Zondagmorgen 8u. 4 Tinekesvrienden bollen met het presidentiële voertuig door nacht und nebel naar de Piste van de Blaarmeersen in Gent. Voor de winteractiviteit werd geopteerd voor een uurtje piste in het kader van cycling for Life, fietsen ten voordele van Music for Life van Studio Brussel.
De PM heeft ons op voorhand ingeschreven en we worden net als 71 anderen verwacht voor een uurtje rondjes toeren van 9u to 10u.
Onze pedalen hebben we zelf moeten meebrengen, mecaniciens sleutelen ze op een Eddy Merckx pistefiets en zoals de echte schuifelen we onder het ovaal door naar het binnenplein om zo de start te kunnen nemen. Voor beginners zoals ons is er vakkundige uitleg voorzien want met een pistevelo rijden klinkt eenvoudig maar is het niet!!!!
Er staan geen remmen op, alleen een vaste pion en ge moet altijd meedraaien met de pedalen, eens “lozen” is er niet bij!! Starten met de hand op de reling, beide voeten in de pedalen en dan maar stampen, wat een groot verzet zeg, 53 X 16!! Eerst voldoende snelheid maken in de vlakke binnenpiste en dan hop , de echte piste op. Wat zijn die bochten steil !!! Ge zoudt schrik hebben om er van te glijden. De president is nog met knikkende knieën aan het sukkelen onderaan de baan als Pantani al hoog door de bochten giert. Willy heeft Kuipke-ervaring en met zoon Kevin maakt hij er onmiddellijk een koppeltijdrit van. Ge zoudt denken dat het vlak is in de piste maar niets is minderwaar: In de bochten moet ge serieus bijduwen want ge wint telkens wat hoogte, na de bocht is het bergaf en krijgt ge wat compensatie.
Om je richting aan te houden zijn er lijnen geschilderd, beginners worden aangemaand onder de blauwe te blijven , dit is halfweg de baan.
Willy krijgt last van zijn valling en doet het wat kalmer aan, net als Pantani die zijn hartslag wat laat zakken. Kevin en de President blijven bollen, zij het elk op hun eigen tempo. Recht in het wiel zitten van je voorganger moogt ge niet, beter is er rechts achter en dus hoger te blijven, dit voor je eigen veiligheid. Tijd om wat rond te kijken is er niet bij, opperste concentratie is geboden. Alleen rechts voorbijsteken en in je achteruitkijkspiegel kijken.
Het laatste kwartier zijn alle Tinekesvrienden weer op de baan en kleuren de clubkleuren de piste. Zie de foto’s. Willy wil de president op een ronde rijden maar komt zijn hartslagmeter tegen, toch een verdienstelijke poging.
Moe maar voldaan laten we ons uitbollen en vragen we onze pedalen terug. Na een verkwikkende douche die de PM een verrekking oplevert kaarten we na in de panoramische bar waar we menen op te merken dat die pistiertoeristen van het volgende uur trager rijden dan wij…..
Conclusie: Prachtige ervaring, heel intensief en zeker voor herhaling vatbaar. Een aanrader voor allen!!
President
Geen opmerkingen:
Een reactie posten