Verslag van de rit van 30 mei 2010
Het was opnieuw vroeg dag op deze koude en als onweerachtig aangekondigde zondagmorgen. De wielerduiven staken met mondjesmaat de neus aan het venster en landen gezwind aan de startplaats. Het was even drummen in het kaartershuisje van Ten Koetshuize want 1 exemplaar van de Streuvelsvrienden (=33% van hun ledenbestand) nam nogal veel plaats in door een uit de hand gelopen horecagezwel .
Toch 18 deelnemers waaronder versbakken lid Hans en tester Martine,echtgenote van Hans die eigenlijk als Grietje door het leven stapt. Knap werk van de scoutingscel die na Bjorn nu ook deze wielertalenten wist te strikken met een langdurig contract. Uiteraard juichen wij de intrede van dit nieuw en atletisch bloed volmondig toe. Het bewijst dat de Tinekesvrienden sexy en aantrekkelijk ogen.Geert Depoortere houdt van suspense en stuurde zijn kat. Verschuivingen dus aan de kop van het klassement al blijft David stevig in het geel. Gerd was de Lomme Driessens van dienst.
Kevin en David waren de hazen van dienst en troonden ons mee richting grensstreek voor een onvervalste Franco-Belge rit. De weergoden dribbelden intussen de Debooseres en Haagdorens van deze wereld door het droog te houden. Koning wind perste wel alle lucht uit zijn longen maar de gespierde kleerkasten onder ons traden op als windscherm.
Gezwind daverden we over de grens en dat lieten de gsm-operatoren in alle geuren,kleuren en melodieën weten. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en enkele koude dieselmotoren sputterden even tegen maar vonden uiteindelijk toch de juiste kadans. Niet alleen het peloton leek ontketend af te stevenen op een snelheidsrecord,ook enkele canards enchainés probeerden stokken in de wielen te steken maar de snelheid van de door stevige spierkracht aangedreven wielen deden hun veren met pek en al zodanig opwaaien dat de beestjes van miserie bijna recht de pot invlogen. Ook enkele rasechte en Dashwitte Lipizanerpaarden verschoten zich een paardenkamhoedje door die voorbijrazende groene vlek. Gelukkig hielden de helmen onze permanent stevig onder controle zodat de clubkas niet belast werd met schadeclaims voor kappersonkosten.
Hilariteit in de Tenteploeg toen een rood licht even voor een welkome verpozing zorgde. Bleek dat we halt hielden aan le chemin de l’oeuil (fonetisch : [lul] ). Rambo wist onmiddellijk waarover het ging en dat een oude vos zijn streken niet verleert werd hiermee aanschouwelijk voorgesteld.
Halfweg ging Gerd Driessens met frisdrank en calorieën door het peloton. Als aasgieren smeten de hongerigsten onder ons zich op het proviand terwijl Rambo net geen hevig kakelende canard aan het spit spiesde. Bedankt Gerd!
Met de vent à la poepe werd de terugweg aangevat die nog enkele beklimmingskes in petto hield. Sterk werk van de parcoursbouwers in in deze oase van vlakheid toch nog bulten wist te ontdekken.
De jongsten onder ons gaven hier stevig van hun lat al dient het geschreven dat ook de rest van de atletenpopulatie blijk gaf van een stevige uitgebouwde conditie. Zelfs de kampioen mengde zich in de debatten of hoe kilo’s minder en een lichter ros iemand de wind in de zeilen kan bezorgen. De hellingskes werden zomaar even tegen 40km/u genomen!
Een door de afwezigheid van de president helemaal op hol geslagen peloton breide er nog een finale van 5 km aan waarbij snelheden genoteerd werden van maar liefst 58 km/u!! Geert en Mark bengelden wat aan de rekker maar konden telkens met vereende krachten opnieuw aansluiten,ook een straffe prestatie. Een eervolle vermelding voor Grietje alias Martine die meer dan standhield in de vlugste etappe van het seizoen. Van nieuw talent gesproken!
90 km tegen een sterk gemiddelde van 28! Tot zondag!
Red Philippe
Toch 18 deelnemers waaronder versbakken lid Hans en tester Martine,echtgenote van Hans die eigenlijk als Grietje door het leven stapt. Knap werk van de scoutingscel die na Bjorn nu ook deze wielertalenten wist te strikken met een langdurig contract. Uiteraard juichen wij de intrede van dit nieuw en atletisch bloed volmondig toe. Het bewijst dat de Tinekesvrienden sexy en aantrekkelijk ogen.Geert Depoortere houdt van suspense en stuurde zijn kat. Verschuivingen dus aan de kop van het klassement al blijft David stevig in het geel. Gerd was de Lomme Driessens van dienst.
Kevin en David waren de hazen van dienst en troonden ons mee richting grensstreek voor een onvervalste Franco-Belge rit. De weergoden dribbelden intussen de Debooseres en Haagdorens van deze wereld door het droog te houden. Koning wind perste wel alle lucht uit zijn longen maar de gespierde kleerkasten onder ons traden op als windscherm.
Gezwind daverden we over de grens en dat lieten de gsm-operatoren in alle geuren,kleuren en melodieën weten. De pees werd er van meetaf aan stevig opgelegd en enkele koude dieselmotoren sputterden even tegen maar vonden uiteindelijk toch de juiste kadans. Niet alleen het peloton leek ontketend af te stevenen op een snelheidsrecord,ook enkele canards enchainés probeerden stokken in de wielen te steken maar de snelheid van de door stevige spierkracht aangedreven wielen deden hun veren met pek en al zodanig opwaaien dat de beestjes van miserie bijna recht de pot invlogen. Ook enkele rasechte en Dashwitte Lipizanerpaarden verschoten zich een paardenkamhoedje door die voorbijrazende groene vlek. Gelukkig hielden de helmen onze permanent stevig onder controle zodat de clubkas niet belast werd met schadeclaims voor kappersonkosten.
Hilariteit in de Tenteploeg toen een rood licht even voor een welkome verpozing zorgde. Bleek dat we halt hielden aan le chemin de l’oeuil (fonetisch : [lul] ). Rambo wist onmiddellijk waarover het ging en dat een oude vos zijn streken niet verleert werd hiermee aanschouwelijk voorgesteld.
Halfweg ging Gerd Driessens met frisdrank en calorieën door het peloton. Als aasgieren smeten de hongerigsten onder ons zich op het proviand terwijl Rambo net geen hevig kakelende canard aan het spit spiesde. Bedankt Gerd!
Met de vent à la poepe werd de terugweg aangevat die nog enkele beklimmingskes in petto hield. Sterk werk van de parcoursbouwers in in deze oase van vlakheid toch nog bulten wist te ontdekken.
De jongsten onder ons gaven hier stevig van hun lat al dient het geschreven dat ook de rest van de atletenpopulatie blijk gaf van een stevige uitgebouwde conditie. Zelfs de kampioen mengde zich in de debatten of hoe kilo’s minder en een lichter ros iemand de wind in de zeilen kan bezorgen. De hellingskes werden zomaar even tegen 40km/u genomen!
Een door de afwezigheid van de president helemaal op hol geslagen peloton breide er nog een finale van 5 km aan waarbij snelheden genoteerd werden van maar liefst 58 km/u!! Geert en Mark bengelden wat aan de rekker maar konden telkens met vereende krachten opnieuw aansluiten,ook een straffe prestatie. Een eervolle vermelding voor Grietje alias Martine die meer dan standhield in de vlugste etappe van het seizoen. Van nieuw talent gesproken!
90 km tegen een sterk gemiddelde van 28! Tot zondag!
Red Philippe
gedicht Alpe d'Huez
Alpe D’huez
13,2 km tot aan de top
over 21 bochten
altijd maar hogerop
Terwijl je de bordjes van winnaars bekijkt
iedere bocht aftellend
kijkend hoe ver de top nog reikt
Vele collega’s kom je tegen
vooral hollanders
sommigen hebben de klop al gekregen
Genieten in t’begin,afzien op het eind
denkend aan de winnaars
terwijl de top nu toch verschijnt
De euforie bij het bovenkomen
de voldoening,het overwinnen
een droom die is uitgekomen
De alpe is een mythe van een col
je bent er met velen ,en toch alleen
zeker eens doen ,al was het maar voor de lol
Pantani
13,2 km tot aan de top
over 21 bochten
altijd maar hogerop
Terwijl je de bordjes van winnaars bekijkt
iedere bocht aftellend
kijkend hoe ver de top nog reikt
Vele collega’s kom je tegen
vooral hollanders
sommigen hebben de klop al gekregen
Genieten in t’begin,afzien op het eind
denkend aan de winnaars
terwijl de top nu toch verschijnt
De euforie bij het bovenkomen
de voldoening,het overwinnen
een droom die is uitgekomen
De alpe is een mythe van een col
je bent er met velen ,en toch alleen
zeker eens doen ,al was het maar voor de lol
Pantani
Verslag van de rit van 23 mei 2010
18 vroege vogels en een afgetrainde tester gaven present in Kruishoutem ,de thuishaven van onze sponsor. De weergoden serveerden aanvankelijk dikke erwtensoep besprenkeld met een mengeling van enkele vetvrij neerslaande waterdruppels en frisse kippevelmomenten. Zoals de Belgen de dappersten onder de Galliërs waren,zo zijn Ringo en David de dappersten onder de Tinekesvrienden : ze deden er nog 56 km bovenop door niet-gemotoriseerd de verplaatsing van en naar Kruishoutem te maken. Atleten om U tegen te zeggen. Gele truidrager de MM gaf verstek wegens startplaats niet gevonden door een gebrekkige geografische kennis en het bedomen van zijn neusvélo ten gevolge van de zeer onduidelijke klimatologische omstandigheden. Dit leverde unieke beelden op aan de start : voor de eerste keer in 20 jaar kreeg David het gele kleinood om de schouders. Gelukkig voor de sponsor blijft de leidersplaats binnen de ploeg. Ook opgemerkt : een aerodynamische en messcherpe Pantani na een succesvolle hoogtestage in la douce France.
Onder de hoede van sportdirecteur Geert,pa van Tim,zette de caravaan zich in gang voor een tocht doorheen de heerlijke Zwalmstreek. Onze gps-fondateur Mark moest aanvankelijk nauwe contacten onderhouden met de verkeerstoren wegens beperkte zichtbaarheid en om te vermijden dat we net als het landschap de mist en het decor zouden induiken. De redactie was zich inmiddels al aan het verkneukelen om verhalen op te dissen met als titel : “19 wielerterroristen verdwenen in de Zwalmbermuda driehoek”.
Na een vlakke aanloop van een 20–tal km toonde Laura haar ware gelaat en kon het strippen op 2 wielen beginnen : boventruitjes,been-en mouwstukken verdwenen in de koffer van de sportdirecteur. Wat overbleef was vooral wit vlees en indrukwekkende spiermassa’s ter hoogte van de bips. De zon trok alle registers en het wolkendek open zodat we eindelijk met volle teugen konden genieten van de natuurpracht. De cardiomotoren kwamen langzaam maar zeker op toerental ,het golvend parcours was een zegen voor ademhaling en hartslag.
Het vlaggeschip van de etappe was de Molenberg met een leuk stijgingspercentage en enkele groenhemden die in roltrapmodus naar boven gleden. De president overschouwde op de top als een goede herder zijn troepen en zag dat het goed was.
De Haaghoek presenteerde zich als een heerlijke kuitenbijter. Enig tactisch inzicht en parcourskennis kwamen hier van pas want de met “kinderkopkes” bezaaide kilomerslange hindernis loerde als een slokop naar zich vergalopperende Tinekesvrienden. Ook hier klom iedereen vlot naar boven al sputterde de dérailleur van Petra wat tegen en liet onze berggeit Geert Sioen weten dat kasseien enkele ingrediënten bevatten die hij uiterst moeilijk verteert.
Sportdirecteur Geert pakte uit met een mooie bevoorrading : natuurlijke epo onder de vorm van allerlei soorten frisdrank,suikerwafels en energierepen. Bedankt Geert,naar verluidt is er zelfs een vacature van sportdirecteur binnen de club.In de laatste kilometers spotten we een plaatselijke schoonheid met verstreken houdbaarheidssdatum die ter plaatse de afgetrainde Tinekesvrienden omdoopte in kwebbelwijven…Een gebeurlijke definitieve naamsverandering zal bekeken worden op de de eerstvolgende Raad van Bestuur. Wegens het ontbreken van haar identiteitsgegevens kan er echter geen incentive gekoppeld worden aan haar al dan niet lumineus idee.
De president kon in de finale de benen niet stil houden en pakte uit met een allesverwoestende demarrage die maar ternauwenernood gecounterd werd door youngster Tim. De bloemen aan de Tentegebouwen gingen naar de jongste van het peloton.
Schitterende rit in een pittoresk landschap waarvoor dank aan fondateur Mark. In de klassering spurt Geert Depoortere op kousevoeten richting titel.
81 km , 635 hoogtemeters tegen 26 gemiddeld. Sterke prestatie voor een bergrit.
Red Philippe
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/34214854
Onder de hoede van sportdirecteur Geert,pa van Tim,zette de caravaan zich in gang voor een tocht doorheen de heerlijke Zwalmstreek. Onze gps-fondateur Mark moest aanvankelijk nauwe contacten onderhouden met de verkeerstoren wegens beperkte zichtbaarheid en om te vermijden dat we net als het landschap de mist en het decor zouden induiken. De redactie was zich inmiddels al aan het verkneukelen om verhalen op te dissen met als titel : “19 wielerterroristen verdwenen in de Zwalmbermuda driehoek”.
Na een vlakke aanloop van een 20–tal km toonde Laura haar ware gelaat en kon het strippen op 2 wielen beginnen : boventruitjes,been-en mouwstukken verdwenen in de koffer van de sportdirecteur. Wat overbleef was vooral wit vlees en indrukwekkende spiermassa’s ter hoogte van de bips. De zon trok alle registers en het wolkendek open zodat we eindelijk met volle teugen konden genieten van de natuurpracht. De cardiomotoren kwamen langzaam maar zeker op toerental ,het golvend parcours was een zegen voor ademhaling en hartslag.
Het vlaggeschip van de etappe was de Molenberg met een leuk stijgingspercentage en enkele groenhemden die in roltrapmodus naar boven gleden. De president overschouwde op de top als een goede herder zijn troepen en zag dat het goed was.
De Haaghoek presenteerde zich als een heerlijke kuitenbijter. Enig tactisch inzicht en parcourskennis kwamen hier van pas want de met “kinderkopkes” bezaaide kilomerslange hindernis loerde als een slokop naar zich vergalopperende Tinekesvrienden. Ook hier klom iedereen vlot naar boven al sputterde de dérailleur van Petra wat tegen en liet onze berggeit Geert Sioen weten dat kasseien enkele ingrediënten bevatten die hij uiterst moeilijk verteert.
Sportdirecteur Geert pakte uit met een mooie bevoorrading : natuurlijke epo onder de vorm van allerlei soorten frisdrank,suikerwafels en energierepen. Bedankt Geert,naar verluidt is er zelfs een vacature van sportdirecteur binnen de club.In de laatste kilometers spotten we een plaatselijke schoonheid met verstreken houdbaarheidssdatum die ter plaatse de afgetrainde Tinekesvrienden omdoopte in kwebbelwijven…Een gebeurlijke definitieve naamsverandering zal bekeken worden op de de eerstvolgende Raad van Bestuur. Wegens het ontbreken van haar identiteitsgegevens kan er echter geen incentive gekoppeld worden aan haar al dan niet lumineus idee.
De president kon in de finale de benen niet stil houden en pakte uit met een allesverwoestende demarrage die maar ternauwenernood gecounterd werd door youngster Tim. De bloemen aan de Tentegebouwen gingen naar de jongste van het peloton.
Schitterende rit in een pittoresk landschap waarvoor dank aan fondateur Mark. In de klassering spurt Geert Depoortere op kousevoeten richting titel.
81 km , 635 hoogtemeters tegen 26 gemiddeld. Sterke prestatie voor een bergrit.
Red Philippe
herbeleef de rit op GARMIN URL http://connect.garmin.com/player/34214854
.jpg)
.jpg)
verslag van de rit van 16 mei 2010
De grijze lucht ter hoogte van ten Koetshuize was om 7u30 hoogzwanger van 19 okselfrisse Tinekesvrienden die naar wekelijkse gewoonte positief hadden gereageerd op het appel aan bedgeschal van moeder de vrouw. Vrome sporters dus uit het Tenteklooster voor wie zondagse boetedoening geen ijdel begrip is.
Opgemerkte rentree van de kampioen die in vol ornaat en met een roodwit ingepakte pols na zeven luilekkerweken lijf en leden aan een doorgedreven test wenste te onderwerpen.
Grote afwezige was de kampioen van vele wieleroorlogen , Luc alias keizer Tchmil. De fondateur presenteerde zich met een dief van Washingtonvelo op de neus om de sporen van zijn losbandig zaterdagavondleven te maskeren. Sportdirecteur van dienst was niemand minder dan de president himself.
Een keihard werkend bestuur leverde overigens nog de kopmannen : de MM en de SB-PM stonden uitgeslapen (de één al meer dan de andere) aan het commando. De SG reed energiezuinig rond op zijn prachtige en nagelnieuwe Trekbolide die het benenwerk tot een minimum weet te herleiden.
De aanloop naar de Vlaamse Ardennen verliep gezapig en incidentloos. Het cardio-vasculair stelsel bij de renners van middelbare leeftijd kwam langzaam maar zeker op temperatuur terwijl de jonge veulens van meetaf aan dartel rondreden. Je kon de weemoed zo uit de ogen scheppen van Don Felipe de Rambo die vandaag 50 + 2 kaarsjes mocht uitblazen. Van harte gefeleciteerd Rambo en nog vele jaren en hopen Tinekesgenot!
De kopmannen legden er stevig de pees op en een eerste meevaller kon op het wedstrijdblad genoteerd worden toen bleek dat de Kluisberg onbereikbaar was. De koersorganisatie had evenwel nog andere zaken in petto en schoof ons dan maar de nieuwe Kwaremont onder de wielen. Even later een parcoursmaneuver richting oude Kwaremont maar dat bleek een formidabele schijnbeweging à la Rik Coppens,de man die de pinanti in 2 tijden uitvond. Opnieuw slaakte de middelbare pelotonpopulatie een zucht van verlichting. Koninginnestuk van de etappe was de Hotond ,een klim met Zuiderse allures te midden een Vlaams landschap dat vooral gekend is voor zijn stevige en zeer steile bulten. Een slierterig peloton bereikte ongeschonden de top alwaar de president-sportdirecteur ons vergastte op een suikerwafelfestijn overgoten met Cola en Rosé. Dank u voorzitter! De inmiddels gecarameliseerde suikerspiegels van de Fondateur en Rambo werden hersteld tot normale waarden.
De Fiertelbeklimming (stijgingspercentage van 14%!) deed even later de kuit-en dijspieren bijna ontploffen maar gelukkig bleek geen enkele zelfmoordwielerterrorist aan boord. Consternatie toen er verderop een splijtzwam ontstond tussen de kopmannen. Willy bleek net als zijn favoriete voetbalploeg het Noorden volledig kwijt maar gelukkig kon Kortrijkzaan Geert met winnaarsallure het spelbeeld onder luid gejuich bijsturen. Gastrenner Jean-Pierre reed nog lek en zijn hoogtechnologische banden (of is het de gebrekkige materiaalkennis van de MM?) zorgden voor klokkengeluid bij Rambo die van frustratie tegen dek ging en de elasticiteit van zijn rechterhespvleugel aan een min of meer mislukte test onderwierp.
In een pittige finale testte Tim nog even de weerstand ter hoogte van Sint-Denijs. Zijn demarrage werd door een tactisch uitgekookte en Duvelloze Ringo met bravoure gecounterd. De kampioen was inmiddels allang blij dat hij nog een laatste brug kon opfietsen want de zeven fietsloze weekends eisten stilaan hun tol en de energiedrank steeg hem tot aan de lippen.
Grandioze rit ,93,6 km tegen een sterk gemiddelde van 26,6 km. Met dank aan de parcoursbouwers!
Tot zondag om 7u30 in Kruishoutem voor de rit van de sponsor!
Red Philippe
NVDR: Garmin was erbij, zelfs in de wagen. herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/33633553
zonder hartslag deze keer
Opgemerkte rentree van de kampioen die in vol ornaat en met een roodwit ingepakte pols na zeven luilekkerweken lijf en leden aan een doorgedreven test wenste te onderwerpen.
Grote afwezige was de kampioen van vele wieleroorlogen , Luc alias keizer Tchmil. De fondateur presenteerde zich met een dief van Washingtonvelo op de neus om de sporen van zijn losbandig zaterdagavondleven te maskeren. Sportdirecteur van dienst was niemand minder dan de president himself.
Een keihard werkend bestuur leverde overigens nog de kopmannen : de MM en de SB-PM stonden uitgeslapen (de één al meer dan de andere) aan het commando. De SG reed energiezuinig rond op zijn prachtige en nagelnieuwe Trekbolide die het benenwerk tot een minimum weet te herleiden.
De aanloop naar de Vlaamse Ardennen verliep gezapig en incidentloos. Het cardio-vasculair stelsel bij de renners van middelbare leeftijd kwam langzaam maar zeker op temperatuur terwijl de jonge veulens van meetaf aan dartel rondreden. Je kon de weemoed zo uit de ogen scheppen van Don Felipe de Rambo die vandaag 50 + 2 kaarsjes mocht uitblazen. Van harte gefeleciteerd Rambo en nog vele jaren en hopen Tinekesgenot!
De kopmannen legden er stevig de pees op en een eerste meevaller kon op het wedstrijdblad genoteerd worden toen bleek dat de Kluisberg onbereikbaar was. De koersorganisatie had evenwel nog andere zaken in petto en schoof ons dan maar de nieuwe Kwaremont onder de wielen. Even later een parcoursmaneuver richting oude Kwaremont maar dat bleek een formidabele schijnbeweging à la Rik Coppens,de man die de pinanti in 2 tijden uitvond. Opnieuw slaakte de middelbare pelotonpopulatie een zucht van verlichting. Koninginnestuk van de etappe was de Hotond ,een klim met Zuiderse allures te midden een Vlaams landschap dat vooral gekend is voor zijn stevige en zeer steile bulten. Een slierterig peloton bereikte ongeschonden de top alwaar de president-sportdirecteur ons vergastte op een suikerwafelfestijn overgoten met Cola en Rosé. Dank u voorzitter! De inmiddels gecarameliseerde suikerspiegels van de Fondateur en Rambo werden hersteld tot normale waarden.
De Fiertelbeklimming (stijgingspercentage van 14%!) deed even later de kuit-en dijspieren bijna ontploffen maar gelukkig bleek geen enkele zelfmoordwielerterrorist aan boord. Consternatie toen er verderop een splijtzwam ontstond tussen de kopmannen. Willy bleek net als zijn favoriete voetbalploeg het Noorden volledig kwijt maar gelukkig kon Kortrijkzaan Geert met winnaarsallure het spelbeeld onder luid gejuich bijsturen. Gastrenner Jean-Pierre reed nog lek en zijn hoogtechnologische banden (of is het de gebrekkige materiaalkennis van de MM?) zorgden voor klokkengeluid bij Rambo die van frustratie tegen dek ging en de elasticiteit van zijn rechterhespvleugel aan een min of meer mislukte test onderwierp.
In een pittige finale testte Tim nog even de weerstand ter hoogte van Sint-Denijs. Zijn demarrage werd door een tactisch uitgekookte en Duvelloze Ringo met bravoure gecounterd. De kampioen was inmiddels allang blij dat hij nog een laatste brug kon opfietsen want de zeven fietsloze weekends eisten stilaan hun tol en de energiedrank steeg hem tot aan de lippen.
Grandioze rit ,93,6 km tegen een sterk gemiddelde van 26,6 km. Met dank aan de parcoursbouwers!
Tot zondag om 7u30 in Kruishoutem voor de rit van de sponsor!
Red Philippe
NVDR: Garmin was erbij, zelfs in de wagen. herbeleef de rit op http://connect.garmin.com/player/33633553
zonder hartslag deze keer
verslag van de speedgroep Grinta 8 mei 2010
Om 5u45 begon de radio te spelen, dus was het tijd om de tandjes te poetsen en een half kilootje Muesli en yoghurt te eten, want vandaag was het een grote dag: we zouden gaan de Grinta gaan fietsen in ons buurland genaamd Wallonië. Om 6u25 kwam Bjorn me met de rennersbus oppikken, en zijn we David gaan opgehalen. Met Kevin en Gerd hadden we aan de Kortrijkse périphérique in Bissegem afgesproken om naar Doornik te rijden. Het was van toen al duidelijk dat het geen gemakkelijke dag zou worden. Kevin nam resoluut het kopwerk op zich, en Bjorn nam met de bus gemakkelijk het wiel.
Om 7u30 vertrokken 6 Tinekesvrienden (Gerd, David, Kevin, Bjorn, Dirk en Ringo) samen met 3 gastrijders (Nicolas, Geert en Pedro) onder de boog, en onmiddellijk werd de pees er nijdig opgelegd. De ene helling kwam logischerwijs na de andere en na de eerste pitstop (waarbij het duidelijk bleek dat wanneer de Tinekesvrienden dienen te betalen voor hun ritten, ze plotseling Hollandergewijs véél meer honger en dorst hebben dan op een reguliere klassementsrit) vond iedereen het nodig om een duidelijk geplaatst stopsignaal te negeren. Geheel en al toevallig stond op die plaats de arm der wet, die het peloton aan de kant zette. Een flink uit de kluiten gewassen besnorde gendarm spelde ons in een vreemde taal de les, en sommeerde ons om ons visum af te geven (hij gaf het achteraf wel terug, met de niet mis te verstane onuitgesproken doch duidelijke boodschap dat ze wel eens aan onze buitenlandse euroots zouden kunnen zitten). Ringo bleef – gelet op zijn altijd fanatieke toepassing van de wegcode - van dit alles terecht gespaard, want ook nu had hij zich opnieuw voorbeeldig gedragen.
Na het nodige gevloek en getier was het opnieuw tijd om te doen waar we voor gekomen waren, namelijk bergop rijden. Rond km. 100 kregen Gerd en Bjorn nog een kleine inzinking, wegens te weinig eten en drinken. Gelukkig overleefden hun afgetrainde lichamen dit zonder verdere problemen en met behulp van een door Dirk aangereikt niet identificeerbaar bruin dingske in een plastiekske dat bedoeld is om op te eten en dat blijbaar nog niet op de lijst met verboden middelen staat.
Net voor de finale vond Kevin het nog nodig om een steen in zijn achterband te duwen. In geen tijd werd de binnenband vervangen en door de kracht en snelheid die hij hierbij gebruikte, deed hij ook zijn tweede binnenband én buitenband ontploffen. Gelukkig was David nog voorzien van voldoende reservemateriaal waardoor ook dit euvel werd verholpen.
In een pittige finale die startte een 10-tal kilometer voor de col du croix de Jubaru, werd de Tente-wagon aangehaakt aan een sneltrein van een man of 30. Er werd constant rond de 37 gereden maar toen het bergop begon te gaan werd het duidelijk dat de Tinekes hors-catégorie zijn. Dit viel blijkbaar ook de koersdirectie op, want een helicopter van de organisatie kwam de démarrage op péliculle plaatsen. Het peloton werd achtergelaten, en er werd nog een ploegentijdritje richting arrivée gereden.
Op het podium werden nog een halve meter braadworst en 2 bidons Affligem uitgereikt, waarna de renners terug naar huis keerden om hun moederkesdag te prepareren.
Een zeer schone rit! 153 km aan een gemiddelde van 26.6 km/u.
Ringo
Om 7u30 vertrokken 6 Tinekesvrienden (Gerd, David, Kevin, Bjorn, Dirk en Ringo) samen met 3 gastrijders (Nicolas, Geert en Pedro) onder de boog, en onmiddellijk werd de pees er nijdig opgelegd. De ene helling kwam logischerwijs na de andere en na de eerste pitstop (waarbij het duidelijk bleek dat wanneer de Tinekesvrienden dienen te betalen voor hun ritten, ze plotseling Hollandergewijs véél meer honger en dorst hebben dan op een reguliere klassementsrit) vond iedereen het nodig om een duidelijk geplaatst stopsignaal te negeren. Geheel en al toevallig stond op die plaats de arm der wet, die het peloton aan de kant zette. Een flink uit de kluiten gewassen besnorde gendarm spelde ons in een vreemde taal de les, en sommeerde ons om ons visum af te geven (hij gaf het achteraf wel terug, met de niet mis te verstane onuitgesproken doch duidelijke boodschap dat ze wel eens aan onze buitenlandse euroots zouden kunnen zitten). Ringo bleef – gelet op zijn altijd fanatieke toepassing van de wegcode - van dit alles terecht gespaard, want ook nu had hij zich opnieuw voorbeeldig gedragen.
Na het nodige gevloek en getier was het opnieuw tijd om te doen waar we voor gekomen waren, namelijk bergop rijden. Rond km. 100 kregen Gerd en Bjorn nog een kleine inzinking, wegens te weinig eten en drinken. Gelukkig overleefden hun afgetrainde lichamen dit zonder verdere problemen en met behulp van een door Dirk aangereikt niet identificeerbaar bruin dingske in een plastiekske dat bedoeld is om op te eten en dat blijbaar nog niet op de lijst met verboden middelen staat.
Net voor de finale vond Kevin het nog nodig om een steen in zijn achterband te duwen. In geen tijd werd de binnenband vervangen en door de kracht en snelheid die hij hierbij gebruikte, deed hij ook zijn tweede binnenband én buitenband ontploffen. Gelukkig was David nog voorzien van voldoende reservemateriaal waardoor ook dit euvel werd verholpen.
In een pittige finale die startte een 10-tal kilometer voor de col du croix de Jubaru, werd de Tente-wagon aangehaakt aan een sneltrein van een man of 30. Er werd constant rond de 37 gereden maar toen het bergop begon te gaan werd het duidelijk dat de Tinekes hors-catégorie zijn. Dit viel blijkbaar ook de koersdirectie op, want een helicopter van de organisatie kwam de démarrage op péliculle plaatsen. Het peloton werd achtergelaten, en er werd nog een ploegentijdritje richting arrivée gereden.
Op het podium werden nog een halve meter braadworst en 2 bidons Affligem uitgereikt, waarna de renners terug naar huis keerden om hun moederkesdag te prepareren.
Een zeer schone rit! 153 km aan een gemiddelde van 26.6 km/u.
Ringo
verslag van de rit van 9 mei 2010
Deze keer een ietwat ander ritverslag, niet vanuit de buik van het peloton maar van in het hart van de volgwagen. Daar er in het peleton geen één is die kan schrijven offert de penningmeester, van dienst als volger , zich op.
13 man aan de start voor de klassieker der klassiekers Heule-Kwaremont-Heule of ook de Memorial Joseph Morel genoemd , onze te vroeg verlaten kopman .
Niet aan de start, Pantani. Zou die , na zijn wandelgedicht, toegetreden zijn tot één of andere wandelclub , bvb “het wandelend paard” van Boeregem . Ook de herstelde champ is niet van de partij. Zou die al thuisgekomen zijn na zijn escapade van zaterdagavond. Wij hebben de indruk dat hij begint te zweven (net als zijn ploegske ) , naast zijn schoen begint te lopen , gaat hij Franck Vdb of Marco P. achterna. Leden van de club , Red Philippe.
Wel aan de start, 3 keiharde (David, Bjorn en Dirk) die zaterdag de Grinta Classic gereden hebben , een 150 km prachtige tocht vanuit Kain door het Pays des Colinnes met 15 hellingen.
David wil dubbele punten maar wordt door de president-fondateur direct teruggefloten wegens niet eerlijk.
Ook Kevin, Gerd en Ringo, de rest van de elite met conditie , hebben de 150 km van de Grinta gereden maar blijven bij moeder in bed , een attentie voor Moederdag.
De flandriens Geert en Willy hebben ook dezelfde rally gereden in gezelschap van de Parijs-Nice gangers maar aan een iets lager gemiddelde (27 tegenover 24).
De kopstukken van het bestuur , de voorzitter himself en de secretaris , de elite zonder conditie, hebben de 100 km gereden. Zij houden het liever bij een korte rit en een lange apero, begrijpelijk na een zware werkweek. Hun puntjes zijn binnen en zij compenseren de inspanningen van de zaterdag door een knuffeldag op moederendag.
Er wordt niet over voetbal gepraat . Willy heeft het alvast niet gehoord van in de volgwagen.
À propos, toch nog iets over de rit van vandaag.
Dirk en Geert Sioen nemen vandaag het kopmanschap waar.
Er hangt mist als wij richting Boeregem rijden .
De klassieke aanloop blijft behouden, met de Oude Kwaremont en de Patersberg op het menu . Dirk is galant en loodst zijn Petra en Rambo over de Nieuwe Kwaremont.
Op de Oude Kwaremont zit Willy goed uit de wind in de volgwagen, weggedoken achter de brede “karuur” van de president-fondateur .
De stop is ditmaal boven aan de Patersberg waar David als eerste boven komt met een sterke Ivan op enkele meters en Guido nog iets verder, trouwens ook de volgorde op de Oude Kwaremont .
Ook Petra rijdt gezwind de Patersberg naar boven.
Ze heeft nog adem genoeg om aan Rambo te vragen of hij een communicant heeft, daar zijn benen zo mooi bruin gebrand zijn.
Willy trakteert er met frangipannes , carré-confituurkes , 6-granen fruitsap en speciaal voor Geertje, Kabouter Plop appelsapjes . Helaas , geen MM aan de start maar die wacht de bende op boven op de Tiegemberg , toch nog een fietsend bestuurslid in het peleton. De aanloop naar de Tiegemberg is helemaal anders dan vroeger.
Op de Tiegemberg komt Rambo als eerste boven ; daar zal wel iets vreemds achter zitten.
Vanuit de volgwagen valt er niet veel te bespeuren, alleen groepen wielertoeristen , een solitair exemplaar nog ouder dan Briek Schotte en een haan en een paar kippen die zelfmoordneigingen hebben.
Nog even halt houden aan Krommeleirensbrugge waar Dirk langzaam leegloopt, wat bijpompt en naar huis spurt, Petra aan haar lot overlatend.
Links en rechts slaat er nog één af en met 5 bereiken wij de streep na 78,5 km , gemiddelde nog te bepalen.
Garmin gegevens op zelfde nummer van vorige week.
Penningmeester
13 man aan de start voor de klassieker der klassiekers Heule-Kwaremont-Heule of ook de Memorial Joseph Morel genoemd , onze te vroeg verlaten kopman .
Niet aan de start, Pantani. Zou die , na zijn wandelgedicht, toegetreden zijn tot één of andere wandelclub , bvb “het wandelend paard” van Boeregem . Ook de herstelde champ is niet van de partij. Zou die al thuisgekomen zijn na zijn escapade van zaterdagavond. Wij hebben de indruk dat hij begint te zweven (net als zijn ploegske ) , naast zijn schoen begint te lopen , gaat hij Franck Vdb of Marco P. achterna. Leden van de club , Red Philippe.
Wel aan de start, 3 keiharde (David, Bjorn en Dirk) die zaterdag de Grinta Classic gereden hebben , een 150 km prachtige tocht vanuit Kain door het Pays des Colinnes met 15 hellingen.
David wil dubbele punten maar wordt door de president-fondateur direct teruggefloten wegens niet eerlijk.
Ook Kevin, Gerd en Ringo, de rest van de elite met conditie , hebben de 150 km van de Grinta gereden maar blijven bij moeder in bed , een attentie voor Moederdag.
De flandriens Geert en Willy hebben ook dezelfde rally gereden in gezelschap van de Parijs-Nice gangers maar aan een iets lager gemiddelde (27 tegenover 24).
De kopstukken van het bestuur , de voorzitter himself en de secretaris , de elite zonder conditie, hebben de 100 km gereden. Zij houden het liever bij een korte rit en een lange apero, begrijpelijk na een zware werkweek. Hun puntjes zijn binnen en zij compenseren de inspanningen van de zaterdag door een knuffeldag op moederendag.
Er wordt niet over voetbal gepraat . Willy heeft het alvast niet gehoord van in de volgwagen.
À propos, toch nog iets over de rit van vandaag.
Dirk en Geert Sioen nemen vandaag het kopmanschap waar.
Er hangt mist als wij richting Boeregem rijden .
De klassieke aanloop blijft behouden, met de Oude Kwaremont en de Patersberg op het menu . Dirk is galant en loodst zijn Petra en Rambo over de Nieuwe Kwaremont.
Op de Oude Kwaremont zit Willy goed uit de wind in de volgwagen, weggedoken achter de brede “karuur” van de president-fondateur .
De stop is ditmaal boven aan de Patersberg waar David als eerste boven komt met een sterke Ivan op enkele meters en Guido nog iets verder, trouwens ook de volgorde op de Oude Kwaremont .
Ook Petra rijdt gezwind de Patersberg naar boven.
Ze heeft nog adem genoeg om aan Rambo te vragen of hij een communicant heeft, daar zijn benen zo mooi bruin gebrand zijn.
Willy trakteert er met frangipannes , carré-confituurkes , 6-granen fruitsap en speciaal voor Geertje, Kabouter Plop appelsapjes . Helaas , geen MM aan de start maar die wacht de bende op boven op de Tiegemberg , toch nog een fietsend bestuurslid in het peleton. De aanloop naar de Tiegemberg is helemaal anders dan vroeger.
Op de Tiegemberg komt Rambo als eerste boven ; daar zal wel iets vreemds achter zitten.
Vanuit de volgwagen valt er niet veel te bespeuren, alleen groepen wielertoeristen , een solitair exemplaar nog ouder dan Briek Schotte en een haan en een paar kippen die zelfmoordneigingen hebben.
Nog even halt houden aan Krommeleirensbrugge waar Dirk langzaam leegloopt, wat bijpompt en naar huis spurt, Petra aan haar lot overlatend.
Links en rechts slaat er nog één af en met 5 bereiken wij de streep na 78,5 km , gemiddelde nog te bepalen.
Garmin gegevens op zelfde nummer van vorige week.
Penningmeester
GRINTA Doornik 8 mei 2010
Vandaag met MM, PM, SG de Grinta gefietst, het bollend directiecomité van de club dus, samen met oud-lid J-P en nog enkele deelnemers van de komende Paris-Nice. Met Jacques de 105 gereden, Willy en Geert zijn nog altijd bezig aan de 165.
prachtige rally met wondermooie landschappen en heel pittige beklimmingen.
De jonge gasten van de club waren een uur vroeger vertrokken voor de 165. verslagen en indrukken welkom om op de weblog te plaatsen
voor de details van de rit: http://connect.garmin.com/player/32571313
President
prachtige rally met wondermooie landschappen en heel pittige beklimmingen.
De jonge gasten van de club waren een uur vroeger vertrokken voor de 165. verslagen en indrukken welkom om op de weblog te plaatsen
voor de details van de rit: http://connect.garmin.com/player/32571313
President
verslag van de rit van 2 mei 2010
Tien Tinekes met en één zonder fiets, kwamen aan de start en hebben zich niet laten misleiden door Sabientje die regen had voorspeld. Daarentegen waren de streuvelsvrienden wel voltallig nl 4 man. Onze SG was met de auto die voor- en achteraan voorzien was met stickers voor de splitsing van BHV. Vooraleer we van start gingen moesten de fondateur en onze Kevin, die beiden last hadden van een protesterende darm, onze sanitaire installatie uitproberen!!!
We hadden een korte pauze in Kuurne om ons in te schrijven, pm tevreden want weinig geld moeten uitgeven. Daarna reden we, in het zog van onze tempobeulen van dienst, Kevin en David, richting Tiegemberg waar de jonge gasten met groot machtsvertoon als eersten de top bereikten. Onderweg hebben we welgeteld 1 salovlaagske gehad en daarvoor blijven de mietjes thuis, loozers zijn het. Na de Tiegemberg reden we richting Kluisberg, waar opnieuw het jonge geweld met sprekend gemak de ouderen onder ons los reden. Aan de controle bij fietsenhandel Morjean, waar een container met afval stond, zag Willy de kans van zijn leven om zijne velo bij het afval te kieperen, meer kunt ge niet doen met dat oud ijzer. Meteen vroeg hij aan zijn broer Jacques of hij zijne velo niet kon afkopen voor een prijsje maar die weigerde want hij gaat hem verkopen aan David. Gevolg oudijzer terug uit de container halen. Bjorn, ons nieuw lid, was aan de controle niet te bespeuren. Hij kwam 10 minuten later opdagen, zo rood als ne pioen, omdat hij 4 maal de kluis op- en afgereden was als voorbereiding op de rit in Doornik van volgende week.
Op de terugweg naar de ezelgemeente, stoven we de ene na de andere ploeg voorbij, tot we in Harelbeke een vrouwenploeg voorbij reden. Het kon niet traag genoeg meer want we namen deze vrouwkes mee tot in Kuurne. Wat kunnen we toch menslievend uit de hoek komen. In Kuurne hebben we ons nog tegoed gedaan aan een stutte met gekapt om daarna in gestrekte draf naar Heule te rijden waar alles in gereedheid werd gebracht om de coureurs van “één dag” te verwelkomen.
Bedankt aan Kevin en David voor het kopwerk. Klasse. Bedankt aan Jacques voor het volgen met de wagen. 74 km aan een gemiddelde snelheid van 27/u. De gegevens zijn terug te vinden op http://connect.garmin.com/player/056426499
De Materiaalmeester
We hadden een korte pauze in Kuurne om ons in te schrijven, pm tevreden want weinig geld moeten uitgeven. Daarna reden we, in het zog van onze tempobeulen van dienst, Kevin en David, richting Tiegemberg waar de jonge gasten met groot machtsvertoon als eersten de top bereikten. Onderweg hebben we welgeteld 1 salovlaagske gehad en daarvoor blijven de mietjes thuis, loozers zijn het. Na de Tiegemberg reden we richting Kluisberg, waar opnieuw het jonge geweld met sprekend gemak de ouderen onder ons los reden. Aan de controle bij fietsenhandel Morjean, waar een container met afval stond, zag Willy de kans van zijn leven om zijne velo bij het afval te kieperen, meer kunt ge niet doen met dat oud ijzer. Meteen vroeg hij aan zijn broer Jacques of hij zijne velo niet kon afkopen voor een prijsje maar die weigerde want hij gaat hem verkopen aan David. Gevolg oudijzer terug uit de container halen. Bjorn, ons nieuw lid, was aan de controle niet te bespeuren. Hij kwam 10 minuten later opdagen, zo rood als ne pioen, omdat hij 4 maal de kluis op- en afgereden was als voorbereiding op de rit in Doornik van volgende week.
Op de terugweg naar de ezelgemeente, stoven we de ene na de andere ploeg voorbij, tot we in Harelbeke een vrouwenploeg voorbij reden. Het kon niet traag genoeg meer want we namen deze vrouwkes mee tot in Kuurne. Wat kunnen we toch menslievend uit de hoek komen. In Kuurne hebben we ons nog tegoed gedaan aan een stutte met gekapt om daarna in gestrekte draf naar Heule te rijden waar alles in gereedheid werd gebracht om de coureurs van “één dag” te verwelkomen.
Bedankt aan Kevin en David voor het kopwerk. Klasse. Bedankt aan Jacques voor het volgen met de wagen. 74 km aan een gemiddelde snelheid van 27/u. De gegevens zijn terug te vinden op http://connect.garmin.com/player/056426499
De Materiaalmeester
gedicht van Wim: 't moet niet altijd fietsen zijn
T’moet niet altijd fietsen zijn
Wandelen in de natuur
dat is genieten van alles , echt puur
Slenteren door het dennenbos
tis gans iets anders dan ons stalen ros
Door het stralen van de zon
lijkt alles op een kameleon
De lucht die kleurt
geen wolkje die het besmeurt
De vogels die je hoort fluiten
zo gaat het er aan toe , daarbuiten
Luisteren naar de wind
het is net of die een liedje zingt
Naar de stilte zitten horen
en niemand die je komt storen
Op een bankje ontspannen en tot rust komen
en over alles en nog wat zitten dromen
De natuur is te mooi om blind voor te zijn
ruik die mooie geuren van de jasmijn
Het brengt me in vervoering
die langzaam overgaat in ontroering
Je ziet , wandelen is plezant
blijf dus niet kijken vanaf de zijkant
wim
Wandelen in de natuur
dat is genieten van alles , echt puur
Slenteren door het dennenbos
tis gans iets anders dan ons stalen ros
Door het stralen van de zon
lijkt alles op een kameleon
De lucht die kleurt
geen wolkje die het besmeurt
De vogels die je hoort fluiten
zo gaat het er aan toe , daarbuiten
Luisteren naar de wind
het is net of die een liedje zingt
Naar de stilte zitten horen
en niemand die je komt storen
Op een bankje ontspannen en tot rust komen
en over alles en nog wat zitten dromen
De natuur is te mooi om blind voor te zijn
ruik die mooie geuren van de jasmijn
Het brengt me in vervoering
die langzaam overgaat in ontroering
Je ziet , wandelen is plezant
blijf dus niet kijken vanaf de zijkant
wim
Abonneren op:
Posts (Atom)