Verslag van de rit van 12 september 2010

Deze rit zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als één der uniekste in zijn soort. U leest en voelt het goed aan: de afwezigen had overschot van ongelijk.
Iedereen had die morgen hetzelfde gevoel: de regen viel met bakken uit de hemel en het donkere decor was niet bepaald een uitnodiging om er tegen aan te gaan. Vandaar dat er sowieso mocht besloten worden dat alleen het kruim van het kruim hier aan de start zou komen. En ze waren er: Filip, Marc, Björn, Tim, Yvan en ene Luc waarover straks meer…
Ook de materiaalmeester was er, enerzijds zoals reglementair verplicht in de clubkleuren maar anderzijds zonder fiets en als lid van de raad van bestuur, noblesse oblige, met een dikke BMW. De havannasigaar had hij vanwege het vroege uur achterwege gelaten.
Wie er ook was, was de plichtbewuste sportbestuurder van dienst, Ringo, geflankeerd door een mooi manneke genaamd Maithy die bleek zijn zoon te zijn Iedereen had onmiddellijk dezelfde conclusie getrokken: als dit mooi manneke zo goed op zijn ouders trekt, moet hij wel een heel mooie moeder hebben. We kijken alvast uit naar haar komst op het eindejaarsetentje! Ondertussen bleef het water gieten en de twijfels om te vertrekken groeiden. Ook Ringo zat met een probleem want hij had een arsenaal broodjes met gehakt gesmeerd (wat een toewijding…) en nu bleek er hoop en al enkele mensen aan de start. In de beste traditie van de Tinekesvrienden werden algauw de zwakke punten (veel regen) in een strategisch beleidsplan gekoppeld aan de ‘opportunities’, met name de aanwezigheid van een hoop pistolets. Ter plaatse werd beslist om een gastronomische maaltijd te organiseren en werd begin gemaakt van een mise-en-place: lees werden tafels en stoelen klaargezet en deden we ons tegoed aan de pistolets maar ook aan de koffie en de isostar, allemaal aangereikt door master hobbykok Ringo. Voor Filip ging een jarenlange droom in vervulling: kampioen worden door pistolets te eten! De broodjes met een uitstekende cuisson, normaal voor 20 man, gingen vlot binnen en ondertussen kwam ook een lid van de Streuvelsvrienden , met name Luc, toe op een ogenblik dat zijn twee andere collega’s reeds vertrokken waren.
Luc is nu niet bepaalde de kwaadste: als er pistolets over zijn, wil hij gerust helpen aan het opruimen daarvan en zo kwamen we tot een historisch feit: de Tinekesvrienden en de Streuvelsvrienden gezellig samen aan de ontbijttafel.
Zoals gewoonlijk waren de gesprekken van een hoog cultureel niveau: de Heulse kermis, de ramadan, de leuke ontspannende activiteiten binnen onze schoolinternaten, …. kortom alles kwam aan bod terwijl de broodjes al dan niet met mosterd gretige afnemers vonden.
Ondertussen had iedereen in de smiezen dat het gestopt was met regenen en werd beslist om toch nog op pad te gaan.
Onder de zeer deskundige leiding van Yvan en Luc werd, alweer voor het eerst in de geschiedenis, een gezamenlijke rit georganiseerd onder leiding van de twee verenigingen die elkaar in normale omstandigheden naar het leven staan.
Meer nog: terwijl we ons vizier richtten op de regio Moorslede-Passendale werden door de twee leiders in alle discretie de eerste gesprekken over fusie gevoerd. Daar waar de meesten voor het ogenblik in de media berichten lezen over splitsing, werd hier dus gewerkt aan de omgekeerde beweging. Normaal wordt er binnen de perswereld hierover niets verspreid maar toch willen wij u in dit verband het volgende meegeven: de fusiegesprekken verliepen heel positief maar de onverwacht grote kassen zwart geld bij de Streuvelsvrienden zouden een ernstig probleem kunnen vormen. Verbranden zoals onze confrater Vandenbroucke lukt niet want het is allemaal klein geld en verder wordt gevreesd dat Jacques Fieux zich hier zal ontpoppen tot de plaatselijke ‘monsieur non’. Indien deze gesprekken op een dood spoor zouden eindigen, werd en petit comité beslist om ook hier een olijk duo aan te stellen om eventueel de gesprekken opnieuw op gang te trekken. Iedereen was akkoord dat er voor een olijk vrolijk duo geen betere personen konden gevonden worden dan Marc en Filip. Bij het ter perse gaan, is nog niet geweten of ze deze opdracht ook aanvaard hebben.
Door de drukke gesprekken zouden we haast vergeten dat er werd gereden en we kunnen u verzekeren: er werd gereden. Daar waar Marc er vooraf vrij gerust in was; hij had namelijk een vlakke rit aangekondigd, werd er in de plaats door Yvan en Luc voor geopteerd om een parcours op te zoeken waarin nogal wat hellingen lagen. Als je dan nog weet dat we 60 kilometer gereden hebben aan een gemiddelde van 27.8 per uur, weet je ook dat we nog andere dingen gedaan hebben dan onderhandeld.
Eens in Heule aangekomen, was het de afspraak dat we nog iets zouden degusteren in de Kameleon: prachtig idee en prachtig initiatief ware het niet van één detail: de Kameleon was gesloten. Vandaar dat onze steven gericht werd naar de feesttent waar we vriendelijk ontvangen werden door leden van het plaatselijk feestcomité. Voor hen was het immers een grote eer om de crème de la crème van Heulse sportievelingen over de houten vloer te krijgen.
Het moet nog gezegd dat een aantal mensen een speciale vermelding verdienen: dat zijn de mensen van Heule die ondanks het feit dat ze reeds ‘moesten’ bepaalde sociale verplichtingen nakomen, lees hier als ‘ op Heule Kermesse al veel pinten gedronken hadden’, toch aanwezig waren voor een grootse sportieve prestatie. Hieraan kan het bestuur nog een poepje ruiken want er rijzen sterke twijfels over de waterbestendigheid van ons bestuur: een voorzitter die bij het miste spatje in de zon gaat liggen in Lanzarote, een materiaalmeester die enkel zijn auto neemt als het regent,een penningmeester die een nieuwe fiets gekocht heeft die niet aan vochtigheid mag worden blootgesteld…..er zal een hartig woordje gesproken worden op de eerstvolgende algemene vergadering.
Daarnaast nog één slotbedenking: als je weet dat deze moedige mensen slechts 10 punten kregen voor het aanwezig zijn, vinden wij dat de deelnemers die naast hun aanwezigheid op Heule Kermis dan ook nog eens de moed hebben om door wind en regen te rijden, recht hebben op een veel hogere bonus. Hoeveel laten wij in het midden: hierover kan het bestuur zelf een uitspraak ten gronde doen. Hopelijk regent het niet op de datum van de eerstvolgende vergadering want dan is het zeer de vraag of er een reglementair verplichte minimum aanwezigheid van 50% zal gehaald worden….

Ivan