Verslag van de rit op verplaatsing Boezinge - Oostduinkerke aan zee op 13 juli 2025
Zondagmorgen 13 juli. Geleidelijk komen auto’s met daarin groene truitjes en fietsen op de
trekhaak het centrum van Boezinge binnen. Hier heerst serene en tijdloze rust. Dit gevoel wordt
slechts lichtjes verstoord door enkele mannen die, gewapend met een blik bier in de hand, hun
laatste energie aanwenden om toch nog hun bed te bereiken. Als ze zich nog herinneren waar ze
wonen ten minste ….
11 leden maken hun opwachting voor een ritje van Matthias richting kust. De
ritverantwoordelijke zorgt alvast al direct voor een start grand cru door iedereen te trakteren op
een chocoladekoek of een croissant !
Maar de sfeer is dubbel: enerzijds is er het vooruitzicht op een leuke tocht richting Noordzee,
maar anderzijds is het lang wachten op Erna. Diedrik had immers haar komst beloofd maar tot
onze teleurstelling moesten we vaststellen dat zij zelfs haar kat niet gestuurd had. Wie ook heel
sterk ontgoocheld was, was onze huiscouturier Philippe. Al de ganse week lag zijn lintmeter klaar
om haar maten te nemen voor een nieuwe uitrusting, maar ook ten huize Philippe kwam ze niet
opdagen. Ook onze voorzitter blonk uit door afwezigheid. Sommigen linkten de feiten aan elkaar
en meenden dat onze president een rit apart had gepland met Erna maar dit bleek fake news: een
familiefeest was de oorzaak van zijn forfait.
De treurnis omwille van dit geheimzinnig nieuw lid was echter vlug over en onder leiding van de
gebroeders Vanneste, met name Matthias en Siemen, werd klokslag 8 uur, onder het luiden van
de Boezingse kerkklokken, de rit op gang gebracht.
Het eerste deel was alvast veelbelovend en het ene leuke binnenbaantje achter het andere diende
zich aan. En het moet gezegd: het broederduo is als koptrekkers op verschillende vlakken ‘hors
catégorie’. Niet alleen dicteerden zij een zeer gelijkmatig mooi tempo, daarnaast trokken zij met
hun ‘indrukwekkende carrure’ een muur op waarachter het zelfs bij een tsunami goed toeven is!
Schuilend achter deze mannen gingen we de strijd met de Moeren aan maar door de geringe wind
en de grote windschermen bleek dit geen enkel probleem te zijn. Gelukkig zijn zij nog niet op de
radar gekomen van de UAE’s van deze wereld om kopwerk te leveren voor Pogačar en co!
Voor we het goed en wel wisten, tekenden zich de eerste tekens af dat we de kust naderden. In de
verte zagen we al attracties van Plopsaland en ook de eerste contouren van
appartementsgebouwen begonnen zich te manifesteren. In Koksijde gingen we de Hoge Blekker
op, gevolgd door een stuk gravel dat ons een Strade Bianchigevoel gaf. Tijd voor Geert om zijn
nieuwe extra brede banden eens te testen en te geselen.
De voorbije weken hadden zich verschillende kustgemeenten gemeld in de hoop dat wij daar halt
zouden houden voor onze klassieke stop. Het hoogste bod kwam van Oostduinkerke met als
contractuele verplichting een foto van de leden voor de beelden van de paardenvissers. Deze valt
ongetwijfeld te bewonderen bij de talrijke foto’s.
En ook de terugweg bleek even goed gekozen en geselecteerd door de parcoursbouwer Matthias.
Plots werd echter het gekende ‘Plat, plat!’ gehoord en bleek het dat het …….. Matthias zelf was
die averij opgelopen had! Maar niet getreurd, terwijl enkele hulpvaardige handen het euvel
hielpen herstellen, konden de anderen genieten van een overweldigende rust midden de
poldervelden. Dit positieve gevoel kan je ook krijgen in psychosessies aan 70 euro per stuk maar
hier is het een stuk natuurlijker en veel, veel goedkoper!
En als het aangenaam is, gaat niet alleen de tijd snel maar vliegen de kilometers voorbij en
kwamen we terug aan bij onze startplaats. Tijd voor een traktaat van de club in café De Zwaan en
konden we kennis maken met ‘Vitje van Boezinge’. Wie zich afvraagt wie ‘Vitje’ is: wel dit is
krasse oude dame Yvette die heel Boezinge kent en door iedereen in de gemeente gekend is. (zie foto hieronder) Zij
nam er ook haar zondags aperitiefje en nam met alle plezier een foto van onze groep. Daarnaast
heeft zij door haar hartelijk gesprek met ons niet alleen afwezige Erna met brio vervangen, ze
leerde ons ook dat in landelijke gemeenten het er nog altijd een stuk gemoedelijker aan toe gaat
dan in onze verstedelijkte gebieden. Zo liep onze leuke voormiddag ten einde waarin we sportief
ons konden uitleven, we de gezonde zeelucht konden opsnuiven, de paardevissers konden
aanschouwen en waarbij we ook de plaatselijke bevolking beter leerden kennen….. dit alles
binnen het bestek van enkele uren!
Paulo, Mark, Siemen, Matthias, Geert, Joost, Nico, Thierry, Patrick, Arne en uw dienaar maalden
87.49 km af in 3 uur 9 minuten en 53 seconden met een gemiddelde van 27.6 km per uur. En
vooral scoorden we voor sfeer en gezelligheid 10 op 10. Lang leve de club ! Lang leve café De
Zwaan ! Lang leve de Paardevissers ! Lang leve ‘Vitje van Boezinge’
Yvan
Abonneren op:
Posts (Atom)