Proficiat aan het podium der Kampioenen 2015!!
Verslag van de laatste rit van het seizoen 2015 Gits 27 september
Ultieme etappe van onze jaargang 2015. Het wordt traditie dat onze
président-fondateur Marc zowel garant staat voor bewegwijzering in begin en
einde seizoen terwijl hij tussendoor hier en daar nog tekent voor enkele
ritarchitecturale spitsvondigheden. Hij bundelt de Vlaamse wegen graag en giet
ze vervolgens in een ritvorm waarbij alle fietsingrediënten aan bod komen :
traag omhoog, rap naar beneden, dokkerend over kasseien en met gekromde rug het
vlakke land veroverend. Het blijven telkens weer huzarenstukjes hoe hij samen
met al die andere gewaardeerde parcoursbouwers uit de kluiten gewassen ritten
serveert waarbij de Vlaamse en soms Noord-Franse natuurpracht zich voor onze ogen
ontrolt. Zonder scheidsrechters geen voetbal, zonder parcoursbouwers geen
wielertoerisme. Naast het kampioenenpodium dus ook bloemen voor hen die ons
rollend materieel telkens weer met een wel afgelijnd doel de weg
opsturen.
De invitatie van kampioen Piet was duidelijk niet in dove mansoren
gevallen : 22 man aan de frisse start, dan al hunkerend naar een frisse pint.
Oudstrijder en zegedronken SB/PM Willy had nog eens de clubaandeelhouders rond
zich verzameld waarbij Kevin de opdracht kreeg het Tinekesschip als
sportdirecteur in het juiste vaarwater te houden.
Eveneens opgemerkte wederoptredens van Tim en ex-secretary-general
Jacques. Zou het aangekondigd gerstenat daar voor iets tussenzitten? Jacques
rondde zo de kaap van de 10 ritten : of hoe hij zijn voornaam niet toevallig
ontleend heeft aan dat Franse wieler-en rekenwonder Anquetil. Secondenwerk met
Rodaniaanse precisie, koersen met de rekenmachine in de achterzak.
De laatste rit speelt zich altijd in een speciaal sfeertje af. Er
zijn seizoenen geweest dat het decor verstopt lag achter een dichtgemetseld
mistgordijn, maar deze keer was een laaghangende zon onze metgezel richting
Gits en Hooglede. Het deed de kampioen nog meer blinken. Hij was trouwens samen
met Mathijs continu in de voorste gelederen te vinden : een gele truidrager die
alles à la Armstrong onder controle hield.
Marc troonde ons in een gezapig tempo mee richting Gits en voorzag
zoals altijd voor elk wat wils : enkele kilo’s kasseien naar keuze, enige
hoogtemeters of vals plat en natuurlijk ook wat vlakke en dalende meters. Kevin
eerde tijdens de pitstop onze rugsponsor door uit te pakken met rijsttaartjes
zoals enkel Wouter ze kan bakken. Bedankt Kevin!
De fondateur had nog een specialleke in gedachten : hij is zot van
Gits en maakte een gesmaakte parcourslus in het centrum van deze Metropool.
Even consternatie in de gelederen maar alras bleek dit iets met voorbedachten
rade te zijn. Of was het enkel maskeren van vroeg opkomende dementie?
In de finale werden nog enkele cartouches afgeschoten en won
iedereen uiteindelijk de tussenspurt aan de kampioenenresidentie. Het peloton
werd er als beloning meesterlijk ontvangen in de VIP-ruimte van Piet en co
alwaar het seizoen nog eens druk becommentarieerd werd. Bedankt Piet! We hebben
weer eens genoten van maart tot september.
Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden.
22 renners, 65 km en 26,4 gemiddeld.
Red Philip
Verslag van de rit van 20 september 2015 Olsene
De voorlaatste rit van de Tinekestour stond op het
programma. Na de proloog, de vlakke aanloop, de Pyreneeën en de Alpen krijgen
we langzaam de eindmeet van een opnieuw succesrijk seizoen in het vizier. De
podiumteerlingen zijn inmiddels geworpen : Piet spant de kroon en haalt met
verve zijn eerste kampioenstitel binnen! Na zijn doodsmak in de Ronde van
Vlaanderen vorig seizoen, toen hij nog amper met haken en ogen aan elkaar hing,
ontpopte hij zich nu tot een volleerd ronderenner. Hij stond pal van begin tot
einde, kleurde de koers en rijft dus oververdiend de oppergaai binnen.
Proficiat Piet, Tineke van Heule zal je met getuite lippen overvallen op de
kampioenenviering. Zonder ongelukken zullen David en Mathijs het podium als 2de
en 3de vervolledigen. Drie kampioenen die naam waardig dus. De privatisering
(lees : verjonging) van de club is daarmee ingezet, al blijft de
hangbuikervaring van onze atletische 50-plussers een troef om de concurrentie
een stap voor te blijven.
Veel volk overigens aan Ten Koetshuize. We spotten o.m.
een verdwaalde maar weldoorvoede Streuvelsvijand die op kousevoeten
Tinekesasiel probeerde te verkrijgen. Helaas, driewerf helaas, ons peloton
bulkt al van de vluchtelingen die op zondagmorgen gezwind de echtelijke bedstee
ontvluchten om zich toch enkele uren per week te kunnen onttrekken aan het
zwaar juk van het vrouwelijk gezag.
De kersverse champ had zoon Arne meegetroond terwijl
sportdirecteur Ringo eveneens zijn alter junior ego had meegebracht. Proeven
van het grote werk heet zoiets. Arne had trouwens alle moeite van de wereld om
zijn jeukende benen stil te houden : het talent spat ervan af, hij reed met
sprekend gemak de rit uit en had nog benzine genoeg in de motor om er een
verlengstuk aan te breien. Een champ in spé, lik da we zeggen.
Tevens een opgemerkt wederoptreden van roodwitte Red
Philip. Behalve een spinnenweb aan het stuur en een roestspoor op de linkerkuit
liet niks vermoeden dat hij er een tijdje niet bij is geweest. Net voor de
start ontvouwde de president zijn perkamenten oorkonde en voorzag hij als een
welbespraakt Belleman onze kampioen van de nodige felicitaties. Dit werd
uiteraard gevolgd door een oorverdovend applaus waarbij menig voetbalspionkop
verbleekt (toch die van Zulte). Van voetbal gesproken : hierover kunnen we kort
zijn. Er werd tijdens de zomermercato
een annex aan het clubreglement gevoegd. Als Zulte wint en de VK verliest,
heerst er een absoluut spreekverbod. Elke vorm van vetorecht werd op een
democratische manier verworpen en geen enkele ombudsdienst is bevoegd in geval
van klachten. We hopen dat het spreekverbod een kort leven beschoren is. Wesley
was ontwerper van de rit en locomotief van het peloton. In deze moeilijke
tijden hield hij het tempo strak en egaal om te vermijden dat ons wielerkapitaal
met de gouden benen het mikpunt zou worden van één of andere terroristische
aanslag. Dit lukte wonderwel en na enkele heftige hoogtemeters kregen we
halfweg een lekkere pitstop geserveerd van topzaak Ringo en co : heerlijke
taart overgoten met knalrode drank! Merci sportdirecteur voor deze magische
kleurencombinatie!
De opgeslagen calorieën kwamen daarna goed van pas al
stak de autoloze en dus de per definitie fietsvolle zondag in Kortrijk stokken
in onze finalewielen. Van een contradictio in terminis of vierkant wiel
gesproken! De spectaculaire spurt langs de vaart moest noodgedwongen plaats
ruimen voor een gezapige epiloog waarbij de ritkm’s opgedreven werden naar 75.
Heel mooie rit, ideaal tempo. 22 renners, 75 km, 27 gem en 290 hm.
Tot zondag op de Champs Elysées!
Uitbreiding binnen de Tinekesvriendenfamilie
Heuglijk nieuws: Tinekesvriend Sven heeft er een dochter bij: Leonie. Dikke proficiat aan Sven, mama Lien, Bomma Marleen, Bompa PM Willy, nonkels Kevin & Simon en de ganse familie. Zoals gebruikelijk in de clan Wittewrongel stellen baby en mama het heel goed. Papa, Bompa en de nonkels zijn aan de beterhand.
Verslag van de Tinekesrit 13 september 2015
Zondagmorgen 7u45: Bevindt “ten Koetshuize” zich in Aleppo
of in Heule? Geen granaatscherven maar glasscherven ontsieren de Platse. Het zijn Tinekesfeesten en dat zullen we geweten hebben. De
Tinekesvrienden moeten zich omzichtig naar de start baggeren tussen
platgestampte drinkbekers, halve pakken friet, braaksel, spuwsel en kots in
alle kleuren en maten. Enkele nachtbrakers die naar de bedstee tjolen staren
ons verwonderd aan. Zelfs veteraan van veel Tinekesfeestenoorlogen Bart H is
onder de indruk: het is nog nooit zo erg geweest stelt hij. Als collateral
damage krijgen we eens te meer het lokaal niet open. Het High Techslot is
blijkbaar ook nog high. De President vindt in de struiken nog de resten van een
praktische proef: een bassin voor de afwas met enkele gekleurde balletjes en
een werkende chronometer. Eerlijke vinders dat we zijn besluiten we om de accessoires
via de Fondateur terug te bezorgen. Chapeau trouwens voor de Fondateur en zijn
Griffioenconfraters Bart H en Piet die na 3 dagen en nachten feesten als de
beesten toch aan de aftrap verschijnen. Ritarchitect van dienst Piet zag zelfs
pas om 1u deze morgen zijn bed en zal toch gans de tocht aan een sportief tempo
de leiding nemen! Na een ereronde tussen de nadars trekt het peleton van 11
fietsers en sportdirecteur Simon zich op gang richting Kluisbergen. Fondateur
Marc krijgt al gauw Tinekesfeestennadorst maar hij stelt onthutst vast dat hij
zijn drinkpulle vergeten is. Voor de 2de keer in enkele weken speelt
Petra de Moeder Theresa van onze club: ze deelt met plezier één van haar
drinkbussen met Mark, de dorstigen laven is een werk van barmhartigheid
nietwaar, dat hadden we op Platse al gemerkt..En de Fondateur blijft zich in de
weblog fietsen: David merkt op dat zijn voorwiel averechts zit! Meteen is de
reden van zijn weerbarstige conditie gevonden, de laatste weken reed Mark meer
achteruit dan vooruit. In de fietsgangen vangen we ondertussen op dat de
ziekenboeg van de Tinekesvrienden weeral is gegroeid. Guy is out met een
blokkage in de nek, spoedig herstel Guy!! Via landelijke wegen bollen we
richting voorgeborchte Vlaamse Ardennen. Piet doet een schijnbeweging net voor
de Oude Kwaremont die ons op het verkeerde wiel brengt en piloteert ons daarna
richting Kluisberg die kant Zwembad wordt beklommen, op het steilste stuk toch
ook 12% en ze noemen deze beproeving dan de gemakkelijke kant. Op de top
serveert Piet ons de beloofde verrassing: de pauze gaat door midden het
kunstenfestival op de Kluis waar Piet op verkenning eerder deze week de vissen
van zijn beste vriend William Sweetlove uit de bomen zag vallen (echt waar,
Google maar!!!). We genieten van de kunstbeelden en het drank- en wafelbuffet
geserveerd door Simon waarvoor dank. Na
de originele groepsfoto stortten we ons in de afdaling en vatten we de terugweg
aan die loopt over de heuvellachtige scheiding tussen Leie- en Scheldedal. Tussen
berg en dal maken we nog een nieuwtje mee in de geschiedenis van onze club: een
mobiele openbare verkoop. Van Keizer
Ronny is het geweten dat hij op brede voet leeft en daarom verkoopt hij zijn
smalle SIDI rood-witte schoenen per opbod tijdens de rit. KVK fan en trotse
eigenaar van een verfnieuwe rode TREK bolide Geert D II haalt deze superdeal
binnen. De President probeert nog tevergeefs het recht van hoger bod te laten
gelden maar de Keizer klopt de zadelzitting definitief af. De aankomstlijn ligt
voor de gelegenheid aan de “Kam” en op het terras genieten we nog van een
drankje aangeboden door de club. Topsporters dat we zijn bestellen we massaal
de recuperatiedrank bij uitstek: Cécémel on the rocks!! Gezellig nababbelend
sluiten we deze leuke rit af met dank aan Geletruidrager Piet, 68 km aan 26.7
gem, 420 hm
President
Rit van 6 september 2015 - Torhout
28e rit al van het seizoen, de eindmeet nadert
met rasse schreden, de podiumteerlingen zijn bijna geworpen. We trokken voor de
gelegenheid het vlakke Vlaamse land in. Het clubbestuur is momenteel volledig
in de ban van de vluchtelingencrisis en doet op verschillende plaatsen van
moeder aarde haar congéduit in het zakje. Geen president, geen SB/PM, geen
secretaresse. Alle hoop in deze bange dagen rustte op de felgeplaagde schouders
van Pantani, MM en tevens meid voor alle werk : lokaalopener, aanwezigheidsnoteerder,
tempobepaler, verslaggever bij gebrek aan geletterde deelnemers (het kunnen
niet allemaal bureaucraten met 2 linkse handen zijn), entertainer van
vrouwelijk en ander schoon. Samengevat : een Rode Duivel doe’t al, een man
waarmee je naar de oorlog kan.
Niettemin toch een gestoffeerd deelnemersveld : 17 man en
geen paardekop. Plaatsvervangend meteo Tineke had er de kantjes afgelopen :
koud en 3 fikse buien, we hadden beter verwacht. Het pleit anderzijds voor onze
meteodienst dat zelfs de buienradars geen buien in de smiezen hadden. Er zijn
dus geen zekerheden meer in het leven.
Als volleerde stormjagers gingen we op zoek naar restanten van
windhozen en valwinden die de streek rond Torhout vorige week teisterden.
Onze inspanningen werden beloond want tijdens de pitstop in het Groenhovebos
werd onze stormhonger gestild. Bomen die ondersteboven stonden, gras dat door
valwinden nog platter leek dan de platste pannekoek, een plaatselijke
boerebetoger wiens haarsnit wel een kopie leek van het verwaaid Walemkapsel.
Sportdirecteur Yvan stilde een andere honger door middel van
wafels en sportdrank : bedankt Yvan.
Een gepokt en gemazeld peloton werd na de pitstop door
Pantani opnieuw op sleeptouw genomen.
De Tinekestrein denderde aan een gemiddelde snelheid van
28,2 km/uur richting heimat. De pijn van de kou en de regenvlagen werd op die
manier onschadelijk gemaakt. De vent à la poupe en de ijzersterke conditie van
de manschappen zorgden ervoor dat alles rimpelloos verliep.
Sterke prestatie!
Tot zondag om 8u!
Uw dienaar,
Pantani
Abonneren op:
Posts (Atom)