Verslag van de Murphyrit naar Molenbaix 26 maart 2017
De manipulatie van moeder natuur zorgde ervoor dat wij op
een virtueel ontiegelijk vroeg uur aan de start van de 4de rit
verwacht werden. Biologische - en Rodaniaklokken werden overhoop gehaald
terwijl hart en andere spieren aan een tijdelijk verouderingsproces werden
onderworpen. De wekelijkse routine kreeg een knauw maar gezien de flexibiliteit
van de huidige generatie wielertoeristen werd deze hindernis toch vlot door 21
renners genomen. We noteerden zelfs de aanwezigheid van enkele “nieuwe leden” :
zo verschenen Dirk, Geert Depoortere II , Bjorn en Pantani broederlijk
zij aan zij op de tarmac : de voorbereidingen voor Heule – Dinant zitten in de
finale fase en dan is een ultieme conditietest tussen al dat
Tinekesgeweld uiteraard richtinggevend voor bookmakers en concurrerende
teams. Het was even wachten op de president. Martin was het slachtoffer
geworden van een onwillige bolide die met de koppigheid van een ezel niks moest
weten van enig zomeruur en dan maar uit protest ineens alle lucht uit de
achterband liet ontsnappen. Ge moet het maar durven, de voorzitter te voet
stellen. Van ne vélo met karakter gesproken!
Het was oude getrouwe Mark, alias onze president-fondateur
of nog de clubgps, Bing in de Heulse volksmond, die opnieuw aan zet was als
parcoursbouwer. Deze keer reden we richting Molenbaix waarbij op een zeer
omzichtige en subtiele manier zou geroken worden aan de flanken van de
Mont-Saint-Aubert. Red Philip mocht zich neervleien achter het stuur van de
volgwagen en beschikte daarbij over een strak plan : genieten van enerzijds
door Mark geschilderde pittoreske landschappen en anderzijds van het beulwerk
der topatleten. Wist hij toen veel dat er nog een 22ste, onzichtbare
renner de deelnemerslijst zou doen oplichten : gast voor 1 dag, terrorist
Murphy! Pas enkele pedaalslagen ver of de onverlaat sloeg al toe : een
gastrenner reed lek in de Kortrijkstraat. De Plugstreets van daags tevoren
hadden een onuitwisbare stempel op de achterband nagelaten. Nog maar net van
dit onheil bekomen of de extremist sloeg opnieuw toe. Geert Depoortere II
toverde vreselijke beelden op ons netvlies : zijn voet bengelde roer- en
stuurloos aan zijn manivelle (of was het andersom?), de rode fietskleur maakte
het beeld nog wat heftiger. De sportdirecteur krabde zich in de haren
(lees : achter de oren). Gelukkig was topmecanicien Dirk van de partij (ne
cadeau van diezelfde Murphy). Dirk slaagde er gelijktijdig in zowel de voet
van Geert chirurgisch te verwijderen als de manivelle opnieuw onverdoofd
vast te draaien. Topchirurgie op 2 wielen, Geert kon direct verder.
Fietsdokters zoals ze niet meer gemaakt worden. Bravo Dirk! De rit kon nu echt
beginnen en onder een gezapig tempo ging het richting pitstop. Na een
clochardmaaltijd (frangipanes over tijd en namaakcola) vatte iedereen vol goede
moed de terugtocht aan. Wie dacht dat dit rimpelloos (een utopie gezien het
aantal aanwezige 50-plussers) zou verlopen was eraan voor de moeite.
Niemand minder dan de ritarchitect himself zette voet aan de
grond : achterband zo lek als een zeef, reservewiel niet compatibel met zijn
hoogtechnologisch vehikel en tot overmaat van ramp een verse binnenband die
even doorzeefd was als KVK-verdediging. Murphy had zich nu vermomd in Briek
Schotte : opnieuw was Dirk aan zet, deze keer als spoedarts en gewapend met
naald en draad. En nog was het niet voorbij! Onder het motto “anything that can
go wrong, will go wrong” besloot Mark moeder aarde te kussen. Een vreselijke
plof deed schokgolven ontstaan waarvan het epicentrum in Molenbaix
gelokaliseerd was. Het gekreun van de fondateur ging door merg en been, het
leek alsof zijn knieschijf en dijbeen van plaats verwisseld hadden maar
uiteindelijk kon hij via het inzetten van de fluistertechniek alsnog de rit
uitrijden. Een zucht van opluchting raasde doorheen het peloton.
En nog was de toorn om zoveel zomeruur niet verdwenen!
Volgend slachtoffer was Tim : een doorstuik, vijgeplat achteraan maar gelukkig
kon het reservewiel daar wel soelaas brengen. Tot slot sukkelde de ketting van
de president nog eens tussen kader en tandwiel maar als ex-renner werd Murphy
deze keer handig gedribbeld.
Men zou bij dit alles vergeten dat Pantani nog even aan de
boom schudde waardoor het tempo strak bleef en niemand buiten tijd de aankomst
bereikte. Zeer bewogen maar prachtige rit, 21 renners, 75 km, 403hm en 25,6 gemiddeld.
Bij het ter perse gaan werd nog vernomen dat de sportdirecteur na de rit een
kruisbestuiving met de wielen van Tim en de president probeerde te organiseren,
maar een wakkere Tim zorgde er voor dat dit feestje niet kon doorgaan.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1644863354
Succesvolle Kwis : zoek de succesvolle trainer en zoek de succesvolle Tinekesvriend
 | |
| Antwoorden via "opmerkingen" hieronder |
Verslag van de winderige rit van 19 maart 2017 St-Juliaan bij Ieper
Euforische taferelen aan de start van de 3de rit!
SB/PM Willy ,tevens notoir Esseveesup, kwam
rechtstreeks vanuit de Heizel aangewaaid! Getooid met een grensverleggende
sjerp, een bordeaux-achtige vlag en het betere clochardhoofddeksel repte hij
zich zegedronken naar de start. De verlengingen en de penalty’s hadden er zwaar
ingehakt, onze kwieke senior leek plots meer op een aspirant-eeuweling dan op
een afgetrainde Tinekesvriend. Fier als een gieter poseerde hij naast een
supporter van de enige echte topclub van Zuid-West-Vlaanderen, ook al bevindt
deze club zich momenteel in slaapmodus. Reuzen lassen nu éénmaal soms een
slaapseizoen in om daarna sterker dan ooit terug te keren. Proficiat Willy,
vanaf heden kunnen de boeren hun pretsoepe bereiden in een chipscup!
Sportdirecteur David Rigole kwam met enige vertraging ons vipdorp opgereden :
hij werd opgehouden door een door boeren veroorzaakte tractor-en treinfile. Zo
gaat dat als je maar 1 keer per jaar de beesten en de stallen even vaarwel kunt
zeggen. Alle beschaafde maatschappij-onderdelen worden dan hopeloos ontregeld,
zij die dagelijks zorgen voor volle borden gooien op zo’n momenten flink wat
roet in het eten. Het was trouwens een incidentrijke morgen. Zo liet
Benny vóór dag en dauw via de modernste communicatietechnieken weten dat zijn
bolide plat stond en kwam Fanny vertwijfeld toe met een halflege tube. Benny
kon het euvel alsnog met spoed herstellen en Fanny deed beroep op haar
materiaalman die op weekdagen ook nog eens dienst doet als haar echtgenoot. De
zelfredzaamheid van deze vereniging scheert hoge toppen! Kevin, onze logistieke
clubtripadvisor, zette zichzelf stevig op de kaart : na al die noeste
tussenseizoensarbeid was hij nu ook nog eens ritarchitect van dienst! Een
duizendpoot die er bovendien niet voor terugdeinst de pedalen stevig te geselen.
Nog vóór we onder zijn leiding het landelijk wegennet opzochten, kwam de
president opnieuw met een tester op de proppen : deze keer werd Hakim
voorgesteld, fervent fietser die zijn “spekken” afhaalt bij Diederik, onze
clubapotheker/manager. Daarnaast kunnen we tevens melden dat de
onderhandelingen met Arne helemaal afgerond werden : welkom in deze warme club,
Arne! Waar is de tijd naartoe dat je werknemer van bpost diende te zijn
om bij deze eliteclub te kunnen aansluiten? Nu volstaat een klantenkaart bij
Diederik om erbij te geraken. Het bestuur houdt deze evolutie nauwgezet
in de gaten nu blijkt dat naast Maleisiërs en Chinezen ook apothekers zich
geruisloos proberen te integreren in de hoogste bestuursechelons. Rijden we
binnenkort met Dafalgan als hoofdsponsor? Wordt vervolgd maar vooral opgevolgd.
De tijd voor het echte werk was inmiddels aangebroken. Een 25-koppig (!)
peloton trok zich op gang, klaar om de wind en andere klimatologische
omstandigheden te trotseren. Kevin, Simon, Sven en Piet beukten om beurt tegen
de nietsontziende blaaspompen in en boden op die manier het peloton
een zetel aan. Een peloton dat trouwens het rijden in waaiervorm steeds beter
onder de knie krijgt. In de staart van de groep verloor Joost zijn drinkpul waarbij
Tim zijn diensten als waterdrager nog maar eens gretig aanbood. De fluitende
wind deed alle noodkreten in de doofpot belanden waardoor Tim pas na een
uitputtend gevecht tegen zichzelf en de natuurelementen opnieuw kon aansluiten.
Sterke prestatie! De oproep van bij het seizoensbegin om putten en andere
weghindernissen goed te communiceren werd door Diederik zodanig
plichtsbewust opgevolgd dat hij zichzelf in nesten (lees: putten) werkte
met een lekke band tot gevolg. Van altruïsme gesproken! Aan kilometerpaal 37
mocht onze sportdirecteur zijn tenten opslaan. Zijn uitstalraam vol lekkernijen
werd onmiddellijk geplunderd : bedankt David voor spijs en drank. Tijdens de
terugweg konden we bij vlagen profiteren van een kuitensparende rugwind hetgeen
de gemiddelde snelheid fluks de hoogte injoeg. Er was nog een heerlijke
hindernis voorzien waar de cartouches in het rond vlogen. Carl Berteele
noteerde daarbij op zijn motor snelheden tot 62km/u!
Verkwikkende rit in een prachtig decor, 74,4 km, een
gemiddelde van 26,2, 347hl en 25 renners.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1631947425
Verslag van de rit van 12 maart 2017 Pittem-Egem-Koolskamp en Ardooie
De 2de rit van onze Tinekestour leek bij het ontwaken op
vestimentair vlak een moeilijke bevalling te zullen worden. De zon was op dat
vroege uur reeds van de partij, de vogeltjes zwierden al Franstalige
voetbalstrijdliederen door de lucht maar de vraag die op ieders lippen brandde
was : hoeveel lagen feestkledij omgorden? Een vraagstuk waarin vrouwen
doorgaans veel rapper de oplossing vinden dan mannen. Vooral Gerd bewees die
stelling want hij had zowat alle clubkledij-onderdelen omgord. Te veel
testosteron en dus geen vrouwelijk kantje of tuk op extra
conditiebevorderend vochtverlies : wie zal het zeggen? Van vrouwen gesproken :
met Fanny, Petra en Marie was het volledige deelnemersveld on stage : sterk!
Terwijl een deel van de club zich volop aan het voorbereiden is om de
Tinekeskleuren op Heule-Dinant te verdedigen, slaagden we er toch in een sterk
deelnemersveld op de been te brengen : 23 leden + tester Arne die door de
president kort voorgesteld werd. Ook Petra nam een stuk briefing voor haar
rekening en deed een warme oproep om in geval van een lekke band
voldoende tijd te voorzien zodat een naadloze aansluiting bij het peloton kan
verzekerd worden. Interessant om weten is dat Tim in dergelijke gevallen met
plezier hand- en spandiensten verricht ten einde tot een vlot integratieproces
te komen.
Een al even opmerkelijk feit voltrok zich aan de startplaats
: de messcherpe seniors Jacques (ex-secretary general) en Willy (SB/PM en
parcoursbouwer van dienst) kleurden de dag met hun aanwezigheid. Fiscale en spitstechnologische
bancaire ervaring gekoppeld aan rendement en flitsende dynamiek : dergelijke
karaktervolle monetaire producten worden steeds zeldzamer. Simon maakte het
plaatje compleet door als sportdirecteur de kudde samen te houden. Kevin , onze
Tripadvisor, had het met vader Willy op een akkoordje gegooid om deze rit
richting Ardooie uit te sturen via het zottekot van Pittem en andere
metropoolsteden. De voorzitter gaf onderweg enige gratis toeristische info. Zo
is Ardooie gekend om zijn diepvries-en patattenindustrie. Ideaal decor voor
jonggepensionneerden die willen bijverdienen alleen moeten ze rekening houden
met een Babylonische spraakverwarring op die werkvloeren. Willy had voor
lichtlopende wegen gezorgd, meteo Tineke voor de rest : steeds zachter wordende
temperaturen en geen druppel neerslag. Net voor de pitstop en op een tot koers
aanzettende kasseistrook plaatste Xavier zijn bolide in handenstand langs de
kant van de weg : eerste lekke band van het seizoen! De culinaire verwennerijen
die Simon liet aanrukken deden dit leed evenwel vlug vergeten. Bedankt Simon.
Tijdens 2de rithelft ging het tempo licht
de hoogte in maar tester Arne bleef daarbij zijn eigenste zelf : een
gemoedelijke spraakwaterval. Men zou zweren dat onze testpiloot een advocaat
is.
Onze parcoursbouwer had ook een ontsnappingsroute
ingecalculeerd. Het was Tim die hierbij het vuur aan de lont stak en enkele
cartouches liet afvuren die veel weghadden van Moeskroens feestvuurwerk. Sterke
prestatie waarbij de benen reeds aan een doorgedreven test onderworpen werden.
Even later trapte oermens Ringo zijn ketting doormidden maar zijn geografische
kennis zorgde ervoor dat hij nog voor de apero thuis geraakte.
Boeiende en aangename rit waarvoor dank aan Willy.
70 km, 26,5 gemiddeld, 234hm en 23 renners!
Tot volgende week om 8u.
Verslag van de openingsrit 2017 Poelkapelle 5 maart
Na een uitgebreide winterslaap van een 5-tal maanden werden
alle clubattributen opnieuw vanonder het stof gehaald. Na de slopende
onderhandelingen tijdens het tussenseizoen over vervanging én uitbreiding van
het logistiek management is het nu de beurt aan het rijdend personeel om een
tandje bij te steken.
Het waren dan ook 22 okselfrisse atleten die hun opwachting
maakten voor de seizoensopener met als niet onbelangrijk detail dat ook alle
gestelde bestuurslichamen hun voorbeeldfunctie ter harte namen en dus present
tekenden. De discussies over presentiegelden, zadelpenningen, vochtige doekjes
en andere clubfrivoliteiten werden verdaagd naar een later te bepalen datum. In
dat verband wordt met argusogen gekeken naar de evolutie van de
graaicultuurtoestanden in de vaderlandse politiek, kwestie van geen onnodige
risico’s te nemen die het voortbestaan van de club zouden kunnen
bedreigen.
Zoals de traditie het wil, verdrongen ook de paparazzi zich
aan ons VIP-dorp om toch maar een glimp te kunnen opvangen van al die
kathedralen van lichamen en om de juiste foto te kunnen nemen van ons bont
gezelschap. Van kathedralen gesproken : het was niemand minder dan de bisschop
van Heule die ons aan het huis van God stond op te wachten. In een vrijgevige
bui bedacht hij iedereen met een verzekering bescherming ongevallen en smeedde
vervolgens nog enkele banden met de allerhoogste die ervoor moeten zorgen dat
ook het restrisico naar behoren ingevuld werd. Diep onder de indruk van zoveel
godvruchtigheid namen we de kwispeldouche in ontvangst van de man die zijn
hoofdhaar vakkundig heeft verhuisd naar kin en onderkaken.
Na iedereen op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd, kon
het echte werk beginnen. Parcoursbouwer Mark, alias de fondateur, had voor de
gelegenheid zijn stoomfietslocomotief boven gehaald. Net zoals je in een oude
casserolle de beste soep maakt, moet hij gedacht hebben dat je op een oud
vehikel nog steeds de beste prestaties neerzet. Het bezorgde hem een zeker
Briek Schottegehalte hetgeen de dynamietstaven in zijn kuiten nog beter tot hun
recht lieten komen. Marc gaf meteen van jetje en strooide zelfs enkele
hoogtemeters op het wegdek.
Wie clubgps Mark zegt, zegt ook regen al liet hij zich deze
keer minutieus begeleiden door Meteo Tineke, het beste weerstation van Europa
en omstreken. Regendruppels werden vervangen door een nitraatvolle maar
geurloze winderigheid die nogal wat fietsturbulentie en waaiervorming
veroorzaakte. Toen die wind zelfs de hoogtechnologische tachograaf op het stuur
van Petra door de lucht joeg, liet ze zich enkele krachttermen ontvallen die
aan duidelijkheid niks te wensen overlieten. Gelukkig waren de president en
Diederik van de partij. De voorzitter lokaliseerde als een volleerd
oorlogsdeskundige de plaats van delict terwijl Diederik met succes het meest
recente rabbitoogmedicijn kon uittesten. Deze combinatie van spitsvondigheid en
toppharmaceutica bezorgden Petra haar toestelletje terug. Wat een club!
Sportdirecteur David streelde halfweg de smaakpapillen en
liet tevens extra vocht aanrukken. Bedankt David, het piste als engeltjes op
onze tong.
In de 2de rithelft namen Wesley en Kevin het
commando van Mark over : beide heren bewezen daarmee reeds klaar te zijn om de
voorjaarsklassiekers te bestormen en doorkliefden de wind zoals een mes de
boter doormidden snijdt. Krachtinspanningen om u tegen te zeggen, mannen die
leven voor hun sport en nog nooit van wintervet gehoord hebben. Na een pittige
eerste rit bereikten we met gegeselde kuiten Heuls grondgebied. Niet alleen
bleek het fietsmateriaal tiptop in orde, ook de conditie is reeds conform de
bepalingen van het clubreglement.
63 km, 25,6 gemiddeld, 345 hm (!!!) en 22 leiders in het
algemeen klassement.
Afspraak volgende zondag om 8u30 aan Ten Koetshuize!
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/1608271524
Abonneren op:
Posts (Atom)