Opmerkelijk tafereel aan de
linkerzijde van Ten Koetshuize : onze start- en aankomstplaats wordt, net zoals
op het politiek toneel, momenteel langs deze zijde geteisterd door afbraakwerken.
Wie weet verrijst hier een gloednieuw clublokaal uit de grond met Roubaixiaanse
douches waar alle ritvermoeidheid samen met het badwater richting Heulse
onderwereld kan weggegooid worden. Misschien moeten wij in het licht van
de komende gemeenteraadsverkiezingen eens een dergelijk ballonnetje oplaten
vermits dit de uitgelezen periode is om luchtkastelen te bouwen.
Geert S kroop voor de
gelegenheid in de huid van Lomme Driessens en deed dat met een ongekende
overgave: Geert had zelfs zijn eigen wielen als reservemateriaal
meegebracht! Wesley van zijn kant had in alle vroegte de geheime
ritarchitectuur uit zijn kluis getoverd. Daarbij hoorde tevens een briefing
voor onze sportdirecteur om te vermijden dat hij in de finale met auto en al in
de Leie zou belanden. Hier wordt werkelijk aan alles gedacht! Benieuwd naar
welke verrassingen Wesley zo allemaal in petto zou hebben, zetten we onze
kathedralen van lichamen in een vloeiende en ritmische beweging. De buik -en
beenspieren werden aan een doorgedreven test onderworpen maar nergens viel enig
ingewandgeklots te horen.
Al vlug bleek dat we door het
overschrijden van de landsgrenzen de internationale toer zouden opgaan.
Europees wielrennen bij gebrek aan degelijk Europees voetbal : Wesley is vooruitziend
en realist tegelijk. We kregen enkele hoogtemeters in gastronomische gangen
opgediend en die werden rustig verteerd. Naarmate de pitstop dichterbij kwam
oogde de omgeving eerder ruig en grijs : dit moest Noord-Frankrijk wel zijn.
Ook het wegdek lag er op bepaalde plaatsen bij alsof er zich een aardbeving had
voorgedaan. Het regende dan ook “putmeldingen” waarbij een plaatselijke schone
nogal verwonderd en verongelijkt opkeek. Put…pute…of hoe een deftig
wielergezelschap over de skreve scheef bekeken kan worden. Plots doemde de
legendarische piste van Roubaix, eindstation van de klassieker Paris-Roubaix,
voor onze wielen op. Onder de grote ogen van een horde supporters uit Zwevegem
doken we met ware doodsverachting de velodroom in. Een aparte sensatie die
net als de heersende gewijde stilte van deze plaats bijna een
fietsbedevaartoord maakt. Het viel daarbij op dat ons peloton enkel echte
pistiers herbergt die zich sierlijk en onbevreesd in de hoogste bochten begaven
alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Op deze plaats kan men de
wielergeschiedenis ruiken en de heroïek van de Flandrien proeven. Het
figuurlijke zweet kleeft aan deze baan, unieke beelden van zwartgeblakerde
dwangarbeiders van de weg werden zomaar op ons netvlies gekatapulteerd. Diep onder
de indruk mochten we nadien aanschuiven voor een vijfsterrenpitstop geschonken
door onze sportdirecteur. Overheerlijke vaste voeding die begeleid werd door
passende drankjes in alle maten en gewichten. Bedankt Geert! Bij onze
supporters bleken er bovendien nog enkele volleerde fotografen aanwezig te zijn
die gretig alles op de gevoelige plaat vastlegden en aldus met een koffer vol
Tinekesherinneringen huiswaarts konden. Hier zal het nageslacht nog van
smullen.
Onder impuls van de
indrukwekkende kopmannen Wesley en Kevin kregen we nog een pittige finale langs
de Leie voorgeschoteld. De conditie van de troepen werd hier aan een stevige
test onderworpen : iedereen slaagde met brio!
Een uiterst aangename en
indrukwekkende rit waarvoor dank aan Wesley en medekopman Kevin. 19
renners, 80 km, 341hm en 28,2 gemiddeld!
Tot zondag om 8u.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1944005591
