Verslag van de laatste rit van het seizoen 2018, St-Denijs 30 september
De laatste van het seizoen zette meteen iedereen op scherp :
kippevel vanwege de 3 gr bij de start! Het is eens iets anders en gaf
aanleiding tot een vestimentaire verscheidenheid waarbij o.a. de president en
nonkel Marc hun sexy benen nog een laatste keer onderwierpen aan de koude
wetten van moeder natuur. Ijsberen avant
la lettre, warmbloedige mannen, volstrekt het tegenovergestelde van mietjes.
Onze versgebakken kampioen en clubgps Mark was samen met andere Griffioeners op
weekend en vaardigde zijn kat af naar de start. Een nagelbijtende Red Philip
stond tevergeefs op zijn rekenmachine te tokkelen : hij kwam eenheden en
tientallen te kort om alsnog de oppergaai te kunnen afschieten. De spanning
voor het brons bleef wel intact : Jan bleef Piet voorafgaan terwijl ook de
president haasje over deed met Piet en aldus beslag kon leggen op de 4de
plaats. Bij de dames kroonde Petra zich tot keizerin na een 3de opeenvolgende
titel! Proficiat aan de kampioenen en het podium! De kussen van Tineke en haar
eredames zijn reeds besteld.
Good old SB/PM Willy draaide overuren deze week : vergaderen ter
heil onzer club, presentatie in elkaar boksen én de fondateur vervangen als
ritarchitect. Il faut le faire, een getuigenis van clubliefde die zich vertakt
tot in zijn diepste vezels. Zelfs voetbaldepressies kunnen hem niet deren.
Geert Depoortere 2 had zijn sportdirecteurschap gedelegeerd aan een van een
knieoperatie herstellende Dirk. Courage coach en veel beterschap gewenst. Dit
komt goed, nog even geduld.
Willy zorgde voor een verrassende ontknoping : daar waar in
principe de kampioenenrit biljartvlak is, koos hij voor een sportieve tocht
doorheen het Toscane van Kortrijk : Bellegem en omstreken! Reeds vroeg kregen
we hoogtemeters geserveerd waarbij de laagstaande zon ons op sommige stukken
noopte tot op den tast te rijden. De calorieën vlogen in het rond, cartouches
werden tot 2 maal toe op bevel van de president afgeschoten waarbij het
landschap herschapen werd in een vlakte die bol stond van gekreun, gehijg,
bonkende hartspieren en krampachtig samentrekkende beenspieren. Alle
ingrediënten waren aanwezig om de kou te verdrijven en het metabolisme duchtig
te activeren. Onze testrenners Emile en Maxime deden hierbij een stevige duit
in het wielerzakje.
In centrumstad Sint-Denijs werden de dorstigen gelaafd en de
hongerigen gespijsd : bedankt Geert!
De 2de rithelft moest niet onderdoen voor de eerste : verwend door
schitterende vergezichten en op een nog steeds heuvelig parcours gleden we met
rasse wielen richting ‘t Merlijntje op de Gullegemse Champs Elysées. Het podium
werd ter plaatse vereeuwigd in een voor de gelegenheid inderhaast opgetrokken
fotokader. Goed bezig Gullegem!
Als kers op de seizoenstaart werden er op de algemene
vergadering tal van goede ideeën naar
voor gebracht waarmee het bestuur in het tussenseizoen volop aan de slag kan.
Schitterende interactiviteit.
Al bij al beleefden we een bewogen seizoen waarbij alle aspecten
van de wielerheroïek aan bod kwamen. Sneeuw, regenval, lekke banden. Piet,
pechvogel Benny en Geert Depoortere 2 die kennis maakten met de
aantrekkingskracht van moeder aarde, Joost die onder de hoede van Museeuw zijn
grenzen verlegde en last but not least de verrassende finale nagelontknoping
als zout op de patatten. Maar bovenal
ervaarden we opnieuw die unieke verbondenheid op zondagmorgen waarbij er naast
gefietst ook gedold, gezeverd, gejend en
gelachen werd. Naast tal van cartouches werden er ook heel wat lachsalvo’s
afgeschoten. Zoals een oase een vruchtbare plaats is in de woestijn, is WTC De
Tinekevrienden een unieke baken die van maart tot september lichtheid en ontspanning brengt in de dagelijks
stress en beslommeringen. Vive le vélo, leve de Tinekesvrienden!
14 deelnemers, 63 km, 26,1 gem en 415hm.
Red Philip
NVDR: herbeleef de rit op https://connect.garmin.com/modern/activity/3057059763
Verslag van de regenrit naar Flanders Fields 23 september 2018
Spanning aan de start van de alweer voorlaatste rit van het seizoen.
Komen beide kemphanen voor het clubkampioenschap samen aan de start, of gooit
orkaan Donald voor één van beiden roet in het eten?
Terwijl zich 6 dapperen verzamelen aan den Aldi (waaronder de nummers
1,4,5 en 8 van het klassement) komt via de social media de melding ‘crevaison’
binnen. Red Phillippe gelooft niet in toeval en besluit de spreekwoordelijke
handdoek in de ring te gooien. Jammer maar helaas…
Bing dus kampioen, sterk en kampioenschap nr 3 op zijn conto, een nieuwe Keizer dus!
Vlug vertrekken in een licht gemiezer was de boodschap voordat den Donald
zijn duivels ontbond.
Via Slypskapelle en Passendale bollen we onder steeds grotere
regendruppels St-Juliaan binnen waar er onder luid gevloek een ‘doorstuk’
platteband het tempo kwam verstoren. Sportdirecteur David loste dit euvel in
recordtempo op waardoor onze fel gegeselde spieren geen tijd hadden om in een
fatale kramp te schieten.
Na een welgesmaakte tussenstop aan de Lakenhallen met bijhorend
sightseeing ging het in gestrekte draf richting Palingbeek wanneer plots de
woorden ‘da boantje ken ik hier niet’ uit Marc zijn mond weerklonken. Waarlijks
een unieke gebeurtenis in de clubcarrière van de parcoursbouwer van dienst.
Aangezien de weerselementen ons niet genadig waren, werd een duchtig
tandje bijgestoken via Hollebeke, Zandvoorde en Beselare om uiteindelijk nog
een laatste cartouche af te schieten richting Moorsele.
Topprestaties in Flandrienweer!
6 renners, 75km en 27.5 km/u gemiddeld
Tot volgende week voor de laatste rit van het seizoen.
Simon
Verslag van de rit van 16 september 2018 Kruisberg Ronse
Wegens de hardnekkige rug-en dijblessure van onze zeer
gewaardeerde TripAdvisor Kevin nam Geert Sioen de architecturale handschoen op
en bokste in allerijl een pittige rit uit zijn eveneens rijkgevuld
Garminarsenaal in elkaar. Flexibiliteit en actiebereidheid : geen loze
begrippen bij de Tinekesvrienden. We noteerden 13 rijdende leden aangevuld met
Ringo als sportdirecteur. 13…Het getal herinnerde ons aan de recente grondkus
van Geert Depoortere 2 en Buffalo Benny, waakzaamheid was dus geboden! Gelukkig
boden zich nog 2 testrenners aan : Emiel en Maxime of hoe Diederik zijn zoon
Emiel langzaam maar zeker voor het grote werk klaarstoomt. Het is trouwens bij
die kerel dat we in de toekomst moeten zijn indien er een tandje dient
bijgestoken te worden! Maxime van zijn kant woont recht tegenover onze
fondateur en clubgps Mark zodat een besmetting met het clubvirus een aan
zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is. Daarnaast verdedigden onze dames in
vol Tinekesornaat de eer van de club in het grootste vrouwenpeloton. 87 km
tegen 28,85 gemiddeld : klasse dames, proficiat! Pantani van zijn kant zette
zijn beste beentje voor in de Volvo Cycling Classic. De massagegrage handen
kwamen evenwel niet aan hun trekken : zijn zoektocht naar onze clubdames
leverde geen resultaten op. Een alerte Dirk had er een vakkundig stokje
voorgestoken.
Na enkele overlegmomenten troonde Geert ons mee naar de roots van
Arne. Arne raakte maar niet uitgepraat over Ronse en omgeving en droomde er
zelfs van elke hellende meter in die streek omhoog te fietsen. De naam van de
betreurde Claude Criquielion was daarbij de rode draad in zijn vurig pleidooi.
Gelukkig ging onze notoire berggeit niet mee in Arne’s klimeuforie en hield hij
de hoogtemeterskerk keurig in het midden. Een in topconditie Xavier diende zich aan als medekopman en
samen zorgden deze jongelui voor een egaal en kuitvriendelijk tempo. Via
Stasegem en Zwevegem bereikten we Escanaffles waarna de rush richting Ronse en
Kruisberg ingezet werd. We bespeurden geen enkele asfaltjeannet in het peloton
: iedereen koos voor de kasseien van de Kruisberg! Deze 600 m lange bult
vertoont soms stijgingspercentages van 16% en in combinatie met de kasseien is
dit geen helling om fluitend omhoog te rijden. Toch haalde iedereen moeiteloos
de top of hoe de conditie in de laatste rechte lijn van het seizoen optimaal
is. Op de top vergastte sportdirecteur Ringo ons op spijs en drank waarvoor
hartelijk dank.
De 2de rithelft was doorspekt met alles wat het leven van een
wielertoerist aangenaam maakt : heerlijk lopende afdalingen die met snelheden
tot 65 km/u soldaat gemaakt werden, kop-rug-en zijwind die de benen een soepele
tred gaven. Tussendoor schoot Diederik nog een cartouche af die gecounterd werd
door een scherpe Xavier. Geert zou Geert niet zijn moesten er geen venijnige
hoogtemeters meer in de staart van de rit gezeten hebben. De zijkant van de
Tiegemberg was ons klimdessert en geselde nog eens hart, benen en bloedvaten.
Ons “gemarteld” lichaam herstelde zich evenwel vliegensvlug en was klaar om ultiem
nog een raid langs het Kanaal te ondergaan. Geert dribbelde evenwel als een
volleerde Hazard behendig omheen deze parcourssnelweg en bracht ons via
Stasegem en het autoluwe Kortrijk terug naar de Heulse heimat.
Een schitterende rit vol verrassende wendingen die door iedereen
goed verteerd werd. Bedankt Geert, dit was effenaf topwerk!
75 km, 14 clubleden, 26,6 gemiddeld en 425 hm.
Tot zondag om 8u!
Red Philip
Abonneren op:
Posts (Atom)