Verslag van de rit naar Poperinge en de Hoppestreek op 25 juni 2023

Mooi weer en schoon volk aan "Ten Koetshuize". Slechts 9 deelnemers maar een rasechte bolletjestrui aan de start van onze rit naar de Poperingse contreien. Bruingebrande Patrick komt net ingevlogen uit het Iberisch schiereiland en pronkt met een schitterende bergtrui, net gewonnen in La Vuelta de Benidorm y sus regiones! De President komt met goed nieuws: het sponsorcontract met fietsen Anne werd vrijdag verlengd. Het bod van de Kaminsky groep daarentegen werd door het bestuur autoritair en unaniem van tafel geveegd wegens niet betrouwbaar, Vincent T kan nog iets leren van ons bestuur nietwaar? Simon is aan zet vandaag, hij heeft de vrije plaats op de kalender wegens de crash van de Fondateur overgenomen waarvoor dank. Hij neemt samen met Xavier de koppositie en aan een strak tempo fietsen we richting Westen. In Moorsele worden de wegenwerken vakkundig en op spitsvondig GPX-wijze gedribbeld. Tussen Passendale en Langemark volgt een eerste hoogtepunt. Prachtige landelijke wegen met schitterende vergezichten 360° rondom ons. Wat zijn wij toch gelukzakken bij de Tinekesvrienden, wielertoerisme pur sang mijn gedacht. Na Langemark volgt een lange oude spoorwegbedding, geen verkeer, wat is dit zalig fietsen in de stralende zomerzon. Via de kasseien van Boezinge denderen we Elverdinge binnen en ongelooflijk, ja hij staat er nog!!!! Georges 'n klein ventje sigaar in zijn mond, klein ventje de wereld mag vergaan blijf gij maar staan (wie kent deze klassieker nog?) We kruisen de Galgebossen, prachtig en lekker fris, langs hier komen we toch weinig. Dwars door het wereldberoemde gehucht Brandhoek bollen we de hoppestreek binnen. Te midden de fotogenieke hopperanken en met zicht op Poperinge is het tijd voor de pitstop. Er wordt niet alleen gezellig gekeuveld bij de Tinekesvrienden maar ook op een hoogstaande en wetenschappelijke wijze gedebatteerd. Blijkt dat de banaan een zeer populaire fietssnack is vol goeie calorieën , vezels en kalium, maar wat doen we met de schil???? 99,99% gooit die in de vrije natuur maar die 0.01% is onze geletruidrager Yvan , die als donkergroene jongen de pelle netjes in een plastiekzakje stopt (zie foto hieronder) en terug naar zijn GFT bestemming brengt. Volgens Yvan duurt de afbraak van de schil in de natuur jaren. De discussie over de zin of onzin hiervan verloopt boeiend maar veel serener dan tussen onze eliteministers VDB en Q... Research van de redactie wijst uit dat een bananenschil voor het grootste deel uit cellulose bestaat wat ervoor zorgt dat de afbraak tot 2j kan duren maar op zich niet schadelijk is voor de natuur. Een Belgisch compromis dus... Na de pauze roept de heuvelzone die al snel als een prachtig schilderij voor ons opdoemt. We duiken Westouter binnen en verorberen de Sulferberg (8%) . Het blijft genieten van de schitterende vergezichten en glijden langs de flanken van de Kemmelberg met de beklimming van de Lettenberg. In de afdaling loopt het bijna mis, we moeten scherp naar links maar Joost, net terug na 2 weken ziekte is wat achterop geraakt en probeert in een combinatie van Supertuck en Puppy Paws vrije stijl de aansluiting te bekomen. Net als een slechtvalk in duikvlucht op zoek naar zijn prooi passeert Joost ons aan een rotvaart. Hij blijft stoicijns doof voor het geroep en gefluit van de President en knalt naar Kemmeldorp waar Simon hem als een goeie herder terug naar de kudde brengt. De terugweg verloopt vlot en rustig aan een tandje kleiner. In het peleton wordt de succesvolle poll ambities 2024 druk besproken. Sommige leden zitten nog met vragen over volgend jaar maar aan het DNA van de Tinekesvrienden wordt niet geraakt. We blijven wielertoeristen met de nadruk op toerisme, mooie rustige baantjes en de 4 windstreken bezoeken aan een aangenaam tempo voor iedereen met op tijd en stond vrije tempo voor wie graag eens zijn limieten opzoekt. En het belangrijkste credo: samen uit samen thuis. Zelfs Lotte Kopecky kan ons aan de Kezelberg niet ophouden, via de Floralux bereiken we de schitterende tuin van Arne waar hij trakteert voor zijn verjaardag. Hij rukt onmiddellijk een bak bier aan (zie foto) en talrijke versnaperingen. De wekenlange aangekondigde nootjes ontbreken echter , gesnoept door de Engelse Cocker des huize blijkbaar. Het is supergezellig genieten onder de eeuwenoude Acacia's, net een aprés-ski maar warmer, dikke merci Arne en sympathieke familie. Ook veel dank en een dikke proficiat voor Simon voor deze prachtige rit. Héél originele wegen die we weinig of nog niet gefietst hebben met een vlakke aanloop en een heuvellachtige terugweg, voor herhaling vatbaar. 98km aan 27.8 gem en 460hm. President

Sfeerbeelden van de rit naar Poperinge op 25 juni 2023

Verslag van de Cycling Classic van 18 juni 2023

Zondagmorgen 7.25 uur in juni in onze knusse gemeente Heule …. Op dit ogenblik zijn er grosso modo drie deelpopulaties. De meesten liggen nog in bed bekomend van het glas of de glazen te veel tijdens de barbecue van de avond daarvoor, anderen staan op uitdrukkelijk verzoek, lees bevel, van de echtgenote mokkend in de veel te lange rij te wachten op verse broodjes en de overigen gaan dolenthousiast naar de start voor alweer een mooie rit bij hun geliefde club de Tinekesvrienden. Slechts 6 kandidaten verzamelen aan het majesteuze Ten Koetshuyze. Geen man overboord echter want een aantal wachten ons op in Wevelgem alwaar de start van de legendarische Wevelgem Classic, zeg maar Gent-Wevelgem, verreden wordt. Na een korte historische schets over deze wielerklassieker wordt richting de Vlassersgemeente gestoven en neemt Piet het voortouw. Prat gaande op zijn verleden aldaar zou hij probleemloos de weg wijzen naar de start en vertrouwden wij derhalve ons lot volledig toe aan zijn ongetwijfeld grote kennis over zijn geboortegemeente. Gevolg was echter dat we een groot deel van de straten aldaar doorkruisten, zonder dat ook maar één spoor te bekennen viel van de startplaats…… Ondertussen werd contact gelegd met de voorzitter en twee van zijn volgelingen die opnieuw blijk gaven van ongebreideld organisatorisch talent: de inschrijvingen waren reeds vlekkeloos afgewerkt en stonden hij, Simon en Brecht ons op te wachten aan de kerk. Maar er was meer: naast de inschrijvingen hadden zij ook reeds de vroegmis ter plekke bijgewoond om goed weer te bekomen tijdens onze rit. Een speciale smeekbede werd gericht aan Madonna del Ghisallo, in 1949 door paus Pius XII uitgeroepen tot beschermheilige van wielrenners. De vroegmis duurde echter wat langer dan verwacht en om niet te laat te komen bij de leden, zagen zij zich alle drie genoodzaakt om voor het zingen de kerk uit te gaan, hetgeen zij dan ook zonder aarzelen deden: Tinekesvrienden laat je niet wachten .. Maar nog meer goed nieuws kwam er van Arne. Naar aanleiding van zijn verjaardag (Proficiat ! ! !) werden we na de rit bij hem thuis uitgenodigd voor een drankje. Zelf verklaarde hij dat hij het heel bescheiden ging houden. Als voorschotel was voorzien: “King Crab, tourteau, crevettes grises de la mer du Nord”, gevolgd door “huile vierge de cameline, morille farcie et laquée au Savagnin” om dan te eindigen met “Glace pandan, fraises de chez nous, opaline à la rose”. Enige voorwaarde was wel dat het niet mocht regenen, gezien deze culinaire uitspattingen buiten gingen geserveerd worden. Watertandend op al dit lekkers en getooid met groene Tomorrowachtige armbandjes trokken we ons onder leuke temperaturen van om en bij de 20 graden op gang. De Wevelgem Classic heeft een gekend verloop: vlakke aanloop, geleidelijk glooiende overgang om dan de hoogtemeters te verzamelen op en rond het Heuvelland. Ondanks het feit dat we deze wegen al verscheidene malen hebben afgelegd, blijft het een leuke ervaring. De charme van deze streek blijft verbazen. Wevelgem Classic verzorgt zijn gasten goed want op ons traject van 95 km konden we ons zowaar drie keer, ja drie keer te goed doen aan een gevarieerde bevoorrading. En …. consternatie alom aan de eerste bevoorrading ….. Xavier vond het blijkbaar nodig om niet alleen zijn fiets maar ook zijn eigenste persoon in de aldaar gelegen dijk te parkeren. Volledig uitgeput na de eerste 35 kilometer ? Persé ook eens de loopgraven opzoeken om onze glorierijke helden van 14-18 te eren? Of doodgewone onhandigheid ? Wie zal het zeggen? Deze eerste halte was echter ook het beginsein voor de weergoden om de regensluizen wagenwijd open te zetten. Madonna del Ghisallo achtte het niet noodzakelijk in te gaan op de eerdere smeekbedes deze morgen…Regenvestjes werden aangetrokken en onverschrokken werd de weg verder gezet. De Scherpenberg, de Monteberg, …. één voor één werden ze probleemloos verorberd als waren het te verwaarlozen hindernissen: het fysiek vermogen van onze leden stijgt naar het seizoenshoogtepunt en stilaan wordt gedacht richting jaarlijkse vakantie waar de fysieke boog dan wat minder gespannen mag worden en mentale recuperatie centraal wordt gesteld. Omwille van de kletsnatte omstandigheden werd unaniem besloten om de Kemmelberg figuurlijk én letterlijk links te laten liggen. Ondertussen bleef het pijpenstelen regenen en tijdens de derde bevoorrading kwam het toch wat teleurstellende maar heel begrijpelijke nieuws dat de drink ten huize Arne verzet werd naar volgende week. Ten slotte willen we eindigen met wat nieuws dat weinigen van onze leden weten maar we willen graag melden dat onze voorzitter deze week toch weer een ongelooflijke presentatie heeft afgeleverd voor onze club. Naar aanleiding van een aantal feiten in andere middens had ook hij de verzamelde pers aan zijn voordeur gekregen en kreeg hij van de correspondent van Kerk en Leven de vraag hoe het zat met zijn geaardheid. Velen zouden aan de grond genageld staan, sprakeloos, ongemakkelijk weg en weer schuifelend maar niets daarvan bij ons president. “Mijn geaardheid ? Wel dames en heren, ik kan u verzekeren dat alles in verband met mijn geaardheid prima in orde is: mijnen oven, mijnen diepvries, mijnen frigo, …. zelfs mijn nachtlampje dat ik iedere avond gebruik om de avonturen van Jommeke te lezen … alles is geaard. Ik kan u zelfs een volledig positief keuringsverslag van Vinçotte voorleggen ! En gij nu ! Maar de verzamelde pers gaf niet af en prompt kreeg hij een micro van CNN onder de neus met de vraag “Do you fall on man or woman?”. Een netelige vraag maar opnieuw schitterend weerwerk en dat dan nog in vlekkeloos Engels: “Listen very carefully, I shall say this only once ! We, bycicle guys, we don’t fall on man or woman. When we fall, it’s mostly keihard on our bakkes. One of the greatest concerns of a bycicle tourist is surtout not to fall. What a silly question, you’re stupid woman! “. Toen hij meende dat de geïmproviseerde persconferentie afgelopen was, kreeg hij echter nog een heel netelige vraag: “But when you fall, do you prefer a woman or aman to fall on?”. Een normaal mens zou dan de pedalen verliezen maar onze president bleef stoïcijns rustig. “Listen, you don’t onderstand niks te botjes of cycling ! Look to what passed this year. Look what happened to our eminent members ! Bing fell on his shoulder: his shoulder was broken. Look to our gerechtigd correspondent Phillipe: he fell on his arm and his arm was totally loss. Look to member Joost: he fell on his wrist and there was a barstje in his dinges ! We have not the choice between man, woman or whatever ! And now leave this place or I let come my dog to attaque and it doesn’t matter for him if it is a woman or a man!.” Snel dropen de persmensen af, en werd dit accident vakkundig afgesloten. Een kletsnatte maar toch heel leuke rit met 9 deelnemers die 100 km afhaspelden, 530 hoogtemeters (min of meer) probleemloos verteerden en een gemiddelde haalden van 27.0 per uur. Hopelijk tot zondag ! Yvan

Sfeerbeelden van de uitgeregende rally van Wevelgem op 18 juni 2023

Verslag van de rit naar Pays des Collines op 11 juni 2023

De Koninginnerit van het seizoen bij de Tinekesvrienden! Bij de profs in de Tour betekent dit met knikkende knieën en bevende handen ronddwalen in het rennersdorp. Niets van dit alles bij onze atleten: 12 vaders staan met een stralende glimlach aan "Ten Koetshuize". Op hun jaarlijks feest hebben ze van hun dierbare echtgenotes libre parcours verkregen om verder te bouwen aan hun kathedralen van lichamen en gespierde corpus. Voor de start deelt de President nog wat info over de herstellende Keizers der club. Mark heeft een gebroken schouderblad maar laat weten dat al de rest nog marcheert...hij kan alleen niet slapen . Red Philippe moet nog enkele weken extra herstel dixit het laatste doktersbezoek en hij kan ook niet slapen... Niet van de pijn zoals bij Mark maar van de overnameperikelen van zijn favoriete rood-witte club. Philippe werd al op blote knieën gesignaleerd op bedevaart in Toontjes Kerke en hij ging ook al meermaals te rade bij de Heilige Rita, patrones der hopeloze gevallen. Maar genoeg over het spelletje dat voetbal heet en over naar echte topsport: parcoursbouwer Geert( die zijn leden leerde klimmen) heeft voor een spectaculaire bergrit naar het wondermooie Pays des Collines gezorgd met 2 cols buiten categorie. In gezelschap van testrenner Matthias trekt het Tinekespeleton zich onder een stralende zon op gang. We snijden dwars door de grootstad Kortrijk waar het nog enorm rustig is, il est 7u30, Courtrai 's éveille zingen we spontaan. De reis gaat verder zuidwaarts door het Toscane van zuid Kortrijk. Prachtige vergezichten , velden en bossen strekken zich voor ons uit, het is weer puur genieten. Waarom staat ne mens zo vroeg op op zondag? Ahwel daarom nietwaar. In Helkijn steken we de Schelde over en fietsen het Waalse gewest binnen. Dit geeft onmiddellijk een instant buitenlandgevoel want alles is daar rustiger, gemoedelijker, pittoresker, net een andere tijdzone. Tripadvisor Kevin en Geert zorgen voor een vlot tempo en daar duiken de 2 kuitenbrekers op. Via Frasnes-lez-Buissenal vallen we de Bourliquet aan, een monster van 1800m klauterwerk aan een gemiddeld stijgingspercentage van 5,4% met een piek van 14,9%. De zweetdruppels vallen met sloten en beken tegelijk op het asfalt terwijl de hartslagmeters op ontploffen staan. Xavier geniet van een ijzersterke conditie door zijn klimtrainingen langs de Leie en grabbelt als primus de bergpunten mee. Na een lange afdaling door het slaperig dorpje Saint-Sauveur krijgen we de Mont St-Laurent op ons bord. Wat een onding is dit zeg! 1100m lang gemiddeld 8% met een piek tot 19% en als kers op de taart te verorberen op schots en scheve kasseien die vast en zeker alleen op maandagen in de grond werden gesmeten. Het is stampen en sleuren en botsen van de ene schotse steen naar de andere scheve kassei tot we niet meer weten van welke prochie we zijn. Dwangarbeiders van de weg voelen we ons. Grappig dat kasseihater Geert net deze strook in zijn rit steekt maar hij heeft de mosterd gehaald bij het nieuwe parcours van Kuurne-Brussel-Kuurne, mooi gevonden. Pocketklimmer Jo verteert het best de kasseien en neemt deze keer de bolletjestrui. Eenmaal boven is het tijd voor de pitstop, onder het lommer worden de energietanks bijgevuld met drank, repen en banaan. Na de fotoshoot wordt de terugweg aangevat. Tijd voor een interview met geletruidrager Yvan, generatiegenoot van Briek Schotte. De redactie: En Yvan, ambitie om Kampioen te worden. Y: De weg naar Parijs is nog lang, als ik wil winnen moet ik voor de tweede zijn en ik ga zere rien waar ik moet zere rien en trage rien als ik moe trage rien. Voila dat weten we ook weeral. Door de hitte zijn onze bidons ondertussen zo leeg als de Leie in Ooigem en wordt het extreme weather protocol van kracht. Een prachtige terras van een afspanning in Knokke-Zwevegem wordt het decor van onze extra bevoorrading. De clubkas trakteert met 2 consumpties want onze tong plakt aan het gehemelte. Het is er gezellig vertoeven en keuvelen in het prieeltje, er wordt zelfs gebrainstormd over de toekomst van onze geliefde club en die ziet er uit zoals het weer, zonnig. De laatste kms richting Heule worden aangevat en verlopen nog incidentrijk. Geert heeft zich niet gespaard in het kopwerk en krijgt serieuze last van krampen en valt dan nog eens plat in het vrije tempo langs de vaart. Jo en Kevin staan de pechvogel bij en de rest van het peleton krijgt permissie om de vaderdagfestiviteiten gaan aanvatten. Fantastisch mooie rit 96km aan 26.2 gemiddeld en 652hm!!! Dikke merci Geert voor deze parel van een rit!!! President

Sfeerbeelden van de rit naar Pays des Collines op 11 juni 2023

Verslag van de rit naar Diksmuide op 4 juni 2023

Hoge bomen vangen verdorie veel wind ….. Als je lid bent van een gesteld lichaam als de Tinekesvrienden, staat de pers steeds paraat om het minste feit op te blazen tot ongekende proporties. Zo was er deze week de ferm besproken tuimelperte van ons fel gewaardeerd lid, parcoursbouwer, ex-kampioen en bovenal levend icoon, Marc. Over zijn ongelukkige val na Gullegem Koerse doen voor het ogenblik de wildste verhalen de ronde. Sommigen gewagen over die ene Leffe te veel, anderen durfden zelfs vertellen dat hij heimelijk het feestgedruis verlaten had met de mooie dame in het rood uitgedost die u kon bewonderen op de sociale media. Zij zou, volgens het fake news natuurlijk , zittend op de bagagedrager van zijn tweewieler Marc uit evenwicht gebracht hebben en zo in de lager gelegen dijk beland zijn … Dergelijke verhaaltjes zorgen natuurlijk voor hoge verkoopcijfers bij de schrijvende pers maar eigenlijk is de ware toedracht heel duidelijk en eenvoudig. Nadat Marc een werkvergadering had afgerond met een prominent lid van een andere toonaangevende wielerploeg en waarbij toekomstige samenwerkingsverbanden besproken werden, fietste hij welgezind huiswaarts en was hij zodanig aan het nadenken over zijn eerstvolgende rit als parcoursbouwer waardoor hij de omgeving uit het oog verloor en pardoes de berm inreed. Om alle speculaties de kop in te drukken en verder onheil te vermijden, handelde ons bestuur bliksemsnel en accuraat en werd volgend perscommuniqué verspreid. “Naar aanleiding van een spijtig ongeval, overkomen aan ons prominent lid Marc Dewaele delen wij mede dat aan de val met spijtige gevolgen zijnde een breuk van zijn edele schouder, geen bijkomende feiten moeten gekoppeld worden maar dat dit voorval gewoon te catalogeren valt onder een banaal fietsongeluk dat iedereen kan overkomen. Voor de rest zal noch door betrokken lid, noch door het bestuur verdere commentaar geleverd worden in verband hiermee en achten wij deze zaak als afgesloten, einde citaat.” Marc zelf, die ondertussen ook reeds de verzamelde pers aan zijn voordeur kreeg, reageerde kort en krachtig op de vraagstelling van de journalisten en riposteerde met de historische woorden “Et alors? Decroo is toch ook op zijn bakkes, sorry hoofd gevallen !”. Daarna gooide hij pardoes de deur dicht en werd zo het voorval ook letterlijk met een knal afgesloten. Dat het ondertussen de Tinekesvrienden toch maar mooi voor de wind gaat, bewees de grote opkomst zondagmorgen: 14 leden en een gastrenner, met name Matthias Vanneste, broer van die andere illustere Vanneste. Onder een stralende zon werd met gestrekte draf richting Noord gereden zonder dat Murphy ook maar één keer kon of durfde tussenkomen. Met de regelmaat van een klok ging de snelheid boven de 30 per uur, kliefden we door de Westhoek als was het zachte boter en werden we verwend met het ene prachtig zicht na het andere… Langs de Ijzer werden we door parcoursbouwer Kevin nog gratis getrakteerd op een cursus waaierrijden en als een goed geoliede machine gingen de snelheden nog forser de hoogte in. Aan de Ijzertoren werd halt gehouden voor de obligatoire foto en versnapering. Tevens was het een leerzame halte waarbij verrijkende uitleg gegeven werd over de letters AVV –VVK: volgens sommigen betekent dit Alle Vette Vrouwen Vechten Voor Kamiel en berichtgeving van Phillipe, nog steeds met de pols in een brace maar met een messcherpe geest, bracht de echte betekenis: Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor de VK ! Ook verrijkend waren de commentaren op de LBTQ-kleuren en het al dan niet uit de kast komen ….. Vlaamse “klap” letterlijk in de schaduw van het Vlaamse monument ! Amper bekomen van het sprintnummer werd het stalen ros alweer bestegen en slaagde Kevin er nog in om deze zogezegde “vlakke rit” met 298 hoogtemeters te spijzen. Blijkbaar had hij alles dat ook maar enigszins omhoog en omlaag ging, ingeschakeld in het traject: “Merkemberg”, “Houthulstberg” ….en ten slotte werden de kuiten een laatste keer sterk gegeseld op de legendarische “Keuneleute”. In Moorsele spatte het peloton uit elkaar en opteerde sommigen voor een drink in een plaatselijke taverne, bood Diederik de bereidwilligen een drankje aan bij hem thuis en opteerden nog anderen voor een snelle deugddoende douche in de vertrouwde omgeving. En op die manier kwam een einde aan een zeer snelle rit van 96 km aan een gemiddelde van niet minder dan 28,9 kilometer per uur. Zondag is Geert opnieuw aan de beurt met heel wat klimkilometers en heeft de voorzitter 30 graden beloofd ! Wie wil dat nu missen ??? Yvan

Sfeerbeelden van de rit naar Diksmuide op 4 juni 2023