Verslag van de rit van 27 juli 2014 Ploegsteert

Na enkele weerkwakkelzondagen waarbij we vergeefs slimmer probeerden te zijn dan meteo Tineke, verzamelden ondanks de congé payé toch nog 14 dappere Tinekesvrienden aan de superbeveiligde Ten Koetshuizebrandkast. Terwijl de Tour al verleden tijd is, vertoeven wij nog in het midden-en hooggebergte. Geert S zou ons meetronen naar de Vlaamse Ardennen, gekend voor steile bulten en pittoreske vergezichten. Helaas, driewerf helaas, de gezondheidstoestand van onze bergparcoursbouwer bevindt zich momenteel in een depressie van lage druk ergens boven het zuiden van de Noordzee. Een plaaggeest kwelt zijn atletisch lichaam. Alles wordt in stelling gebracht om het duivels beestje deze week naar de onderwereld der rioolputten te verbannen ten einde volgende zondag paraat te kunnen zijn. De flexibiliteit van ons clubmanagement kent evenwel geen grenzen want in een wielomdraai toverde de president zijn rit van volgende week uit de witte helm. De SB/PM besloot zijn duit niet in de clubkas maar wel in het medekopmanschap te doen hetgeen ervoor zorgde dat de Tinekesbolide voor de gelegenheid kon genieten van een voorwielaandrijving bestaande uit zo maar liefst 115 jaar spierkracht en tonnen ervaring. Achteraan het peloton sloot onze ex- Secretary-General Jacques als sportdirecteur de rangen. De bezemwagen was voor de gelegenheid voorzien van een panoramisch dak zodat eventuele opgevers het buitengevoel niet zouden verliezen. Onder een grijs en compact wolkendek – in de winter herbergt een dergelijk hemeldeken eerder sneeuw – werden we dus 1 week vroeger dan gepland richting Ploegsteert gepiloteerd voor de memorial Frank VDB. We hadden niet gereserveerd en hoopten dat de betreurde wielergod ons eerbetoon zou appreciëren. In het peloton zelf mochten we ook opnieuw enkele oude bekende 50-plussers verwelkomen hetgeen de gemiddelde leeftijd met een ruk de hoogte injoeg. De demografische evolutie binnen de club neemt echter geen onrustwekkende proporties aan gezien de ideale mix tussen jong geweld en belegen ervaring ervoor zorgt dat alle verhoudingen kloppen. Ook hier een demonstratie van puik samenspel tussen onze Raad van Bestuur en de scoutingscel. Politiek België aanschouwt dit met lede ogen en is al aan het lobbyen om de bevolkingspyramide op éénzelfde leest te schoeien. We wensen hen veel succes. Tijdens de eerste wedstrijdhelft werden we getrakteerd op een vlakke aanloop tegen een egaal tempo. De president en de SB/PM stelden al hun ervaring ten dienste van de ploeg en laveerden gezwind doorheen le plat pays. In Ploegsteert werden we door de plaatselijke neringdoeners op een Vlaams aandoende kermis verwelkomd. Hun verwennerijen verzonken evenwel in het niets tegenover de 5 sterrenbevoorrading van sportdirecteur Jacques! Heerlijke spacecake doordrongen van likeur, rijsttaart en drank à volonté : bedankt Jacques! De innerlijke mens werd hierdoor zodanig versterkt dat de opgespaarde hoogtemeters in de 2e rithelft met plezier verzameld werden. Opmerkelijk was dat er opnieuw geen lekke banden te bespeuren waren en dat champ Ronny zijn gooi naar de keizerskroon kracht bijzette door tot op heden alle ritten te kleuren met zijn aanwezigheid. Hij is op weg naar een clean sheet, een champ én Keizer om fier op te zijn! Als epiloog nodigde Geert Depoortere I ons uit op een frisse pint in zijnen hof. Zij die thuis niet onder de sloef liggen, volgden hem. Bedankt Geert! 97 km,27,1 gemiddeld, 446hm en 14 aanwezigen. Prachtige rit met dank aan ons bestuurlijk koningskoppel. Tot zondag voor enkele nieuwe hoogtemeters. Red Philip NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/551559974

RIP Paul Degraer

Paul was een gerespecteerd oud-lid, deelnemer ook aan de verre reizen.

De club leeft met de familie mee en wenst hen veel sterkte in deze droevige tijden.

Verslag van de rit van 20 juli 2014 Fiertel Ronse

Weer bingo met meteo Tinekes dat een droge voormiddag voorspelt. Frank en Sabine hebben echter pokkenweer voorspeld en het onweer van zaterdagavond heeft menigeen afgeschrikt. Toch zes man en een peirdekop (niet bedoeld op sportbestuurder Piet natuurlijk ) aan de start. Nog altijd het dubbele van onze Streuvelsvrienden .Toch opmerkelijk dat wij de laatste weken maar met een beperkt aantal aan de start komen. De taak van stand-in MM Philippe in Bpost tenue zit er dan ook snel op . Aanwezigen opnemen en vlug naar huis om zich voor te bereiden en af te zonderen in afwachting van de derby van volgende week zondag tussen de boeren en de kerels. Regenvestjes in de achterzak en weg zijn wij voor de Fiertelrit. De Fiertel is een traditionele ommegang met de relieken van Sint Hermes rond de stad, om de Ronsenaren te vrijwaren van geesteskwalen. Daar krijgen wij geen last van want Ronse slaapt nog als wij na een paar uur door de stad fietsen. Als aanloop daar naartoe rijden wij door ander slapende dorpen zoals Celles,Amougies en Russignies. SB Willy krijgt aan kop , met afwisselend het gezelschap van bruingebrande Guy, ongeschoren Bjorn en bleke Wesley. Champ Ronny en fondateur Marc ( recuperend van Heule conge) laten zich gewillig meedrijven. De gesprekken gaan niet over voetbal maar over de Tour. Het is serieus heuvelachtig in en rond Ronse. 20 % (Marc) a 30 % (Willy) van het peleton haakt bij elke klim regelmatig af maar sluit nadien weer aan. Aan het gekende schooltje in Maarkedal houden wij halt. Hooligan Bjorn is er opnieuw in geslaagd om het slot en het poortje van het schooltje open te breken zodat wij op de bankjes op de speelplaats genieten van het tussendoortje aangeboden door Piet : volkoren pennepisse en een koele ice tea. Via Nukerke en Kluisbergen bereiken wij de kasseien van de Varent die wij over de volle lengte aansnijden. In de aanloop er naartoe dalen wij de Kortekeer af waar Bjorn , niets vermoedend ,de vleugel van een lijster afrijdt, Krinkel de winkel bereiken wij de laatste helling van de dag, de Tiegemberg die wij beklimmen via de Bergstraat. De laatste kilometers zijn vlak en na 96 km en 500 hoogtemeters bereiken wij Heule. 80 % van de groep steekt de duim omhoog en heeft genoten van de trip. De afwezigen hadden weer ongelijk want het bleef droog.

25,6 gem;

 Redacteur nr 5

PM/SB Willy

De believers in Meteo Tineke

Geconstipeerde Fondateur

Verslag van de ersatzrit van 13 juli 2014 Moeskroen St-Denijs

Tinekesrit, naar zee? Rond Doornik? Het zal geen van beiden worden, door de slechte weervoorspellingen van vanmorgen heb ik in overleg met Wim mijn rit van 114km teruggeschroefd naar 68km. Aan de start stonden 9 man en een vrouw: Sabine, klaar om te vertrekken. Sabine, de vrouw van Bart Vanmarcke bestuurde de volgwagen. De rit gaat naar de heuvels boven Zwevegem, als we dan toch de rit halveren moest er iets tegenover staan, klimwerk. Mark kwam voor de start vragen niet te vlug te rijden, er is vorig week klijkbaar flink doorgereden. Via Bissegem, daar moest Sabine een verboden doorgang negeren, zo via Wevelgem, Lauwe, Moeskroen, Bellegem naar St Denijs dit over iedere bult die er ligt. In St Denijs (achter de kerk ) werden we getrakteerd op Cola en eierkoeken, bedankt Sabine en Bart. Daarna zetten we de tocht verder richting Kortrijk. Het was een korte maar pittige rit, 68km aan een gemiddelde van 24,50 met 518 hoogtemeters. Groeten van de parcoursbouwer Dirk Ramon

2 Tinekesvrienden rijden de beruchte "La Marmotte"

Op zaterdag 6 juli 2014 namen 2 Tinekesvrienden deel aan de fameuze wieler cyclosportive "La Marmotte" met beklimming van 4 cols waaronder de Galibier en finish op Alpe d'Huez.

Ringo en Dirk legden liefst 173km af en verorberden daarbij 4831 hoogtemeters. Beiden finishten bij de top van hun leeftijdscategorie. Ringo in 7u52 en Dirk in 8u14.

Dikke proficiat aan beide atleten.

Parcours van Ringo te volgen op zijn Garmin data: http://connect.garmin.com/activity/535939516


President

Verslag van de rit van 6 juli 2014 Velaines

Voor de start van rit 19 bood het WK-dorp Ten Koetshuize een heel desolate aanblik. Het VIP-gehalte was tot onder het vriespunt weggezakt, bierdampen stegen als stille getuigen van een verloren veldslag op uit de grond, het grasplein was bezaaid met wereldse lege Jupilerbekers, de tarmac gaf blijk van een hoge vochtigheidsgraad…Dit was duidelijk geen zondags schilderij, het was een mistroostige momentopname van de day after-kater waar geen enkele pil tegen opgewassen bleek. Noeste werkers bliezen met gebalde spieren en een van frustraties verwrongen gezicht de restanten van het losbandig leven op een hoopje. De Saturday night fever was omgeslagen in het ijselijk gevoel van een op de tong smeltende coupe Brésilienne. Aan de andere kant van de wereld dienden ze op dit eigenste moment sappig Duivelsgebraad op, overgoten met een chateau demi finale 2014. Game over. De Duiveluitdrijving heeft zich voltrokken…

Maar ook in deze hallucinant neerslachtige toestand laten Tinekesvrienden zich niet kennen! Met kuiten vol buskruit, glimmende bolides en bananen in granaatvorm passeerden 9 clubleden langs de inschrijvingstafel van Pantani. Als gebeten honden, klaar om bergen te verzetten, met het mes tussen de tanden om met bloed, zweet en tranen de uitschakeling te wreken. Is de bal rond, dan is het wiel dat evenzeer!

Helaas, driewerf helaas, een ongeluk komt nooit alleen…De president kreeg per Postduif de droevige mare dat Geert S, onze parcoursbouwer, geveld in bed lag tussen 2 nachtkastjes gedrapeerd met ajuinen en eucalyptusdruppels om het reukorgaan vrij te krijgen. Onze Alpenarchitect moest, geveld door een virale buienradarontsteking, op doktersadvies noodgedwongen forfait geven. Plan A werd daarmee naar de prullenmand verwezen. Onze alerte president liet zich hierdoor niet van de wijs brengen en diepte uit zijn achterzak een gestoffeerd plan B op. Hoogtemeters à la carte, kilometers uit de losse pols : opnieuw crisismanagement van de beste soort. De Streuvelsvrienden stonden erbij en keken ernaar, de poids lourds Mark en Johan vielen mekaar van pure ontroering in de armen. Een omhelzing over de clubgrenzen heen…Nu onze politici nog.   

Onze fondateur  is eveneens van alle markten thuis en besteedde zijn opdracht van sportdirecteur uit in onderaanneming. Onder het motto de morgenstond heeft goud in de mond, trakteerde hij als een echte familieman vader en dochter op een vroege verrassingsreis.

We noteerden na 9 fietsloze zondagen ook het opgemerkt wederoptreden van een flink uit de kluiten gewassen Tim die tijdens de examens regelmatig het krachthonk opzocht om Rambo het vuur aan de schenen te kunnen leggen. Onze youngster boette daarbij een klein beetje  aan conditie in maar zal klaar zijn voor een spetterend seizoenseinde.

De president troonde ons in het gezelschap van Wesley mee richting Pecq en Velaines via een onvervalst intervalparcours. Er werden zelfs even nieuwe wegen bereden! Pantani overschouwde als een veldheer regelmatig de troepen en zag dat het goed was. Nu er opnieuw een vrouw aan het stuur van de volgwagen zat, was de vraag niet “wanneer rijdt iemand lek vandaag?” maar wel “wie rijdt er lek?”.  Dieter sleepte die prijs in de wacht en kon Lies even van dichtbij bewonderen. Een prachtige en conditiebevorderende rit met dank aan de president die onopgemerkt en naadloos  de etappe hertekende.

9 renners, 80 km, 27 gemiddeld en 576 hoogtemeters. Tot zondag voor een vlak intermezzo!

Red Philip

NVDR: herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/jsPlayer/537263390

Verslag van de rit van 29 juni 2014 rally Stasegem-Montroeul au bois

Weifelende weergoden waren niet van die aard om de diehards onder de Tinekesstrijders te doen afzien van één der mooiste (en één der zwaarste) uitdagingen van het seizoen. Druppelsgewijs kwamen de Mailingmannen, alias de Tinekesvrienden, het tarmac opgereden. Red Philip versloeg nipt Pantani aan de startlijn. Champ Ronny hield er even de spanning in maar vervoegde uiteindelijk toch messcherp en in groot ornaat de startplaats. Ten Koetshuize is nog altijd omgedoopt in een WK-dorp waarbij onze hoofdsponsor ook hier blijk geeft van commercieel inzicht. Bij een eventuele uitschakeling van de Rode Duivels blijft het reuzenscherm aanwezig. Vanaf dan worden op zondag de avonturen van het befaamdste wielerteam uit Groot-Kortrijk rechtsreeks uitgezonden! Hierbij is het de ambitie om de kijkcijfers van FC De Kampioenen te verpulveren. We zijn enkel nog op zoek naar een wieler-Carmen en een mascotte, de andere vergelijkbare personages zijn in voldoende aantal aanwezig. Of misschien moeten we wel nog putten uit het talentenarsenaal van de Streuvelsvrienden om een look-a-like van Fernand uit de mouw te schudden? Onder de deelnemers spotten we ook enkele heel bleke, allicht overtrainde exemplaren. Een aantal hadden op zaterdag al het parcours verkend ten einde de veiligheid van de clubleden op zondagmorgen te kunnen garanderen. Zo werd haarfijn uitgelegd waar en in welke bochten het oppassen geblazen was voor in overvloed aanwezig zijnde kiezelsteentjes. Eénmaal die in het raderwerk van onze goed geoliede bolides terecht komen, is de schade niet te overzien. Dus was het opletten geblazen. De fondateur kwam recht van de barkruk naar de start : hoe ouder, hoe meer karakter! En last but not least verscheen de president op het appel met een regenvestje in de achterzak. De kenners weten wat dat betekent : buienalarm! Onze sportdirecteur kwam deze keer uit een achtergesteld, inmiddels door AS Monaco gesponsord landbouwgebied. Er blijkt daar een golf van paniek door de rangen te sluipen nu blijkt dat ze de competitie moeten openen tegen de roodwitte Kerels van ’t stad. Uiteindelijk trok een 17-koppig peloton zich onder een grijs wolkendek op gang richting Stasegem. Van daaruit werd koers gezet richting Montroeul-au-Bois. Guy, bezig aan een uitermate sterk seizoen en dé man in vorm, nam samen met Kevin en Ringo de groep op sleeptouw. Ondanks het glooiend landschap werd een strak tempo aangehouden met als doel het hemelvocht voor te zijn. In de verte doken evenwel regengordijnen op die ervoor zorgden dat een 6-tal aan de splitsing de pijp aan Martin gaven. Onder hen enkelen die zich zaterdag al te pletter hadden gereden en enkelen die geen zin hadden in onvervalst bronwater na het gerstenat en druivensap op D-1. Een select elftal koos voor de vlucht vooruit, het avontuur tegemoet. Naar goede gewoonte werd er een 10-tal km duchtig gekoerst waarbij er zich een kopgroep vormde bestaande uit de president,Ringo,Kevin,Ivan en Gerd. Het achtervolgend groepje werd aangevoerd door Guy met in zijn zog Matthijs, champ Ronny en Red Philip. Inmiddels werden de hemelssluizen wagenwijd opengezet hetgeen zorgde voor een rasechte afvallingskoers. Alleen Kevin slaagde erin TGV Ringo (in Marmotteform) bij te houden van dichtbij gevolgd door Simon en op wat ruimere afstand door de OKRA waaier President & Ivan. Na een oververdiende pitstop zetten we onder leiding van de president koers richting heimat. De weergoden lieten nu alle schroom achterwege en geselden snoeihard onze atletische lichamen. Het maakte de moeder aller rally’s tot een bijzonder veeleisende etappe waarbij we met enkelen net niet in staat van ontbinding de finish bereikten. Red Philip hing als een kramptrapezist tussen zijn kader, plooide maar brak niet. Champ Ronny ontpopte zich daarbij als een fysical en psychicalcoach : wat een teamspirit! 104 km, 27,9 gemiddeld, 738 hoogtemeters, 10 l hemelvocht en 17 starters. Heroïsche toestanden! Tot zondag, klimmersbenen meebrengen!

Cannibalenselfie

Verslag van het Cannibalenavontuur Wesley en Steven 21 juni 2014

Donderdagochtend 5u, als de meeste Tinekes nog liggen te dromen naast hun Fräulein, vertrekt een duo Tinekesvrienden richting la Douce France. Doelstelling: uitrijden van La Cannibale / Cannibalette. Aangekomen donderdagnamiddag, genieten van le vin (et la bière), de gespierde torso's showen aan het zwembad en afsluiten met Italiaanse gastronomie. Voor het losrijden op vrijdag doorstaat Steven letterlijk en figuurlijk met glans de test met bronzerende beenolie. Zeg maar J.Lo op de koersfiets. Na overleg met de organisatie, en teneinde een stormloop van Provencaalse schonen te vermijden aan de start in Malaucene op zaterdagmorgen, werd het gebruik van dit product tijdens de Cannibale uiteindelijk verboden. Zaterdagmorgen om 4u opstaan, demonstratie pasta koken met waterkoker en Tupperware pot door Steven (Rick Goings, CEO van Tupperware, heeft naar het schijnt al contact opgenomen i.v.m. de hoofdrol in een nieuwe commercial), tegen 6u aan de start in Malaucène. Om 6u30 het verlossende startshot waarbij 1890 cannibalen zich voor de eerste keer naar boven beginnen te sleuren op de Ventoux. Na zo’n 2u het betere klimwerk te demonstreren bereiken Steven en Wesley op enkele minuten van elkaar voor de eerste keer die dag le sommet du Mont Ventoux. Na een afdaling waarvan Savoldelli zou likkebaarden, op naar de Col D'aulan die niet veel meer voorstelt dan een veredelde helling uit de Vlaamse Ardennen (maal drie weliswaar). Intussen is het kwik gestegen tot een 27 graden. Steven besluit op de splitsing om te gaan voor de Cannibale, Wesley speelt gezien de warmte op safe en gaat voor de Cannibalette. Terwijl Steven zich over de Col de Perty en de Col de Saint Jean sleurt gaat Wesley richting Col de L'Homme Mort. Na Col de L'homme Mort wacht een middagpauze van alweer bananen en meli-wafels geserveerd met bijpassende chateau Etixx grand cru 2014. Wesley beslist dan ook om er een uitgebreide lunch van te maken. Ongeveer een uurtje later staat Steven ook al in Sault. Froome zou verbleken bij het zien van dergelijke prestaties. Op minder dan een kilometer van de streep komt Wesley nog de man met de hamer tegen. Hongerklop, hitteklop of gewoon klop, even uitrusten dus. Intussen komt Steven er ook aan. Samen richting de finish want zoals het echte Tinekes betaamt, samen uit, samen thuis. Op een paar tellen van elkaar boven op de top. Moe maar tevreden storten we ons als een steen naar beneden richting terrasjes in Malaucene. 1890 deelnemers, 474 halen de finish niet. Temperaturen opgemeten tot 38 graden. Steven: 173km, 4500 hm en 20,1 km/u, Wesley 135 km, 3580 hm en 18 km/u (beiden stilstand niet inbegrepen). De komende weken staan 2 cannibalen in decompressie modus aan de start in Heule. Wesley