieverrijkende rit met dank aan Kevin en Bjorn voor de talrijke ongekende wegen. Fenomenaal hoe telkens weer nieuwe paden bereden worden.
95,5 km,28,6 gemiddeld (!),wat een prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de Fiertelrit o.l.v. de MM en de SB/PM!
NVDR: herbeleef de rit en vind de onbegane wegen terug op GARMIN http://connect.garmin.com/player/89003759
In de persoon van Pieter mochten we een messcherpe sportdirecteur verwelkomen terwijl onze voorzitter gepakt en gezakt de startplaats opreed met bevoorrading voor het hele peloton. Een president die duidelijk niet vies is van het “vuile” werk. Ringo en Kevin waren de derny’s van dienst voor een vlakke overgangsrit die ons naar het land van Sarkozy en de ongewenste intimiteiten zou voeren. Clubgps Mark verloor van meetaf aan het Noorden en wou persé een rondrit maken door Kortrijk,het middelpunt van de Zuid-Westvlaamse voetbalcultuur. Anderlechtfan Pantani zette evenwel meteen orde op zaken en riep Mark kordaat tot de orde.
Met wind op kop werd het ferm beuken richting landsgrenzen. Het had er alle schijn van dat de “skreve” alsmaar opgeschoven werd maar schijn bedroog : na een korte helling veroverden we de Franse republiek ,allicht tot groot jolijt van Bart De Wever die in de wolken is met zoveel Vlaamse daadkracht. Wat aan de onderhandelingstafel niet lukt doen wij wel : de grenzen verleggen. Gsmoperatoren lieten weten dat telefoneren plots een stuk goedkoper werd,putrijke wegen werden vervangen door biljartvlak fluisterasfalt,enkele bolides keken verrast op en waanden zich in een geruisloze fietshemel. Vooraan bleven Kevin en Ringo onvermoeibaar spierkracht ontwikkelen en niemand vond het spijtig dat de pitstop bereikt werd ter hoogte van de kerk van Doulemont Sur Deule. Natjes en droogjes vlogen in het rond met dank aan de president en Pieter! De plaatselijke sanitaire uitrustingen lieten het afweten hetgeen resulteerde in een massale besproeing van de kerkbeplanting. De bloemetjes zonder bijtjes lonkten dankbaar omhoog voor deze verfrissing in volle droogteperiode.
De terugtocht verliep met le vent à la poupe hetgeen de snelheid naar ongekende pieken stuurde. De mannen in vorm waren totaal ontketend,de president,Ringo,Tim,Kevin en Bjorn D en Bjorn V lieten zich van hun beste kant zien en schudden tot tweemaal toe hevig aan de boom. In volle finale werden er nog enkele serieuze demarrages geplaatst en langs de Leie kwam er een heuse afvallingskoers tot stand. De grote molens draaiden op volle toeren,deze club voerde een ploegentijdrit op zonder voorgaande!
Een conditieverrijkende rit met dank aan Kevin en Bjorn voor de talrijke ongekende wegen. Fenomenaal hoe telkens weer nieuwe paden bereden worden.
95,5 km,28,6 gemiddeld (!),wat een prestatie!
Tot zondag 7u30 voor de Fiertelrit o.l.v. de MM en de SB/PM!
NVDR: herbeleef de rit en vind de onbegane wegen terug op GARMIN http://connect.garmin.com/player/89003759
Verslag van de rit van 22 mei 2011 vanuit Kruishoutem
Ter ere van onze sponsor werd nog maar eens vreemdgegaan op deze mooie meizondag : de Zwalmstreek met startschot te Kruishoutem kleurde de kalender, een koninginnerit om U tegen te zeggen. 20 dapperen meldden zich gemotoriseerd aan de start,1 superdappere die luistert naar de naam Ringo temde het asfalt al tussen Heule en Kruishoutem op zijn stalen ros! Champ Rambo,een kind van zijn tijd,maakte gebruik van de gsmspitstechnologie om de koerscommissaris duidelijk te maken dat er diende gewacht te worden op een minibus vanuit de moedergemeente met aan boord sierlijke man-en vrouwkracht : de champ himself,Guy,Martine en Hans. Er werd nog even gewacht op een bestuursdelegatie maar die bleek het Noorden verloren te hebben. Dit land wordt geteisterd door een regering in lopende zaken, onze club heeft af te rekenen met een bestuurstop van weglopende zaken. De president en de MM waren verontschuldigd wegens communieverplichtingen,de SG wegens een Kerstfeest in het Hoge Noorden en de SB/PM tenslotte besteedt al zijn vrije tijd aan het helpen uitbouwen van Zultse luchtkastelen Decuyper.
Fondateur Mark nam een verweesd en onthoofd peloton op sleeptouw terwijl onze pientere Tim de job van sportdirecteur had gedelegeerd aan vader Geert die zich uiterst plichtsbewust van zijn taak kweet. We waanden ons in het buitenland bij het aanschouwen van de panoramische vergezichten die eigen zijn aan de Zwalmstreek. De natuurpracht ontrolde zich in al haar glorie aan onze verbaasde ogen en al vanaf kilometerpaal 8 werd duidelijk dat er geen gezondheidswandeling maar wel een copieuse zevengangen bergmenu zou geserveerd worden. Enkele bulten zonder naam testten al heel de vroeg de spierkracht en hartkamers,zweetparels sierden menig voorhoofd en de zadeltemperatuur vertoonde vroegtijdige pieken.
De Molenberg reet het peloton aan flarden en sommigen werden hierbij verrast door een gebrek aan parcourskennis. Martine,Bernard,Ronny en Red Philip schakelden zich verrot om deze kasseimuur te temmen ,toch raakte iedereen heelhuids maar puffend en hijgend over de top.
Voor elk wat wils trouwens want even verderop stond de bekende Paddestraat op het programma. Deze 2200 m lange hellende kasseistrook hervormde de groep opnieuw tot één lange sliert. De bolide van Bjorn Vens kreeg een pad in haar korf en blies al de lucht uit haar darmen. Sportdirecteur Geert ontpopte zich tot handige mecanicien en verving darm en darmwand door een gloednieuw wiel. Hergroepering op het einde van deze holderdebolderstraat en na 35 km al pitstop. De fondateur had niets aan het toeval overgelaten en had zelfs nagedacht over een vrouwvriendelijke sanitaire stop. Pure klasse,net als de bevoorrading met gekoelde dranken,toonbank,wafels en energierepen. Waarvoor dank aan Tim en papa Geert!
De 2de koershelft overtrof nog de lastigheidsgraad van de eerste. Met achtereenvolgens de Valkenberg,Leberg en Ruitershoek werden kuit-en bilspieren op ontploffingsgevaar gebracht . De hartslagmeters piekten als nooit tevoren,de fondateur hing meermaals aan de rekker en de ploegwagen,Rambo verbeet als fiere champ de pijn. Dorine en Martine krijgen opnieuw een eervolle vermelding want hetgeen deze dames uit hun klimpedalen toveren,slaat meerderen onder ons met verstomming.
Toen in de verte de kerk van Kruishoutem opdook,ging er een onderdrukte zucht van verlichting door de gelederen. De helft onder ons hing tussen zijn kader ,de ander helft zat op het tandvlees.
Prachtige rit in een dito landschap,onze clubgps-er deed zijn naam alle eer aan. Bedankt Mark!
81 km tegen 25,2 gemiddeld. Sterke prestatie van de groenhemden!
Tot zondag voor de Franco-Belge olv Kevin en David!
Red Philip
Fondateur Mark nam een verweesd en onthoofd peloton op sleeptouw terwijl onze pientere Tim de job van sportdirecteur had gedelegeerd aan vader Geert die zich uiterst plichtsbewust van zijn taak kweet. We waanden ons in het buitenland bij het aanschouwen van de panoramische vergezichten die eigen zijn aan de Zwalmstreek. De natuurpracht ontrolde zich in al haar glorie aan onze verbaasde ogen en al vanaf kilometerpaal 8 werd duidelijk dat er geen gezondheidswandeling maar wel een copieuse zevengangen bergmenu zou geserveerd worden. Enkele bulten zonder naam testten al heel de vroeg de spierkracht en hartkamers,zweetparels sierden menig voorhoofd en de zadeltemperatuur vertoonde vroegtijdige pieken.
De Molenberg reet het peloton aan flarden en sommigen werden hierbij verrast door een gebrek aan parcourskennis. Martine,Bernard,Ronny en Red Philip schakelden zich verrot om deze kasseimuur te temmen ,toch raakte iedereen heelhuids maar puffend en hijgend over de top.
Voor elk wat wils trouwens want even verderop stond de bekende Paddestraat op het programma. Deze 2200 m lange hellende kasseistrook hervormde de groep opnieuw tot één lange sliert. De bolide van Bjorn Vens kreeg een pad in haar korf en blies al de lucht uit haar darmen. Sportdirecteur Geert ontpopte zich tot handige mecanicien en verving darm en darmwand door een gloednieuw wiel. Hergroepering op het einde van deze holderdebolderstraat en na 35 km al pitstop. De fondateur had niets aan het toeval overgelaten en had zelfs nagedacht over een vrouwvriendelijke sanitaire stop. Pure klasse,net als de bevoorrading met gekoelde dranken,toonbank,wafels en energierepen. Waarvoor dank aan Tim en papa Geert!
De 2de koershelft overtrof nog de lastigheidsgraad van de eerste. Met achtereenvolgens de Valkenberg,Leberg en Ruitershoek werden kuit-en bilspieren op ontploffingsgevaar gebracht . De hartslagmeters piekten als nooit tevoren,de fondateur hing meermaals aan de rekker en de ploegwagen,Rambo verbeet als fiere champ de pijn. Dorine en Martine krijgen opnieuw een eervolle vermelding want hetgeen deze dames uit hun klimpedalen toveren,slaat meerderen onder ons met verstomming.
Toen in de verte de kerk van Kruishoutem opdook,ging er een onderdrukte zucht van verlichting door de gelederen. De helft onder ons hing tussen zijn kader ,de ander helft zat op het tandvlees.
Prachtige rit in een dito landschap,onze clubgps-er deed zijn naam alle eer aan. Bedankt Mark!
81 km tegen 25,2 gemiddeld. Sterke prestatie van de groenhemden!
Tot zondag voor de Franco-Belge olv Kevin en David!
Red Philip
Verslag van de rit van 15 mei 2011 Kwaremont
18 deelnemers voor de memorial Joseph Morel,de traditionele clubklassieker. Meteo Tineke zat er weer eens boenk op en dit al op D-6! De Debooseres van deze wereld verbleken bij zoveel weersdeskundigheid! Ofschoon de regen bij het appel aan bed zachtjes tegen het raam tikte, lieten de meesten onder ons zich hierdoor niet ontmoedigen. Typische karaktertrek van de echte Flandrien die zelfs aan de meest apocalyptische omstandigheden het hoofd biedt. Ook medeleven in de gelederen omwille van de smartelijke dood van Wouter Weylandt. Zijn heengaan betekent een zwaar verlies voor zijn dierbaren en de wielrennerij in ons land. Deze volksjongen zonder vedetteallures droeg ook het wielertoerisme een warm hart toe. RIP Wouter…
Van bestuurszijde was enkel de van conditie blakende president van de partij. Hij torstte met veel plichtsbesef het gewicht van het hoofdkwartier op zijn sterke schouders. De MM stuurde voor de 3de opeenvolgende keer zijn kat en laat zo de administratie en het materiaal verweesd achter . Naar verluidt deze keer omwille van een medisch probleem op mondhoogte dat ervoor zorgde dat zijn helm onmogelijk op te zetten was. In bankkringen gaat evenwel ook het gerucht dat zijn afwezigheid haar oorsprong vindt in de imposante startpremies die hij ’s zaterdags opstrijkt tijdens de Cycling Tour van Bank van De Post. Dorine en Franky delegeerden de taak van sportdirecteur aan dochterlief die voor de goede zaak graag haar zondagsrust opofferde. Sterk! Geert Sioen fungeerde als ritgps op zijn schitterend en fonkelnieuwe Canondale.
De eerste noemenswaardige hindernis luisterde naar de naam Wulfsberg ,een nijdig opwarmerke van het eerste wedstrijduur dat door iedereen goed verteerd werd. Dit bleek de voorbode van veel erger en naarmate het parcours golvender werd hield de zon vol mededogen de handen voor het gezicht wat ervoor zorgde dat de buitentemperatuur daalde als tegengewicht voor de gestegen lichaamstemperatuur. Die wonderbaarlijke natuur bewaart altijd het soms wankele evenwicht,wars van Allah-en andere Godstoestanden. Het peloton draaide langzaam maar zeker het Vlaamse Ardennendecor binnen met de Kwaremont als aantrekkingspool. Een select groepje atletisch vermogen nam het wedstrijdheft volledig in handen : David, Kevin en Bjorn luidden de alarmklok en zorgden voor stevige afscheiding. De Oude Kwaremont werd onder de voet gereden en in één ruk besloten de heren om ook nog eens de Patersberg te bedelven onder hun losgeslagen spierkracht en wielen. Ze behaalden freewheelend de top van deze nijdige klassieker gevolgd door Ivan en een opnieuw verbazingwekkende sterke Dorine die zo haar visitekaartje afgaf voor de bollekestrui en zelfs het eindklassement. Chapeau Dorine,je klimcapaciteiten zijn ongezien in deze club! Tim en Ronny kregen af te rekenen met aquaplanning en dienden prompt een voorstel tot naamsverandering van de club in: Wandel Toeristen Club de Tinekesvrienden.
De originele bevoorrading mocht er meer dan wezen : cola,appelsap ,Ice Tea en boterhammen met gehakt en mosterd. Rambo at bijna een paard de rug uit en een halfdode,concurrerende eenzaat kreeg wat lekkers aangeboden waarvan Cancellara luidop gedroomd had in de finale van de Ronde. Deze club laat evenwel niemand stikken en Carl Berteele liet vanuit de achtergrondgeluidenstudio zijn bewondering de vrije loop waarbij kijkend Vlaanderen een traan moest wegpinken.
De tweede wedstrijdhelft was niet van de poes : wind op kop en enkele regenbuien waarvan de druppels zich in beekjes een weg baanden langs de gewelfde spieren van gladgeschoren benen. De inspanningen lieten zich inmiddels gevoelen en als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de Tiegemberg via een zijsprong kreunend en kermend veroverd. Ivan bekocht hier zijn jeugdige overmoed bijna met een tuimelperte om U tegen te zeggen maar zijn stuurmanskunst liet hem niet in de steek, een slippertje van een 10-tal meter niet te na gesproken.
De finale werd nog een kolfje naar de hand van de routiers die er een duizelingwekkende spurt van een 4-tal km van maakten.
Schitterende en conditieverrijkende rit waarvoor dank aan Geert Sioen.18 deelnemers,83 km,26 gemiddeld.
Tot zondag 7u30 op de markt van Kruishoutem voor een als uiterst zwaar aangekondigde etappe in een totaal nieuw decor onder regie van Mark.
Red Philip
Van bestuurszijde was enkel de van conditie blakende president van de partij. Hij torstte met veel plichtsbesef het gewicht van het hoofdkwartier op zijn sterke schouders. De MM stuurde voor de 3de opeenvolgende keer zijn kat en laat zo de administratie en het materiaal verweesd achter . Naar verluidt deze keer omwille van een medisch probleem op mondhoogte dat ervoor zorgde dat zijn helm onmogelijk op te zetten was. In bankkringen gaat evenwel ook het gerucht dat zijn afwezigheid haar oorsprong vindt in de imposante startpremies die hij ’s zaterdags opstrijkt tijdens de Cycling Tour van Bank van De Post. Dorine en Franky delegeerden de taak van sportdirecteur aan dochterlief die voor de goede zaak graag haar zondagsrust opofferde. Sterk! Geert Sioen fungeerde als ritgps op zijn schitterend en fonkelnieuwe Canondale.
De eerste noemenswaardige hindernis luisterde naar de naam Wulfsberg ,een nijdig opwarmerke van het eerste wedstrijduur dat door iedereen goed verteerd werd. Dit bleek de voorbode van veel erger en naarmate het parcours golvender werd hield de zon vol mededogen de handen voor het gezicht wat ervoor zorgde dat de buitentemperatuur daalde als tegengewicht voor de gestegen lichaamstemperatuur. Die wonderbaarlijke natuur bewaart altijd het soms wankele evenwicht,wars van Allah-en andere Godstoestanden. Het peloton draaide langzaam maar zeker het Vlaamse Ardennendecor binnen met de Kwaremont als aantrekkingspool. Een select groepje atletisch vermogen nam het wedstrijdheft volledig in handen : David, Kevin en Bjorn luidden de alarmklok en zorgden voor stevige afscheiding. De Oude Kwaremont werd onder de voet gereden en in één ruk besloten de heren om ook nog eens de Patersberg te bedelven onder hun losgeslagen spierkracht en wielen. Ze behaalden freewheelend de top van deze nijdige klassieker gevolgd door Ivan en een opnieuw verbazingwekkende sterke Dorine die zo haar visitekaartje afgaf voor de bollekestrui en zelfs het eindklassement. Chapeau Dorine,je klimcapaciteiten zijn ongezien in deze club! Tim en Ronny kregen af te rekenen met aquaplanning en dienden prompt een voorstel tot naamsverandering van de club in: Wandel Toeristen Club de Tinekesvrienden.
De originele bevoorrading mocht er meer dan wezen : cola,appelsap ,Ice Tea en boterhammen met gehakt en mosterd. Rambo at bijna een paard de rug uit en een halfdode,concurrerende eenzaat kreeg wat lekkers aangeboden waarvan Cancellara luidop gedroomd had in de finale van de Ronde. Deze club laat evenwel niemand stikken en Carl Berteele liet vanuit de achtergrondgeluidenstudio zijn bewondering de vrije loop waarbij kijkend Vlaanderen een traan moest wegpinken.
De tweede wedstrijdhelft was niet van de poes : wind op kop en enkele regenbuien waarvan de druppels zich in beekjes een weg baanden langs de gewelfde spieren van gladgeschoren benen. De inspanningen lieten zich inmiddels gevoelen en als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de Tiegemberg via een zijsprong kreunend en kermend veroverd. Ivan bekocht hier zijn jeugdige overmoed bijna met een tuimelperte om U tegen te zeggen maar zijn stuurmanskunst liet hem niet in de steek, een slippertje van een 10-tal meter niet te na gesproken.
De finale werd nog een kolfje naar de hand van de routiers die er een duizelingwekkende spurt van een 4-tal km van maakten.
Schitterende en conditieverrijkende rit waarvoor dank aan Geert Sioen.18 deelnemers,83 km,26 gemiddeld.
Tot zondag 7u30 op de markt van Kruishoutem voor een als uiterst zwaar aangekondigde etappe in een totaal nieuw decor onder regie van Mark.
Red Philip
Verslag van de rit van 8 mei 2011 Mt St-Aubert
Deze club wordt gedreven door een enorme vorm van plichtsbewustheid want
niet minder dan 18 volbloeden verlieten moeder voor dag en dauw om aan
de conditie te werken. Enkelen zoals o.m. Dirk,Bjorn, Pantani en Ronny
begonnen zelfs aan een tweeluik gezien zij gisteren onze kleuren met
verve verdedigden op de Grinta,zo'n 150 km lang en vol bulten. Proficiat
jongens! Het was drummen aan de start vermits onze medebewoners - de
Streuvelsvrienden - voor de gelegenheid in grote getale waren
uitgerukt. In het lokaal kwam het bijna tot een lynchpartij vermits
onze reporter ontmaskerd werd als "kwaadschrijver" over deze
hangbuikclub. Gelukkig zegevierde het gezond verstand en werd alles
opgelost met een lach en een kwinkslag. De buienradar voorspelde een
droge ochtend maar her en der werden toch regenvestjes gespot. Mannen
die duidelijk samenleven met een vooruitziende vrouw.
Secretary General Jacques fungeerde als ritstrateeg terwijl een uiterst
scherpe en in bloedvorm verkerende Gerd de rol van sportdirecteur op
zich nam.
Na een korte briefing namen Jacques en de president het peloton op
sleeptouw voor wat een pittig ritje zou worden. De longinhoud werd
direct nagekeken in Bellegem en omstreken waar de landschappen pittoresk
en de wegen glooiend zijn. Deze opwarming verliep in alle rust,de
dieselmotoren liepen langzaam warm terwijl de benzinebolides de wielen
konden in bedwang houden. Ronny,daags voordien nog geplaagd door
Grintakrampen, bewees uit karakterhout gesneden te zijn en peddelde
rustig mee in de staart van het peloton.
De hindernis van de dag luisterde naar de naam Mont-St-Aubert,een ontzag
inboezemende en felbesproken kuitenbijter. Een eerste ontsnapping werd
genoteerd : Franky stak de lont aan het kruidvat en Dorine was er als
de kippen bij om manlief geen vrijgeleide te geven...Na een kort gesprek
lieten beiden zich terug inlopen. Navraag bij de sportdirecteur leverde
geen bijkomende tactische info op zodat het gissen blijft naar de reden
van deze spectaculaire koersontwikkeling.
Op de Mont-St-Aubert moest iedereen kleur bekennen en daarbij viel het
op dat een inmiddels een jaartje ouder geworden Tim de benen stil hield.
Vooraan trokken Bjorn,Dirk en Pantani flink van leer,de 50-igers onder
ons deden het - op uitzondering van de eeuwig jong ogende president -
wat kalmer aan en reden op eigen tempo naar boven. Petra liet zich
evenmin onbetuigd en veroverde onder een regen van applaus de top.
Dorine blijft week na week verbazen door als een echte berggeit alle
Vlaamse molhopen moeiteloos in haar achterzak te stoppen.
Een welverdiende bevoorrading viel ons te beurt waarvoor dank aan Gerd.
De terugweg verliep op de gruute platteau en met de wind in het voordeel
werden mooie snelheden ontwikkeld . Om de 2 minuten rinkelde de
clubkassa want de secretary-general flitste als de meest dynamische
flitspaal alle voorbijrijdend Tenteverkeer en uiteindelijk werd
afgeklokt op 57 euro. De verschuldigde sommen dienen aangegeven te
worden in de personenbelasting aanslagjaar 2012,inkomsten 2011. Meer
info volgt nog.
Schitterende rit,sterke prestatie van de kopmannen waarbij de president
niet te onderschatten inspanningen leverde.
80 km tegen 26,4 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
niet minder dan 18 volbloeden verlieten moeder voor dag en dauw om aan
de conditie te werken. Enkelen zoals o.m. Dirk,Bjorn, Pantani en Ronny
begonnen zelfs aan een tweeluik gezien zij gisteren onze kleuren met
verve verdedigden op de Grinta,zo'n 150 km lang en vol bulten. Proficiat
jongens! Het was drummen aan de start vermits onze medebewoners - de
Streuvelsvrienden - voor de gelegenheid in grote getale waren
uitgerukt. In het lokaal kwam het bijna tot een lynchpartij vermits
onze reporter ontmaskerd werd als "kwaadschrijver" over deze
hangbuikclub. Gelukkig zegevierde het gezond verstand en werd alles
opgelost met een lach en een kwinkslag. De buienradar voorspelde een
droge ochtend maar her en der werden toch regenvestjes gespot. Mannen
die duidelijk samenleven met een vooruitziende vrouw.
Secretary General Jacques fungeerde als ritstrateeg terwijl een uiterst
scherpe en in bloedvorm verkerende Gerd de rol van sportdirecteur op
zich nam.
Na een korte briefing namen Jacques en de president het peloton op
sleeptouw voor wat een pittig ritje zou worden. De longinhoud werd
direct nagekeken in Bellegem en omstreken waar de landschappen pittoresk
en de wegen glooiend zijn. Deze opwarming verliep in alle rust,de
dieselmotoren liepen langzaam warm terwijl de benzinebolides de wielen
konden in bedwang houden. Ronny,daags voordien nog geplaagd door
Grintakrampen, bewees uit karakterhout gesneden te zijn en peddelde
rustig mee in de staart van het peloton.
De hindernis van de dag luisterde naar de naam Mont-St-Aubert,een ontzag
inboezemende en felbesproken kuitenbijter. Een eerste ontsnapping werd
genoteerd : Franky stak de lont aan het kruidvat en Dorine was er als
de kippen bij om manlief geen vrijgeleide te geven...Na een kort gesprek
lieten beiden zich terug inlopen. Navraag bij de sportdirecteur leverde
geen bijkomende tactische info op zodat het gissen blijft naar de reden
van deze spectaculaire koersontwikkeling.
Op de Mont-St-Aubert moest iedereen kleur bekennen en daarbij viel het
op dat een inmiddels een jaartje ouder geworden Tim de benen stil hield.
Vooraan trokken Bjorn,Dirk en Pantani flink van leer,de 50-igers onder
ons deden het - op uitzondering van de eeuwig jong ogende president -
wat kalmer aan en reden op eigen tempo naar boven. Petra liet zich
evenmin onbetuigd en veroverde onder een regen van applaus de top.
Dorine blijft week na week verbazen door als een echte berggeit alle
Vlaamse molhopen moeiteloos in haar achterzak te stoppen.
Een welverdiende bevoorrading viel ons te beurt waarvoor dank aan Gerd.
De terugweg verliep op de gruute platteau en met de wind in het voordeel
werden mooie snelheden ontwikkeld . Om de 2 minuten rinkelde de
clubkassa want de secretary-general flitste als de meest dynamische
flitspaal alle voorbijrijdend Tenteverkeer en uiteindelijk werd
afgeklokt op 57 euro. De verschuldigde sommen dienen aangegeven te
worden in de personenbelasting aanslagjaar 2012,inkomsten 2011. Meer
info volgt nog.
Schitterende rit,sterke prestatie van de kopmannen waarbij de president
niet te onderschatten inspanningen leverde.
80 km tegen 26,4 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Verslag van de rit van 1 mei 2011 Rally Kuurne
Zondag feestdag : dit keer waren alle schijnwerpers gericht op het Feest
van de Arbeid,zeer toepasselijk voor onze wekelijkse bezigheid . De
kalendermaker krijgt er trouwens maar niet genoeg van : volgende zondag
worden alle moeders zalig verklaard,men weze bij deze gewaarschuwd...De
onvoorwaardelijke liefhebbende moeder achter de zoon of dochter,de
sterke mysterieuze vrouw achter de voorspelbare man...ze verdienen een
passend eerbetoon op 8 mei.
Ten Koetshuize kleurde langzaam maar zeker witgroen om uiteindelijk af
te klokken op 21 renners die onder het alziend oog van sportdirecteur
Rambo de rally van Kuurne zouden soldaat maken. Onze teerbeminde
materiaalmeester stuurde zijn kat maar een bij de pinken zijnde
schatbewaarder nam met sprekend gemak de administratieve honneurs voor
zijn rekening. Hij wriemelde zich tussen een massa Streuvelsvijanden
(hoogdag voor hen want 9 starters,waarvan er traditiegetrouw 2
overbijven aan de meet) om ons hoogwaardig reservemateriaal in de
volgwagen te krijgen.
Net voor het vertrek vernamen we nog dat onze club een claim boven het
hoofd hangt wegens misbruik van de persvrijheid. De president doet er
achter de schermen evenwel alles aan om de zaak in der minne te regelen
bij enkele tassen Bruynooghe's koffie. Wordt vervolgd.
De precaire toestand van de clubkas en de uit de pan swingende
benzineprijzen zorgden ervoor dat het transport naar de Ezelsgemeente
niet verliep via de clubautobus maar wel door middel van het stalen
(alhoewel,carbonnen zou ook niet misstaan) ros. Zelfs ezels konden niet
ingehuurd worden maar bij nader toezien blijken er toch voldoende
aanwezig in ons peloton,althans volgens de nog in de bedstee
verblijvende echtgenotes.
Onder impuls van een door een familiefeest gedreven Pantani en Ringo
kwamen we onmiddellijk op kruissnelheid. Ook David en Kevin gaven er om
beurten een lap op hetgeen het koersgemiddelde dermate deed pieken dat
ontsnappingen absoluut uit den boze waren. Een stijlrijke Bjorn Vens
werd het eerste en enige slachtoffer van materiaalpech. Het technisch
vernuft van deze vereniging blies in een mum van tijd verzamelen rond
een verbouwereerde Bjorn die van zoveel solidariteit de tranen in de
ogen kreeg. Diagnose : gebroken spaak,remedie : monteren reservewiel
waarbij sportdirecteur Rambo zich niet onbetuigd liet.
Volledig opgewarmd werd de eerste hindernis van de dag vlot genomen : de
Tiegemberg. Het viel daarbij op dat Dorien over heuse
klimmerscapaciteiten beschikt want ze overwon deze col van 3e categorie
en danseuse. Hergroepering van een versplinterd peloton juist voorbij de
top om daarna in soepele tred en in een prachtig natuurdecor op te
stomen naar een col van 2de categorie : De Kluis. Een heuse kuitenbijter
die voor de nodige afscheiding zorgde maar zelfs de minst geoefende
klimmers onder ons raakten zonder al te veel kleerscheuren over deze
bult. Champ Rambo prees zich gelukkig in de volgwagen en kon zich
mentaal al volledig voorbereiden op de volgende week op het programma
prijkende Mont-St-Aubert. We werden vergast op een mooie bevoorrading
waarop onze sportdirecteur de energiereserves nog wat extra opdreef via
frangipannekes en geestloze drank,waarvoor dank!
De 2de rithelft werd vooral gekenmerkt door een soepele pedaaltred en
langs het kanaal konden de echte rouleurs volledig hun hartje ophalen
waarbij zelfs snelheden tot 47km/u werden geregistreerd.
Een ontketende schatbewaarder ontsnapte in volle finale op zijn
Cancellara's uit de kopgroep wat hem verzekerde van ritwinst! Klasse van
deze afgetrainde ancien!
Mooie rally met de eerste noemenswaardige klimhindernissen van het
seizoen waaruit evenwel bleek dat de conditie al heel degelijk te noemen
is. 21 man,75 km,26,7 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
van de Arbeid,zeer toepasselijk voor onze wekelijkse bezigheid . De
kalendermaker krijgt er trouwens maar niet genoeg van : volgende zondag
worden alle moeders zalig verklaard,men weze bij deze gewaarschuwd...De
onvoorwaardelijke liefhebbende moeder achter de zoon of dochter,de
sterke mysterieuze vrouw achter de voorspelbare man...ze verdienen een
passend eerbetoon op 8 mei.
Ten Koetshuize kleurde langzaam maar zeker witgroen om uiteindelijk af
te klokken op 21 renners die onder het alziend oog van sportdirecteur
Rambo de rally van Kuurne zouden soldaat maken. Onze teerbeminde
materiaalmeester stuurde zijn kat maar een bij de pinken zijnde
schatbewaarder nam met sprekend gemak de administratieve honneurs voor
zijn rekening. Hij wriemelde zich tussen een massa Streuvelsvijanden
(hoogdag voor hen want 9 starters,waarvan er traditiegetrouw 2
overbijven aan de meet) om ons hoogwaardig reservemateriaal in de
volgwagen te krijgen.
Net voor het vertrek vernamen we nog dat onze club een claim boven het
hoofd hangt wegens misbruik van de persvrijheid. De president doet er
achter de schermen evenwel alles aan om de zaak in der minne te regelen
bij enkele tassen Bruynooghe's koffie. Wordt vervolgd.
De precaire toestand van de clubkas en de uit de pan swingende
benzineprijzen zorgden ervoor dat het transport naar de Ezelsgemeente
niet verliep via de clubautobus maar wel door middel van het stalen
(alhoewel,carbonnen zou ook niet misstaan) ros. Zelfs ezels konden niet
ingehuurd worden maar bij nader toezien blijken er toch voldoende
aanwezig in ons peloton,althans volgens de nog in de bedstee
verblijvende echtgenotes.
Onder impuls van een door een familiefeest gedreven Pantani en Ringo
kwamen we onmiddellijk op kruissnelheid. Ook David en Kevin gaven er om
beurten een lap op hetgeen het koersgemiddelde dermate deed pieken dat
ontsnappingen absoluut uit den boze waren. Een stijlrijke Bjorn Vens
werd het eerste en enige slachtoffer van materiaalpech. Het technisch
vernuft van deze vereniging blies in een mum van tijd verzamelen rond
een verbouwereerde Bjorn die van zoveel solidariteit de tranen in de
ogen kreeg. Diagnose : gebroken spaak,remedie : monteren reservewiel
waarbij sportdirecteur Rambo zich niet onbetuigd liet.
Volledig opgewarmd werd de eerste hindernis van de dag vlot genomen : de
Tiegemberg. Het viel daarbij op dat Dorien over heuse
klimmerscapaciteiten beschikt want ze overwon deze col van 3e categorie
en danseuse. Hergroepering van een versplinterd peloton juist voorbij de
top om daarna in soepele tred en in een prachtig natuurdecor op te
stomen naar een col van 2de categorie : De Kluis. Een heuse kuitenbijter
die voor de nodige afscheiding zorgde maar zelfs de minst geoefende
klimmers onder ons raakten zonder al te veel kleerscheuren over deze
bult. Champ Rambo prees zich gelukkig in de volgwagen en kon zich
mentaal al volledig voorbereiden op de volgende week op het programma
prijkende Mont-St-Aubert. We werden vergast op een mooie bevoorrading
waarop onze sportdirecteur de energiereserves nog wat extra opdreef via
frangipannekes en geestloze drank,waarvoor dank!
De 2de rithelft werd vooral gekenmerkt door een soepele pedaaltred en
langs het kanaal konden de echte rouleurs volledig hun hartje ophalen
waarbij zelfs snelheden tot 47km/u werden geregistreerd.
Een ontketende schatbewaarder ontsnapte in volle finale op zijn
Cancellara's uit de kopgroep wat hem verzekerde van ritwinst! Klasse van
deze afgetrainde ancien!
Mooie rally met de eerste noemenswaardige klimhindernissen van het
seizoen waaruit evenwel bleek dat de conditie al heel degelijk te noemen
is. 21 man,75 km,26,7 gemiddeld.
Tot zondag 7u30!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)