Verslag van de rit op verplaatsing Deinze-Zwalmstreek op 28 mei 2023

28 mei seizoen 2023: een hoogdag voor de Tinekesvrienden want de jaarlijkse uitstap op verplaatsing staat op het programma! Dit doet mij telkens denken aan de schoolreis in onze jeugd: KW'tje mee net als de tupperware met de koude pla en veel goesting naar een nieuw avontuur. Heden ook veel goesting maar vandaag brengen we mee een carbonnen ros, verbod op regenvestjes en gellekes en powerbars als proviand. Afspraak op de carpoolparking te Deinze met niemand minder dan de club-GPS Mark als reisleider. Op sociale media had hij al het startuur vervroegd van 8u naar 7u45 en trappelend van ongeduld als een jong veulen verwelkomt hij de 9 andere Tinekesvrienden. De President werd net ingevlogen uit het Iberisch schiereiland en komt als laatste de parking opgereden. Steeds onder invloed van de Mediterrane uurzone hekelt hij de afwijking van het uurschema en komt enkele minuten te laat aan de fictieve start. Om 7u48 trekt de meute zich op gang maar nog voor de officiële start wordt de lange kasseistrook van de Kasteelstraat Nazareth de Fondateur fataal, crevaison schalt door de wedstrijdradio. Het is nog geen 8u en we staan al te voet, of haast en spoed enz of God straft onmiddellijk zou Pat'n Fevre zeggen... Een West-Vlaamse vloek klinkt door het Oost-Vlaamse platteland maar met behulp van Tripadvisor en eerstaanwezend kaderdrager Geert wordt het euvel asap hersteld (zie foto) . Mark heeft voor een vlakke aanhef geopteerd zodat onze diesels gezapig op temperatuur worden gebracht. We steken de Schelde over ter hoogte van Eke en beginnen onze hoogtemeters te verzamelen. We genieten met volle teugen van de prachtige natuur, de schitterende vergezichten en de schattige dorpjes zoals Semmerzake, Munte en Scheldewindeke. In Zottegem begint het echte werk pas, kasseistroken (oa Lippenhovestraat) en pittige hellingen volgen elkaar in een strak tempo op, 9% stijgingsgraad zegt onze Garmin continu, we wanen ons in de Ronde van Vlaanderen! Tijd voor de pitstop thv van het welgekende Strijpen waar we een fotoshoot houden om onze sponsors in de kijker te zetten, we worden van alle kanten genomen, zie foto's hieronder. De terugweg blijkt nog mooier en pittiger met de Kortendries, Langendries (hoe komen ze erop?) Wolvenhoek en Rekelberg, gekend van de RVV. De Zwalmstreek wordt nu aangesneden met unieke dorpjes zoals Rozebeke en Roborst, geboortedorp van de Roodborstjes. De prijs voor de mooiste naam gaat echter unaniem naar Erwetegem , gekend als agrarisch centrum van de wortelkweek net als Wortegem het centrum van de Erwtenkweek is. We reizen om te leren mijn gedacht... Niet te geloven we fietsen nog langs de Borstekouterstraat en door Dikkele en Beerlegem en Dikkelvenne en Meilegem en Hermelgem... Zoveel moois en pittoresk dicht bij huis..Een veelgehoorde uitspraak: en het bluft èt skone njé. De finale speelt zich af langs de Schelde waar nog een beklimming van 11% wacht langs de Rotse. De lokale estaminet ziet er veelbelovend uit maar zal voor een volgende keer zijn. Mark ruikt den arrivéé en maakt zich klaar om de massaspurt te winnen maar dan slaat het noodlot voor de tweede maal toe, een leegloper net voor hij zijn verschroeiende demarrage ging plaatsen, hoeveel miserie kan een kopman hebben.. Hij wordt broederlijk geduwd naar de finish maar moet toch noodgedwongen de laatste meters te voet afleggen (zie foto), onze keizer gaat te voet... Superlatieven vliegen in het rond om Mark te bedanken, rit hors categorie, echt subliem, 3u puur genieten, merci Fondateur. 83 km aan 24.1 gem, 574hm. Nog een bijzondere eervolle vermelding voor Piet die met de fiets huiswaarts keert en niet via de gemakkelijke Leiekant maar via Kruishoutem en 100 extra hm en 40km extra!!! De wedstrijdjury stuurt nog een update van het klassement: Yvan heeft als enige alle ritten gefietst en de kaap van 1000 Tinekeskms gerond, proficiat Yvan!!! President

Sfeerbeelden van de rit op verplaatsing naar de Zwalmstreek op 28 mei 2023

Verslag van de rit van 21 mei 2023 naar Mater

21 mei zondagmorgen 7.30 uur: welgeteld acht wielrenners en 0 bestuursleden meldden zich present. Voor buitenstaanders lijkt dit weinig maar insiders weten dat daarachter een gans verhaal van professionalisering schuil gaat. We geven het graag toe: we hebben het systeem van Jumbo-Visma enigszins gekopieerd en onze leden krijgen nu op geregelde tijdstippen strikt te volgen adviezen voor een nog betere conditie. Het begon met het exclusief groepje rond Diederik die naar de Ardennen werd gestuurd voor de nodige hoogtetrainingen en teambuilding. Maar daar bleef het niet bij: zo werd aan Simon en Kevin opgedragen om hoogtemeters te verzamelen op en rond Stockeu, werd Piet heel sterk aangeraden om in de Ardèche naast de nodige kilometers af te malen ook wat psychische rust op te zoeken en werd Arne aangemaand om op de col de Murs intensieve trainingen af te werken ten einde de maximale hartslag naar ongekende hoogtes te leiden. Voor het ogenblik wordt ook onderhandeld over de aankoop van drukcabines om onze leden te laten slapen in omstandigheden die grote hoogte nabootsen. Naar verluidt, maar onder voorbehoud, zouden vooral de echtgenotes zich daartegen verzetten. Ook de voorzitter was nergens te bespeuren maar hier zit eveneens een strategie achter. In één of andere buitenlandse omgeving, omwille van discretie en GDPR verzwijgen wij de locatie, werkt hij in alle stilte aan internationale contacten om op die manier onze ploeg op een hoger échelon te brengen en zodoende multinationals als sponsors aan te trekken. Af en toe brengt hij opzichtig ogenblikken door aan de rand van of in een zwembad met een glaasje rosé ten einde de paparazzi te doen geloven dat hij op vakantie is. Phillipe blijft ondertussen ook niet stilzitten. Hij schuimt alle medische kabinetten af en maakt een vergelijkende studie van de verschillende orthopedische chirurgen die in aanmerking komen om onze leden bij eventuele schade de allerbeste zorgen toe te dienen. Vriendelijkheid, wetenschappelijke kennis, kostprijs, snelheid van interventie zijn de parameters op basis waarvan hij binnenkort een overzicht brengt op onze weblog. Er wordt geen studie gemaakt welke apotheker via medicatie deze processen best kan ondersteunen want dit is ons genoegzaam gekend. Voor de rit zelf diende Geert zich aan als parcoursbouwer en dan weet je, er zijn nog zekerheden in het leven: Geert organiseert geen ritten naar Heuvelland, Geert gaat niet aan de tekentafel om richting Brugge te rijden, Geert opent zijn Google maps niet voor een rit naar Noord-Frankrijk. Geert rijdt uit principe naar de Vlaamse Ardennen en ditmaal stond Mater als target centraal. Onder aanvankelijk nog schuchtere zonnestralen werd in strak tempo richting Rond-van-Vlaanderenwegen gereden en iedereen dacht reeds aan een duizelingwekkend gemiddelde maar toen kwamen we iemand tegen met een fluohesje en een seinbordje in de hand. Inderdaad een seingever en bleek dat we moesten halt houden voor een peloton jeugdige vrouwelijke deelnemers die de Ronde betwistten (zie foto's). Er werd stevig onderhandeld maar op de uitdrukkelijke vraag ons door te laten en de koers tegen te houden, werd negatief gereageerd. Jammerlijk oponthoud maar gelukkig was Marc er met zijn wekelijkse lucide opmerking “Ewel lat us toen ier stoppen vo wa teten !” Zo gezegd, zo gedaan. Binst het oppeuzelen van de koek, de banaan of wat dan ook passeerde het vrouwelijk peloton en werden alle modellen door de kennersogen van de Tinekesvrienden grondig gekeurd. Van alle modellen die passeerden werden de vormen, de kleur, de algemene verschijning, de elegantie, … aan een grondige evaluatie onderworpen. Bleek dat vooral de Trek Emonda, de S-Works en het nieuwe model van BMC hoge ogen gooiden. Ondertussen hadden we reeds enkele hellingen bestormd en daarbij bleek de Bogneberg de taaiste brok. Wat ons erg plezierde, was het feit dat Marc er nog steeds bij was en op die manier zijn stijgende vormcurve niet kon verstoppen. Toen iedereen weer van jetje wou geven, werden we wat verder tot stilstand gebracht door een ….. seingever. Ook daar zou de wedstrijd passeren. We zagen er enkel de laatste deelneemster die reeds op geruime afstand gereden was. Maar niet getreurd …. We konden er vlug weer tegenaan maar korte tijd later werden we opgehouden door een ….. je raadt het al….. Nu zagen we geen enkele renster maar nog enkel de groene vlag. Na het derde oponthoud stonden de zenuwen wat gespannen en werd in heel snelle draf richting Kortrijk gestoven. Wellicht wat te snel want Marc moest 15 kilometer voor het einde het peloton laten gaan. Misschien eens nadenken over werkwijze waarbij we zo dicht bij het einde het principe “samen uit, samen thuis” meer huldigen? In elk geval een heel mooie rit waarbij we wielrensters zagen die koersten, seingevers die zwaaiden, Tinekesvrienden die soms node moesten plassen, Tinekesvrienden die zelf koersten, ….. kortom een waaier aan verschillende sensaties die onze zondagmorgen zo mooi en uniek maakt. Dank aan Geert voor het uitstippelen van deze mooie rit. Ondanks de mannen/ vrouwen met het befaamde seinbordje reden we 100.7 km aan een gemiddelde van 25.2 km/uur en overwonnen we 452 hoogtemeters. Afspraak zondag voor een jaarlijkse hoogdag met name de rit op verplaatsing naar Gavere. Marc zal er ongetwijfeld opnieuw een pareltje van maken ! ! ! Yvan

Sfeerbeelden van de rit naar Mater

Verslag van de bergrit naar Westouter, Zwarte- en Kemmelberg op 14 mei 2023

Moederdag en toch komen 13 Tinekesvrienden welgezind opduiken in het rennersdorp "Ten Koetshuize". Niettegenstaande deze feestdag hebben ze van moeder de vrouw toch hun fiat gekregen om hun conditie en atletisch lichaam verder te stroomlijnen richting de zomerklassiekers. 13 fietsers, dat is liefst 70% van het totale ledenaantal, toch een bewijs dat onze geliefde club nog altijd leeft en beweegt. Echter is 66% van het bestuur afwezig, Kevin zit een zondag schorsing uit wegens zijn exuberante levensstijl de laatste weken (bron: dichte familie) en Red Philippe is zoals geweten het slachtoffer van een pijnlijke salto mortale. Philippe wordt tijdens de rit hard gemist om zijn objectieve onpartijdige voetbalkennis en -analyses. Als Keizer van de metaforen wordt zijn boeiende proza ook de komende 6 weken gemist, daarom deze week een minder bloemrijk verslag. Het medisch bulletin van onze secretaris klinkt ondertussen hoopgevend: geen operatie en nog 5 weken brace ter heling van de dubbele breuk en scheur in het ligament van de pols. Mathijs is vandaag aan zet met een rasechte bergrit in en om de mooiste gemeente van West-Vlaanderen zijnde Heuvelland met zijn schattige dorpjes en nijdige kuitenbijters. Net als reisduiven voor hun trip enkele oriëntatiecirkels rond de losplaats vliegen opteert Mathijs als opwarmer voor een rondritje langs de gemeentegrenzen van Heule. De bevolking stormt enthousiast buiten om hun lokale helden aan te moedigen. Ter hoogte van het Gemeenhof peuzelen we onze eerste hoogtemeters op en via Steenbeekbos kiezen we definitief voor een Westelijke koers met sterke kopmannen Piet en Mathijs. De weermannen hebben ons op het verkeerde vestimentaire been gezet, de beloofde zon blijft zich verschuilen achter een grijze mistlaag en een gure Noorderwind laat het nog kouder aanvoelen. Na Voormezele duiken de eerste bergtoppen in de verte op, iedereen kijkt er naar uit om tijdens de beklimmingen zijn lichaamswarmte op te vijzelen. Fondateur Mark kan echter de moederdrang naar zijn geliefde Veerle niet langer weerstaan en verlaat hals over kop het peleton richting heimat. Gaat hij de weg naar thuis terugvinden vragen enkele bezorgde Tinekesvrienden zich af? Geen nood alhoewel Mark in zijn haast zijn GPS op automodus heeft gezet, tussen Beselare en Geluwe wordt hij door de Federale Wegenpolitie van de A19 geplukt waarna hij geëscorteerd als VIP zijn warm liefdesnest bereikt. Ondertussen naderen we via een omsingelende beweging en prachtige landelijke wegen Westouter. Het gaat op en neer en wanen ons in een rollercoaster zoals op de kermis. We flirten langs de Frans grens en bereiken vlot de top van de Zwarte Berg. De banken van een plaatselijke frietkot fungeren als pitstop en we tanken onze energievoorraad terug op peil. Na een snoeiharde afdaling volgt als gauw la pièce de résistance met de achterkant van de Kemmelberg. Slechts 3 Tinekesvrienden opteren voor de kasseibeklimming aan 23% en verdienen een eervolle vermelding in het verslag: Xavier, Mathijs en niemand minder dan ouderdomsdeken en fiere Geletruidrager Yvan!!!! Dikke proficiat en respect voor deze berggeiten. Piet ontpopt zich ondertussen als aspirant local guide van Kemmel en geeft enkele medefietsers een rondleiding langs de smalle asfaltwegen rond de Kemmelberg. Hij doet dit met zoveel enthousiasme dat hij zelfs van het ritparcours sukkelt maar een hoogtechnologische intercomverbinding via onze oortjes brengt de groep terug samen. Net op dat moment lijdt Geert bandbreuk, zijn trouwe makker Patrick verwijdert het glas uit het rubber en installeert vakkundig een nieuwe binnenband. We verlangen naar de moederdagapero en de terugweg wordt met de guidon vanonder en aan een sportief tempo afgelegd. Nog één incident knalt door de wedstrijdradio: Pechvogel Geert heeft iets verloren... zijn zakske blijkt... en dit op moederdag... gelukkig blijkt het zijn houder van de reservebanden te zijn, geen erg, gevonden en terug op pad. Als kers op de taart breekt de zon er eindelijk door en wreed content bollen we Heule binnen, 5 sterrenrit met prachtige (nieuwe) baantjes, schitterende vergezichten en liefst 655hm, 104km aan 26,4 gem. Dikke merci aan Mathijs voor deze 4 uur fietsplezier!!!! President

Sfeerbeelden van de rit naar Westouter op 14 mei 2023

Verslag van de regenrit naar Zeveren op 7 mei 2023

Al de 10 rit van het seizoen hetgeen betekent dat 1/3de van de Tinekestoer er bijna opzit. De zware kanonnen werden nog niet echt in stelling gebracht hetgeen echter niet betekent dat de klassering geen weerspiegeling zou zijn van de aanwezige kwaliteit, integendeel zelfs. Een mix van ervaring gekoppeld aan jeugdig enthousiasme bezet de huidige podiumplaatsen, niet toevallig gekroond met de initialen VW (in omgekeerde richting) naar de alom gekende en oerdegelijk Duitse autobouwer. Het was reikhalzend uitkijken naar de outfit van de Tinekesbonken nadat de president op D-1 had opgeroepen tot het dragen van de weinig verhullende en sexy vestimentaire versie : korte broek in combinatie met een regenvestje. En zo geschiedde : 11 rasatleten showden hun gespierde boven-en onderbenen, jammer dat de vrouwelijke fans nog onder verlaagd bewustzijn lagen te dampen in de bedstee! Het was trouwens zeer opvallend dat we in tegenstelling tot vorige week nu als club alleen stonden te prediken in het Heulse wielerlandschap. Allicht hadden we iedereen vakkundig gedribleerd door ons aanvangsuur 30 minuten te vervroegen aangezien in dit stadium van het seizoen het aantal km langzaam maar zeker opgetrokken wordt. De morgenstond heeft nu éénmaal goud in de mond, voor anderen duidelijk lood in de kont. De voorzitter, alias meteo Tineke, werd bij de start onmiddellijk druk bevraagd over hetgeen ons weerkundig te wachten stond. De TV-meteohelden zijn namelijk volledig in de war en blijven verweesd echter nu hun opperhoofd Frank Deboosere van een vervangingsinkomen geniet. De echte topper werkt echter bij ons in de luwte en orakelde de gezegende woorden : “de regenbuien zullen zich splitsen zoals Moses de Rode Zee splitste en het water zich links en rechts verhief om hen door te laten”. Arne was zodanig overweldigd door zoveel vroomheid dat hij als de bliksem zijn kruis maakte om te ontsnappen aan de vochtigheid van de zee. Maar het was nog niet alles! Joost tartte alle medische wetten en adviezen door 7 weken vroeger dan gepland terug zijn bolide te bestijgen. Onder het motto “doktoors zijn zoals garagisten, amper te vertrouwen” waren we met opengesperde mond getuige van dit alles overrompelende verrijzenismirakel! De Heulse pastoor (ook nog in zijn kaf, al of niet met zijn maarte) hoorde dat het goed was en is terecht fier op zijn discipelen. Onder de aandrijving van Simon en Frederik vertrokken we klokvast om 7:30 richting Zeveren met op de terugweg een voorzien eerbetoon aan de seniors van de club in Ouwegem of all places. Het viel op dat Simon voor geplaveide en zeer aangename wegen had gezorgd, de hoogtemeters liet hij voor wat ze waren en met de weergoden had hij een zo goed als windstil pact gesloten. Heerlijk fietsen waarbij ook Mark de superlatieven niet spaarde. De woorden van Moses werden wonderwel in de praktijk omgezet : droge en natte wegen wisselden elkaar af maar het hemelvocht bleef zich verstoppen tot…na de pitstop in Deinze. Moses raakte in de zee verzwolgen en wij spartelden ons een weg doorheen de apocalyptische weersomstandigheden en de ontketende natuurelementen. We waren getuige van een veranderende geschiedschrijving en in samenspraak met Simon werd de fanfare in Ouwegem dan maar afgeblazen. De opdracht was simpel en duidelijk : in gestrekte draf langs de Leie naar Heule. Red Philip besloot daarop nog wat bij te trainen en deed dat met zodanig veel enthousiasme dat hij ter hoogte van de Kortrijkse Veemarkt als een bijna volleerde turner koos voor de zijwaartse salto. Dit circusnummer wed echter niet feilloos uitgevoerd, het voorwiel bleef hangen in de trapeze met een roodwit been en een dubbel polstrauma tot gevolg. Het publiek moest de banken verlaten, de circusartiest is minstens 2 maanden out. De Kortrijkse schepen Vélo kan alvast een e-mail verwachten. 11 deelnemers, 75 km, 27,6 gem en 158 hm. Red Philip

Sfeerbeelden van de rit naar Zeveren op 7 mei 2023

Verslag van de rit naar Mourcourt en Pays des Collines op 30 april 2023

1 dag vóór het Feest van de Arbeid riep Mathijs ons met toeters en bellen bijeen voor een proeverij van zijn feilloos uitgekiende rit. Een étappe die gekruid werd met hoogte-en laagtemeters, voorzien werd van bochten en paaltjes, afgewerkt met een klein kasseitje en doordrongen van een zweterig sausje dat vlug en smaakvol verdampte in de winderige atmosfeer. Het was even schrikken toen onze thuisbasis afgezet bleek met nadarhekkens die gehuld waren in pikzwarte doeken. Was er een accident gebeurd? Zou men hier zwarte schole houden in het bijzijn van topatleten? Ging het om een geheim conclaaf of waren de Streuvelsvrienden van plan een verrassingsaanval uit te voeren op het ritarsenaal van de Tinekesvrienden? Niks van dat alles bleek algauw. Het ging om een zwaarmoedige eredienst voor een niet nader genoemde voetbalclub uit de streek. Typisch voor erediensten is dat ze een teraardebestelling voorafgaan maar de allesoverheersende vraag was hier vooral : wie ligt er nu in die kist? Een gedegradeerd roodgroen fusiescharminkel of een onthoofde roodwitte Maleisische draak? Een raadseldossier dat allicht over enkele weken in behandeling zal zijn bij Alain Remue, kopstuk van de cel hopeloze gevallen en vermiste voorwerpen. Om klokslag 8u vertrok ons gezelschap op avontuur. Daarbij moesten we vaststellen dat de Streuvelsvrienden, de Ramongs, WTC De Hert en WTCSurPlatse een erehaag vormden voor onze “traditionsverein”. Of waren die eerder besmet het NMBS-virus : klokvast, behalve op zondag? Wat er ook van weze, Heule deed zijn reputatie van wielergemeente bij uitstek opnieuw alle eer aan. Veel clubs op een zakdoek groot die ervoor zorgen dat de plaatselijke gezondheidsstatistieken en de spiermassa’s tot de beste van het land behoren. Mathijs deed het peloton aanvankelijk in het betere bochtenwerk slingeren en gaf ons ook een cursus paaldansen mee. Onze atletische lijven laveerden langs de paaltjes op een manier die ons deed denken aan paaldanseressen die palen sierlijk met hun lijf draperen. Behendigheid gekoppeld aan uithoudingsvermogen en dat op zondagmorgen! Na een kleine studieronde kregen we in de pittoreske streek van Sint-Denijs de eerste hoogtemeters voorgeschoteld. Enorme vergezichten, één met de natuur, puur genieten was dit! Onze clubgps Mark voelde de weerslag van een door allerlei omstandigheden verstoorde voorbereiding en gaf aan alleen verder te zullen rijden om de conditie op eigen tempo gradueel op te vijzelen. Courage Mark, komt goed! Xavier waande zich op de lichtlopende hellingen als in een Paasfoorschiettent en vuurde de ene cartouche na de andere af. Jan en Simon haalden telkens gevat hun afweergeschut boven en counterden elk op beurt deze messcherpe topatleet. Dit spektakel werd gevolg door een oververdiende pitstop met de Mont-Saint-Aubert op de achtergrond. Gezien de gerimpelde voorhoofden bij sommigen, opperde Mathijs dat het misschien wenselijker ware een foto te nemen met de Mont-Saint-Aubert op de voorgrond. De president was echter niet van zijn stuk te brengen en fotografeerde onverstoord de echte realiteit : recuperende fietsers die net zoals apen gretig profiteerden van de vlugge banaansuikers. De 2de rithelft bevatte nog een portie hoogtemeters die gekoppeld werden aan fenomenale uitzichten waarbij Mathijs werkelijk aan alles had gedacht : hij had zelfs seingevers ingeschakeld! We denderden uiteindelijk via het Guldensporenpad naar de Heulse heimat alwaar een clubdelegatie in het bijzijn van Tineke van Heule en haar eredames de laatste eer bewezen aan…ja, aan wie? Wordt vervolgd. Fantastische rit waarvoor grote dank aan Mathijs! 13 renners, 88 km, 26,9 gemiddeld en 498 hm. Tot zondag om 7:30! Red Philip

Sfeerbeelden van de rit naar Mourcourt en Popuelles op 30 april 2023

Tinekesvriend in Rotterdam