Rit 01-09-2013 naar Rumilies en omstreken

Rumillies, zondag 1 september om 7.20 uur: het anders zo stille en vredige dorpje wordt opgeschrikt door een 10-tal met fietsen beladen voertuigen die druppelsgewijze binnenkomen en zich parkeren op het idyllische dorpsplein. Het zijn de Tineksvrienden die zich mooi op tijd aanbieden voor een rit die, omdat deze op vreemd terrein bereden wordt én omdat deze geprepareerd wordt door de fondateur, hoge verwachtingen oproept. Het pleit voor de discipline van de club dat iedereen, nou ja bijna iedereen, zich op tijd aanmeldt om op het afgesproken tijdstip te vertrekken. Alleen Bart komt te laat maar hij kan verzachtende omstandigheden pleiten: in zijn Lada zit geen GPS en de wegwijzers zijn bij nos frères Wallons ook niet altijd even duidelijk. Sportbestuurder van dienst is Ringo en die wordt geassisteerd door onze ongelukkige Dirk: deze moet donderdag onder het mes om de ravage aangericht naar aanleiding van zijn val te herstellen. Bij deze wensen we hem een voorspoedige revalidatie toe! Hij had twee redenen om aanwezig te zijn: enerzijds de grenzeloze sympathie voor de club en anderzijds vond hij het nogal riskant om vrouwlief zomaar los te laten samen met 19 geoefende body’s. Beter voorkomen dan genezen… Met slechts 12 graden op de thermometer gingen 19 renners van start en dit onder het commando van het niet meer zo jonge maar oerdegelijke commando van de fondateur en Jacques. Wie twijfelt aan de leiderscapaciteiten van dergelijk duo is van een andere planeet. Woorden schieten te kort om de kwaliteit van het parcours te beschrijven: de ene helling na de andere werden ons voorgeschoteld, het ene mooie vergezicht na het andere werd ons aangeboden en op een ogenblik waar de concentratie dreigde weg te ebben, kregen we kasseistroken voorgeschoteld die ons onmiddellijk verplichtten aandachtig te blijven rijden. U begrijpt onmiddellijk dat de afwezigen meer dan ongelijk hadden en als we er nog bij vertellen dat de zon ondertussen haar verschijning had gemaakt, zie je zo dat dit een voormiddag Grand Cru was. De pauze was van een even hoog gehalte: aan een witte molen met een mooie oprit werd halt gehouden en ook het buffet dat volgde bleek even kwaliteitsvol: rijst- en flantaarten werden door Ringo met gulle hand uitgedeeld en iedereen feliciteerde zijn vrouw om haar schitterende bakkunsten. Maar ten huize Ringo is het niet de vrouw die de kookmuts (of moeten we zeggen de bakmuts) draagt maar de 8-jarige Noah want het was hij die speciaal voor ons deze heerlijke taarten had gebakken! Dank u wel Noah! Er werd reeds druk gespeculeerd in welk kookprogramma onze Noah zal verschijnen op TV …… feit is dat hij op termijn een ernstige concurrent zal worden voor de Heulse bakkerijen. Misschien kan er ook gesproken worden over een stage bij onze sponsor Soete. Na versterking van de inwendige mens werd het tweede deel aangevat en de gesprekken werden, als gevolg van het verteren van de vele hellingen, wat stiller. Ook Rambo ging minder decibels produceren maar dat was naar eigen zeggen omdat hij te weinig taarten gegeten had. Rond de klok van 11 arriveerden wij opnieuw aan ons vertrekpunt en spoedde iedereen zich naar de sportbestuurder want onder weg had men ongeveer een halve kleerkast kledij overboord (lees in de auto van Ring) gekieperd. Moe maar tevreden werden met de laatste resterende krachten de fiets opgeladen en vertrok men huiswaarts om Rumillies opnieuw te herschapen in hetgeen het eigenlijk moet zijn: een heel mooi en heel rustig dorpje….. Dank aan allen die deze mooie voormiddag hebben helpen realiseren. En bij deze ook veel moed toegewenst aan onze penningmeester die nu ongeveer aan de hellingen begint vooraleer omwille van zijn sterke devotie maar ook omwille van grote vermoeidheid in de armen van de paus te vallen. Bij deze ook dank aan Red Phillippe die speciaal zijn computer naar het Zwarte Woud meezeult om deze tekst op onze blog te plaatsen. Verslaggever van dienst: Yvan Winne