Heule is in de ban van de Tinekesfeesten en dat hebben we
geweten. Bij het ochtendlijke binnenrijden van deze feestgemeente werden her en
der wandelende lijken aangetroffen die de vergelijking met Frankenstein perfect
konden doorstaan. Ze bewogen zich voort als waren het ontsnapte mummies uit geheime
Kortrijkse sarcofages. Zelfs bittere tranen werden gespot of hoe zelfs het
Aalsters carnaval navolging krijgt te Heule. De biergalm die langzaam opsteeg
richting bijna gedicht ozongat wees in ieder geval op een uitdeinende
feesttoestand. Als club blijven we de verkiezing van Tineke van Heule heel
genegen want het is Tineke en haar eredames die op de kampioenenviering het
podium voorziet van warme kussen en trofeëen allerhande. Een mens zou voor
minder zijn zondagochtenden opofferen. De mededeling op de blog dat onze SB/PM
na afloop zou trakteren zorgde voor een zeer gestoffeerd deelnemersveld. Liefst
18 deelnemers wilden dit onder geen enkel beding missen. Het omhoog gaan van de
Aldislagbomen ontlokte aan Willy enkele spitsvondige opmerkingen over viriliteit
en staande ovaties waarop Fanny repliceerde dat het nogal vroeg op de ochtend
was om dergelijke vreugdekreten te lanceren.
Piet was ritarchitect en kreeg last minute Diederik
(apothekers prepareren zich vakkundig vóór aanvang van de rit) als medekopman
aan zijn zij. Gerd liet via WhatsApp weten dat zijn vehikel na amper 100 meter
te kampen had met een fatale leegloper en wenste ons veel succes. Het bericht
bulkte van frustratie om de gemiste km’s en de onthouding van liters gerstenat.
De Tinekestrein vertrok toch klokvast op zoek naar uitdaging en
calorieverbruik. Het was genieten geblazen langs het oervlaamse plat pays dat
Jacques Brel zo mooi wist te bezingen toen hij nog springlevend was. We
laveerden aanvankelijk behendig langs de heuveltjes van Erika hetgeen ons de
illusie bezorgde dat de hoogtemeters voor een andere keer zouden zijn. Tot Piet
plots dé verrassing van de dag uit zijn helm toverde : de vervaarlijke
Kluisberg dook als een slokop voor onze
wielen op! Er was geen ontkomen aan, we puften en hijgden ons in verspreide
slagorde richting dak van de Vlaamse Ardennen. De verwoede inspanningen werden
op de top beloond met een overheerlijke en uitgebreid buffet geschonken door
Simon. Bedankt Simon, zowel de bereiding als de bediening verdienen een
Michelinster! Na een vereeuwiging van onze troepen in het gezelschap van rode
Teddy ging het tegen een gezapig tempo richting dé feestgemeente van
Vlaanderen. Piet bleef ondertussen maar hoogtemeters uit zijn achterzak toveren
en combineerde dit met heerlijke afdalingen die de gemiddelde snelheid omhoog
dreven. Ook Yvan deed zijn duit in het zakje door een traditie in stand te
houden : zijn ketting laat telkens in de omgeving van Kluisbergen haar oren
hangen waarop hij haar met veel geduld en toewijding opnieuw op de juiste weg
helpt.
Als uitsmijter laveerde ons peloton nog door het Kortrijks
stadscentrum waar de plaatselijke bevolking haar ogen uitkeek op zoveel
wielertalent en bewonderend de sponsoring op de truitjes gadesloeg. Eind goed al
goed dus en onder een feestelijk klokkengelui kwamen we aan op de terrassen van
Heule centrum alwaar de dorstige kelen
gelaafd werden op kosten van de nog altijd in stevige conditie verkerende
clubkas.
Er dienden zelfs waarborgen opgehoest te worden voor de
glazen van de recuperatiedrank bij uitstek : warme chocomelk! Het moet zijn dat
de Heulenaren verwoede verzamelaars zijn van deze hebbedingetjes.
Heel mooie rit waarvoor dank aan Piet. 18 renners, 70 km, 454
hm en 27,6 gemiddeld.
Tot zondag!
Red Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten