Verslag van de laatste rit van het seizoen, de Bevergemclassic op 1 oktober 2023
Bij een onwaarschijnlijke temperatuur van 16 gr haasten we ons naar het historische Ten Koetshuize om de laatste rit van het seizoen onder onze wielen te laten schuiven. Geen denderende opkomst maar toch de aanwezigheid van de nmrs 2 (Geert) en 3 (Piet) die zodoende hun podiumambities kracht bijzetten.
Xavier was het slachtoffer van een familiefeest, Cies had als flexijobber de godganse nacht pechverhelper moeten spelen en Simon moest schoonpapa Willy mentaal bijstaan nu dé seizoenstopper aan de Gaverbeek verloren werd tegen Club NXT. Zulte Quoi tegen Club Quoi, het is eens iets anders.
Onze president had voor de gelegenheid zijn trainingsparcours omgedoopt tot de Bevergem Classic en maande zijn troepen om klokslag 8:30 aan in actie te schieten.
De voorzitter is niet alleen sommelier en fijnproever van alles hetgeen het leven te bieden heeft. Daarnaast verstaat hij ook de kunst om een peloton te laten genieten van exquise landschappen gelardeerd met kronkelende en krinkelende wegen waarbij ook hoogtemeters op de kuiten gespiesd worden. Het was dan ook volop genieten onder een laaghangende zon. Een zon die het beu is om overuren te kloppen en daardoor de broek liet zakken tot op de enkels hetgeen meermaals resulteerde in oogverblindende avonturen waarbij er soms op de tast diende gereden te worden. Zelfs de pitstop ontrolde pittoreske taferelen voor onze ooglenzen. Details maken duidelijk het verschil.
ClubGPS Mark kreeg dan weer een alternatieve en hoogtemeterloze route voorgeschoteld door middel van het delen van de locatie via WhatsApp. Ongelooflijk hoe de helaasheid der dingen geëvolueerd is. Digitale spitstechnologie die onder het motto levenslang leren toegepast wordt door 60-plussers, eigenlijk de nieuwe 40-plussers. Il faut le faire, chapeau!
De laatste rit resulteerde finaal in een bachanaal in den Hert waar menig vochtrijk spul achterover gedrukt werd door een verbroedering van enkele wielerteams die echter niet betrokken zijn in fusiegesprekken.
Er zijn voorts superlatieven te kort om de prestatie van kampioen Yvan in deze jaargang te omschrijven. Als clubsenior van dag 1 tot dag 31 in de gele trui, steeds te vinden voor gevatte kwinkslagen, één én al oog voor het milieu en achter de schermen de architect van een hertekening van ons VZWstatuut. Een dikke proficiat aan de Yvan en de nummers 2 en 3 : zilver voor berggeit Geert en opnieuw brons voor kopman Piet die met Zwitserse precisie regelmaat in zijn prestaties brengt!
Het was voor de rest weer een grand cru seizoen dat gekleurd werd door schitterende parcoursbouwers die ons deden proeven van de Vlaamse, Waalse en Franse natuurpracht. Niet zelden ging dit gepaard met venijnige hoogtemeters, spectaculaire afdalingen, bonkige kasseien en zelfs Plugstreets. Alle mogelijke ingrediënten werden gebruikt, er was voor elk wat wils.
De stelling dat er 2 soorten coureurs zijn, werd ook kracht bijgezet. Renners die gevallen zijn en renners die zullen vallen. Red Philip en Joost eisten hier de hoofdrol op, ze waren al lid van optie 1 en bleven daar vaste klant. Gelukkig is dit nu nog slechts een nare herinnering.
Solidariteit en eendracht vormden opnieuw de rode draad in ons clubgebeuren, het fietsplezier en de verbondenheid in de inspanning komen telkens weer op de eerste plaats. De zondag is naast een prettig weerzien ook altijd een sportieve hoogdag die de stress en de bekommernissen van het dagelijks leven even doet vergeten.
De lachsalvo’s, de gevatte grappen, de gevechten bergop, het in waaiers beuken tegen de wind, platte banden verwisselen : we genieten ervan en kunnen het niet missen.
Na een aanwezigheid van 25 j in het Tinekespeloton peloton zwaaien we met pijn in het hart onze ijzersterke TripAdvisor Kevin uit. Eén en al engagement als bestuurslid, meervoudige parcoursbouwer en ontelbare keren kopman. Kevin laat een leemte na maar dankbaarheid overheerst en een vrije transfer naar de Ramongs is dan ook dik verdiend. Ze zullen er daar veel plezier aan beleven.
Bedankt aan allen om onze zevende dagen te kleuren!
In het tussenseizoen staat er nog heel wat te gebeuren, nadere info volt nog via de geijkte clubkanalen.
9 renners, 71 km, 421 hm en 26,3 gemiddeld.
Vive le vélo, leve de Tineksvrienden!
Red Philip
Verslag van de rit naar Egem op 24 september 2023
Zondagmorgen 8u15, het kwik wijst slechts 9° aan, fris aan de vis dus als de President naar het rennersdorp bolt. Bij het binnenrijden van Heule is hij getuige van een aandoenlijk morantisch tafereel dat de koelte doet vergeten. Op den dorpel van huize Fondateur neemt Veerle afscheid van haren Bing met een innige zoen, dito knuffel en ze duwt zijn atletisch lichaam al lopend in gang terwijl ze driemaal roept: "voorzichtig zijn hé" (x3). Wat kan Liefde toch mooi zijn nietwaar. Via ons intern communicatiekanaal werden in extremis en om diverse redenen nog wat afzeggingen gesignaleerd zodat er maar acht Tinekesvrienden aan de startlijn staan. Reusachtige versterking komt er echter met gastrenner Jelle, broer van Cies. Met Jelle erbij stijgt de gemiddelde lengte van het peleton met ettelijke decimeters want om bij de familie Vanneste te horen moet je minstens 1m90 zijn anders word je verbannen naar de bastaardtak van de Nestjes. Op het programma vandaag een rit van niemand minder dan de clubGPS himself. Mark, terug uit langdurig herstel na val, heeft de rit op zaterdag nog verkend en belooft nieuwe baantjes, zijn specialiteit. Waar hij ze nog vindt is ons een raadsel, wellicht schuimt hij op internet de verkavelingsvergunningen af op zoek naar vers asfalt. .. Via Lendelede fietsen we Ingelmunster binnen waar we over , tussen en onder de sporen crossen om over het kanaal te geraken. Dit zijn niet de enige nieuwe baantjes want deze rit is een echte old-skool Mark rit. De commando's links, rechts, links, rechts galmen continu door de herfstlucht, ik waan mij terug in het leger. Geen 100m rechte weg dus en ook enkele onvervalste gravelstroken vallen ons ten beurt, oa het Stravasegment "Strade Bianchi van den Aldi" in Pittem (Dit is geen veske zjever maar de pure waarheid, zie Strava). In Egem houden we halt voor de pitstop. De pauze wordt door de Tinekesvrienden echter nooit of nimmer in ledigheid doorgebracht. Bij het verorberen van een snack en een bete vinden hoogstaande debatten plaats over sociaal-culturele of andere wetenschappelijke onderwerpen plaats. Deze ochtend treft de President een zwerm zeldzame paddestoelen aan op een stapel houtschors. Via de app Obsidentify (de Shazam van Natuurpunt) determineert hij de zwam in een recordtempo als "Hazenpootje" (zie foto) idd voorkomend op houtafval en begint hij een uitgebreid discours over dit natuurfenomeen. Wat een niveau toch deze club... De terugweg verloopt tegen een nijdige zuidenwind in en we maken er een ploegentijdrit van met een systeem van wisselende kopmannen. Achter het windscherm van de gebroeders Vanneste kunnen gerust nog 20 bijkomende renners beschutting krijgen. Ook Frederik, reeds kopman op de heenweg en Yvan doen meer dan hun duit in het zakje, beiden terend op een ijzersterke conditie. De groepsfoto wordt voor de gelegenheid gekiekt bij de beeltenis van andere kampioenen aan Latexco, medesponsor van Quick-Step, zie foto hieronder. Het peleton wordt nog tweemaal opgeschrikt door opduikende voertuigen in blinde bochten. Eerst wordt ternauwernood een geruisloze Tesla ontweken en wat verder moeten we een noodstop uitvoeren voor een opdoemende camion met oplegger in een minuscuul landweggetje. De receptie ten huize kampioen roept en we steken een tandje bij. Mark begint aan de rekker en tussen zijn kader te hangen . Aangekomen bij gastvrouw Hilde , die drank en hapjes heeft klaargezet, laat hij zich letterlijk van zijn vehikel rollen. We moeten hem uit de goot halen en op een stoel zetten. En hij moet het erg te pakken hem want hij weigert een frisse schuimende Stella en vraagt een colaatje... dan moet Mark toch serieus choco zijn nietwaar? Den drink verloopt hartelijk, gemoedelijk en gezellig. We proosten op onze kersverse kampioen, zie foto's. Verspreid verlaten de Tinekesvrienden één voor één het feestgedruis en bollen welgezind naar huis. Merci Hilde en Yvan voor het welgekomen traktaat en Mark voor de prachtige rit. 68 km aan 25.0 gemiddeld en 226hm. Tot zondag voor de finale rit van het seizoen 2023 met aankomst in een herberg op platse naar keuze waar we klinken op het afgelopen en komende seizoen! President
Verslag van de rit naar St-Juliaan op 17 september 2023
In de kletsnatte nacht van zaterdag op zondag braakten de hoogzwangere regenwolken alle nog achtergebleven restanten van de voorbije Tinekesfeesten uit. Het bleef echter beperkt tot water, water en nog eens water, in de volksmond beter bekend als “galle”. Bachanalen hebben nu éénmaal hun voor-en nadelen en staan ervoor bekend om in functie van leeftijd en trainingsgedrag van de deelnemers sporen na te laten.
Bij het optrekken van de al dan niet elektrisch aangedreven rolluiken raadpleegde menig Tinekesvriend vervolgens in sprintmodus het oerbetrouwbare meteo Tinekestation. Er bleek echter geen vuiltje meer aan de lucht hetgeen het smachten naar de tweewieler alleen maar intenser maakte.Het was dan ook een drukte van jewelste aan Ten Koetshuize, historische startplaats van onze club en VIPdorp bij uitstek dat inmiddels uitgroeide tot een fiere VIPstad. Onze tegenpolen van Streuvelsland waren echter in geen velden en wegen te bespeuren. Maar goed ook, zo konden we hen het schaamrood op de wangen besparen.
Enkele verloren zonen maakten opnieuw hun opwachting : de president kwam spoorslags terug uit het Franse Saint-Martin-Le-Colonel, Cies vierde zijn wederoptreden en Red Philip had zijn verhakkelede pols met spuug en plaktouw terug in elkaar geflanst om dit seizoen toch nog eens te kunnen proeven van de clubsfeer.
Van de weeromstuit besloot Stad Kortrijk om een autoloze zondag in te voeren. De fietstratenstad bij uitstek wou niks aan het toeval overlaten en wilde ten zeerste accidenten vermijden gezien de ongetrainde stuurvaardigheid van enkele come-backers kon in vraag gesteld worden. Nultolerantie zoals we ze graag hebben.
Onze TripAdvisor Kevin maakte van de gelegenheid gebruik om zijn laatste rit als trouwe parcoursbouwer aan te kondigen. Zoals bekend was Kevin gegeerd wild op de transfermarkt en vanwege zijn lange staat van dienst (25 j) besliste onze oer Vlaamse Raad van Bestuur hem een vrije transfer te gunnen richting de Ramongs. Latere festiviteiten volgen nog.
Vol goede moed en om klokslag 8:30 trok ons 14-koppig peloton zich op gang richting Sint-Juliaan. Er werden nog enkele vakantiemijmeringen uitgewisseld, de politieke wantoestanden lieten we voor wat ze waren maar het viel wel op dat de hartslag van enkele roodwitte fans hoger bleek dan normaal. Ze waren in blijde verwachting van het sleutelwoord in deze rit : come back. Bij het ter perse gaan bleek evenwel dat de geboorte in extremisch verstoord werd door een Brusselse n(m)epgynaecoloog.
Aan kilometerpaal 17 schreeuwde radio Tineke het uit :” crevaison pour le president-fondateur”. Met het geluid van een sissende slang werd Mark te voet gesteld waarbij het euvel niet volledig kon hersteld worden. Een half opengereten buitenband bleek de stille getuige van een rit in oorlogsgebied. Hoeveel pech kan men hebben in 1 seizoen? Net als in de voetbalwereld is het ook in de wielerwereld een ongeschreven wet : wie achteraan staat is het mikpunt van Murphy. Onze clubgps sprak ondertussen de gevleugelde maar voor hem zeer ongewone woorden “woar bennenik hier nu?”. Een Messiaanse schijnbeweging want er werd onmiddellijk orde op zaken gesteld in zijn meesterwielerbrein dat hem zodoende toeliet om voorzichtig en tegen 20km/u de thuisbasis terug te vinden.
In Sint-Juliaan verorberden we aan een oorlogskerkhof ons proviand waarbij een gedachte uitging naar hen die ervoor gezorgd hebben dat we vandaag in alle vrijheid kunnen leven en fietsen.
Langs bekend terrein sneden we vervolgens de terugweg aan waarbij enkele goed verdoken valsplatte hoogtemeters de spierspanning op gepaste bar bracht.
Bedankt Kevin!
14 renners, 70 km, 27,1 gem en 261 hm. Te noteren dat de strijd voor de bronzen plak nog volledig openligt, zie klassering!
Red Philip
Verslag van de rit in Tinekesfeestensfeer op 10 september 2023
Zondag van het tweede weekend van september en dus “partytime” in Heule. Tijdens dit weekend wordt de stille huisvader een fuifnummer, gaan de jongeren steevast nog harder uit de bol en worden brave huismoeders indien hun knoken het toelaten halve paaldanseressen …
Wie zondagmorgen vroeg naar de start kwam, zag nog wat stille getuigenissen: straten vol bekers (ondanks de te betalen garantie), enkele halve lijken die de nacht hadden doorgetrokken, hier en daar wat weggegooide frieten en soms ook wat maaginhoud die weer aan de straat werd toevertrouwd…
In schril contract met deze half-nog-levende objecten onze Tinekesvrienden die zich monter en fris aanmeldden aan de start ! Wat betreft onze club mogen we gerust van een Remcogewijze wederopstanding spreken of van een ware verrijzenis maanden na Pasen want niet minder dan 14 mensen meldden zich aan de start.
Het spreekt voor het niveau van onze club dat onmiddellijk een analyse werd opgemaakt en men kwam tot de volgende conclusie: het aangekondigde traktaat na de rit kon alvast geen kwaad maar het vooruitzicht om een ganse rit zonder windjasjes, regenvestjes, lange broek, afstroopbare mouwen, sjaals of elektrisch deken een leuk toertje te maken, alsook de terugkerende mensen-uit-verlof zorgden voor het hoge opkomstcijfer.
De Tinekesfeesten stonden in het teken van La douce France en dit inspireerde duidelijk onze Piet die voor de start de leden toesprak op een manier die Macron en zelfs Charles De Gaulle in vervlogen tijden zouden doen blozen. Naast de aankondiging van de rit en het traktaat bracht hij een uitvoerige, zinderende ovatie ter attentie van de kampioen, met name uw dienaar-reserve-kroniekschrijver-na-de enige-echte-hoofdredacteur-Philippe (die normaal zondag zijn comeback viert). Er volgde een applaus dat tot ver buiten Heule te horen was !
Terloops: Piet probeert ook een nieuwe vorm van duathlon in te voeren. Het eerste gedeelte bestaat uit het fuifbeest afgeven om dan korte tijd daarna de fiets te bestijgen. Via de hoogste diplomatieke kringen is hij dichtbij een officiële erkenning door het Olympisch Comité en hoopt hij ons land te vertegenwoordigen in deze discipline op de Spelen van Parijs. Daarnaast heeft Marc als ervaringsdeskundige reeds toegezegd om de trainingsschema’s voor het eerste deel van de discipline op te stellen en hem doelgericht te trainen.
Onder een blauwe hemel en de eerste zonnestralen trokken we er welgemutst op uit. Piet had uit zijn groot receptenboek gekozen voor een vaak glooiend traject waarbij echte beklimmingen uit den boze waren maar waarbij zelden vlak wegdek viel waar te nemen. De mooie vergezichten, belicht met steeds sterke wordende zonnestralen, maakten ons blij en opgewekt. Marc gaf blijk van een stijgende vormcurve en zit reeds met zijn gedachten bij volgend seizoen waar hij na een winter-in-schuim-en-trainingszweet hoopt om menig vriend en (mocht hij er al hebben) vijand te verbazen.
Wie ondertussen ook heel wat zweetparels voelde opkomen, was Brecht. Hij had het stalen ros sinds juni links laten staan maar ging tot het uiterste om niet te begeven. “That’s the spirit” Brecht maar de volgende keer wat meer de fiets bestijgen !!
Onze waardering voor historiek en religie kennende, werd halt gehouden bij een kapelletje met het opschrift “Ne passez pas par le chemin sans dire un Ave Maria”, en dat werd ook gedaan. Koeken, bananen, gellekes en drankbidons werden overal bovengehaald en onder een deugddoende schaduw aangeboden door de maagd Maria hielden we ons klassiek pauzemoment. Jammer dat er geen politiecombi aanwezig was want nu moesten de mannen waarbij de nood hoog was het stellen met een schamele struik…
Ondertussen werd het warmer en warmer maar dit kon de pret en het tempo niet drukken. Piet bleef er samen met Kevin de beuk ingooien tot er na een hergroepering een verzoek kwam van Piet. “Normaal is er nu nog nen toer richting Moeskroen voorzien maar we kunnen hier ook rechtstreeks richting Kortrijk gaan…”. Nog nooit in het bestaan van onze club was een brainstorm zo kort én zo eensgezind …. “Zo rap meuglijk naar Heule platse, win dust !”.
En zo geschiedde. De gedachte aan een frisse cola of pint gaf ons vleugels en zo streken we neer in onze feestgemeente. Ondertussen was het stikkend heet en het eerste drankje was rapper uitgedronken dan het opgediend kon worden. Het dorstige weer noopte ons tot een aanpassing van de regels uitgevaardigd door de president. In plaats van 2 traktaten kwamen er drie. Slecht nieuws voor de clubkassa maar schitterend nieuws voor onze droge kelen. En zo konden we ook nagenieten van een mooie rit van 68 kilometer aan een gemiddelde van 27,4 per uur en 395 hoogtemeters, en dit in een prachtig Heuls feestdecor, onder weldoende schaduw, leuk keuvelend en beseften we dat geluk vaak in een heel klein hoekje ligt…..
Ondertussen zat onze president de feiten te volgen vanuit de Vercors via WhatsApp en zag hij dat het goed was …
Tot zondag !
Yvan
Verslag van de rit Franco-Belge op 3 september 2023
7.56 uur zondagmorgen aan het alom gekende startpunt. Kevin staat eenzaam en zenuwachtig op zijn GSM te tokkelen omdat hij denkt dat er een ander startuur is… Groot is dan ook zijn opluchting als hij een collega-Tinekesvriend ziet verschijnen. Maar amper elkaar ontmoet of hij vliegt naar Heule Centrum op zoek naar wat voedsel, lees een rijsttaartje. Nee, Kevin lijdt niet aan ondervoeding thuis maar hij had niets mee voor onderweg. Toch wel enige consternatie: normaal moeten we af en toe stoppen voor Kevin omdat hij het één en ander moet lossen ……. Nu moest er dringend iets toegevoegd worden.
En ook al is het september, onze leden weten van geen ophouden om hun vleugels uit te slaan. Piet, Xavier, onze voorzitter, en nog andere blinken uit door hun afwezigheid. Wie wel terug aanwezig is, is onze vriend Joost. Hij is al enige tijd terug maar zijn 10-daagse cruise bracht hem met zo’n elitaire mensen in contact dat hij enige aanpassingsproblemen had om terug tussen het gewone volk te komen. Gelukkig heeft hij de gewone draad des levens weer kunnen oppakken en peddelt hij terug gezapig mee met de bende.
Ondertussen is er wel groot nieuws te melden van de kant van het bestuur. In hun onverdroten zoektocht naar bijkomende financiële bronnen om de nieuwe uitrusting te betalen, hebben ze een primeur. Vanaf nu kan, tegen een nog te bepalen maar fikse vergoeding, ieder lid vragen om thuis afgehaald en/of afgezet worden. Blijkbaar heeft Arne zich al ingeschreven om op die manier zeker te zijn dat hij na iedere rit zijn weg terugvindt tot aan zijn huis. Aan de leden kunnen we nu reeds verklappen dat er ook klantenkaarten zullen aangeboden waarbij je na tien beurten gratis één keer thuis wordt afgehaald.
En ja, klokslag acht uur, vertrokken we met z’n zessen richting het land van Macron, de baguettes, de Champagne, de Camembert en zo veel meer moois. Onderweg konden we onze eerste nieuwe klant van ons ‘Pick up and deliver at home service’, Simon Bossuyt, oppikken. Toch proficiat voor Simon om na een wilde nacht op één of ander festival toch het stalen ros te bestijgen. Maar in de plaats van gelukwensen, achtte Kevin dit het moment om als oudste van de familie, Simon de levieten te lezen en hem op de gevaren van luide muziek, alcohol en drugs op dergelijke verdorven plekken te wijzen. U moet immers weten, Kevin is een echte huisduif: nooit weg, altijd thuis, …… een karaktertrek die hij ongetwijfeld van zijn vader geërfd heeft….
Maar naast echte huisduif is Kevin ook een kei in het uitstippelen van nieuwe trajecten. Dit keer had hij de regio Wervik als aperitief gekozen en konden we, onder zijn aanvoering en keurig geassisteerd door Geert, in de Balokken een soort veredelde versie van de Plugstreets afhaspelen. Heerlijke kleine landwegeltjes die wel wat stuurvaardigheid vereisten, maar Tinekesvrienden hebben nu eenmaal een sterke technische bagage. Onder bewonderende blikken namen we iedere hindernis, ieder bochtje, ieder bultje alsof ze er niet waren.
Na de ‘doorstuuk van het jaar’, ‘de mooiste plaats om plat te vallen van het jaar’ konden we nu ook de ‘mooiste pauzeplaats van het jaar’ toekennen aan Kevin. In Quesnoy-sur-Deûle werd halt gehouden en alles wat je maar kon wensen was voor handen: tafel met zitbanken, bomen met welgekomen schaduw, vuilnisbakken en heerlijke hagen om een plasje te doen…. beter kan niet. Opnieuw hoogstaande gesprekken waarbij vooral de naam Sven Pichal geciteerd werd. Blijkbaar wordt zijn programma ‘de inspecteur’ fel gesmaakt ……. Daarnaast ook opbeurende woorden voor Patrick en Joost, beiden ooit trotse maar nu vooral sterk ontgoochelde eigenaars van een rood-wit clubabonnement. Zij overwegen om contact op te nemen met Philippe en een zelfhulpgroep te starten met als thema “Hoe blijven we positief aankijken tegenover het leven ondanks de teloorgang van onze geliefde club”.
Op de terugweg was het heerlijk toeven: Kevin had nu fuifnummer Simon aan zijn zijde maar die bewees al vlug dat het liederlijk en Bourgondisch leven geen afbreuk deed aan zijn fysisch kunnen en onder gestrekte draf, heerlijke zonnestralen én de totale afwezigheid van Murphy was het heerlijk fietsen op vaak totaal onbekende wegeltjes.
Een zondagvoormiddag zoals we er nog vele zouden willen beleven: een rit van 80 km aan een gemiddelde van 27,5 per uur en te verwaarlozen hoogtemeters mogen nu toegevoegd worden aan onze rijk gevulde archieven.
Patrick, Geert, Simon, Joost, Jan, Kevin en Yvan mochten al dit moois meemaken. Dank aan de parcoursbouwer !
Ps: het rijsttaartje werd fel gesmaakt !
Yvan
Verslag van de rit naar de Plugstreets op 27 augustus 2023
Ten Koetshuize om 7u50, het gaat er superspannend aan toe tussen de Streuvelvrienden en de Tinekesvrienden. De Streuvels pronken in splinternieuwe truitjes, mooi het moet gezegd, en zijn voor hun doen in grote getale afgezakt naar het rennersdorp. Ze gaan toch niet met meer zijn dan onze gerenommeerde club. De stand loopt op van 2-2 naar 6-5 voor de Tinekes, iedereen houdt de adem in. Worden het nog penalty's of haalt onze betere fysiek het in de slotminuten? En dan: een heloranje gloed verlicht de einder en de St-Eutropius kerk. Een imposante gehelmde ridder komt afgestormd op zijn carbonnen ros, wie is die gast, wie is die kerel, wien èt er zoveel karma, wien es die kastaar? Die forse kuiten, die brede schouders waarvan één wat lager hangt, dit kan niets minder zijn dan de verrijzenis van onze goeie ouwe Mark de Fondateur!!!! Welcome back Mark!!! Zo komen de bordjes nog op 8-5 en halen we de eervolle overwinning binnen. Toch wel een ontgoochelende opkomst voor deze klassieker naar de roemruchte Plugstreets maar zoals steeds hebben de afwezigen ongelijk. Aan de zijde van Arne trekt de President het peleton op gang. Arne is net terug van een hoogtestage in de Luberon en het heuvellachtige hinterland van de côte d'Azur en laat zijn bewonderenswaardige conditie blijken en behoudt de koppositie tot in Ploegsteert. Met de voorzitter geen rit zonder kasseien en in Geluwe is het al prijs op de helling van de Geluwemolenstraat. Iedereen vlot naar boven maar voor Mark is het tempo te egaal en te saai. Van zijn trainer moet hij meer interval trainen en in Kruiseke verlaat hij de Wolfpack om aan zijn persoonlijke programma te werken, bluven trainen Mark!!! De Plugstreets komen eraan en voor één keer beslist de ritarchitect om tussen strook 1 en 2 geen signaalgever te spelen. Allemaal anciens in de bunch en die kennen na 10 jaar nu toch het parcours denkt hij. Maar wat kan misgaan zal misgaan zei de welgekende Murphy. Het is bergop en tegen wind op strook 1, best pittig en Arne krijgt de weerbots van zijn 40km beukwerk op kop. Hij krijgt het snot en het zwart voor de ogen en verliest de pedalen en zijn oriëntatie. Hij mist de chicane aan het boerhof en verdwijnt aan de horizon. De groep staat na te genieten bij de hergroepering als de President een paniekerige noodoproep ontvangt van Arne, hij staat ondertussen mijlen verder. Hoogtechnologische oplossingen zoals locatie delen komen niet in aanmerking wegens geen bril mee. De voorzitter, ere onderofficier bij de Belgische infanterie en eminent kaartlezer en oriëntatieloper geeft dan maar onderrichtingen zoals richting zon fietsen en de korstmossen achter jou laten. Tevergeefs, enkele telefoons later worden dan maar Alain Remue en een Sea Lion helikopter uit Koksijde met succes opgetrommeld. We zijn eindelijk weer herenigd en verliezen Arne voor de rest van de rit geen seconde meer uit het oog. Na de break aan het monument van de Christmas Truce vervolgen we onze weg over de resterende Plugstreets en snijden we de Heuvelzone aan avec le vent en poupe. Een nieuw blik kopmannen wordt opengetrokken en Mathijs en Simon zorgen voor een stevig en snedig tempo over berg en dal. De ritorganisator heeft nog voor een verrassing gezorgd met een klassevolle bevoorrading ten huize Babydoc in Geluveld, de betere rally waardig met frisdrank en versnaperingen à volonté. (zie foto's) Oud wielerkampioen Pieter en wereldkampioen U8 Jack vergezellen het peleton na de hervatting tot in Dadizele waarbij er vlot snelheden van 36 km/u worden gehaald. Na de Kezelberg krijgen we nog eens een ouderwetse finale met een ware ploegentijdrit op hoger, veiligere en zichtbaarder niveau dan de avond ervoor in Barcelona. Na Arne tegen aftekening afgeleverd te hebben in Moorsele bollen we moe maar gelukkig Heule binnen, mooi sportief ritje aan een aangenaam tempo zonder verdere incidenten en in een stralend zonnetje. 95km aan 26.4 gem en 461hm. President
Verslag van de rit naar St-Sauveur op 20 augustus 2023
Saint-Sauveur …. Een rit, geboetseerd en gebeiteld door Mathijs, heeft zich in geen tijd ontwikkeld tot een klassieker waarvoor iedereen nederig zijn petje en fietshelm afdoet. De rit staat voor mooie vergezichten, unieke baantjes vol kiezel die alleen onze Waalse broeders kunnen in elkaar flansen en hoogtemeters die zelfs door onze hoogtemeterspecialist Geert met een ‘welverdiende 9’ worden gequoteerd.
Voeg bij dit mooi traject een schitterend weerbericht en je begrijpt dat we over bovenste beste troeven beschikten om Tinekesvrienden in grote getale te mogen verwelkomen aan onze alom gekende startplaats. En toch … slechts 6 mensen aan de start. Een grondige analyse werd verricht en er waren drie elementen die meespeelden: ten eerste is er het sterke reis-DNA van onze leden: Baskenland, Ardennen, …. Velen voelden het kriebelen en wilden andere oorden verkennen (groot gelijk!). Daarnaast is er nog steeds onze gekwetstenboeg en is het wachten op eminente leden met letsels ergens tussen kop en teen waarvan we hopen ze toch nog dit seizoen terug te zien. En er was nog een heel speciale derde reden …
Wie niet aan de start stond, was onze eigenste president maar die was voor één keer niet op reis en had protocollaire doch hoogst aangename “verplichtingen”. Nee, deze zondagmorgen geen clubuitrusting maar wel een sjiek kostuum en das (misschien moeten we eens denken aan hemden om Jean-Marie Pfaff-gewijze onze clubnaam op de kraag te laten plaatsen) en dit om zich te presenteren op het festijn georganiseerd door ons ander clubicoon Mark. Hij vierde zijn 40ste, jawel je leest het goed, 40ste huwelijksverjaardag met zijn Veerle. En er is voor Mark dubbele winst: naast zijn 4 decennia onvoorwaardelijke liefde is Veerle sinds kort op pensioen en derhalve kunnen ze nu voor het eerst 24u/24u van elkaar genieten !!! Je zou voor minder een feest geven. In elk geval namens onze Club een welgemeende 40-voudige proficiat aan Marc en Veerle ! !
Voeg daarbij nog dat Kevin pas op de aller-, allerlaatste minuut aanwezig meldde. Na zijn langdurige verblijf in Botswana en Namibië vond men het aan de grens hoogst verdacht dat iemand met een Europese achternaam, Wittewrongel begot, de oversteek wou maken naar Europa. Daarom diende hij eerst zich te melden bij de dienst vreemdelingenzaken en diende hij bewijs aan te brengen van zijn integratie in Europese en Belgische middens. Uiteindelijke bewijsvoering kon gevonden worden in onze eigenste blog alwaar zijn naam regelmatig terug te vinden is en zo kon hij ongestoord ons landje weer binnen. Omdat ze onze blog zo interessant vinden, loopt er trouwens voor het ogenblik een vraag van de Namibische autoriteiten om wekelijks een vertaling van onze avonturen ter beschikking te krijgen.
De geringe opkomst kon de pret niet drukken en voor we het wisten werden we ondergedompeld in golvende parcoursen, unieke vergezichten en verorberden we hoogtemeters bij de vleet. En wanneer je dan onwillekeurig begint te denken aan een enig mooie dag, ja dan roept Murphy zich geroepen om weer eens tussen te komen.
Nadat Patrick verleden week de trofee veroverde van ‘den deurstuuk van het jaar’ liet nu zijn voorband het afweten. Ja dat komt ervan als je de week ervoor verklaarde dat je in tijden geen lekke band kreeg …. Nu, ondertussen zijn de technische vaardigheden van Patrick voldoende gekend om te weten dat deze herstelling in geen tijd afgehaspeld werd en ondertussen profiteerde Kevin ervan om een plaspauze in te lassen. Blijkbaar heeft zijn drieweken durende blaastraining in het buitenland nog niet de gewenste resultaten opgeleverd.
Terwijl de zon alle registers opentrok was het ook tijd voor ons om het echte werk aan te pakken en wisten we dat vanaf Frasnes-Les-Anvaing een gepeperde helling ons stond op te wachten. Gesneden koek voor Mathijs, Kevin en Xavier om deze te bestormen.
Op ‘Saint-Sauveur-platse’ werd een korte break georganiseerd en werden alweer én belangrijke weetjes uitgewisseld én belangrijke zaken geconstateerd. Zo werd een boompje opgezet over priapisme en kreeg iedereen de kans om relevant wetenschappelijke kennis over dit onderwerp op te doen. Daarnaast werd ook een belangrijke boom opgezet over het al dan niet moeilijke toiletbezoek tijdens het begin van een verlofperiode …. Daar had Kevin echter totaal geen boodschap aan … die had een openbaar toilet gespot en kon niet aan de verleiding weerstaan om die pot verder te vullen en eigen darmen te ledigen. De opluchting was tot ver buiten de gemeente hoorbaar. Blijkbaar heeft Piet op de Catsberg onbewust voor een nieuwe trend gezorgd binnen ons peloton.
Snel werd nu de steven gericht naar de Karnemelkbeekstraat en ook deze helling werd al bij al vlot verteerd en had iedereen reeds de terugweg in gedachten tot ondergetekende zijn duit in het zakje deed en de vermaledijde uitroep ‘plaaaaat’ moest rondbazuinen. Maar Cruijffs gezegde ‘ieder nadeel heb zijn voordeel’ was hier meer dan ooit van toepassing. Het onheil geschiedde vlakbij wielercafé ‘De oude hoeve’ alwaar de leden tijdens het herstel zich te goed deden op een schaduwrijk gezellig terrasje aan een frisdrank en waar zelfs fietsgerief aanwezig was om herstellingen uit te voeren. Derhalve werd ter plaatse de trofee uitgereikt van ‘mooiste plaats om plat te vallen’.
De terugweg was een klassieker en werd er een heel, heel stevig tempo aangehouden om onze verloren tijd in te lopen. Op die manier stormden we richting Kortrijk en voor het we wisten, was ook deze rit rijp voor de historieken. Dank Mathijs voor dit mooi traject en proficiat aan iedereen (Mathijs, Xavier, Kevin, Geert, Patrick, Yvan) die deze zware klus tot een goed einde bracht. We reden immers 95 kilometers aan een gemiddelde van 26,7 per uur en verorberden 705 hoogtemeters.
Afspraak zondag voor de beruchte Plugstreets onder aanvoering van onze voorzitter. Start om 8 uur!
Yvan
Verslag van de rit "dwars door Pays des Collines" van 13 augustus 2023
13 augustus, Kortrijk congé loopt zoetjesaan op zijn einde en dat zien we in het rennersdorp: 8 avonturiers melden zich aan voor een nieuwe aflevering van Reizen Geert. Waar zijn de Tinekesvrienden zoal op reis geweest vraagt U zich af? Wel het antwoord is simpel: Van Afrika tot in Amerika en vanop de Himalaya tot in de woestijn.... Echte globetrotters die Tinekesvrienden. Stipt om 7u30 trekt het peleton zich op gang voor een zesbergenprijs, zo leert ons de Garmin op basis van de doorgestuurde GPX-file , wat een hoogtechnologische club zijn we toch nietwaar. Geert was een prima student in de richting aardrijkskunde-meetkunde en zo weet hij als geen ander dat de kortste afstand tussen 2 punten een rechte lijn is. Hij kiest voor het Guldensporenpad richting heuvelzone en zo komen mooi opgewarmd na 31km al aan in het tweetalige Ronse en beginnen we te smullen van al het voorziene lekkers. We krijgen als amuse-bouche de helling van de Maquisstraat onder de wielen geschoven, een tweetrapsraket met een piek van 11%. Iedereen verteert vlot het eerste klimwerk en we genieten van de natuur en het prachtige vergezicht. We bollen Walloniê binnen en noteren de borden Ellezelles en Flobecq. Onze kopman kiest voor een mooi en lang stuk Ravel, dit zijn oude spoorwegbeddingen omgevormd in fietspaden in Zuid-België. We snijden dwars door een eeuwenoud oerbos (zie foto) met mytische hutten en versieringen, indrukwekkend!!! Na de Bruyere , 2de helling van de dag loopt het echter mis met onze leider in het Bergklassement Xavier die plots last heeft van acute rugpijn. Collegiaal wordt onmiddellijk gepolst naar de oorzaak: Blz 45 van de Kamasutra in combinatie van een irritante mug? Het antwoord is simpel, zijn rugspieren kunnen de kracht van zijn billen en kuiten niet meer aan en gaan in staking. Xavier rijdt vanaf dan met een wattbegrenzer, kan zijn energie niet meer kwijt en hangt continu aan de rekker en aan de staart van de meute. De mooie krinkelende landelijke wegen en vergezichten over Di Rupoland volgen elkaar in recordtempo op en het is voor de andere 7 Tinekesvrienden puur genieten geblazen. Waar blijft reizen Geert dit toch uithalen vragen we ons af. Voor de eerste maal in de Tinekesgeschiedenis fietsen we Everbeek binnen en beginnen we aan de terugweg. Na een spectaculaire afdaling vol haarspeldbochten wacht La Houppe, de langste helling met een top op 138m boven de zeespiegel. Boven net voor Chalet Gerard (niet te verwarren met Chalet Reynard voor de kenners) houden we onze pitstop. 2 lokale mormels houden ons gezelschap en de groepsfoto wordt genomen tussen 2 reuzendildo's, zie hieronder. We zijn den 13e en we zullen het geweten hebben. Net over de grens met Vlaanderen staat Murphy ons met een vette grijns op te wachten. Eerst bonkt Patrick in een put (lekke band wordt snel hersteld) en enkele kilometers verder knalt Piet in de steile afdaling van de Steenbeekberg in een immense holte in het wegdek met een ferme doorstuk tot gevolg. De schade is niet te overzien want ook zijn velg is getoucheerd. Een verse binnenband steken is geen oplossing , moet Piet de strijd staken? De creativiteit en oplossingsgerichtheid van de Tinekesvrienden kent echter geen grenzen. Een sympathieke buurman leent ons een bektang en handige Patrick die Metaal-Latijn met specialiteit Spaans heeft gestudeerd plooit de weerbarstige velg weer op zijn originele plaats, een origineel staaltje van vakmanschap!!!(zie foto) Geert loodst ons verder door de prachtige Vlaamse Ardennen met nog enkele kuitenbijters. Ondertussen is de zon erdoor gekomen en is het zalig fietsen en genieten. We hebben heel wat tijd verloren bij de reparaties en spoeden ons richting Heimat maar Murphy wil ons nog geen vrij spel geven. In Anzegem raken we verzeild achter een optocht van oldtimer tractors die aan een slakkengangentje den Tiegemberg bestijgen om Zuhal Demir te pesten met nog wat extra stikstofuitstoot. We bemerken good old Franky Dury aan het stuur van zijn oud functievehikel, wat een gemist talent toch voor de boeren. De finale speelt zich af langs het kanaal in Stasegem en we zijn ooggetuige van een miraculeuze genezing! De zon, warmte en hitte heeft de lumbago van Xavier verdreven en hij neemt de kop aan een verschroeiend tempo. Ook de brug over de Leie knalt hij als vanouds over, heeft hij die rugpijnen nu gefaket of wat? Als afsluiter krijgt hij nog goeie medische raad van zijn vriend Diederik om toch maar wat suppositoirs te laten steken want die werken sneller. Na een sublieme atletische sportieve rit bollen we Heule binnen, de lofwoorden voor de ritarchitect zijn meer dan terecht, merci Geert voor zoveel moois. 104km aan 25.6 gemiddeld en 820hm.
President
Abonneren op:
Posts (Atom)