Verslag van de rit naar de Gitsberg op 27 maart 2022
Hoogdag in wielerland. Op de dag dat Gent-Wevelgem in de achtertuin van onze president zijn ontknoping zou kennen, was Martin aan zet voor de 4de etappe van het seizoen : kopman en parcoursbouwer richting Gitsberg. Vermits Europa moeder natuur nog altijd in een wurggreep houdt, was het daarvoor vroeg ontwaken. We mochten nog maar eens om 2u bij nachte de bedstee verlaten om ons verouderingsproces massaal met 60 minuten extra te activeren. De ene zet tegenwoordig bommen en ander springtuig op scherp, wij razen ofwel nader richting pensioen ofwel doen we gratis extra levenservaring op zonder verdere inspanningen. Naar verluidt volgt er echter in oktober een inhaalbeweging die de violen opnieuw gelijk zal stemmen en de voor-en nadelen zal neutraliseren.
Opgemerkte deelnemer was onze TripAdvisor Kevin die zaterdag in onze clubkleuren een kanjer van een prestatie had neergezet : zomaar eventjes 226 km soldaat gemaakt in Gent-Wevelgem en daarbij 794 hm in de achterzak gestopt tegen een duizelingwekkend gemiddelde van 29,9 km/u dat we graag naar 30 km/u afronden. Hij werd daarbij geassisteerd door de ons welbekende Sven. Een prestatie om u tegen te zeggen die in de laatste 2 km “bekroond” werd met krampen tot achter zijn oren. Chapeau! Na enig losrijden verliet Kevin aan kmpaal 20 het peloton.
Ondertussen liep Ten Koershuize langzaam vol met zondagssporters : 11 kruisjes sierden het wedstrijdblad waarbij Diederik opnieuw zijn kandidatuur als CEO van de NMBS kracht bijzette. Hij is enorm klokvast en rijdt steeds “just in time” het Tinekesstation binnen. Daar kan het openbaar vervoer nog iets van leren.
Fondateur en clubgps Mark was al volop in de ban van de volgende rit waarbij hij 12 hellingen aankondigde gelardeerd met – hoe kan het ook anders – nieuwe baantjes. Maar de president was evenmin van zijn stuk te brengen en kondigde voor vandaag op de terugweg ook nieuwe baantjes aan. Een enorme uitdaging na honderden ritten en meerdere decennia lidmaatschap van deze prachtige club. We spotten ook talrijke roodwitte fietsverlichtingen vanwege een laaghangend en weinig gastvrij wolkendek dat mist spuwde en geen enkele zonnestraal doorliet.
In gestrekte draf en tegen een perfect geregeld tempo staken we met jeukende benen van wal. De talrijke pedaalomwentelingen en spiersamentrekkingen zorgden voor een heerlijk sportief gevoel waarbij de actualiteit uitvoerig becommentarieerd werd. De voetbalfans onder ons vertoefden in zeer ontspannen sferen nu geen enkele van onze favoriete clubs een nederlaag hoefden te slikken. Houden zo!
Gezwind en zonder de minste hindernissen ging het richting Gitsberg alwaar Yvan zich liet kronen tot kasseikoning en de rest van het peloton de medaille van asfaltjeannet opgespeld kreeg. Doseren was daar het ordewoord want de prijzen worden pas uitgedeeld aan de meet en het begint pas echt te tellen als we in de ether komen. In prime time, zoals we zeggen. Aan de majestueuze Grijspeerdmolen staken we hongerig ons proviand achter de kiezen want we wilden absoluut klaar zijn voor de nieuwe baantjes.
Even verderop ging ons luchtalarm af : Xavier kreeg kettingproblemen en het rampscenario vulde onze geesten. Zouden we onze topbankier te midden het slagveld moeten achterlaten? Gelukkig toverde Jan enkele kunstgrepen uit zijn helm en kon Xavier opgelucht blijven deel uitmaken van het front. Onze voorzitter bleef Mark overtuigen van zijn nieuwe baantjes tot plots een satellietstoring mist en zand in de Garmin deed belanden. Niet getreurd echter, er is meer nodig om de president te dribleren. De parate parcourskennis zorgde onmiddellijk voor een ommezwaai waardoor de kortstondige black out zo goed als onopgemerkt voorbijgleed. Pure en onversneden klasse! Heerlijke rit, 11 renners, 73 km, 26,2 gemiddeld en 260 hm. Merci voorzitter! Tot zondag om 8u!
Red Philip
Verslag van de rit naar Kanegem op 20 maart 2020
Zoals voorspeld door ons weergaloos meteostation Tineke was het een kippenvelmorgen en die werd niet veroorzaakt door de voetbalesbattementen van onze favoriete clubs maar wel door de opwarming van de aarde die momenteel even in de frigo vertoeft.
Het waren dan ook dik ingeduffelde fietsatleten die zich naar de start hadden begeven, zo dik dat hun atletisch lichaam verborgen werd onder enkele lagen hoogwaardig fietstextiel die de sixpacks achter een Berlijnse muur deden verdwijnen. Een ferme uitzondering hierop was niemand minder dan de warmbloedige Brecht die in korte broek en open handschoenen onvervaard en vol optimisme de Noordpool wou bestormen.
Een opgekalefaterde Mark stond fris als een hoentje en met jeukende benen paraat om de offday van vorige zondag om te zetten in een glansprestatie. Er werden enkele suggesties gedaan om te vermijden dat ons clubmonument opnieuw tussen zijn kader zou belanden. Blijkt dat het toevoegen van een hydraulische dropper seat het ultieme snufje zou kunnen zijn om het zadel in functie van de staat van ontbinding van zijn eigenaar in de hoogte of de laagte te verstellen. De techniek staat niet stil, de rollators doen alshetware hun intrede in het peloton.
Het was even wachten op onze TripAdvisor die in extremis de taak van parcoursbouwer Joost had overgenomen. Joost bouwt even een sabbatmoment in maar is van plan op het juiste moment opnieuw het peloton te vervoegen. Courage Joost!
Kevin had als voorbereiding op Gent-Wevelgem zaterdag 180 km soldaat gemaakt en verscheen met een ontstelde maag aan de start. Niet de kilometers van daags voordien maar wel een omstreden ontbijtpannenkoek in combinatie met enig overtollig en nog gistend zaterdags vocht zorgden voor een dipje.
Piet bood zich aan voorzien van een roodwitte fietsverlichting omdat een mensenleven nog altijd belangrijker is dan de kost van een batterijmatig aangedreven verlichting. Poetin kan hier nog iets van leren.
Vol goede moed vertrokken we dixit de president Poolwaarts om onze zondagmorgen van een sportief sausje te voorzien. Kevin trok meteen alle registers open en liet zodoende weten dat hij geen platte pannenkoek is maar wel een afgetrainde atleet. Gegeseld door een ijzige wind zouden we hulde brengen aan Ijzeren Briek, de Flandrien der Flandriens die in Kanegem vereeuwigd werd. Kanegem, geboorteplaats van een Kardinaal en een topcoureur of hoe een dorpje van niemendal wereldse allures kan aannemen.
De pitstop werd opgefleurd met enkele smeuïge verhalen terwijl Kevin nog een poging deed om de gevreesde pannenkoek naar binnen te spelen. Bijna werd de naam Kanegem herschapen in Kakkegem. Het is eens iets anders dan een fusie van gemeentes.
Plots begon het licht te druppelen en kregen die druppels even verderop de allures van een winterse bui. De temperatuur zakte nog met enkele graden maar Brecht gaf geen krimp al leek hij wel iets gekrompen. De ruggen werden iets dieper gekromd terwijl de inwendige thermostaat langzaam maar zeker aansloeg.
Gelukkig volgden de weergoden even nadien de directieven van onze huismeteo en begonnen de temperaturen licht te klimmen tot de beloofde 10 gr. Daarbij bleek de Noordooster ons inderdaad gunstig gezind en reden we voldaan en goedgehelmd Heule binnen. 71 km, 26,4 gemiddeld, 204 hm en 10 renners. Tot zondag!
Red Philip
Verslag van de rit naar St-Juliaan op 13 maart 2022
De tweede rit van het seizoen startte met eerder verrassend nieuws. Filip, keizer, verslaggever, materiaalmeester, enz…. meldde zich afwezig. Gepolst naar de reden, kwam pas na veel aandringen het harde verdict: hij leed aan het “POM syndroom”. Dit syndroom voluit het “PlayOffMissingSyndrom” genoemd, is een heel zeldzame aandoening die slechts rond deze periode van het jaar voorkomt en waarbij je tot het besef komt dat je favoriete voetbalploeg na een seizoen hartstochtelijk aanmoedigen de Europese Playoffs mag vergeten. Deze aandoening laat zich veruitwendigen door zwaar psychisch leiden, donkere gedachten, geen zin in Jupiler en een algemeen gevoel van fysische zwakte. Zondagmorgen werden de buren nog opgetrommeld om Philippe in het zadel te hijsen, maar helaas had de ziekte te erg toegeslagen…. Diederik zal deze week alle bestaande wetenschappelijke literatuur doorbladeren in de hoop een afdoende remedie te vinden.
Maar niet getreurd omwille van de afwezigheid van dit clubmonument want daar kwam al een ander clubmonument met gezwinde tred (toen nog) ons eliteclubje vervoegen. Marc, alias Bing was nog maar amper terug van skivakantie maar stond er toch op om lijf en kloeke leden in de strijd te gooien. Ternauwernood had hij nog de tijd gevonden om zijn skilatten los te klikken en had hij nog de laatste resterende minuten voor aanvang aangewend om de overgebleven klutsen glühwein naar binnen te werken.
Met slechts 11 man gingen we van start en gedreven door een sterke rugwind en onder aanvoering van krachtpatsers Kevin en Simon, onze eigen Tim Declerq replica’s, werd de steven en het koersstuur richting Westhoek gewend.
Onze soepele tred werd echter plots verstoord door een onverwachte maar achteraf goed te verantwoorden stop. “Bossie” had in de media her en der gehoord over wereldwijde bevoorradingsproblemen en had dan maar voor alle zekerheid de avond ervoor, en eigenlijk tot een stuk in de nacht, allerhande soorten drank in zich opgeslagen maar hij bleek helaas niet in staat deze allemaal op te houden en derhalve moest er dringend halt gehouden worden om dit euvel te verhelpen. Twee liter lichter werd de weg algauw verder gezet.
Door de sterke zuiderwind vlogen we als het ware naar onze stopplaats in Sint-Juliaan. Daar waren de traditionele taferelen te zien: plassen, eten, drinken, nieuwsjes uitwisselen, foto’s nemen…. kortom het Tinekesleven zoals het is… Voor één man was de pauze meer dan welkom: het was duidelijk dat de drie fietsloze weken ten gevolge van ziekte, ski-escapades en après-skistondes de forme bij Marc ernstige ravage hadden aangericht.
De terugweg kondigde zich meteorologisch minder positief aan en die vrees werd bewaarheid. De wind kwam eens links, dan weer rechts om dan plots vol in het gezicht de confrontatie met ons aan te gaan, maar niet getreurd: opgeven staat niet in het clubwoordenboek. Integendeel op een stijgend gedeelte zonder naam nabij Slypskapelle, werd Tadejgewijs naar boven gestoven en konden toevallige voorbijgangers niet anders dan met grote bewondering de blauwe garde aanstaren.
Marc beet zijn al dan niet valse tanden stuk, maar meer dan plooien deed hij niet. Het moet wel gezegd dat Diederik niet enkel fysiek assistentie verleende maar ook met gedegen peptalk zich ontpopte tot een heuse psychical coach die sportief het onderste uit een sportman kan halen. Chapeau !
En zo vochten we ons tegen de wind verder richting de vertrouwde thuishaven. Dank aan Kevin voor de mooie rit. Hoe volgende week er zal uitzien, is op vandaag nog onbekend want normaal stond een rit van Joost op het programma. We zijn er echter van overtuigd dat ons alert bestuur daarvoor al een oplossing in petto heeft. Langs deze weg aan Joost het beste toegewenst; we hopen hem binnenkort opnieuw in onze rangen te mogen begroeten.
En zo kwam ook aan de 72 km lange rit met 362 hoogtemeters, 11 deelnemers en een gemiddelde van 26.4 km. per uur een einde. Hopelijk tot volgende week !
Yvan
Verslag van de eerste rit van het seizoen 2022 op 6 maart naar Bondues (Fr)
Feeststemming ten Koetshuize voor de opener van het seizoen! Ondanks een temperatuur van amper 2 gr en een ijzingwekkende wind werden we overvallen door een warm gevoel van samenhorigheid na 2 opeenvolgende seizoenen van een verbod op een normale seizoenstart. 70 % van ons ledenbestand of 14 okselfrisse Tinekesvrienden waren dik ingeduffeld en met jeukende benen present om de winterconditie te etaleren. Het Chinese beestje werd inmiddels door ons politbureau luchtdicht ingepakt en met de meest supersonische bpostservice teruggestuurd naar afzender.
Good old Willy toverde op algemene aanvraag nog eens een verrassingsrit uit zijn helm en zette met een formidabele Selemaniaanse schijnbeweging de hele club op het verkeerde been. De aangekondigde e-bike bleek niks minder dan zijn spieraangedreven en geoliede racemachine te zijn. Pientere leden zoals Mathijs bekeken dit met een bionisch en kritisch oog en dachten aan een tussen trapas en bovenbuis ingebouwde pacemaker. Piet van zijn kant was het dichtst bij de waarheid : de e-batterij was ingeplant in de beide kuiten van onze ex SB/PM. Willy blijft een straffe Kerel, een echt clubmonument!
Alvorens van wal te steken viel er nog een verrassing te beleven. De ceremonie protocollaire, synoniem voor kampioenenhuldiging, greep deze keer om de alomgekende reden plaats in open lucht zoals indertijd broeder Isidoor eveneens in open lucht in het Guldensporenstadion zalig verklaard werd. Piet en Red Philip kregen respectievelijk de bronzen en zilveren medaille rond de nek (de ene geografisch al wat dikker dan de andere) gehangen door de president himself. Een daverend applaus was hun deel terwijl de aanwezige paparazzi dit evenement vereeuwigden voor het nageslacht en de Tinekesgeschiedenisboeken. Het feestelijke deel werd afgesloten met een korte toespraak van onze voorzitter waar hij de personalia van de club overliep en een warm welkom gaf aan nieuw lid Cies Vanneste. Een imposant figuur waarachter het heerlijk schuilen is bij windkracht 3 en hoger. Welkom Cies en veel fietsgenot!
Opgewarmd door deze hartverwarmende evenementen trok de Tinekestrein zich op gang richting nieuwe avonturen, onbekende bestemmingen en spierversterkende esbattementen.
Via een eerbetoon aan de residentie van onze uithuizige regerend wieler-en skikampioen Mark pedaleerden we stijlvol langs de oevers van de Leie richting het oergezellige Franse Bondues. De wind was een aangename bondgenoot en deed de ochtendlijke koude even vergeten. Er werd over de meest uiteenlopende items van gedachten gewisseld en uiteraard ging het ook over 5-0 scores en verliespartijen tegen de fiere voetballeider. Opmerkelijk was dat Arne de derby life heeft meegemaakt met een geforceerde roodwitte sjerp rond de hals. Hij moedigde niet alleen zijn club aan maar was ook een bevoorrechte getuige van de heruitgave van de Guldensporenslag waarbij tribunezitjes in het rond vlogen en vuisten doelgericht op vijandige gezichten geplant werden. Het resultaat daarvan was geen verse prei maar eerder iets dat op tomatensoep leek. Een mens zou voor minder een roodwitte sjaal omgorden.
Aan kilometerpaal 38 bereikten we Bondues alwaar we onze pitstop hielden in het pittoreske stadscentrum (zie foto hieronder). De plaatselijke bakkerij draaide op volle toeren en de baguettes staken fier, krokant en geurig hun kop boven het maaiveld. We werden zelfs bijna overvallen door een echt vakantiegevoel.
Het verlaten van Bondues ging gepaard met een ferm op kop blazende wind die voor waaiers zorgde en diep inhakte op de nog roderende spiermassa. De hartslagmeters draaiden overuren maar gelukkig haalde Willy plots nog een verrassing tevoorschijn : traktaat van de club in het zonnige decor van het Lauwse ontmoetingscentrum. De batterijen werden daar weer opgeladen terwijl de plaatselijke schone à la Marilyn Monroe met wapperende rok nog een foto schoot van ons bachanaal.
Een meer dan geslaagde opener van het seizoen. Ferme rit van een ferme Willy waarvoor hartelijk dank. 14 renners, 63km , 25 gemiddeld, 180 hm. Tot zondag om 8:30.
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)